ინგა გრიგოლია: "შეურაცხყოფას და აგრესიას ვეღარ გავუძელი, "ფეისბუქი" შემძულდა და გავაუქმე"
1 899 ნახვა
"ვერ ვითვალთმაქცებ და პირდაპირ ვიტყვი, რომ ძალიან მძიმე ეტაპი მქონდა. ემოციური თვალსაზრისით ასეთი მძიმე პერიოდი ჩემს ცხოვრებაში იშვიათად მახსენდება", – ამბობს მძიმე ემოციებისგან დაცლილი ინგა გრიგოლია, ყოფილი პოლიტიკოსი და ჯერჯერობით ყოფილი, ტელევიზიაში დაბრუნების მოლოდინში მყოფი საქართველოში ერთ–ერთი ყველაზე პოპულარული ჟურნალისტი.
1 ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ ინგასთვის ტელეკომპანია "მზეზე" მუშაობის პერსპექტივა გაჩნდა. არხის ყოფილმა მფლობელმა ვანო ჩხარტიშვილმა იძულებით დათმობილი კომპანიის დაბრუნებისთვის ბრძოლა დაიწყო. გრიგოლიასა და მას შორის ლონდონში მოლაპარაკებაც შედგა თანამშრომლობაზე, მაგრამ მერე გაირკვა, რომ "მზეზე" პოლიტიკური შინაარსის გადაცემები აღარ გავიდოდა. ასე რომ, ინგას იქ აღარაფერი ესაქმებოდა. ამის შემდეგ თავისი პროექტი საზოგადოებრივ მაუწყებელზე მიიტანა, მაგრამ იქიდანაც უარი მიიღო, მიზეზად არხზე არსებული ფინანსური კრიზისი დასახელდა. ისე ჩანს, რომ ინგასთვის ტელევიზიის კარი ჯერჯერობით დახურულია, თუმცა სულ პირველი, ვინც მას მუშაობა შესთავაზა პოლიტიკიდან წასვლისთანავე, "მაესტროს" გენერალური დირექტორი მამუკა ღლონტი იყო. ინგამ რატომღაც თავი შეიკავა, მაგრამ ეს საკითხი ისევ ღიად რჩება.
– ინგა, რადგან წლის ბოლომდე სულ რამდენიმე დღე დარჩა, საუბარი გასული წლის შეფასებით დავიწყოთ. თქვენთვის ეს წელი უდავოდ ძალიან რთული იყო.
– დიახ, დიდი ნერვიულობის, საინტერესო და ერთ–ერთი მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღების წელი მქონდა. ქვეყნისთვისაც ძალიან საინტერესო წელი იყო, რადგან საქართველოს უახლეს ისტორიაში პირველად მოხდა, რომ ხელისუფლება არჩევნების გზით შეიცვალა. რა და როგორ იქნება, ამას მომავალი გვიჩვენებს. გადაწყვეტილება მივიღე, რომ პოლიტიკურ განცხადებებს არ გავაკეთებ, შესაბამისად, რამდენიმე თვეში ყველა ერთად გამოვიტანთ დასკვნებს, ამ არჩევნებმა რა მოგვიტანა და რამდენად წარმატებული აღმოჩნდა ჩვენი ქვეყნისთვის. სხვათა შორის, ეს პირველი შემთხვევა იყო, როცა პოლიტიკური პროგნოზის გაკეთებაში შევცდი. ვამბობდი, გამორიცხულია, ნაციონალურმა მოძრაობამ დათმოს–მეთქი. ახალ 7 ნოემბერს ან 26 მაისს ველოდებოდი. ამ ყველაფრით მე თვითონაც გაკვირვებული დავრჩი.
მოკლედ, ეს წელი ჩემთვის ძალიან საინტერესო იყო იმ კუთხით, რომ საბოლოოდ ჩამოვყალიბდი და რადიკალური გადაწყვეტილება მივიღე, პოლიტიკას ჩამოვშორდი.
– ახლა ეს ყველაფერი ჩაწყნარდა, იმ სირთულეებმა ჩაიარა, რაც ამ გადაწყვეტილებებს მოჰყვა. დღეს თქვენს ნაბიჯს როგორ აფასებთ?
