ოცდამეხუთეს ეფექტი - ეფექტი (ეპიზოდი XXV)

ანამ ნომერში დამტოვა და ქვემოთ ჩავიდა, ლაშასთვის რომ დაერეკა. თავისი მობილური სპეციალურად არ წამოიღო, ჩვენი ადგილმდებარეობა რომ არ დაედგინათ. მოუსვენრად ვიყავი.
ნომერში ადგილს ვერ ვპოულობდი. რა უცნაურად განვითარდა მოვლენები... ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ სწორედ გიორგის საცოლე გახდებოდა ჩემი მოკავშირე. ახლა პირველად დავფიქრდი, რას იზამს გიო, როცა გაიგებს, რომ ანა ცოცხალია... და როცა გაიგებს, რომ ჩემი ეჭვი არ გავუმხილე...

უსიამოვნო გრძნობა დამეუფლა. ვფიქრობ, რომ ანა არ უნდა იყოს გულგრილი გიოს მიმართ... მართალია, თავს დამნაშავედ გრძნობს და სინდისი ქენჯნის, მაგრამ მხოლოდ ამის გამო არ მგონია, ჩემი დახმარება გადაეწყვიტა. ვიცი, რომ ძალიან გაუჭირდა ამ ნაბიჯის გადადგმა. როგორც მითხრა, სანდრომ მას ბევრი კარგი გაუკეთა... მისი საქციელი კი, ფაქტობრივად, ღალატის ტოლფასია და ეს მან მშვენივრად იცის.

ფანჯარასთან მივედი და ფრთხილად გავიხედე. სასტუმროს წინ ბენზინგასამართი სადგური იდგა. ქუჩა ცარიელი იყო. ანამ გზა გადაკვეთა და ტელეფონის ჯიხურისკენ გაემართა, რომელიც ქუჩის მოპირდაპირე მხარეს იდგა.

ასე მგონია, დასასრულს ვუახლოვდები, ოღონდ არ ვიცი, დასასრული კარგი იქნება თუ ცუდი... მთავარია, ლაშაზე ადრე სანდრომ არ გვიპოვოს. ლაშა ნამდვილად მოიფიქრებს რამეს, ამის იმედი მაქვს...

ანა ჯიხურიდან მალევე გამოვიდა და სხვა მიმართულებით წავიდა. დავიძაბე. იქნებ ლაშას ჩემი ადგილმდებარეობა შეატყობინა და თვითონ გაქცევა გადაწყვიტა? ალბათ, დაჭერის ეშინია... მოსახვევში თვალს მიეფარა და ვეღარ ვხედავდი. დაახლოებით 20 წუთში ისევ გამოჩნდა, უკან ბრუნდებოდა. ამჯერად სასტუმროს მიმართულებით წამოვიდა.

- სად იყავი?.. რა ქენი, დაუკავშირდი? - მივაყარე კითხვები შემოსვლისთანავე და პასუხის მოლოდინში გული ამიჩქარდა.

- ველაპარაკე... პირდაპირ ვერაფერი ვერ ვუთხარი, შემეშინდა. მივახვედრე, რომ საქმე შენ გეხება. ვუთხარი, ქალაქ reggio Emilia-ში ჩამოდი რაც შეიძლება სწრაფად, ოღონდ დარწმუნდი, რომ არავინ გამოგყვეს-მეთქი... ალბათ, მატარებლით წამოვა და დილით აქ იქნება! ბანკომატთანაც წავედი.

ჩემი ანგარიშიდან ფული მთლიანად მოვხსენი, რომ არ დამიბლოკონ... ლუ, ლაშას მოსვლამდე უნდა წავიდე. მეშინია, პოლიცია არ მოიყვანოს. მანამდე ყველაფერს მოგიყვები, რაც ვიცი... არ მინდა პოლიციასთან გამოჩენა, ალბათ დამიჭერენ, როგორც გატაცების თანამონაწილეს...

- მესმის...

ანამ ქურთუკი გაიხადა და სკამზე მიაგდო.

- ვიცი, რომ განიცდი... ძალიან ვაფასებ, რაც გააკეთე, ანა! ამხელა რისკზე წახვედი...

