სიყვარულმა შემცვალა - 6

ნიკა და ნინი მინდა გითხრათ რომ კარგი ამბავი მაქვს.-კონვერტი გახსენითთუ შეძლება
- დიახ რა თქმა უნდა.-კონვერტი გავხსენი და სიხარულის ცრემლები წამომივიდა
- ნიკა შეხედე-კონვერტი გადავეცი
- არაა არ მჯერა.. ნინი უბედნიერესი ვარ. აწი სრულფასოვანი ოჯახი გვექნება ერთი ძალიან პატარა წევრით- დიახ! მე ორსულად ვიყავი და პატარას ველოდებოდი
- იცით? ჯერ თქვენ სულ 1 თვის და 2 კვირის ორსული ხართ,ეგ ნიშნეი ჯერ არ უდა გამოვლენილიყო მაგრამ თქვენ ამ მდგომარეობას მოწამვლაც დაერთო თან. სერიოზული არაფერია. რამდენიმე წამალს გამოგიწერთ. ყველაზე დიდი წამალი ის იქნება რომ თქვენ უნდა დაისვენოთ და არ გადაიტვირთოთ. ეს ყველაზე მთავარია, მითუმეტეს ორსულად ხართ
- დიახ რა თქმა უნდა ექიმო, ცივ ნიავს არ მივაკარებ..-თქვა ნიკამ და სიყვარულით აღსავსე თვალებით შემომხედა.
- ძალიან კარგი-წამლების სახელები უცებ დაწერა და სახლში წამოვედით. აი უბედნიერესი ვიყავი. პაწაწინა არსება მეყოლებოდა სულ მალე სახლსჰი რომელსაც ჩემი შვილი ერქმეოდა.. ოოჰ ღმერთო როდის გავა 8 თვე რომ სულ მალე ხელში ჩემი გოგონა ან ბიჭუნა დავიჭრო. სულ დამავიწყდა მშობიარობის ტკივილები,რომელიც სულ მაწუხებდა, თუ როგორ გამეჩინა შვილი, მაგრამ ჩემი შვილის გულისთვის ცეცხლში გავივლიდი. მე ის უკვე სიგიჟემდე მიყვარდა. ეს პატარა არსება ხომ ჩემი და ნიკას დიდი სიყვარულის ნაყოფი იყო. ჩვენი სიყვარულის სიმბოლო.
მე და ნიკას გზაში არაფერი გვითქვამს. მხოლოდ სიყვარულით აღსავსე თვალებით ვუყურებდით ერთმანეთს. სახლში რომ მივედით, ნიკამ მანქანიდან მსუბუქად გადმომსვა და სახლის კარები გააღო, კიბეებზე ხელში აყვანილი ამიჱვანა და საწოლზე ფრთხილად დამსვა.
- დაიძენე
- რა დამაძინებს? სულ ჩვენს პატარაზე ვფიქრობ- გვერდით მომიწვა და თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს-სიზმარშიც მას ვნახავ ალბათ
- რა ბედნიერი იქნები თუ მას დაინახავ... ერთი სული მაქვს ჩვენი პატარა ჩვენს შორის როდის დაწვება და ტკბილად დაეძინება..
- სულ მალე ნიკა, სულ მალე
- ბიჭი გინდა თუ გოგო?
- არ ვიცი მე ორივე მინდა ტყუპები, მაგრამ არა მგონია გვეყოლოს რადგან ჩემს სანათესაოში არავინაა ტყუპისცალი
- არც ჩემთან.. თუ გოგო იქნება აუცილებლად დედას უნდა დაემსგავსოს, სათუთი, ფაფუკი, ნაზი, ლამაზი, კეთილი, ცისფერთვალება..
- ხოლო თუ ბჳჭი იქნა მამასავით უნდა უყვარდეს ფეხბურთი. ის აუცილებლად შენ დაგემსგავსება. მაღალი, მწვანეთვალება და კეთილი
- ჩვენი შვილი უბრალოდ არ შეიძლება რომ განსაკუთრებული არ იყოს
- მართალია... აიი იცი როგორ მიყვარს? როგორ გითხრა არ ვიცი. აი შენზე მეტად
- ეგრე უნდა გიყვარდეს კიდეც.. აი თქვენზე მეტად არავინ და არაფერი არ მიყვარს
- მშობლები?
- მაგენი თქვენს მერე
- ნუ ამბობ მაგას, ის მითხარი დედაშენისთვის რამდენი ხანია არ დაგირეკავს?
