ვახო ბიჭიკაშვილის ცოლი სამსახურიდან გაათავისუფლეს

ამ ზაფხულს ქალაქში ხმა გავრცელდა, ბიჭიკაშვილი ბიჭის მამა გახდაო. დაბნეული მამა სამსახურიდან ისეთი სისწრაფით გამოიქცა, ტელეფონი სამსახურში დარჩა. ახლა ანდრია 7 თვის არის. მისი მთავარი გამრთობი სწორედ იუმორისტია. სოფო რევიასა და ვახო ბიჭიკაშვილს შინ ვესტუმრეთ და ინტერვიუ ანდრიას თანხლებით ჩავწერეთ.

- ვახო, იქიდან დავიწყოთ, ბიჭი რომ შეგეძინა...
- სანამ ანდრია დაიბადებოდა, ხშირად გვიბარებდნენ სამშობიაროში. ჯერ გვითხრეს, 25 მაისს დაიბადებაო, მერე 1-ელ ივნისს დაგვიბარეს, რომ მივედით, ერთ კვირაში გამოიარეთო, გვითხრეს. 6 ივნისს ისევ გამოგვაბრუნეს უკან, 11-ში მოდითო. ამასობაში ბავშვი ათი თვის გახდა და საკეისრო კვეთა დასჭირდა. 12 ივნისს დაიბადა ანდრია. სამსახურში ვიყავი, სოფომ რომ დამირეკა და ისე დავიბენი, ტელეფონი სამსახურში დამრჩა. სოფოს გვერდით ვიყავი ბოლომდე, დავესწარი მშობიარობას. სოფო "კეისრობდა", მე თავთან ვეჯექი და ვესაუბრებოდი.

სოფო:
- ადგილობრივი ანესთეზია გამიკეთეს და ბოლომდე გონზე ვიყავი.

ვახო:
- ექიმმა მითხრა, ხუთ წუთში ნახავ შენს ბიჭსო და ამოიყვანეს "გაწეპილი" ანდრია. მერე დაბანეს, გაასუფთავეს და გვერდით ოთახში გულზე დამაწვინეს. ეს პროცედურა დაახლოებით 45 წუთს გრძელდება. საოცარი შეგრძნებაა, შენს პირველ შვილს რომ ეხები.

- ვის ახარე პირველს?
- ფანჯრიდან გადმოვიხედე და გადმოვყვირე გულშემატკივრებს, ჩემი მშობლები იდგნენ ქვემოთ, ჩემი მეგობრები: თემო მჟავია, ფაქო, ამიკო, ნიკა გრიგოლია, კოტიკო თოლორაია. მეჯვარეები.

- ყური არ აგიწიეს?
- კი, ერთი მეგობარი მყავს, ლაშა მუმლაძე, სუფრული იუმორის ფუძემდებელს ვეძახი. ყურის აწევის ინიციატორიც ის იყო, თორემ სხვას არავის ახსოვდა ეგ ამბავი.

- საყურე გეკეთა უკვე?
- არა, მაშინ არ მქონდა ყური გახვრეტილი.

- სოფო, შენ რას გვეტყვი მაშინდელ ემოციებზე?
- ისეთი გამაყუჩებელი მქონდა გაკეთებული, შოკში ვიყავი, თან იმას რომ ვიაზრებდი, დედა გავხდი, უარესი შოკი იყო. 40 წუთის შემდეგ მომიყვანეს ბავშვი. ძალიან საყვარელი მეჩვენა, ყველასგან გამორჩეული. თეთრი იყო, ჩამოყალიბებული ნაკვთები ჰქონდა. კაცივით მიყურებდა (იღიმის). ფოტოებს ვუღებდი ტელეფონით და ვახოს ვუგზავნიდი ინტერნეტით.

- რა შეიცვალა ბავშვის დაბადების შემდეგ თქვენს ცხოვრებაში?
- ისე მოხდა, რომ სოფო სახლშია, აღარ მუშაობს. შინაგან საქმეთა სამინისტრომ შემცირება რომ განახორციელა, იქ მოყვა ჩემი ცოლიც. ასე რომ, მე ვარ ძირითადი შემომტანი ოჯახში. თუ რამე მოსატანია, მომაქვს. სოფო ბავშვთან ერთად ისვენებს ჯერჯერობით. ეს მისთვის ახალი სამსახურია. როცა მუშაობდა, მაშინ სოფოს ბებია გვეხმარებოდა, ქალბატონი ლია ჩაჩხიანი. ზაფხულში 2 თვის იყო ანდრია, პირველად რომ დავტოვეთ და ევროპაში წავედით სამოგზაუროდ. 18 დღით წავედით. 5 ქვეყანა მოვიარეთ, პირველი მონატრება მაშინ გვქონდა.

სოფო:
- ძალიან პატარა იყო და იმიტომ ვერ წავიყვანეთ. ახლა ბაკურიანში რომ ვიყავით, თან წავიყვანეთ. გაიზარდა უკვე, ამის მერე ყველგან წავიყვანთ.

