შემიყვარდა(7)

სოფის ეს ამბავი გაუხარდა,ალბატ იმიტო რომ ნუცა თავს დამანებებდა,მაგრამ მე ხომ ის მოტყუებით მყავდა ნუტუ ასე უცებ შემიყვარა უკვე ყველაფერი ამერია,ლაშა და ნუცა კი ქორწილის საქმეს განიხილავდნენ რაც ცოტა უაზროდ და დამღლელად მომეჩვენა და ოთახში წავედი, დავწექი და დავიწყე ფიქრი,ვუთხრა თუ არა სიმართლე სოფის ნეტავ რა რეაქცია ექნება არ მინდა რომ დავკარგო, ლაშა მართალი იყო მე ის შემიყვარდა,ახლა რა ვქნა ამას არასოდეს მაპატიებს,მე კი ჩემ თავს არ ვაპატიებ რომ ასე მოვექეცი ჩემი თავქარიანობა უკვე ყელშია,ფიქრებში გართული ვიყავი როცა სოფი სემოვიდა და გვერდით მომიჯდა
-ცუდათ ხომ არ ხარ იკა?
-არა სოფ კარგად ვარ ცოტა დავიღალე და დასვენება მინდა,ლაშა და ნუცა წავიდნენ?
-ხო წავიდნენე,ხელები მოვხვიე და მაგრად მივიხუტე
-სოფ მიყვარხარ
-მეც მიყვარხარ
ის ისეთი იყო თავს ვეღარ ვიკავებდი და კიდევ ერთხელ გადავეშვიტ სიყვარულის მორევში,ვკოცნიდი და ისიც კოცნიტ მპასუხობდა,ვუკოცნიდი მის ცხელ და მთრთთოლვარე სხეულს,მისი სურნელი მაგიჟებდა გაჩერება აღარ მინდოდა ბოლოს დაღლილი გვერძე გადავწექი და ჭერს მივაშტერდი,ჩემ თავს ვეუბნებოდი ეს არ გინდოდა?ხომ მიიღე მეზიზხებოდა ჩემი თავი მძულდა ასეტი რომ ვიყავი მაგრამ უკვე გვიან იყო ამას ვეღარაფეს ვუშველიდი ფიქრებში გართულს ისე ჩამეძინ ავერ გავიგე,
დილით მშვენიერი ამინდი იყო,სოფის ისე საყვარლად ეძინა რომშეჭმა მომინდა შუბლზე ნაზად ვაკოცე და ოთახიდან გამოვედი წყლის დასალევათ,ნეტავ მართლა ჩემი ცოლი იყო სოფ,ეს ხმამახლა მომივიდა და სამზარეულოს კართან მდგომი სოფი რომ დავინახე გავფითრდი და ჭიქა ხელიდან გამივარდა,მას ცრემლები ცვიოდა ხმას არ მცემდა უბრალოდ იდგა და ტიროდა,სოფ გთხოვ მომისმინე
-არა არ მაინტერესებს და ოთახსი გაიქცა გავეკიდე მაგრამ ვერ მოვასწარი კარები ჩაკეტა
-გთხოვ სოფ მომისმინე
-არ ვაპირებ მატყუარებს ვუსმინო ვსო მე მივდივარ
-გთხოვ ამას ნუ იზავ მე შენ მიყვარხარ სოფ მართლა მიყვარხარ
-კაი რა ნუ მაცინებ შენ მომატყუე რომ ჩემი ქმარი იყავი გამომიყენე და ახლა მეუბნები მიყვარხარო?რა ცინიკოსი ხარ იკუშ
-გთხოვ მაპატიე სიტყვები პირზე შემაშრა როცა დავინახე როგორ გაარო კარი და ჩემოდნით ხელსი გამოვიდა
-ჩემი შეჩერება არც გაბედო და წავიდა
მე ჩავიკეცე და ვტიროდი პატარა დაუცველი გოგოსავით ვტიროდი მძულდა სისუსტე რომელიც ახლა გამოვამჟღავნე და ჩემი სიყავრული ვერ დავიცავი,განწირული ბოლო ხმაზე ვღრიალებდი რაც ხელში მხვდებოდა ყველაფერს ვლეწავდი ხელები დავიჩეხე ახლა უკვე აღარაფერი მანაღვლებდა სიცოცხლის სურვილიც დავკარგე გარეთ გიჟივით გამოვარდი ვყვიროდი სოფის ვეძახდი გთხოვ სოფ არ მიმატოვო,მუხლები მომეკვეთა თვალთ დამიბნელდა
რომ გამოვფხიზლდი საავადმყოფოსი ვიყავი,ლაშა და ნუცა თავზე მადგნენ
-რა მოგივიდა ბიჭო რა გჭირს სოფი სადა?
