მა­მუ­კა ჩარ­კვი­ა­ნი: "ლო­მი უნ­და იყო, თა­ვი­სუფ­ლე­ბა რომ მო­ი­პო­ვო!"

"ჩა­მო­თო­ვა ისევ იის­ფე­რი მთე­ბი"... ახა­ლი წლის ღა­მეს მა­მუ­კა ჩარ­კვი­ა­ნის ამ სიმ­ღე­რას ვუს­მენ­დი და თოვლს ვნატ­რობ­დი. ბუ­ნე­ბას თუ არ უნ­და, სიმ­ღე­რა თოვლს ვერ მო­იყ­ვან­სო, - მითხ­რა შო­ბის წინ, ინ­ტერ­ვი­უს­თვის რომ შევ­ხვდი, თან და­მამ­შვი­და, - რად­გან ყი­ნავს, აუ­ცი­ლებ­ლად მო­თოვს, აქა­უ­რო­ბა რომ და­ათ­ბოს, ადა­მი­ა­ნე­ბის გუ­ლე­ბი რომ გა­ათ­ბო­სო. და­ვუ­ჯე­რე. მგო­ნი­ა, ძვე­ლით ახალ წელს, მა­მუ­კა ჩარ­კვი­ან­თან ეს ინ­ტერ­ვიუ რომ და­ი­ბეჭ­დე­ბა, ძა­ლი­ან ლა­მა­ზად მო­თოვს და ყვე­ლა სევ­დას წა­ი­ღებს... მა­მუ­კას შინ ვეწვიე და დიდ­ხანს ვი­სა­უბ­რეთ. გი­ტა­რა­ზე ახა­ლი სიმ­ღე­რაც შე­მის­რუ­ლა - "გრა­ნა­დის ახ­ლოს და მზეს­თან ახ­ლოს იყო პო­ე­ტი გარ­სია ლორ­კა"... 24 დე­კემ­ბრის სო­ლო კონ­ცერ­ტის შემ­დეგ გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად ხა­ლი­სი­ა­ნი, თავ­და­ჯე­რე­ბუ­ლი და სიმ­ღე­რას მოწყ­უ­რე­ბუ­ლი მეჩ­ვე­ნა. ალ­ბათ, საკ­მა­ოდ დი­დი სუ­ლი­ე­რი ჭი­დი­ლი დას­ძლი­ა, ფორ­მა­ში რომ ყო­ფი­ლი­ყო და კონ­ცერ­ტი გა­ე­მარ­თა.

- რამ­დე­ნი­მე თვის წინ "ყვე­ლა სი­ახ­ლის" ფურ­ცლე­ბი­დან დაგ­ვპირ­დით, აღარ დავ­ლევ, ბევრს ვი­მუ­შა­ვებ და კონ­ცერტს აუ­ცი­ლებ­ლად ჩა­ვა­ტა­რე­ბო. სიტყ­ვა შე­ას­რუ­ლეთ - არ ყო­ფილ­ხართ უპ­რინ­ცი­პო კა­ცი.
- ასე გა­მო­დის (ი­ღი­მის). იმ კონ­ცერ­ტზე 25 სიმ­ღე­რა შე­ვას­რუ­ლე ცოცხ­ლად, 2 სა­ათ­სა და 10 წუთს ვი­დე­ქი სცე­ნა­ზე და წამ­ყვა­ნიც მე ვი­ყა­ვი. პროგ­რა­მა რომ და­ვას­რუ­ლე და ხალ­ხი და­ი­შა­ლა, დარ­ჩე­ნი­ლი სტუმ­რე­ბის­თვის გი­ტა­რის თან­ხლე­ბით რუ­სუ­ლი რო­მან­სე­ბიც ვიმ­ღე­რე. ეგა­ა, კო­მერ­ცი­უ­ლი კონ­ცერ­ტი იყო და ბევ­რმა ვერ მო­ა­ხერ­ხა ძვი­რად ღი­რე­ბუ­ლი ბი­ლე­თე­ბის შე­ძე­ნა. ამი­ტომ კვლავ თქვე­ნი გა­ზე­თის ფურ­ცლე­ბი­დან გპირ­დე­ბით, რომ კი­დევ უფ­რო კარ­გად მო­ვემ­ზა­დე­ბი, ახალ სიმ­ღე­რებ­საც და­ვა­მა­ტებ და მა­ის­ში ფი­ლარ­მო­ნი­ა­ში გავ­მარ­თავ კონ­ცერტს.

