სიყვარულმა შემცვალა -1

- აუ დეე, არ მინდა რა ეს კლასიკურად ჩაცმა. წამოვალ ჯინსებით რა მოხდება?
- ნინი,ძალიან მაწყენინებ. ძალიან მნიშვნელოვანი წვეულებააა. მამაშენის პარტნიორები იქნებიან მოსული. ამ საღამომ შეიძლება ბევრი რამ გადაწყვიტოს. გთხოვ ნუ ჯიუტობ. რას იფიქრებენ მამაშენზე როცა ასეთ ჩაცმულს დაგინახავენ?
- არაფერსაც არ იფიქრებენ დედა. კარგი ხო ნუ მიყურებ ასე. ჩავიცმევ ამ კაბას და მაღალქუსლიანებს. პირველად და უკანასკნელად.
- რომ გათხოვდები რას ჩაიცვამ ძალიან მაინტერესებს.
- მე არ ვთხოვდები-ვთქვი ბუზღუნით და ჩემს ოთახში ავედი. დედამ კიბეებზე მომაძახა:
- მიდი ანის გადაურეკე და წადით საყიდლებზე
- ხო ხოოო.. ვიციი.
ჩემს ოთახში ავედი.
- ანნ, გთხოვ წამომყევი საყიდლებზე. რამე კლასიკური უნდა ვიყიდო..
- რაააა? შენ და კლასიკური? ნუ მატყუებ.
- კაი რა რას გატყუებ ნერვებზე ამთხარა დედაჩემმა გინდა თუ არა კლასიკურად უნდა ჩაიცვაო. ხო იცი იმ წვეულებაზე უნდა წავიდეთ. ყველა მამაჩემის პარტნიორი იკრიბება და?
- აა კაი კაი. ნახევარ საათში გამომიარე და წავიდეთ.
- კარგი. მადლობა.-უცებ ჩავიცვი და ავტოფარეხში ჩავედი. ჩემი შავი ლამბორჯინი გამოვაყენე რომელიც მამამ დაბადების დღეზე მაჩუქა როცა 17 წლის გავხდი. 1 წელიც არ არის ჯერ რაც მაქვს. ფიქრებში ვიყავი თუ როგორი მეყიდა და ამ დროს ანის სახლსაც მივადექი.
- აბა წავედით?-ვიკითხე უხალისოდ. ამ სიტყვებს სულ მხიარულად ვამბობდი, რადგან იმას ვყიდულობდი რაც მე მინდოდა ეხა კიდევ? ნუ ჯანდაბას ერთ დღეს გავძლებ ჩემი ჯინსების გარეშე.
- წავედით წავედით. მეც რაღაცეები მაქვს საყიდელი.-მანქანა დავქოქე და მაღაზიას მივადექით. ყველაფერი შემოვიარეთ . ერთ-ერთ მაღაზიაში წავაწყდი თეთრ მაღალქუსლიან ფეხსაცმელს. ძალიან მომეწონა და ყიდვა გადავწყვიტე. თან ზუსტად ჩემი ზომა ჰქონდათ დარჩენილი.
- ანნ, მოდი ნახე აი ეს ხომ მაგარი ფეხსაცმელია.
- აუ მაგარიაა ტოო.. მიდი იყიდე.
- მაგას ვაპირებ.
- მოდი აგერ მაგისი შესაფერისი კაბაც არის.-დავინახე თეთრი. საგრძნობლად მუხლს ზემოთ შემოტმასნილი კაბა. მისი გაფორმება ამავე ნაჭრით გაკეთებული შავი ბანტიანი ქამარი იყო რომელიც წელზე ძალიან ლამაზად ეკრა. მომეწონა. თან ორივე გავიდოდა ერთმანეთზე.
- მომწონს აანნ. ამათ ვიყიიდი.
- კარგი არჩევანია,შენისთანა წუნიასთვის.
- ქალბატონო ესენი შემიფუთეთ. აი დარჩა ჩანთის და აქსესუარების ყიდვა. ავარჩიე შავი კოპწია ჩანთა და შავ-თეთრში გაწყობილი ყელსაბამები. ასე თუ ისე დავამთავრე მაღაზიებში ხეტიალი. მანქანაში ყველაფერი ჩავყარე და სახლში წავედით. ანი მივაცილე და სახლში წავედი.