– როცა ჩემს ცხოვრებაში მძიმე დღეები დგება, აი, თვალებს რომ დახუჭავ და ყველაფერს დაივიწყებ, ასე ვაკეთებ. არასოდეს ვცხოვრობ წარსულით, არც კარგი მოგონებებით და არც ცუდით. საკმაოდ მძიმე იყო იმ გადაწყვეტილების მიღება, მაგრამ მთელი რიგი გარემოებების გამო ასე მოვიქეცი და დღეს ძალიან კმაყოფილი ვარ. მთელი იმ პერიოდის განმავლობაში სულ ვამბობდი, რომ ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს იქ, სადაც აღმოვჩნდი, თბილისის საკრებულოს ვგულისხმობ, რადგან ძალიან მძიმე სფეროებთან მიწევდა შეხება. ეს ჩემი მხრიდან პასუხისმგებლობისგან გაქცევა არ არის, მაგრამ ფაქტია, რომ ამ წლებმა ძალიან დამამძიმეს. ჯანდაცვის და სოციალურ საკითხთა კომისიაში ვმუშაობდი, იმდენი უბედურება და იმდენი გაჭირვებული ვნახე, რომ ამან მთლიანად დამანგრია. სულ მძიმე განწყობაზე ვიყავი. ჩემი შვილი მეუბნებოდა, დამანებე თავი, ნუღარ მიყვები ამ ტრაგიკულ ისტორიებსო. საკრებულოში სხდომის დაწყებამდე ჩემთან ერთი კაცი მოვიდა ბავშვით და ნავთით თუ ბენზინით სავსე ბოთლით ხელში, უნდა გადავისხა და ბავშვთან ერთად თავი დავიწვაო. როგორ გინდა, ამას გაუძლო?! სახლში მოვდიოდი და ამ უამრავი გაჭირვებული ადამიანის ისტორიებს ვყვებოდი, მთელ ჩემს ოჯახს გადავდე ჩემი დეპრესიული განწყობა. ძალიან მაგარია, როცა შეგიძლია, ვიღაცას დაეხმარო, მაგრამ ჩემს ხელში ამის არანაირი ბერკეტი არ იყო და ძალიან დიდი ძალისხმევის ფასად მიწევდა შედეგის მიღწევა.
საბოლოო ჯამში, იმან დამამძიმა, რაც ჩემი მხრიდან კანდიდატურის მოხსნის პერიოდში ხდებოდა. გახსოვთ ალბათ, რომ ჰაერში აგრესიის ბუღი ტრიალებდა. დღემდე ვცდილობ, არ გავიხსენო, რამდენი შეურაცხყოფა გადავიტანე, რადგან იმ პოლიტიკური ძალის წარმომადგენელი არ ვიყავი, რომლისკენაც მოსახლეობის უზარმაზარი ნაწილი იყო. არადა, ჩემი ხედვაც და დამოკიდებულებაც ზუსტად იგივე იყო, რაც ამ ადამიანებს ჰქონდათ. ჩემთვის აგრესიის მიღება ძალიან მძიმე გახდა. მაგალითისთვის, "ფეისბუქი" შემძულდა და გავაუქმე. ბოლო დროს ჩემი წერილების გახსნა აღარ მინდოდა. ჩემმა დამ ჩემს "ფეისბუქზე" 400 წერილი წაშალა, რომლებიც საერთოდ არ წამიკითხავს.
15–16 წლის განმავლობაში, როცა ტელევიზიაში ვმუშაობდი, მაყურებლის განწყობისადმი ყოველთვის სენსიტიური ვიყავი და პოლიტიკურ პარტიაში ის მაყურებელი, რომელსაც ვუყვარდი ან არც ვუყვარდი, მაგრამ მიყურებდა, უკვე ჩემ წინააღმდეგ შემოტრიალდა, რადგან იქ არ ვიყავი, სადაც მათ უნდოდათ ჩემი ხილვა.
– ყოფილი თანაპარტიელი მეგობრები, რომლებიც მაშინ გაგინაწყენდნენ, შემოირიგეთ?
– კი, მაქვს მათთან ურთიერთობა, მაგრამ ვერ გეტყვით, რომ ყველასთან. როცა ტაიმ აუტი გამივლის, ისინი ჩემი რესპონდენტები გახდებიან. გიორგი თარგამაძესთან, გიორგი ახვლედიანთან, ზაზა გაბუნიასთან ჩვეულებრივად ვურთიერთობ.
– მძიმე ემოციები წარსულს ჩააბარეთ, ახლა რას აპირებთ, როგორ გააგრძელებთ ცხოვრებას?
