სიყვარულმა შემცვალა - 7

ამაყად მივაბიჯებდი საავადმყოფოს კიბეებზე, ანი, ნიკა, დედა, მამა და ნიკას მშობლები გვერდში მყავდნენ... მორჩა.. ყველაფრისთვის მზად ვარ, შიში გამიქრა.. საოპერაციო ტანსაცმელი ჩამაცვეს და წავედით. პირველი რაც გავაკეთე კიბეებზე ასვლის დროს პირჯვარი გადავიწერე, ამ ჟესტმა ვიცი ბევრ ჩემს უკან მსგომს ცრემლი მოჰგვარა.. ნიკა საოპერაციოში შემომყვა. ინგლისელ ექიმებს მიესალმა შესვლის დროს, მეც იგივე გავაკეთე. ექთნებმა დამაწვინეს. რაღაც ნემსები გამიკეთეს, იმდენი რამ გამიკეთეს ერთდროულად ვეღარ გავიგე რა ხდებოდა.. ექიმი ჩემთან მოვიდა და ინგლისურად მითხრა-ქართველებს ჩემი თავი ვერ ანდეს-“10-დან უკუთვლით დაითვალე”-სუსტად დავუქნიე თავი და თვლა დავიწყე
- ათი, ცხრა, რვა, შვიდი, ექვსი, ხუთი, ოთხხ..იი, სს..აამმიი- და მორჩა ჩამეძინა. მის მერე გავითიშე და არაფერი მახსოვს, არ ვიცი რამდენი ხანი გავიდა მის შემდეგ მაგრამ უკვე ბუნდოვნად მესმოდა ხმები და ნიკას თბილ ხელსაც ვგრძნობდი... ტკივილებს ვერა.. ალბათ ახლა ექიმები გაჭრილ მუცელს მიკერავდნენ.. ბავშვის ტირილიც მესმოდა...“ ღმერთო, ჩემი პატარა დაიბადა, მისი ნახვა მინდა“-გავიფიქრე მაგრამ თვალებს ვერ ვახელდი.. არ შემეძლო, თითქოს ქუთუთოებზე 100 ტონა ტვირთი მედო... შემდეგ კი ისევ ძილი მომერია და ისევ გავითიშე.
არ ვიცი რამდენი ხნის შემდეგ უკვე, ყველაფერი გარკვევით მესმოდა. მესმოდა ვიღაცის ნაბიჟების ხმა რომელიც ოთახში დადიოდა და ბოლთას სცემდა. ჩემი გამოთვლებით ეს ნიკა იქნებოდა. სულ პატარაზე გავახილე თვალი.. ღმერთო გმადლობ მე ცოცხალი ვარ.. სულ ფუჭი ყოფილა ჩემი ფიქრები. ნიკა როგორც ყოველთვის მართალი იყო, როცა მითხრა „ნუ სულელობ, შენს თავზე გაგეცინება, როცა ჩვენი პატარა ხელში გეყოლებაო“.. თვალები ბოლომდე გავახილე. ნიკამ ვერ შენიშნა ეს.. თავი ხელეში ჰქონდა ჩარგული და დებილივით დადიოდა.. ჩემი დებილი, როგორ მიყვარს.. მერე კედელს დაეჯახა, მე გამეცინა, მაგრამ მაშინვე მუცელი მეტკინა და გავჩერდი
- ნიკა...- ამოვიხრიალე.. აი ნიკას თვალები არასდროს არ დამავიწყდება.. არ ვიცი როგორ ვთქვა რას გადმოცემდა მისი ორი მოელვარე თვალი. სიყვარულს, სიხარულს.. ჩემთან მოვარდა, მერე გზაში გაახსენდა რომ ძლიერ არ უნდა დამტაკებოდა და სვლა შეანელა. მოვიდა და ტუჩებზე დამაცხრა.
- ნინი მიყვარხარ!
- მეც ნიკა.. ბავშვი.. - სიტყვა გამიწყდა- როგორ არის?
- არაჩვეულებრივად..
- სქესი?