- დეე აბა რა იყიდე მაჩვენე-მითხრა დედამ.
- ოოჰ აგერ არის და ნახე-მივუყარე ჩანთები.
- ნუ მელაპარაკები ეგრე და სხვათაშორის ძალიან ლამაზებია.
- არის რაა. კაი დავიღალე უნდა წამოვწვე ეხლა. მოომეცი შევყრი ამათ კარადაში. ხო მართლა როდის არის ეგ „ჯღანაობა“? - ასე ვუწოდებდი იმიტო რომ შუა ხნის ადამიანების „ფართი“ იყო. ახალგაზრდებიც იქნებოდნენ, მათი შვილები მაგრამ მე ისეთ უხეში ვარ ვინ გამეკარებოდა?
- „ჯღანაობა“ შენ რომ უწოდებ ზეგ გაიმართება.
- კარგი.-ჩემს ოთახში ავედი. შხაპი მივიღე და დავწექი. მალევე ჩამეძინა. საღამოს დედამ გამაღვიძა.
- ნინი შვილო რამდენი ხანია გძინავს. მამაც მოვიდა წამოდი ვივახშმოთ.
- აუ რა დროს ვახშამია რა კარგად მეძინა.
- 4 საათია უკვე გძინავს.
- ხოო კარგი ჩამოვალ.
-კარგი გელოდებით.-ძლივს ავდექი,თავბრუ მეხვეოდა. ფეხზე ჩავიცვი. აბაზანაში შევედი, ცივი წყალი შევისხი გამოსაფხიზლებლად და ქვემოთ ჩავედი.
- მაა როგორ ხარ?- მივედი და ვაკოცე.
- კარგად შვილო. შენ?
- მეც რავიცი ვარ. დედამ დღეს მაყიდინა მაღალქუსლიანები და კაბა.
- მერვე საოცრება. ყოჩაღ ნინა კარგი ნამუშევარია-მოუწონა დედას მისი სიჯიუტე, ნუ მე უფრო ჯიუტი ვიყავი მაგრამ პირველად დავთმე ცხოვრებაში.. ვივახშმეთ და იმაზე დავიწყე ფიქრი რით გამერთო თაი იმ წვეულებაზე. პირველ რიგში ტელეფონში ახალი თამაშები ჩავწერე. ნუ მერე მოვიმიზეზებდი ვითომ ცუდად გავხდი და სახლში წამოვაყვანინებდი თავს, ნუ იქ რა შემაწუხებდა? დარწმუნებული ვარ სიმღერები ბოლო ხმაზე არექნებოდათ აწეული. და საერთოდ თუ ექნათ.
2 დღე უცებ გავიდა და დადგა ჩემი სიკვდილის დღეც. საღამოს 6 საათზე იკრიბებოდნენ.5-ისთვის მზად ვიყავი, ჩემი თავი მომეწონა,მაგრამ იმდენად არ ვიყავი შეჩვეული ამ ჩაცმულობას ჩემი თავი ვერ ვიცანი.
- შვილო ძალიან ლამაზი ხარ.
- მადლობა. წავედით ხოო?
- კი. - მანქანაში ჩავსხედით და 40 წუთიანი მგზავრობის შემდეგ დანიშნულ ადგილას მივედით. გზაში გავიგე რომ ყველას მამაჩემივით შვილები მოჰყავდათ .. იმედია ვინმეს ვიპოვიდი და გულს გადავაყოლებდი. კარებში სამივე ერთად შევედით. პირველი რაც თვალში მომხვდა ოფიციანტები იყვნენ, შამპანურებით დადიოდნენ და ხალხს აწოდებდნენ. მშვიდი მუსიკა იყო ჩართული, ალაფუშეტი და ჯგუფ-ჯგუფად კაცები იდგნენ, საუბრობდნენ და შამპანურს მიირთმევდნენ. ალბათ საქმეზე ლაპარაკობდნენ. შემდეგ მამამ პარტნიორები გაგვაცნო, მათი შვილები გავიცანი,მაგრამ არცერთი არ მომეწონა, მატრაკვეცა მამიკოს ფულებით განებივრებული გოგონები იყვნენ. თანაც ყველას მზერა ერთი ბიჭისკენ მიდიოდა, მარტო მზერა არა, ყველა გოგო მას ეხვია. ის კი დაღლილი სახით შორდებოდა მათ ზდილობიანად. ტელეფონი ამოვიღე ჩანთიდან და ანის დავურეკე.. 20 წუთი მაინც დაველაპარაკებოდი და თავს გავირთობდი
აუუ ანნ? იცი რა მოწყენილობა არის ააქ?
