ნანკა კალატოზიშვილი ფეხმძიმედაა და გაზაფხულზე დედა გახდება

მსახიობ ნანკა კალატოზიშვილის ცხოვრებაში ბედნიერი სიახლეა. იგი ფეხმძიმედაა. მისი ცხოვრება პასიურ მდგომარეობაში გადავიდა, მომავალი დედა აღარც რეპეტიციებზე დადის თეატრში და აღარც – საყვარელ კლუბებში გასართობად. 33 წლის მსახიობი ახლა მთელ დროს საკუთარ თავს უთმობს და, როგორც თვითონ ამბობს, თავის შედევრზე ზრუნავს. საყვარელი მამაკაციც გვერდით უდგას. ყოფილი კალათბურთელი ირაკლი კეიდია ორსულ ნანკაზე განსაკუთრებით ზრუნავს, თუმცა მათი ოფიციალურად დაქორწინება დღის წესრიგში ჯერჯერობით ისევ არ დგას.
ნანკასთვის 2012 წელი წინააღმდეგობრივი იყო. წელიწადი უსიამოვნო ამბებით დაიწყო – ზედიზედ ორი გადაცემა დაუხურეს ტელევიზიაში, სამაგიეროდ თეატრში იყო წარმატებები – პრემიერები, გასტროლები. ორსულობით გამოწვეულმა სიხარულმა კი ყველაფერი გადაფარა.
– ნანკა, როგორ შეაფასებდით განვლილ წელიწადს?
– 2012 წელი რომ დაიწყო, ორივე გადაცემა დამიხურეს, მაგრამ ტელევიზიიდან წამოსვლა მტკივნეულად არ განმიცდია. ადამიანი იმედით ცოცხლობს და მეც იმის მოლოდინში ვიყავი, რომ ჩემს ცხოვრებაში რაიმე საინტერესო მოხდებოდა. კიდევ კარგი, რომ თეატრალურ სამყაროში კრიზისი არ მქონია. ჩემთვის თეატრი უმნიშვნელოვანესია.
– რა იყო გადაცემების დახურვის ოფიციალური და არაოფიციალური მიზეზები?
– კაცმა არ იცის. ჭორები მესმოდა, თურმე ვიღაცასთან მიჩხუბია, არადა კონფლიქტური ადამიანი არ ვარ. თანაც "იმედში" მხოლოდ გადაცემების ჩასაწერად მივდიოდი, ფაქტობრივად სიახლოვე არავისთან მქონია. გადაცემები ისე დახურეს, არავისთვის არაფერი მიკითხავს.
– როგორც ვიცი, თეატრში იყავით საკმაოდ დატვირთული.
– თეატრში წელს ფანტასტიკური გასტროლები გვქონდა. სპექტაკლი "მაკბეტი" კოლუმბიაში წავიღეთ, სადაც ანშლაგით ჩაიარა. სექტემბერში სპექტაკლ "რომეო და ჯულიეტას" პრემიერა შედგა. რეჟისორ დავით მღებრიშვილს ძალიან საინტერესოდ ჰქონდა გადაწყვეტილი, ჯულიეტა ახალი თაობის მსახიობმა ანუკა გრიგოლიამ ითამაშა. ძალიან მიხარია და შინაგანად წყნარად ვარ, რომ ასეთი კარგი არტისტები მოდიან. ახლახან დათო დოიაშვილმა დადგა "ზაფხულის ღამის სიზმარი". ამ სპექტაკლს განსაკუთრებით ველოდებოდი, მაგრამ რეპეტიციები რომ დავიწყეთ, ერთ კვირაში გავარკვიე, რომ ორსულად ვიყავი და ამის გამო უარის თქმა მომიწია. თან თქვენ არ იცით, რა ხდება დოის რეპეტიციებზე. წყნარი სცენები არასოდეს არის, გამუდმებით პლასტიკაა საჭირო. აქედან გამომდინარე, ვეღარ ჩავერთე ამ პროცესში, რადგან ახლა საკუთარ შედევრზე ვმუშაობ... (იცინის). ვზივარ სახლში და დედობისთვის ვემზადები. რეჟისორსაც და მეც გული დაგვწყდა, რომ ამ სპექტაკლში ვერ ვმონაწილეობ.
– ისეთ ასაკში ხართ, როცა დედობა ალბათ კარგად გაქვთ გაცნობიერებული. როგორია მოლოდინი?