- მო­უთ­მენ­ლად და­გე­ლო­დე­ბით. მა­ნამ­დე კი... რო­გორ შეხ­ვდით ახალ 2013 წელს?
- ცო­ტა მძი­მედ შევ­ხვდი. კონ­ცერ­ტმა ძა­ლი­ან გა­დამ­ღა­ლა, ემო­ცი­ურ ფონ­ზე წო­ნაც კი და­ვი­კე­ლი - ამ­დე­ნი სიმ­ღე­რის ცოცხ­ლად მღე­რა იო­ლი არ არის. ვერც ძვე­ლე­ბუ­რად ვი­ყა­ვი "ხმა­ზე". ვო­კალ­ზე არც მაქვს დი­დი პრე­ტენ­ზი­ა, მე ხომ ავ­ტო­რი-­შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი ვარ, თან ამას გა­ცი­ვე­ბაც და­ერ­თო. თუმ­ცა მა­ინც ყვე­ლა­ფე­რი გა­ვა­კე­თე, ხალხს სი­ა­მოვ­ნე­ბა რომ მი­ე­ღო. ძვე­ლი ჰი­ტე­ბიც ვიმ­ღე­რე და ახა­ლი სიმ­ღე­რე­ბიც გა­ვა­ცა­ნი მსმე­ნელს.

- აკი თქვა კი­დეც იმ სა­ღა­მოს ლა­შა ღლონ­ტმა, სიმ­ღე­რა არ არის მარ­ტო ვო­კა­ლი, სიმ­ღე­რა არის მა­მუ­კა ჩარ­კვი­ა­ნი­ო.
- ლა­შამ ექ­სპრომ­ტად დუ­ეტ­ში მამ­ღე­რა "ჩა­მო­თო­ვა ისევ"... იმ კონ­ცერ­ტის შემ­დეგ კი­დევ ერ­თი სიმ­ღე­რა დავ­წე­რე. 15-20 წე­ლი­წა­დი­ა, მა­მა­ჩე­მის - ჯან­სუ­ღის ერთ ლექსს - "გარ­სია ლორ­კას" ვუტ­რი­ა­ლებ და გა­სა­ღე­ბი ვე­რაფ­რით მო­ვუ­ძებ­ნე. კონ­ცერ­ტის შემ­დეგ უცებ და­მიბ­რუნ­და მუ­ზა - "ჩა­მო­მიჯ­და" და იდე­აც მო­მა­წო­და. ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო ლექ­სია და მო­მინ­და, მუ­სი­კით მეთ­ქვა. სა­ერ­თოდ, ჩე­მი მთე­ლი შე­მოქ­მე­დე­ბა ჯან­სუღ ჩარ­კვი­ა­ნის ამ­ღე­რე­ბუ­ლი პო­ე­ზი­ა­ა. ბო­დიშს კი ვიხ­დი, მა­მა­ზე ასე რომ ვლა­პა­რა­კობ, მაგ­რამ წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში დავ­რწმუნ­დი, რომ ის დი­დი პო­ე­ტია და ამი­ტო­მაც ვე­ღარ მოვ­ცილ­დი. და არა მარ­ტო მე...

- მა­მუ­კა, ახა­ლი წლის ჯა­დოს­ნუ­რო­ბის გჯე­რათ?
