ლევან ახვლედიანი: "მოცეკვავე წყვილს სიყვარული აფუჭებს"

სამეჯლისო მოცეკვავე, 28 წლის ლევან ახვლედიანი, საქართველოს თასის რამდენიმეგზის მფლობელი, კავკასიის ჩემპიონი გახლავთ. ეკონომიკის ფაკულტეტის პირველ კურსზე მიხვდა, რომ მისი საყვარელი საქმე ცეკვა იყო და სწორედ ამ საქმემ შეახვედრა თავის ბედსაც – პატარა მოცეკვავე გოგონას, ლელა ბაზალს. მაშინ ერთმანეთის კონკურენტები იყვნენ, წლების შემდეგ კი პარტნიორები გახდნენ. მერე კი მათ შორის სიყვარული გაჩნდა და ახლა უკვე სამნი არიან – მათი შვილი, ლუკა, 5 თვისაა.
როცა პროექტი "ცეკვავენ ვარსკვლავები" დაიწყო, ცოლ–ქმარი ერთად მივიდნენ კასტინგზე, მაგრამ ლელა ერთი კვირის ფეხმძიმე იყო და კონკურსში მონაწილეობას ვერ მიიღებდა, უბრალოდ ქმარს გაუწია ცეკვაში პარტნიორობა. ლევანს ძალიან უნდა, მისმა ცოლმა ამ პროექტში იცეკვოს და თავისი შესაძლებლობები მაყურებელს აჩვენოს.
ახალგაზრდა წყვილი თავისი სიყვარულისა და ოჯახური ცხოვრების შესახებ "სარკეს" უამბობს.
ლევანი: ლელას დიდი ხანი ვიცნობდი. ის სხვა სტუდიაში ცეკვავდა, მაგრამ მაშინ პატარა იყო და სხვანაირად არც შემიხედავს. მასზე 7 წლით უფროსი ვარ. როცა ლელა გავიცანი, 17 წლის ვიყავი და, წარმოიდგინეთ, ის რა პატარა იყო. ერთმანეთს კონკურსებზე, როგორც კონკურენტები, ისე ვხვდებოდით. ლელას უფროსი მეწყვილე ჰყავდა და ჩემს კატეგორიაში უწევდა გამოსვლა. ვაღიარებ, ძლიერები იყვნენ და ცეკვაში მიგებდნენ. თუმცა ლელამ შემდეგ ცეკვას თავი დაანება და ჩემი კარიერის აღმასვლაც მაშინ დაიწყო. საქართველოს ჩემპიონი გავხდი, შემდეგ – კავკასიის თასის მფლობელი. ჩემი მეწყვილე ცეკვიდან წავიდა. მერე მოცეკვავე ჯულიანა ბარ–გნარმა ლელას გაუწია რეკომენდაცია. მაშინ ლელა აღარ მახსოვდა.
– მოკლედ, ლელას ისევ შეხვდით და კონკურენტი პარტნიორად იქცა.
ლევანი: კი, ლელას ისევ შევხვდი და მაშინვე დაიბადა სიმპათია, ის უკვე გაცილებით დიდი იყო და სხვა თვალით შევხედე. მოკლედ, ჩვენგან წყვილი შედგა.
– ლელა, ლევანი მაშინვე მოგეწონათ?
ლელა: არა, არც კი მიფიქრია, ჩვენ შორის მომავალში რამე თუ იქნებოდა, მაგრამ რეპეტიციებზე ისეთი ხალისიანი, მხიარული იყო, თავი შემაყვარა. როგორც ლევანმა გითხრათ, 2 წელი ცეკვისგან ვისვენებდი. ჩემმა მეწყვილემ ცეკვას თავი დაანება და პარტნიორის გარეშე დავრჩი. ბევრი მთავაზობდა მეწყვილეობას, მაგრამ დაბალი დონის მოცეკვავესთან ერთად დადგომა არ მინდოდა. ლევანი რომ შემომთავაზეს, მაშინვე დავთანხმდი. იმ პერიოდში უკვე კარგად ცეკვავდა, კარგი შედეგები ჰქონდა. 18 წლის ვიყავი, როცა ცეკვაში მეწყვილეები გავხდით. ლევანი ვარჯიშების დროს ძალიან ყურადღებიანი, ხალისიანი იყო.
– ლევან, ამით მოიგეთ ლელას გული?
