რაღაც მთავრდება, მაგრა ამავდროულად რაღაც იწყება! (2)
2 092 ნახვა
მეც მიყვარს დე მეც....
-აი მოვედით ჩემო გოგონავ!
-კარგი შევედი მე დე თორემ შენ ამატირებ...
დედიკოს ვაკოცე და გავიქეცი... მონასტერში სამი თვე ვიყავი... იქ ყოფნის დროს საოცრად დავმშვიდდი, მიუხედავად იმისა, რომ თავიდან დიდი მოთხოვნილება მქონდა აგრამ ნელ-ნელა ეს მოთხოვნილებაც შემცირდა! გახარებული ვიყავი მეგონა რომ წავიდოდი მონასტერიდან დამხვდებოდა ისევ ისეთი მოსიყვარულე გიორგი ჩემი ლამაზი დედიკო ჩემი მეგობრები და ა.ს მაგრამ ყველაფერი სულ სხვანაირად განვითარდა: მოკლედ როდესაც მონასტრიდან გამოვედი არავისთვის მითქვამს და გადავწყვიტე ყველასთვისს სიურპრიი გამეკეთებინა გადავწყვიტე,რომ პირველი გიორგი მენახა და ნეტავ რატომ არ გამისკდა მიწა მის სანახავად, რომ წავედი... დამავწყდარომ მეთქვა ის დღეები მე ჯვრის მონასტერში გავატარე ამიტომ ზუსტად 1 საათში გიორგის უბანში აღვმოჩნდი და ის იყო, რომ გიორგისთვის უნდა დამერეეკა და საშინელება დავინახე გიორგი ვიღაც გოგოს ვნებიანად კოცნიდა მხოლოდ მაშინ ვიგრძენი რომ ცივ სახეზე თბილი ცრემლი ჩამოგორდა ამ დროს კი იორგიმ დამინახა და უტეხად ჩემთნ მოვიდა:
-მარიამ! საყვარლო როგორ მომენატრე!
-ჰაჰ! ცინიკოსო! როგორ ვერ გიტან! როგორ მეგონა, რომ თუ ცხოვრების წესს შევიცვლიდი და აბებს შევეშვებოდი ისევ ბედნიერები იქნებოდით როგორ!
-მარიამ რას გულისხმობ?
-რა რას ვგულისხმობ ბიჭი შენ ხოარ გაჭედე? მეშენს სანახავად მოვდივარ და ვხედავ როგორ ეზასავები ვიღაც გოგოს!
-ვაუ მარი როგორ ხარ? მკითხა Never Forget Youმ (იმ გოგომ რომელსაც წეღან გიორგი ელაპარაკებოდა)
-მარი არა მარიამ Never Forget You! მკვახედ ვუპასუხე- კარგით მე ხელს აღა შეგიშლით იმ მომენტიდან გააგრძელეთ სადაც შეგაწყვეტინეთ...
-მარიამ მოიცადე რა ხომ იცი რომ Never Forget You ერთი კახპაა რა!
-ხოდა ეგ კახპა და შენ გადაებით ერთმანეთს და თუ ვინმეს გაეტევით ტრ*კში გარწეთ!
ამ სიტყვებს ვამბობდი და მთელი ზიზღი იგრძნობოდა ჩემს ხმაში ახლა ისეთი ძლიერი ვიყავი... ტაქსი გავაჩერე და ჩავჯექი... არცერთი ცრემლი არ ჩამომიგდია... იეს! მგონი ჩემი თავის ფასი ვისწავლე! ფიქრში სახლამდეც მივედი და კიბეებზე როცა ავდიოდი ახალგაზრდა ყმაწვილს შევეჯახეე.....
არაფერი დედიკო უბრალოდ მივხვდი რომ შენ უკვე გაიზარდე... იცი გიორგი ძალიან მომეწონა გიორგი! მგონი მართლა უყვარხარ!
-მეც მიყვარს დე მეც....
-აი მოვედით ჩემო გოგონავ!
-კარგი შევედი მე დე თორემ შენ ამატირებ...