-არ ვიცი და ისევ ცრემლები წამომივიდა
-ამიხსენი რა მოხდა
-მან ყველაფერი გაიგო ლაშა გესმის>გაიგო რომ ცოლი არა ჩემი და რომ ვატყუებდი და სახლიდან წავიდა ახლა არ ვიცი სადაა,მას ხომ არაფერი ახსოვს,ლაშა გთხოვ მითხარი რა ვქნა
-ჯობია დაწყნარდე ძმაო,ნუ ღელავ ახლა მე მის მოსაძებნად წავალ შენ კი მშვიდად ,ექიმმა ნერვიულობა არ შეიძლებაო
-მადლობ ლაშ შენ რომ არა რა მეშველებოდა
-არც არაფერი და გაიღიმა ამან ის დრო გამახსენა მე რომ ვუთხარი არც არაფერი და მეც გამეღიმა მაგრამ ეს სიმწრის ღიმილი იყო სწორედ მაგ დღემ დამღუპა მე.

რამდენიმე დღეა უკვე რაც საავადმყოფოში ვარ დღეს ლაშა უნდა მოვიდეს ჩემს სანახავად თან მითხრა სიურპრიზი მაქო,ნეტა რა?და ლაშაც გამოჩნდა
-სად ხარ დაკარგულო ეგრე უნდა?აბა რა ქენი სოფიზე გაარკვიე რამე?
-იკ შენთვის ორი ამბავი მაქ ერთი ცუდი მეორე კარგი რომლით დავიწყო?
ცუდით
-ცუდი ისაა რომ მას შენი ნახვა არ უნდა
-და კარგი
-კარგი ისაა რომ ის ორსულადაა
-რა მართლა?და სად არის ახლა?
-თავის მშობლებთან მეხსიერება ნელნელა უბრუნდება
-კარგია ლაშ მაგრამ მინდა ვნახო და ყველაფერი ავუხსნა
-მას არ სურ......, სიტყვა კარებსი მდგომმა გააწყვეტინა
ჩვენი ყურადღება კარებში მდგომმა მიიქცია,იგი მოგვიახლოვდა და ლაშას თხოვა გასულიყო,მან თხოვნა შეასრულა,შემდეგ გვერდით მომიჯდა
-არ გეგონოს გპატიობ,უბრალოდ მინდა გავიგო რატომ მომატყუე, აბა იკა გისმენ
-სოფ გეფიცები დროის უკან დაბრუნება რომ შემეძლოს ამას აღარ გავაკეთებდი,ყველაფერს მოგიყვები,ლაშა ხომ იცი არ ვიცი როგორ მაგრამ შენ ის დაგეჯახა როდესაც მანქანიტ მოდიოდა და მთხოვა დახმარება მეც დავთანხმდი,როცა გავიგე ამნეზიის ამბავი გადავწყვიტე მომეგონებინა რომ ვითომ შენ ჩემი ცოლი ხარ ამით ლაშას გადავარჩენდი,ყველაფერი გეგმის მიხედვით მიდიოდა მაგრამ მერე მართლა შემიყვარდი,ყოველდღე ვცდილობდი სიმართლის თქმას მაგრამ მიჭირდა მეგონა დაგკარგავდი,ტუმცა მაინც დაგკარგე,რასაც ჩემს თავს არასოდეს ვაპატიებ,გთხოვ რამე მითხარი,სოფ გემუდარები ერთი შანსი მომეცი
-უკვე აღარაფერი ვიცი იკა მიყვარხარ მაგრამ მიჭირს პატიება,თავიდანვე სიმართლე რომ გეთქვა ასე აღარ მოხდებოდა ნუ რომ არ გამოგეყენებინე,ახლა კი უნდა წავიდე დედაჩემი გარეთ მელოდება ეხოზე უნდა მივიდეთ,ალბათ ლაშამ გითხრა
-კი მითხრა და გთხოვ იფიქრე ამაზე მე შენ მიყვარხარ და ჩვენი შვილიც
-ვერ შეგპირდები მაგრამ ვნახოთ,ახლა კი წავედი კარგად
-კარგად სოფ დავემშვიდობე და გავიდა.
