მაგიჟებს (5)(6)
2 512 ნახვა
მომაშტერდა და მითხრა:
-იცი პინგვინებზე?
ყველაზე ნაკლებად ველოდი ამ კითხვას.
-რა ? გავიოცე მე
-შენ რა პინგვინების სიყვარულზე არაფერი გსმენია ?
-არა !!
-პინგვინი როცა თავის მეწყვილეს იპოვის, სიცოხლის ბოლომდე მასთან ერთადაა..
-რა დროს ეგ არის რაა...
უცებ შუქი აინთო ლიფტი დაიძრა. გაბრიელი წამოხტა მეც სიხარულისგან გაბრუებული ჩავეხუტე. უცებ ლიფტის კარი გაიღო
ანის გაოცებული სახე და გაბრიელის წამოძახილი ერთი იყო
-ხალხო მე არაფერი მიმიქარია! ორივე ხელი მაღლა აიწია და სიცილი დაიწყო.
ანი ნომერში შევარდა. გაბრიელს ცინიკურად შევხედე და ნელი ნაბიჯით წავედი ნომრისკე. შევედი ანიმ ჩხუბი დამიწყო სალიმაც ვერ შეძლო ჩვენი გაჩერება. რაღაცით მართალი იყო მე ხო მას ვუთხარი რო თამაშიდან ვეთიშებოდი. გადავწყვიტე სხვა ნომერი ამეღო ან კიდევ სხვა სასტუმროში გადავსულიყავი თორემ ანის ჭირვეულობას დიდხანს ვეღარ ავიტანდი. გამოვიცვალე. თბილი ელასტიკები ჩავიცვი ზემოდან თბილი ნაქსოვი თეთრი სვიტრი ფეხზე ბათინკები თბილი ჟაკეტი მოვიცვი და გარეთ გავედი.
ლიფტან ნაცეისფერ ნაიკის სპორტულებში შავ ბოტასებში თხელ ნაცრისფერ მაისურში და ნაქსოვ ქუდში გამოწყობილი ცალ ხელზე დაყრდნობილი გაბრიელი დამხვდა რომელიც კარის გაღებას ელოდებოდა, მალევე გაიღო მივუახლოვდი გაბრიელმა ჯელმტენური ჟესტით მიჩვენა რომ შევსულიყავი ლიფტში და მითხრა
-მხოლოდ თქვენს მერე ქალბატონო ელეონორ !
-არა გმადლობ ვუპასუხე მე და კიბით ჩარბენა ვარჩიე, სულაც არ მინდოდა უხერხულად მეგრძნო თავი ლიფტში გაბრიელთან ერთად.
შევიდა ლიფტში და ქვემოთ ძელსავით გაშეშებული დამხვდა კიბესთან.
-რა გჭირს ელეონორ?
-არაფერი.
-საით.?
-ადმინისტრაციაში.
-????
-პოლიტიკაზე უნდა ვესაუბრო.. ნელ ნელა ვგრძნობდი რომ წინააღმდეგობას ვერ ვუწევდი მის სურნელს კისერს რომელიც დახალული იყო და რომელზეც თვალი მიშტერდებოდა. ადმინისტრატორს ვთხოვე რაც მინდოდა ისე რომ გაბრიელს არ გაეოგონა ადმინისტრატორმა კი გამომიცხადა
-ქალბატონო ელენე სამწუხაროდ ჩვენ ნომრები აღარ დაგვრჩა... გული ჩამწყდა რადგან იძულებული ვიქნებოდი რომ სხვა სასტუმროში წავსულიყავი და ასე იშვიათად ვნახავდი გაბრიელს.
-მოიცა მოიცა რა სხვა ნომერი ? გაკვირვებულმა იკითხა გაბრიელმა.
-არაფერი ისეთი. სახეში ჩემი ღიმილი შევაფრქვიე და რკინაკასვით შუშის მძიმე კარი გავწიე რომ სასტუმროდან გავსულიყავი...
-ხომ გითხარი ნუ მიღიმი მეთქი
-ხო აღარ შეწუხდები.
-აუ ისე ამბობ ვითო საკუთარ სიკვდილზე აწერდე ხელს.. და სიცილი ატეხა
-აუ ეხლა შენ იუმორშიი...
-არ გინდა ვიცი რო ძააან.. და ისევ გაიცინა.
ძლივს მივფლატუნობდი იმ თოვლში როცა დამეწია ეს ვაჟბატონი და მითხრა
-ერთი წუთი გაჩერდი რაა... ამიხსენი რატო გადადიხარ ?