– წინა ინტერვიუშიც გითხარით, არ ვიცი, ჩემს ცხოვრებაში რა უნდა მოხდეს ისეთი, რომ პოლიტიკისკენ გავიხედო. მაშინ ისიც ვთქვი, რომ არანაირი პროექტის დაწყებას არ ვაპირებდი. უნდა გავნიავდე, ნეიტრალური გავხდე, მძიმე ემოციებისგან უნდა დავიცალო–მეთქი. ასეც მოხდა.
გუშინ მკითხეს, საზოგადოებრივი მაუწყებლის დირექტორის კონკურსში ხომ არ იღებ მონაწილეობასო და სიცილით მოვკვდი. სულ რომ მეხვეწონ, თანამდებობა არ მაინტერესებს. ძალიან თავისუფალი ადამიანი ვარ და ჩემს თავისუფალ სივრცეში მინდა ცხოვრება, სადაც გაუგებარი ცილისწამებები და ვალდებულებები არ მექნება.
– ტელეკომპანია "მზეზე" აპირებდით პროექტის გაკეთებას. მის მფლობელ ვანო ჩხარტიშვილთან ლონდონშიც კი იყავით ჩასული. რა გაგრძელება მოჰყვა ამ ამბავს?
– კი, "მზეზე" უნდა ვყოფილიყავი. ლონდონში ვანო ჩხარტიშვილთან შეხვედრაც მქონდა. თითქოს რაღაცნაირად ჩვენი მოლაპარაკება შედგა, მაგრამ რომ ჩამოვედი, რამდენიმე ხანში სიტუაცია შეიცვალა. "მზეში" მითხრეს, რომ პოლიტიკური ტოქ შოუები აღარ აინტერესებდათ. შესაბამისად, ტელეკომპანია "მზე" ეთერში ჩემ გარეშე გავა. ეს არხი ძალიან მიყვარს, ვგულშემატკივრობ, მაგრამ იქ ჩემი ყოფნის საჭიროება ვეღარ დავინახე, რადგან ჩემი პროექტი პოლიტიკურ–სოციალური ტიპისაა.
ამის შემდეგ ჩემი პროექტი საზოგადოებრივ მაუწყებელზე შევიტანე. მითხრეს, რომ არხზე ფინანსური კრიზისია და ამის გამო ჩემი პროექტი ვერ გავიდოდა. ეს ჩვეულებრივი პროცესია, ბევრჯერ მქონია მსგავსი შემთხვევა – რამდენიმე შანსს ვიყენებ, მოლაპარაკებები მაქვს და შემდეგ საუკეთესო გადაწყვეტილებას ვიღებ. ახლა საზოგადოებრივ მაუწყებელზე ცვლილებები მოხდა და კიდევ ერთხელ ვაპირებ ჩემი პროექტის შეტანას. ძალიან სერიოზული პროექტია. ვნახოთ, რა იქნება, თუ გამოვა, გამოვა. არ გამოვა და არ გამოვა. არასოდეს მქონია ტრაგედიები და დეპრესიები იმის გამო, რომ რომელიმე არხზე ჩემი გადაცემა დაიხურა ან აღარ შედგა. ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს, რა ლოგოს ქვეშ ვიმუშავებ, მთავარია, რა პროდუქტს დავდებ.
– ხომ არ ფიქრობთ, რომ საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა უარი თქვენი პოლიტიკური წარსულის გამოც გითხრათ?
– შეიძლებოდა ასეც მეფიქრა, მაგრამ განვითარებულმა მოვლენებმა ცხადყო, რომ არხზე მართლა არის ფინანსური პრობლემები, რაღაც დავალიანებები. შეიძლება ძალიანაც სარწმუნო იყოს მათი პასუხი, რომ ამ ეტაპზე პროექტის გასაკეთებელი ფული არ აქვთ. თუ იქ პროცესები ისე განვითარდება, რომ ჩემთვის დიდად მომხიბვლელი არ იქნება, შეიძლება პროექტი არც მივიტანო.
ძალიან ბევრი იდეა და გეგმა მაქვს, რომლებსაც ეტაპობრივად განვახორციელებ. ვნახოთ, რა იქნება. ეს პერიოდი არ ავჩქარებულვარ, მიუხედავად იმისა, რომ შემოთავაზებები მქონდა.
– წინა ინტერვიუში მითხარით, საქმე რომ არ ეხებოდეს ტელეკომპანია "მზეს", რომელიც ჩემთვის შვილივითაა, აუცილებლად დავთანხმდებოდი მამუკა ღლონტის წინადადებას "მაესტროდანო". რატომ არ წახვედით "მაესტროზე"?