- ალბათ 3 თვეა. არც თვითონ იწუხებს თავს და მე მაგასთან დამლაპარაკები არ ვარ
- ნინი გთხოვ ჩემს თავს და პატარას გაფიცებ გადაურეკე
- კარგი ნიკა მხოლოდ თქვენი გულისთვის-ტელეფონი ავიღე და დედაჩემს გადავურეკე
- დედა...-პაუზის შემდეგ ხმა ამოვიღე-როგორ ხარ?
- ნინიი.. შვილო, კარგად ვარ შენ როგორ ხარ?
- მე ძალიან კარგად
- ნიკა?
- დამიჯერე ორივე ძალიან ბედნიერები ვართ
- ხომ გითხარი რომ ერთმანეთი შეგიყვარდებათთქო
- რომ არ შემყვარებოდა 18 წლის მალე ვხდებოდი ანუ სრულწლოვანი და გავეყრებოდი
- ოო! ეგ სხვა ამბავია
- მაგრამ, მოხდა რაღაც რამაც სამუდამოდ დაგვაკავშირა ერთმანეთთან
- რა შვილო?
- მალე ბებია გახდები
- რააა? რააა ნინიი? არ მჯერა შვილო როგორ მიხარია შენ ვერც კი წარმოიდგენ .. ნუ 38 წლის ასაკში კი დამაბერეთ მაგრამ ასეთი გახარებული არასდროს ვყოფილვარ. ახლავე წამოვალ თქვენთან
- კარგი დედა-ვაღიარებ მომენატრა მისი ტკბილი ხმა. მომენატრა დედაც, მამაც. ყველა და ის სახლი მომენატრა სადაც 17 წელი გავატარე. მაგრამ ჩემი ახალი სახლი და ჩემი ახალი ცხოვრება სწორედ ნიასთან და ჩემს პატარასთან იწყბოდა და აქ დამთავრდებოდა.
- დედა აქ მალე მოვა
- აიი შენ ხმაში იგძნობოდა თუ რამდენად გიყვარს
- ვიცი ნიკა რომ ძალიან მიყვარს-ცრემლი მომადგა
- არ გაბედო !! არ იტირო. ცრემლი შენს თვალზე არ დავინახო ნინი, მთუმეტეს ახლა. გთხოვ ! გაჩერდი- მოვარდა და ჩამეხუტა ძალიან მაგრად, მისი გაშვება არ მინდოდა. ვგრძნობდი მის სურნელს. მის მკლავებში თავს დაცულად ვგრძნობდი, ვიცოდი რომ სანამ ის ჩემს გვერდით იყო ვერავინ ვერ მოგვეკარებოდა მე და ჩემს პატარას.. - ასე ჩახუტებულები დიხანს ვიყავით. ერთი სული მქონდა დედა როდის მოვიდოდა .. ამ დროს კარებზე ზარიც გაიხსნა. მსახურმა გაუღო. დედას ხმა ვიცანი. უცებ წამოვხტი და დედასკენ გავიქეი. ჩემსკენ მოდიოდა როცა გავიქეცი და ძალიან მაგრად ჩავეხუტე. სიხარულის ცრემლები ორივეს წამოგვივიდა. არ ვიცი, ძალიან.. ძალიან დიდი ხანი ვიყავით ასე ჩახუტებულები. თურმე როგორ მყვარებია დედა, მაგრამ მინდოდა რომ მამაც ჩემს გვერდით ყოფილიყო..
- დედა მამა სად არის?
- შვილო მივლინებაშია, ეს ამბავი შევატყობინე და კინაღამ სიხარულით გადაირია
- მინდა რომ აქ იყოს
- მეც. 1 კვირაში ჩამოვა პარიზიდან
- დედა ამდენი ხანი სად იყავი? რატომ არ მირეკავდი?
- იცი შვილო? არ მინდოდა შენი შეწუხება, რახან არ დამირეკე მეგონა რომ მოგბეზრდი და საერთოდ დამივიწყე
- ნუ სულელობ დედა-კიდევ ერთხელ ჩავეხუტე..
- აი თურმე როგორ გყვარებიათ ერთმანეთი-თქვა სიცილით ნიკამ
- აბა ახლადგამომცხვარო მამა, შენ როგორ ხარ?-ჰკითხა დედაჩემმა
- კარგად თქვენ როგორ ხართ?
