მანანა კობახიძის და ზაზა გოგიჩაიშვილის სიყვარულის ამბავი

ცნობილი ადვოკატის - მანანა კობახიძის პოლიტიკაში გადასვლის გადაწყვეტილებამ ნამდვილად გაამართლა. ბიძინა ივანიშვილის წარდგინებით ის "ქართული ოცნების" თავმჯდომარედ აირჩიეს. საპარლამენტო არჩევნებშიც გაიმარჯვა და ვიცე-სპიკერი გახდა. არჩევნებიდან რამდენიმე დღეში ქალბატონი მანანას პირადი ცხოვრებაც შეიცვალა - ის ბიზნესმენ ზაზა გოგიჩაიშვილს გაჰყვა ცოლად. წყვილმა მთაწმინდაზე, მამა დავითის სახელობის ტაძარში დაიწერა ჯვარი.
ცნობისათვის, ისინი ბავშვობიდან იცნობდნენ ერთმანეთს. ორივეს თავ-თავისი ცხოვრება ჰქონდა, მაგრამ 25 წლის შემდეგ ისევ შეხვდნენ ერთმანეთს. მათი ბავშვობის დროინდელი სიყვარული საბოლოოდ, ქორწინებით დაგვირგვინდა. ეს სასიყვარულო ამბავი მართლაც, რომ უჩვეულოა და ალბათ, ამიტომაც დაასახელეს ისინი წლის ყველაზე წარმატებულ წყვილად.

- ქალბატონო მანანა, ახალ წელს რა ტრადიცია გაქვთ ოჯახში და როგორ აღნიშნეთ?
- ახალ წელს ჩვეულებრივი, ქართული ტრადიციული სუფრა გვაქვს, საცივით, "ხალადეცით", ხაჭაპურით, გოზინაყით... 31 დეკემბერს "ქართული ოცნების" წევრები საგურამოს საოჯახო ტიპის ბავშვთა სახლში ვიყავით, პატარებს მოკრძალებული საჩუქრები ჩავუტანეთ და ახალი წლის დადგომა მივულოცეთ, მერე კი სახლში წამოვედი.

- კერძები თავად მოამზადეთ?
- საცივიც გავაკეთე და ფხალიც... მრავალფეროვანი სუფრის გაწყობას ვერ ვასწრებდი. 31 დეკემბერს, გვიან, მეუღლის ძმას ვესტუმრეთ ოჯახში და ახალ წელს იქ, ოჯახურ გარემოში შევხვდით.

- ანუ წელს მაზლის ოჯახის მეკვლე თქვენ ხართ?
- ჩვენ ვართ. ისე მოხდა, რომ მოუცლელობის გამო, ჩვენს ბინაში რემონტი ვერ დავასრულეთ და საცხოვრებლადაც ვერ გადავედით... ჩემს მაზლსაც ორი შვილი ჰყავს და ოჯახურ წრეში ყოფნა დავიბედეთ. ჩვენთან ერთად იყო ჩემი მეუღლის დედა, რომელიც თავისი ნახელავი კერძებით გაგვიმასპინძლდა. ენერგიული ქალბატონია და ძალიან გემრიელ კერძებს ამზადებს.

- რამდენიმე თვეა, რაც დაქორწინდით; ალბათ განსხვავებული ახალი წელი გქონდათ.
- ძალიან სასიხარულოა, როცა თავს კარგად გრძნობ და შენ გვერდით არის ადამიანი, რომელიც გიყვარს, პატივს გცემს, რომელიც შენი ყველაზე ახლობელი ადამიანია. კარგია, როცა მასთან და შვილებთან ერთად ახალ წელს ხვდები.