- სოფო, როგორი მამაა ვახო, რაში გეხმარება?
- იქიდან გამომდინარე, რომ ძალიან დაკავებულია, ბევრ დროს ჩვენთან ვერ ატარებს. თუ სახლშია, იდეალურად შეუძლია ბავშვი გაართოს და ამით კარგად ვისვენებ. ანდრიას გართობა კი იოლი საქმე არ არის.

ვახო:
- პულტი უყვარს ძალიან. ელემენტებს ამოვუღებთ ხოლმე და ვაძლევთ. უამრავი სათამაშო აქვს და მაინც პულტი ურჩევნია.

სოფო:
- ვახო ჩვენი მომმარაგებელია,
საჭმელი გამოძახებით, პამპერსი გამოძახებით. ძალიან მეხმარებოდა ბაკურიანშიც, იმიტომ, რომ იქ საერთოდ მარტო ვიყავი. იმითაც მეხმარება, რომ არ ურევს სახლს, ადრე ურევდა ხოლმე (იცინის).

ვახო:
- ბავშვის საჭმელების გაკეთება არ ვიცი, სამწუხაროდ, მე მარტო მოტანა ვიცი.

- უფროსების კერძების მომზადება თუ იცი?
- კი, ეგ მეხერხება. მე და "თრითინა" (ასე ეძახის ცოლს - ავტ.) ხშირად ვაპურებთ ხოლმე მეგობრებს. გუშინაც დავაპურეთ. სოკო გავაკეთე ყველით, ხახვში შემწვარი და მაიონეზმოსხმული. რომ ვისვენებდი, სურვილი გამიჩნდა, სამზარეულოში მეფუსფუსა.

- ანდრია როგორი ბავშვია, ღამით მორიგეობა ხომ არ გიწევთ ცოლ-ქმარს?

ვახო:
- იდეალური ბავშვია, ჩუმი, წყნარი, მოღიმარი. ბოლო დროს ხასიათი თუ გაუფუჭდა, კბილების ბრალია. ამოსდის და აწუხებს. თუ ღამით არ სძინავს, ორივე ვიღვიძებთ. ისე არ გაგვჭირვებია ჯერ, რომ გვემორიგევა. ერთი-ორი ღამე გავათენეთ ყურის ტკივილის გამო.

- ახალი წელი როგორ გაატარეთ?

ვახო:
- ოჯახურად, დიდ ნაძვის ხესთან და ანთებულ ბუხართან სახლში, სიდედრისა და სიმამრის გარემოცვაში. რვა წელია, ახალ წელს შინ არ შევხვედრივარ. ჩემი ბედნიერების დღე იყო. რამდენიმე ივენთზე უარიც კი ვთქვი, პირველად შევხვდი ახალ წელს შვილთან ერთად.

- სოფო, ვახოს მიერ განსახიერებული გმირებიდან რომელი მოგწონს?
- ვერ გამოვარჩევ, ყველა მაგრად მომწონს, თავიდან მეგრელი ჟიმნი მებონია არ მომწონდა, ახლა ეგეც მომწონს.

ვახო:
- მეგრელია თვითონ და სტკიოდა (იცინის).

სოფო:
- არა, კი არ მტკიოდა, უბრალოდ, იმ მეგრელებს ვერ ვამსგავსებდი, რომლებსაც ვიცნობ და შეხება მაქვს. მერე უკვე მივხვდი, რა კატეგორიის მეგრელს ასახიერებდა. გივი სიხარულიძის გმირიც მომწონს და საერთოდ, ვახო იმდენს შრომობს თითოეულ გმირზე, რომლებიც რადიკალურად განსხვავდებიან ერთმანეთისგან, შეუძლებელია, არ დაუფასო.

- საახალწლო საჩუქარი თუ გაგიკეთა მეუღლემ?
- კი, "აიფონ 5" მაჩუქა.

ვახო:
- არ ვაკლებ არაფერს, ვინ ხედავს, ვინ (იცინიან).

სოფო:
- ნამდვილი სანტა-კლაუსი იყო წელს ვახუნა, მართლაც კარგი საჩუქარი გამოუვიდა.

- დიასახლისის ამპლუას როგორ ეგუები, მუშაობის დაწყებაზე ხომ არ ფიქრობ უკვე?
- მუშაობას აუცილებლად დავიწყებ, მაგრამ ვხვდები, რომ ძალიან მჭირდებოდა გარემოს გამოცვლა. ჩემი ძველი სამსახური დიდ ენერგიასა და დროს მოითხოვდა. სულ მენატრებოდა შვილი, მოვიდოდი - ეძინა, მივდიოდი - ეძინა. მხოლოდ კვირა დღე მქონდა დასასვენებლად, ძილი მენატრებოდა. ახლა დასვენებით ვტკბები. კარგად რომ დავტკბები, ისეთ სამსახურს ვიშოვი, ძალიან რომ არ მომენატროს შვილი.

- ძიძას აიყვან?
- დედა დამეხმარება ალბათ. ცოტა ხანს გვყავდა ძიძა, მაგრამ... დედა მირჩევნია.

ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი "რეიტინგი"