პედაგოგის სახელს შეწირული ქალური ბედნიერება
2 282 ნახვა
წესიერება, თავდაჭერილობა, მაღალი მორალი თუ არ გაქვს, ღირსეული პედაგოგი ვერ გახდები. არადა მამაკაცები "მტაცებელ" ქალებს უფრო ადვილად უვარდებიან ხელში. ბევრი მშვენიერი, ინტელიგენტური, მოკრძალებული ქალია, რომლებიც შესანიშნავ ოჯახებს შექმნიდნენ, კარგ დედობას და ცოლობას გასწევდნენ, მაგრამ მათი ბედი ჩრდილში დარჩენილი გაუშლელი კოკორივით ჭკნება, თითქოს ვერავინ ამჩნევს და აფასებს.
ჩვენი რესპონდენტი, ქალბატონი ელენე თავისი მარტოხელა მეგობრის გაუხარელ ცხოვრებაზე გვიამბობს.
ელენე:
– ნათელა არაჩვეულებრივი გოგო იყო – მშვიდი, სათნო, კეთილშობილი, განათლებული. მამამისი ერთ საწარმოს ამუშავებდა და, მაშინდელი პირობების შესაბამისად, კარგი შემოსავალი ჰქონდა. ქალაქის პრესტიჟულ უბანში დიდი, კერძო ბინა ააშენა და ყოველმხრივ მოაწყო. ქალ–ვაჟს უმაღლესი სასწავლებელი დაამთავრებინა. ნათელამ სკოლაში პედაგოგად დაიწყო მუშაობა, ხოლო მისი ძმა შუა აზიაში წავიდა სამუშაოდ, იქაური ქალი შეუყვარდა, ოჯახს მოეკიდა და სამუდამოდ იქ დასახლდა. ნათელას კი ერთი ბიჭი უყვარდა, დათა. მის უბანში ცხოვრობდა.
ეს ისტორია ასე დაიწყო: ერთ კონცერტზე ნათელა მაყურებელთა შორის პარტერში იჯდა. შესვენებაზე შემთხვევით იარუსისკენ აიხედა და იმ ბიჭის მზერას წააწყდა. დათამ მისალმების ნიშნად გაუღიმა. ნათელას გული აუჩქროლდა, ლოყებზე ალმური მოედო. ასე, თვალის ერთი შევლებით შეუყვარდა ბიჭი, რომელსაც მანამდეც იცნობდა.
– ამ სიყვარულმა ჰპოვა განვითარება?
– ნათელა მოკრძალებული გოგო იყო, თავის სიყვარულს არ ამჟღავნებდა, ამის შესახებ მხოლოდ ახლო მეგობრებმა იცოდნენ. ალბათ პროფესიაც უშლიდა ხელს, რომ მეტი სითამამე გამოეჩინა და საყვარელი მამაკაცისთვის თავისი გრძნობები გაემხილა. არ ვიცი, დათა გრძნობდა თუ არა ნათელას დამოკიდებულებას, მაგრამ რიდით და პატივისცემით კი ექცეოდა. ნათელას მეტი სითამამე რომ ჰქონოდა, იქნებ დათა მოეხიბლა კიდეც, მაგრამ გრძნობამ ცალმხრივად ჩაიარა. დათამ ერთი ახტაჯანა გოგო შეირთო, რომელმაც მის მოსაპოვებლად ბევრი იბრძოლა. ნათელამ ძალიან იდარდა. დათა მისთვის იდეალად იქცა, წარმოსახვაში მის გვერდით არავის აყენებდა, ამიტომაც ძალიან გაუჭირდა, სხვა მამაკაცზე ეფიქრა. არადა ნათელა ფიზიკურადაც და ბუნებითაც დათაზე ბევრად უკეთესი იყო.
– როგორ გადაიტანა ტკივილი და იმედგაცრუება?