- ქალბატონო მანანა, თქვენთვის 2012 წელი ძალიან წარმატებული იყო. შარშან თქვენი მეკვლე ვინ იყო?
- ჩემი მეკვლე ჩემი ძმა, თედო იყო. ვაკეში, ერთ ქუჩაზე ვცხოვრობთ და წლებია, ახალ წელს თედო სახლში ხვდება, მერე ჩვენთან მოდის და ტრადიციულად, შამპანურს ის ხსნის. ასე მოხდა გასულ წელსაც. პირველ იანვარს კი კლასელები მყავდა სტუმრად და მეგობრებთან ერთად, დამდეგს ძალიან თბილ გარემოში შევხვდი. წელი მართლა კარგი იყო. მაინც გამოვყოფდი იმ ძალიან დიდ გამარჯვებას და წარმატებას, რომლის მონაწილეც არჩევნებზე გავხდი. რა თქმა უნდა, ძალიან სასიხარულოა, რომ პირად ცხოვრებაშიც მნიშვნელოვანი რამ მოხდა. მე და ზაზა ბედნიერები ვართ!

- ცნობილი ადვოკატი იყავით. რატომ გადაწყვიტეთ პოლიტიკაში წასვლა?
- სიმართლე გითხრათ, პროფესიასთან დაშორება არც ისე მარტივია. მუდმივად ვფიქრობ, იქნებ ჯობდა პროფესიული საქმიანობა გამეგრძელებინა, მაგრამ ეს ნაბიჯი სწორედ იმ უკანონობამ, უსამართლობამ და გაუსაძლისმა ყოფამ გადამადგმევინა, რაც ყოფილმა ხელისუფლებამ მოიტანა. ადვოკატებმა დავკარგეთ პროფესია, გარდა რამდენიმე, თითზე ჩამოსათვლელი ადვოკატისა, რომლებიც საპროცესო შეთანხმებებზე გადადიოდნენ და ძალიან კარგად გრძნობდნენ თავს, შეხმატკბილებულები იყვნენ პროკურატურასთან; დანარჩენები კლიენტის დაცვას ვერ ვახერხებდით. ამ დროს ბიძინა
ივანიშვილი გამოჩნდა, ვის გვერდით ყოფნაც მნიშვნელოვანი იყო. ეს ნაბიჯი უნდა გადამედგა. არ ვნანობ, რომ პოლიტიკაში ვარ.

- "ქართული ოცნების" თავმჯდომარედ არჩევანი თქვენზე რატომ შეაჩერეს?
- ცნობილია, ბატონ ბიძინას მოქალაქეობასთან დაკავშირებით აბსოლუტურად ხელოვნურ პრობლემებს უქმნიდნენ, მაგრამ ის ბოლომდე, თავისი პრინციპის ერთგული დარჩა. სწორედ ბატონმა ბიძინამ გადაწყვიტა, პარტიის თავმჯდომარედ ჩემი კანდიდატურა დაესახელებინა. ბუნებრივია, საკმაოდ დიდი პასუხისმგებლობა დამეკისრა... ჩვენ ბევრი სირთულე შეგვხვდა. თქვენ იცით, რა პირობებში გვიწევდა საქმიანობა - ნებისმიერი აქტივობა ხელისუფლებისგან უკანონო ქმედებების სამიზნედ გვაქცევდა. ეს ძალიან ძნელი ასატანი იყო. ჩვენ სერიოზული ბრძოლები გადავიტანეთ და ბოლოს, ხალხმა თავისი გადაწყვეტილება მიიღო. ნამდვილად მეამაყება, რომ ამ პროცესების მიღმა არ დავრჩი და ყველაფრის მონაწილე ვიყავი.