- გარისკვის არ მეშინია! უარესებიც გამიკეთებია... უბრალოდ, სანდროზე ვფიქრობ... ყველაფერი რომ დამთავრდება, დაიჭერენ...

- შენ ფიქრობ, რომ არ დაიმსახურა?..

ანა საწოლზე ჩამოჯდა.

- ფანჯარას მოშორდი! ლუ, შენ სანდროზე არაფერი არ იცი... ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც ასე დავუახლოვდით ერთმანეთს, ჩვენი წარსულია... ჩემი ისტორია უკვე მოგიყევი, არ მქონდა ტკბილი ცხოვრება... არც სანდროს ჰქონდა. რაღაცით ერთმანეთს ვგავართ... მიუხედავად ჩვენი სოციალურ-ეკონომიკური მდგომარეობისა...

- და სანდროს რა ჭირდა? როგორც ვიცი, არაფერი აკლდა და არც ახლა აკლია... - ფანჯარას მოვცილდი და ანას გვერდით, საწოლზე ჩამოვჯექი.

- სანდრო დედაზე ძალიან ყოფილა მიჯაჭვული ემოციურად. მამამისმა და დავითმა ხო ერთად დააარსეს ის კომპანია?..

- ჰო...

- ჰოდა, ერთხელ თამაზი ჩამოვიდა აქ, იტალიაში, ერთ-ერთ სასმელების სადისტრიბუციო ფირმასთან მოსალაპარაკებლად. სასმელების ექსპორტი უნდოდათ. აქ რო ნახა სიტუაცია, გადაუბრუნდა რაღაც თავში და იტალიაში მოუნდა ბიზნესის აწყობა. დავითს უთხრა, გავყიდოთ ქარხანა და იტალიაში გავაკეთოთ სადისტრიბუციო ქსელიო... თან, ერთ ტიპს მოელაპარაკა ქალაქ Andria-ში ვენახების შესყიდვაზე...

- დავითმა უარი უთხრა, ალბათ...

- უარი უთხრა! ეს მაინც წამოვიდა. რაღაცნაირი კაცია... რასაც იტყვის, უნდა გააკეთოს. თავისი წილი შესთავაზა დავითს, მოგყიდიო, მაგრამ არც ამაზე დათანხმდა ის... მოკლედ, დაეძაბათ სიტუაცია. რაღაცეები ვერ გაიყვეს... თამაზმა სახლი გაყიდა და კომპანიის შემოსავლებიდანაც აიღო თავისი წილი... ჩამოვიდა ნეაპოლში, კომპანიონი გამონახა და გააკეთა ის სადისტრიბუციო ქსელი, რაც ახლა აქვს.

- მერე?

- მერე წამოიყვანა ცოლ-შვილიც. "თეთრი არწივის" შემოსავლებიდან ისევ ნახევარს იღებდა. ის ახალი კომპანიონი, ფრანჩესკო არ აღმოჩნდა პატიოსანი კაცი... სიცილიელ კრიმინალებს გაურიგდა და ამათი ქსელის საშუალებით კოკაინის საკმაოდ დიდი პარტია შემოაპარა...

თამაზმა ეს შემთხვევით გაიგო. ფრანჩესკომ გააფრთხილა, პოლიცია არ გარიო, ძალიან საშიში ხალხიაო. უთხრა, რომ დიდ ფულს იხდიდნენ და ამასაც შესთავაზა, მოკლედ... შუაზე გავიყოთო, მაგრამ თამაზი მაინც დაუკავშირდა პოლიციას. ფრანჩესკო დაიჭირეს და ნარკოტიკები ამოიღეს...

- ის კრიმინალები არ დაიჭირეს?.. ფრანჩესკოსგან ხომ გაიგებდნენ მათ სახელებს...

- რას გაიგებდნენ... ეგენი სიცილიის პალერმოს მაფიის წევრები არიან. ძალიან დიდი ხანია უკვე, რაც იტალიის პოლიცია დასდევს, მაგრამ ვერ იჭერენ. მაგ ბანდას ეგრეთ წოდებული "კოზა ნოსტრას" აღდგენა უნდა. ხომ წარმოგიდგენია, რაზე არიან წამსვლელები?..