დედიკოს ვაკოცე და გავიქეცი... მონასტერში სამი თვე ვიყავი... იქ ყოფნის დროს საოცრად დავმშვიდდი, მიუხედავად იმისა, რომ თავიდან დიდი მოთხოვნილება მქონდა აგრამ ნელ-ნელა ეს მოთხოვნილებაც შემცირდა! გახარებული ვიყავი მეგონა რომ წავიდოდი მონასტერიდან დამხვდებოდა ისევ ისეთი მოსიყვარულე გიორგი ჩემი ლამაზი დედიკო ჩემი მეგობრები და ა.ს მაგრამ ყველაფერი სულ სხვანაირად განვითარდა: მოკლედ როდესაც მონასტრიდან გამოვედი არავისთვის მითქვამს და გადავწყვიტე ყველასთვისს სიურპრიი გამეკეთებინა გადავწყვიტე,რომ პირველი გიორგი მენახა და ნეტავ რატომ არ გამისკდა მიწა მის სანახავად, რომ წავედი... დამავწყდარომ მეთქვა ის დღეები მე ჯვრის მონასტერში გავატარე ამიტომ ზუსტად 1 საათში გიორგის უბანში აღვმოჩნდი და ის იყო, რომ გიორგისთვის უნდა დამერეეკა და საშინელება დავინახე გიორგი ვიღაც გოგოს ვნებიანად კოცნიდა მხოლოდ მაშინ ვიგრძენი რომ ცივ სახეზე თბილი ცრემლი ჩამოგორდა ამ დროს კი იორგიმ დამინახა და უტეხად ჩემთნ მოვიდა:
-მარიამ! საყვარლო როგორ მომენატრე!
-ჰაჰ! ცინიკოსო! როგორ ვერ გიტან! როგორ მეგონა, რომ თუ ცხოვრების წესს შევიცვლიდი და აბებს შევეშვებოდი ისევ ბედნიერები იქნებოდით როგორ!
-მარიამ რას გულისხმობ?
-რა რას ვგულისხმობ ბიჭი შენ ხოარ გაჭედე? მეშენს სანახავად მოვდივარ და ვხედავ როგორ ეზასავები ვიღაც გოგოს!
-ვაუ მარი როგორ ხარ? მკითხა Never Forget Youმ (იმ გოგომ რომელსაც წეღან გიორგი ელაპარაკებოდა)
-მარი არა მარიამ Never Forget You! მკვახედ ვუპასუხე- კარგით მე ხელს აღა შეგიშლით იმ მომენტიდან გააგრძელეთ სადაც შეგაწყვეტინეთ...
-მარიამ მოიცადე რა ხომ იცი რომ Never Forget You ერთი კახპაა რა!
-ხოდა ეგ კახპა და შენ გადაებით ერთმანეთს და თუ ვინმეს გაეტევით ტრ*კში გარწეთ!
ამ სიტყვებს ვამბობდი და მთელი ზიზღი იგრძნობოდა ჩემს ხმაში ახლა ისეთი ძლიერი ვიყავი... ტაქსი გავაჩერე და ჩავჯექი... არცერთი ცრემლი არ ჩამომიგდია... იეს! მგონი ჩემი თავის ფასი ვისწავლე! ფიქრში სახლამდეც მივედი და კიბეებზე როცა ავდიოდი ახალგაზრდა ყმაწვილს შევეჯახეე… ჩხუბის თავი არმქონდა და ამიტომ ბოდიში მოვუხადე:
-უპს... მაპატიეთ...
-არაუშავს რა ბოდიში გეკადრებათ... თქვა და გამიღიმა... ვაიმე ეხლა შევამჩნიე რა სიმპათიურია მაღალი სუსტი დაკუნთული სხეულით ქერა თმებიტ და მწვანე თვალებით... თან ისეთი თვალისმომჭრელი ღიმილი აქვს...
-მალე მორჩებით ჩემს შეფასებას? მკითხა ისევ მან...
-აი... არა უბრალოდ ვერ გიცანი და...
-აქ ცხოვრობთ?
-უჰ რაც დაიბადე და დედ-მამა სანამ დავიბადებოდი 3 წლით ადრე...
-ხოო... მე ეხლა გადმოვეი მე-16 სართულზე ამ სადარბაზოში
-ოჰ ჩემი კარის მეზობელი ყოფილხარ...
