რით გაანაწყენეს ლიკა ლაბაძე "ცეკვავენ ვარსკვლავების" ორგანიზატორებმა

ჟურნალისტი და ყოფილი ბალერინა ლიკა ლაბაძე, რომელიც პროექტ "ცეკვავენ ვარსკვლავების" პირველი სეზონის გამარჯვებულია სამორი ბალდესთან ერთად, "საზოგადოებრივი მაუწყებლიდან" "იმედზე" გადავიდა. იანვრიდან დილის გადაცემას გაუძღვება და მაყურებლისთვის კარგი განწყობის შექმნაზე იზრუნებს.

- ამ ეტაპზე ჩავთვალე, რომ კარიერაში სიახლე მჭირდებოდა და "იმედზე" გადავედი, ოფიციალურად გავიარე კასტინგი და დილის გადაცემის წამყვანად ამიყვანეს. "საზოგადოებრივ მაუწყებელში" ავიდგი ფეხი, ამიტომ გასაკვირი არ უნდა იყოს, რომ ძალიან მიყვარს იქაურობა და ის ხალხი, ვისთანაც ვმუშაობდი. მათი მადლობელი ვარ, რადგან იქ გატარებულმა დრომ უდიდესი გამოცდილება მომცა, ეს ჩემთვის ყოველთვის მშობლიური არხი იქნება.

- ვინ იქნება შენი მეწყვილე, ვისთან ერთად წაიყვან გადაცემას?
- ამის შესახებ ვერ ვილაპარაკებ, არ მაქვს ამის უფლება, ალბათ მალე გახდება მათი ვინაობა ცნობილი. ჩემი მხრივ გპირდებით დინამიკურ და მრავალფეროვან დილას. ადვილი ნამდვილად არ არის დილის გადაცემაზე მუშაობა, მაგრამ მე მიყვარს ეს საქმე და "იმედშიც" სწორედ ამას გავაკეთებ.

- "იმედის" დილა ხშირად იცვლიდა ფორმატს და წამყვანებს, ასევე ხშირად ეხვეოდა კრიტიკის ქარცეცხლში, ეს არ გაშინებს?
- რასაკვირველია, საზოგადოების ინტერესი დიდი იქნება და ეს მაღელვებს, მაგრამ მთელი შემოქმედებითი ჯგუფი დიდი პასუხისმგებლობით ვეკიდებით საქმეს და ვიმედოვნებ, ჩვენი დილა ისეთი ფორმატის იქნება, რომელიც ტელევიზიას ძალიან მოუხდება და კარგ გამოხმაურებას დაიმსახურებს. ჩვენი გადაცემისთვის ახალი სტუდია მზადდება, შეიძლება ითქვას, რომ დილის არც ერთ გადაცემას ჯერ არ ჰქონია ასეთი სტუდია, მართლა ძალიან ლამაზია, იმედია, მაყურებლის მოწონებასაც დაიმსახურებს.

- ადრე ამბობდი, რომ გინდოდა სასიმღერო კარიერისთვის სერიოზულად მოგეკიდა ხელი...
- კი, ასეცაა. "ახალ ქართულ ხმაშიც" ვაპირებდი მონაწილეობას, გავიარე შესარჩევი ტურები, ვიდეოკასტინგი, გასაუბრება, მოსმენა, მაგრამ ბრმა კასტინგზე აღარ გავედი, რადგან არ ვიყავი ჩემს ძალებში ბოლომდე დარწმუნებული. ამ გადასახედიდან სწორად მოვიქეცი, იქ ძალიან ძლიერი ბავშვები მღერიან, მე კი ამ ეტაპზე ისე არ ვარ მომზადებული, რომ მათთვის კონკურენცია გამეწია.

- შემოქმედებითი და კარიერული თვალსაზრისით ძალიან დაკავებული ხარ, პირად ცხოვრებაში არ გაქვს სიახლეები?
- ყველა ამას მეკითხება, მაგრამ ამ ეტაპზე გათხოვება არ მინდა. თაყვანისმცემლების ნაკლებობას არასდროს ვუჩიოდი, მაგრამ შეყვარებული არ მყავს. სხვათა შორის, ბოლო დროს გავიგე ჭორი, რომ თურმე "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" მონაწილეობის დროს მაყურებლებში ყოველთვის იჯდა ერთსა და იმავე პიჯაკში გამოწყობილი მამაკაცი, რომელიც ჩემი შეყვარებული ყოფილა, არადა, ეს მართალი არ არის (იღიმება).