ლევანი: ახლა პირველად ვიტყვი, რომ მინდოდა მასთან ურთიერთობაში ასეთი ვყოფილიყავი. როცა ლელამ ჩემთან ერთად ცეკვა დაიწყო, სასწავლო წლის მეორე სემესტრი იყო, აბიტურიენტი გახლდათ, ცეკვას კი ძალიან დიდი დრო მიაქვს. ამიტომ არ მინდოდა, ჩვენი რეპეტიციები დაძაბული ყოფილიყო. ვცდილობდი, ეს ყველაფერი მისთვის ერთგვარი განტვირთვა ყოფილიყო და ხალისიანად მოსულიყო. თან, ასე ვთქვათ, ჩემი თავიც ლამაზად შევფუთე.

– სიყვარულში როგორ გამოუტყდით გოგონას?
ლელა: ამ შეხვედრიდან ერთი თვის შემდეგ ლევანმა შემომთავაზა, სადმე გავისეირნოთ, დავისვენოთო. მცხეთაში, ჯვარზე წამიყვანა და იქ მითხრა, ძალიან მომწონხარო. მერე მკითხა, არ გინდა, შენ რამე მითხრაო. მეც მომწონხარ–მეთქი, ვუპასუხე.
ლევანი: შეყვარებულები წელიწადნახევარი ვიყავით, მაგრამ ის პერიოდი ძალიან დატვირთული გვქონდა, არც ერთი ტურნირი გამოგვიტოვებია, საზღვარგარეთაც დავდიოდით. დღის დიდი მონაკვეთი ერთად ვიყავით. საქმის გამო ერთად ყოფნა იმდენად ხშირად გვიწევდა, ის წელიწადნახევარი შეიძლება სამ წელსაც კი უდრიდეს.
– და ერთმანეთი არ მოგბეზრებიათ?
ლელა: პირიქით, ერთმანეთი უფრო და უფრო გვიყვარდებოდა. სახლში რომ მივიდოდი, ლევანი მენატრებოდა, კიდევ მასთან ყოფნა მინდოდა.
– ლევან, რამ მიგიზიდათ ლელასკენ, რა აღმოაჩინეთ მასში, რომ ერთ თვეში სიყვარული აუხსენით?
ლევანი: ისეთ გარემოში გავიზარდე, სადაც ოჯახური იდილია იყო. მინდოდა, მეც ასეთი ოჯახი შემექმნა. ჩემი ცხოვრების უმთავრესი მიზანი ეს იყო. ლელას ის თვისებები ჰქონდა, რაც მე მომწონდა, მისი ნდობა შეიძლებოდა. ზედმეტად მოსაუბრე არასდროს ყოფილა. ზოგიერთმა გოგონამ სიტყვების უაზრო რახარუხი იცის, რამაც შეიძლება წყობიდან გამოგიყვანოს, აგაფეთქოს. ლელა ყოველთვის გაწონასწორებული, მშვიდი იყო. შემიძლია ვთქვა, რომ ჩვენი ურთიერთობის განმავლობაში არც გვიჩხუბია. თუ პატარ–პატარა რაღაცეები არის, ისიც – ჩემი მიზეზით, მე მოვდივარ გაღიზიანებული, დაღლილი. ლელა კიდევ ჩუმად არის, ითმენს. მერე, დაწყნარებულ გულზე, შეიძლება რაღაც მითხრას.
ლელა: ლევანი ცანცარა ბიჭი არასდროს ყოფილა, ცხოვრებაზე სერიოზულად ფიქრობდა. ისე არ ყოფილა, როგორც პატარა ბიჭები, რომელთაც ხან ერთი შეყვარებული ჰყავთ და ხან – მეორე.
– ლელა, რაზე გეკინკლავებათ ხოლმე ქმარი?
ლევანი: უთხარი... (იცინის).
ლელა: როცა სახლში ძალიან მშიერი მოდის და წვნიანს ზედმეტად გავუცხელებ, ბრაზდება.
ლევანი: ალბათ სახლში მიაჩვიეს, რომ, როცა სადილი გამზადებულია და ხელმეორედ აცხელებ, უნდა წამოადუღოო. დაღლილი, მშიერი სახლში რომ მოვდივარ, მალე მინდა, ვჭამო, მაგრამ ისეთი ქაფქაფაა, ერთი საათი სჭირდება, რომ გაცივდეს.
ლელა: მერე თვითონვე გაუვლის გაბრაზება, მოვა და მომეფერება.

– როდის დაქორწინდით?
ლელა: ერთი წლის წინ, 13 ნოემბერს.
ლევანი: ნიშნობა ცოტა უფრო ადრე გვქონდა. ჩვეულებრივი, ტრადიციული ქორწილი გადავიხადეთ. მიუხედავად იმისა, რომ ლათინოამერიკულ, სამეჯლისო–სპორტულ ცეკვებს ვცეკვავთ, ჩვენს ქორწილში ძალიან ბევრი ქართული ცეკვა და სიმღერა იყო და, რა თქმა უნდა, ჩვენი ცეკვებიც.
