მარიამ სანოგოს შეყვარებული ჰყავს
4 025 ნახვა
17 წლის ეგზოტიკური გარეგნობის გოგონა, მარიამ სანოგო, 2 წლის წინ გამოჩნდა ქართული მოდის პოდიუმებზე. როცა 15 წლისა სამოდელო სააგენტო "ჯეო მოდელსში" მივიდა, მაღალ ქუსლებზე სიარულიც კი არ შეეძლო, დღეს ერთ–ერთი ყველაზე მოთხოვნადი მოდელია საქართველოში და საზღვარგარეთიდანაც ბევრი მიწვევა აქვს. მაგრამ ჯერ კიდევ სკოლის მოსწავლე მარიამი საკუთარ თავს საბოლოოდ სულ სხვა სფეროში ხედავს – ჟურნალისტიკაში, მოდელობა კი მისი ჰობია.
მარიამს დედა ქართველი ჰყავს, მამა – აფრიკელი. საფრანგეთში დაიბადა, მაგრამ 2 წლის ასაკიდან საქართველოში იზრდება. მამასთან ურთიერთობა არ აქვს. იმედი აქვს, ოდესმე თავის უცხოელ ნათესავებს გაიცნობს. ჰყავს შეყვარებული – 22 წლის ლაშა სამადალაშვილი, რომელსაც საკუთარი სიჯიუტის გამო ხშირად, მაგრამ ცოტახნით ებუტება. ბიჭი კი ითმენს და მის მგრძნობიარე ხასაითს თინეიჯერული ასაკით ხსნის.
– მარიამ, წელს სკოლას ამთავრებთ. რომელ ფაკულტეტზე აპირებთ ჩაბარებას?
მარიამი: ჟურნალისტიკაზე ჩაბარება გადავწყვიტე. ვთვლი, რომ პერსპექტიული საქმეა. ბოლო დროს განსაკუთრებით დამაინტერესა ამ პროფესიამ. ამ ეტაპზე სულ გადარბენაზე ვარ, გამოცდებისთვის ვემზადები და ვნახოთ, რა იქნება.
– საკუთარ თავში რა თვისებებს ხედავთ, რაც ჟურნალისტიკაში გამოგადგებათ?
მარიამი: ბოლო დროს სხვადასხვა საკითხთან დაკავშირებით ძალიან ბევრი კითხვა მიჩნდება. რაღაც თემები და ფაქტები უფრო დეტალურად მაინტერესებს. ასე თუ ისე კომუნიკაციის უნარი კარგად მაქვს განვითარებული. ვფიქრობ, რომ, თუ იმ სფეროს გავყვები, რომელიც მაინტერესებს, წარმატებას მივაღწევ.
– სამოდელო სფეროში ადვილად მოიკიდეთ ფეხი?
მარიამი: 15 წლის ვიყავი, თაკო ჩხეიძესთან რომ მივედი. მნახა, მითხრა, კარგი გოგო ხარო და მოდელად ამიყვანა. ზუსტად 3–4 თვეში "ფეშენ ვიკი" დაიწყო და გამიკვირდა, როცა მითხრა, შენც უნდა გამოგიყვანოო. ძალიან გამიხარდა.
– როგორ ფიქრობთ, დიზაინერებს რა მოსწონთ თქვენში?
მარიამი: ყველასთან კარგი ურთიერთობა მაქვს და ალბათ ესეც თამაშობს როლს, დანარჩენი კი ალბათ ჩემი გარეგნობის დამსახურებაა.
– არადა, როგორც ვიცი, სამოდელო კარიერა ისე დაიწყეთ, მაღალ ქუსლებზეც კი ვერ დადიოდით.
მარიამი: პლასტიკის გაკვეთილზე რომ მივედი, პირველად მაშინ მეცვა მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი. ეს იყო ნამდვილი ტანჯვა, საშინლად დავდიოდი! მერე ნელ–ნელა მივეჩვიე.
– დანარჩენმა მოდელებმა როგორ მიგიღეს, მათთვის ალბათ უცხო ჩიტივით იყავით.