– სიამოვნებით დავთანხმდებოდი. მამუკა ღლონტის მადლიერი მთელი ცხოვრება ვიქნები, რადგან, როცა ყველაზე კრიზისული პერიოდი მქონდა, პირველი შემოთავაზება მისგან წამოვიდა. ვნახოთ, ამ ეტაპზე გადაწყვეტილება არ მაქვს მიღებული. რომ არ მოგატყუოთ, ადვილი არ არის, როცა პოლიტიკურ პროცესებში იყავი ჩართული, მეორე დღეს რაღაც ტიპის გადაცემა დაიწყო. გადავწყვიტე, წლის ბოლომდე, ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით, ხელი არ გამენძრია. ძალიან ბევრი რაღაც მასწავლა საკრებულოში ყოფნამ. ის დასკვნა გავაკეთე, რომ ჩემს რესპონდენტს არასოდეს ვკითხავ, ასე ამბობენ და შენ თავში ქვა გიხლია, პასუხი გამეცი–მეთქი. რაღაცნაირად კიდევ უფრო გამიღრმავდა ჩემი პოტენციური რესპონდენტების მიმართ დამოკიდებულება. ალბათ იმიტომ, რომ პოლიტიკური რესპონდენტის როლში თავადაც აღმოვჩნდი.
– ჯერ კიდევ პოლიტიკაში ყოფნის დროს გაგვიმხილეთ, რომ შეყვარებული იყავით. ის ადამიანი ისევ არის თქვენს ცხოვრებაში?
– სტაბილურად ვარ. უფრო სწორად, ძალიან კარგად ვარ. დავწყნარდი, ემოციებმა გაიარა, რაღაც პროცესებს შორიდან შევხედე. პირადშიც ყველაფერი კარგად არის.
– როგორც გავიგე, თქვენი ქალიშვილი მარიამიც შეყვარებულია. იცნობთ მის რჩეულს?
– კი. სამწუხაროდ, უფლება არ მაქვს, ჩემი შვილის ცხოვრებაზე ვისაუბრო. მე და მარიამი ძალიან ახლოს ვართ და ერთმანეთისთვის არასოდეს არაფერი დაგვიმალავს. მარიამი უკვე ძალიან დიდია, 23 წლისაა. მძიმე წუთებში ძალიან დამეხმარა ჯერ გადაწყვეტილების მიღებაში და შემდეგ ნერვიულობის გადატანაში. კარგი შვილი მყავს. თავისი ცხოვრება, გეგმები აქვს. აკვიატებული ჰქონდა, რომ პროკურატურაში უნდა ემუშავა, პროკურორობა უნდოდა. ბოლო დროს კი არაერთხელ მოვისმინე მისგან, რომ შესაძლებელია თავის გადაწყვეტილებას გადახედოს. როგორც ჩანს, ამ ქვეყანაში განვითარებულმა საძაგელმა პროცესებმა მასაც დაუნგრია გეგმები. მარიამმა სწავლა მაგისტრატურაში უნდა გააგრძელოს. სხვათა შორის, ბოლო დროს პოლიტიკური თემატიკითაა დაინტერესებული. მითხრა, პოლიტიკური მეცნიერებების კუთხით შეიძლება გავაგრძელო სწავლაო. ვფიქრობ, რომ კარგად გამოუვა, რადგან, ჩემი და ჩემი გარემოცვის წყალობით, დიდი გამოცდილება აქვს მიღებული.
– ერთი შვილი გყავთ, როცა გათხოვდება, მარტო დარჩენის შიში ხომ არ გაქვთ?
– არა. თან ჯერ მარიამი გათხოვებას არ გეგმავს. ძალიან კარგად ვცხოვრობთ, ვერთობით. ეს პერიოდი ძლივს დავუთმე ჩემს შვილს და ოჯახს. მარიამი რომც გათხოვდეს, არ მეწყინება, კარგი ბებია და სიდედრი ვიქნები.
– სახლში ინტერიერი შეგიცვლიათ.
– კი. როცა ცუდი ეტაპი მაქვს, ვნერვიულობ, მოწყენილი ვარ და ასე შემდეგ, ასეთი აკვიატებები მაქვს – რამე ახალ პროექტს ვიწყებ ან სახლში რაღაცეებს ვცვლი. ახლაც ინტერიერის შეცვლით დავკავდი. ყველაფერი გამოვცვალე, აი, ჭურჭელიც კი. რაღაც ახლის განწყობით ვხვდები ახალ წელს, მერე რა, რომ დღეს პაუზა მაქვს. ზუსტად ვიცი, ხვალ და ზეგ ყველაფერი კარგად მექნება. მომავალი წლიდან ახალ პროექტს აუცილებლად დავიწყებ. ასევე მინდა, გარკვეული პროექტების პროდიუსინგშიც ჩავერთო.