- ლიზია
- გოგონაა, მისი ნახვა მიინდა ნიკა
- მოიცა საყვარელო, ჯერ ექიმებს უნდა დავუძახო- თვალებით დავეთანხმე. როცა გავიდა „გაიღვიძაა!“- დაიყვირა ბოლო ხმაზე. ექიმებიც შემოცვივდნენ.. გამსინჯეს და ყველაფერი რიგზე იყო.
- ექიმო შვილის ნახვა მინდა
- ის ჯერ ინკუპატონშია და მისი ნახვა შეუძლებელია.. ხვალ ვნახოთ როგორ იქნება შენი მდგომარეობა და იმის მიხედვით გავიგებთ, შეიძლება თუ არა შენი ადგომა, მაგრამ ცოტაა ისეთი ვინც მეორე დღეს ტკივილებს არ გრძნობს. ზეგ კი უსათუო შეგეძლებათ მისი ნახვა
- დღეს მინდა!! დღეს
- ბოდიშით , მაგრამ დღეს ვერა- ამოვიხვნეშე.. ყველა გარს მეხვია.. ნიკა, დედა მამა, ანი. ჩემი რამდენიმე დაქალი. ნათესავები..
- ახლა კი გთხოვთ გადით პაციენტს დასვენება სჭირდება- თქვა ექიმმა და ხალხი გარეთ გაუშვა... მხოლოდ ნიკა დატოვეს ჩემთან კიდევ 5 წუთი
- მიყვარხარ ნინი
- მეც ნიკა..
- არა მე უფრო, იცი რას ვგრძნობ ახლა? 19 წლის ასაკში უკვე ოჯახი მყავს, თანაც უკვე სრულფასოვანი.. ძალიან მიყვარხართ ორივე. ჩემი ცხოვრების ორი ქალი.. აი არ ვიცი რას ვგრძნობ გულში, როგორ გადმოვცე არ ვიცი- მე სახეზე მოვეფერე, მან კი მაკოცა.. ძალიან მხურვალედ.
- მიყვარხარ ნიკა
- მეც ჩემო სიცოცლევ.
- დრო დამთავრებულია ნიკა გთხოვ ახლა გადი, ახალნამშობიარებია და დასვენება სჭირდება. ოთახიდან გააგდეს.. ისე მინდოდა კიდევ მასთან ერთად ყოფნა, მაგრამ საშინლად მეძინებოდა.. ჩამეძინა, სიზმრებს ვხედავდი თან საოცარს. ჩემი გოგონა დამესიზმრა.. ისეთი ლამაზი იყო.. ამან კი უფრო განმიმძაფრა იმის სურვილი რომ ჩემი ლიზი მენახა.. ტკბილად მეძინა რადგან ჩემი გოგონა ფიზიკურად თუ არა სიზმრებით ჩემთან იყო
დილით უკვე კარგად ვგრძნობდი თავს. ნაკერები ოდნავ მტკიოდა... ბავშვების ტირილმა გამაღვიძა. ექიმი შემოვიდა
- გამარჯობა ექიმო, ძალიან გთხოვთ დღეს ძალიან კარგად ვარ და გთხოვთ რა ჩემი ლიზი მანახეთ
- მოიცა ნინი ჯერ ისევ სუსტად ხარ
- რა იცით თქვენ? ძალიან კარგად ვარ. ეტლში თუ იმ რაღაცაში ჩამსვით და მშვენივრად ვიქნები
- არ დაიწუწუნო შემდეგ რამე მტკივაო
- არ დავიწუწუნებ- ამ დროს პალატაში ნიკა შემოვიდა..
- ნიი როგორ ხარ საყვარელო?
- ძალიან კარგად. ახლა ბავშვს მაჩვენებენ
- ჰოო დაიჟინა, კარგად ვარო
- ვაჩვენოთ თორემ გადაირევა
- ზუსტად-დავეთანხმე..-ეტლში ჩამსვეს და ბაშვების ოთახისკენ წავედით. ბევრი ბავშვი იყო, მაგრამ იმწამსვე მივხვი ჩემი რომელი იქნებოდა
სანამ ყველა ბავშვს ჩამოვივლიდით მანამდე მივხვდი რომელიიყო ჩემი, წარწერის გარეშე. დავინახე ძალიან ძალიან საყვარელი და ლამაზი გოგონა. დიდცისეფერ თვალებს აბრიალებდა და იღიმოდა. ჩვილი იყო მაგრამ ძალიან ლამაზი, ყველასგანგამორჩეული.
