მკვლელებსაც უყვარდებათ; მხოლოდ ერთხელ ! 6
2 799 ნახვა
განათდა მისი თითოეული ნაკვთი, მისი ლამაზი ტუჩბი რომლებიც თითქოსდ თრთოდნენ, მისი წერტილა ცხვირი და მისი ლამაზი, არა ულამაზესი ღრმად ჩამჯდარი ლურჯი თვალები. ლამპიონის შუქი პირდაპირ ეცემოდა მის სახეს და ამ შუქზედ აკიაფებული კიდევ უფრო ლამაზი იყო. მე არც შევბრუნებულვარ ისე ვიდექი. თავდაჯერებული და გაღიმებული. მაშ როგორ ვხედავდი ამ ყოველივეს. აპარატის ეკრანზე რომელიც ხელში მეჭირა პირდაპირ აღიბეჭდა ეს ულამაზესი არსება.
ირგვლივ სიჩუმე სუფევდა არაფერი ისმოდა მხოლოდ ჩვენ ორნი ვიდექით ამ ქუჩაზე და გვესმოდა ერთმანეთის სუნთქვა და გულისცემა. იგი ახლა უფრო მძიმედ სუნთქავდა ახლა უფრო გულამომჯდარი და დაღლილი მეჩვენა დროთა სვლისა და ტანჯვისაგან. არც მისი სახე არ იყო ისეთივე გაღიმებული და მხიარული. თითქოს სინდისის აჩრდილი ზედ სახეზე დასწოლოდა. მთვარე ანათებდა, ნაზი სიო ქროდა და ჰაერში იტაცებდა ლამაზ ფოთლებს, ისე ეფერებოდა როგორ მე ვნატრობდი უცნობის მოფერებას, ზღვის ხმა კი სიჩუმეს არღვევდა და მისი ტალღების მოძრაობა თითქმის ცხადყოფილად წარმოუდგებოდა ყველა ამ ხმის მომსმენს თვალწინ.
ის არ ინძრეოდა. არც მე ვიძროდდი. ასე ვიდექით თითქმის ნახევარი საათი ბოლოს მისმა ლამაზმა ხმამა გაჰკვეთა სიჩუმე :
- ბოლოს კითხე რატომ მოკალიო !
- ჰოო .. და პასუხი ჯერაც არ მიმიღია ..
- მკვლელი ვარ ! უმიზეზოდაც კლავენ !
- ყველაფერს აქვს თავის მიზეზი და მიზანი ! ასე რომ ნუ ტყუი.
- რატომ არ გეშინია ჩემი ?
- არ მინდა რომ მეშინოდეს.
- შენ ერთადერთი ხარ !
- ცდები .. კიდევ ბევრი არსებობს.
- ახლა კი მარტა ცდები - მითხრა მან და ახლა ყველაზე მეტად ვიგრძენი მისი მოახლობე. ვიგრძენი მისი სუნთქვა უფრო ახლოს და მისი გულისცემა. სიგარეტის კვამლი პირდპირ მოშიშვლებულ კისერზე მეცემოდა. - შენ ერთადერთი და განუმეორებელი ხარ . მხოლოდ შენ არ გეშინია ჩემი. - ამ სიტყვებმა მხოლოდ მცირედი იმედი ჩამისახა გულში. ეს ადამიანი უკვე მიყვარდა, უკვე მიყვარდა ეს მიუწვდომელი ხილი და უკვე ვუცოდი რომ ტუკი მოვწყვეტდი და შევჭამდი ისევე გამიჩნდებოდა კითხვები როოგორც ევას ! დიდი ხნის წინ.
- რატომ მოკალი ?
- დამშვიდდი შენ არაფერს გავნებ.
- ვიცი .
- და რატომ ხარ ასეთი თავდაჯერებული ?
- იმიტომ რომ შენგან მხოლოდ სითბო მოდის - ვთქვი ჩვეულებრივ აუღელვებლად. ჯერ ისევ არ მოვბრუნებულიყავი მისკენ და ზურგით ვიდექი მაგრამ ვიგრძენი რომ გაიღიმა. ახლა კი ვეღარ შებძელი და შემოვბრუნდი.
- გეშლება .. ეგ სითბო კი არა გამთბარი სიგარეტის კვამლია - ცოტა გამეცინა ამ სუტყვებზე მაგრამ არ ვბიძროდი. მიუხედავად იმისა რომ პიჯაკი და გრძელი შრვალი მეცვა მაინც მციოდა. შარფი მეკეთა მაგრამ მაინც მციოდა კისერზე.
- გთხოვ მიპასუხე !