– არ გიფიქრიათ, რომ ოჯახის შექმნა კარიერაში ხელს შეგიშლიდათ?
ლევანი: ჩვენი ქორწინებიდან ერთი კვირის შემდეგ უკრაინაში კონკურსზე წავედით და იქ ძლიერ კონკურენტებს მოვუგეთ. თებერვალში პროექტის "ცეკვავენ ვარსკვლავები" კასტინგი ჩატარდა, მაშინ ერთი კვირის გაგებული გვქონდა, რომ ლელა ფეხმძიმედ იყო. ამ პროექტს საქართველოში ძალიან დიდხანს ველოდით. ლელას გულით უნდოდა მონაწილეობის მიღება. კასტინგზე გამომყვა, პარტნიორობა გამიწია. მეშინოდა, მუცელი არ მოშლოდა... ამ პროექტის ქორეოგრაფებს გული დასწყდათ, რომ ლელა მონაწილეების განაცხადში არ ეწერა.
ლელა: ერთი მხრივ, გული მეც დამწყდა, მაგრამ, მეორე მხრივ, პატარას რომ ველოდებოდი, მიხაროდა. მეორე სეზონზეც მინდოდა მონაწილეობა, მაგრამ მეორე კასტინგზე 7 თვის ორსული ვიყავი და ვერც ამ სეზონში მოვხვდი. იმედი მაქვს, მესამეში მაინც მოვხვდები.
– როცა შენი პარტნიორი მეუღლეა, ეს ცეკვაზე როგორ აისახება?
ლევანი: სხვათა შორის, სიყვარული მოცეკვავე წყვილს აფუჭებს. შეყვარებულები ერთმანეთს ბევრს უბედავენ იმიტომ, რომ პირადი ურთიერთობები აქვთ. კამათი შეიძლება სხვა რაღაცაში გადაიზარდოს. შეიძლება კაფეში იჩხუბონ და ეს რეპეტიციაზე აისახოს. ამ მხრივ, ძალიან ცუდია, როცა მოცეკვავეები შეყვარებული წყვილი არიან. მეორე მხრივ, ასეთი წყვილის დროს ერთიანობა უფრო მეტია. ჩვენ შორის ყოველთვის დალაგებული ურთიერთობა იყო.
ლელა: ვარჯიშზე ვკამათობდით ხოლმე.
– ოჯახი, შვილი უკვე სერიოზული პასუხისმგებლობაა, ხშირად ცოლ–ქმარს ერთმანეთისთვის დრო არ რჩება და ამით სიყვარული ზარალდება. ეს პრობლემა თქვენც ხომ არ შეგეხოთ?
ლევანი: ამის მეც მეშინოდა, მაგრამ ასე არ მოხდა. როცა ორი ადამიანი ცალკე ცხოვრებას იწყებს, რაღაც–რაღაცეები შეიძლება აირიოს. თანაცხოვრების შემდეგ ყველაფერი სააშკარაოზე გამოდის, ვერაფერს დამალავ, ვერაფერს ითამაშებ. ბედნიერი ვარ, რომ მყავს არაჩვეულებრივი მეუღლე და ეს პატარა სიცოცხლე, რომლის ჩახუტებასაც მთელი დღე ველოდები. როცა ძალიან დაღლილი მოვდივარ, დიდხანს ხელში ვერ ვიჭერ. ამ დროს მირჩევნია, ლელას ეჭიროს და მე მოვეფერო. ლუკა ჩემი სტიმულია.
ლელა: ლევანი ძალიან მზრუნველი მამაა, ლუკას ძალიან ეფერება, ეთამაშება. ადრე, როცა ერთად ვცეკვავდით, სულ ერთად ვიყავით, ახლა მხოლოდ საღამოობით ვხედავთ ერთმანეთს. პროექტის გარდა, ლევანი ბავშვებს ამეცადინებს, სტუდია აქვს, საღამოს კი დაღლილი მოდის.
– ცალკე ცხოვრობთ და ეს ალბათ რთულია ბავშვიანი ახალგაზრდა წყვილისთვის.
ლელა: ბავშვთან ძირითადად მე ვარ. ცალკე ვცხოვრობთ, მაგრამ დედაჩემი და ლევანის დედა გვეხმარებიან. უნივერსიტეტში ვსწავლობ და გასვლა როცა მიწევს, ბავშვს მათ ვუტოვებ. ეკონომიკურ ფაკულტეტზე ვსწავლობ, მესამე კურსზე ვარ.
