”კოშმარები იქამდე შემაწუხებს, სანამ ეკლესიურად ცხოვრებას არ დავიწყებ”
2 744 ნახვა
ახალგაზრდა გოგონას, რომელმაც წერილი მოგვწერა, თურმე კოშმარები აწუხებს. ამას ისიც ემატება, რომ მისი ოჯახი არაეკლესიურად ცხოვრობს და მას ეკლესიაში წასვლას უკრძალავენ. უფრო მეტს, წერილის საშუალებით გაიგებთ.
"ჩემი ცხოვრება მას მერე შეიცვალა, რაც კოშმარები მესიზმრება. უკვე მესამე წელია, სიზმრები მტანჯავს და არ ვიცი, როგორ მოვიშორო თავიდან. უცნაურია, მაგრამ ყოველ ღამე მესიზმრება, რომ გარდავიცვალე და მასაფლავებენ. 23 წლის გოგო ვარ და ასეთ სიზმრებს რატომ უნდა ვნახულობდე, ვერ გამიგია. უკვე სამი წელია, რაც ყოველ ღამე ერთსა და იმავე კოშმარს ვხედავ და ისე ვარ, რომ დაძინებაც აღარ მინდა. თავიდან ძალიან მეშინოდა სიზმრების, მაგრამ უკვე შევეჩვიე იმას, რომ კოშმარები უნდა დამესიზმროს. რაც მთავარია, რომ ვიღვიძებ, ძალიან ანერვიულებული ვარ ხოლმე და ძლივს ვმშვიდდები. წარმოიდგინეთ რა ცუდია, როცა სიზმრად შენსავე გასვენებას ხედავ. თავიდან ეს ამბავი დედას მოვუყევი და ძალიან შეწუხდა. ახლა უკვე ჩემს გარშემო მყოფებმაც იციან ჩემი კოშმარების შესახებ. ზოგს ეცინება და მეუბნება, ეგ შენი ფანტაზიააო, ზოგი შიშით გამომხედავს ხოლმე.
ერთი წლის წინ, როცა დედაც ძალიან შეწუხდა ჩემი სიზმრებით, მითხრა, ნათელმხილველთან უნდა წაგიყვანოო. თავიდან გავაპროტესტე, მაგრამ მერე გავყევი. მან ფული საკმაოდ გამოგვართვა, რაღაც უაზრობები გველაპარაკა და მერე ვითომ შემილოცა. თუმცა, სიზმრებს ისევ ისე ვხედავ და ახლა ის დამემატა, რომ თავის ტკივილები დამეწყო. ამას იმ მკითხავს ვაბრალებ. ვნანობ, რომ დედას იქ გავყევი. მაპატიეთ, რომ ასეთ ცუდ რამეებს გწერთ, მაგრამ ეს მართლაც ჩემს თავს ხდება. საერთოდ, ჩვენი ოჯახი ეკლესიურად არ ცხოვრობს. სულ მინდოდა, ეკლესიაში რომ მევლო, მაგრამ ჩემები მეუბნებოდნენ, არ იაროო. რაღაცნაირი ურწმუნოების ოჯახი მყავს. თუ გაიგებდნენ, რომ ეკლესიაში ვიყავი, მეტყოდნენ, მანდ წასვლას სჯობდა სახლში მოსულიყავი და საქმე გაგეკეთებინაო. ერთხელ ეს ჩემს მეგობარს ვუთხარი და გაგიჟდა, მაგას რომ ამბობენ შენები, ღმერთის არ ეშინიათო. ერთი სიტყვით, ვერც მოძღვარი ავიყვანე და ეკლესიაშიც იშვიათად დავდიოდი. ახლა კი ჩემი მეგობრები მეუბნებიან, მაგ სიზმრებს რომ ხედავ, ეგ რაღაც ნიშანია, ღმერთი განიშნებს, რომ ტაძარში იაროო. მეც ვხვდები, რომ ასეა და კოშმარები იქამდე შემაწუხებს, სანამ ეკლესიურად ცხოვრებას არ დავიწყებ.
