სიყვარულმა შემცვალა -3

ჩემი და ნიკას ურთიერთობა ნელ-ნელა აიწყო. უკვე ერთმანეთს მივეჩვიეთ ასე თუ ისე. როგორც მიჩვეული ვიყავი ღამის 12 საათზე მისი ხათრით გარეთ აღარ გავდიოდი. ისიც აღარ აბღავლებდა ბოლო ხმაზე დინამიკებს და კონფლიქტი მოვაგვარეთ. ორივენი დათმობაზე წავედით.
- ნინი, დღეს ჩემი ძმაკაცები ვიკრიბებით, თავიანთი ცოლებით და ხომ წამოხვალ?
- კარგი წამოვალ. რომელ საათზე?
- 6-ზე. უკვე 3 საათია და მოემზადე.
- კარგი. - ბევრი ისეთი კაბა მიყიდეს რომელთათვის არც კი შემიხედავს. მე ისევ ჩემი ჯინსების და კედების ერდგული ვიყავი. რადგან ახალგაზრდებს საღამო იყო ყველა სპორტულად იქნებოდა. ჩავიცვი ღია ფერის ჯინსის წელში გამოყვანილი შარვალი, ლურჯი მაიკა და ამავე ფერის „aLL Star“- ის კედები. თმა დავისწორე, ჩვეულებრივად გავიშალე. მაკიაჟი არ გამიკეთებია. ცოტაოდენი სამკაულიც მივამატე ამ ჩაცმულობას და ქვევით ჩავედი.
- სპორტულად ვარ და ხომ არაფერი უჭირს
- არა რა თქმა უნდა, მეც სპორტულად მოვდივარ. აბა შარვალ-კოსტუმს ხომ ვერ ჩავიცვამ ახალგაზრდების წვეულებაზე? შარვალ-კოსტუმი ბაღში და ქორწილზე მეცვა მარტო, ვერ ვიტან
- არც მე მეხატება გულზე კლასიკურად ჩაცმა რაც მგონი შეამჩნიე კიდეც.
- ჰოო. წავედით?
- კარგი წავიდეთ.-ჩემს ლამბორჯინში ჩავსხედით და გავუდექით გზას, საჭესთან ნიკა დავსვი,ჩემი მანქანა ძალიან შეუყვარდა. მივადექით იმ ადგილს. გარეთ მუსიკების ხმა გამოდიოდა.
- ოპაა, დაუწყიათ უკვე ქეიფი. აბა შენ იცი გოგონებს თავი მოაწონე-ვთქვი და მანქანის კარი დავხურე
- ოჰ ეჭვიანობ?
- რა სისულელეა?
- აუ გთხოვ რა არ მომშორდე გვერდიდან, ერთი ჩემი მეგობარი გოგოა დამზდევს რა ვუყვარვარ რამდენი ხანია, არადა გოგო მიტყდება რომ ვუთხრა თავი დამანებეთქო, არ მინდა ვაწყნინო,ჩემს გვერდით რომ დამინახავს იქნებ მომეშვას
- კარგი-ფეხი შევაბიჯეთ. ხალხი ირეოდა. უცებ ვიღაც ორი ბიჭი საღაციდან გამოხტა
- ვაა ნიკუშ მოოდი? ეს შენი ცოლია?
- არაა მეზობლის არის და წამოვიყვანე-საპასუხოდ იმ ჩაკიდებულ ხელლზე მწარედ ვუჩქმიტე.
- ვაა კარგი გოგოა. მე გიო ვარ
- მე დათო-დაიძახა მეორემ.
- სასიამოვნოა.-ვთქვი და უცებ იმ დათომ ხელი დამტაცა და საცეკვაოდ გამათრია
- ვიცეკვოთ რაა.
- კარგი მაშინ სულ ცოტა ხანი
- კარგი რა? მე და ნიკა მეგობრები ვართ. ისე უბრალოდ ვიცეკვოთ-რაღაც ცეკვა დავიწყეთ. წამოსვლა მინდოდა მაგრამ არ მიშვებდა,თან თვალებით ნიკას ვეძებდი.
- კარგი მე წავალ ხოო?
- დარჩი სად უნდა წახვიდე?
- ჩემს ქმართან
- ოოჰ მოიცა რაა-შემომაბრუნა უხეშად
- შენ ცოტა დებილი ხო არა ხარ? ენაა დაადუმე. მადლობა თქვი შენნაირთან 5 წუთიც რომ ვიცეკვე.
- გოგოო!