-და ეს დღეები რატომ არ იყავი აქ?
-გრძელი ამბვია დღეს საღამოს შემოდი ჩემთან და თან ყავას დაგალევინებ და თან მოგიყვები კარგი?
-კარგი კარგი წავედი ეხლა მე... თქვა ლოყაზე მაკოცა და გაიქცა... ვაიმე მე კიდე აზრზე ვერ მოვდიოდი ვაიმე რა კარგი ბიჭია გავაფრენ...
-რა გქვია? მივაძახე...
-ალექსადრე! შენ?
-მარიამი! ვაიმე ვაიმე რა საყვარელი ბიჭია
-ვაუ! არ მეგონა ასე მალე თუ იპოვიდი ჩემს შემცვლელს...
-გიორგი აქ რას აკეთებ?
-შენთან მოვედი და დავინახე ვიღაც იდიოტს რომ ელაპარაკები...
-იდიოტს კიარა ალექსს კრეტინო!
-მოდი ჩემთან... მითხრა და მისკენ მიმიზიდა.... კედელს მიმაჯახა და ისე გააკეთა რომ მასსა და კედელს შორის მოვექეცი მაკოცა მე კი ტირილი დავიწყე... ამ დროს ალექსადრე მოვიდა გიორგის ყბაში მუშტი ხია... გაჩაღდა ერთი ომი მე მათ შორის ჩავდექი და მანდილის მაგივრად ჩემი მშვიდი ხმით დავიღრიალე:
-გეყოოთ! გიორგი არარაობა ხარ ვერ გიტან გულს მირევ პუუუფ როგორ მეზიზღები აუტანელო! ალექს დიდი დიდი მადლობა არ ვიცი მადლიერება როგორ გამოვხატო...
-მაკოცე და ჩამეხუტე...
-იდიოტი ხარ შენც...
-გოგო ისე როგორც წეღან მე გაკოცე არ ვარ ეგეთი აუტანელი...
-ააა უი ხო მე კიდე სულ სხვა რამ მე...
-ვიცი რაც გეგონა... მოდი აქ
მივედი და ალექსს ვაკოცე და მაგრად ჩავეხუტე... არ ვიცი რატომ მაგრამ ტუჩებში ვაკოცე... როგორ მინდოდა იმ დროს ყველა გამქრალიყო ვეხუტებოდი და არ მინდოდა რომ გამეშვა...
-მარიამ გამწყლიტე...
-უი ჰო ბოდიში.. კაი წამო ეხლა ჩემთა ყავა დავლიოთ...
-ოო აი მაგაზე უარს არ გეტყვი....
მე და ალექსი ავედით ჩემთან დედას მივესალმე ჩამეხუტა და ძალიან გაუკვირდა რომ გაიგო რომ მე და ალექსი ერთმანეთს ვიცნობდით...:
-მარიამ დედიკო ცუდი ამბავი უნდა გითხრა...
-რა ხდება დედი?
-სხვა ქალაქში უნდა გადავიდეთ...
-რატომ დე?
-იქ გადამიყვანეს დ დამაწინაურეს!
დედაიცი ჯობია მარტო წახვიდე მე უკვე აღარ ვარ პატარა ბავშვი და როგორმე მოვუვლი თავს...
-ცოტა არ იყოს ვღელავ...
-კარგით რა მაია დეიდა მე კაცი ვარ თუ პროპკა სულ მივაქცევ ყუადღებას...
-დიდი მადლობა შვილო... კარგით ლა მეე წავედი რაღაცეებს ვიყიდი რომ დაგიტოვო ხვალ უნდა წავიდე..
-კარგი დედიკო! მიყვარხარ! დედიკო გავაცილე და ყავა ჩამოვასხი...
-აჰა ვაჟკაც ყავა!
-მადლობაა...
-ეხლა შენღამაკლდი ზედამხედველად!
-აბა აბა! ერთი მომიყევი ვინარის გიორგი და საერთოდ რას აკეთებდი აქამდე...
ალექსანდრეს ყველაფერი მოვუყევი აბსოლუტურად და მან არაც არუნდა გასაკვირი იყოს გამიგო...
-მარიამ შეცდომა ყველას მოდის აი შენი გიორგი კი ნამდვილი არაკაცია...