– კი, მართლაც ასეა, უკვე 33 წლის ვარ და ვხვდები, რომ დედობისთვის მზად ვარ, მანამდე არც ფსიქოლოგიურად და არც მორალურად ამხელა პასუხისმგებლობისთვის მზად არ ვიყავი. უკვე იმ ასაკში ვარ, რომ ეს სიხარული და ბედნიერება ისე მივიღო, როგორც საჭიროა. ამ თემაზე ხმამაღლა არ ვლაპარაკობ. ამ ინტერვიუს რომ წაიკითხავენ, შეიძლება სხვა ჟურნალისტები მომვარდნენ და თმით მითრიონ, რადგან ყველა მათგანს უარი ვუთხარი ინტერვიუზე. ყველას მივმართავ, მაპატიეთ, რომ "სარკემ" ძალით ამალაპარაკა!
– როგორი ორსულობა გაქვთ, რა სურვიელბი და მოთხოვნები გაგიჩნდათ?
– კედოს გაუმართლა, არანაირად ვაწუხებ. ის რატომღაც ელოდებოდა, რომ ჩემს ხასიათში ნეგატიური თვისებები ამოყოფდა თავს, რაც ორსულ ქალებს ახასიათებთ ხოლმე, მაგრამ ასე არ მოხდა. არაფერი მაღიზიანებს, არც სუნზე მაქვს გართულება, არც ვღორმუცელობ. ჯერ მხოლოდ კილონახევარი მოვიმატე და ძველ ტანსაცმელში ჯერ კიდევ ვეტევი. ჩვეულებრივად ვაგრძელებ ცხოვრებას, ოღონდ განვიცდი იმას, რომ რეპეტიციები აღარ მაქვს და უამრავი თავისუფალი დრო გამომიჩნდა. მხოლოდ სპექტაკლში "ქალი ძაღლით" ვთამაშობ, ისიც ალბათ მანამდე, სანამ სასცენო კოსტიუმში ჩავეტევი.
– თავისუფალ დროს ალბათ ბევრს ფიქრობთ თქვენს ამჟამინდელ მდგომარეობაზე. როგორია თქვენი ემოციები?
– მგონია, რომ სხვა პლანეტაზე ვარ. ამ შეგრძნებების სიტყვებით გადმოცემა მიჭირს. ამის გაცნობიერება იმდენად დიდ ემოციას იწვევს, რომ მეტყველების უნარს გაკარგვინებს.
– როდის ელოდებით პატარას?
– მაისის ბოლოს ან ივნისის დასაწყისში დედა გავხდები. ჩემი გინეკოლოგი თეა იოსელიანია, რომელზეც ვგიჟდები, ისე მიყვარს. მას ბრმად ვენდობი. ჯერ არ მომიფიქრებია, სად ვიმშობიარებ, მაგრამ ის კი ძალიან მინდა, რომ ფიზიოლოგიურად გავაჩინო შვილი.
– ბავშვის სქესი არ იცით?
– ჯერ – არა, ბოლოს ექოსკოპიურ გამოკვლევაზე რომ ვიყავი, შეგნებულად არ ვკითხე სქესი. კიდევ კარგად რომ წამოიზრდება ნაყოფი, მერე ვიკითხავ. არ მინდა, შეცდნენ და მცდარი მოლოდინი მქონდეს. სიმართლე გითხრათ, ჩვენთვის სქესს მნიშვნელობა არ აქვს, მთავარია, ყველაფერმა კარგა ჩაიაროს და ჩვენი პატარა ჯანმრთელი დაიბადოს.
– კედოც დაგყვებათ ექიმთან?
– არა, თავად არ მიმყავს, მიყვარს მარტო სიარული. დედაც ძალიან ბრაზობს, რომ არც ერთ კონსულტაციაზე არ მიმყავს. არასოდეს მომწონდა, ექიმთან ჯგუფურად რომ დადიან. დედასაც და კედოსაც უნდათ, რომ წამომყვნენ და ერთხელ მაინც წავიყვან, გულს არც ერთს დავწყვეტ.
– შვილის დასახვედრად ოჯახში მზადება უკვე დაიწყეთ?
– არა, ჯერ არანაირი ფუსფუსი არ გვაქვს დაწყებული, ჯერ მხოლოდ ერთმანეთს ვუვლით, სათუთ მოპყრობაზე ვართ გადართული. ეს პოზიცია მომწონს. თუმცა ორსულობა არ არის დაავადება, ეს არის ქალისთვის ყველაზე მაგარი მდგომარეობა, უბრალოდ ქალს ამ დროს უფრო მეტი მოვლა სჭირდება.
– ასეთი აქტიური ქალისთვის ძნელი არ არის უმოქმედოდ ყოფნა?