ეკა ლემონჯავა
1 ოქტომბრის არჩევნების შემდეგ ინგასთვის ტელეკომპანია "მზეზე" მუშაობის პერსპექტივა გაჩნდა. არხის ყოფილმა მფლობელმა ვანო ჩხარტიშვილმა იძულებით დათმობილი კომპანიის დაბრუნებისთვის ბრძოლა დაიწყო. გრიგოლიასა და მას შორის ლონდონში მოლაპარაკებაც შედგა თანამშრომლობაზე, მაგრამ მერე გაირკვა, რომ "მზეზე" პოლიტიკური შინაარსის გადაცემები აღარ გავიდოდა. ასე რომ, ინგას იქ აღარაფერი ესაქმებოდა. ამის შემდეგ თავისი პროექტი საზოგადოებრივ მაუწყებელზე მიიტანა, მაგრამ იქიდანაც უარი მიიღო, მიზეზად არხზე არსებული ფინანსური კრიზისი დასახელდა. ისე ჩანს, რომ ინგასთვის ტელევიზიის კარი ჯერჯერობით დახურულია, თუმცა სულ პირველი, ვინც მას მუშაობა შესთავაზა პოლიტიკიდან წასვლისთანავე, "მაესტროს" გენერალური დირექტორი მამუკა ღლონტი იყო. ინგამ რატომღაც თავი შეიკავა, მაგრამ ეს საკითხი ისევ ღიად რჩება.
– ინგა, რადგან წლის ბოლომდე სულ რამდენიმე დღე დარჩა, საუბარი გასული წლის შეფასებით დავიწყოთ. თქვენთვის ეს წელი უდავოდ ძალიან რთული იყო.
– დიახ, დიდი ნერვიულობის, საინტერესო და ერთ–ერთი მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილების მიღების წელი მქონდა. ქვეყნისთვისაც ძალიან საინტერესო წელი იყო, რადგან საქართველოს უახლეს ისტორიაში პირველად მოხდა, რომ ხელისუფლება არჩევნების გზით შეიცვალა. რა და როგორ იქნება, ამას მომავალი გვიჩვენებს. გადაწყვეტილება მივიღე, რომ პოლიტიკურ განცხადებებს არ გავაკეთებ, შესაბამისად, რამდენიმე თვეში ყველა ერთად გამოვიტანთ დასკვნებს, ამ არჩევნებმა რა მოგვიტანა და რამდენად წარმატებული აღმოჩნდა ჩვენი ქვეყნისთვის. სხვათა შორის, ეს პირველი შემთხვევა იყო, როცა პოლიტიკური პროგნოზის გაკეთებაში შევცდი. ვამბობდი, გამორიცხულია, ნაციონალურმა მოძრაობამ დათმოს–მეთქი. ახალ 7 ნოემბერს ან 26 მაისს ველოდებოდი. ამ ყველაფრით მე თვითონაც გაკვირვებული დავრჩი.
მოკლედ, ეს წელი ჩემთვის ძალიან საინტერესო იყო იმ კუთხით, რომ საბოლოოდ ჩამოვყალიბდი და რადიკალური გადაწყვეტილება მივიღე, პოლიტიკას ჩამოვშორდი.
– ახლა ეს ყველაფერი ჩაწყნარდა, იმ სირთულეებმა ჩაიარა, რაც ამ გადაწყვეტილებებს მოჰყვა. დღეს თქვენს ნაბიჯს როგორ აფასებთ?