მარიამი: ყველასთან კარგი ურთიერთობა მაქვს. თითოეული მათგანი ძალიან განსხვავებული ტიპაჟია. ღამე ყინვასა და სიცივეში ერთად გვაქვს ხოლმე გადაღებები და ეს უფრო გვაახლოებს ერთმანეთთან.
– როგორ აღიქვამთ იმ ფაქტს, რომ ყველას უცხოელი ჰგონიხართ?
მარიამი: ეს არამარტო ჩემთვის, არამედ ჩემი მეგობრებისთვისაც უკვე მოსაბეზრებელია. პატარაობიდან მივეჩვიე იმას, რომ ყველას უცხოელი ვგონივარ. ბოლო რამდენიმე წელია, ცოტა შეიცვალა დამოკიდებულება, მაგრამ ძალიან შემაწუხებელია, როცა მეუბნებიან, შენი გაცნობა მინდა, გეხვეწები, ქართულად დამელაპარაკეო. როცა კერძო სკოლაში ვსწავლობდი, იქ ისე იყვნენ ჩემს გარეგნობას მიჩვეული, რომ განსაკუთრებული რეაქცია არავის ჰქონია. როდესაც საჯარო სკოლაში გადავედი, ბუფეტში რომ ჩავდიოდი, 5–6 ბავშვი მაინც მომყვებოდა და ეს ნახევარ წელს მაინც გაგრძელდა. ეს ჩემთვის არასასიამოვნო იყო. მერე ყველა მიეჩვია და არავის უკვირდა. ახლა ბავშვები მოდიან ხოლმე ჩემთან და მეკითხებიან, შენ ხომ მარიამი ხარ, ცოტა ხნის წინ ტელევიზორში გნახეთო. ძალიან საყვარლები არიან.
– თქვენი ოჯახის წევრები გაგვაცანით.
მარიამი: დედა ქართველი მყავს, მამა – აფრიკელი. დედამ, თინა დავითაშვილმა და მამამ, ლამინ სანოგომ, ერთმანეთი საფრანგეთში სტუდენტობის დროს გაიცნეს. როდესაც მე გავჩნდი, გადაწყვიტეს, რომ ჩემთვის საქართველოში ცხოვრება ჯობდა. დედას უნდოდა, ოჯახურ გარემოში გავზრდილიყავი. ბებია, ბაბუა, ჩემი ნათესავები, ყველანი აქ არიან. 2 წლის ვიყავი, როცა საქართველოში ჩამომიყვანეს და მას შემდეგ აღარ წავსულვარ. ერთი ძმა, 3 წლის გიორგი მყავს. ძალიან მიყვარს, როცა ვამბობ, ჩემი ძმაა–მეთქი, ყველას უკვირს, რადგან გიორგი თეთრკანიანია, ჩემი ნახევარძმაა.
– თქვენი მშობლები ერთად არ ცხოვრობენ?
მარიამი: საქართველოში ჩამოსვლიდან მამა მალევე უკან წავიდა. დღეს არც მასთან და არც იქაურ ნათესავებთან ურთიერთობა არ მაქვს. 5 წლის წინ საფრანგეთში ბიძაჩემი გავიცანი და სულ ესაა.
– პოდიუმის და სწავლის მიღმა როგორია თქვენი ცხოვრება?
მარიამი: მინდა, ყველაფერი მოვასწრო. ძალიან გვიანაც რომ დამიმთავრდეს გაკვეთილი, მაინც ვცდილობ, მეგობრები ვნახო. უკვე მივეჩვიე იმას, რომ სულ გადარბენაზე ვარ.
– სიყვარულისთვისაც იცლით. როგორ დაიწყო თქვენი და ლაშას ურთიერთობა, რამ მიგიზიდათ ერთმანეთისკენ?
მარიამი: ერთმანეთი დაახლოებით წელიწადნახევრის წინ გავიცანით შემთხვევით ერთ–ერთ კაფეში, საერთო მეგობრების წრეში. რომ დამინახა მაშინ ძალიან ჩვეულებრივი რეაქცია ჰქონდა, მაგრამ ლაპარაკი რომ დავიწყე, გაუკვირდა, ქართულად ლაპარაკობო.