- ნიკა რა ლამაზია?
- საიდან მიხვდი რომელია?
- როგორ არა საოცრად გგავს შენ და მეც მგავს ცოტათი
- შეხედერა საყვარელია?
- ვაიმე ჩემი სიცოცხლე, როგორ მიყვარს უკვე.. ჩემი პატარა. რა ლამაზია.
- მინდა მისი ხელში დაკავება..
- ხვალ დილით პალატაში შემოგიყვანენ ჩვენს პატარას და ხელშიც დაიკავებ ეხლ კი არ შეიძლება-სიყვარულით აღსავსე თვალებით ვუყურებდი ჩემს პატარას და გული სიხარულით მევსებოდა.ასეთი ლამაზი ბავშვი მე ჯერ არსად მინახავს.. გამომიყვანეს იმ ოთახიდან და გული საშინლადდამწყდა, კიდევ მინდოდა მასთან ყოფნა..
- ნიკა ბავშვს ხომ კარგად უვლიან?
- რა თქმა უნდა ნინი, ის კარგი ხალხის ხელშია..
- კიდევ კარგი. ღმერთო ნიკა დაინახე რა ლამაზი იყო?
- რა თქმა უნდა შენი შვილი ლამაზი იქნება.. მაგაზე ორი აზრი არ არსებობს
- ოჰ შენი რა? როგორ გგავს? ცისფერი- მომწვანო თვალებით.. პატარა ლამაზი ნაკვთებით
- ულამაზესი იქნება და მემგონი ბიჭების რიგიც იქნება.
- რა თქმა უნდა.. როგორ გავა ეს ერთი დღე არ ვიცი ისე მინდა კიდევ მისი ნახვა
- ნუ გეშინია მაქსიმუმ ერთ კვირაში გამოგწერენ და სულ შენთან იქნება. ეხლა გავალ მედა დაისვენე..
- კარგი..-ნიკამ მაკოცა და გავიდა. ჩემს პატარაზე ფიქრი არ მასვენებდა, ღმერთო ჩემო,ნამდვილი ანგელოზია. ნამდვილი ანგელოზი. მასზე ფიქრებში ჩამეძინა... დიდი ხანი არ მიძინია.პალატაში დედა შემოვიდა
- შვილო როგორ ხარ?
- კარგად დე შენ?
- მეც კარგად
- დედა ვნახე, რა ლამაზია
- ძალიან ლამაზი ბავშვია გამაოცა.. სულ შენ გგავს, მაგრამ ნიკასაც ჰგავს
- არა, ორივეს გვგავს. ერთი სული მაქვს როდის ვნახავ კიდე
- ხვალ
- ჰო..
- მამაშენი და დათო(ნიკას მამა) რესტორანში წავიდნენ, ეს უნდა აღვნიშნოთო, კიდევ წაიყვანესკაცები და პატარას დაბადებას ზეიმობენ
- ჰაჰაჰა... აბა ერთი ჟრიამული ექნებათ. ნიკაც წაჰყვა?
- არა სახლში გავუშვი.. მოწესრიგდება და კვლავ მოვა..
- ჰო, მამის როლში ნიკა, მეცინება
- შენ კიდევ 18 წლის ასაკში დედა.. რამდენიმე დღეში უკვე 19-ის
- ჰოო.. 10 დღეში.. ჩემი პატარა 9 იანვარს დაიბადა და საახლწლო საჩუქარიც გაგვიკეთა
- ძაალიან დიდი საჩუქარი.. ნაკერები ხომ არ გტკივა?
- კიდევ კარგი არა თორემ ჩემი ექიმის ყბიდან ვერ ამოვიდოდი..
- ჰო ძალიან გიფთხილდება- და ისიც შემოვიდა
- ნინი როგორ ხარ?
- გადასარევად
- ხომ არაფერი გტკივა?
- არა..ჩემს გოგონას ხვალ დილით ხომ მანახებთ?