– მთელ ძალისხმევას სკოლას, საყვარელ საქმეს ახმარდა. თავისი მოწაფეების აღზრდაში დიდი წვლილი ჰქონდა, მაგრამ იქაც არ აღმოაჩნდა ბედი. სკოლაში, სადაც მუშაობდა, დირექტორად ერთი უვიცი ქალი დანიშნეს. ნათელა თავისი საქმის მცოდნე, კარგი პედაგოგი იყო, ახალმა დირექტორმა კი ამაგი არ დაუფასა, არც მის პროფესიონალიზმს სცა პატივი. იმის ნაცვლად, რომ ხელი შეეწყო, პირიქით, შეავიწროვა. შემცირება რომ დაიწყო, პირველ რიგში, მას ჩამოაკლო საათები. ნათელამ თავი შეურაცხყოფილად იგრძნო და სკოლა დატოვა.
– სადმე განაგრძო მუშაობა?
– საკუთარ სახლში ოთახები გააქირავა და თავს ამით ირჩენდა. მაშინ უკვე მშობლები ცოცხალი აღარ ჰყავდა.
– ძმას ხშირი კონტაქტი ჰქონდა?
– ის კაცი ოჯახს უგზავნიდა ფულს. ნათელაც ერთი–ორჯერ ჩავიდა მასთან შუა აზიაში. შემდეგ მისი ძმა ცოლს გაშორდა და სხვა ქალი შეირთო. შვილი შეეძინა, მერე კი გარდაიცვალა. მაშინ დედა ჯერ კიდევ ცოცხალი ჰყავდათ. თბილისში ჩამოასვენეს და დაკრძალეს. ცხედარს მისი ცოლ–შვილიც ჩამოჰყვნენ, ბავშვი ჯერ კიდევ პატარა იყო, რამდენიმე თვის. მისმა ცოლმა ორმოც დღემდე გაძლო თბილისში და მერე შვილთან ერთად თავის ქვეყანაში ისე დაბრუნდა, რომ უკან აღარ გამოუხედავს. ქმრის ოჯახთან კონტაქტი დაკარგა. მალე იმ ქალმა ახალი ცხოვრება დაიწყო, გათხოვდა და შვილი მეორე ქმრის გვარზე გადაიყვანა. ნათელას დედას იმ ბავშვის ნატვრაში ამოხდა სული, სასთუმალთან მისი სურათი ედო და ეფერებოდა.
– ნათელა სულ მარტო ცხოვრობდა?
– წლების განმავლობაში ერთი მდგმური ჰყავდა, რაიონიდან ჩამოსული ახალგაზრდა გოგო, ნატო, რომელსაც ძალიან დაუახლოვდა, ოჯახის წევრივით მიიღო, მისი ნათლიაც გახდა. შინ ერთი საყვარელი ფისოც ჰყავდა, რომლითაც თავს იქცევდა. ვენახს, კარ–მიდამოს უვლიდა, სულ ფუსფუსსა და ზრუნვაში იყო. ნათელა ძალიან კეთილი გახლდათ, შეძლებისდაგვარად მეგობრებსაც ეხმარებოდა, ხელს უმართავდა.
– მაგრამ ეს ყველაფერი მარტოხელა ქალს ცხოვრებას მაინც ვერ შეუვსებდა. მის ცხოვრებაში მამაკაცი აღარ გამოჩენილა?
– ნათელას სხვადასხვა ეტაპზე ჰყავდა მთხოვნელები, მაგრამ ყველას უარით ისტუმრებდა. ბედს ვერავის უკავშირებდა.
– რატომ, მისი გული ისევ დათას ეკუთვნოდა?
– არა. დროს თავისი მიაქვს, იცვლება გემოვნება, შეფასების კრიტერიუმები, დამოკიდებულებანი. ძველმა სიყვარულმა მოგონებებში გადაინაცვლა.
– აბა, რა მიზეზით იწუნებდა მთხოვნელებს, თავისთვის შეუფერებლად მიაჩნდა თუ მარტო ცხოვრება ერჩია?
– ალბათ სიყვარულს ელოდა, გარიგებით გათხოვება არ სურდა. დარწმუნებული იყო, რომ ყველა მთხოვნელს მისი შერთვა ძირითადად ბინის გამო უნდოდა. შეიძლება ეს მხოლოდ კომპლექსი გახლდათ, რომელსაც ვერ ძლევდა. თანაც, მასწავლებელ ქალებს რატომღაც უჭირთ გათხოვება, მთელ ენერგიას სხვის შვილებს შეალევენ, თავად კი, სამწუხაროდ, ხშირად მარტოხელები რჩებიან.