- პოლიტიკოსის ამპლუაში თავს კარგად გრძნობთ?
- ძალიან დიდი სხვაობაა: ადვოკატობა თავისუფალი პროფესიაა, არავინ არის შენი უფროსი; პოლიტიკაში ყველა გადაწყვეტილება შეთანხმებული, გუნდის მიერ გადაწყვეტილი უნდა იყოს. პარტიული დისციპლინა მნიშვნელოვანია და საკმაოდ სერიოზულ ჩარჩოში ხარ მოქცეული. ამის გარეშე შეუძლებელია, გუნდის წევრი იყო. ამ სფეროში მუშაობას სირთულეები ახლავს, მით უმეტეს, როცა ისეთ რეჟიმში გიწევს საქმიანობა, რასაც ე.წ. კოჰაბიტაცია დაარქვეს ჩვენმა დასავლელმა პარტნიორებმა. სამწუხაროდ, პრეზიდენტი ოპოზიციაში უდგას თავის ქვეყანას, ხალხს. როცა "ნაცმოძრაობის" უმცირესობა შენ გვერდით დარბაზში ზის და ყველანაირ დესტრუქციულ მეთოდს მიმართავს, - უცენზურო სიტყვებს არ იშურებს, აბსოლუტურად უსამართლო, უმართებულო ბრალდებებს ისმენ და ა.შ. ეს რა თქმა უნდა, ადვილი ასატანი არ არის.

- როგორ იგერიებთ ამ შემოტევებს?
- ადეკვატურად. ყოველთვის მობილიზებულები უნდა ვიყოთ. ამას დიდი ძალისხმევა სჭირდება. უშეცდომო არავინ არის და ალბათ, ჩვენც დავუშვით შეცდომები, მაგრამ მთავარია, ხალხთან მართლები ვიყოთ და რასაც შევპირდით, შევასრულოთ; მთავარია, მიზანს მივაღწიოთ, სოციალურ-ეკონომიკური პრობლემები მოვაგვაროთ და "ნაციონალების" უსაფუძვლო ქილიკს, ცილისწამებას როგორღაც მოვერევით. არ გვყავს კონსტრუქციული ოპოზიცია. ისინი ფაქტობრივად, თავიანთ დანაშაულებს გვაბრალებენ და უნდათ, თავის მართლების რეჟიმში ვიყოთ, ეს კი დროსა და ენერგიას გვართმევს, მაგრამ ვფიქრობ, მალე ყველაფერი დალაგდება.

- პოლიტიკურად დაძაბული რეჟიმის მიუხედავად, შარშან პირადი ცხოვრება მოიწყვეთ და დაქორწინდით. სასიყვარულო ურთიერთობისთვის დროს ადვილად პოულობდით?
- მას შემდეგ, რაც კოალიცია ოფიციალურად ჩამოყალიბდა, დაძაბულ რეჟიმში ვიყავით. ზაზა გაგებით ეკიდებოდა ამ ყველაფერს; ხვდებოდა, რომ ამ დროს გვერდში დგომა, გამხნევება და დახმარება მჭირდებოდა. ფაქტობრივად, სადაც ვიყავი, ზაზა ყველგან ჩემ გვერდით იყო, ოღონდ - წყნარად, შეუმჩნევლად; მის თანადგომას ვგრძნობდი. მერე ყველაფერი ბუნებრივად მოხდა. უფლის ნება იყო და ღმერთს მადლობა ამისთვის! ზაზა ახლაც გაგებით ეკიდება იმ ამბავს, რომ დაკავებული ვარ.

- თქვენ ფაქტობრივად, ქუთაისში ხართ. მეუღლეც იქ ხომ არ გადავიდა საცხოვრებლად?
- მან ისე მოაგვარა თავისი საქმე, რომ თითქმის სულ ჩემთან, ქუთაისში არის. სხვა პარლამენტარებთან ერთად, მოუთმენლად ველოდებით იმ დღეს, როცა პარლამენტი თბილისში დაბრუნდება. ვფიქრობ, "ნაცმოძრაობის" წევრებსაც აქვთ ამის სურვილი, რადგან მათთვისაც არ არის ადვილი ოჯახებიდან შორს ყოფნა და წინ და უკან სიარული. ბუნებრივია, ეს დისკომფორტს ქმნის მუშაობის თვალსაზრისითაც. ბოლოს და ბოლოს, უამრავი საკითხი მოითხოვს კოორდინაციას, მთავრობასთან სწრაფ კონტაქტს, ეს მანძილი კი თავისთავად ქმნის პრობლემას. მიუხედავად იმისა, რომ ინტერნეტის ეპოქა პრობლემას ნაწილობრივ ხსნის, ვფიქრობ, მთავრობა და პარლამენტი აუცილებლად ერთ ქალაქში უნდა იყოს. ჩვენ საჯარო განხილვებს დავიწყებთ ბათუმიდან. ამ ცვლილებებზე იქნება საჯარო დისკუსია და კანონპროექტს განიხილავს პარლამენტი. ცვლილებას საკონსტიტუციო უმრავლესობა სჭირდება და იმედს ვიტოვებთ, რომ კანონი მიღებული იქნება.