- კარგი - მითხრა და ზურგი მაქცია. რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა და ეგწ: ბარდიურზე ჩამოჯდა. წინ იყურებოდა და სიგარეტს აბოლებდა. თავიდან ვერ გავიგე რა უნდა მექნა მერე კი ნელი ნაბიჯით მივუახლვდი და ცოტა მოშორებით დავჯექი. ცოტა ხანით ასე მდუმარედ ვიყავით მერე კი გადმომხედა მისი წყლიანი თვალებით და ისევ წინ გაიხედა. მე ყურადღება დავძბე და მოსასმენად მოვემზადე.
- მე მხოლოდ სიმართლეს გეტყვი და შენ უბრალოდ უნდა გამიგო ....
ირგვლივ სიჩუმე სუფევდა არაფერი ისმოდა მხოლოდ ჩვენ ორნი ვიდექით ამ ქუჩაზე და გვესმოდა ერთმანეთის სუნთქვა და გულისცემა. იგი ახლა უფრო მძიმედ სუნთქავდა ახლა უფრო გულამომჯდარი და დაღლილი მეჩვენა დროთა სვლისა და ტანჯვისაგან. არც მისი სახე არ იყო ისეთივე გაღიმებული და მხიარული. თითქოს სინდისის აჩრდილი ზედ სახეზე დასწოლოდა. მთვარე ანათებდა, ნაზი სიო ქროდა და ჰაერში იტაცებდა ლამაზ ფოთლებს, ისე ეფერებოდა როგორ მე ვნატრობდი უცნობის მოფერებას, ზღვის ხმა კი სიჩუმეს არღვევდა და მისი ტალღების მოძრაობა თითქმის ცხადყოფილად წარმოუდგებოდა ყველა ამ ხმის მომსმენს თვალწინ.
ის არ ინძრეოდა. არც მე ვიძროდდი. ასე ვიდექით თითქმის ნახევარი საათი ბოლოს მისმა ლამაზმა ხმამა გაჰკვეთა სიჩუმე :
- ბოლოს კითხე რატომ მოკალიო !
- ჰოო .. და პასუხი ჯერაც არ მიმიღია ..
- მკვლელი ვარ ! უმიზეზოდაც კლავენ !
- ყველაფერს აქვს თავის მიზეზი და მიზანი ! ასე რომ ნუ ტყუი.
- რატომ არ გეშინია ჩემი ?
- არ მინდა რომ მეშინოდეს.
- შენ ერთადერთი ხარ !
- ცდები .. კიდევ ბევრი არსებობს.
- ახლა კი მარტა ცდები - მითხრა მან და ახლა ყველაზე მეტად ვიგრძენი მისი მოახლობე. ვიგრძენი მისი სუნთქვა უფრო ახლოს და მისი გულისცემა. სიგარეტის კვამლი პირდპირ მოშიშვლებულ კისერზე მეცემოდა. - შენ ერთადერთი და განუმეორებელი ხარ . მხოლოდ შენ არ გეშინია ჩემი. - ამ სიტყვებმა მხოლოდ მცირედი იმედი ჩამისახა გულში. ეს ადამიანი უკვე მიყვარდა, უკვე მიყვარდა ეს მიუწვდომელი ხილი და უკვე ვუცოდი რომ ტუკი მოვწყვეტდი და შევჭამდი ისევე გამიჩნდებოდა კითხვები როოგორც ევას ! დიდი ხნის წინ.
- რატომ მოკალი ?
- დამშვიდდი შენ არაფერს გავნებ.
- ვიცი .
- და რატომ ხარ ასეთი თავდაჯერებული ?
- იმიტომ რომ შენგან მხოლოდ სითბო მოდის - ვთქვი ჩვეულებრივ აუღელვებლად. ჯერ ისევ არ მოვბრუნებულიყავი მისკენ და ზურგით ვიდექი მაგრამ ვიგრძენი რომ გაიღიმა. ახლა კი ვეღარ შებძელი და შემოვბრუნდი.
- გეშლება .. ეგ სითბო კი არა გამთბარი სიგარეტის კვამლია - ცოტა გამეცინა ამ სუტყვებზე მაგრამ არ ვბიძროდი. მიუხედავად იმისა რომ პიჯაკი და გრძელი შრვალი მეცვა მაინც მციოდა. შარფი მეკეთა მაგრამ მაინც მციოდა კისერზე.
- გთხოვ მიპასუხე !
- კარგი - მითხრა და ზურგი მაქცია. რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა და ეგწ: ბარდიურზე ჩამოჯდა. წინ იყურებოდა და სიგარეტს აბოლებდა. თავიდან ვერ გავიგე რა უნდა მექნა მერე კი ნელი ნაბიჯით მივუახლვდი და ცოტა მოშორებით დავჯექი. ცოტა ხანით ასე მდუმარედ ვიყავით მერე კი გადმომხედა მისი წყლიანი თვალებით და ისევ წინ გაიხედა. მე ყურადღება დავძბე და მოსასმენად მოვემზადე.
- მე მხოლოდ სიმართლეს გეტყვი და შენ უბრალოდ უნდა გამიგო ....
