მაგიჟებს (3)(4)

მესიამოვნა.. მიხვდა.. ჭკვიანი ყოფილა..
-ანი რა გჭირს? ბიჭის გამო ესეთები არასდროს არ გაგიკეთებია
-ელი მემგონი ეს ბიჭი სამივეს მოგვწონს და ნუ გიკვირს
სალი ცოტა უფრო სერიოზულია ამიტომ თქვა
-და ამიტომ ერთმანეთი უნდა დავჭამოთ.? მე გეთიშებით ამ თამაშიდან :)
-მეც გეთიშები ანი. ვუთხარი მე
-კარგია. გზა თავისუფალი მაქვს.
არ მეგონა ანი თუ ასეთი იყო მე და სალი ბავშვობიდან ერთად ვართ და ერთმანეთს ძალიან ადვილად ვუგებთ, ანი კიდევ ჭირვეულია და სულ ჭედავს ხოლმე.
დავიძინეთ.
დილააა... ანი პირველი წამოხტა ლოგინიდან მაშინვე გაპრანჭვა დაიწყო და ქვევით ჩავიდა. იმ იმედით რომ გაბრიელი იქ დახვდებოდა. ალბათ გაუმართლა იქ დახვდა იმიტომ რომ ესემესი მოვიდა
-აქ არის ^^
არაფერი გვითქვამს. ამ დროს ნინა ბებო შემოვიდა.
-აბა გოგონებო როგორ ერთობით?
-რავიცი ნინა ბებო ჯერ ჯერობით არც ისე კარგად. ვუთხარი მე
-არაუშავს. წამოოდით ჩემ ნომერში ყავა დავლიოთ. წავყევით მე და სალი. ყავის მოსატანად ნინა ბებო უნდა წასულიყო მე ყავა არ მინდოდა მაგრამ კრუასანებს სიამოვნებით დავაგემოვნებდი, ნინა ბებოსთვის თქმა მომერიდა და ვუთხარი
-ნინა ბებო/ მე ჩავალ და თან ჩემთვის რაიმე სხვას წამოვიღებ მეთქი
-კარგი შვილო. ცოტა კი მეზარებოდა წასვლა :D თვალი ჩაუკრა სალის და გაიცინა.
ჩავედი ქვევით არ მინდოდა კაფეში შესვლა ამიტომ ერთერთი სასტუმროს თანამშრომელი გავუშვი მე კი ჰოლში ველოდებოდი. 5 წუთში მომიტანა ყავა და კრუასანები. ლიფტი გამოვიძახე და დაველოდე. გაიღო ლიფტის კარი ის ის იყო უნდა დამეჭირა რო ვიღაცის ხელმა ლიფტი გააღო და სწრაფად შემოვიდა ისე რომ არც კი შემოიხედა და დასვრილი მხარი დაიფერთხა.
-გამარჯობა გაბრიელ.
-უი ელი. გამარჯობა. რას შვრები?
-რავიცი ყავა და კრუასანები მიმაქვს ზევით.
-ააა... და მე3 ღილაკს მიაჭირა
-ანი ხო არ შეგხვედრია? ვკითხე ვითომდა სასხვათაშორისოდ მაგრამ დიდი ინტერესით ველოდი პასუხს.
მიხვდა ალბათ გაბრიელი ამას და მითხრა
-ცოტა თავი ამატკია თავის ექსზე საუბრით და წამოვედი კი არადა გამოვეპარე.
გავიცინე და ნასიამოვნები სახით ველოდებიდი ლიფტის გაჩერებას რომ უცებ. ლიფტი გაჩერდა ოღონდ კარი არ გაიღო. შუქი ჩაქვრა. გაბრიელმა შემომხედა და თავისი ნაზი და მომაჯადოვებელი ხმით მითხრა
-გავიჭედეთ ელი ^^
-ხო იმედია მალე ჩაირთვება.
-ხო რავიცი.. ასე ძაან გინდა?
-ხო რავიცი..
მალე ადმინისტრატორმა ჩაგვყვირა
-ძლიერმა ქარმა სადენები გაწყვიტა და მალე შევაკეთებთ. რომელი ნომრებიდან ხართ მითხარით რომ ინფორმაცია ადმინისტრაციაში შევიტანო.
-443დან. დავიღრიალე მე.
-ეეეე ნუ ყვირი ყური გამისკდა. თქვა გაბრიელმა მერე მშვიდად ადმინისტრატორს გასძახა მე 444დან :)
-კარგით. ! თქვა ადმინისტრატორმა.
რა უნდა მექნა ნელ ნელა ჩავიკეცე კუთხეში და ძირს დავჯექი. გაბრიელმა გამომხედა და მითხრა
-ყავაზე ხო არ დამპარიჟებდი ?
გამეცინა.
-ეხლავე. მიირთვით და ერთი ფინჯანი მივაწოდე. მეორე ჩემთვის დავიტოვე მართალია თავიდან ყავა არ მინდოდა მაგრამ ... ეხლა უნდა დამელია.. ერთი კრუასანი მას მივეცი 2 ჩემთვის დავიტოვე
-ეგ უკვე თაღლითობაა. თქვა გაბრიელმა
-ბოდიში მოიხადე რა :) წავისისინე
-ისა და შენზე მომიყევი რამე.
-შენით გაიგე.
-ეხლა მანდამაინც ხალხი უნდა შევაწუხო
-მერე რაა
-კაი რაა
-.....
-სად სწავლობ?
-......
-მაშინ... რას ფიქრობთ ზოგადად საქართველოში დღევანდელ სოციალურ თუ პოლიტიკურ ვითარებაზე ?