ლაშა: ეს მართლა ძალიან გამიკვირდა. მახსოვს, ნასვამი ვიყავი. მე და მარიამი ძალიან მარტივად დავუახლოვდით ერთმანეთს. პირველ რიგში, ძალიან კარგი მეგობრები ვიყავით.
– ლაშა, თქვენ რას საქმიანობთ?
ლაშა: პროფესიით ოპერატორი ვარ. პატარ–პატარა პროექტებით ვიყავი დაკავებული, მაგრამ ამ ეტაპზე სამსახური არ ჩანს. მარიამის ჩვენებებზე კი სულ დავდივარ. ძალიან მომწონს მისი გამოსვლები. პოდიუმზე განსხვავებულად გამოდის. ახალი სახეა და თან ეს საქმე ძალიან კარგად გამოსდის. საზღვარგარეთიდან ხშირად აქვს მიწვევები, ფლორენციაშიც იყო, მაგრამ ალბათ ჟურნალისტიკა სწორი არჩევანია. ამ სფეროშიც დაეხმარება ვიზუალი. მარიამი რაც გამოჩნდა, მას შემდეგ ძალიან მოთხოვნად სახედ იქცა, სულ გადაღებებზე ეპატიჟებიან. აქტიური და დამოუკიდებელი პიროვნებაა. ეს კი მასში ყველაზე მეტად მომწონს. ძალიან თავმდაბალია. როცა გავიცანი, მოდელისგან ასეთი თავმდაბლობა ძალიან გამიკვირდა.
– დამოუკიდებლობა სიჯიუტეშიც ხომ არ გადასდის?
ლაშა: კი, ძალიან ჯიუტია. მუხლებზე უნდა დაუჩოქო და ისე სთხოვო, რომ, მაგალითად, თბილად ჩაიცვას, ორივე ყურსასმენით მუსიკას ნუ უსმენს და ასე ნუ დადის ქუჩაში, რომ მანქანამ არ დაარტყას. ძალიან ემოციურია, ელემენტარული რამ შეიძლება მაგრად ეწყინოს.
მარიამი: როგორც წესი, არავისგან არაფერი მწყინს, მაგრამ თუ ადამიანთან ძალიან ახლოს ვარ, მისგან ყველაფერი გულს მტკენს.
ლაშა: შეიძლება ეს მისი ასაკის გამოა. ჯერ თინეიჯერია და გასაგებია.
მარიამი: ჯიუტი რომ ვარ, ეს მეც ვიცი, მაგრამ ამაში არც ლაშა ჩამომრჩება. რაღაც მომენტებში ვუგებთ ერთმანეთს. რაც მთავარია, ყოველთვის ძალიან ყურადღებიანია, ჩემი სიჯიუტის მიუხედავადაც კი. გადაღებებზეც ყოველთვის დამყვება, საღამოს 8 საათიდან დილის 8–მდე ყინვაში ზის და მელოდება, როდის მოვრჩები. ძალიან მგულშემატკივრობს.
ლაშა: მე და მარიამი ერთმანეთს ძალიან ხშირად ვებუტებით და მერე ერთმანეთს ვეკითხებით, როგორ მიძლებო.
– დაოჯახებას არ აპირებთ?
ლაშა: ჯერ – არა, ადრეა. მინდა, მარიამმა თავის საქმეს მიხედოს, ჩამოყალიბდეს და მერე დავქორწინდებით. ხშირად ვფიქრობთ ამაზე, ჩვენს მომავალზე, მაგრამ დაოჯახება ჯერ ადრეა.
მარიამი: ჯერ სკოლა უნდა დავამთავრო.
– მარიამ, როგორც ვიცი, მღერით კიდეც. ესტრადის სცენაზეც ხომ არ გიხილავთ?
მარიამი: სიმღერას დიდი ხანია თავი დავანებე. პროფესიონალ მომღერლად ჩამოყალიბებას ბევრი დრო სჭირდება, იმაზე მეტი, ვიდრე მოდელობას. იყო პერიოდი, როცა ბევრი რამ ერთად მინდოდა, ყველაფერს ერთად ვკიდებდი ხელს – ცეკვაზეც დავდიოდი, სიმღერაზეც, სპორტზეც, მაგრამ ბოლოს მივხვდი, რომ მხოლოდ ერთი უნდა ამერჩია.