- რაც შეეხება "ცეკვავენ ვარსკვლავებს", ერთ-ერთ ტურში კოტე ფურცელაძემ გამოთქვა სურვილი, ლიკას და სამორის დიდი სიამოვნებით კიდევ ვნახავდი ამ სცენაზეო. ხომ არ გეგმავთ ფინალურ შოუში მონაწილეობას? არ შემოუთავაზებიათ?
- მსგავსი არაფერი ყოფილა, თუმცა რომ შემომთავაზონ, არც კი ვიცი, დავთანხმდები თუ არა. ამ პროექტზე ბევრი ჩემი მეგობარი და ახლობელი მუშაობს, მაგრამ მაინც უნდა აღვნიშნო, რომ განაწყენებული ვარ მათზე. დიდი ამბით ველოდი "ცეკვავენ ვარსკვლავების" მეორე სეზონის დაწყებას და ვაპირებდი, რუსთაველის თეატრის დარბაზიდან მეგულშემატკივრა წყვილებისათვის, თუმცა სეზონის გახსნაზეც კი არ გამოჩნდა ჩემთვის ადგილი, არავის მივუწვევივარ, ამან კი გული დამწყვიტა. ვიმედოვნებ, ეს აფორიაქებულობისა და სამზადისის გამო მოხდა და სხვა მიზეზი არ იყო. რადგან პირველ შოუს ტელევიზორში ვუყურე, შემდეგ აღარ გამჩენია რუსთაველის თეატრში მისვლის სურვილი. ჩემი აზრით, ჟიურის წევრები საკმაოდ რბილად აფასებენ მონაწილეებს, არ ამახვილებენ ყურადღებას მათ შეცდომებზე, არადა, სწორედ ეს შენიშვნები ეხმარება მონაწილეებს გაზრდასა და განვითარებაში.

- იქნებ ეს იმის ბრალია, რომ გოჩა ჩერტკოევი არ არის ჟიურიში?
- შეიძლება, თუმცა გოჩა უფრო მოცეკვავეების ტექნიკურ მხარეზე აკეთებდა აქცენტს, მასზე კარგად არავინ იცის, როგორ უნდა შესრულდეს ესა თუ ის ცეკვა, მე უფრო სხვა დეტალებს ვგულისხმობ.

- თქვენს მიმართ უფრო მკაცრი იყო ჟიური?
- არ ვიცი, მაყურებლის პოზიციიდან პირველად ვუყურებ ამ შოუს და ასე მეჩვენება, მაშინ მონაწილე ვიყავი და პირველი სეზონისთვის მაყურებლის თვალით არ შემიხედავს.

- ლიკა, ახალი წელი მოდის, უკვე იგრძნობა სადღ­ესასწაულო განწყობა, თუ ემზადები განსაკუთრებულად?
- დიდად არ მიყვარს ახალი წელი. ეს დღესასწაული ყველასთვის ზღაპრულ სამყაროსთან ასოცირდება, თითქოს ამ ღამეს სასწაულს ელი, მაგრამ მე უკვე გავიზარდე და მივხვდი, რომ ეს სასწაული საქართველოში არ ხდება. როგორც წესი, ახალ წელს ვხვდები სახლში, მერე მივდივარ მეგობრებთან და ყველაფერი ჩვეულებრივად გრძელდება, ამიტომაც არ მიქმნის ახალი წელი გრანდიოზულობის შეგრძნებას. ამ მხრივ შემიძლია გამოვყო ახალი წლის ღამეს ბათუმში გამართული კონცერტები, სადაც ნინო ანანიაშვილთან ერთად ვიღებდი მონაწილობას, იქ ნამდვილად პომპეზურად ხვდებოდნენ ახალ წელს. რაც შეეხება წლევანდელ წელს, ვფიქრობ, სად შევხვდე, რომ აღარ მქონდეს იმედგაცრუება, მაგრამ ჯერ ვერაფერი გადავწყვიტე. ჩემი წარმოდგენით, ახალ წელს უნდა შევხვდეთ დიდ დარბაზში, საბანკეტო კაბებში გამოწყობილი საზოგადოების გარემოცვაში, კლასიკური მუსიკის თანხლებით, გრანდიოზულად, ასეთი რამ კი საქართველოში არ ხდება, ამიტომ ალბათ ისევ მეგობრების გარემოცვაში წავალ სადმე გასართობად. ისე, ახალი წელი უფრო საოჯახო დღესასწაული მგონია, რომელსაც მეუღლესა და შვილებთან ერთად სახლში უნდა შეხვდე, იქიდან გამომდინარე, რომ პირადად მე არ მაქვს ოჯახი, მეგობრებთან ერთად გავერთობი. ისე, სიმართლე გითხრათ, 12 საათზე ყოველთვის ცრემლი მადგება თვალზე, ძალიან მიყვარს ახალ წელს სანთლის დანთება, 12 საათზე კი თვალების დახუჭვა და იმ სურვილის ჩაფიქრება, რომლის ახდენაც შემდეგ წელს ძალიან მინდა.

