სექსის კომპლექსმა გოგონას ოჯახი დაუნგრია

ჩვენს რესპონდენტს, შუახნის ქალბატონ ცირას, ახალგაზრდობაში ცოლქმრულ ცხოვრებაში სერიოზული პრობლემა ჰქონდა. სქესობრივი მოუმწიფებლობის, შიშის თუ სხვა კომპლექსის გამო ქმართან ინტიმური ურთიერთობა ვერ შეძლო. გამოუცდელი გოგო თავის დროზე ვერავის გაენდო, ამის გამო კი საყვარელი ადამიანიც დაკარგა და, როგორც თავად ამბობს, თავისი ცხოვრებაც თავდაყირა დააყენა. მსგავსი პრობლემა ახალგაზრდა ქალებში იშვიათად, მაგრამ მაინც არსებობს. ქალბატონმა ცირამ თავისი ცხოვრების შესახებ გულახდილად გვიამბო:
– ძალიან ახალგაზრდა ვიყავი, როცა შემიყვარდა ბიჭი, რომელიც შემდეგ ჩემი ქმარი გახდა. ჩვენს სიყვარულს უამრავი განსაცდელი და წინააღმდეგობა შეხვდა. ჯერ ერთი, ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებული ხასიათი გვქონდა, რის გამოც ვჩხუბობდით, მაგრამ მალევე ვრიგდებოდით.
წინააღმდეგობა გვქონდა გარშემომყოფთაგანაც: იყო ინტრიგები ჩემი და მისი თაყვანისმცემლების მხრიდან. ჩემს მშობლებსაც გიგას ოჯახი თვალში არ მოსდიოდათ – მისი მშობლები გაშორებულები იყვნენ. დანგრეული ოჯახები მაშინ არცთუ ხშირი მოვლენა იყო და მისდამი საზოგადოების დამოკიდებულება ძალიან უარყოფითი იყო. რაც მეტი წინააღმდეგობა გვხვდებოდა, ერთმანეთის მიმართ მით უფრო დიდ მიზიდულობას ვგრძნობდით, მეტი ჟინი გვქონდა, რომ ერთად ვყოფილიყავით. საბოლოოდ გავიპარეთ კიდეც.

– რამდენად გაამართლა თქვენმა არჩევანმა?
– შეიძლება ითქვას, არ გაამართლა. ეს რომ ავხსნა, ინტიმურ საკითხს უნდა შევეხო. თითქმის ერთი წელი ვიცხოვრეთ ერთად, მაგრამ ჩვენ შორის სქესობრივი აქტი არ შედგა. მართალია, 18–19 წლის ვიყავი, მაგრამ ალბათ საამისოდ მომზადებული არ გახლდით. სექსი საზიზღრობად და სირცხვილადაც მიმაჩნდა. გარდა ამისა, იმხანად არ მოიძებნებოდა სათანადო ლიტერატურა, რომ ელემენტარული სექსოლოგიური განათლება მიმეღო. ბევრ რამეში გაუცნობიერებელი ვიყავი. ჩემი ასეთი დამოკიდებულებით ქმარსაც ბარიერს ვუქმნიდი. ისიც ახალგაზრდა იყო, სათანადო გამოცდილება აკლდა და ჩემთან მოსასვლელ გზას ვერ პოულობდა – არ უნდოდა, ტკივილი მოეყენებინა, გარკვეულწილად მარცხის შიშიც ჰქონდა...
– წყვილის ურთიერთობაში ასეთი არასრულფასოვნება ალბათ ორივე თქვენგანის ფსიქიკაზე აისახა.
– გიგაზე ამან დამთრგუნველად იმოქმედა. ელემენტარულ რაღაცეებზე მიშარდებოდა, არაადეკვატური რეაქციები ჰქონდა, ისეთ შთაბეჭდილებას ტოვებდა, თითქოს თვითონაც არ იცოდა, რა სურდა. ჩვენ შორის უსიამოვნებებმა იმატა, რამაც საბოლოოდ ყოველდღიური ხასიათი მიიღო.