ფრანჩესკოს რომც სცოდნოდა მათი ნამდვილი სახელები ან ადგილმდებარეობა, შიშით როგორ იტყოდა?.. "კოზა ნოსტრას" ერთ-ერთი წევრი სახელმწიფოსთან თანამშრომლობაზე რომ დათანხმდა, არ გაგიგია, მის შვილს რა უქნეს?

- არა...

- გაიტაცეს და თითქმის ორი წლის განმავლობაში ჩაკეტილი ჰყავდათ. ჯუზეპე დი მატეო... აწამებდნენ, ბოლოს მოკლეს და ცხედარი მჟავათი სავსე ავზში ჩააგდეს... 13 წლის იყო, ლუ...

- რა საშინელებაა!

- 15 წელი ეძებდნენ მაგის გამკეთებელს და ძლივს დაიჭირეს. ბერნარდო პროვენცანო არ გაგიგია? ეგეც 40 წლის განმავლობაში ემალებოდა პოლიციას, რამდენიმე წლის წინ ეგეც დაიჭირეს. ამ ბოლო ორი წლის განმავლობაში კიდევ მაფიის 3500-მდე წევრი დააკავეს. ახლა ამათ ეძებენ... ეს ბანდა ნარკოტიკების და იარაღის უკანონოდ ტრანსპორტირებით არის დაკავებული. გარდა მაგისა, ადამიანების გატაცებით, მკვლელობებით, ფულის გამოძალვით და ფინანსური მაქინაციებითაც...

- სანდრო მაგათთან მოხვდა, ხო?

- ფრანჩესკო რო დაიჭირეს, თამაზს დაუკავშირდნენ და ზარალის ანაზღაურება მოსთხოვეს, ის ნარკოტიკის პარტია ხო პოლიციამ ამოიღო... თამაზმა უარი უთხრა ფულის გადახდაზე. ისინი ადგნენ და საცოდავი ნანა გაიტაცეს...

- ვინ?

- თამაზის ცოლი... გამოსასყიდს სთხოვდნენ. გააფრთხილეს, რომ პოლიცია არ ჩაერია, მაგრამ არ დაუჯერა... პოლიციას შეატყობინა.

- ფლიგელში რომ ვიყავით, სანდრომ დედამისი ახსენა... იმათ მოკლეს, ხო?..

- ჰო, იმათ მოუკლეს და მერე შვილის მოკვლითაც დაემუქრნენ. ამჯერად მოლაპარაკებაზე წავიდა თამაზი და უკვე რამდენი წელია, ფულს ურიცხავს ყოველთვე, ეშინია. გარდა მაგისა, პერიოდულად აიძულებდნენ, არალეგალურად გაეშვა ბრუნვაში სასმელები. სანდრომ არაფერი არ იცოდა. ცოტა ხნის წინ აღმოაჩინა დარღვევები კომპანიაში და ანგარიშები შეამოწმა.

ნახა, რომ სერიოზული თანხა ირიცხებოდა ვინმე ჯუზეპე ალოსოს ანგარიშზე. მამამისს მოსთხოვა პასუხი. თამაზმაც ვეღარ დაუმალა და უთხრა, რაშიც იყო საქმე... ხომ წარმოგიდგენია, რა დაემართებოდა სანდროს?.. გაგიჟდა... თამაზი დედამისის სიკვდილში დაადანაშაულა, რო გადაგეხადა ფული, ახლა ცოცხალი იქნებოდაო...

- მერე?..

- მამამისმა გაარტყა... ეს სახლიდან წამოვიდა. თავისი ანგარიშიდან მოხსნა მთელი ფული, რომ პლასტიკური ბარათი არ გამოეყენებინა, ან თამაზს არ დაებლოკა... სიცილიაში გადავიდა. თამაზი ეძებდა კარგა ხანს... სანდრომ მოძებნა ის ჯუზეპე ალოსო, ვის სახელზეც ირიცხებოდა თანხა. აღმოჩნდა, რომ ეგ ტიპი ყალბ პასპორტებზე მუშაობს. კიდევ, ისიც გაიგო, რომ ერთ კაზინოში დადიოდა სათამაშოდ და თვითონაც იქ წავიდა.