-ხდება ხოლმე ისეთი რაღაცები რაც სხვამ არ უნდა იცოდეს
-კაი ეხლა იმას რა მიხვედრა უნდა რო შენ და ანის კამათი მოგივიდათ.
-...
-იცი მცივა ? მითხრა და მხოლოდ მაშინღა შევნიშნე რომ ძალიან თხელი მაისური ეცვა..
-დაბრუნდი სასტუმროში!!!
-კაი აბა კარგად !! და გაბრუნდა..
ავწუწუნდი ჩემთვის გულში. ასე უცებ რო დამტოვა. ორი ნაბიჯიც კი ვერ გადამედგა რომ ახარხარდა გაბრიელი და დაიყვირა
-ეს რა სულელია... დამელოდე იცინოდა იცინოდა. ეს მისი საფირმო ჟესტია. რომელიც მუხლებს მიკვეთს მანადგურემს და იძულებულს მხდის გამთიშოს...
-ელი მომისმინე... ის ვაჟბატონი ვინაა?
-ვინ ვაჟბატონი?
-მეღადავები არა ?
-არა
-კაი ნუ დამცინი. არ მეხუმრება მე. იცოდე მოვკლავ.
-ვის მოკლავ?
-ეხლავე მივალ და მივახრჩობ და წავიდა. გავეკიდე არა გაბრიელ ვინ უნდა მოკლა და ცრემლები წამომცვივდა შემობრუნდა და ისევ სიცილი ატეხა.
-ეს მართლა რა სულელია... ისევ სიცილი ატეხა და დამცინოდა და დამცინოდა. მე კიდევ მისი სურნელით გაბრუებული ცრემლებს ვიწმენდდი ვიფიქრე სამაგიეროს გადავუხდი თქო და ვუთხარი
-მე კიდევ მეგონა მართლა იცოდი იმ ბიჭზე და გული გამისკდა.
ისტერიკული სიცილი შეწყვიტა გაბრიელმა სერიოზული სახე მიიღო და მითხრა
-ვინ ბიჭი?
-კაი არაფერი.
-ვინ მეთქი.
-....
-დიდი ხანი გეხვეწოო...
ახლა კი მე ამიტყდა ისტერიული სიცილი და ვეღარ ვჩერდებოდი..
-სულაც არ მეცინება. თქვა გაღიზიანებულმა გაბრიელმა. ხელი მომკიდა და სასტუმროში დამაბრუნა.
-მოიცა მოიცა.... არ მინდა მე ისევ ანისთან დაბრუნება..
-არავინაც არ გაბრუნებს. ადი ნინა ბებოსთან და ამოვალ მეც შენი
ავედი ნინა ბებოსთან. თბილად მომიკითხა. მალევე ამოვიდა გაბრიელიც და ახალი ნომრის გასაღები მომცა. თან მითხრა
-წამო აგიყვან.
-მე თვითონაც მივაგნებ.
შემდეგ ბებოს უთხრა
-მე ავიყვან და ჩამოვალ. ლიფტი გამოიძახა შევედით ჩემი ნომერი მე5 სართულზე იყო. უცებ ცალი ხელით იმ მხარეს მოეყრდნო სადაც მე ვიდექი იმდენად ახლოს მოვიდა რომ ერთი მოძრაობაც და მაკოცებდა... მაგრამ არა. ეს ისე გაძლებდა რომ არ წაემაიმუნა.?
-უკაცრავად ელი თასმა უნდა შევიკრა და თავს ვერ ვიკავებ.
მე კიდევ გაბრუებული ვიდექი და ვხვდებოდი როომ ნელ ნელა ჭკუიდან მშლიდა მაგიჟებდა. მაგიჟდებდა მისი სურნელი, გარეგნობა, ხასიათი,სტილი. ყველაფერი ^^
-კარგი დაგიჭერ. ვუთხარი და წელზე შემოვხვიე ხელი. ამ დროს ლიფტიც გაიხსნა და იძულებულები ვიყავით გავსულიყავით.
გავედით ჩემი ოთახის კარი გავაღე. ლამაზი იყო მშვენიერი.
-შეპატიჯებით თავს ნუ დაიღლი მეძინება და მივდივაარ
-არც ვაპირებდი..
-ნუ მსახიობობ. მომაძახა და ლიფტში დაბრუნდა.