- არა­ფე­რი ჯა­დოს­ნუ­რი ახალ წელ­ში არ არის, თუ­კი ვი­ფიქ­რებთ, რომ ერ­თი წე­ლი­წა­დი გვაკ­ლდე­ბა იქამ­დე, ვიდ­რე ამ ქვეყ­ნი­დან წა­ვალთ. მაგ­რამ ასე არ უნ­და შე­ხე­დო. მე სი­ხა­რუ­ლით ვუ­ყუ­რებ ახა­ლი წლის ღა­მეს. 2013 წელს მე და ჩე­მი მე­უღ­ლე - ირ­მა რეს­ტო­რან "სე­ნატ­ში" შევ­ხვდით. მი­მიწ­ვი­ეს და 4 სიმ­ღე­რა შე­ვას­რუ­ლე. წა­მოს­ვლას ვა­პი­რებ­დით,
უც­ნობ­მა ახალ­გაზ­რდა კაც­მა მო­რი­დე­ბით რომ მთხო­ვა, ოც­ნი ვართ აქ, ახ­ლობ­ლე­ბი და გთხოვთ, კი­დევ ერ­თი სიმ­ღე­რა გვიმ­ღე­რე­თო. ოც­მა კაც­მა შე­მო­მარ­ტყა წრე და მეც ვუმ­ღე­რე... ხუ­თი სიმ­ღე­რა. სცე­ნი­დან აღარ ჩა­მოვ­დი­ო­დი, არა­და, ხომ გახ­სოვთ, რამ­ხე­ლა ჩა­ვარ­დნა მქონ­და?!

- სა­ა­ხალ­წლოდ არ და­გი­ლე­ვი­ათ?
- არა. რად­გან ვთქვი, აღარც დავ­ლი­ე. ამ ნა­ხე­ვა­რი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში ემო­ცი­ას რომ ავ­ყო­ლო­დი და და­მე­ლი­ა, იმ კონ­ცერტს ვერ ჩა­ვა­ტა­რებ­დი. ცუ­დად თუ კარ­გად, 25 სიმ­ღე­რა ვიმ­ღე­რე და იმ სა­ღა­მოს შე­ფა­სე­ბა ყვე­ლას შე­უძ­ლი­ა, თუ­კი ინ­ტერ­ნეტ­ში მო­ძებ­ნის ჩემს კონ­ცერტს... სხვა­თა შო­რის, უწინ არას­დროს და­მით­ვლია დღე­ე­ბი და საქ­მე­ე­ბი. ახ­ლა კი ვა­ჯა­მებ და მივ­ხვდი, რომ ძა­ლი­ან ბევ­რი დრო დავ­კარ­გე, მაგ­რამ... იცი, რა? ეს ჩე­მი ცხოვ­რე­ბა­ა. სხვას შე­იძ­ლე­ბა მე­ტი დრო აქვს და­ხარ­ჯუ­ლი იმის­თვის, რომ ყო­ფი­ლი­ყო ის, რა სა­ხე­ლი­სა და გვა­რი­საც არის, მაგ­რამ არ გა­მო­უ­ვი­და. მე ნაკ­ლე­ბი დრო დავ­ხარ­ჯე, მაგ­რამ მა­ინც გა­მო­მი­ვი­და. მახ­სენ­დე­ბა გა­ლაკ­ტი­ო­ნის სიტყ­ვე­ბი: "ნი­ჭი, ძა­მი­კო, ნი­ჭი" და ამით სა­კუ­თა­რი თა­ვის­თვის ერ­თა­დერთ გა­მარ­თლე­ბას ვპო­უ­ლობ. რა­საკ­ვირ­ვე­ლი­ა, მე­ტი რომ მეშ­რო­მა, მეტს მი­ვაღ­წევ­დი, თუმ­ცა მა­ინც ბევრს მი­ვაღ­წი­ე. ხე­დავთ, აქ­ვე, კე­დელ­ზე ჩა­მო­კი­დე­ბულ ჩემს წარ­მა­ტე­ბებს? - "ოქ­როს დის­კი", ქარ­თვე­ლი მო­რაგ­ბე­ე­ბის ავ­ტოგ­რა­ფე­ბი­ა­ნი ბურ­თი, მსოფ­ლი­ოს ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე წას­ვლის წინ რომ გა­მო­მიგ­ზავ­ნეს, "თსუ-ს ას­პი­რან­ტთა კავ­ში­რის სა­პა­ტიო წევ­რის" დიპ­ლო­მი და ა.შ. "ღირ­სე­ბის ორ­დე­ნი" ბევრს აქვს, უნი­ვერ­სი­ტე­ტის სა­პა­ტიო წევ­რო­ბა კი - ძა­ლი­ან ცო­ტას. ეს უკა­ნას­კნე­ლი მეტ ღირ­სე­ბად მი­მაჩ­ნია
- სა­ქარ­თვე­ლოს ახა­ლი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ჰყავს და თქვენც გა­მოჩ­ნდით ეს­ტრა­და­ზე. თქვე­ნი კონ­ცერ­ტის ჩა­ტა­რე­ბა ამ ცვლი­ლე­ბას­თან არის და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი? და სა­ერ­თო­დაც, რა აზ­რის ხართ ახალ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ზე?