- გიომ მითხრა, რომ სანდრო ერთი პერიოდი თამაშობდა, საეჭვო ხალხს დაუკავშირდა და ნარკოტიკების მოხმარებაც დაიწყოო...

- თავიდან პოკერის თამაში დაიწყო ფულზე და ეგრე გაიცნო ის ტიპი. რამდენჯერმე ნარკოტიკიც შესთავაზა. ნელ-ნელა დაუახლოვდა. სხვა სახელით გაეცნო და როცა ნახა, რომ ჯუზეპე კარგად განეწყო მის მიმართ, უთხრა, რომ არალეგალურად იყო შემოპარული იტალიაში და სასწრაფოდ ყალბი პასპორტი სჭირდებოდა. ჯუზეპემ გაუკეთა პასპორტი, მერე ამან სამუშაოც სთხოვა... ფული მჭირდებაო. იმანაც დაასაქმა რაღაც წვრილმან საქმეებში.

- ფლეშკით მაგ ტიპს მოპარა ის რაღაც კომპრომატები?

- მანამდე ერთმა ნარკოდილერმა ჩაუშვა. იცნო და თქვა, ვისი შვილიც იყო... ეგრევე დაიჭირეს.

- და როგორ დაიძვრინა თავი?

- რა დაიძვრინა, ორი მილიონი მოსთხოვეს... ფულის მოსაგროვებლად ვადა მისცეს.

- და გიოს გატაცება მოიფიქრა?

- მაშინვე არა! მაგ დროს თამაზმა გაიგო, რომ სანდრო სიცილიაში იყო და კაზინოში დადიოდა. გიოს დაურეკა და ჩამოსვლა სთხოვა, იქნებ შენ მაინც დაგიჯეროს და სახლში დაბრუნდესო...

- ჰო, ეგეც მახსოვს...

- გიო ჩავიდა სიცილიაში, სანდროსთან. ისიც მოუყვა ყველაფერს... გიო აწვებოდა, რომ პოლიციაში წაეყვანა, მაგრამ ვერ დაითანხმა. მხოლოდ ჯუზეპეს გაცემა შეეძლო სანდროს, დანარჩენების შესახებ არაფერი იცოდა. ეს ჯუზეპეც იმათი ერთ-ერთი ხელქვეითი იყო რა, ბევრ არაფერს წარმოადგენდა. თანაც, ჯუზეპეს თუ დაიჭერდნენ, სანდროს დაჭერაც მოუწევდათ, იმიტომ, რომ გარკვეული პერიოდი მუშაობდა მასთან და რამოდენიმე სერიოზული დანაშაულის მონაწილე გახდა.

გიო ერთი-ორჯერ გაჰყვა კიდეც სანდროს იმ ჯუზეპესთან. მის თანამშრომლობაზე დათანხმებას შეეცადნენ, მაგრამ უარი მიიღეს, ვერ გარისკა. სანდრომ უთხრა, რომ იმ ორ მილიონს პირადად მას გადაუხდიდა, თუ ისეთ ინფორმაციას მისცემდა, რაც ბანდის მთავარი წევრების დაჭერაში დაეხმარებოდა.

ჯუზეპემ მოსაფიქრებლად რამდენიმე დღე ითხოვა. სანდრომ ფული გიოს სთხოვა, მაგრამ გიომ რომ გაიგო, რასაც აპირებდა, კატეგორიული უარი უთხრა. ისევ თავისას აწვებოდა, რომ პოლიციისთვის მიემართათ. ბოლოს იჩხუბეს მაგრად და გიო დაბრუნდა თბილისში...

- და საქმეში შენ ჩაერთე, ხო?

- სამწუხაროდ...

- სად იყავი ამ დროს, როცა ეს ამბები ხდებოდა?