ვფიქრობ, რომ ჟურნალისტიკაში ჩემი სამოდელო საქმიანობაც დამეხმარება. ამ დროის მანძილზე ვისწავლე სხვადასხვანაირ და უცნაურ ხალხთან ურთიერთობა, ამას პლუს ჩემი ნაცნობობა, ბევრი საჭირო ადამიანი გავიცანი, რომლებიც გამომადგებიან.
ქეთი დინოშვილი
მარიამს დედა ქართველი ჰყავს, მამა – აფრიკელი. საფრანგეთში დაიბადა, მაგრამ 2 წლის ასაკიდან საქართველოში იზრდება. მამასთან ურთიერთობა არ აქვს. იმედი აქვს, ოდესმე თავის უცხოელ ნათესავებს გაიცნობს. ჰყავს შეყვარებული – 22 წლის ლაშა სამადალაშვილი, რომელსაც საკუთარი სიჯიუტის გამო ხშირად, მაგრამ ცოტახნით ებუტება. ბიჭი კი ითმენს და მის მგრძნობიარე ხასაითს თინეიჯერული ასაკით ხსნის.
– მარიამ, წელს სკოლას ამთავრებთ. რომელ ფაკულტეტზე აპირებთ ჩაბარებას?
მარიამი: ჟურნალისტიკაზე ჩაბარება გადავწყვიტე. ვთვლი, რომ პერსპექტიული საქმეა. ბოლო დროს განსაკუთრებით დამაინტერესა ამ პროფესიამ. ამ ეტაპზე სულ გადარბენაზე ვარ, გამოცდებისთვის ვემზადები და ვნახოთ, რა იქნება.
– საკუთარ თავში რა თვისებებს ხედავთ, რაც ჟურნალისტიკაში გამოგადგებათ?
მარიამი: ბოლო დროს სხვადასხვა საკითხთან დაკავშირებით ძალიან ბევრი კითხვა მიჩნდება. რაღაც თემები და ფაქტები უფრო დეტალურად მაინტერესებს. ასე თუ ისე კომუნიკაციის უნარი კარგად მაქვს განვითარებული. ვფიქრობ, რომ, თუ იმ სფეროს გავყვები, რომელიც მაინტერესებს, წარმატებას მივაღწევ.
– სამოდელო სფეროში ადვილად მოიკიდეთ ფეხი?
მარიამი: 15 წლის ვიყავი, თაკო ჩხეიძესთან რომ მივედი. მნახა, მითხრა, კარგი გოგო ხარო და მოდელად ამიყვანა. ზუსტად 3–4 თვეში "ფეშენ ვიკი" დაიწყო და გამიკვირდა, როცა მითხრა, შენც უნდა გამოგიყვანოო. ძალიან გამიხარდა.
– როგორ ფიქრობთ, დიზაინერებს რა მოსწონთ თქვენში?
მარიამი: ყველასთან კარგი ურთიერთობა მაქვს და ალბათ ესეც თამაშობს როლს, დანარჩენი კი ალბათ ჩემი გარეგნობის დამსახურებაა.
– არადა, როგორც ვიცი, სამოდელო კარიერა ისე დაიწყეთ, მაღალ ქუსლებზეც კი ვერ დადიოდით.
მარიამი: პლასტიკის გაკვეთილზე რომ მივედი, პირველად მაშინ მეცვა მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი. ეს იყო ნამდვილი ტანჯვა, საშინლად დავდიოდი! მერე ნელ–ნელა მივეჩვიე.
– დანარჩენმა მოდელებმა როგორ მიგიღეს, მათთვის ალბათ უცხო ჩიტივით იყავით.
მარიამი: ყველასთან კარგი ურთიერთობა მაქვს. თითოეული მათგანი ძალიან განსხვავებული ტიპაჟია. ღამე ყინვასა და სიცივეში ერთად გვაქვს ხოლმე გადაღებები და ეს უფრო გვაახლოებს ერთმანეთთან.
– როგორ აღიქვამთ იმ ფაქტს, რომ ყველას უცხოელი ჰგონიხართ?