დასაძინებლად რომ ვწვები, წინასწარ მეშინია იმის, რომ რაღაც საშინელება უნდა დამესიზმროს. ზოგჯერ შეგნებულად არ ვიძინებ ღამე და ამდენი უძილობისგან თავის ტკივილებიც დამეწყო. ამას წინათ, დედა სახლში მოვიდა და მითხრა, ერთი მკითხავი ყოფილა, რომელიც სიზმრებსა და ეგეთ რამეებზე მკითხაობს და უნდა წაგიყვანოო, მე ვუთხარი, არ გამოგყვები, არ მინდა მკითხავებში სიარული, ღმერთი დაგვსჯის-მეთქი. დედა ძალიან გაბრაზდა და ლამის მცემა. ამას წინათ ისიც კი ვუთხარი, ურწმუნოები და ურჯულოები ხართ-მეთქი. დედაჩემისა და ბებიას ქცევები უკვე ყელში ამომივიდა. სულ ისეთ რამეებს ამბობენ, რომ მე მრცხვენია, მათ მაგივრად. ჩემს ოჯახს ვეუბნები, ღმერთი დაგვსჯის, ასეთი ურწმუნოები რომ ხართ-თქო. შეიძლება ყველა მეორე ეკლესიაში არ დადის, მაგრამ ასე თუ ისე ღმერთის ყველას სწამს. ჩემს ოჯახში კი ყველაფერი პირიქითაა. არ მინდა, მეც ასეთი ვიყო. ერთმა მეგობარმა ისიც კი მითხრა, ეგ საშინელი სიზმრები იმიტომ გტანჯავს, რომ შენს ოჯახს დიდი ცოდვა ადევს კისერზე. ისინი ეკლესიას ეწინააღმდეგებიან და ეს ცოდვები შენზე გადმოდისო. ძალიან მინდა ეკლესიაში წავიდე და მოძღვარს ვუამბო ყველაფერი. ვიცი, რომ ის დამეხმარება კოშმარების თავიდან მოშორებაში, მაგრამ ვერ ვბედავ იქ მისვლას. ძალიან მერიდება და არ ვიცი, როგორ უნდა მოვუყვე მამაოს, რა ურწმუნო ოჯახის წევრები მყავს. ისიც მაწუხებს, რომ ადრე დედამ მკითხავთან მიმიყვანა. ვიცი, ეს ძალიან დიდი ცოდვაა. ჩემი მეგობრები მეუბნებიან, ნუ გეშინია, მოძღვარი ყველაფერს გაგიგებს და აღარ დაიტანჯებიო, მაგრამ ჯერ ვერ ვბედავ ამ ნაბიჯის გადადგმას. არადა, დღითიდღე უკან და უკან მწევს ეს სიზმრები. უკვე ნევროზიც მაქვს, აგრესიულიც გავხდი, თავის ტკივილები მაქვს. ღმერთმა მაპატიოს და ჩემს მშობლებს რომ ვხედავ, რაღაცნაირი ზიზღი მიჩნდება. ერთადერთ გამოსავალს იმაში ვხედავ, რომ მოძღვართან მოვყვე ჩემი გასაჭირი. მთელი გულით მინდა, რომ ჩემი ოჯახის წევრებიც ცოტათი მაინც მოვაქციო ეკლესიისკენ, თორემ მათი ქცევა უკვე აუტანელია".
თეონა კენჭიაშვილი
"ჩემი ცხოვრება მას მერე შეიცვალა, რაც კოშმარები მესიზმრება. უკვე მესამე წელია, სიზმრები მტანჯავს და არ ვიცი, როგორ მოვიშორო თავიდან. უცნაურია, მაგრამ ყოველ ღამე მესიზმრება, რომ გარდავიცვალე და მასაფლავებენ. 23 წლის გოგო ვარ და ასეთ სიზმრებს რატომ უნდა ვნახულობდე, ვერ გამიგია. უკვე სამი წელია, რაც ყოველ ღამე ერთსა და იმავე კოშმარს ვხედავ და ისე ვარ, რომ დაძინებაც აღარ მინდა. თავიდან ძალიან მეშინოდა სიზმრების, მაგრამ უკვე შევეჩვიე იმას, რომ კოშმარები უნდა დამესიზმროს. რაც მთავარია, რომ ვიღვიძებ, ძალიან ანერვიულებული ვარ ხოლმე და ძლივს ვმშვიდდები. წარმოიდგინეთ რა ცუდია, როცა სიზმრად შენსავე გასვენებას ხედავ. თავიდან ეს ამბავი დედას მოვუყევი და ძალიან შეწუხდა. ახლა უკვე ჩემს გარშემო მყოფებმაც იციან ჩემი კოშმარების შესახებ. ზოგს ეცინება და მეუბნება, ეგ შენი ფანტაზიააო, ზოგი შიშით გამომხედავს ხოლმე.
