"ჩემს დას ცუდი ბიჭი გადავკიდე"
2 365 ნახვა
სანამ რაღაცას გააკეთებ, ბევრი უნდა იფიქრო, თორემ შეიძლება ჩემნაირი შეცდომა დაუშვა და დაიტანჯო. ძალიან შევცდი, როცა ერთ ბიჭს ჩემს დასთან შუამავლად დავუდექი.
ძალიან ლამაზი და მყავს. ის ბევრ ბიჭს მოსწონს. კარგადაც სწავლობს და ამიტომ ყველას უნდა, მისი გული მოიგოს. ერთმა ბიჭმა "ფეისბუქზე" მეგობრობის თხოვნა გამომიგზავნა. მას შორიდან ვიცნობდი და დავუმეგობრდი. ამის შემდეგ ჩვენ შორის მიმოწერა გაიბა.
ერთი შეხედვით, კაი ტიპი ჩანდა. ბოლოს გამიმხილა, რომ ჩემი და თავდავიწყებით უყვარდა და დახმარება მთხოვა. მეც ისე, რომ არ დავფიქრებულვარ, მის შუამავლად ვიქეცი. წინასწარ ვატყობინებდი, ჩემი და სად მიდიოდა, ვისთან ერთად იქნებოდა და ისიც ხან სად "დაეჩითებოდა", ხან – სად. ბოლოს ისე მოხდა, რომ ჩემი დაც დაინტერესდა იმ ბიჭით და მათ შორის გარკვეული ურთიერთობა დაიწყო.
ის ბიჭი მომწონდა, ძალიან უშუალო ჩანდა, ბევრი ძმაკაცი ჰყავს, მათ შორის – ჩვენს უბანშიც. რამდენჯერმე ვიღაცეებთან პრობლემა ისე მომიგვარა, რომ დიდ შარს ამაცილა. ბოლოს კი ყველაფერი ცუდად განვითარდა. იმ, ერთი შეხედვით, "საყვარელმა" ტიპმა ნამდვილი სახე მალე გამოაჩინა. ჩემს დას ისე ექცევა, თითქოს უკვე მისი ცოლი იყოს. აკონტროლებს, ყველგან თან დაჰყვება. ვინც ახლოს გაეკარება, ყველას აშინებს, ემუქრება. თუ ჩემი და მასთან პაემანზე არ მიდის, მე მირეკავს და მეჩხუბება. თან მაშანტაჟებს, ხომ არ დაგავიწყდა, შენზე რაც ვიცი, ხომ არ გინდა, პირი დავაღო და ვილაპარაკოო. თავის დროზე მას, როგორც კარგ მეგობარს, ბევრი ჩემი საიდუმლო გავანდე. ახლა კი სწორედ ამით სარგებლობს და ამ ფორმით მემუქრება.
ჩემს დას არ უყვარს, მაგრამ თავიდან ვერ იშორებს. აღარ იცის, მასთან ურთიერთობა როგორ გაწყვიტოს. მეც ვერაფრით ვეხმარები. ვნანობ, რომ ასეთ ცუდ ბიჭს გადავკიდე. მის საქმეში არ უნდა ჩავრეულიყავი. ჩემი უაზრო საქციელით შეიძლება და დავღუპო. ამას კი საკუთარ თავს არასოდეს ვაპატიებ.
"სარკის" მკითხველი, 16 წლის
ძალიან ლამაზი და მყავს. ის ბევრ ბიჭს მოსწონს. კარგადაც სწავლობს და ამიტომ ყველას უნდა, მისი გული მოიგოს. ერთმა ბიჭმა "ფეისბუქზე" მეგობრობის თხოვნა გამომიგზავნა. მას შორიდან ვიცნობდი და დავუმეგობრდი. ამის შემდეგ ჩვენ შორის მიმოწერა გაიბა.
ერთი შეხედვით, კაი ტიპი ჩანდა. ბოლოს გამიმხილა, რომ ჩემი და თავდავიწყებით უყვარდა და დახმარება მთხოვა. მეც ისე, რომ არ დავფიქრებულვარ, მის შუამავლად ვიქეცი. წინასწარ ვატყობინებდი, ჩემი და სად მიდიოდა, ვისთან ერთად იქნებოდა და ისიც ხან სად "დაეჩითებოდა", ხან – სად. ბოლოს ისე მოხდა, რომ ჩემი დაც დაინტერესდა იმ ბიჭით და მათ შორის გარკვეული ურთიერთობა დაიწყო.
ის ბიჭი მომწონდა, ძალიან უშუალო ჩანდა, ბევრი ძმაკაცი ჰყავს, მათ შორის – ჩვენს უბანშიც. რამდენჯერმე ვიღაცეებთან პრობლემა ისე მომიგვარა, რომ დიდ შარს ამაცილა. ბოლოს კი ყველაფერი ცუდად განვითარდა. იმ, ერთი შეხედვით, "საყვარელმა" ტიპმა ნამდვილი სახე მალე გამოაჩინა. ჩემს დას ისე ექცევა, თითქოს უკვე მისი ცოლი იყოს. აკონტროლებს, ყველგან თან დაჰყვება. ვინც ახლოს გაეკარება, ყველას აშინებს, ემუქრება. თუ ჩემი და მასთან პაემანზე არ მიდის, მე მირეკავს და მეჩხუბება. თან მაშანტაჟებს, ხომ არ დაგავიწყდა, შენზე რაც ვიცი, ხომ არ გინდა, პირი დავაღო და ვილაპარაკოო. თავის დროზე მას, როგორც კარგ მეგობარს, ბევრი ჩემი საიდუმლო გავანდე. ახლა კი სწორედ ამით სარგებლობს და ამ ფორმით მემუქრება.
ჩემს დას არ უყვარს, მაგრამ თავიდან ვერ იშორებს. აღარ იცის, მასთან ურთიერთობა როგორ გაწყვიტოს. მეც ვერაფრით ვეხმარები. ვნანობ, რომ ასეთ ცუდ ბიჭს გადავკიდე. მის საქმეში არ უნდა ჩავრეულიყავი. ჩემი უაზრო საქციელით შეიძლება და დავღუპო. ამას კი საკუთარ თავს არასოდეს ვაპატიებ.
"სარკის" მკითხველი, 16 წლის