მარიამი: ეს არამარტო ჩემთვის, არამედ ჩემი მეგობრებისთვისაც უკვე მოსაბეზრებელია. პატარაობიდან მივეჩვიე იმას, რომ ყველას უცხოელი ვგონივარ. ბოლო რამდენიმე წელია, ცოტა შეიცვალა დამოკიდებულება, მაგრამ ძალიან შემაწუხებელია, როცა მეუბნებიან, შენი გაცნობა მინდა, გეხვეწები, ქართულად დამელაპარაკეო. როცა კერძო სკოლაში ვსწავლობდი, იქ ისე იყვნენ ჩემს გარეგნობას მიჩვეული, რომ განსაკუთრებული რეაქცია არავის ჰქონია. როდესაც საჯარო სკოლაში გადავედი, ბუფეტში რომ ჩავდიოდი, 5–6 ბავშვი მაინც მომყვებოდა და ეს ნახევარ წელს მაინც გაგრძელდა. ეს ჩემთვის არასასიამოვნო იყო. მერე ყველა მიეჩვია და არავის უკვირდა. ახლა ბავშვები მოდიან ხოლმე ჩემთან და მეკითხებიან, შენ ხომ მარიამი ხარ, ცოტა ხნის წინ ტელევიზორში გნახეთო. ძალიან საყვარლები არიან.
– თქვენი ოჯახის წევრები გაგვაცანით.
მარიამი: დედა ქართველი მყავს, მამა – აფრიკელი. დედამ, თინა დავითაშვილმა და მამამ, ლამინ სანოგომ, ერთმანეთი საფრანგეთში სტუდენტობის დროს გაიცნეს. როდესაც მე გავჩნდი, გადაწყვიტეს, რომ ჩემთვის საქართველოში ცხოვრება ჯობდა. დედას უნდოდა, ოჯახურ გარემოში გავზრდილიყავი. ბებია, ბაბუა, ჩემი ნათესავები, ყველანი აქ არიან. 2 წლის ვიყავი, როცა საქართველოში ჩამომიყვანეს და მას შემდეგ აღარ წავსულვარ. ერთი ძმა, 3 წლის გიორგი მყავს. ძალიან მიყვარს, როცა ვამბობ, ჩემი ძმაა–მეთქი, ყველას უკვირს, რადგან გიორგი თეთრკანიანია, ჩემი ნახევარძმაა.
– თქვენი მშობლები ერთად არ ცხოვრობენ?
მარიამი: საქართველოში ჩამოსვლიდან მამა მალევე უკან წავიდა. დღეს არც მასთან და არც იქაურ ნათესავებთან ურთიერთობა არ მაქვს. 5 წლის წინ საფრანგეთში ბიძაჩემი გავიცანი და სულ ესაა.
– პოდიუმის და სწავლის მიღმა როგორია თქვენი ცხოვრება?
მარიამი: მინდა, ყველაფერი მოვასწრო. ძალიან გვიანაც რომ დამიმთავრდეს გაკვეთილი, მაინც ვცდილობ, მეგობრები ვნახო. უკვე მივეჩვიე იმას, რომ სულ გადარბენაზე ვარ.
– სიყვარულისთვისაც იცლით. როგორ დაიწყო თქვენი და ლაშას ურთიერთობა, რამ მიგიზიდათ ერთმანეთისკენ?
მარიამი: ერთმანეთი დაახლოებით წელიწადნახევრის წინ გავიცანით შემთხვევით ერთ–ერთ კაფეში, საერთო მეგობრების წრეში. რომ დამინახა მაშინ ძალიან ჩვეულებრივი რეაქცია ჰქონდა, მაგრამ ლაპარაკი რომ დავიწყე, გაუკვირდა, ქართულად ლაპარაკობო.
ლაშა: ეს მართლა ძალიან გამიკვირდა. მახსოვს, ნასვამი ვიყავი. მე და მარიამი ძალიან მარტივად დავუახლოვდით ერთმანეთს. პირველ რიგში, ძალიან კარგი მეგობრები ვიყავით.
– ლაშა, თქვენ რას საქმიანობთ?