– პირადად თქვენს ნერვებზე რამდენად იმოქმედა?
– ჩემთვის იმდენად მნიშვნელოვანი იყო საყვარელი ადამიანის გვერდით ყოფნა, რომ სხვა ყველაფერი მეორეხარისხოვნად მიმაჩნდა, თუმცა გიგასთან ურთიერთობის გაფუჭებას ძალიან განვიცდიდი.
– არ გიფიქრიათ, რომ პრობლემის მოსაგვარებლად კომპეტენტური პირებისთვის მიგემართათ, თუნდაც სექსოპათოლოგისთვის?
– ჩვენ პროვინციულ ქალაქში ვცხოვრობდით, არც კი ვიცი, იყო თუ არა მაშინ ჩვენს ქალაქში სათანადო სამედიცინო კონსულტაციები. თანაც მრცხვენოდა და ჩემს პრობლემებს ვერავის ვუმხელდი. თუნდაც მშობლისთვის რომ გამენდო, დარწმუნებული ვიყავი, ამას სათანადოდ ვერ გაიგებდა და გიგას მამაკაცურ სრულყოფილებაში ეჭვი შეეპარებოდა. ჩემი მშობლები ისედაც არ უჭერდნენ მხარს ჩვენს კავშირს და არ მინდოდა, მათთვის კიდევ საბაბი მიმეცა. ჩემს პრობლემას ვერც მეგობრებს ვუმჟღავნებდი, გიგას სახელს ვუფრთხილდებოდი. ერთი წელი ქალიშვილად ყოფნა ახალგაზრდა ქმრის გვერდით – ეს იმდენად იშვიათი მოვლენა იყო, რომ შესაძლოა მეგობრებს თავი ვერ შეეკავებინათ და თავიანთი ემოცია სხვებისთვისაც გაეზიარებიათ. არ მინდოდა, გიგაზე ხმა დაეყარათ, ცოლთან ვერაფერი მოახერხაო.

– პრობლემას საგულდაგულოდ მალავდით, მაგრამ ოჯახი მაინც ვერ შეინარჩუნეთ.
– სამწუხაროდ, ასე მოხდა. გიგას დავშორდი იმ პირობით, რომ ურთიერთობაში ტაიმ აუტი აგვეღო და ერთმანეთისგან რაღაც დროით დაგვესვენა. მერე კი დრო გვიჩვენებდა, რამდენად გავძლებდით უერთმანეთოდ.

– და რა გიჩვენათ დრომ?
– რამდენიმე თვეში გიგამ ცოლად მოიყვანა გოგო, რომელიც ჩვენს ქორწინებამდე, უკაცრავად გამოთქმისთვის, სულ "ეტენებოდა", გიგას კი დასანახად არ უნდოდა. ის გიგას ცხოვრებაში საჭირო დროს ისევ გამოჩნდა, ლოგინში ჩაუხტა და ამით ერთბაშად მოუგვარა პრობლემა. რომ დაფეხმძიმდა, გიგამ უარი ვეღარ თქვა პასუხისმგებლობაზე და ის ქალი ცოლად შეირთო. არ ვიცი, ისევ ავაწყობდი თუ არა გიგასთან ურთიერთობას, მაგრამ ამ ფაქტმა ჩემზე ისე იმოქმედა, რომ ბევრი დრო დამჭირდა, სტრესიდან გამოვსულიყავი. თავად გიგას პოზიციამ შემაძრწუნა: თითქოს მაგრძნობინა, აი, არ გინდოდა, ქალბატონო და ვინც დამნებდა, ჩემს საწოლში თავს მშვენივრად გრძნობსო. ამით თითქოს კომპლექსი მოეხსნა.
ამ ჩემს უბედურებას ისიც დაემატა, რომ ქალაქში განათხოვარის სახელი დამერქვა და სერიოზულად არავინ მიყურებდა. ეს იარლიყი ხელს მიშლიდა ურთიერთობებში, რაღაცნაირად დავკომპლექსდი. ჩემი მშობლებიც სულ იმას მაძახებდნენ, შენი უტვინობით ცხოვრება აირიეო.