- უკვე გადასარევად...-საღამომდე ბევრი ვილაპარაკეთ.. სამივემ.. დედამ ჩვენთან დარჩენა გადაწყვიტა... ძალიან ბედნიერი ვიყავი, ოთხი უსაყვარლესი ადამიანი მყავდა ჩემს ცხოვრებაში: ნიკა, ჩემი პატარა, დედა და მამა. მეტი რა მინდოდა ამ ცხოვრებაში? არაფერი..!!

უბედნიერესი ადამიანი ვიყავი. მეორე დღეს მამაც ჩამოვიდა გახარებული. ჩემს მუცელს შეჰყურებდა ყველა, აკვირდებოდნენ როგორ იზრდებოდა ჩემი პატარა, ძალიან განებივრებული ბავშვი იქნებოდა რადგან ყველას სიგიჟემდე უყვარდა ის დაბადებამდეც. ის დღე არ დამავიწყდება როცა ჩემი პატარა პირველად გაინძრა და ფეხი მომატყა,უსიამოვნო შეგრძნება იყო,მაგრამ როცა მივხვდი რაშიც იყო საქმე გულში სითბო ჩამეღვარა და სიხარულის ცრემლები წამომივიდა,ძალიან მოძრავი ბავშვი იყო, უკვე ცელქი, მივხვდი რომ ჭკუიდან გადამიყვანდა მისი საქციელებით როცა გაიზრდებოდა. ნიკა არაფერს ამბობდა მაგრამ ვგრძნობდი რომ ბიჭი ძალიან უნდოდა. ჩემთვის კი მნიშნელობა არ ჰქონდა ამას. მთავარია ჯანმრთელი ყოფილიყო... ვცდილობდი წარმომედგინა როგორი იქნებოდა ის მაგრამ მიჭირდა.. ნიკა ხელის გულზე მატარებდა, მემგონი მალე იმასაც მეტყოდა მე ვისუნთქებ შენს მგივრადო, ისე მიფრთხილდებოდა, ხელს არ მაკარებინებდა არაფრისთვის.. ლუსისაც სახლი ეზოში აუშენეს, სახლში მაინც არ გაჩერა,მაინც ძაღლია და ორსულთან არ შეიძლებაო... სულ ჩემს გვერდით იყვნენ ნიკა,დედა და ანი. არ მშორდებოდნენ, დედა და ანი თითქმის სულ ჩვენთან რჩებოდნენ.. 6 თვის ვიყავი და ძალიან დიდი მუცელი მქონდა, ამიტომ ექიმების დაჟინებული თხოვნით ჭამას მოვუკელი ცოტა,თანაც ბავშვი დიდი იყო, მშობიარობა გამიჭირდებოდა ამიტომ საკეისრო კვეთის ჩატარება გადავწყვიტე..
დღე დღეს მისდევდა, დრო ისე სწრაფად გადიოდა რომ თვალის დახამხამებას ვერ ვასწრებდი, სწავლა შევწყვიტე,მაგრამ აუცილებლად გავაგრძელებდი, ცოტა ხნის შემდეგ.. ნიკამ მამაჩემის და მამამისის ახლადგახსნილ კომპანიაში დაიწყოო მუშაობა,სადაც ძალიან კარგი ხელფასი ჰქონდა და ოჯახს ყველანაირად პასუხისმგებლობდა... ნიკა იშვიათად მიდიოდა სამსახურში რადგან ჩემი დატოვება არ უნდოდა. ჩემთან დედა რჩებოდა,როცა ნიკა სახლში არ იყო, რადგან ბოლო თვეში ვიყავი... დღე დადგენილი იყო 16 ოქტომბერს ანუ მამაჩემის დაბადების დღეზე გავიკეთებდი საკეოსრო კვეთას. დღეს 14 ოქტომბერია.. სულ რაღაც 2 დღეში ჩემს პატარას ხელში დავიკავებ. სქესი არ ვიცი, წინასწარ არ გავიგე, მინდოდა სიურპრიზი ყოფილიყო. რაღაცნაირი შიში დამეუფლა, მაგრამ მე ჩემს მისიას შევასრულებდი თუ რამე დამემართებოდა, პატარას გავაჩენდი და ქვეყანას დავტოვებდი. ღმერთო ჩემო რა სულელური აზრები გაქვს ნინი..!! სულელო.. ალბათ ყველას ეუფლება ასეთი შეგრძნება. არასდროს მქონია ასეთი შიშები მაგრამ ბოლო 2 დღეში დამეწყო. ნიკასაც არ გამორჩენია ეს
- ნინი? რა გჭირს?