ლაშა: პროფესიით ოპერატორი ვარ. პატარ–პატარა პროექტებით ვიყავი დაკავებული, მაგრამ ამ ეტაპზე სამსახური არ ჩანს. მარიამის ჩვენებებზე კი სულ დავდივარ. ძალიან მომწონს მისი გამოსვლები. პოდიუმზე განსხვავებულად გამოდის. ახალი სახეა და თან ეს საქმე ძალიან კარგად გამოსდის. საზღვარგარეთიდან ხშირად აქვს მიწვევები, ფლორენციაშიც იყო, მაგრამ ალბათ ჟურნალისტიკა სწორი არჩევანია. ამ სფეროშიც დაეხმარება ვიზუალი. მარიამი რაც გამოჩნდა, მას შემდეგ ძალიან მოთხოვნად სახედ იქცა, სულ გადაღებებზე ეპატიჟებიან. აქტიური და დამოუკიდებელი პიროვნებაა. ეს კი მასში ყველაზე მეტად მომწონს. ძალიან თავმდაბალია. როცა გავიცანი, მოდელისგან ასეთი თავმდაბლობა ძალიან გამიკვირდა.
– დამოუკიდებლობა სიჯიუტეშიც ხომ არ გადასდის?
ლაშა: კი, ძალიან ჯიუტია. მუხლებზე უნდა დაუჩოქო და ისე სთხოვო, რომ, მაგალითად, თბილად ჩაიცვას, ორივე ყურსასმენით მუსიკას ნუ უსმენს და ასე ნუ დადის ქუჩაში, რომ მანქანამ არ დაარტყას. ძალიან ემოციურია, ელემენტარული რამ შეიძლება მაგრად ეწყინოს.
მარიამი: როგორც წესი, არავისგან არაფერი მწყინს, მაგრამ თუ ადამიანთან ძალიან ახლოს ვარ, მისგან ყველაფერი გულს მტკენს.
ლაშა: შეიძლება ეს მისი ასაკის გამოა. ჯერ თინეიჯერია და გასაგებია.
მარიამი: ჯიუტი რომ ვარ, ეს მეც ვიცი, მაგრამ ამაში არც ლაშა ჩამომრჩება. რაღაც მომენტებში ვუგებთ ერთმანეთს. რაც მთავარია, ყოველთვის ძალიან ყურადღებიანია, ჩემი სიჯიუტის მიუხედავადაც კი. გადაღებებზეც ყოველთვის დამყვება, საღამოს 8 საათიდან დილის 8–მდე ყინვაში ზის და მელოდება, როდის მოვრჩები. ძალიან მგულშემატკივრობს.
ლაშა: მე და მარიამი ერთმანეთს ძალიან ხშირად ვებუტებით და მერე ერთმანეთს ვეკითხებით, როგორ მიძლებო.
– დაოჯახებას არ აპირებთ?
ლაშა: ჯერ – არა, ადრეა. მინდა, მარიამმა თავის საქმეს მიხედოს, ჩამოყალიბდეს და მერე დავქორწინდებით. ხშირად ვფიქრობთ ამაზე, ჩვენს მომავალზე, მაგრამ დაოჯახება ჯერ ადრეა.
მარიამი: ჯერ სკოლა უნდა დავამთავრო.
– მარიამ, როგორც ვიცი, მღერით კიდეც. ესტრადის სცენაზეც ხომ არ გიხილავთ?
მარიამი: სიმღერას დიდი ხანია თავი დავანებე. პროფესიონალ მომღერლად ჩამოყალიბებას ბევრი დრო სჭირდება, იმაზე მეტი, ვიდრე მოდელობას. იყო პერიოდი, როცა ბევრი რამ ერთად მინდოდა, ყველაფერს ერთად ვკიდებდი ხელს – ცეკვაზეც დავდიოდი, სიმღერაზეც, სპორტზეც, მაგრამ ბოლოს მივხვდი, რომ მხოლოდ ერთი უნდა ამერჩია.
ვფიქრობ, რომ ჟურნალისტიკაში ჩემი სამოდელო საქმიანობაც დამეხმარება. ამ დროის მანძილზე ვისწავლე სხვადასხვანაირ და უცნაურ ხალხთან ურთიერთობა, ამას პლუს ჩემი ნაცნობობა, ბევრი საჭირო ადამიანი გავიცანი, რომლებიც გამომადგებიან.
ქეთი დინოშვილი
