რაღაც მთავრდება, მაგრა ამავდროულად რაღაც იწყება! (3)

-აჰა ვაჟკაც ყავა!
-მადლობაა...
-ეხლა შენღამაკლდი ზედამხედველად!
-აბა აბა! ერთი მომიყევი ვინარის გიორგი და საერთოდ რას აკეთებდი აქამდე...
ალექსანდრეს ყველაფერი მოვუყევი აბსოლუტურად და მან არაც არუნდა გასაკვირი იყოს გამიგო...
-მარიამ შეცდომა ყველას მოდის აი შენი გიორგი კი ნამდვილი არაკაცია...
-ხო ვიცი მაგრამ მე ის მაინც მიყვარს….
-დღეს რატომ მაკოცე?
-არ ვიცი...
-არ მიყვარს კრუგების რტყმა სათქმელს პირდაპირ გეტყვი...
-აჰა გისმენ...
-იცი მე შენ... მე შენ მომწ....
-შშშშ!!! არ ისაუბრო... ვუთხარი და მის ბაგეებს დავეწაფე... ის ისეთი ტკბილი იყო... გასაოცარი...
-და ეს ყოველივე რას მივაწერო?
-იმას რომ მეც მომწონხარ ოღონდ სულ სულ ცოტათი....
-ააამ გასაგებია მალე შეგიყვადები!
-ვახ ვახ უვერენი ხარ?
-კი 100%-ით!
-ნელა ნელა მაგ იმედით გზაში ქვას არ წამოარტყვა ფეხი...
-შენ არ ინერვიულო ციცქნავ!
-როგორი გოგოები მოგწონს?
-შენნაირი...
-მაინც?
-მაღალი, გამხდარი, თლილი ლამაზი ტანით, გრძელი სწორი ფეხებით,წითელი სქელი ტუჩებით, პაწუკა ლამაზი ცხვირით ქერა თმით და ნაცრისფერ თვალებით... დაკმაყოფილდი?
-კი... სავსებით....
-და შენ როგორი ბიჭები მოგწონს?
-შენნაირი და ნუ მაწვალებ ეხლა...
-კარგი კარგი... ისადა ამ საღამოს რას აკეთებ?
-არაფერს...
-ნუ უკვე ბევრ რამეს... წადი და გამოიცვალე კაბა ჩაიცვი ოღონდ...
-ოხ როგორ მიყვარს სიურპრიზები... ჩემს ოთახშ შევედი ღია ვარდისფერი კაბა ამავე ფერის მაღალქუსლიანები და ამავე ფერის ჩანთა დავიკავე ხელში... ჩემი გრძელი ქერა თმები გვერძე გადმოვიყარე დადავიხვიე... მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე და ზუსტად 45 წუთში მზად ვიყავი... ქვემოთ რომ ჩავედი დედა მოსული იყო:
-მიჩქმიტეთ ეს ჩემი შვილია?
-რა იყო მაია არ გინახივარ?
-არა დედი უბრალოდ ძალიან ლამაზი ხა...
-მოიცა და აქამდე უშნო ვიყავი?
-გოგო ნუ ხარ მწაე შეარჩინე სიტყვა დედაშენს...
-ოხ კარგით როგორც იტყვით ბატონო ალექსანდრე...
-წავედით გოგო ბევრს ნუ ტლიკინებ... ცივად მითხრა რაც აშკარად არ მესიამოვნა და ისედაც წყლიანი თვალები ცრემლებით ამევსო...
-არსადაც არ მოვდივარ...
-წამოდითქო... ხელი მომკიდა და ძალით წამიყვანა...მანქანაში რასაცქვიაა ჩამტენა...
მე გასუსული ვიჯექი მანქანაში დაა ცრემლებს ვერ ვიკავებდი... ბოლოს სიჩუმე მან დაარღვია:
-რა გჭირს?
-რა რა მჭირს სახლში რამხელაზე მიყვირე? ან როგორ მექცევი საერთოდ ხომ არ გაგიტკბა?
-აუ ბოდიში რა ძალიან გაღიზიანებული ვარ.... ოჯახში პრობლემები მაქვს და... არ მინდოდა რამე მეწყენინებინა...
-არაუშას...
მომიახლოვდა და მაკოცა... მე ცრემლები შევიმშრალე და რატომღაც უკან მივიხედე... მთელი გზა ვამჩნევდი რომ უკან ვიღაც მოგვყვებოდა მანქანით:
-ალექს ეს მანქანა მთელი გზა ჩვენ მოგვყვება...