- არ ვიცი ნიკა.. მეშინია, რომ ვერ ვიცოცხლებ
- საყვარელო ეგეთი ფიქრები გთხოვ გამოიგდე თავიდან. შენ სპეციალურად უცხოეთიდან ჩამოყვანილი ექიმები გაგიკეთებენ საკეისროს.. გთხოვ ნუ გეშინია, მე შენს გვერდით ვიქნები
- ნიკა მე თუ ვერ ვიცოცხლე იცოდე პატარას ჩემი თავი არ დაავიწყოთ, მე თუ ვერა ჩემი სული მუდამ მასთან იქნება- ნიკას შევამჩნიე რომ ცრემლი მოადგა
- ნინი? აი არ ვიცი რას ვიზამ, გთხოვ გაჩუმდი, რატომ მოგდის ეგეთი აზრები? შენს სიტყვებს ინანებ როცა ჩვენი პატარა ხელში გეყოლება და იტყვი რა სულელი ვიყავიო
- იმედია..
- ნინიი? ახლა უკვე მართლა აღარ ვიცი რას გავაკეთებ. ჭკუიდან ნუ გადაგყავარ.. საუკეთესო ექიმები გეყოლებიან, ვიცი საშინელი განცდა იქნება მაგრამ ნუ ვარდები პანიკაში. სულ ძლიერი ადამიანი იყავი.. ახლა რა გჭირს?
- არაფერი ნიკა, დაივიწყე-ნიკას ჩემთვის ხმა არ აუწევია ჯერ, ახლა აუწია. ვიცი წყობიდან გამოვიყვანე და ღირსიც ვიყავი.. მართლა რაღაცეებს ვსულელობდი და ჩემს ლაპარაკს ნიადაგი არ ჰქონდა... ნიკასთან ჩახუტებული დავიძინე.. ჩემმა ნათქვამმა ძლიერ ააფორიაქა, სუნთქვა გაუხშირდა და გული საშინლად უცემდა.. როცა ეგონა რომ მეძინა ხმაამოვიღე
- ნიკა,გთხოვ ნუ გეშინია, მე შენი აფორიაქება არ მინდოდა, გეფიცები კარგად ვიქნები.. გთხოვ ნუ იბუტები. მხოლოდ ჩენთვის და ჩვენი პატარასთვის დავძლევ ყველაფერს. გეფიცები კარგად ვიქნები..ნუ გეშინია გთხოვ.. ყველაფერი კარგად იქნება..!!- მან უბრალოდ უფრო მიმიხუტა და მუცელზე მეფერებოდა მისი თბილი ხელებით.. ამ დროს მეც ჩამეძინა.. მშვიდად მეძინა ნიკას გვერდით.. დილით გვიან გამეღვიძა.. თან ოთახში ნიკა შემოვიდა ლანგრით ხელში. ზედ ომლეტი და ფორთოხლის წვენი ედო. გვერდით კი წითელი ვარდი..
- ნიკა? რატომ შეწუხდი?
- არა რა შეწუხება.. მინდოდა დილა რომანტიულად დამეწყო..
- ააჰჰ,კარგად გამოგივიდა-ვისაუზმე, ძალიან გემრიელი იყო..
- ნიკა შეუდარებელი მზარეული ხარ, მართლა...
- ოჰ ვიცი, არაერთხელ შეგიქივარ..
- ნიკა ზეგ დილით უკვე ჩვენი პატარა ხელში გვეყოლება..
- ჰო და ძალიან მიხარია.. გოგოს რა გინდა რომ დავარქვათ?
- არ ვიცი.. შენ იფიქრე ამაზე? მე ბევრჯერ მაგრამ უშენოდ ვერ გადავწყვიტე. რას ფიქრობ?
- მე ძალიან მინდა რომ ლიზი დავარქვათ, ჩემს ბებიას ერქვა ლიზა რომელიც ძალიან მიყვარდა
- მართლა? მეც ძალიან მომწონს ეგ სახელი და მქონდა ვარიანტებში, გოგო გადაწყვეტილია, ბიჭი?
- ოო, რაც შეეხება ბიჭს.. მიდი ბიჭი შენ ამოირჩიე...
- მე გიორგი ან ირაკლი მინდა.. შენ?
- ბიჭის სახელებში მეც ეგენი მომწონს,მაგრამ უფრო გიორგი
- კარგი.. გადაწყვეტილია გოგო-ლიზი ბიჭი-გიორგი..
- კი ბატონო-უცებ ჩავიცვი და ძირს ჩავედით ხელ ჩაკიდებული..