- ვინაა შენი გოგო დეგენერატო? - ხელი უხეშად მომკიდა და თვალებში ჩამხედა. დარტყმას ვაპირებდი როცა ნიკა შემოვარდა და დათოს უხეშად მოაშორებინა ჩემი ხელი
- შენ ბიჯო წესიერად
- რაა დიდი ამბავი შენს ცოლს თუ ვეცეკვე
- ჩემი ცოლი ჰქვია მემგონი, გითხრა თავი დამანებეო, უნდა შეეშვა ხო მგონი?
- მერე რა რომ არ შევეშვა?
- აი ეს-უთხრა ნიკამ და სახეში გაარტყა. ის დეგენერატი დაეცა. მდაბიო, ლაჩარი. ატყდა აყალ-მაყალი, სულ ჩემს გამო. დათომ ხელი ნიკასაც შემოუბრუნა და მემგონი მწარედაც. ნიკამ ეს ვეღარ აიტანა და ძალიან მაგრად დაარტყა, დაეცა და ნოკაუტში ჩააგდო.ნიკამ ხელი მომკიდა და იქიდან გამომიყვანა. უცებ მანქანაში ჩავჯექი საჭის მხარეს. ძალიან სწრაფად დამყავდა მანქანა, ხმა არცერთს არ ამოგვიღია. სახლში მალე მივედით. დივანზე დავსვი, სამედიცინო ყუთი მოვიტანე და გახეთქი ტუჩზე სპირტიანი ბამბა მოვუსვი.
- აუუ, მეტკინააა..
- კარგი ბოდიში. ყველაფერი ჩემი ბრალია.
- ხომ შევთანხმდით რომ არსად გამიშვებდი? რატომ მიეცი იმ დათოს უფლება ჩემთან ერთად ეცეკვა
- გიომ ხელი მომკიდა სადღაც გამათრია,თან იქ ის გოგო შემხვდა, ლაპარაკი უნდოდა. სულ 5 წუთი ვიყავი იქ. მერე ჩემი ერთი ძმაკაცი მოვიდა ჩემთან და მომიყვა დათო რასაც აკეთებდა და ნერვებმა აღარ მომითმინა. იმენა არ მეგონა ეგ თუ ეგეთი ბიჭი იყო. ქუჩაში არ გადამეყაროს ურჩევნია.
- ეს ყველაფერი ჩემთვის რატომ გააკეთე?
- აბა იმ ტიპის ხელში დამეტოვებინე?
- კი მაგრამ ცემა აღარ იყო საჭირო
- იყო.
- კარგი ამაზე კამათს მე არ ვაპირებ. მოდი დავივიწყოთ ეს ამბავი. მიდი დაისვენე. მე კი ვახშამს მოვამზადებ და მზას ვიყიდი. არაფრის თავი არა მაქვ ეხლა. ისე ვინერვიულე.
- კარგი დაივიწყე ნინი ეს ყველაფერი.-თავზე ხელი გადამისვა-მე გამეღიმა. მაღაზიაში წავედი,რაღაც-რაღაცეები ვიყიდე და უცებ ვახშამი მოვამზადე. ნიკამ ჭამა და ვურჩიე დაწოლილიყო.- ისიც წავიდა დასაძინებლად. სამზარეულო უცებ ვიმალაგე. ჯერ ძალიან ადრე იყო. რა დამაძინებდა. უცებ ჩემი ტელეფონის ხმა გავიგე. ნიკა მირეკავდა. დაძახება შეეზარა ალბათ.
- რა იყო?
- შემოდი რა ჩემთან ოთახში. მაგარი ფილები ჩავრთე და ვუყუროთ.
- კარგი შემოვალ. მე მეგონა დაისვენებდა და ამან ფილემბის ყურება დაიწყო-მის ოთახში შევედი. „the notebook“ ჰქონდა ჩართული. ჩემი საყვარელი ფილმი.
- მოდი. დამიძახა მან. ოთახში უახმაოუროდ შევედი და სავარძელში ჩავჯექი. 1 საათი იქნებოდა გასული რომ წელი საშინლად მეტკინა
- მოდი ნინი დაწექი, გავიწევი მე
- არ იყოს არ მინდა
- ოოჰ მოდი რომ გეუბნები.
- კარგი.-მის საწოლთან მივედი და გვერდით დავწექი. ცოტა უხერხულად ვგრძნობდი თავს.