-ხო მეც შევამჩნიე...
-აბათ ისიც იქ მიდის სადაც ჩვენ... დავიიმედე თავი მაგრამ ვაი რომ მეც კი არ მეროდა ჩემი თავის...
-ხო ალბათ...
დანიშნულების ადგილას მივედით ყველაფერი ძალიან ლამაზი ყო ყველაფერი თეთრ და წითელ ფერებში იო გაწყობილი, რესტორანში მხოლოდ ერთი მაგიდა იდგა შუაში... იქეტ-აქეთ ორკესტრი იყო :
-ალექს ეს მხოლოდ...
-შშშშ! ეს მხოლოდ ჩემი უსაყვარლესი ადამიანისათვის... არ ვიცი როგორ მაგრამ ერთი დანახვით შემიყვარდი... მიყვარხარ მარიამ.... თავზე მეტად...
-მეც მეც მეც... ვუთხარი და მაგრად ჩავეხუტე... საღამომ კარგად ჩაიარა მაგრამ „მაგრამ“რის მაგრამაა სადმე თუ არ ჩაეჭეჭყა გარეთ როდესაც გამოვედით ახალგაზრდა ბიჭი მომიახლოვდა და მთხოვა მეთქვა თუ რომელი საათი იყო ამ დროს კი ეთანოლიტ დასველებული ნაჭერი პირრზე მომადო დამაძინა და მანქანაში შემდო რასაც ქვია... ალექსანდრე კი ფიზელი ჩატენა 5მა კაცმა მანქანაში... როცა გავიღვიძე ალექსანდრე და მე ერთმანეთთან ზურგით ვიჯექით და გადაბმულები ვიყავით... ორივე საშინელ დღეში ვიყავით მაგრამ ის მაინც მამხნევებდა. გამოფხიზლებიდან 1 საათში ჩვენთან გიორგი შემოვიდა:
-ოჰ გვრიტები! მარიამ ხომ გაგაფრტხილე ჩემსგარდა ბედნიერი ვერავისთან იქნებითქო!.. თქვა და ბოროტულად გადაიხარხარა...
-უნამუსო... ნაძირალა ნაბიჭვარი ხარ! ვერ გიტან!
-მეც მიყვარხარ!
-ც არა შე არაკაცო შენ გიყვარს! მარიამს მე ვუყვარვარ! შენ უკვე წარსულს ჩაბარდი...
-მართლა მარიამ?
-კი მართლა გიორგი!
-ხოდა ორივენი აქ ჩაძაღლდებით... თქვა და გავიდაა...:
-რამე უნდა ვიღონოთ ალექს!
-ჯიბეში დანა მიდევსდა ამოიღე მანამ კი ოთახი შევათვალიეროთ რომ გავიქცეთ...
ოთახს საკმაოდ დიდი სარკმელი ჰქონდა ამიტომ ორივ ადვილად გავძვრებოდით მთავარი იყო რამენაირად დანა ამომეღო რაც არცთუ ისე ადვილი აღმოჩნდა 1 საათის წვალების შემდეგ დანა ამოვიღე... უკვე საკმაოდ გვიანი იო და არც არავინ შემოგვაკითხავდა ამიტომ დრო ბევრი გვქონდა როგორც იქნა გავნთავისუფლდით და ის ის იყო უნდა წავსულიყავით რომ ალექსს იდეა მოუვიდა:
-მარიამ ეხლა მე ხელს გავიჭრი და სისხლს წვეთ-წვეთად სხვა გზით გავყვებით შემდეგ კი სულ სხვა გზას ავირჩევთ... ასეც მოოვიქეცით... უბედურება კი ის იყო რომ როცა გარეტ გავედიტ შევამჩნიეთ რომ დასახლებული ადგილი ჩვენგან შორს ასე 2 კილომეტრის იქეთ იყო... არ ვიცოდით რა გვექნა სწრაფად უნდა გვევლო რომ დილამდე იქ ჩაგვეღწია და ვინმესთან შეგვეფარებინა თავი თორემ ისევ დაგვიჭერდნენ... განთიადი იყო, რომ სახლს მივადექით ბედმა გაგვიღიმა... მასპინძელმა გულთბლად მიგვიღო და ჩვენც ყველაფერი ვუამბეთ... აღმოვაჩნდა რომ ბატონ ვაჟას მანქანა ყავდა და სახლშ წაგვიყვანა... მან გვითხრა რომ ჩვენ ვიყავით ნატახტარში ამიტომ სახლში მალე მივედით...