60 წელს რომ მიატანა, ნათელა მიხვდა, რომ ცხოვრებამ გვერდზე ჩაუარა. ბედად, გაიცნო ოთარი – წესიერი, სიმპათიური, ხანდაზმული კაცი, ყოფილი სპორტსმენი. რაკიღა ოთარს თავისი ბინა ჰქონდა, ნათელას მასთან ის კომპლექსიც მოეხსნა, ოთარი მისაღებ ვარიანტად ჩათვალა და ცოლად გაჰყვა. მის სახლში დაიწყეს ცხოვრება.
– მასთან ბედნიერად გრძნობდა თავს?
– ბედნიერი იყო, მაგრამ დიდხანს არ დასცალდა. ორი წელიც ვერ იცხოვრეს ერთად. სამწუხაროდ, ოთარს თავის არეში სიმსივნე აღმოაჩნდა. ოპერაცია გაიკეთა, მერე კარგახანს სახლში უვლიდა ნათელა. რამდენიმე ხანში ქმარი ხელიდან გამოეცალა და კვლავ მარტო დარჩა. ეს ტრაგედია მძიმედ გადაიტანა.
როგორც ჩანს, ოთარს ჯანმრთელობის პრობლემა მანამდე ჰქონდა, სანამ ნათელას შეირთავდა. მართალია, ის კაცი ძალიან ცოდოა, მაგრამ მე ისევ მეგობრის პოზიციიდან ამოვდივარ – ძლივს გადაწყვიტა გათხოვება საწყალმა ქალმა, ეჭვიც არ შეპარვია, რომ ყოფილი სპორტსმენი ჯანმრთელი კაცი იქნებოდა, ხელში კი ავადმყოფი შერჩა. ესეც არ აკმარა ბედმა. ოთარის გარდაცვალების შემდეგ ასპარეზზე გამოჩნდა მისი ქალიშვილი, რომელიც ქორწინების გარეშე ჰყოლია გაჩენილი ვიღაც ქალთან. ოთარი თავის დროზე მას შვილად არ ცნობდა, ურთიერთობაც არ ჰქონდა. ნათელამ მისი არსებობის შესახებ საერთოდ არაფერი იცოდა, იმ გოგომ კი გამოჩენისთანავე სიცოცხლე გაუმწარა.
– რას ერჩოდა, მამამისის ქონებას ხომ არ სთხოვდა?
– ოთარის ბინა, სამართლებრივად, კანონიერ მეუღლეს, ანუ ნათელას ეკუთვნოდა – შეეძლო თავის სახელზე გაეფორმებინა, მაგრამ ქმრის შვილმა აიძულა, ბინაზე უარი ეთქვა. ის გოგო უკეთური გამოდგა, ბინის ხელში ჩასაგდებად უკან არაფერზე იხევდა, შანტაჟსა და პროვოკაციებზე მიდიოდა (მაშინ ქვეყანაში ჯერ კიდევ განუკითხაობა იყო). ერთი სიტყვით, თავისი გაიტანა. ჩემი მეგობარი მასთან ბრძოლაში არ ჩაება, მით უმეტეს, რომ თავისი სახლი ჰქონდა. არადა არც ქმრის ბინა აწყენდა – დამატებითი შემოსავალი ექნებოდა.
– დარჩენილი ცხოვრება როგორ გაატარა?
– უნდოდა, მემკვიდრეობა თავისი ძმისშვილისთვის დაეტოვებინა, მაგრამ მისი ასავალ–დასავალი არ იცოდა. დიდი ხნის ძებნის შემდეგ მიაკვლია: მისი ძმისშვილი უკვე ცოლშვილიანი იყო და შუა აზიაში მაღალ თანამდებობაზე მუშაობდა. მაშინ გაიგო იმ კაცმა, რომ მისი ბიოლოგიური მამა ქართველი იყო, მანამდე თავის მამად დედის მეორე ქმარს, ანუ მამინაცვალს თვლიდა. მან საქართველოში ჩამოსვლა არ ისურვა. ნათელას ძალიან დასწყდა გული, მაგრამ რას იზამდა?! შემდეგ თავისი სახლი კერძო ინვესტორს მიჰყიდა. იმ ფულით ერთ მყარ კორპუსში კარგი ბინა შეიძინა, გაარემონტა და დანარჩენი ბანკში შეიტანა, რომ ცხოვრების განმავლობაში გამოეზოგა. უკვე ხანდაზმული იყო. ჯანმრთელობა შერყეული ჰქონდა, თანდათან მისი მდგომარეობა გაუარესდა და ხანგრძლივი მკურნალობა დასჭირდა.