- რამდენად იცავ საახალწლო ტრადიციებს, მაგალითად, ყოველ წელს ნაძვის ხეს ახალ სათამაშოს თუ ამატებ?
- კი, ძალიან მიყვარს ნაძვის ხის მორთვა, ყოველ წელს მეც და დედაც ვცდილობთ, ჩვენი ნაძვის ხე განსხვავებული იყოს. ერთ წელიწადს სულ ისამნისფერი სათამაშოებით და ბაფთებით მოვრთეთ, ზემოდან კი იასამნისფერი ტული შემოვახვიეთ და ძალიან ორიგინალური გამოვიდა, შემდეგ წელს მთლიანად ოქროსფერში გადავწყვიტეთ, წელს კი ვფიქრობთ, ჯერ არ ჩამოვყალიბებულვართ, შესაძლოა ვერცხლისფერში მოვრთოთ.

- როგორც ყველა ქალი, ალბათ შენც განსაკუთრებულად ზრუნავ სამოსზე, რომლითაც უნდა შეხვდე ახალ წელს..
- ამ მხრივ ასტროლოგების რჩევებზე მეტად დიზაინერების რჩევებს ვითვალისწინებ, ვარკვევ, როგორი ფერი და სტილია მოდაში და იმის მიხედვით ვაკეთებ არჩევანს. როგორ წესი, საახალწლოდ ისეთ კაბას ვიკერავ, როგორიც მინდა. ბოლო წლებია, ტრადიცია დავამკვიდრე, 31 დეკემბერს გავდივარ და ვყიდულობ ყველაფერს, რაზეც იქამდე თავი შემიკავებია, ვივიწყებ ყველანაირ მოვალეობას, ბიუჯეტის განაწილებას და ვიძენ იმას, რაც მომეწონება, რასაკვირველია, საჩუქრებიც არ მავიწყდება. საბედნიეროდ, დიდი სამეგობრო მყავს და საინტერესო ტრადიცია დავნერგეთ, რომელიც ერთ-ერთმა ჩემმა მეგობარმა ამერიკელებისგან გადმოიღო, ამ ტრადიციას "სეკრეტ სანტა" ჰქვია. კალათაში ვყრით ფურცლებს, რომლებსაც ჩვენი მეგობრების გვარ-სახელები აწერია, სათითაოდ ვიღებთ ფურცელს ყველა, ოღონდ არ ვამხელთ, ვისი სახელი ამოვიდა, საახალწლოდ კი სწორედ იმ მეგობრისთვის ვყიდულობთ საჩუქარს, რომლის სახელიც ეწერა ყუთიდან ამოღებულ ფურცელზე, თან ვცდილობთ, ისეთი რამ შევურჩიოთ, რაც მოეწონება, ახლო მეგობრები ვართ და ვიცით, ვის რა გაუხარდება. ხშირად სახუმარო საჩუქრებსაც ვუკეთებთ ერთმანეთს. ერთ-ერთი ჩემი მეგობარი გამუდმებით სვამდა რძიან ყავას, დიდ ყუთში ჩავუყარეთ უამრავი ყავა და ვაჩუქეთ. თავიდან ეგონა დიდი სათამაშო იდო ყუთში, მაგრამ რომ გახსნა და ყავის პატარა პაკეტები გადმოცვივდა, გაოცებული დარჩა, თან ძალიან გაუხარდა.

- განსაკუთრებულად რომელი ახალი წელი გახსენდება?
- ერთ-ერთ წელს, როცა თოვლის ბაბუის ჯერ კიდევ მჯეროდა, მოდაში იყო ფერადი კოლჰოტები, ძალიან მინდოდა მქონოდა წითელი, მაგრამ ფიზიკურად არ იშოვებოდა, პირველი იანვარი გათენდა თუ არა, ბალიშის ქვეშ ხელი შევყავი და სწორედ წითელი კოლჰოტი დამხვდა, ჩემს სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, გაოცებული ვიყავი და დედას ვეკითხებოდი, როგორ გამოიცნო თოვლის ბაბუამ, მე რა მინდოდა-მეთქი?! ამის გამო ყველაზე კარგად ეს ახალი წელი მახსენდება.

ციცი ომანიძე
ჟურნალი "რეიტინგი"