-უი მართლა? საწყალო. რამე მოიფიქრე და წამოდი.
- ხო იმედია რამეს ვიზამ, თორე გავაფრენ თან რა მატრაკვეცა გოგოები არიან აქ? ერთ ბიჭს ეხვევიან გარს. თან ეს მაღალქუსლიანები როგორ მიწეწავს ნერვებს იცი? ძლივს დავდივარ.
- უი ცუდიაა.
- ჰო ძაან. კაი მერე დაგირეკავ მშობლები და ვიღაც 2 მოდიან ჩემთან.
- კარგი.-ჩემები ჩემთან მოვიდნენ.
- შვილო ერთობი.
- ისე რაა მაა.
- შენთან სალაპარაკო გვაქვს ჩვენ და ამ ორ ადამიანს.
- რა ხდება?-ავღელდი, თან ომ ორმა კაცმა და ქალმა იმ ბიჭს დაუძახეს.
- ნიკაა..- ისიც მაშინვე მოვიდა.
- მოკლედ ორივე აქ ხართ და გვინდა გითხრათ რომ თქვენს დაქორწინებას ვაპირებთ-თქვა დედამ. მე სიცილი ამიტყდა.
- რეებს ამბობთ ხალხო? რა ქორწილი? გვატყებთ ხომ? კარგი ხუმრობა იყო მე წავედი-მამა უცებ დამიჭირა და მომატრიალა.
- სრული სიმართლეა ნინი.
- ჩემი ხუმარა მამიკო კაი რაა.
- ნინი მორჩი რა ხუმრობას სიმართლეა ჩვენ და ნიკას მშობლებმა მოვილაპარაკეთ. ასე გადავწყვიტეთ და დაემორჩილებითთქვა დედამ.
- მეტი საქმე არა მაქვს ეხლა გავთხოვდე. მე ჩემი მიზნები მაქვს. უნდა ვისწავლო, უნივერსიტეტში ჩავაბარო და მერე ჩემს არჩეულ გზას მივყვე. რა გათხოვება ვერ ხართ ხომ?
- მაგას გათხოვების შემდეგაც მოასწრებ.
- თქვენ ხალხო უბერავთ. სულ არ ვიცნობ ამ ადამიანს.
- მერე რა გაიცნობთ-მითხრა იმ ნიკას დედამ.
- ქორწილის მერე?-ვიკითხე ცინიკურად.- დავუშვად და არ შეგვიყვარდა ერთმანეთი მერე?
- ნუ გეშინიათ შეგიყვარდებათ თანაც ორივე ძალიან სიმპატიურები ხართ.
- მოიცა ეხლა მე აქ რაღა ვარ?-იკითხა ნიკამ.- ამ გოგოს საერთოდ არ ვიცნობ. იქნებ მიყვარს ვინმე და მაინდამაინც ეს უნდა მოვიყვანო ცოლად?
- დიახაც, ჩვენს გრძნობებზე არ გიფიქრიათ? იქნებ სხვა გრძნობები გვაქვს?-ვამბობდი და შევამჩნიე რომ ვტიროდი-პასუხისთვის აღარ დამიცდია, უახლოესი ტაქსი გავაჩერე და სახლში მივვარდი. ოთახში შევედი და კარი ჩავკეტე. ლოგინზე დავჯექი და ტირილი დავიწყე. ეს მაღალქულიანები თავიდან მოვიშორე. ჩემი ჯინსები ჩავიცვი და კაბა დავხიე ხოლო ფეხსაცმელები დავწვი, არ მინდოდა ამ დღესთან დაკავშირებული არცერთი მოგონება. ჩემს თავს ვუჩქმიტე, იქნებ სიზმარიათქო. არა ეს არ იყო სიზმარი ამ დროს ჩემი მშობლებიც დაბრუნდნენ.