– ვინ პატრონობდა?
– თავისი ნათლული, ნატო და ორი ახლო ნათესავი ქალი უვლიდა. მორიგეობით მიდიოდნენ და სახლს ულაგებდნენ, სადილს უმზადებდნენ. ნათელას არ უნდოდა, ვალში დარჩენილიყო და ზოგჯერ მათ ფულითაც უმართავდა ხელს. როცა შეატყო, რომ უკვე მძიმედ იყო, გადაწყვიტა, თავისი მემკვიდრეობა ნათლულზე გაეფორმებინა.
– ნათლული ახლო ნათესავებს რატომ არჩია?
– ნატო ყოჩაღი გოგო იყო, ნათელას მოსავლელად თავს არ ზოგავდა. გარდა ამისა, მისი მშობლების და ძმის საფლავსაც პატრონობდა. ნათელამ იფიქრა, რომ ნატოს სახით მის საფლავსაც ეყოლებოდა პატრონი და ალბათ ამიტომაც გადაწყვიტა ასე.
– ახლო ნათესავები ხომ არ განაწყენდნენ?
– განაწყენდნენ და თან როგორ! ნათელას სიკვდილის შემდეგ გაიგეს, რომ მთელი ქონება ნათლულზე ჰქონდა გაფორმებული და ისე გულდაწყვეტილები დარჩნენ, დაკრძალვაზე მისვლაც აღარ ისურვეს.
– როგორ ფიქრობთ, თქვენს მეგობარს პროფესიამ შეუშალა ხელი, რომ ქალური ბედნიერება მოეპოვებინა თუ მისი ბედი მისსავე ბუნებამ განსაზღვრა?
– მასწავლებლებს სხვებზე ზრუნვაში ცხოვრება თვალსა და ხელშუა ეპარებათ. რომ არა პროფესიული უნარ–ჩვევები, მუდმივად სხვებზე ზრუნვა, მოკრძალება და ა.შ. დარწმუნებული ვარ, ნათელა დროულად იზრუნებდა თავის ცხოვრებაზე, ქმარ–შვილში ბედნიერად იცხოვრებდა და მარტოობაში არ დალევდა სულს.
ნანა კობახიძე
ჩვენი რესპონდენტი, ქალბატონი ელენე თავისი მარტოხელა მეგობრის გაუხარელ ცხოვრებაზე გვიამბობს.
ელენე:
– ნათელა არაჩვეულებრივი გოგო იყო – მშვიდი, სათნო, კეთილშობილი, განათლებული. მამამისი ერთ საწარმოს ამუშავებდა და, მაშინდელი პირობების შესაბამისად, კარგი შემოსავალი ჰქონდა. ქალაქის პრესტიჟულ უბანში დიდი, კერძო ბინა ააშენა და ყოველმხრივ მოაწყო. ქალ–ვაჟს უმაღლესი სასწავლებელი დაამთავრებინა. ნათელამ სკოლაში პედაგოგად დაიწყო მუშაობა, ხოლო მისი ძმა შუა აზიაში წავიდა სამუშაოდ, იქაური ქალი შეუყვარდა, ოჯახს მოეკიდა და სამუდამოდ იქ დასახლდა. ნათელას კი ერთი ბიჭი უყვარდა, დათა. მის უბანში ცხოვრობდა.
ეს ისტორია ასე დაიწყო: ერთ კონცერტზე ნათელა მაყურებელთა შორის პარტერში იჯდა. შესვენებაზე შემთხვევით იარუსისკენ აიხედა და იმ ბიჭის მზერას წააწყდა. დათამ მისალმების ნიშნად გაუღიმა. ნათელას გული აუჩქროლდა, ლოყებზე ალმური მოედო. ასე, თვალის ერთი შევლებით შეუყვარდა ბიჭი, რომელსაც მანამდეც იცნობდა.
– ამ სიყვარულმა ჰპოვა განვითარება?