– ამ მძიმე სიტუაციიდან როგორ გამოხვედით?
– დეიდა დამიდგა გვერდში, რომელიც თბილისში ცხოვრობდა. თავისთან წამომიყვანა და სასწრაფოდ სამუშაოც მიშოვა. გარემოს შეცვლამ თანდათან მდგომარეობიდან გამომიყვანა. მერე ჩემს თანამშრომელ თამოსთან სახლში გავიცანი აჩიკო. ამ პიროვნებამ გიგას არსებობა დამავიწყა. მან იცოდა, რომ განათხოვარი ვიყავი (თუმცა ალბათ ვერ წარმოიდგენდა, თუ ქმართან სექსი არ მექნებოდა), მაგრამ ეს ხელს არ უშლიდა, ჩემთვის სერიოზულად შემოეხედა. მითხრა, არ მაინტერესებს შენი წარსული, ჩემი ოცნების ქალი ხარ და რაც უნდა მოხდეს, შენ გვერდით ვიქნებიო. მშობლებიც გამაცნო, არაჩვეულებრივი ადამიანები აღმოჩნდნენ, ძალიან თბილად და მეგობრულად მიმიღეს.
აჩიკო სამსახურში ყოველდღე მაკითხავდა და შინ მაცილებდა. რამდენჯერმე ძალიან ინტიმური გარემო შეიქმნა, შეიძლებოდა საქმე ლოგინამდეც მისულიყო, მაგრამ ურთიერთობაში სიფრთხილეს იჩენდა, მეუბნებოდა, იმის დასამტკიცებლად, რომ ნამდვილად და სუფთად მიყვარხარ, ჯვრისწერამდე შენთან სარეცელს არ გავიზიარებო. მისი ასეთი დამოკიდებულება ბედნიერებას მანიჭებდა.

– ახლა ინტიმური ურთიერთობის შიში აღარ გაწუხებდათ?
– როგორ არა?! საშინელი, ენით აუწერელი შიში მქონდა. იძულებული გავხდი, ჩემი ამბავი თამოსთვის გამემხილა, რომელიც საკმაოდ გამოცდილი და გამოსული გოგო იყო. ვთხოვე, ამის გამჟღავნება ჩემთვის სიკვდილის ტოლფასია და საიდუმლოდ შემინახე–მეთქი. თამოს ჩემი პრობლემა სასაცილოდ არ ეყო, აკვიატებად ჩამითვალა და მანუგეშა, არ არსებობს პრობლემა, რომელიც არ მოგვარდებაო. სამედიცინო წრეებში გაიკითხა და ერთ სექსოპათოლოგთან გამიშვა.
სექსოპათოლოგი, დიმიტრი, შუახნის მამაკაცი იყო. თავიდან მასთან საუბარი ძალიან გამიჭირდა, ინტიმურ თემებზე კითხვებს რომ მისვამდა, სულ ვწითლდებოდი და ვყვითლდებოდი, საშინლად მერიდებოდა. თავის საქმეში კომპეტენტური იყო, მეორე კონსულტაციაზევე ამალაპარაკა. ჩემი ამბავი გულთან ახლოს მიიტანა და ძალიან გულისხმიერად მომიდგა. დაიწყო პრობლემის კვლევა, ამისთვის საჭიროდ ჩათვალა, ჩემთვის ეროგენული ზონები შეემოწმებინა, რამდენად რეაგირებდნენ შეხებაზე... კატეგორიული უარი ვთქვი, ახლოს არ მივიკარე. მაშინ მითხრა, თუ არ მომცემ საშუალებას, პრობლემა მოგიგვარო, ვერაფერს გავხდები, ფსიქოლოგთან გაგიშვებ, მისი დახმარება დაგვჭირდებაო.