- მართალია, თქვენი ქალიშვილები დიდები არიან, მაგრამ ისინი როგორ ეგუებიან იმ ამბავს, დედას ხშირად რომ ვერ ნახულობენ?
- შაბათ-კვირას ვახერხებ მათთან ურთიერთობას, სამწუხაროდ, მთელი დღით - არა, რადგან მთელი რიგი ღონისძიებები შაბათ-კვირას გვაქვს და მაინც გარეთ მიწევს ყოფნა. ისინი ამ ყველაფერს გაგებით ეკიდებიან და ელოდებიან, როდის დავბრუნდებით თბილისში. სხვათა შორის, თავადაც ძალიან დატვირთულები არიან: ერთი მუშაობს, მეორე - სტუდენტია. დიდები არიან, მაგრამ ხომ იცით, რა ასაკშიც უნდა იყო, დედა სულ გჭირდება.

- თქვენსა და ზაზას სიყვარულზე გვიამბეთ...
- ამ თემაზე საჯაროდ ლაპარაკი არ მინდოდა, მაგრამ საზოგადოებაში იმხელა ინტერესი და მითქმა-მოთქმა იყო, ჯობდა, მე მეთქვა. მე და ზაზა ბავშვობაში ერთ ეზოში ვცხოვრობდით და ერთად გავიზარდეთ. კარგი მეგობრები ვიყავით, გრძნობაც იყო, მაგრამ უფრო - ბავშვური. მერე ჩვენი გზები გაიყო. ზაზას თავისი ცხოვრება ჰქონდა, მე - ჩემი. ორივემ შევქმენით ოჯახი... ზაზამ პოლიტექნიკური ინსტიტუტი დაამთავრა. ჩემზე ორი წლით უფროსია. საჯარო სამსახურში არასდროს უმუშავია, მუდამ კერძო ბიზნესით გახლდათ დაკავებული. იყო პერიოდი, როდესაც მოსკოვში უწევდა საქმიანობა. ახლაც თავისი პატარა საწარმო აქვს... 25 წლის შემდეგ ზაზა ისევ გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში. ღმერთი რაღაც ეტაპზე შენს წილ ბედნიერებას გაძლევს და ადამიანმა ეს უნდა დააფასო.

- ქალიშვილები როგორ შეხვდნენ თქვენს ამ ნაბიჯს? პირველად მათ ხომ არ გაუმხილეთ, შეყვარებული რომ იყავით?
- არა მარტო ბავშვები, არამედ მამაც ნორმალურად, შეგნებულად შეხვდა ამ ამბავს. ჩემი გადაწყვეტილების შესახებ პირველ რიგში, ოჯახის წევრებს ვუთხარი. თუმცა, ეს არ იყო მარტივი ნაბიჯი. როცა ამ ასაკში სერიოზულ ურთიერთობაზე ფიქრობ, შენი საყვარელი ადამიანები საქმის კურსში უნდა ჩააყენო, მაგრამ ამავდროულად, იმაზეც უნდა იფიქრო, რომ შენი ნაბიჯით შვილებს ხელი არ შეუშალო.

