წვეულება კოშმარად რომ არ გვექცეს!

ზოგჯერ ადამიანის ცხოვრებაში ხდება ისეთი გაუთვალისწინებელი შემთხვევები, რომლებსაც შეუძლია სადღესასწაულო განწყობა ერთბაშად კოშმარულ სიზმრად აქციოს.

ამ დროს რას გააკეთებ? გაიქცევი შემთხვევის ადგილიდან და დამარცხებული დატოვებ ბრძოლის ველს? შენს ადგილას, მე არ ვიჩქარებდი. არა, თუ თავად აღიარებ, რომ სუსტი ხარ, კი ბატონო, მაგრამ თუ თვლი, რომ შენთან ხუმრობა ადვილი საქმე არაა და ასე იოლად არ გატყდები, მაშინ გააკეთე ისე, რომ ყველაზე უხერხული სიტუაციაც კი შენს სასარგებლოდ შემოაბრუნო და სხვაზე მაღლა დადგე.

ყველაფერს საკუთარი გამოცდილებიდან გიამბობ და დამერწმუნე, რომ იდეალურ და ოპტიმალურ გამოსავალს თუ ვერ გაპოვნინებ, კარგ რჩევად მაინც დაგრჩება.
მოკლედ, დროით დავიწყებ! რომ ვთქვა, პუნქტუალურობა მაინცდამაინც ქართველების დამახასიათებელი თვისებააო, მოგატყუებ, მაგრამ ეს მე არ მეხება. დრო ყოველთვის წუთებში მაქვს გათვლილი და ეს ზოგჯერ არცთუ ისე კარგია.

მოხდა ისე, რომ შარშან, ახალ წელს, ახლობლის ოჯახში იმართებოდა დიდი და ხმაურიანი წვეულება. სალონისა და თავის მოვლის ყველა პროცედურის პირნათლად შესრულების შემდეგ ზუსტად 6 საათზე, დათქმულ დროს, ადგილზე ვიყავი და უნდა ვაღიარო, რომ ვიყავი მხოლოდ მე და ჩემი პუნქტუალურობით შეცბუნებული დიასახლისი, რომელიც სუფრას ბოლო შტრიხებს ამატებდა.

უხერხულობა მართლა ვიგრძენი, მაგრამ ისევ თავად მოვისაზრე გამოსავალი და დიასახლისს მიხმარება შევთავაზე, თან დავძინე – ვიცოდი, ზედმეტი ხელი არ გაწყენდა და ცოტა ადრეც ამიტომ მოვედი-მეთქი. უნდა გენეხათ მისი გაბრწყინებული თვალები, მართლა არ ელოდა ასეთ ჟესტს. იმ საღამოს, მგონი, ჩემი ქება-დიდების მეტი არაფერი უკეთებია. მაშინ კი გამოვძვერი, მაგრამ მეორედ საკუთარი პუნქტუალურობის გამოცდას მართლა აღარ ვაპირებ. არც მთლად 2 საათით დაგვიანება ვარგა. ზოგს ჰგონია, რაც მეტად დააგვიანებს, მეტ ფურორს მოახდენს მისი გამოჩენა და ყურადღებასაც მიიქცევს, მაგრამ ასეც არაა საქმე. ამ შემთხვევაში, მგონი, ოპტიმალური გამოსავალი დათქმული დროიდან 20–25 წუთის გადაცილებაა. ასე რომ, დაიმახსოვრე: არც პუნქტუალურობა და არც დაგვიანება, ოქროს შუალედი 20 წთ-ის სახით.

ყველა თქვენგანს თუ არა, უმრავლესობას მაინც გამოგიცდიათ წვეულებაზე თეთრ ყვავად ყოფნა. – მეც!

მოკლედ, წიგნის პრეზენტაციაზე ვარ მიწვეული მოდურ ღამის კლუბში. როგორც გამაფრთხილეს, წვეულება დახურულია და იქ შემთხვევითი ვერავინ გაჭაჭანდება. მეც რა უნდა მექნა? სასწრაფოდ შევარჩიე შესაფერისი ანსამბლი: Little black dress, კლასიკური ფეხსაცმელი 12-სანტიმეტრიანი ქუსლით, ვარცხნილობა "ალა მერილინ მონრო" (მოკლე, დახვეული თმა) და თვითტკბობის განცდით გავემართე წვეულებაზე. უკვე კლუბის შესასვლელთან ვიდექი, როდესაც შევნიშნე, რომ ჩემმა "გადაპრანჭულმა" მორთულობამ სრულიად დამსწრეთა ყურადღება მიიპყრო.