- ნინიი, გააღე კარი. დედა აბრახუნებდა კარებზე.
- გაეთრიეთ აქიდან,თქვენი დანახვაც კი აღა მინდა. მერე გასაღების გადატრიალების ხმაც გავიგე, ალბათ მსახურს ჩემი ოთახის გასაღები გამოართვა.
- ნინი მისმინე შვილო.
- გადი აქიდან
- არა მოიცა, მომისმინე მე და მამაშენიც ეგრე ვართ დაქორწინებულები მაგრამ შენ გვყავხარ და ძალიან გვიყვარს ერთმანეთი.
- რომ არ შემიყვარდეს რა ვქნა?
- შეხედე რა სიმპათიური ბიჭი იყო?აუცილებლად შეგიყვარდება.
- თუ ეგრე ძალიან მოგწონთ შენ და მამაჩემს მიდით და მაგათ ოჯახზე იქორწინეთ. მე არა ვარ გამოსავალი.
- ბიზნესსაც წაადგება ეგ საქმე.
- სულ არ მაინტერესებს ეგ მამაჩემის „ ბინძური მილიონები“. არ გეყოფათ რაც გაქვთ? დაჯერდით ამას ხალხო. რა შუაშია აქ ქორწინება?
- ნინი დაფიქრდი და გაანალიზე ყველაფერი, ეს არ შეიძვლება. 2 კვირაში თქვენი ქორწილი იქნება. დღეიდან მე და <!--filter:Missა-->Miss-->Miss<!--/filter--> სამზადისს ვიწყებთ.
- რაააა? რა ორი კვირა? გააფრინეთ? დაგახრჩობთ ოთხივეს იცოდეთ. ის ნიკა რა დებილია ხმას ვერ ამოიღებს?
- ნინი დაწყნარდი და ნერვები მოთოკე-გამიწყრა დედა. ლარნაკი ავიღე და დახურულ კარებს ვესროლე. ოთახში ყველაფერი დავამტვრიე. კიდევ კარგი არავინ შემოსულა. თორემ გავბრდღვნიდი ვინც იქნებოდა. ასე გაბრაზებული დიდხანს ვიჯექი და მერე ძილი მომერია. დამესიზმრა მე და ნიკა როგორ ვქროწინდებოდით. ამ კოშმარმა გამომაღვიძა. კარგა ხანს ვერ დავწყნარდი და უაზროდ ვტიროდი. ვტიროდი და ვფიქრობდი როგორ მომეკლა თავი. ეს მშობლები კიდე რაზე ფიქრობენ? უნდათ რომ შემიწირონ? ახლა ყველაზე მეტად ანი მჭირდებოდა. საათს დავხედე 9 იყო. იმედია ეღვიძებოდა. არდადეგები იყო და ამ დროს იშნობდა ეგ ძილს. ვცადე და ზარი გავუშვი.
- ჰო გოგო რა იყო? ძილიც აღარ მაცალო.
- კაი რა ანი რა დროს ძილია?-თან ცრემლი მოვიწმინდე.
- რა გჭირს ნინი?
- მოდი რა ჩემთან და ყველაფერს მოგიყვები. აარავის არაფერი უთხრა პირდაპირ ჩემს ოთახში ამოდი. გთხოვ მალე. გელოდები-ყურმილი დაკიდა, ეტყობა ინტერესისგან გადაირია. 20 წუთში ჩემთან გაჩნდა.
- ვაიმე ნინი აქ რა ხდება? რა ამბავია? და საერთოდ რა მოხდაა? გული გამისკდა ასე რომ მელაპარაკე.
- ვაიმე ანი, ალბათ მოვკვდები. გუშინ საღამოს რა მოხდა, ვერც კი მოტვინავ.
- მითხარი აბაა..- ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი და ამან უფრო ცუდად გამხადა. ანი გაოცებული მიყურებდა, შემდეგ მასაც აუბჭყვიალდა ცრემლი თვალებზე.


გაგრძელება იქნება