გაგრძელება იქნება
-აი მოვედით ჩემო გოგონავ!
-კარგი შევედი მე დე თორემ შენ ამატირებ...
დედიკოს ვაკოცე და გავიქეცი... მონასტერში სამი თვე ვიყავი... იქ ყოფნის დროს საოცრად დავმშვიდდი, მიუხედავად იმისა, რომ თავიდან დიდი მოთხოვნილება მქონდა აგრამ ნელ-ნელა ეს მოთხოვნილებაც შემცირდა! გახარებული ვიყავი მეგონა რომ წავიდოდი მონასტერიდან დამხვდებოდა ისევ ისეთი მოსიყვარულე გიორგი ჩემი ლამაზი დედიკო ჩემი მეგობრები და ა.ს მაგრამ ყველაფერი სულ სხვანაირად განვითარდა: მოკლედ როდესაც მონასტრიდან გამოვედი არავისთვის მითქვამს და გადავწყვიტე ყველასთვისს სიურპრიი გამეკეთებინა გადავწყვიტე,რომ პირველი გიორგი მენახა და ნეტავ რატომ არ გამისკდა მიწა მის სანახავად, რომ წავედი... დამავწყდარომ მეთქვა ის დღეები მე ჯვრის მონასტერში გავატარე ამიტომ ზუსტად 1 საათში გიორგის უბანში აღვმოჩნდი და ის იყო, რომ გიორგისთვის უნდა დამერეეკა და საშინელება დავინახე გიორგი ვიღაც გოგოს ვნებიანად კოცნიდა მხოლოდ მაშინ ვიგრძენი რომ ცივ სახეზე თბილი ცრემლი ჩამოგორდა ამ დროს კი იორგიმ დამინახა და უტეხად ჩემთნ მოვიდა:
-მარიამ! საყვარლო როგორ მომენატრე!
-ჰაჰ! ცინიკოსო! როგორ ვერ გიტან! როგორ მეგონა, რომ თუ ცხოვრების წესს შევიცვლიდი და აბებს შევეშვებოდი ისევ ბედნიერები იქნებოდით როგორ!
-მარიამ რას გულისხმობ?
-რა რას ვგულისხმობ ბიჭი შენ ხოარ გაჭედე? მეშენს სანახავად მოვდივარ და ვხედავ როგორ ეზასავები ვიღაც გოგოს!
-ვაუ მარი როგორ ხარ? მკითხა Never Forget Youმ (იმ გოგომ რომელსაც წეღან გიორგი ელაპარაკებოდა)
-მარი არა მარიამ Never Forget You! მკვახედ ვუპასუხე- კარგით მე ხელს აღა შეგიშლით იმ მომენტიდან გააგრძელეთ სადაც შეგაწყვეტინეთ...
-მარიამ მოიცადე რა ხომ იცი რომ Never Forget You ერთი კახპაა რა!
-ხოდა ეგ კახპა და შენ გადაებით ერთმანეთს და თუ ვინმეს გაეტევით ტრ*კში გარწეთ!
ამ სიტყვებს ვამბობდი და მთელი ზიზღი იგრძნობოდა ჩემს ხმაში ახლა ისეთი ძლიერი ვიყავი... ტაქსი გავაჩერე და ჩავჯექი... არცერთი ცრემლი არ ჩამომიგდია... იეს! მგონი ჩემი თავის ფასი ვისწავლე! ფიქრში სახლამდეც მივედი და კიბეებზე როცა ავდიოდი ახალგაზრდა ყმაწვილს შევეჯახეე.....
არაფერი დედიკო უბრალოდ მივხვდი რომ შენ უკვე გაიზარდე... იცი გიორგი ძალიან მომეწონა გიორგი! მგონი მართლა უყვარხარ!
-მეც მიყვარს დე მეც....
-აი მოვედით ჩემო გოგონავ!
-კარგი შევედი მე დე თორემ შენ ამატირებ...
