დუტა სხირტლაძე: "ჩემი ყველაზე დიდი შეცდომა ტელევიზიაა"

თეატრი, ტელევიზია, კინოგადაღებები, სახლი – დუტა სხირტლაძე ისევ ყველგანაა და ისევ ყველაფერს ასწრებს. მსახიობი რამდენიმე თვეში 40 წლის გახდება. ახლა განვლილ წლებს აანალიზებს და აჯამებს. მიხვდა, რომ ყველაზე მეტად თეატრი და კინო სჭირდება, რაც მის ცხოვრებაში დიდი დოზით შეჭრილმა ტელევიზიამ უკანა პლანზე გადასწია. ახლა კი მსახიობი აპირებს, მათ ადგილები გაუცვალოს.
16 დეკემბერს რამდენიმეწლიანი პაუზის შემდეგ მარჯანიშვილის თეატრში პრემიერა ითამაშა. სანდრო ელოშვილის სპექტაკლში "არეული გრძნობები" მთავარ როლს ასრულებს. დუტას მთელი ოჯახი გულშემატკივრობდა. მისი ნაბოლარა შვილის, ლუკას სიცილი მთელ დარბაზში ისმოდა.
ჩვენი ინტერვიუ პრემიერის შემდეგ თეატრში შედგა.
– დუტა, გილოცავთ პრემიერას! ალბათ ძალიან ბედნიერი ხართ ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ თეატრის სცენაზე დაბრუნებით.
– დღეს ჩემს ცხოვრებაში ისეთი რამ მოხდა, რაც დიდი ხანია აღარ ყოფილა. უკვე ბევრი წელია პრემიერა არ მითამაშია. ბოლოს, თუ არ ვცდები, მიშა კოზაკოვის "თოლიაში" ვითამაშე. იმდენი ხანი გავიდა, კარგად აღარც მახსოვს, ჩემი ბოლო სპექტაკლი რომელი იყო, თუ არ ჩავთვლი თელავის თეატრში შესრულებულ პატარა როლს, მაგრამ ის სპექტაკლის აღდგენა იყო და პრემიერას ვერ ვუწოდებ. ფილმებში ვიღებდი მონაწილეობას, მაგრამ თეატრში რატომღაც – აღარ. ახლა კი სანდრო ელოშვილმა, იგივე ანტოშკამ, თეატრალურ სარდაფში გაზრდილმა ბავშვმა, რომელიც თითქმის ყველა სპექტაკლში ბავშვის როლს თამაშობდა, თეატრალური უნივერსიტეტი დაამთავრა და რეჟისორი გახდა. ბატონი ლევანი მასწავლებლის (რეჟისორი ლევან წულაძე. ავტ.) მხარდაჭერით, მარჯანიშვილის თეატრში დაიდგა სანდროს პირველი სპექტაკლი "არეული გრძნობები".
მე და სანდრო დიდი ხანია ვძმაკაცობთ, ჩვენ შორის ასაკობრივი ბარიერი აღარ არსებობს, უკვე დიდი ბიჭია და მაგარი ნიჭიერია. ზუსტად ვიცი, რომ არ გაჩერდება და კიდევ სხვა სპექტაკლებს დადგამს. ახალგაზრდა რეჟისორებს ჩვენი დახმარება სჭირდებათ, მსახიობებმა უარი არ ვუთხარით და დავეხმარეთ. ახლა უკვე სხვებთან გააგრძელებს მუშაობას. მეც რაღაცნაირად მივხედავ ჩემს თეატრალურ ცხოვრებას... ბედნიერი ვარ, რომ ამ სპექტაკლში ბავშვობის მეგობარ ქეთი ცხაკაიასთან მომიწია სცენაზე დგომა. ჩვენ მისაღები გამოცდები ერთად ჩავაბარეთ და მას შემდეგ ერთად ვართ.
– სპექტაკლს რომ ვუყურებდი, ყოველ სცენაში ვრწმუნდებოდი, რომ ეს საქმე მართლა ძალიან გიყვართ.
– კი და არ ვიცი, რა შეიძლება ამაზე მაგრად მიყვარდეს. ცხოვრებაში ჩემი ყველაზე დიდი შეცდომა ტელევიზიაა, მაგრამ ამით საქართველოში პოპულარული სახე გავხდი, ამიტომ მადლიერიც ვარ. თუ რამეს ვაკეთებ, ან აქ, ან ჩვენი ქვეყნის საზღვრებგარეთ, ისევ ჩემი პროფესიით. დღეს ვიგრძენი, რომ ეს საქმე მაგრად მომნატრებია. რაღაცნაირი სევდიანი კომედია გამოვიდა. თეატრი და ცხოვრება მაგარია.
– როგორი იყო თქვენთვის 2012 წელი, პლუსები და მინუსები რომ შეაჯამოთ?
– ჩემთვის ერთ–ერთი ყველაზე მაგარი წელი იყო, რადგან ოცნება ავისრულე და ფილმი გადავიღე. ვთვლი, რომ ეს ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე წინგადადგმული ნაბიჯი იყო. ამას გარდა, თეატრში დავბრუნდი, ჩემი შვილები კარგად არიან, ოჯახში ნორმალური სიტუაცია გვაქვს და სწორედ ამიტომ შემიძლია გითხრათ, რომ ეს წელი ჩემთვის ყველანაირად კარგი იყო.