– იმან, რომ საქმე არ მაქვს და არც რეპეტიციაზე დავდივარ, გამაგიჟა. მესმის, რომ საკუთარ შედევრზე ვმუშაობ, მაგრამ უმოქმედობა ძალიან ძნელია.
– ორსულთა სკოლაში თუ დადიხართ?
– არა, თუმცა სად წავიღო ეს ენერგია, არ ვიცი. ძალიან მინდა, ორსულების ვარჯიშებზე ვიარო. თუ ენერგია არ დავხარჯე, ალბათ გავაფრენ!
– კედო როგორ შეხვდა ცნობას, რომ მამა ხდება?
– კედოც და მეც ძალიან გახარებული და ბედნიერი ვართ. რომ ვუთხარი, ორსულად ვარ–მეთქი, საოცარი რეაქცია ჰქონდა. განსაკუთრებულად მივლის და მიფრთხილდება.
– კოლეგებმა, მეგობრებმა რა გითხრეს, როცა თქვენი ორსულობის შესახებ გაიგეს?
– ჩემს კოლეგებს ისეთი რეაქცია ჰქონდათ, რომ თავადაც გამიკვირდა, ზოგმა იტირა კიდეც. ზოგმა ჩემი ორსულობა ვერც კი წარმოიდგინა. ნახევარ საქართველოს ჯერ კიდევ არ სჯერა, რომ ფეხმძიმედ ვარ. მეკითხებიან, შენ მართლა ორსულად ხარო. რატომ არის დაუჯერებელი ეს ამბავი, ვერ ვხვდები. ეტყობა, ჩემი ტიპაჟი დედის როლში ჯერ კიდევ არ განიხილება.
– ახლა არამარტო სპექტაკლებისგან, სხვა ბევრი რამისგანაც მოგიწევთ თავის შეკავება.
– არ დავდივარ კლუბებში. ვცდილობ, "მინი" კედო არ გავბურღო სიგარეტის ბოლით. სანამ გავიგებდი, რომ ორსულად ვიყავი, სიგარეტის მოწევას თავი დავანებე, კედო არ ეწევა და არ უნდოდა, რომ მეც მომეწია, სიგარეტის ბოლი აწუხებდა.
– ისევ ცალკე ცხოვრობთ?
– ახლახან დედაჩემთან გადავედით. იცით, რა კარგია, რომ მივლიან? ისე, დიდი მეოჯახეობით არც მანამდე გამოვირჩეოდი – მე და კედო ჰიპებივით ვცხოვრობდით. დედას ინიციატივა იყო, რომ ცოტა ხნით მაინც მასთან გვეცხოვრა.
– მამა დაესწრება შვილის გაჩენას?
– არა, ამის სურვილი არ მაქვს, მაგრამ 5 თვის შემდეგ რა მომივლის თავში, ამაზე ახლა ვერ გიპასუხებთ.
– ამ მდგომარეობაში ახალი წლის შეხვედრაც განსაკუთრებით სასიამოვნო იქნებოდა.
– ნაძვის ხე ავაწყვე, საჩუქრების ყიდვაც დავიწყე. დიდი ოჯახი გვაქვს – და, ძმა, მათი ოჯახები... ყველასთვის საჩუქრებს ვყიდულობ და ეს პროცესი დიდ სიამოვნებას მანიჭებს. 31 დეკემბერს ყველა ერთად ვიკრიბებით და ვეგებებით ახალ წელს. გველის წელიწადი ჩვენთვის განსაკუთრებული იქნება.
– ამ წელს ხომ არ დაქორწინდებით კიდეც თქვენ და კედო?
– მე და კედოს არც ჯვარი გვაქვს დაწერილი და არც ხელი გვაქვს მოწერილი, ამის საჭიროებას ვერ ვხედავ, ჩვენ ისედაც ოჯახი ვართ. არ მივეკუთვნები ქალების იმ კატეგორიას, რომლებიც თეთრი კაბის ჩაცმაზე ოცნებობენ. ბავშვობაში ტელევიზორს იატაკზე დამჯდარი ვუყურებდი. მამაჩემი ამბობდა ხოლმე, ერთი ნანკა მანახა ქორწილში, სკამზე დამჯდარი როგორ მოისვენებსო. ბავშვობიდან არ მიყვარდა ქორწილები და ამ ტიპის ღრეობები.
– ბედნიერებას გისურვებთ, ნანკა! თქვენს ცხოვრებაში ნამდვილად იწყება ახალი და კარგი ეტაპი.
– ნამდვილად ასეა. შვილი ჩემს ოჯახს, ცხოვრებას გაალამაზებს, გაამთლიანებს.
ლანა კიკნაძე