დედიკოს ვაკოცე და გავიქეცი... მონასტერში სამი თვე ვიყავი... იქ ყოფნის დროს საოცრად დავმშვიდდი, მიუხედავად იმისა, რომ თავიდან დიდი მოთხოვნილება მქონდა აგრამ ნელ-ნელა ეს მოთხოვნილებაც შემცირდა! გახარებული ვიყავი მეგონა რომ წავიდოდი მონასტერიდან დამხვდებოდა ისევ ისეთი მოსიყვარულე გიორგი ჩემი ლამაზი დედიკო ჩემი მეგობრები და ა.ს მაგრამ ყველაფერი სულ სხვანაირად განვითარდა: მოკლედ როდესაც მონასტრიდან გამოვედი არავისთვის მითქვამს და გადავწყვიტე ყველასთვისს სიურპრიი გამეკეთებინა გადავწყვიტე,რომ პირველი გიორგი მენახა და ნეტავ რატომ არ გამისკდა მიწა მის სანახავად, რომ წავედი... დამავწყდარომ მეთქვა ის დღეები მე ჯვრის მონასტერში გავატარე ამიტომ ზუსტად 1 საათში გიორგის უბანში აღვმოჩნდი და ის იყო, რომ გიორგისთვის უნდა დამერეეკა და საშინელება დავინახე გიორგი ვიღაც გოგოს ვნებიანად კოცნიდა მხოლოდ მაშინ ვიგრძენი რომ ცივ სახეზე თბილი ცრემლი ჩამოგორდა ამ დროს კი იორგიმ დამინახა და უტეხად ჩემთნ მოვიდა:
-მარიამ! საყვარლო როგორ მომენატრე!
-ჰაჰ! ცინიკოსო! როგორ ვერ გიტან! როგორ მეგონა, რომ თუ ცხოვრების წესს შევიცვლიდი და აბებს შევეშვებოდი ისევ ბედნიერები იქნებოდით როგორ!
-მარიამ რას გულისხმობ?
-რა რას ვგულისხმობ ბიჭი შენ ხოარ გაჭედე? მეშენს სანახავად მოვდივარ და ვხედავ როგორ ეზასავები ვიღაც გოგოს!
-ვაუ მარი როგორ ხარ? მკითხა Never Forget Youმ (იმ გოგომ რომელსაც წეღან გიორგი ელაპარაკებოდა)
-მარი არა მარიამ Never Forget You! მკვახედ ვუპასუხე- კარგით მე ხელს აღა შეგიშლით იმ მომენტიდან გააგრძელეთ სადაც შეგაწყვეტინეთ...
-მარიამ მოიცადე რა ხომ იცი რომ Never Forget You ერთი კახპაა რა!
-ხოდა ეგ კახპა და შენ გადაებით ერთმანეთს და თუ ვინმეს გაეტევით ტრ*კში გარწეთ!
ამ სიტყვებს ვამბობდი და მთელი ზიზღი იგრძნობოდა ჩემს ხმაში ახლა ისეთი ძლიერი ვიყავი... ტაქსი გავაჩერე და ჩავჯექი... არცერთი ცრემლი არ ჩამომიგდია... იეს! მგონი ჩემი თავის ფასი ვისწავლე! ფიქრში სახლამდეც მივედი და კიბეებზე როცა ავდიოდი ახალგაზრდა ყმაწვილს შევეჯახეე… ჩხუბის თავი არმქონდა და ამიტომ ბოდიში მოვუხადე:
-უპს... მაპატიეთ...
-არაუშავს რა ბოდიში გეკადრებათ... თქვა და გამიღიმა... ვაიმე ეხლა შევამჩნიე რა სიმპათიურია მაღალი სუსტი დაკუნთული სხეულით ქერა თმებიტ და მწვანე თვალებით... თან ისეთი თვალისმომჭრელი ღიმილი აქვს...
-მალე მორჩებით ჩემს შეფასებას? მკითხა ისევ მან...
-აი... არა უბრალოდ ვერ გიცანი და...
-აქ ცხოვრობთ?
-უჰ რაც დაიბადე და დედ-მამა სანამ დავიბადებოდი 3 წლით ადრე...
-ხოო... მე ეხლა გადმოვეი მე-16 სართულზე ამ სადარბაზოში
-ოჰ ჩემი კარის მეზობელი ყოფილხარ...
-და ეს დღეები რატომ არ იყავი აქ?