- აუცილებლად.. ხელშიც დაიკავებ
- ვაიმე როდის მოვა ხვალინდელი დღე?
- სულ მაალე. დასვენება გჭირდება იცოდე. ახლა ჩვენ გავალთ და დაისვენე, თუ არ დაგეძინება თვალი მოატყე მაინც. ძილი და დასვენება შენთვის აუცილებელია..-დედამ შუბლზე მაკოცა და გავიდნენ. ისევ დამეძინა და დილის 6 საათამდე არ გამიღიძია.. თვალი გავახილე თუ არა გული სიხარულით ამევსო.. ჩემს პატარას კიდევ ერთხელ ვნახავდი.. ჳჭშჶ ღილაკს დავაჭირე ხელი და ოთახში ნამძინარევი ექთანი შემოვიდა
- უკაცრავად გია ექიმი მალე მოვა?
- 4 საათში, ასე ადრე რამ გაგაღვიძათ?
- გუშინ 5 საათის მერეა მძინავს და?
- აა გასაგებია? მე კიდევ ისე მეძინება რომ? მთელი ღამე ვმუშაობდი..
- აგერ სკამია და ჩამოჯექით მაიც.. დაიძინეთ კიდეც, თუ რამე გაგაღვიძებთ, მე მაინც არ მეძინება..
- ვაიმე მართლა? დიდი მადლობა
- არაფერს. მე წამოვჯექი, უკვე ნაკერები აღარ მტკიოდა. ფიქრი დავიწყე ჩემს გოგონაზე. თუ როგორი იქნებოდა როცა გაიზრდებოდა. წარმოვიდგინე ის დღე როცა პირველად ბაღში ან სკოლაში შევიყვანდი. ისეთი ენთუზიაზმით ვიყავი სავსე.. 2 საათი ისე გავიდა ვერ შევამჩნიე. ექთანს სკამში ტკბილად ეძინა რა ვქნა მეტი საწოლი არ იყო. კი მეცოდებოდა სკამში რომ ეძინა მაგრამ რა მექნა? ამ დროს ფეხისხმა გავიგონე.. იმწამსვე ექთანი გავაღვიძე
- ვიღაც მოდის და გაიღვიძეთ
- ვაიმე მადლობა რომ გამაღვიძეთ.. ეხლა გავალ შარი არ მომდონ..
- ბევრი საქმე გაქვთ?
- არა.. ყველაფერი გავაკეთე რაც მევალებოდა და იმედია კიდევ რამეს არ დამავალებენ თორემ ალბათ წელში გავწყდები. ყველა ექთნის სამუშაოს მე ვაკეთებ
- ვაიმე რა ცუდია, ასე რატომ გჩაგრავენ?
- ზოგიერთი ფულსაც მჩუქნის ამისთვის, ჩემი ხელმოკლე ოჯახისთვის ყველაფერს ვაკეთებ
- რამდენი შვილი გყავთ?
- 3 შვილი მყავს.
- ქმარი?
- ქმარი დიდი ხნის წინ გარდამეცვალა და მის მერე ჩემი ოჯახი განადგურდა. ოჯახის ბურჯი გამოგვეცალა. ძალიან კარგი კაცი იყო, მაგრამ კიბომ იმსხვერპლა.
- ძალიან ცუდია. თქვენი სახელი?
- ნინო..
- სეხნიები ვყოფილვართ. ნიინო მოიწიე ერთი წუთი..- ბალიშის ქვეშ ხელი შევაცურე სადაც ფული მქონდა შენახული. დამიტოვეს ყოველი შემთხვევისთვის.. 200 ლარიანი ამოვარჩიე და გავუწოდე..
- ეს გამომართვი
- არა რას ამბობ ნინი, როგორ გეკადრება
- გთხოვ გამომართვი, შვილებს რამე უყიდე
- ძალიან გთხოვთ, ამას ნუ გააკეთებთ, თანაც ეს რომ გამიგონ სამსახურიდან გამაგდებენ
- ნუ გეშინია ნინო, ეს აიღე და თუ გამოგაგდეს-მამაჩემი კომპანიის სახელი ვუთხარი-აი აქ მოდი და რამე სამსახურს გამოგჳძებნი მამაჩემთან და უკეთესი ხელფასი გექნება ვიდრე აქ
- ღმერთი შეგეწევათ-ძლივს გამომართვა ის ფული და სულ მადლობებით გავიდა ოთახიდან. ძალიან შემეცოდა.. ამ დროს ნიკა მოვიდა
- სყვარელო როგორ ხარ?
