ის ერთადერთი...(19)

ცოტა ვიჭორავეთ უკვე 3 საათი იყო და გადავწყვიტეთ შევსულიყავით მათ ოთახში გავპასტეთ ძალიან ფრთხილად რომ არ გაღვიძებოდათ შემდეგ კი მანიკურები წავუსვიტ და ოთახიდან გამოვედით და დავიძინეთ....დილით კი სანდროს ყვირილმა გამაღვიძა....
-ტასოოო მოგკლავ ვერ გადამირჩები
-ოჰოჰოჰო ვერაფერსაც ვერ მიზავ
-კაი ერთი და ჩვენს ოთახში შემოვიდნენ სამივენი მათ სახეებზე სიცილი დავიწყე შემდეგ სანდრომ ფახებსი ხელი დამავლო და ზღვისკენ წავიდა
-ჰო ვიცი შენი ოინებია ეს ყველაფერი
-სანდროოო გთხოვ გამიშვი რააა გეხვეწები
-არაა ტასოოო ხო იცი ამ შანს ხელიდან ვერ გავუშვებ მე კი ისევ ხელებს ვურტყავდი და ვყვიროდი
-სანროო ხელი გამიშვი რაა
იკვე ზღვასთან ვიყავით რომ ნაცნობი ხმა მომესმა
-გოგო რო გეუბნევა ხელი უნდა გაუშვა
-შენ ვინ ხარ ძმა?
-მე ტასოს მეგობარი ვარ
-ჰოდა დროზე დაახვიე აქედან რაა
-ბიჭო ჭესიერად ილაპარაკე რა
-საბა არაფერია გაჩერდი და სანდრო შენ კიდე დამსვი
-კაი ჰო დაგსვავ სანდრომ უცბად ზღვაში შემიყვანა და მაყურყმელავა შემდეგ კი ნაპირზე მივაშურეთ
-სან არ შეგარჩენ ამას
-მე კიდე იმ ტიპს არ შევარჩენ
-კაი რა ნიკა ეგონე ეტყობა
-ნუ იცავ ტასო სხვის საქმეში ცხვირი არ უნდა ჩაყოს
-კაი კაი რა დაანებე თავი წამო ჩვენ
-კაი ჰო წამო
მე და სანდრო სახლში დავბრუნდით ვისაუზმეთ შემდეგ კი მე და სანრომ ავის სახლში ქობულეთში წასვლა დავგეგმეთ...