– ნათელა მოკრძალებული გოგო იყო, თავის სიყვარულს არ ამჟღავნებდა, ამის შესახებ მხოლოდ ახლო მეგობრებმა იცოდნენ. ალბათ პროფესიაც უშლიდა ხელს, რომ მეტი სითამამე გამოეჩინა და საყვარელი მამაკაცისთვის თავისი გრძნობები გაემხილა. არ ვიცი, დათა გრძნობდა თუ არა ნათელას დამოკიდებულებას, მაგრამ რიდით და პატივისცემით კი ექცეოდა. ნათელას მეტი სითამამე რომ ჰქონოდა, იქნებ დათა მოეხიბლა კიდეც, მაგრამ გრძნობამ ცალმხრივად ჩაიარა. დათამ ერთი ახტაჯანა გოგო შეირთო, რომელმაც მის მოსაპოვებლად ბევრი იბრძოლა. ნათელამ ძალიან იდარდა. დათა მისთვის იდეალად იქცა, წარმოსახვაში მის გვერდით არავის აყენებდა, ამიტომაც ძალიან გაუჭირდა, სხვა მამაკაცზე ეფიქრა. არადა ნათელა ფიზიკურადაც და ბუნებითაც დათაზე ბევრად უკეთესი იყო.
– როგორ გადაიტანა ტკივილი და იმედგაცრუება?
– მთელ ძალისხმევას სკოლას, საყვარელ საქმეს ახმარდა. თავისი მოწაფეების აღზრდაში დიდი წვლილი ჰქონდა, მაგრამ იქაც არ აღმოაჩნდა ბედი. სკოლაში, სადაც მუშაობდა, დირექტორად ერთი უვიცი ქალი დანიშნეს. ნათელა თავისი საქმის მცოდნე, კარგი პედაგოგი იყო, ახალმა დირექტორმა კი ამაგი არ დაუფასა, არც მის პროფესიონალიზმს სცა პატივი. იმის ნაცვლად, რომ ხელი შეეწყო, პირიქით, შეავიწროვა. შემცირება რომ დაიწყო, პირველ რიგში, მას ჩამოაკლო საათები. ნათელამ თავი შეურაცხყოფილად იგრძნო და სკოლა დატოვა.
– სადმე განაგრძო მუშაობა?
– საკუთარ სახლში ოთახები გააქირავა და თავს ამით ირჩენდა. მაშინ უკვე მშობლები ცოცხალი აღარ ჰყავდა.
– ძმას ხშირი კონტაქტი ჰქონდა?
– ის კაცი ოჯახს უგზავნიდა ფულს. ნათელაც ერთი–ორჯერ ჩავიდა მასთან შუა აზიაში. შემდეგ მისი ძმა ცოლს გაშორდა და სხვა ქალი შეირთო. შვილი შეეძინა, მერე კი გარდაიცვალა. მაშინ დედა ჯერ კიდევ ცოცხალი ჰყავდათ. თბილისში ჩამოასვენეს და დაკრძალეს. ცხედარს მისი ცოლ–შვილიც ჩამოჰყვნენ, ბავშვი ჯერ კიდევ პატარა იყო, რამდენიმე თვის. მისმა ცოლმა ორმოც დღემდე გაძლო თბილისში და მერე შვილთან ერთად თავის ქვეყანაში ისე დაბრუნდა, რომ უკან აღარ გამოუხედავს. ქმრის ოჯახთან კონტაქტი დაკარგა. მალე იმ ქალმა ახალი ცხოვრება დაიწყო, გათხოვდა და შვილი მეორე ქმრის გვარზე გადაიყვანა. ნათელას დედას იმ ბავშვის ნატვრაში ამოხდა სული, სასთუმალთან მისი სურათი ედო და ეფერებოდა.
– ნათელა სულ მარტო ცხოვრობდა?
– წლების განმავლობაში ერთი მდგმური ჰყავდა, რაიონიდან ჩამოსული ახალგაზრდა გოგო, ნატო, რომელსაც ძალიან დაუახლოვდა, ოჯახის წევრივით მიიღო, მისი ნათლიაც გახდა. შინ ერთი საყვარელი ფისოც ჰყავდა, რომლითაც თავს იქცევდა. ვენახს, კარ–მიდამოს უვლიდა, სულ ფუსფუსსა და ზრუნვაში იყო. ნათელა ძალიან კეთილი გახლდათ, შეძლებისდაგვარად მეგობრებსაც ეხმარებოდა, ხელს უმართავდა.