- ძალიან კარგად შენ?
- მეც კარგად
- ვაიმე დღეს ბავშვს ოთახში შემომიყვანენ, რა მაგარიია? ჭკუაზე აღარ ვარ
- იცი? ბედნიერი ვარ
- ბედნიერების მიზეზი ნამდვილად გაქვს, მაგრამ კონკრეტულად?
- შენნაირი ადამიანი რომ შემხვდა იმიტომ-გავწითლდი-ბევრი შენს ადგილას ბავშვს მოიშორებდა, ან თუ გააჩენდა საერთოდ ძიძას ჩააბარებდა, შენ კი სხვანაირი ხარ, გიხარია ბავშვს რომ განახებენ, მთელი 9 თვე ბავშვის მიმართ თბილი იყავი. მადლობა ღმერთს რომ შეგხვდი
- კი არ შენხვდი, შეგვახვედრეს.. აუ გახსოვს რა კატა-ძაღლივით ვიყავით?
- აბაა? უჰ რა დრო იყოო...
- კაი ნუ გამახსენებ იმდროინდელ ჩემს თავს.. სხვა რამეზე ვილაპარაკოთ. რა მაგარია 10 საათი დაიწყო, დათო ექიმიც მალე მოვა და ბავშვს შემომიყვანს.. შენ ნახე?
- მე ყოველ საათში ვნახულობ
- აუ დამპალო მეც მინდაა.. - დათოც მოვიდა. ჩვეულებრივ 10 საათზე მოდიოდა ეხლა კი ადრე მოვიდა, ჩემთვის უკეთესი
- გამარჯობა დათო ექიმო, გთხოვთ რა ბავშვი შემომიყვანეთ-მივაყარე უცებ
- ვიცი რომ ერთი სული გაქვს და ბარემ შემოგიყვან
- კარგს იზამთ-5 წუთში დაბრუნდა ჩვილთან ერთად. მეც წამოვჯექი და ხელები გავჲშვირე, რომ ბავშვი მოეცა
- ღმერთო ჩემო რა ლამაზია? დღეს კიდევ უფრო გალამაზდა, ჩემი სიცოცხლე-ნიკა სიყვარულით აღსავსე თვალებით შემოგვყურებდა..- აუ დათო ექიმო დამიტოვეთ რაა?
- კი რა თქმა უნდა. მისთვის პატარა საწოლი უკვე გამზადებულია,თქვენს გვერდით და ექთანის დახმარებით მოუვლით მას.
- ვაიმე რა მაგარიია.. როდის გამწერთ?
- 3 დღეში
- ძალიან კარგი კიდევ ერთ რამეს გთხოვთ რა?
- აბა მითხარი?
- ჩემი ექთანი ნინო იყოს..
- არ არის პრობლემა
- ძალიან, ძალიან დიდი მადლობა
- ახლა კი დაგტოვებთ, რთული ოპერაცია მაქვს ჩასატარებელი
- წარმატებები
- დიდი მადლობა- დათო გავიდა, მე კი ჩემი ანგელოზი კიდევ უფრო ,მივიკარი გულზე. მშვიდად ეძინა.. გრძნობდა რომ დედის გვერდით იყო..
- რა საყვარლები ხართ ნეტავ დაგანახა..
- ვაიმე ჩემი ცხოვრება შევჭამ ახლა.. აი როგორ მიყვარს იცი? პირველად რომ დამიძახებს "დედას", პირველი კბილი რომ ამოუვა, პირველად რომ გაივლის ფეხზე, ალბათ ამ დღეებში ჭკუიდან გადავალ..