დღეს გავითიშე. ცხელი აბაზანა თუ მიშველიდა, შევედი აბაზანაში სარკეზე პომადით დაწერილი დამხვდა
"MY PENGUIN ^^ " გამეღიმა. ესეც ერთ ერთი ჟესტი რომელმაც ხელი შეუწყო ჩემი ჭკუიდან გადასვლას.
არ ვიცი რა უნდოდა ამ ბიჭუნას ჩემგამ. არა მგონია მე მისი პინგვინი ვყოფილიყავი.. 3 დღეა რაც მიცნობდა. ამიტომ ცხელმა აბაზანამ რამოდენიმე მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება მიმაღებინა. რადგან საეჭვო ამ ბიჭისგან მსგავსი ქცევები. უხეში მაგრამ მაინც მიმზიდველი და თბილი. სიმპათიური მაგრამ არც მე ვიყავი ცუდი. გამაგიჟებელი მაგრამ არ უნდა მიმეცა უფლება რომ გავეთიშე და გავეგიჟებინე, თითქოს ყველაზე ძლიერი ანტიბიოტიკის მიღებას ვლამობდი რომელიც ყველა ამ გრძნობას გამიყუჩებდა. მე მისთვის ყურადღება არ უნდა მიმექცია და წინასწარ დამეგეგმა ხვალინდელი დღე….
გათენდა. 12 დაწყებულიყო როცა ზლაზვნით წამოვდექი მოვწესრიგდი სალის მივწერე კაფეში ჩამოსულიყო და მეც იქითკენ დავეშვი. შევედი ჩემი საყვარელი ცხელი შოკოლადი შევუკვეთე.
ჩამოვჯექი და მალევე გამოჩნა სალიც.
-რაო სალი რას შვრები ?
-რავიცი გოგო შენ რა ქენი ნომერზე
-მეხუთე სართულზე ავიღე.
-კიდევ?
-რა კიდევ?
-ჰა ეხლა მოყევიიი
-რა მოვყვე?
-რა და შენ და გაბრიელი.... ლიფტში... დამცინა :D
-კაი ეგ მერე იყოს. ანიმ რაო?
-არაფერი. მაგ ქალბატონს გადაეცი იმედები გამიცრუაო.. უცებ ორივე სახე შეგვეცვალა და სიცილიი აგვიტყდა. გამალებული ვიცინოდით რომ 2 ბიჭი შემოვიდა კაფეში….არ ვიცოდი გაბრიელის შემდეგ თუ ვინმე ასე მესიმპათიურებოდა მაგრამ გაბრიელზე არანაკლებნი იყვნენ. შეიძლება ითქვა ერთმანეთზე უკეთესებიც კი. სალის უცებ ვანიშნე და გავიპრანჭე. სულ დავივიწყე ჩემი გეგმა. ამაზე კარგი გეგმა არაფერი არ იყო. 2 ძალიან კარგი ბიჭი თვითონ მოვიდა ჩვენამდე.. მართლაც. ჩვენთან მოვიდნენ გვითხრეს ჩამოვსხდებითო ჩვენც რა თქმა უნდა დავრთეთ ნება და დავსვით.
ამ დროს გაბრიელიც ჩამოვიდა. კი მესიამოვნა მისი დანახვა მაგრამ შემეშინდა არ დამფრთხალიყვნენ ეს ბიჭები. გაბრიელი სწრაფად მოვიდა ჩვენამდე და თქვააა.
-უკვე მოგისწრიათ. ელი სალი ესენი გუკა და ნიკუშა არიან... ჩემი ძმაკაცები
ვაი მე.. ტვინში სისხლი ჩამექცა. ესენი ამის ძმაკაცები თუ არიან... ანუ რა გამოდის მე ამათთან არაფერი გამომივა.. როგორ არაა? ეს უკეთესიაა...
-სასიამოვნოა ბიჭებო.. მე ელი ვარ.
-მე სალი. ჩამიხტა სალი.
-ცოტა მოიწყინა აქაურობამ. და იმედია თქვენ მაინც გაგვამხიარულებთ ცოტა..
გაბრიელი კვლავ ვითომ და ჩუმჩუმად იცინოდა და თქვა. კაი ბიჭებო მიმიხედეთ სალის. ელი უნდა გავიყვანო ერთი წუთით. მკლავში მაგრად მომკიდა ხელი და კაფის კიბეებზე ამარბენინა.. კი არადა თვითონ მიმაფრენდა ფეხით მემგონი აღარც დავდიოდი ისე მოეკიდა მკლავში ხელი...