ერთი წლის წინ, როცა დედაც ძალიან შეწუხდა ჩემი სიზმრებით, მითხრა, ნათელმხილველთან უნდა წაგიყვანოო. თავიდან გავაპროტესტე, მაგრამ მერე გავყევი. მან ფული საკმაოდ გამოგვართვა, რაღაც უაზრობები გველაპარაკა და მერე ვითომ შემილოცა. თუმცა, სიზმრებს ისევ ისე ვხედავ და ახლა ის დამემატა, რომ თავის ტკივილები დამეწყო. ამას იმ მკითხავს ვაბრალებ. ვნანობ, რომ დედას იქ გავყევი. მაპატიეთ, რომ ასეთ ცუდ რამეებს გწერთ, მაგრამ ეს მართლაც ჩემს თავს ხდება. საერთოდ, ჩვენი ოჯახი ეკლესიურად არ ცხოვრობს. სულ მინდოდა, ეკლესიაში რომ მევლო, მაგრამ ჩემები მეუბნებოდნენ, არ იაროო. რაღაცნაირი ურწმუნოების ოჯახი მყავს. თუ გაიგებდნენ, რომ ეკლესიაში ვიყავი, მეტყოდნენ, მანდ წასვლას სჯობდა სახლში მოსულიყავი და საქმე გაგეკეთებინაო. ერთხელ ეს ჩემს მეგობარს ვუთხარი და გაგიჟდა, მაგას რომ ამბობენ შენები, ღმერთის არ ეშინიათო. ერთი სიტყვით, ვერც მოძღვარი ავიყვანე და ეკლესიაშიც იშვიათად დავდიოდი. ახლა კი ჩემი მეგობრები მეუბნებიან, მაგ სიზმრებს რომ ხედავ, ეგ რაღაც ნიშანია, ღმერთი განიშნებს, რომ ტაძარში იაროო. მეც ვხვდები, რომ ასეა და კოშმარები იქამდე შემაწუხებს, სანამ ეკლესიურად ცხოვრებას არ დავიწყებ.
დასაძინებლად რომ ვწვები, წინასწარ მეშინია იმის, რომ რაღაც საშინელება უნდა დამესიზმროს. ზოგჯერ შეგნებულად არ ვიძინებ ღამე და ამდენი უძილობისგან თავის ტკივილებიც დამეწყო. ამას წინათ, დედა სახლში მოვიდა და მითხრა, ერთი მკითხავი ყოფილა, რომელიც სიზმრებსა და ეგეთ რამეებზე მკითხაობს და უნდა წაგიყვანოო, მე ვუთხარი, არ გამოგყვები, არ მინდა მკითხავებში სიარული, ღმერთი დაგვსჯის-მეთქი. დედა ძალიან გაბრაზდა და ლამის მცემა. ამას წინათ ისიც კი ვუთხარი, ურწმუნოები და ურჯულოები ხართ-მეთქი. დედაჩემისა და ბებიას ქცევები უკვე ყელში ამომივიდა. სულ ისეთ რამეებს ამბობენ, რომ მე მრცხვენია, მათ მაგივრად. ჩემს ოჯახს ვეუბნები, ღმერთი დაგვსჯის, ასეთი ურწმუნოები რომ ხართ-თქო. შეიძლება ყველა მეორე ეკლესიაში არ დადის, მაგრამ ასე თუ ისე ღმერთის ყველას სწამს. ჩემს ოჯახში კი ყველაფერი პირიქითაა. არ მინდა, მეც ასეთი ვიყო. ერთმა მეგობარმა ისიც კი მითხრა, ეგ საშინელი სიზმრები იმიტომ გტანჯავს, რომ შენს ოჯახს დიდი ცოდვა ადევს კისერზე. ისინი ეკლესიას ეწინააღმდეგებიან და ეს ცოდვები შენზე გადმოდისო. ძალიან მინდა ეკლესიაში წავიდე და მოძღვარს ვუამბო ყველაფერი. ვიცი, რომ ის დამეხმარება კოშმარების თავიდან მოშორებაში, მაგრამ ვერ ვბედავ იქ მისვლას. ძალიან მერიდება და არ ვიცი, როგორ უნდა მოვუყვე მამაოს, რა ურწმუნო ოჯახის წევრები მყავს. ისიც მაწუხებს, რომ ადრე დედამ მკითხავთან მიმიყვანა. ვიცი, ეს ძალიან დიდი ცოდვაა. ჩემი მეგობრები მეუბნებიან, ნუ გეშინია, მოძღვარი ყველაფერს გაგიგებს და აღარ დაიტანჯებიო, მაგრამ ჯერ ვერ ვბედავ ამ ნაბიჯის გადადგმას. არადა, დღითიდღე უკან და უკან მწევს ეს სიზმრები. უკვე ნევროზიც მაქვს, აგრესიულიც გავხდი, თავის ტკივილები მაქვს. ღმერთმა მაპატიოს და ჩემს მშობლებს რომ ვხედავ, რაღაცნაირი ზიზღი მიჩნდება. ერთადერთ გამოსავალს იმაში ვხედავ, რომ მოძღვართან მოვყვე ჩემი გასაჭირი. მთელი გულით მინდა, რომ ჩემი ოჯახის წევრებიც ცოტათი მაინც მოვაქციო ეკლესიისკენ, თორემ მათი ქცევა უკვე აუტანელია".
თეონა კენჭიაშვილი