ფიქრებით სხვაგან ვიყავი. ნიკას ჩემთვის ხელი ჰქონდა მოხვეული და წინააღმდეგობაც არ გამიწევია. ვფიქრობდი,რატომ არ წამოვხტი და რატომ არ მივალანძღე. არ მქონდა ამის სურვილი. ფილმის დასასრულისკენ თვალები თავისით მეხუჭებოდა. ჩამთვლიმა. ნიკას აღარც გავუღვიძებივარ. ძალიან ტკბილად მეძინა. დილით არც არაფერს გავუღვიძებივარ. მშვიდად მეძინა. როცა12 საათი მოახლოვდა მე თვითონ გამეღვიძა.. სამზარეულოდან კარგი არომატი გამოდიოდა. მოვწესრიგდი და ძირს ჩავედი..... სიცილით კინაღამ დავიხრჩე
ნიკას მზარეულიც უნიფორმა ეცვა და საჭმელს ამზადებდა
- რას აკეთებ?- ძლივს მოვსულიერდი
- საჭმელს
- და რას?-ვიკითხე გამომწვევად
- მოდი და ნახე-მივედი ქურასთან და ნიკაჩემს საყვარელ საჭმელს შემჭვარ წიწილას აკეთებდა
- ოოჰ საიდან მიხვდი ეს რომ მიყვარს?
- მეც მიყვარს და ალბათ იმიტომ
- საღოლ შენ. ესეიგი მზარეულობაც გეხერხება ხომ?
- კი ვცდილობ. ნუ სახლში მარტო რომ ვიყო შიმშილით არ მოვკვდები..
- კარგი მაშინ, წავალ 1 კვირით სადმე
- და სად?
- ანისთან
- და რაღა შენ მიდიხარ ის დარჩეს აქ
- მართლა?
- ჰოო..
- აუ მიყვარხარრ-მერე დავფიქრდი და მერე მივხვდი რა წამოვროშე-მართლა კი არა
- ვიცი-გამიღიმა..
- მოიცა დავურეკავ და მოვა.
- კარგი.-ტელეფონი ჯიბიდან ამოვიღე და ზარი გავუშვი
- ჰოო ან როგორ ხარ?
- არამიშავს შენ?
- მე კარგად, მომისმინე ეხა 1 კვირა გცალია?
- კი რატომ მეკითხები?
- წამოდი ჩემთან და დარჩი
- ნიკა?
- რა ნიკა?
- სირცხვილი არ იქნება?
- არა რა სისულელეა, თვითონ მითხრა მოვიდესო და დარჩესო
- კაი რაა?? არაა.. მეუხერხულება
- კაი რაა, ნუ სულელობ.-ხმამაღალ რეჟიმზე მქონდა დაყენებული და ნიკას ესმოდა ყველაფერი.
- არაა, შანსი არააა..
- ვაიმე ნიკა დაუზახე რომ სირცხვილი არაა,თორე მოვკლავ ამას
- არაა ანი სირხვილი პირიქით..-დაუძახა მან.
- ნიკას ესმის ეს?
- კი.
- გაგიხმეს თავი ვერ თქვი?
- კაი ბოლო ბოლო რას იზამ?
- არაფერს. რა უნდა ვქნა?
- აუ ხოო კარგი. არ გამცე ხმა იცოდე..
- ხო კარგი კარგი წამოვალ
- აი ეგრე
- დავრჩები ეხლა
- კაი ხმა არ გამცე. ხოო და როდისთვის მოხვალ?
- 2-3 საათში
- კაი.-უცებ წამოვხტი და სამზარეულოსკენ გავექანე
- აბა მოამზადე?
- კი.. ანი მოდის ხო?
- კი.
- მაგას ვინმე უნდა გავაცნო
- ოჰოჰ, მაგას ვინმეს გაცნობა რომ უნდოდეს გაიცნობს კიდეც.-თან მაგდაზე თეფშები დავალაგე.ვისაუზმეთ. ხმა არცერთს არ ამოგვიღია. მყუდროება კი ნიკამ დაარღვია
- იცი დღეს ძმაკაცებთან მინდა წასვლა
- წადი მერე
- არა გოგოებც იქნებიან და წამოდი
- ოჰ იქ იმ გოგოს შევხვდებით არაა?
- არ გკიდია?
- ხო რავიცი, მაგრამ მაინც არ მინდა წამოსვლა, თან ანი ძლივს წამოსვლაზე დავითანხმე..
- მერე ანიც წამოვიდეს რა პრობლემაა?