ლევანი: მეც ეკონომიკური ფაკულტეტი დავამთავრე, მაგრამ პირველივე კურსიდან მინდოდა, ჩემს საყვარელ საქმეს გავყოლოდი, ბავშვებთან ურთიერთობა მიზიდავდა. სტუდია 10 წლის წინ გავხსენი და ეს ყველას უკვირს. საკმაოდ ბევრი ბავშვი სწავლობს სტუდიაში და წარმატებულებიც არიან. ამ ყველაფერს ბევრი დრო და შრომა მიაქვს. მეუღლე ამაშიც მეხმარებოდა, ახლა ლუკა გვიშლის ხელს.
– კიდევ რა შეცვალა ლუკამ თქვენს ცხოვრებაში?
ლელა: ლუკამ უფრო გაგვაერთიანა და ჩვენი ურთიერთობა კიდევ უფრო მყარი გახადა.
ლევანი: ლელამ დღეს თქვა, ლუკას გარეშე 21 წელი როგორ ვცხოვრობდიო. ლუკა ჩვენსავით, როგორც დიდი ადამიანი, ისე ცხოვრობს. ჩვენთან ერთად იძინებს, ჩვენზე ცოტა ადრე იღვიძებს, მაგრამ ხალისით, სიცილით. კარგ განწყობას გვიქმნის. მადლობას ვუხდი ამ ბავშვს, რომ ასე ლამაზად მაცხოვრებს. ძალიან მშვიდია. არც მე მგავს და არც – ლელას, თურმე ჩვენ ერთი წუთითაც არ ვჩერდებოდით. ეს აბსოლუტურად განსხვავებულია. არადა ველოდებოდით, რომ ანჩხლი ბავშვი გვეყოლებოდა და, ცოტა არ იყოს, გვეშინოდა. ლუკა კი მუთაქასავითაა, მთავარია, ჭამოს და მშვიდად სძინავს.
– ლევან, პირველი ბიჭის დაბადებას დაესწარით? როგორ აღნიშნეთ?
ლევანი: ლუკას დაბადების ისტორია ძალიან საინტერესოა. გინეკოლოგისგან ვიცოდით, რომ აგვისტოს დასაწყისში დაიბადებოდა, ამიტომ მე ბათუმში საერთაშორისო კონკურსზე მონაწილეობის მისაღებად თამამად წავედი. მე და სალომე ჭაჭუა ვიყავით წყვილში. კონკურსი დამთავრდა, საკმაოდ წარმატებული გამოსვლა გვქონდა. იქიდან წამოსვლისას ლელას ვერ ვუკავშირდებოდი და დედაჩემს დავურეკე. აღელვებული იყო, მაგრამ ცდილობდა, არ შეტყობოდა. როგორც იქნა, ლელა დამალაპარაკეს. ჩემთან საუბარს ვერ გაუძლო და ტირილი დაიწყო. ყველაფერი კარგად არის, მუცელი წამოსტკივდა და ისევ სახლში ვართო – მითხრეს. ტელეფონში ისეთი ხმა იყო, მივხვდი, სახლში არ იყვნენ. უფრო სწრაფად წამოვედით. რაღაც მომენტში გზაში ჩამეძინა. ამ დროს დამირეკეს და მითხრეს, მამა გახდიო. არ ვიცი, ეს ჩემთვის რა იყო! ყველაფერი სულ სხვანაირად მქონდა წარმოდგენილი, რომ საავადმყოფოს წინ უნდა გამეთენებინა, შამპანურებით აღმენიშნა შვილის დაბადება და ამ დროს გზაში ვიყავი, ლელა კი იქ – მარტო. ძალიან ცუდ მდგომარეობაში აღმოვჩნდი.
ლელა: ლუკა 8 თვიანი დაიბადა. ლევანს ვეუბნებოდი, ჯერ მაინც ადრეა და ბათუმში მეც წამოვალ–მეთქი. კიდევ კარგი, არ წავედი!
– ლელა, თქვენს ქმარს ყოველთვის უყურებთ, ტელეპროექტში როგორ ცეკვავს ვარსკვლავებთან?
ლელა: კი, ყველა კონცერტს ვესწრები.
ლევანი: არც ერთი გამოუტოვებია. ლელა, დედაჩემი, ჩემი ოჯახის წევრები, და–ძმა ყოველთვის არიან, ასევე – ჩემი მეგობრები და მოსწავლეები. მინდა, ლელაც გამოჩნდეს პროექტში, მე ცოტა ხანი გვერდზე გავდგები და ქორეოგრაფიულ საქმიანობას გავყვები.
ეკა ლემონჯავა