– როცა ჩემს ცხოვრებაში მძიმე დღეები დგება, აი, თვალებს რომ დახუჭავ და ყველაფერს დაივიწყებ, ასე ვაკეთებ. არასოდეს ვცხოვრობ წარსულით, არც კარგი მოგონებებით და არც ცუდით. საკმაოდ მძიმე იყო იმ გადაწყვეტილების მიღება, მაგრამ მთელი რიგი გარემოებების გამო ასე მოვიქეცი და დღეს ძალიან კმაყოფილი ვარ. მთელი იმ პერიოდის განმავლობაში სულ ვამბობდი, რომ ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს იქ, სადაც აღმოვჩნდი, თბილისის საკრებულოს ვგულისხმობ, რადგან ძალიან მძიმე სფეროებთან მიწევდა შეხება. ეს ჩემი მხრიდან პასუხისმგებლობისგან გაქცევა არ არის, მაგრამ ფაქტია, რომ ამ წლებმა ძალიან დამამძიმეს. ჯანდაცვის და სოციალურ საკითხთა კომისიაში ვმუშაობდი, იმდენი უბედურება და იმდენი გაჭირვებული ვნახე, რომ ამან მთლიანად დამანგრია. სულ მძიმე განწყობაზე ვიყავი. ჩემი შვილი მეუბნებოდა, დამანებე თავი, ნუღარ მიყვები ამ ტრაგიკულ ისტორიებსო. საკრებულოში სხდომის დაწყებამდე ჩემთან ერთი კაცი მოვიდა ბავშვით და ნავთით თუ ბენზინით სავსე ბოთლით ხელში, უნდა გადავისხა და ბავშვთან ერთად თავი დავიწვაო. როგორ გინდა, ამას გაუძლო?! სახლში მოვდიოდი და ამ უამრავი გაჭირვებული ადამიანის ისტორიებს ვყვებოდი, მთელ ჩემს ოჯახს გადავდე ჩემი დეპრესიული განწყობა. ძალიან მაგარია, როცა შეგიძლია, ვიღაცას დაეხმარო, მაგრამ ჩემს ხელში ამის არანაირი ბერკეტი არ იყო და ძალიან დიდი ძალისხმევის ფასად მიწევდა შედეგის მიღწევა.
საბოლოო ჯამში, იმან დამამძიმა, რაც ჩემი მხრიდან კანდიდატურის მოხსნის პერიოდში ხდებოდა. გახსოვთ ალბათ, რომ ჰაერში აგრესიის ბუღი ტრიალებდა. დღემდე ვცდილობ, არ გავიხსენო, რამდენი შეურაცხყოფა გადავიტანე, რადგან იმ პოლიტიკური ძალის წარმომადგენელი არ ვიყავი, რომლისკენაც მოსახლეობის უზარმაზარი ნაწილი იყო. არადა, ჩემი ხედვაც და დამოკიდებულებაც ზუსტად იგივე იყო, რაც ამ ადამიანებს ჰქონდათ. ჩემთვის აგრესიის მიღება ძალიან მძიმე გახდა. მაგალითისთვის, "ფეისბუქი" შემძულდა და გავაუქმე. ბოლო დროს ჩემი წერილების გახსნა აღარ მინდოდა. ჩემმა დამ ჩემს "ფეისბუქზე" 400 წერილი წაშალა, რომლებიც საერთოდ არ წამიკითხავს.
15–16 წლის განმავლობაში, როცა ტელევიზიაში ვმუშაობდი, მაყურებლის განწყობისადმი ყოველთვის სენსიტიური ვიყავი და პოლიტიკურ პარტიაში ის მაყურებელი, რომელსაც ვუყვარდი ან არც ვუყვარდი, მაგრამ მიყურებდა, უკვე ჩემ წინააღმდეგ შემოტრიალდა, რადგან იქ არ ვიყავი, სადაც მათ უნდოდათ ჩემი ხილვა.
– ყოფილი თანაპარტიელი მეგობრები, რომლებიც მაშინ გაგინაწყენდნენ, შემოირიგეთ?
– კი, მაქვს მათთან ურთიერთობა, მაგრამ ვერ გეტყვით, რომ ყველასთან. როცა ტაიმ აუტი გამივლის, ისინი ჩემი რესპონდენტები გახდებიან. გიორგი თარგამაძესთან, გიორგი ახვლედიანთან, ზაზა გაბუნიასთან ჩვეულებრივად ვურთიერთობ.
– მძიმე ემოციები წარსულს ჩააბარეთ, ახლა რას აპირებთ, როგორ გააგრძელებთ ცხოვრებას?
– წინა ინტერვიუშიც გითხარით, არ ვიცი, ჩემს ცხოვრებაში რა უნდა მოხდეს ისეთი, რომ პოლიტიკისკენ გავიხედო. მაშინ ისიც ვთქვი, რომ არანაირი პროექტის დაწყებას არ ვაპირებდი. უნდა გავნიავდე, ნეიტრალური გავხდე, მძიმე ემოციებისგან უნდა დავიცალო–მეთქი. ასეც მოხდა.