თითქოს წინასწარ შეთანხმებულებივით, ყველა ჯინსებსა და "ქეჟუალში" იყო გამოწყობილი, მე კი... ვერ აგიწერთ, როგორ მეწყინა ეს ამბავი, მაგრამ მდგომარეობიდან იმით გამოვედი, რომ ჩემი აღკაზმვის მიზეზით დაინტერესებულ ერთ-ერთ მეგობარს მშვიდად ავუხსენი, ასე შემდეგი წვეულებისთვის გამოვეწყვე და აქედან ცოტა ხანში იქით გადავინაცვლებ-მეთქი. თუმცა, ვთვლი, რომ ჩემს თანამშრომელთან შედარებით, კიდევ იოლად გადავრჩი.

მივლინებაში მყოფი "დ'არტანიანი" (იმ საღამოს შემდეგ ასე ვეძახით), კარგად ვერ გაერკვია, რა სახის კორპორაციული წვეულება დაიგეგმა სამსახურში და წინასწარ დაანონსებული და შემდეგში უკვე გადაფიქრებული კარნავალისათვის გამოეწყო და კლუბში დაშნით, მუშკეტერის მანტიითა და ფართოფარფლებიანი ქუდით აღკაზმული გამოეცხადა შეკრებილ თანამშრომლებს. იქ ატეხილი ჰომერული ხარხარი დღესაც ყურში მესმის. მაგრად გამწარდა მაშინ "დ'არტანიანი", მაგრამ რა ექნა? ყველას ერთად ხომ ვერ გამოგვიწვევდა დუელში?

ხუმრობა იქით იყოს და, რომ არ შევეხო ყველაზე აქტუალურ საკითხს, რომელსაც ქართული დროსტარება ჰქვია, არ შემიძლია. ალკოჰოლის გადამეტებული და ზღვარგადასული მოხმარება და ადამიანის სახის დაკარგვა, მგონი, ბევრისათვის უცხო სიტუაცია არ უნდა იყოს. ეს ის მდგომარეობაა, რომელიც ყველაზე თავშეკავებულ და მორცხვ ადამიანსაც კი აკარგვინებს თავზე კონტროლს და იმგვარ აბსურდულ მდგომარეობაში აყენებს, რასაც ფხიზელი ყველაზე კოშმარულ სიზმარშიც კი ვერ წარმოიდგენდა.

და თუ მაინც ვერ გააკონტროლეთ თავი და ალკოჰოლი ზომაზე მეტი მოგივიდათ, საუკეთესო გამოსავალი მაინც წვეულების დატოვებაა, რადგან თქვენი სამეფო ეტლი უკვე დიდი ხანია, კვახადაა ქცეული და დიდი ეჭვი მაქვს, რომ ეს ზღაპარი "ჰეფი-ენდით" არ დასრულდება. მაგრამ თუკი ჯიუტად არ გეთმობათ წვეულება და თავის ბოლომდე გატანას აპირებთ, მაშინ კარგი იქნებოდა, თუ ყურებს კარგად მოისრესდით ხელით (თავში სისხლის მოდინება უცებ მოგიყვანთ ფორმაში) და ერთ ჭიქა "ზომბის" კოქტეილსაც გადაკრავდით. ვისაც არ სმენია ამგვარის შესახებ, გეტყვით, რომ ეს ჰორორ-კოქტეილი სხვა არაფერია, თუ არა ერთ ჭიქა ცივ წყალში გახსნილი ორი წვეთი ნიშადურის სპირტი.

ამის შემდეგ სრული 2 საათი გაქვთ დრო, სანამ თქვენი ორგანიზმი საბოლოოდ გადაინაცვლებს "ავტოპილოტის" რეჟიმში. მაგრამ თუკი ამ რჩევასაც არ გაითვალისწინებთ და მაინც არ შეეპუებით შექმნილ მდგომარეობას, მეორე დილით, სამსახურში წასვლამდე, ისე, ყოველი შემთხვევისათვის, ეწვიეთ Youtube-ისა და Myvideo–ს გვერდებს და გადაამოწმეთ, რაიმე ახალი და სახალისო ვიდეო ხომ არ დაიდო წუხანდელი წვეულების გასართობი მომენტებითა და თქვენი მონაწილეობით!!!

ია ბერიაშვილის ბლოგი

ჟურნალი "და ქალი"