-იცი პინგვინებზე?
ყველაზე ნაკლებად ველოდი ამ კითხვას.
-რა ? გავიოცე მე
-შენ რა პინგვინების სიყვარულზე არაფერი გსმენია ?
-არა !!
-პინგვინი როცა თავის მეწყვილეს იპოვის, სიცოხლის ბოლომდე მასთან ერთადაა..
-რა დროს ეგ არის რაა...
უცებ შუქი აინთო ლიფტი დაიძრა. გაბრიელი წამოხტა მეც სიხარულისგან გაბრუებული ჩავეხუტე. უცებ ლიფტის კარი გაიღო
ანის გაოცებული სახე და გაბრიელის წამოძახილი ერთი იყო
-ხალხო მე არაფერი მიმიქარია! ორივე ხელი მაღლა აიწია და სიცილი დაიწყო.
ანი ნომერში შევარდა. გაბრიელს ცინიკურად შევხედე და ნელი ნაბიჯით წავედი ნომრისკე. შევედი ანიმ ჩხუბი დამიწყო სალიმაც ვერ შეძლო ჩვენი გაჩერება. რაღაცით მართალი იყო მე ხო მას ვუთხარი რო თამაშიდან ვეთიშებოდი. გადავწყვიტე სხვა ნომერი ამეღო ან კიდევ სხვა სასტუმროში გადავსულიყავი თორემ ანის ჭირვეულობას დიდხანს ვეღარ ავიტანდი. გამოვიცვალე. თბილი ელასტიკები ჩავიცვი ზემოდან თბილი ნაქსოვი თეთრი სვიტრი ფეხზე ბათინკები თბილი ჟაკეტი მოვიცვი და გარეთ გავედი.
ლიფტან ნაცეისფერ ნაიკის სპორტულებში შავ ბოტასებში თხელ ნაცრისფერ მაისურში და ნაქსოვ ქუდში გამოწყობილი ცალ ხელზე დაყრდნობილი გაბრიელი დამხვდა რომელიც კარის გაღებას ელოდებოდა, მალევე გაიღო მივუახლოვდი გაბრიელმა ჯელმტენური ჟესტით მიჩვენა რომ შევსულიყავი ლიფტში და მითხრა
-მხოლოდ თქვენს მერე ქალბატონო ელეონორ !
-არა გმადლობ ვუპასუხე მე და კიბით ჩარბენა ვარჩიე, სულაც არ მინდოდა უხერხულად მეგრძნო თავი ლიფტში გაბრიელთან ერთად.
შევიდა ლიფტში და ქვემოთ ძელსავით გაშეშებული დამხვდა კიბესთან.
-რა გჭირს ელეონორ?
-არაფერი.
-საით.?
-ადმინისტრაციაში.
-????
-პოლიტიკაზე უნდა ვესაუბრო.. ნელ ნელა ვგრძნობდი რომ წინააღმდეგობას ვერ ვუწევდი მის სურნელს კისერს რომელიც დახალული იყო და რომელზეც თვალი მიშტერდებოდა. ადმინისტრატორს ვთხოვე რაც მინდოდა ისე რომ გაბრიელს არ გაეოგონა ადმინისტრატორმა კი გამომიცხადა
-ქალბატონო ელენე სამწუხაროდ ჩვენ ნომრები აღარ დაგვრჩა... გული ჩამწყდა რადგან იძულებული ვიქნებოდი რომ სხვა სასტუმროში წავსულიყავი და ასე იშვიათად ვნახავდი გაბრიელს.
-მოიცა მოიცა რა სხვა ნომერი ? გაკვირვებულმა იკითხა გაბრიელმა.
-არაფერი ისეთი. სახეში ჩემი ღიმილი შევაფრქვიე და რკინაკასვით შუშის მძიმე კარი გავწიე რომ სასტუმროდან გავსულიყავი...
-ხომ გითხარი ნუ მიღიმი მეთქი
-ხო აღარ შეწუხდები.
-აუ ისე ამბობ ვითო საკუთარ სიკვდილზე აწერდე ხელს.. და სიცილი ატეხა
-აუ ეხლა შენ იუმორშიი...
-არ გინდა ვიცი რო ძააან.. და ისევ გაიცინა.
ძლივს მივფლატუნობდი იმ თოვლში როცა დამეწია ეს ვაჟბატონი და მითხრა
-ერთი წუთი გაჩერდი რაა... ამიხსენი რატო გადადიხარ ?