ძალიან საინტერესო რეჟისორებთან მომიწია მუშაობა, მათ შორის – რეზო გიგინეიშვილთან. მინსკში სამთვიანი გადაღებები მქონდა. ძალიან მაგარ მსახიობებთან ვიმუშავე. "ხელოვნება საზღვრებგარეშე" – ეს ამ წელს საკუთარ თავზე განვახორციელე. წელს ყველაფერი კარგი მოხდა და არ შემიძლია ვთქვა, რომ რამეზე გული მწყდება. თუმცა ალბათ შემეძლო, ჩემი ფილმები უფრო მაგარი გამოსულიყო, მაგრამ ვიჩქარეთ. იქიდან გამომდინარე, რომ დებიუტი იყო, მაინც კმაყოფილი ვარ. კიდევ ერთი ფილმის "ცელქი ბავშვების" პრემიერა წინაა. პირველი ქართული ფილმი იქნება ახალ წელთან კავშირში. იმედი მაქვს, ამ ფილმს მაყურებელი შეიყვარებს.
– ითვლება, რომ ტელევიზიაში, შოუებში მუშაობა მსახიობს "აფუჭებს". ამის გამო თქვით ზემოთ, ჩემი დიდი შეცდომა იყოო?
– ეს ჩვენი ქვეყნის პირობებშია ცუდი, თორემ სადმე დიდ ქვეყანაში პირიქით, იდეალური ვარიანტია. საქართველო ძალიან პატარაა, ამიტომ დღეს თეატრის სცენაზე პიჯაკით და ჰალსტუხით რომ გამოვედი, მაყურებელს ისევ შოუმენი დუტა გაახსენდა. ცუდი იმიტომაა, რომ ქართველი რეჟისორები კინოში არ მიღებენ, რადგან გაცვეთილ სახედ ვითვლები. თითოოროლა თუ გადამიღებს. რაც ასაკში შევედი, მგონი, ცოტა დავდინჯდი. მიუხედავად იმისა, რომ ეკრანზე ცეტივით დავრბივარ, ცხოვრებაში უფრო დინჯი ვარ.
– უკვე მეორმოცე წელში ხართ. ეს ასაკი ადამიანის ცხოვრებაში საეტაპოა, ბევრ რამეზე აფიქრებს. თქვენ რა ფიქრები და შეგრძნებები გაქვთ ამ ასაკში?
– ძალიან რთული პერიოდია. გაგებული მქონდა, მაგ ასაკში ხვდება ადამიანი, ცხოვრებაში რა უნდაო და შემიძლია გითხრათ, რომ დღევანდელი ჩემი პრემიერა ამისი ნათელი მაგალითია. ალბათ ყველაზე მეტად არტისტობა მინდა და ამიტომაც ვარ დღეს აქ. ჩემი ცხოვრების განვლილ წლებს დადებითად ვაფასებ. იყო რაღაც იმედგაცრუებები, მაგრამ წარსულზე არ გვინდა ლაპარაკი. ზუსტად არ ვიცი, მომავალში რა იქნება, მაგრამ იმედი მაქვს, ყველაფერი კარგი მოხდება.
– ჩემთვის არაერთხელ გითქვამთ, 40 წლამდე ყველაფერი უნდა მოვასწროო. ამის შემდეგ რას აპირებთ?
– ეს 40 წელი იმისთვის დამჭირდა, რომ საბოლოო გადაწყვეტილებამდე მივსულიყავი. ახლა ზუსტად გეტყვი, რომ ჩემი საქმე თეატრი და კინოა.
– ფაქტია, რომ კარგი შოუმენი ხართ და ვერ იტყვით, რომ ტელევიზია თქვენი საქმე არ არის.
– ის საქმეც მიყვარს და არ დავმალავ, კარგადაც გამომდის. იქაც კომფორტულად ვგრძნობ თავს, მაგრამ ეს სულ სხვაა, აქ სულ სხვა გრძნობა მეუფლება.
– ტელეკომპანია "იმედში" რთულ პერიოდში გადახვედით, მალე შეიცვალა ხელმძღვანელობა და ბადრი პატარკაციშვილის ოჯახმა ტელევიზია დაიბრუნა. მათთან თუ გქონდათ შეხვედრა პირობებთან და სამომავლო თანამშრომლობასთან დაკავშირებით?
– პატარკაციშვილების ოჯახს არ ვიცნობ. "იმედთან" ადრეც ვთანამშრომლობდი. რა ვიცი, ჯერჯერობით მშვენივრად ვგრძნობ თავს. კიდევ ბევრ რამეს ვაპირებთ და ვნახოთ, რა გამოვა.
– პროექტ "ახალი ხმის" დასრულების შემდეგ იქიდან წამოსვლის საფრთხე არ გემუქრებათ?
– მოლაპარაკებები მიმდინარეობს და ახალი პროექტების გაკეთება იგეგმება, მაგრამ თუ მაინც მოხდა და "იმედიდან" წამოვალ, არა უშავს, თეატრში ვიქნები და თქვენც აქ მოდით ხოლმე.
– მოგწონთ პროექტი "ახალი ხმა" და საკუთარი თავი მასში?
– ძალიან მაგარი პროექტია. როცა ვხედავ, რა მაგრები არიან, ცხოვრების სტიმული მეძლევა. ხშირად მეუბნებიან, რომ საქართველოში ასეთი პროექტი ჯერ არ გაკეთებულა. ვამაყობ, რომ ისეთი შოუს წამყვანი ვარ, როგორიც საქართველოში ჯერ არ განხორციელებულა.