- თბილისში... სანდრომ მოსკოვიდან ჯერ საქართველოში ჩამომიყვანა. გიო იქ გავიცანი... მიუხედავად იმისა, რომ სანდრომ ჩემი ცხოვრება შეცვალა, მის მიმართ ისეთი ლტოლვა არ მქონია, როგორიც გიორგის შემთხვევაში... სანდროს უდიდეს პატივს ვცემდი და უზომოდ მადლიერი ვიყავი იმისთვის, რაც ჩემთვის გააკეთა, მაგრამ გიო გაცნობის წუთებიდანვე...
ანა გაჩუმდა და გადმომხედა. ალბათ, სახეზე შემატყო, რასაც ვგრძნობდი.

- შეგიყვარდა?..

- არ მინდა ამაზე ლაპარაკი! - გავაწყვეტინე სიტყვა და ფეხზე ავდექი.

- იცი, სულ ვფიქრობ და ვერაფრით ამიხსნია, რატომ იმალება გიორგი... რა მიზეზი უნდა ჰქონდეს? იქნებ ჰგონია, რომ მიზეზი აქვს... და სინამდვილეში არა აქვს...

- ეგ როგორ?

- იქნებ ვიღაც ცრუ ინფორმაციას აწვდის? იქნებ იმიტომ იმალება, რომ ჰგონია, მოკლავენ?.. რა გითხრა, ვინ ეხმარება?

- მხოლოდ გიორგი ანდრიაძე ახსენა და ვიღაც გამომძიებელი...

- ჰო, გიორგი მაგისი უახლოესი მეგობარია და ძალიან ენდობა... რეკლამის იდეაც ძალიან ჭკვიანურად იყო მოფიქრებული... შენი ჩართვაც ამ საქმეში... გიორგი ძალიან ჭკვიანია და მართლა კარგი ფსიქოლოგია, ყველაფერთან ერთად.

- ფსიქოლოგი?..

- ჰო, პროფესიით... სამხრეთ ფლორიდის უნივერსიტეტი აქვს დამთავრებული.

- არ ვიცოდი... შენ ფიქრობ, რომ გამომიყენა? - ვკითხე ანას და ვიგრძენი, როგორ შემეკუმშა გული.

- გიორგი ძალიან კარგი ადამიანია, ყურადღებიანი, თბილი... ასე ვერ გეტყვი, ლუ. მე ხომ არ ვიცი, რა ურთიერთობა გქონდათ და რა მოგიყვა... როგორ დაგითანხმა თანამშრომლობაზე.

- საქმეც მაგაშია... არაფერი მოუყოლია და არც თანამშრომლობა უთხოვია. ყველაფერს ჩემი ნებით ვაკეთებდი. ისეთი რაღაცეები გავაკეთე, რასაც ვერასოდეს წარმოვიდგენდი...

გაკვირვებული სახით შემომხედა.

- ეგ როგორ?

ანას ყველაფერი მოვუყევი. კლუბის ღამიდან დაწყებული, არაფერი დამიმალავს. ტავერნას ხსენებაზე სახის გამომეტყველება შეეცვალა. მოყოლა რომ დავასრულე, ფეხზე წამოდგა და ოთახში გაიარ-გამოიარა. ფიქრობდა. ველოდებოდი, რას მეტყოდა. მისი აზრი მაინტერესებდა, მან გიოსთან ერთად ხომ რაღაც გარკვეული პერიოდი იცხოვრა. ჩემზე მეტი მას ეცოდინება მის შესახებ.

- არ ვიცი, რა გითხრა, ლუ... არ მინდა, რომ რაღაც ისე გამომივიდეს...

- რასაც ფიქრობ, ის მითხარი!

- რასაც შენ მიყვები... ჩემთან ეგრე არასოდეს მოქცეულა. ყოველთვის პირდაპირ მეუბნებოდა ხოლმე სათქმელს. არ გამოვრიცხავ, რომ უყვარხარ... მაგრამ, როცა მასზე მიყვებოდი, ერთი რაღაც გამახსენდა...

- მითხარი...