-ხდება ხოლმე ისეთი რაღაცები რაც სხვამ არ უნდა იცოდეს
-კაი ეხლა იმას რა მიხვედრა უნდა რო შენ და ანის კამათი მოგივიდათ.
-...
-იცი მცივა ? მითხრა და მხოლოდ მაშინღა შევნიშნე რომ ძალიან თხელი მაისური ეცვა..
-დაბრუნდი სასტუმროში!!!
-კაი აბა კარგად !! და გაბრუნდა..
ავწუწუნდი ჩემთვის გულში. ასე უცებ რო დამტოვა. ორი ნაბიჯიც კი ვერ გადამედგა რომ ახარხარდა გაბრიელი და დაიყვირა
-ეს რა სულელია... დამელოდე იცინოდა იცინოდა. ეს მისი საფირმო ჟესტია. რომელიც მუხლებს მიკვეთს მანადგურემს და იძულებულს მხდის გამთიშოს...
-ელი მომისმინე... ის ვაჟბატონი ვინაა?
-ვინ ვაჟბატონი?
-მეღადავები არა ?
-არა
-კაი ნუ დამცინი. არ მეხუმრება მე. იცოდე მოვკლავ.
-ვის მოკლავ?
-ეხლავე მივალ და მივახრჩობ და წავიდა. გავეკიდე არა გაბრიელ ვინ უნდა მოკლა და ცრემლები წამომცვივდა შემობრუნდა და ისევ სიცილი ატეხა.
-ეს მართლა რა სულელია... ისევ სიცილი ატეხა და დამცინოდა და დამცინოდა. მე კიდევ მისი სურნელით გაბრუებული ცრემლებს ვიწმენდდი ვიფიქრე სამაგიეროს გადავუხდი თქო და ვუთხარი
-მე კიდევ მეგონა მართლა იცოდი იმ ბიჭზე და გული გამისკდა.
ისტერიკული სიცილი შეწყვიტა გაბრიელმა სერიოზული სახე მიიღო და მითხრა
-ვინ ბიჭი?
-კაი არაფერი.
-ვინ მეთქი.
-....
-დიდი ხანი გეხვეწოო...
ახლა კი მე ამიტყდა ისტერიული სიცილი და ვეღარ ვჩერდებოდი..
-სულაც არ მეცინება. თქვა გაღიზიანებულმა გაბრიელმა. ხელი მომკიდა და სასტუმროში დამაბრუნა.
-მოიცა მოიცა.... არ მინდა მე ისევ ანისთან დაბრუნება..
-არავინაც არ გაბრუნებს. ადი ნინა ბებოსთან და ამოვალ მეც შენი
ავედი ნინა ბებოსთან. თბილად მომიკითხა. მალევე ამოვიდა გაბრიელიც და ახალი ნომრის გასაღები მომცა. თან მითხრა
-წამო აგიყვან.
-მე თვითონაც მივაგნებ.
შემდეგ ბებოს უთხრა
-მე ავიყვან და ჩამოვალ. ლიფტი გამოიძახა შევედით ჩემი ნომერი მე5 სართულზე იყო. უცებ ცალი ხელით იმ მხარეს მოეყრდნო სადაც მე ვიდექი იმდენად ახლოს მოვიდა რომ ერთი მოძრაობაც და მაკოცებდა... მაგრამ არა. ეს ისე გაძლებდა რომ არ წაემაიმუნა.?
-უკაცრავად ელი თასმა უნდა შევიკრა და თავს ვერ ვიკავებ.
მე კიდევ გაბრუებული ვიდექი და ვხვდებოდი როომ ნელ ნელა ჭკუიდან მშლიდა მაგიჟებდა. მაგიჟდებდა მისი სურნელი, გარეგნობა, ხასიათი,სტილი. ყველაფერი ^^
-კარგი დაგიჭერ. ვუთხარი და წელზე შემოვხვიე ხელი. ამ დროს ლიფტიც გაიხსნა და იძულებულები ვიყავით გავსულიყავით.
გავედით ჩემი ოთახის კარი გავაღე. ლამაზი იყო მშვენიერი.
-შეპატიჯებით თავს ნუ დაიღლი მეძინება და მივდივაარ
-არც ვაპირებდი..
-ნუ მსახიობობ. მომაძახა და ლიფტში დაბრუნდა.