დედაჩემმა რომ დაგვინახა ტირილი დაიწყო:
-მარიამ სად იყავით მთელი ღამე არ მიძინია
-დე რესტორანიდან რომ წამოვეედით კლუბში წავედით თან ჩვენი ტელეფონები დავკარგეთ და ვერ დაგირეკე...
-რა გავხართ ამოგვანგლულხართ ტალახში
-ხო გრძელი ისტორიაა... არ მიდიხარ?
-ტაქსს გამოვიძახებ და წავალ...მარიამ იქნებ ჯობდეს რომ დავრჩე?
-არა დე წადიი შენ მე კარგად ვიქნნები... და არ დაგავიწყდეს სრულწლოვანი რომ ვარ...
-ოხ ვიცი ვიცი... ფული მაგიდაეა წავედი მე... ამ კვირის ბოლოს კიდევ გამოგიგზავნი!..
-კარგიი დე! მომენატრები!
-მეც ჩემო პატარავ!
დედაჩემი გავაცილე:
-ვაიმე ეხლა მე ვიბანავებ დ გამოვალ კარგი?
-კარგი აქ დაგელოდები...
ალექსანდრე:
ისე მარიამს ჩაცმულზე რა ტანი აქვს და შიშველი წარმომიდგენია რა ლამაზი იქნება რომ იბანავებს და ჩაცმას შეუდგება მაშინ შევიპარები მის ოთახში...
მარიამი:
ღმერთო რა იდიოტი ვარ უნდა გამეშვა სახლიდან რომ შემოვიდეს?
არა მარიამ რა სისულელეებზე ფიქრობ... ისე ნეტავ რომ შემოვიდეს რა მოხდება? ვაიმე მარიამ მთლად გარეკე!
.....................................
როგორც იქნა ვიბანავე აბანოდან პირსახოცშემოხვეული გამოვედი და ოთახში ალექსი დამხვდა..
-ალექს აქ რას აკეთებ?
-ცდუნებას ვერ გავუძელი...
მოვიდა და კედელთა მიმაყუდა...
-შენ ისეთი კარგი ხარ... მითხრა და მაკოცა...
-შენ ისეთი მხურვალე ვუთხარი და ხელები კისერზე შემოხვიე...
-მეტი აღარ შემიძლია ცუდად ვარ... თქვა და პირვახოცი მომაშორა... არავითარი დისკომფორტი არ მიგრძვნია... რატომღაც გავთამამდი მან საჯდომზე ხელი მომხვია და ხელში ამიყვანა მეც არ დავიბენი და ფეხები წელზე მაგრად მოვუჭირე ვნების მორევში გადავეშვით ორივე პირდაპირ თავით
ალექსანდრე:
ღმერთო ის ისეთი მხურვალე, ლამაზი, ელეგანტური, მიმზიდველი, სექსუალური და არაჩვეულებრივია... თავს ვეღარ ვერეი... ეს ციცქნა ქალწული დღეს ჩემი გახდება
მარიამი:
არ ვიცი რა მჭირს თავს ვერ ვიკავებ...ცუდად ვხდები... მის მკლავებში ისეთი უსუსური ვარ... ის ისეთი კარგია... დღეს მე მისი გავხდები...
ვიგრძენი როგორ დავეშვით ნაზად საწოლზე... ვგრძნობდი მის ყოველ მოზრაობას, ყოველ შეხებას... ვერ ვეწინააღმდეგები? არა ვერც და არც! მე მომწონს ეს ყოველივე... ის და მე ორი განტოოლება შევერწყმით ართმანეთს და ამ ორი ნაწილისაგან შეიქმნა ერთი სხეული... ამ დროს ჩემს გახურებულ საეზე ცივი ცრემლი ჩამოვარდა... ამ დროს ვიგრძენი საშინელი ტკივილი, მაგრამ ეს ტკივილი არ იყო არაფერი იმ სასიამოვნო ვნებასთან დაუოკებელ ვნებასთან რომელსაც მე იმ მომენტებში განვიცდიდი...
................................
-ეს არ უნდა მომხდარიყო!
-მარიამ არ მითხრა რომ ნანობ და არ მოგეწონა...
-არა ალექს მე უბრალოდ მეშინია...
-რისი?
-იმისი, რომ ყველაფერი ისე არ იქნება როგორც ჩვენ გვინდა...
-მე შენს თავს ვერავინ ვერასდროს ვერ წამართმევს გაიგე?!
-გავიგე!
-მივარხარ! მიყვარხარ! მიყვარხარ!
-მეც! მეც! მეც!


გაგრძელება იქნება