"8 წელია, ქმართან უსიყვარულოდ ვცხოვრობ"

ქეთი: "გამარჯობა. პირველად გწერთ. მინდა, ჩემი სიყვარულის ამბავი მოგიყვეთ. ჩემი შეყვარებული სოფლიდან იყო, მე კი თბილისელი გახლავართ.
ბოლოს რომ ვნახე, მითხრა: მალე ჩამოვალ შენთან და მერე სულ ერთად ვიქნებითო. მის მშობლებს არ უნდოდათ, მათი ერთადერთი ვაჟი საცხოვრებლად ქალაქში რომ ჩამოსულიყო და ამიტომაც მასთან ლაპარაკის საშუალებას არ მაძლევდნენ...

მანამდე ერთი ბიჭი მყავდა გადაკიდებული. მას ვერ ვიცილებდი; უფრო მეტიც, ერთხელ ჩემი მოტაცების მცდელობაც ჰქონდა, მაგრამ მისგან თავის დაღწევა მოვახერხე. ჰოდა, რადგანაც შეყვარებულზე გავბრაზდი იმის გამო, რომ ჩემი ცხოვრებიდან გაქრა, რადგანაც მასთან ურთიერთობის საშუალებას არ მაძლევდნენ, განაწყენებული იმ კაცს შევხვდი, ვინც თავს მაბეზრებდა...

ჰოდა, აგერ, უკვე 8 წელია, უსიყვარულოდ ვცხოვრობ ადამიანთან, რომლის ცოლიც მქვია. არ გამიმართლა და ბედნიერი სულაც არ ვარ. მხოლოდ ჩემი შვილებისთვის ვცოცხლობ და იმ ადამიანს ვიხსენებ ხშირად, ვისაც, ალბათ, ჩემი დაუფიქრებელი ნაბიჯით გული ვატკინე. მე დღემდე მახსოვხარ, ლევან ვარდოსანიძევ.

გთხოვთ, ეს მესიჯი გამოაქვეყნოთ. მინდა, რჩევაც მივიღო და ლევანმაც წაიკითხოს ეს წერილი..."

ჟურნალი "გზა"