- არჩევნების ციებ-ცხელების დროს მოაწერეთ ხელი, არა?
- ხელი 21 სექტემბერს მოვაწერეთ. დროის უქონლობის გამო, "კონკიდან" რეესტრის თანამშრომელი სახლში მოვიწვიეთ. ჯვარი კი არჩევნების შემდეგ, 11 ოქტომბერს, მამა დავითის ეკლესიაში დავიწერეთ. ჩვენი მეჯვარეები ჩემი და ზაზას მეგობრები იყვნენ: მერაბ ნაჭყებია, გენადი დილემაშვილი, თამარ მარგველაშვილი და მაია თაბაგარი. ჯვრისწერაზე უახლოესი მეგობრები და უახლოესი ნათესავები იყვნენ. ჩემთვის დიდი პატივი იყო, რომ სტუმრებს შორის ბატონი ბიძინა და მისი მეუღლეც გახლდნენ. ძალიან ლამაზი და თბილი დღე იყო.

- კარგად მახსოვს ადვოკატურაში თქვენი გამოჩენა. მაშინაც გამოიცვალეთ საქმიანობის სფერო - პედაგოგობა მიატოვეთ და იურისტობა დაიწყეთ; ახლა პოლიტიკაში ხართ. როგორ ახერხებთ ახალ სიმაღლეებზე ასვლას?
- არ ვიცი, რა ჯობდა, შეიძლება - პედაგოგობა, როცა დღის 2-3 სათზე უკვე სახლში ვიყავი, შვილებთან... ყველაფერს დიდი შრომის შედეგად ვაღწევ. დაბრკოლებაც ბევრი გხვდება ადამიანს, როცა აქტიური ხარ. პედაგოგი რომ ვიყავი, 9 ლარი მქონდა ხელფასი და ძალზე რთული იყო ოჯახის მატერიალურად უზრუნველყოფა. 10 წელი ასე გავიდა. მახსოვს, მაშინ გათავისუფლდა სასწავლო ნაწილის გამგის ადგილი. მინდოდა, მაგრამ ვერ გავარღვიე ის კორუმპირებული წრე, რაც არსებობდა. ახლა ვამბობ, - მადლობა ღმერთს, მაშინ არ დავინიშნე სასწავლო ნაწილის გამგედ, თორემ თავს ვეღარასოდეს გამოვყოფდი სკოლიდან-მეთქი. ჰოდა, როცა სკოლაში მიზანს ვერ მივაღწიე, მივხვდი - იქ წინ ვეღარ მივდიოდი და 30 წლის ასაკში პროფესიის შეცვლა გადავწყვიტე: იურიდიულზე ჩავაბარე და როგორც კი დიპლომი ავიღე, იმავე წელს ადვოკატურის გამოცდები ჩავაბარე. ეს ის პერიოდია, როდესაც ადვოკატები გამოცდებს აპროტესტებდნენ. ძალიან დიდი კონკურენცია იყო. ამ სფეროში სერიოზული, გამოცდილი ადვოკატები მუშაობდნენ და რთული იყო ნიშის დაკავება, მაგრამ უფლებადაცვითი სფეროს მიმართულებით ეს შევძელი და არცთუ ცუდად გამომივიდა. როცა შრომობ, გზა გიჩვენებს, საით უნდა წახვიდე. იღბალსაც არ ვუჩივი. თუ იშრომებ, შედეგს ნამდვილად მიაღწევ.

რამდენად წარმატებული ვარ, ამაზე 4 წლის შემდეგ ვილაპარაკოთ. თუმცა, დარწმუნებული ვარ, მალე ადამიანების ცხოვრება უფრო ბედნიერი და მშვიდი იქნება, უფრო მეტი ხვავი და ბარაქა ექნებათ ოჯახებში. მინდა, ყველა თქვენს მკითხველს მივულოცო შობა-ახალი წელი და ვისურვო - 2013 წელი ყველა ადამიანისთვის ბედნიერებისა და დიდი სიხარულის მომტანი ყოფილიყოს!


თეა ხურცილავა