– მაგრამ ეს ყველაფერი მარტოხელა ქალს ცხოვრებას მაინც ვერ შეუვსებდა. მის ცხოვრებაში მამაკაცი აღარ გამოჩენილა?
– ნათელას სხვადასხვა ეტაპზე ჰყავდა მთხოვნელები, მაგრამ ყველას უარით ისტუმრებდა. ბედს ვერავის უკავშირებდა.
– რატომ, მისი გული ისევ დათას ეკუთვნოდა?
– არა. დროს თავისი მიაქვს, იცვლება გემოვნება, შეფასების კრიტერიუმები, დამოკიდებულებანი. ძველმა სიყვარულმა მოგონებებში გადაინაცვლა.
– აბა, რა მიზეზით იწუნებდა მთხოვნელებს, თავისთვის შეუფერებლად მიაჩნდა თუ მარტო ცხოვრება ერჩია?
– ალბათ სიყვარულს ელოდა, გარიგებით გათხოვება არ სურდა. დარწმუნებული იყო, რომ ყველა მთხოვნელს მისი შერთვა ძირითადად ბინის გამო უნდოდა. შეიძლება ეს მხოლოდ კომპლექსი გახლდათ, რომელსაც ვერ ძლევდა. თანაც, მასწავლებელ ქალებს რატომღაც უჭირთ გათხოვება, მთელ ენერგიას სხვის შვილებს შეალევენ, თავად კი, სამწუხაროდ, ხშირად მარტოხელები რჩებიან.
60 წელს რომ მიატანა, ნათელა მიხვდა, რომ ცხოვრებამ გვერდზე ჩაუარა. ბედად, გაიცნო ოთარი – წესიერი, სიმპათიური, ხანდაზმული კაცი, ყოფილი სპორტსმენი. რაკიღა ოთარს თავისი ბინა ჰქონდა, ნათელას მასთან ის კომპლექსიც მოეხსნა, ოთარი მისაღებ ვარიანტად ჩათვალა და ცოლად გაჰყვა. მის სახლში დაიწყეს ცხოვრება.
– მასთან ბედნიერად გრძნობდა თავს?
– ბედნიერი იყო, მაგრამ დიდხანს არ დასცალდა. ორი წელიც ვერ იცხოვრეს ერთად. სამწუხაროდ, ოთარს თავის არეში სიმსივნე აღმოაჩნდა. ოპერაცია გაიკეთა, მერე კარგახანს სახლში უვლიდა ნათელა. რამდენიმე ხანში ქმარი ხელიდან გამოეცალა და კვლავ მარტო დარჩა. ეს ტრაგედია მძიმედ გადაიტანა.
როგორც ჩანს, ოთარს ჯანმრთელობის პრობლემა მანამდე ჰქონდა, სანამ ნათელას შეირთავდა. მართალია, ის კაცი ძალიან ცოდოა, მაგრამ მე ისევ მეგობრის პოზიციიდან ამოვდივარ – ძლივს გადაწყვიტა გათხოვება საწყალმა ქალმა, ეჭვიც არ შეპარვია, რომ ყოფილი სპორტსმენი ჯანმრთელი კაცი იქნებოდა, ხელში კი ავადმყოფი შერჩა. ესეც არ აკმარა ბედმა. ოთარის გარდაცვალების შემდეგ ასპარეზზე გამოჩნდა მისი ქალიშვილი, რომელიც ქორწინების გარეშე ჰყოლია გაჩენილი ვიღაც ქალთან. ოთარი თავის დროზე მას შვილად არ ცნობდა, ურთიერთობაც არ ჰქონდა. ნათელამ მისი არსებობის შესახებ საერთოდ არაფერი იცოდა, იმ გოგომ კი გამოჩენისთანავე სიცოცხლე გაუმწარა.
– რას ერჩოდა, მამამისის ქონებას ხომ არ სთხოვდა?