- მისი სადისერტაციო თემა - "არაცნობიერი ცდუნება, ფარული გზავნილი"... მეც ფსიქოლოგიურზე ვსწავლობდი მოსკოვში, მოკლე კურსი გავიარე. მისი თემა წაკითხული მაქვს და გვისაუბრია კიდეც...

ვიგრძენი, როგორ უსიამოვნოდ დამიარა რაღაცამ სხეულში.

- რას ნიშნავს არაცნობიერი ცდუნება და ფარული გზავნილი?

- აი, მაგალითად, როგორ უნდა მოახდინო გავლენა ადამიანზე ისე, რომ ვერაფერს მიხვდეს. არაცნობიერი აღქმა ისეთი სიგნალების გადაცემის შედეგად წარმოიქმნება, რომლებიც მიმღებისთვის ცნობიერად აღქმადი არ არის. ასეთი გზავნილები ეფექტიან გავლენას ახდენს ადამიანის ფიქრის სტილზე, გრძნობებზე, ქცევაზე...

ადამიანი გაუცნობიერებლად ინახავს ინფორმაციას, რომლის შესახებაც რეალურად არაფერი იცის. მიუხედავად ამისა, ამ ინფორმაციას მის ქცევაზე ზემოქმედება შეუძლია. ანუ ეს სიგნალები ადამიანის გონებაში ცნობიერად ვერ აღიქმება და შესაბამისად, წარმოადგენს ქვეცნობიერ გზავნილს, რაც ნიშნავს, რომ შენ შესაძლოა ღებულობდი გზავნილებს და რეაგირებდი მასზე ისე, რომ საერთოდ ვერ აცნობიერებდი მათ არსებობას... მიხვდი? არ ვიცი, სხვანაირად როგორ აგიხსნა. მოკლედ, ოცდამეხუთე კადრის ეფექტივითაა...

ცივმა ოფლმა დამასხა.

- რაც მითხარი, ყველაფერი გავიგე...

- "ოცდამეხუთე კადრის ეფექტი" თავის თემაშიც ჰქონდა განხილული. ადამიანები ხომ უწყვეტ სიუჟეტად აღვიქვამთ კადრების სწრაფ მონაცვლეობას... ჩვეულებრივ, წამში 24 კადრს აღიქვამს ჩვენი გონება, დანარჩენი ინფორმაცია ცნობიერების საზღვრებს ვერ აღწევს. ოცდამეხუთე კადრი, რომელიც შეუიარაღებელი თვალით შეუმჩნეველი რჩება, არაცნობიერად გვეძლევა, არაცნობიერადვე მუშავდება და შანსი არის, რომ გავლენას ახდენს ადამიანის მოქმედებაზე.

გიომ მითხრა, რომ ზოგიერთ ქვეყანაში აიკრძალა ოცდამეხუთე კადრის გამოყენება, საქართველოში ასეთი კანონი არ არსებობსო... #25-ის რეკლამაში ფიქრობდა მაგ ეფექტის გამოყენებას. სასმლის სახელიც მანდედან მოაფიქრდა...

ანას ზურგი ვაქციე და შუბლით კედელს მივეყრდენი. ნუთუ ასე შეგნებულად იქცეოდა?.. ის ლტოლვა, რომელიც კლუბის ღამეს გამიჩნდა მის მიმართ და აქამდე მომყვება, მისი ეგრეთ წოდებული არაცნობიერი ცდუნების და ფარული გზავნილების დამსახურებაა და მეტი არაფერი?..

ნუთუ თავისი პროფესია გამოიყენა, რომ მე გამოვეყენებინე?.. დავიჯერო, თავისი უცნაური საქციელებით ჩემს გონებაზე გავლენის მოხდენას ცდილობდა? ოცდამეხუთე კადრის ეფექტივით...

თავი ძალიან ცუდად ვიგრძენი. ეს ანამაც შეამჩნია.

- ლუ, გაითვალისწინე, რომ მე არაფერს ვამტკიცებ, უბრალოდ, ჩემი ვარაუდი გამოვთქვი... არ უნდა მეთქვა!