– აჩიკომ არ იცოდა, სექსოპათოლოგთან რომ დადიოდით?
– აჩიკომ ჩემი პრობლემის შესახებ საერთოდ არაფერი იცოდა. მასთან ყოველი შეხვედრისას და შეხებისას ეს კომპლექსი მიძლიერდებოდა და გადაულახავ პრობლემად მეჩვენებოდა, მაგრამ ვცდილობდი, არაფერი შემემჩნია. ამასობაში აჩიკომ ცოლობა შემომთავაზა. ერთ საღამოს რესტორანში დამპატიჟა და ნიშნობის ბეჭედიც გამიკეთა. სიხარულის ნაცვლად თავზარი დამეცა. იძულებული გავხდი, მეთქვა, ქალიშვილი ვარ–მეთქი. ჯერ გაოცდა, მერე თითქოს გაუხარდა, გულში ჩამიკრა. ბედნიერებისგან ბრწყინავდა, ყველაფერი დაწვრილებით გამომკითხა.
რაკიღა თქმა გავბედე, ყველაფერი გულწრფელად მოვუყევი. იმ საღამომ მშვიდად ჩაიარა, აჩიკო მაწყნარებდა, ყველაფერი მოგვარდებაო. შემდეგ კი რაღაცნაირად გაუცხოვდა და განმერიდა... დღემდე ვერ მივხვდი, რა გარდატეხა მოხდა მასში. შეიძლება ავადმყოფი ვეგონე და შეეშინდა ან ამ თემაზე ჩემმა გადაჭარბებულმა ემოციებმა დააფრთხო, არ ვიცი... ისე მოხდა, რომ ერთმანეთს დავშორდით.
– თქვენი პრობლემა მოუგვარებელი დაგრჩათ?
– სასოწარკვეთილი მივედი სექსოპათოლოგთან, ჩემი ამბავი მოვუყევი და ვთხოვე, იმის გარკვევაში დამხმარებოდა, ჩემი გულწრფელი აღიარების გამო შეყვარებულს რატომ უნდა მივეტოვებინე – იქნებ მართლა ავადმყოფი და ნაკლული ვიყავი? დიმიტრიმ მითხრა, არც პირველი ხარ და არც უკანასკნელი, ვინც ამ პრობლემით მოგვმართავს, პრობლემისგან მალე გაგათავისუფლებ, ოღონდ საშუალება მომეცი, ის გავაკეთო, რასაც საჭიროდ ჩავთვლიო. მირჩია, ეგებ საქმროც მომიყვანო, დაველაპარაკებიო, მაგრამ აჩიკო მე გამირბოდა და სექსოპათოლოგთან წამომყვებოდა?!
დიმიტრისთან სიარულს მოვუხშირე, ყველაფერში ვემორჩილებოდი, მის მითითებებს ვასრულებდი. ერთხელაც საშინელება ჩავიდინე – მორიგი სეანსის დროს იქვე, კაბინეტში, სამუშაო ტახტზე დავნებდი. არ ვიცი, ჩემში რამ იფეთქა, სურვილმა – საკუთარი თავი გამომეცადა თუ შურისძიებამ ჩემი ასე უმოწყალოდ მიტოვების გამო. აღმოჩნდა, რომ სრულებითაც არ ვიყავი ცივი და ფრიგიდული ქალი...
ათი წელი ამ მამაკაცის საყვარელი ვიყავი. ყველაზე საშინელება კი ის იყო, რომ დიმიტრი ცოლშვილიანი გახლდათ. მას ჩემ გამო ოჯახის მიტოვება აზრად არ მოსვლია. მეც შუბლის ძარღვი მქონდა გაწყვეტილი. მის ფრთებქვეშ თავს კარგად ვგრძნობდი და არ ვფიქრობდი, რა დანაშაულს ჩავდიოდი საკუთარი თავისა და მისი ოჯახის წინაშე.
– ალბათ ამ მამაკაცთან ურთიერთობაც მტკივნეულად დამთავრდა თქვენთვის.
– როცა წლები გემატება და გამოცდილებასაც იძენ, ცხოვრებას უფრო ფილოსოფიურად უყურებ და ყოველგვარი მოვლენის უკან კანონზომიერებას ხედავ. ჩვენი ურთიერთობა როგორც აენთო, წლების შემდეგ ისევე ჩაქრა და მე ეს მტკივნეულად არ აღმიქვამს. მძიმე იყო იმ სიცარიელესთან შეგუება, რაშიც აღმოვჩნდი, ასევე – საკუთარი ცხოვრების შეფასება ამ გადმოსახედიდან, როცა ხვდები, რომ კომპლექსის გამო ცხოვრება დაიმახინჯე და დაკარგე სიწმინდე, სათნოება, პატიოსნების შეგრძნება. საკუთარ ქმარს, რომელიც მიყვარდა, ჩემთან ახლოს მოსვლის საშუალება არ მივეცი, ცოლშვილიან კაცთან კი წლობით ვიზიარებდი სარეცელს. ამ ცოდვით დამძიმებულმა ეკლესიას მივაშურე და იქ ვიპოვე შვება, მოსვენება, სიმშვიდე. ახლა უკვე პირად ცხოვრებაზე აღარ ვფიქრობ, მინდა, დარჩენილი ცხოვრება ლოცვაში და ღვთის სამსახურში გავატარო.
ნანა კობახიძე