გუშინ მკითხეს, საზოგადოებრივი მაუწყებლის დირექტორის კონკურსში ხომ არ იღებ მონაწილეობასო და სიცილით მოვკვდი. სულ რომ მეხვეწონ, თანამდებობა არ მაინტერესებს. ძალიან თავისუფალი ადამიანი ვარ და ჩემს თავისუფალ სივრცეში მინდა ცხოვრება, სადაც გაუგებარი ცილისწამებები და ვალდებულებები არ მექნება.
– ტელეკომპანია "მზეზე" აპირებდით პროექტის გაკეთებას. მის მფლობელ ვანო ჩხარტიშვილთან ლონდონშიც კი იყავით ჩასული. რა გაგრძელება მოჰყვა ამ ამბავს?
– კი, "მზეზე" უნდა ვყოფილიყავი. ლონდონში ვანო ჩხარტიშვილთან შეხვედრაც მქონდა. თითქოს რაღაცნაირად ჩვენი მოლაპარაკება შედგა, მაგრამ რომ ჩამოვედი, რამდენიმე ხანში სიტუაცია შეიცვალა. "მზეში" მითხრეს, რომ პოლიტიკური ტოქ შოუები აღარ აინტერესებდათ. შესაბამისად, ტელეკომპანია "მზე" ეთერში ჩემ გარეშე გავა. ეს არხი ძალიან მიყვარს, ვგულშემატკივრობ, მაგრამ იქ ჩემი ყოფნის საჭიროება ვეღარ დავინახე, რადგან ჩემი პროექტი პოლიტიკურ–სოციალური ტიპისაა.
ამის შემდეგ ჩემი პროექტი საზოგადოებრივ მაუწყებელზე შევიტანე. მითხრეს, რომ არხზე ფინანსური კრიზისია და ამის გამო ჩემი პროექტი ვერ გავიდოდა. ეს ჩვეულებრივი პროცესია, ბევრჯერ მქონია მსგავსი შემთხვევა – რამდენიმე შანსს ვიყენებ, მოლაპარაკებები მაქვს და შემდეგ საუკეთესო გადაწყვეტილებას ვიღებ. ახლა საზოგადოებრივ მაუწყებელზე ცვლილებები მოხდა და კიდევ ერთხელ ვაპირებ ჩემი პროექტის შეტანას. ძალიან სერიოზული პროექტია. ვნახოთ, რა იქნება, თუ გამოვა, გამოვა. არ გამოვა და არ გამოვა. არასოდეს მქონია ტრაგედიები და დეპრესიები იმის გამო, რომ რომელიმე არხზე ჩემი გადაცემა დაიხურა ან აღარ შედგა. ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს, რა ლოგოს ქვეშ ვიმუშავებ, მთავარია, რა პროდუქტს დავდებ.
– ხომ არ ფიქრობთ, რომ საზოგადოებრივმა მაუწყებელმა უარი თქვენი პოლიტიკური წარსულის გამოც გითხრათ?
– შეიძლებოდა ასეც მეფიქრა, მაგრამ განვითარებულმა მოვლენებმა ცხადყო, რომ არხზე მართლა არის ფინანსური პრობლემები, რაღაც დავალიანებები. შეიძლება ძალიანაც სარწმუნო იყოს მათი პასუხი, რომ ამ ეტაპზე პროექტის გასაკეთებელი ფული არ აქვთ. თუ იქ პროცესები ისე განვითარდება, რომ ჩემთვის დიდად მომხიბვლელი არ იქნება, შეიძლება პროექტი არც მივიტანო.
ძალიან ბევრი იდეა და გეგმა მაქვს, რომლებსაც ეტაპობრივად განვახორციელებ. ვნახოთ, რა იქნება. ეს პერიოდი არ ავჩქარებულვარ, მიუხედავად იმისა, რომ შემოთავაზებები მქონდა.
– წინა ინტერვიუში მითხარით, საქმე რომ არ ეხებოდეს ტელეკომპანია "მზეს", რომელიც ჩემთვის შვილივითაა, აუცილებლად დავთანხმდებოდი მამუკა ღლონტის წინადადებას "მაესტროდანო". რატომ არ წახვედით "მაესტროზე"?