- პირიქით, უნდა გეთქვა! თუ კიდევ რამე გაქვს სათქმელი, ბარემ ყველაფერი მომიყევი... არ მინდა, ამაზე ვიფიქრო...

ანამ ჩანთა გახსნა და საფულიდან ფული ამოიღო.

- ამას გიტოვებ! მერე რომ არ დამავიწყდეს... სად გავჩერდი?..

- მადლობა... შენზე და გიორგიზე ყვებოდი. "მუსტანგი" მაგან გაჩუქა, ხო?

- კი...

- საწარმოს ფარეხში ვნახე შემთხვევით... და ის ნომერი - 02:08 რას ნიშნავს?

- ორ აგვისტოს... ჩვენი გაცნობის დღეა!.. ეგ მანქანა გიორგი ანდრიაძემ ჩამოაყვანინა და ალბათ, მაგან დააყენა საწარმოს ფარეხში... მოკლედ, ბოლომდე მოგიყვები ყველაფერს და წავალ. ჩემს და გიოს შორის გრძნობა რომ გაჩნდა, გიო თავს იკავებდა, სანდროს გამო. სანდროს აშკარად აწუხებდა ეს საკითხი, ვხვდებოდი... მერე დამელაპარაკა კიდეც, მკითხა, რას ვგრძნობდი გიოს მიმართ. მე არაფერი დამიმალავს. მითხრა, ჩემზე არ იფიქრო და ისე მოიქეცი, როგორც გული გიკარნახებსო... მე და გიო გარკვეული პერიოდი ერთად ვცხოვრობდით, ცალკე...

- ამერიკულ სოფელში? - ვკითხე და ყელში ბურთი გამეჩხირა. გაკვირვებულმა შემომხედა.

- მოგიყვა?..

- რა მნიშვნელობა აქვს... მერე?

- სანდროს შესახებ არაფერი ვიცოდი, სანამ თამაზმა არ დაურეკა გიოს. მაშინ გავიგე, რომ ცუდ ამბებში გაეხვა და ძალიან ვინერვიულე... მერე გიო წავიდა და მალევე უკან დაბრუნდა. მომიყვა ყველაფერი... წარმოვიდგინე, რა დღეში იქნებოდა სანდრო... მე ხომ ვიცოდი, დედამისი მისთვის ყველაფერი იყო... ძალიან შემეცოდა.

გიოს ვუთხარი კიდეც, როგორმე ესესხებინა ის ფული, მაგრამ ვერ გადავარწმუნე. ერთხელაც სანდრომ დამირეკა და დიდხანს მელაპარაკა. მთხოვა, რომ გიო დამეთანხმებინა ეგვიპტეში წასვლაზე. დამპირდა, რომ ცუდი არაფერი მოხდებოდა, მითხრა, წარმოიდგინე, ვითომ სპექტაკლში უნდა ითამაშოო... ისიც მითხრა, რომ ადრე თუ გვიან იმ ფულს აუცილებლად დაუბრუნებდა დავითს... უარი ვერ ვუთხარი, ლუ... რომ არ დავხმარებოდი, მოკლავდნენ... თუმცა ამის გაკეთება ძალიან გამიჭირდა...

- გასაგებია...

- გატაცება ჯუზეპემ მოაწყო. თვითონ ჩამოვიდა ეგვიპტეში და მოელაპარაკა იქაურებს... რო გაგვიტაცეს, დავითმა ინტერპოლი ჩართო საქმეში. მერე ყველაფერი აირია... ქაოსურად განვითარდა მოვლენები. გიომ დანა წაართვა ერთ-ერთს და თავი გაინთავისუფლა... მერე შენც იცი, რაც მოხდა...

- როგორ მოხდა, რომ შენ პოლიციამ არ გიპოვა?

- ახლაც ნაწყვეტ-ნაწყვეტ, ბუნდოვნად მახსოვს ყველაფერი... ცეცხლი რომ გაჩნდა და რომ მეგონა, გიომ გამომიყვანა, მერე გონება დავკარგე. რეალობას ვერ აღვიქვამდი... როგორც ჩანს, ჯუზეპე ფეხდაფეხ მოჰყვა იმ ეგვიპტელებს... ფარდული იწვოდა, მე თავის მანქანაში დამაწვინა და წამიყვანა. მაშინ არ ვიცოდი იტალიური ენა... ყალბი პასპორტი გამიკეთა, ანა-მარია რუსოს სახელზე და იტალიაში გადამაფრინა. მას მერე აღარც მინახავს...