- ნიკა გთხოვ ლუსი შემომიყვანე. ცოდოა სულ გარეთაა, მიჩვეულია ის სახლში ცხოვრებას..
- კარგი ოღონდ ცოტა ხანი
- კარგი- მომვლელმა ლუსი შემომიყვანა, ისიც მაშინვე მომახტა. საოცრად ჭკვიანი ძაღლი იყო. მუცელზე თათი დამადო.. როგორ მიყვარდა.. ხელი გადავუსვი. იდიც ჩემს ფეხებზე გადაწვა
- შეხედე როგორ ვუყვარვარ
- აბაა?
- საყვარელი... - ნიკამ კალთიდან მომაცილა
- ეე, რატომ მიგყავს?
- ძაღლია და ათასი მიკრობია
- ნიკა ლუსი ძალიან სუფთაა, მეც მაგისთვის ვარ აქ-უთხრა ძაღლის მომვლელმა
- ხო ვიცი მაგრამ, მაინც ძაღლია..
- კარგით, წავალ მე უნდა დავისვენო და გამოვიძინო.. გთხოვთ რა ანის დაურეკეთ მინდა რომ მოვიდეს
- კარგი ნინი, ზევით ასვლაში დაგეხმარები და დავურეკავ
- კარგი-ნიკამ ჩემს ოთახამდე ამაცილა. საწოლზე წამოვწექი და დამეძინა. დიდი ხანი არ მიძინია , თანაც ანის ველოდებოდი. უბრალოდ თვალი მოვატყუე. ანიც მოვიდა და პირდაპირ ოთახში შემოვიდა
- ნიინ რას შვები?
- ხვალინდელი დღისათვის ფსიქულოგიურად ვემზადები
- ააჰ, ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება. არ იდარდო. ნახე რა მოვიტანე? პარკიდან თეთრი ზედა ამოიღო
- რადგან არ ვიცით ბავშვის სქესი ამიტომ თეთრი წინდები და ზედა მოვუტანე, ზედას დათვი ეხატა. ძალიან საყვარელი იყო..
- მადლობა ანნ.. ძალიან საყვარელია
- არაფერს-ჩავეხუტე. ცრემლები წამომივიდა
- რა იყო ნინი რა გატირებს
- მინდა რომ ვიცოცხლო
- მერე ვინ თქვა რომ ვერ იცოცხლებ? სულელო
- არ ვიცი მეშინია.. ყველაფრის. მინდა რომ ჩემი პატარა ჯანმრთელი დაიბადოს ..
- ნუ სულელობ ნინი? ეგეთი შტერული აზრები როგორ მოგდის?
- არ ვიცი.. კაი მორჩა შენს შეყვარებულებზე რას იტყვი?
- ოო, არაფერი ისეთი, ჯერჯერობით არავინ არ მყავს...
- ეგ შენგან მიკვირს...
- ოოჰჰ... სხვა როგორ ხარ?
- რავიცი სულ აქ ხარ და არ იცი როგორ ვარ?
- ჰო მართალია...- ამ დროს ოთახში ნიკა შემოიდა
- აბა როგორ გამოიძინე?
- არ მიძინია, უბრალოდ დავისვენე
- ხომ არაფერი გინდა?
- მმმ... მგონი ფორთოხლის წვენზე არ ვიტყოდი უარს
- აა.. გასაგებია ახლავე. შენ რა წამოგიღო ანი?
- იგივე
- კარგით
- ოფიციანტობაც შეითავსე-ვუთხარი სიცილით
- არა უბრალოდ თქვენზე ვზრუნავ
- მზრუნველი ბიჭი-ჩავილაპარაკე.. ნიკას ამოსვლამდე ვილაპარაკეთ მე და ანიმ, რატომ დაშორდა შეყავრებულს, ისეთი არაფერი,უბრალო ახირება იყოო. ამ დროს ნიკაც მოვიდა სასუსნავებით დატვირთული.. წვენისთვის კიდევ ბევრი რამ ამოუყოლებია. საღამომდე ვიმხიარულეთ. მერე კი ადრე დავიძინე 10 საათზე უკვე ჩემი ოპერაცია იწყებოდა.. ანი ჩვენთნ დარჩა უნდოდა დილით ჩემს გვერდით ყოფილიყო...
და აიი.... გათენდა ხვალინდელი დღეც. უბრალოდ ბედნიერი ვარ, არაფრის მეშინია და ამაყი ნაბიჯებით შევდივარ საავადმყოფოში...

გაგრძელება იქნება