– სიამოვნებით დავთანხმდებოდი. მამუკა ღლონტის მადლიერი მთელი ცხოვრება ვიქნები, რადგან, როცა ყველაზე კრიზისული პერიოდი მქონდა, პირველი შემოთავაზება მისგან წამოვიდა. ვნახოთ, ამ ეტაპზე გადაწყვეტილება არ მაქვს მიღებული. რომ არ მოგატყუოთ, ადვილი არ არის, როცა პოლიტიკურ პროცესებში იყავი ჩართული, მეორე დღეს რაღაც ტიპის გადაცემა დაიწყო. გადავწყვიტე, წლის ბოლომდე, ამ სიტყვის პირდაპირი მნიშვნელობით, ხელი არ გამენძრია. ძალიან ბევრი რაღაც მასწავლა საკრებულოში ყოფნამ. ის დასკვნა გავაკეთე, რომ ჩემს რესპონდენტს არასოდეს ვკითხავ, ასე ამბობენ და შენ თავში ქვა გიხლია, პასუხი გამეცი–მეთქი. რაღაცნაირად კიდევ უფრო გამიღრმავდა ჩემი პოტენციური რესპონდენტების მიმართ დამოკიდებულება. ალბათ იმიტომ, რომ პოლიტიკური რესპონდენტის როლში თავადაც აღმოვჩნდი.
– ჯერ კიდევ პოლიტიკაში ყოფნის დროს გაგვიმხილეთ, რომ შეყვარებული იყავით. ის ადამიანი ისევ არის თქვენს ცხოვრებაში?
– სტაბილურად ვარ. უფრო სწორად, ძალიან კარგად ვარ. დავწყნარდი, ემოციებმა გაიარა, რაღაც პროცესებს შორიდან შევხედე. პირადშიც ყველაფერი კარგად არის.
– როგორც გავიგე, თქვენი ქალიშვილი მარიამიც შეყვარებულია. იცნობთ მის რჩეულს?
– კი. სამწუხაროდ, უფლება არ მაქვს, ჩემი შვილის ცხოვრებაზე ვისაუბრო. მე და მარიამი ძალიან ახლოს ვართ და ერთმანეთისთვის არასოდეს არაფერი დაგვიმალავს. მარიამი უკვე ძალიან დიდია, 23 წლისაა. მძიმე წუთებში ძალიან დამეხმარა ჯერ გადაწყვეტილების მიღებაში და შემდეგ ნერვიულობის გადატანაში. კარგი შვილი მყავს. თავისი ცხოვრება, გეგმები აქვს. აკვიატებული ჰქონდა, რომ პროკურატურაში უნდა ემუშავა, პროკურორობა უნდოდა. ბოლო დროს კი არაერთხელ მოვისმინე მისგან, რომ შესაძლებელია თავის გადაწყვეტილებას გადახედოს. როგორც ჩანს, ამ ქვეყანაში განვითარებულმა საძაგელმა პროცესებმა მასაც დაუნგრია გეგმები. მარიამმა სწავლა მაგისტრატურაში უნდა გააგრძელოს. სხვათა შორის, ბოლო დროს პოლიტიკური თემატიკითაა დაინტერესებული. მითხრა, პოლიტიკური მეცნიერებების კუთხით შეიძლება გავაგრძელო სწავლაო. ვფიქრობ, რომ კარგად გამოუვა, რადგან, ჩემი და ჩემი გარემოცვის წყალობით, დიდი გამოცდილება აქვს მიღებული.
– ერთი შვილი გყავთ, როცა გათხოვდება, მარტო დარჩენის შიში ხომ არ გაქვთ?
– არა. თან ჯერ მარიამი გათხოვებას არ გეგმავს. ძალიან კარგად ვცხოვრობთ, ვერთობით. ეს პერიოდი ძლივს დავუთმე ჩემს შვილს და ოჯახს. მარიამი რომც გათხოვდეს, არ მეწყინება, კარგი ბებია და სიდედრი ვიქნები.
– სახლში ინტერიერი შეგიცვლიათ.
– კი. როცა ცუდი ეტაპი მაქვს, ვნერვიულობ, მოწყენილი ვარ და ასე შემდეგ, ასეთი აკვიატებები მაქვს – რამე ახალ პროექტს ვიწყებ ან სახლში რაღაცეებს ვცვლი. ახლაც ინტერიერის შეცვლით დავკავდი. ყველაფერი გამოვცვალე, აი, ჭურჭელიც კი. რაღაც ახლის განწყობით ვხვდები ახალ წელს, მერე რა, რომ დღეს პაუზა მაქვს. ზუსტად ვიცი, ხვალ და ზეგ ყველაფერი კარგად მექნება. მომავალი წლიდან ახალ პროექტს აუცილებლად დავიწყებ. ასევე მინდა, გარკვეული პროექტების პროდიუსინგშიც ჩავერთო.
ეკა ლემონჯავა