- ოოჰ კაი რააა? წადი შენ მარტო
- აუუ მეწყინება თუ არ წამოხვალთ
- გეწყინოს მერე-მემგონი მართლა ეწყინა. ეს ბავშვი რაა. დაიწყო ბავშვივით გაბუსვა. ისეთი საყვარელი იყო როცა გაბრაზდა... კიეები აირბინა და ოთახში შევიდა. რამდენიმე ხანი იქიდან არ გამოსულა. ანიც მოვიდა
- ანიი როგორ ხარ?-ჩავეფსკვენი.
- კარგად შენ?
- მეც კარგად
- ის სად გყავს?
- რავიცი მე ბვშვივით გაიბუსა და მის ოთახში ავიდა
- რატოო?
- სადღაც წამომყევიო და არ წავყევი. ეწყინა
- მერე წაყევი შენ კიდევ
- არ მინდა. იქ ის გოგოც იქნება ნიკა უყვარს და არ მინდა მაგ ხალხში. თან ერთხელ წავყევი მისმა მეგობარმა საცეკვაოდ გამიწვია მერე თავი არ დამანება და ატყდა აყალ-მაყალი. მაგიტომ არ მინდა.
- ხო რავიცი შენი საქმის შენ უკეთ იცი.-უცებ კიბეებზე ბრაგუნით ჩამოვიდა ნიკა.
- ვა ანი როგორ ხარ?-გადაკოცნა
- კარგად ნიკა შენ?
- ხო რავიცი ვარ.. კარგი მე მივდივარ და მალე დავბრუნდები ბოდიში შენთან ანი
- კაი რა რა ბოდიში.-მე არ დამელაპარაკა. გული მომივიდა და ტელეფონი ამოვიღე ვითომ დამირეკეს
- ხოო მარი. კი კი წამოვალთ. ღამის 11 ზე იწყება ხო? კარგი აუცილებლად.-რაღაც ამბავი შევთხზე, ვითომ ღამის 11 საათზე მარის ფართი იწყებოდა და ჩვენ გოგოები მივდიოდით.
- ანი მივდივართ ხოო?-თან თვალებით ვანიშნე რაღაც
- აა ხო კი მივდივართ..
- აუ რა მაგარი იქნება? გიორგი,დათო,ირაკლი,ლაშა,საბა და ლუკაც იქ იქნებიან-რაც კი ბიჭის სახელი მომაგონდა ყველა ვთქვი. ანი გაოცებული თვალებით შემომყურებდა..
- ხო ხო მაგარია-ჩაილაპარაკა მისთვის
- სად მიდიხართ?- იკითხა მაღალი ხმით
- რა შენი საქმეა? შენ იმ შენ გოგოსთან წასვლას გიშლი?
- ვერც დამიშლი
- შენც ვერ დამიშლი იმ ფართზე წასვლას.
- ზუსტადაც დაგიშლი. რა გინდა იმ ბიჭებში და საერთოდ ღამის 11 საათზე გარეთ.
- შენთვის დამიშლია ღამე სახლში მოსვლა?
- მე ბიჭი მაინც ვარ
- მერე რააა?- ლამის ვუყვირე
- არსადაც არ წახვალთ
- ვაიმე ეხა გაჩერდით-თქვა ანიმ.-რას ბღავიღართ ორივე? რას უშლი შენ კიდე ნიკა ამას ნერვებს? ან შენ ნინი ამის ნერვებზე რატო თამაშობ? რა არის რა? რა გადამტერებული ხართ ერთმანეთზე? არ შეგიძლიათ მშვიდათ ცხოვრება? ჯობია მე წავიდე და გაარკვიოთ ურთიერთობები.- ანიმ მაგიდაზე დაგდებულ მის მანქანის გასაღებს ხელი დაავლო და გიჟივით გავარდა. ნიკაც გაყვა და მოაბრუნა
- რა გინდა? მე ზედმეტი ვარ ეხლა აქ
- კარგით ხო რა იყო? ბოდიში თუ რამე შემეშალა.-თქვა ნიკამ.-შენ კიდე ნინი რას მთხრი ნერვებზე? ხო იცი ეგეთებს ვერ ვიტან
- სულ არ მაინტერესებს რას იტან
- ნინი-მიყვირა ანიმ.
- და საერთოდ თავი დამანებეთ რა? თუ ვერ მიტანთ ახლავე წავალ ამ სახლიდან. ოთახში ავვარდი, ჯერ ტირილი დავიყე, მრცხვენოდა ნიკასი და ანისი მართლა ცუდად მოვიქეცი


გაგრძელება იქნება