-როგორ ?
-რა როგორ ? რას ფიქრობთ ზოგადად საქართველოში დღევანდელ სოციალურ თუ პოლიტიკურ ვითარებაზე ?
-ხო არ გაგიჟდი ?
-ვაა შენი არ მესმის.. შენზე არ მიყვები. პოლიტიკა არ გაინტერესებს.
-შენ მომიყევი რამე.
-კარგი. იყო და არა იყო რა...
ლუკმა გადამცდა. სიცილი ამიტყდა. ცხელი ყავა გასაჩერებლად მივაყოლე და პირი დამეწვა.
-კაი რა იყო არ დაიხრჩო :D მითხრა სიცილით
ჩემს გვერდით იჯდა და ფეხი მივკარი.
-ეეე მეტკინა. გაიცინა
-ღირსი ხარ ! და მეც ჩამეცინა.
ისევ ის სუნამო ესხა. არომატული. მომაჯადოვებელი და გამაბრუებელი.
-მეძინება. თქვა მან.
-მეც.
-დავიძინოთ?
-....
-კაი მაშინ თავს დაგადებ !
მეუხერხულა. დავიბენი.რა უნდა მეთქვა არ ვიცი, არც არაფერი მათქმევინა. ახლოს მოიწია თავი დამადო და თვალები დახუჭა. არ ვიცი რა დამემართა. წამოვხტი. უნდა დავრეკო მეთქი და ჯიბეების ქექვა დავიწყე.
-ეეე ეეე ნუ წრიალებ.
-აბა მთელი ღამე აქ ხო არ ვიქნებით.
ყვირილი დავიწყე, ადმინისტრატორი მოვიდა და მითხრა
-თქვენ 2 სართულს შორის ხართ გაჭედილი შევეცდები ეს კარი გავაღო და ეცადეთ ერთმანეთს ამოსვლაში დაეხმაროთ.
გაბრიელს თავიც არ შეუწუხებია. არც კი ადგა... ძლივს გავაღე ლიფტის კარი მარტომ. დავინახე ჩემკენ გამოწვდილი ადმინისტრატორის ხელი და ვცადე ხელი მომეკიდა მაგრამ ვერ მივწვდი.
ვერ მივწვდი და ვთხოვე გაბრიელს ხელში ავეყვანე.
-გაბრიელ იქნებ ასვლაში დამეხმარო
-სამაგიეროდ?
-როგორ თუ სამაგიეროდ ?!
-სამაგიეროდ რას მივიღებ ?
-რა უნდა მიიღო. ლიფტში გავიჭედეთ და უნდა დამეხმარო.
-კარგი მაშინ არ დაგეხმარები. ვნახოთ როგორ აძვრები
გავბრაზდი. რა უხეშია. რა უნდა. ამას ნამდვილად ვერ ვეტყვი მაშინ მითხარი რა გინდა რომ სამაგიეროდ შეგისრულო მეთქი. ყველანაირად ვეცადე ავმძვრალიყავი მაგრამ ვერ მოვახერხე. გაბრიელი კი იჯდა თავისთვის არავინ იცის რაზე ფიქრობდა ალბათ ჩემზე რადგან ცრემლები ღაპაღუპით მოსდიოდა და დამცინოდა.
უკვე მაღიზიანებდა მისი ეს საქციელი და მივახალე
-იქნებ მიხვდე და გაჩერდე, და ოფლი მოვიწმინდე.
გაბრიელმა სერიოზული სახით შემომხედა მაგრამ ისევ სიცილი აუტყდა.
არვიცი რისი დამსახურება იყო ადრენალინის თუ მოზღვაავებული ემოციის, კარებს შორის ფეხებით ობობასავით ავძვერი და შემდეგი სართულის იატაკს ხელი ჩავჭიდე მეორე ხელი კი ადმინისტრატორს მოვკიდე რომ უცებ გაბრიელი ფეხზე დამექაჩა და უკანვე ჩამომაგდო. კარიც მიხურა. ლიფტის კარს მიეყრდნო და ისევ დაჯდა.
-შენ რა გაგიჟდი ? ვუთხარი გაოცებულმა
-კი !!
- რა ხდება არ ამოდიხარ? თქვა ადმინისტრატორმა
პასუხი უნდა გამეცა რომ გაბრიელმა დამასწრო
-გადაიფიქრა !!
-ნამდვილად არ ვაპირებ აქ ჯდომას გამიშვი ავძვრე.
-ოპოპ გიჟობს ქალბატონი. დაეტიე აქ!
-რა გჭირს?
-რავიცი მჭირს რამე?
ეს მემგონი ცოტა ვერაა. შეიძლებადა არ არის ნორმალური. რო მომკლას. სერიული მკვლელი რო იყოს. რა გჭირს ელი რა აზრები მომდის თავში..
-გამიშვი აბა ავძვრე !
-შენ რა გგონია ეხლა ავდგები და გაგიშვებ ?

-არა არ მგონია დარწმუნებული ვარ !
-ტყუილად!
-რა ტყუილად?
-ტყუილად ხარ დარწმუნებული.
-გამიშვი ადამიანო !!! უკვე მართლა გავბრაზდი
-ნანანანანაააა თქვა და თითქოს ყურადღებას არ მაქცევსო თვალები დახუჭა.
-გაბრიელ!!!!!!!!!
ვერაფრით ვერ გამოვაფხიზლე... მერე უცებ გამომხედა თვალები გაუშტერდა და მითხრა კი არ მითხრა ჩაიბურტყუნა