– ოთარის ბინა, სამართლებრივად, კანონიერ მეუღლეს, ანუ ნათელას ეკუთვნოდა – შეეძლო თავის სახელზე გაეფორმებინა, მაგრამ ქმრის შვილმა აიძულა, ბინაზე უარი ეთქვა. ის გოგო უკეთური გამოდგა, ბინის ხელში ჩასაგდებად უკან არაფერზე იხევდა, შანტაჟსა და პროვოკაციებზე მიდიოდა (მაშინ ქვეყანაში ჯერ კიდევ განუკითხაობა იყო). ერთი სიტყვით, თავისი გაიტანა. ჩემი მეგობარი მასთან ბრძოლაში არ ჩაება, მით უმეტეს, რომ თავისი სახლი ჰქონდა. არადა არც ქმრის ბინა აწყენდა – დამატებითი შემოსავალი ექნებოდა.
– დარჩენილი ცხოვრება როგორ გაატარა?
– უნდოდა, მემკვიდრეობა თავისი ძმისშვილისთვის დაეტოვებინა, მაგრამ მისი ასავალ–დასავალი არ იცოდა. დიდი ხნის ძებნის შემდეგ მიაკვლია: მისი ძმისშვილი უკვე ცოლშვილიანი იყო და შუა აზიაში მაღალ თანამდებობაზე მუშაობდა. მაშინ გაიგო იმ კაცმა, რომ მისი ბიოლოგიური მამა ქართველი იყო, მანამდე თავის მამად დედის მეორე ქმარს, ანუ მამინაცვალს თვლიდა. მან საქართველოში ჩამოსვლა არ ისურვა. ნათელას ძალიან დასწყდა გული, მაგრამ რას იზამდა?! შემდეგ თავისი სახლი კერძო ინვესტორს მიჰყიდა. იმ ფულით ერთ მყარ კორპუსში კარგი ბინა შეიძინა, გაარემონტა და დანარჩენი ბანკში შეიტანა, რომ ცხოვრების განმავლობაში გამოეზოგა. უკვე ხანდაზმული იყო. ჯანმრთელობა შერყეული ჰქონდა, თანდათან მისი მდგომარეობა გაუარესდა და ხანგრძლივი მკურნალობა დასჭირდა.
– ვინ პატრონობდა?
– თავისი ნათლული, ნატო და ორი ახლო ნათესავი ქალი უვლიდა. მორიგეობით მიდიოდნენ და სახლს ულაგებდნენ, სადილს უმზადებდნენ. ნათელას არ უნდოდა, ვალში დარჩენილიყო და ზოგჯერ მათ ფულითაც უმართავდა ხელს. როცა შეატყო, რომ უკვე მძიმედ იყო, გადაწყვიტა, თავისი მემკვიდრეობა ნათლულზე გაეფორმებინა.
– ნათლული ახლო ნათესავებს რატომ არჩია?
– ნატო ყოჩაღი გოგო იყო, ნათელას მოსავლელად თავს არ ზოგავდა. გარდა ამისა, მისი მშობლების და ძმის საფლავსაც პატრონობდა. ნათელამ იფიქრა, რომ ნატოს სახით მის საფლავსაც ეყოლებოდა პატრონი და ალბათ ამიტომაც გადაწყვიტა ასე.
– ახლო ნათესავები ხომ არ განაწყენდნენ?
– განაწყენდნენ და თან როგორ! ნათელას სიკვდილის შემდეგ გაიგეს, რომ მთელი ქონება ნათლულზე ჰქონდა გაფორმებული და ისე გულდაწყვეტილები დარჩნენ, დაკრძალვაზე მისვლაც აღარ ისურვეს.
– როგორ ფიქრობთ, თქვენს მეგობარს პროფესიამ შეუშალა ხელი, რომ ქალური ბედნიერება მოეპოვებინა თუ მისი ბედი მისსავე ბუნებამ განსაზღვრა?
– მასწავლებლებს სხვებზე ზრუნვაში ცხოვრება თვალსა და ხელშუა ეპარებათ. რომ არა პროფესიული უნარ–ჩვევები, მუდმივად სხვებზე ზრუნვა, მოკრძალება და ა.შ. დარწმუნებული ვარ, ნათელა დროულად იზრუნებდა თავის ცხოვრებაზე, ქმარ–შვილში ბედნიერად იცხოვრებდა და მარტოობაში არ დალევდა სულს.
ნანა კობახიძე