- კონ­ცერტს, რა­კი ძა­ლი­ან მო­ვინ­დო­მე, მა­ინც ჩა­ვა­ტა­რებ­დი, ცვლი­ლე­ბა კი მომ­წონს. არას­ტა­ბი­ლურ ქვე­ყა­ნა­ში ცვლი­ლე­ბა ხში­რად უნ­და ხდე­ბო­დეს, ვიდ­რე სრულ დე­მოკ­რა­ტი­ა­სა და სიტყ­ვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბას მი­ვაღ­წევთ. თა­ვი­სუფ­ლე­ბა ლომ­თა ხვედ­რი­ა­ო, - ჯან­სუღ ჩარ­კვი­ან­მა ბრძა­ნა და მე სიმ­ღე­რად ვაქ­ცი­ე. პი­რო­ბი­თად, ლო­მი უნ­და იყო, თა­ვი­სუფ­ლე­ბა რომ მო­ი­პო­ვო და თა­ვი­სუფ­ლე­ბა "გი­ჟი თა­ვი­სუ­ფა­ლი­ას" სუ­ლაც არ ნიშ­ნავს. ურ­თი­ერ­თო­ბის ფორ­მე­ბი უნ­და შე­იც­ვა­ლოს ამ ქვე­ყა­ნა­ში, ტყუ­ი­ლე­ბის ლა­პა­რა­კი უნ­და შეწყ­დეს. თა­ნაც რა უნი­ჭოდ იტყ­უ­ე­ბო­და ის მთავ­რო­ბა. ახა­ლი რას იზამს, ჯერ არ ვი­ცი. ცო­ტა დროა გა­სუ­ლი და ერ­თი წე­ლი მა­ინც ხომ უნ­და ვა­ცა­დოთ? იმის იმე­დიც მაქვს, რომ ესე­ნი თუნ­დაც მომ­ღე­რალს აღარ ამო­ი­ჩე­მე­ბენ. ამ­ღე­რე რა ხალხს, და­ა­ხატ­ვი­ნე, და­ა­წე­რი­ნე, მუ­ზას მა­ინც ნუ და­უფ­რთხობ! გა­და­უ­ხა­დე ცო­ტა მე­ტი, კარ­ტო­ფილ­სა და ხახ­ვზე რომ არ იფიქ­როს. სი­ცი­ლი უნ­და იყოს მე­ტი. მაქვს თუ არ მაქვს ფუ­ლი, მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა ვი­ცი­ნი. თუ მაქვს, და­ხარ­ჯვა არ მი­ჭირს. ქარ­თველ ერს ვუ­სურ­ვებ, ბევ­რი ფუ­ლი და ჯან­მრთე­ლო­ბა ჰქონ­დეს ახალ 2013 წელს და კი­დევ მრა­ვალ წე­ლი­წადს. ქუ­ჩა­ში ადა­მი­ა­ნე­ბი რომ მხვდე­ბი­ან, მი­ღი­მი­ან. მინ­და, ყვე­ლას გა­უ­ღი­მონ. ზო­გი­ერთს რიცხ­ვი "13" თარ­სად მი­აჩ­ნი­ა, არა­და, "13" ფან­ტას­ტი­კუ­რი რიცხ­ვია და უნ­და მო­ვე­ფე­როთ: "ცა­მე­ტი წლის ხარ და შე­ნი ტყვეა ჭა­ღა­რა გუ­ლის ზმა­ნე­ბა ავი"... (კითხ­უ­ლობს გა­ლაკ­ტი­ო­ნის ლექსს, ამა­სო­ბა­ში მა­მუ­კას ვა­ჟი - უმ­ცრო­სი ჯან­სუ­ღი, 16 წლის ჯა­კო ჩარ­კვი­ა­ნი გვი­ერ­თდე­ბა და ახალ წელს მი­ლო­ცავს. მა­ღა­ლი ჩარ­კვი­ა­ნი­ა­ო, - მა­მუ­კა მაც­ნობს, მე კი ჯა­კოს მა­მა­ზე სა­უ­ბარს ვთხოვ - ი.ხ.).