- სანდროს არაფერი უთხარი?..

- სანდრო საშინელ მდგომარეობაში დამხვდა. მეც სიცოცხლე აღარ მინდოდა. საერთოდ არ ვლაპარაკობდი. სანდრო დამპირდა, რომ ამ საქმეს ბოლომდე მიიყვანდა... მითხრა, რომ მსხვერპლის გარეშე ამხელა მასშტაბის "ოპერაცია" ვერ ჩაივლიდა...

- დანაშაულის გრძნობა არ აწუხებდა?

- როგორ არა... იმასაც და მეც... დღემდე მაწუხებს, ლუ...

- მაგრამ ჯუზეპეს ვერ გადაუხადეთ ფული, გეგმა ჩაიშალა...

- სანდრომ მითხრა, რომ როდესაც ჩვენ ეგვიპტეში ვიყავით, ჯუზეპემ ვიდეომასალა გამოუგზავნა, რომელიც თვითონ უნდა დაემონტაჟებინა და დავითისთვის გადაეგზავნა. ვიდეოზე გადაღებული იყო, როგორ ვყავდით მე და გიო დაბმულები ფარდულში... ეს მასალა დაშიფრული იგზავნებოდა და მხოლოდ ჯუზეპეს კომპიუტერში შეეძლო მისი მიღება სანდროს...

სანდრომ მითხრა, რომ იმ კომპიუტერში ნახა სხვა ვიდეომასალებიც. ერთ-ერთზე იტალიელი პოლიტიკოსის გატაცებული შვილი იყო გადაღებული. კიდევ რაღაცეები ნახა და "ფლეშკაზე" გადმოიწერა.

- მაშინვე რატომ არ წაიღო პოლიციაში?

- იმიტომ, რომ ეს ამბავი დაემთხვა... იტალიაში რომ ჩამომიყვანა ჯუზეპემ, იმ საღამოსვე გაიგო, რომ სანდრომ კომპიუტერიდან საიდუმლო ინფორმაცია მოპარა.

- როგორ გაიგო?

- ფარული კამერები ჰქონდა დაყენებული თავის კაბინეტში... მოუვარდა სანდროს, დაემუქრა... ამან კიდევ უთხრა, რომ თუ მას ან მის რომელიმე ახლობელს თმის ერთი ღერი მაინც ჩამოუვარდებოდა თავიდან, მაშინვე პოლიციას ჩაუვარდებოდა ხელში ის "ფლეშკა". ჯერჯერობით სეიფში ინახავს. მითხრა, შესაფერის დროს ველოდებიო...

ეგ "ფლეშკა" სამართალდამცავების ხელში რომ აღმოჩნდება, გატაცების ამბავიც გასკდება და სანდროს დაიჭერენ. ძვლები რომ გადაასვენეს საქართველოში, სანდროც ჩავიდა, რომ დასაფლავებას დასწრებოდა. მერე ისევ იტალიაში დაბრუნდა.

რამდენჯერმე პოლიციაში დაიბარეს და დაკითხეს. მეტი არაფერი ვიცი.

- ახალი კოდი იცი?

- კი, მოიცა...

ანამ სასტუმროს მაგიდიდან კალამი აიღო.

- მე დამაწერე სადმე, ჯობია! - ვუთხარი და მასთან მივედი.

- როდესაც გიორგის ნახავ, უთხარი, თუ შეძლებს, მაპატიოს...

- კარგი, ვეტყვი...

ოთხი საათი ხდებოდა, როდესაც ანა დამემშვიდობა და წავიდა. დაახლოებით ერთ საათში ქუჩიდან მანქანის ხმა შემომესმა და ფანჯარასთან მივედი.

გაგრძელება იქნება

TAVERNA ALBA
თეა ინასარიძე