დღეს გავითიშე. ცხელი აბაზანა თუ მიშველიდა, შევედი აბაზანაში სარკეზე პომადით დაწერილი დამხვდა
"MY PENGUIN ^^ " გამეღიმა. ესეც ერთ ერთი ჟესტი რომელმაც ხელი შეუწყო ჩემი ჭკუიდან გადასვლას.
არ ვიცი რა უნდოდა ამ ბიჭუნას ჩემგამ. არა მგონია მე მისი პინგვინი ვყოფილიყავი.. 3 დღეა რაც მიცნობდა. ამიტომ ცხელმა აბაზანამ რამოდენიმე მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება მიმაღებინა. რადგან საეჭვო ამ ბიჭისგან მსგავსი ქცევები. უხეში მაგრამ მაინც მიმზიდველი და თბილი. სიმპათიური მაგრამ არც მე ვიყავი ცუდი. გამაგიჟებელი მაგრამ არ უნდა მიმეცა უფლება რომ გავეთიშე და გავეგიჟებინე, თითქოს ყველაზე ძლიერი ანტიბიოტიკის მიღებას ვლამობდი რომელიც ყველა ამ გრძნობას გამიყუჩებდა. მე მისთვის ყურადღება არ უნდა მიმექცია და წინასწარ დამეგეგმა ხვალინდელი დღე….
გათენდა. 12 დაწყებულიყო როცა ზლაზვნით წამოვდექი მოვწესრიგდი სალის მივწერე კაფეში ჩამოსულიყო და მეც იქითკენ დავეშვი. შევედი ჩემი საყვარელი ცხელი შოკოლადი შევუკვეთე.
ჩამოვჯექი და მალევე გამოჩნა სალიც.
-რაო სალი რას შვრები ?
-რავიცი გოგო შენ რა ქენი ნომერზე
-მეხუთე სართულზე ავიღე.
-კიდევ?
-რა კიდევ?
-ჰა ეხლა მოყევიიი
-რა მოვყვე?
-რა და შენ და გაბრიელი.... ლიფტში... დამცინა :D
-კაი ეგ მერე იყოს. ანიმ რაო?
-არაფერი. მაგ ქალბატონს გადაეცი იმედები გამიცრუაო.. უცებ ორივე სახე შეგვეცვალა და სიცილიი აგვიტყდა. გამალებული ვიცინოდით რომ 2 ბიჭი შემოვიდა კაფეში….არ ვიცოდი გაბრიელის შემდეგ თუ ვინმე ასე მესიმპათიურებოდა მაგრამ გაბრიელზე არანაკლებნი იყვნენ. შეიძლება ითქვა ერთმანეთზე უკეთესებიც კი. სალის უცებ ვანიშნე და გავიპრანჭე. სულ დავივიწყე ჩემი გეგმა. ამაზე კარგი გეგმა არაფერი არ იყო. 2 ძალიან კარგი ბიჭი თვითონ მოვიდა ჩვენამდე.. მართლაც. ჩვენთან მოვიდნენ გვითხრეს ჩამოვსხდებითო ჩვენც რა თქმა უნდა დავრთეთ ნება და დავსვით.
ამ დროს გაბრიელიც ჩამოვიდა. კი მესიამოვნა მისი დანახვა მაგრამ შემეშინდა არ დამფრთხალიყვნენ ეს ბიჭები. გაბრიელი სწრაფად მოვიდა ჩვენამდე და თქვააა.
-უკვე მოგისწრიათ. ელი სალი ესენი გუკა და ნიკუშა არიან... ჩემი ძმაკაცები
ვაი მე.. ტვინში სისხლი ჩამექცა. ესენი ამის ძმაკაცები თუ არიან... ანუ რა გამოდის მე ამათთან არაფერი გამომივა.. როგორ არაა? ეს უკეთესიაა...
-სასიამოვნოა ბიჭებო.. მე ელი ვარ.
-მე სალი. ჩამიხტა სალი.
-ცოტა მოიწყინა აქაურობამ. და იმედია თქვენ მაინც გაგვამხიარულებთ ცოტა..
გაბრიელი კვლავ ვითომ და ჩუმჩუმად იცინოდა და თქვა. კაი ბიჭებო მიმიხედეთ სალის. ელი უნდა გავიყვანო ერთი წუთით. მკლავში მაგრად მომკიდა ხელი და კაფის კიბეებზე ამარბენინა.. კი არადა თვითონ მიმაფრენდა ფეხით მემგონი აღარც დავდიოდი ისე მოეკიდა მკლავში ხელი...