- სულ მალე იქნება ეგ.. უცებ გაიზრდება.. -ნიკა მოვიდა საწოლზე ჩამოჯდა და ორივეს ჩაგვეხუტა, მყუდროება პატარას ტირილმა დაარღვია, იმწამსვე ღილაკს დავაჭირე ხელი და მომღიმარი ნინო შემოვიდა
- აბა ნინი რა ხდება? პატარას ხომ არაფერი უჭირს?
- ახლახანს გაიღვიძა და მგონი შია..შეიძლება ჩემი რძე რომ ვაჭამო?
- თუ კი გაქვს რძე რა თქმა უნდა..
- კი როგორ არა..- ნიკა გადაჯდა, რომ უკეთ მოვთავსებულიყავი.. პატარას რძე ვაჭამე, მან ისევ ჩაიძინა. ღმერთო ჩემო რა გრძნობა იყო როცა ის ჩემთან იყო მოხუტებული და ჭამდა, ნამდვილი საოცრება.. როცა გაძღა ჩაიძინა.. ნინომ მის საწოლში ჩააწვინა..
- ნინო შეიძლება ავდგე?
- კი უკვე ყველაფერი შეიძლება, მოდი მე და შენი მეუღლე დაგეხმარებით.. ვნახოთ ხომ არაფერი გტკივა. - მოხმარების გარეშე ავდექი. რად მინდოდა ნეტად კიდევ 3 დღე დარჩენა? მაგრამ ჯანდაბას. ამ დროს პალატაში ანი შემოვიდა დიდი დათუნიით.. აბა ჩემი ანგელოზები როგორ არიან- ყველას ჩამოგვიარა გვაკოცა და პატარას საწოლში ჩაიხედა..
- ღმერთო ჩემო რა ლამაზია
- ნინი მე გავალ და თუ რამე დაგჭირდა მაშინვე დამიძახე
- რა თქმა უნდა ნინო, დიდი მადლობა- პალატიდან გავიდა
- ნინი ასეთი ლამაზი ბავშვი მე ჯერ არსად მინახავს
- დედიკოს ჰგავს- ვთქვი თავაწეულმა,თან გავიცინეთ
- არა მამიკოსაც ჰგავს-თქვა ანიმ
- აბა მეზობლის არაა და თავისთავად მაგასაც ჰგავს-ყველამ გემრიელად გავიცინეთ.. ბავშვს გაეღვიძა
- რას იცინიხათ მაგხელაზე? ბავშვი გამიღვიძეთ-ვთქვი ღიმილით
- ოჰოჰ მზრუნველი დედიკო- ჩაილაპარაკა ანიმ
- მომიყვანე რა ანი და დავამშვიდებ..- ბავშვი ჩემთან მოვიდა თუ არა, მაშინვე გაჩუმდა და დაიძინა..ჩემთან ჩავიწვინე საწოლში და ტკბილად დავიძინეთ. ანი და ნიკა კი სახლში დაბრუნდნენ. ნიკამ დამიბარა მალე მოგაკითხავ საჩუქრებითო..
ასეც მოიქცა ბავშვს ბევრი სათამაშო და ბუშტები მოუტანა.. ლიზი ჯერ ამდენს რას მიხვდებოდა? მხოლოდ 2 დღის იყო ჯერ წესიერად ვერც კი ხედავდა.. ამბობენ ჩვილი ბავშვები წითელს აქცევენ ყურადღებასო, ასეცაა წითელ ბუშტებს ადევნებდა თვალს..
გავიდა 3 დღეც, სახლში უნდა წავიდეთ.. ჩემმა და ნიკას მშობლებმა და ანიმ დიდი სიურპრიზი დაგვახვედრეს.. სახლში რომ მივედით, ყველაფერი მორთული იყო.. პლაკატები იყო გაკრული წარწერით:"კეთილი იყოს თქვენი დაბრუნება".. იმ დღეს ბავშვი ხელში ვეღარ დავიკავე. ყველა ეალერსებოდა. ბოლოს ძალიან დავიღალე, ამდენი ფეხზე დრომით, ნაკერებიც ამტკივდა, ზემოთ ავედით.. მე, ნიკამ და ლიზიმ ერთად ტკბილად დავიძჳნეთ

გაგრძელება იქნება