ორ დღეში საავადმყოფოდან გამომწერეს,როგორც იქნა როგორ მომენატრა ჩემი სახლი,დედა ახლა ისე მჭირდებოდა როგორც არასდროს,რომ მივედი ჩემი დანახვა ძალიან გაუხარდა მასთან გავიქეცი და მაგდა ჩავეხუტე
-იცი როგორ მომენატრე ჩემო ბიჭო
-მეც დე,აბა როგორ ხართ?ახალი რა ხდება სახლში
-მე კარგად მაგრამ მამაშენზე რა გითხრა
-რა მოუვიდა მამას შუბლზე ცივმა ოფლმა დამასხა გაოცებული სევცქეროდი და მის პასუხს ველოდებოდი
-იკა მამა აღარ გყავს,
-რა?როგორ?რა მოუვიდა ცრემლები წამომივიდა დედა მოვიდა და მაგრად ჩამეხუტა
-გთხოვ დამშვიდდი, სახლში იპოვეს მკვდარი
-როდის?
-ერთი კვირის წინ
-მერე მკვლელი იპოვეს?ციხეშია?
-სამწუხაროდ ჯერ ვერა და აპირებენ საქმე დახურონ არდაგ არანაირი სამხილი არ გააჩნიათ
-რა და შენ მატ ნებას მისცემ მამას მკვლელეი დაუსჯელი დატოვონ?არა მე ამას არ დავუშვებ,მამა ვფიცავ სენს მკვლელს ვიპოვი გპირდები,ახლა კი დედა მომისმინე ყველაფერი უნდა მითხრა მამაზე სად მუშაობდა მეგობრები თუ ყავდა და მათი სახელები აბსოლიტურად ყველაფერი,
-კარგი მაგრამ რატ გინდა?
-ეგ მე ვიცი აბა გისმენ მითხარი
-მამაშენი ერთერთი პრესტიჟული კომპანიის უფროსი იყო და ბევრი მეგობრები ყავდა ასევე მტრებიც,სანამ დამშორდებოდა ხშირად ახსენებდა ერთერტ მათგანს,ტუ არ ვცდები მას ზურა ერქვა გვარი აღარ მახსოვს ნ_ზე იწყება, ძალიან ეშინოდა ამბობდა რომ მას მისი მოკვლა უნდოდა,
-გთხოვ გაიხსენე რა გვარი იყო ის კაცი ეს აუცილებელია
-არ მახსოვს რომ გამახსენდება გეტყვი,გთხოვ ფრთხილად იყავი შენც რამე შარში არ ამოყო თავი
-არა დე ნუ გეშინია ლოყაზე ვაკოცე და წამოვედი,გზაში ლაშას დავურეკე ყველაფერი მოვუყევი და ერთად შევუდექით საქმეს.
-აუ ბიჭო რა ჩახლარტული საქმე ვის უნდოდა მამაშენის მოკვლა ან რატო?
-ეგ არც მე ვიცი მაგრამ ტუმცა ერთი ეჭვმიტანილი გვყავს,ვინმე ზურა,გვარი აღარ ახსოვს დედაჩემს
-მოიცა,არა ოღონდ ეგ არა
-რა ბიჭო ამოღერღე

გაგრძელება იქნება