ჯაკო ჩარკვიანი:
- მა­მას ცხოვ­რე­ბი­სა და შე­მოქ­მე­დე­ბის სა­ხალ­ხოდ შე­ფა­სე­ბა არ მიყ­ვარს. ჩვენ ორ­მა ვი­ცით, მე რას ვფიქ­რობ, ხო­ლო მა­გა­რი რომ არის, ყვე­ლამ იცის. ში­ნაც ვუ­ყუ­რებ­დი, რო­გორ ემ­ზა­დე­ბო­და კონ­ცერ­ტის­თვის და იმ სა­ღა­მო­საც მო­ვუს­მი­ნე... იცით, რას ვიტყ­ვი? მა­მას პრობ­ლე­მე­ბი ჰქონ­და და ყვე­ლა­ფე­რი გა­და­ი­ტა­ნა. მა­მუ­კა მარ­თლა ჯა­დო­ქა­რი­ა!... ოღონდ გუ­ლი მწყდე­ბა, რომ პრობ­ლე­მე­ბი თვი­თონ­ვე შე­იქ­მნა და მე­რე ძა­ლა არ ეყო თა­ვის გა­და­სარ­ჩე­ნად. არა­და, პირ­ვე­ლი იქ­ნე­ბო­და, თუმ­ცა... არ მინ­დო­და მეთ­ქვა, მაგ­რამ ჩემ­თვის ახ­ლაც პირ­ვე­ლი­ა! ეგა­ა, სხვაგ­ვა­რად რომ ეცხ­ოვ­რა ახალ­გაზ­რდო­ბა­ში, მა­გარ ხმა­ზე იმ­ღე­რებ­და, თო­რემ დღე­საც რომ იმ­ღე­რებს, ხვა­ლაც და სულ რომ იმ­ღე­რებს, ეს ვი­ცი. სხვა­თა შო­რის, მე­უბ­ნე­ბა ხოლ­მე, გი­ტა­რა­ზე დაკ­ვრას გას­წავ­ლი, ერ­თად ვიმ­ღე­რო­თო, უკე­თეს­მა ვინ უნ­და მას­წავ­ლოს, მაგ­რამ ხან ძა­ლი­ან მინ­და, ხან მე­ზა­რე­ბა...

მა­მუ­კა: - ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს ჯა­კოს­თან შევ­დი­ვარ ოთახ­ში და ვხე­დავ, აუ­ღია ჩე­მი გი­ტა­რა და ოთხი აკორ­დით, რო­მე­ლიც ვას­წავ­ლე, უკ­რავს. არც მე შე­ვიმ­ჩნიე რა­მე, არც მან და უხ­მოდ გა­მო­ვე­დი ოთა­ხი­დან, მაგ­რამ გა­მი­ხარ­და, რომ უს­წავ­ლი­ა. ახ­ლა კი­დევ 4-ს ვას­წავ­ლი, მე­რე სხვა 4-ს და სუფ­რას­თან სიმ­ღე­რას კი შეძ­ლებს. არ ვი­ცი, რა გზას და­ად­გე­ბა ცხოვ­რე­ბა­ში, მაგ­რამ რა­ღა­ცას ჩარ­კვი­ა­ნულს მა­ინც გა­მოურევს, ასე რომ... "გა­ვა­ზაფ­ხუ­ლებთ, რაც იქ­ცა თოვ­ლად, შევ­ცვლით ქვე­ყა­ნას და ისევ მო­ვალთ"...