-გრძელი ამბვია დღეს საღამოს შემოდი ჩემთან და თან ყავას დაგალევინებ და თან მოგიყვები კარგი?
-კარგი კარგი წავედი ეხლა მე... თქვა ლოყაზე მაკოცა და გაიქცა... ვაიმე მე კიდე აზრზე ვერ მოვდიოდი ვაიმე რა კარგი ბიჭია გავაფრენ...
-რა გქვია? მივაძახე...
-ალექსადრე! შენ?
-მარიამი! ვაიმე ვაიმე რა საყვარელი ბიჭია
-ვაუ! არ მეგონა ასე მალე თუ იპოვიდი ჩემს შემცვლელს...
-გიორგი აქ რას აკეთებ?
-შენთან მოვედი და დავინახე ვიღაც იდიოტს რომ ელაპარაკები...
-იდიოტს კიარა ალექსს კრეტინო!
-მოდი ჩემთან... მითხრა და მისკენ მიმიზიდა.... კედელს მიმაჯახა და ისე გააკეთა რომ მასსა და კედელს შორის მოვექეცი მაკოცა მე კი ტირილი დავიწყე... ამ დროს ალექსადრე მოვიდა გიორგის ყბაში მუშტი ხია... გაჩაღდა ერთი ომი მე მათ შორის ჩავდექი და მანდილის მაგივრად ჩემი მშვიდი ხმით დავიღრიალე:
-გეყოოთ! გიორგი არარაობა ხარ ვერ გიტან გულს მირევ პუუუფ როგორ მეზიზღები აუტანელო! ალექს დიდი დიდი მადლობა არ ვიცი მადლიერება როგორ გამოვხატო...
-მაკოცე და ჩამეხუტე...
-იდიოტი ხარ შენც...
-გოგო ისე როგორც წეღან მე გაკოცე არ ვარ ეგეთი აუტანელი...
-ააა უი ხო მე კიდე სულ სხვა რამ მე...
-ვიცი რაც გეგონა... მოდი აქ
მივედი და ალექსს ვაკოცე და მაგრად ჩავეხუტე... არ ვიცი რატომ მაგრამ ტუჩებში ვაკოცე... როგორ მინდოდა იმ დროს ყველა გამქრალიყო ვეხუტებოდი და არ მინდოდა რომ გამეშვა...
-მარიამ გამწყლიტე...
-უი ჰო ბოდიში.. კაი წამო ეხლა ჩემთა ყავა დავლიოთ...
-ოო აი მაგაზე უარს არ გეტყვი....
მე და ალექსი ავედით ჩემთან დედას მივესალმე ჩამეხუტა და ძალიან გაუკვირდა რომ გაიგო რომ მე და ალექსი ერთმანეთს ვიცნობდით...:
-მარიამ დედიკო ცუდი ამბავი უნდა გითხრა...
-რა ხდება დედი?
-სხვა ქალაქში უნდა გადავიდეთ...
-რატომ დე?
-იქ გადამიყვანეს დ დამაწინაურეს!
დედაიცი ჯობია მარტო წახვიდე მე უკვე აღარ ვარ პატარა ბავშვი და როგორმე მოვუვლი თავს...
-ცოტა არ იყოს ვღელავ...
-კარგით რა მაია დეიდა მე კაცი ვარ თუ პროპკა სულ მივაქცევ ყუადღებას...
-დიდი მადლობა შვილო... კარგით ლა მეე წავედი რაღაცეებს ვიყიდი რომ დაგიტოვო ხვალ უნდა წავიდე..
-კარგი დედიკო! მიყვარხარ! დედიკო გავაცილე და ყავა ჩამოვასხი...
-აჰა ვაჟკაც ყავა!
-მადლობაა...
-ეხლა შენღამაკლდი ზედამხედველად!
-აბა აბა! ერთი მომიყევი ვინარის გიორგი და საერთოდ რას აკეთებდი აქამდე...
ალექსანდრეს ყველაფერი მოვუყევი აბსოლუტურად და მან არაც არუნდა გასაკვირი იყოს გამიგო...
-მარიამ შეცდომა ყველას მოდის აი შენი გიორგი კი ნამდვილი არაკაცია...
გაგრძელება იქნება
