რთული არჩევნის წინაშე (1)(2)

შესავალი
ცხოვრებაში არის მომენტები როცა აკეთებ არჩევანს, მაგრამ ხვდები რომ ეს არჩევანი შეიძლება დამღუპველი იყოს შენთვის და შენი საყავრელი ადამიანებისთვის..
როცა ადამიანს გაიცნობ გგონია, რომ კარგია და არასოდეს მოგივა აზრად თავში თუ რისი გამკეთებელია სინამდვილეში.. ეს ისტორია არის რეალურ ფაქტებზე დამყარებული..ყველას შეუძლია გააკეთოს თავისი არჩევანი მაგრამ რამდენად სწორი იქნება ეს არჩევანი ამას ცხოვრება გვიჩვენებს..
ერთგულება,მეგობრობა,ნდობა და სიყვარული.. ეს ის სიტყვებია რომელიც ცვლის ჩვენს ცხოვრებას და ზოგჯერ ამ ყველაფერს მოჰყვება სიძულვილი,შურისძიება,ზიზღი და იმედგაცრუება...
შეიძლება ფიზიკურად ადამიანმა ყველაფერს გაუძლოს, მაგრამ სულიერად-ადამიანი უფრო სუსტია და შეიძლება იმ დროს გატყდეს სულიერად როდესაც ყველაზე მეტად არის საჭირო მისი სიძლიერე და ბრძოლა ცხოვრების გასაგრძელებლად..
ეს ისტორია სულ შემთხვევით გავიგე როდესაც ვიყავი მეგობართან დაჩაზე და გადავწყვიტე დამეწერა ამ ისტორიის შესახებ, რადგან არ მინდა სხვამაც დაუშვას იგივე შეცდომები ..ახლა კი დავიწყებ ამ ისტორიის მოყოლას:
თავი I
მარიამი იყო 17 წლის ერთი ჩვეულებრივი გოგო, რომელიც სწავლობდა თსუ-ს უნივერსიტეტში იურიდიულ ფაკულტეტზე..მას ჰყავდა მშობლები და პატარა ძმა.დედა-ელენე და მამა-ზურა და ძმა გიორგი 14 წლის..მათი ოჯახი ყოველთვის მოსიყვარულე იყო..რაც შეეხება მათ ფინანსურ საშუალებებს ნორმალურად ცხოვრობდნენ.. მამას პატარა ბიზნესი ჰქონდა და ეს საკმარისი იყო რომ ნორმალურად ეცხოვრათ..მარიამს ყველაფერს უსრულებდნენ და მისგან მხოლოდ სწავლას ითხოვდნენ.. მარიამიც ამ თხოვნას უსრულებდა მშობლებს და წარჩინებული მოსწავლე იყო..
ერთხელ უნივერსიტეტის ეზოში, როდესაც მარი სახლში ბრუნდებოდა, შემთხვევით დაეჯახა ერთი ბიჭი,რომელსაც ძალიან ეჩქარებოდა:
-უკაცრავად..ბოდიშს გიხდით არ მინდოდა..უბრალოდ ძალიან მეჩქარება..
-ცოტა ფრთხილად იარე..წინ იყურე როდესაც გზაზე მიდიხარ..
მარიამს კიდევ უნდოდა ეთქვა რამე, მაგრამ როცა მიიხედა ბიჭი უკვე შორს გარბოდა..ერთი ჩაილაპარაკა:
-რა უზრდელია...
მეორე დღეს მარი კიდევ შეხვდა მაგ ბიჭს და ამჯერად თვითონ მოვიდა,როდესაც მარი დაინახა..
-გამარჯობა..კიდევ ერთხელ მინდოდა ბოდიში მომეხადა გუშინდელის გამო..მართლა ძალიან მეჩქარებოდა..
-მეც მეჩქარება ხოლმე, მაგრამ სხვებს არ ვეჯახები..და შემდგე არ ვქრები...
-ბოდიში მოგიხადე და იმედია მაპატიებ..
-მიღებულია შენი ბოდიში..აწი იმედია აღარ დამეჯახები..
-არა ..გპირდები.. (გაეცინა) მართლა..
მარიამსაც გაეცინა მის სიტყვებზე და ამჯერად აღარ ფიქრობდა რომ ის უზრდელი იყო..პირიქით მის მიმართ სიმპატიებით განეწყო..
მარის უცებ გაახსენდა,რომ მისთვის სახელი არ უკითხავს და მოტრიალდა რომ ეკითხა, მაგრამ ის ბიჭი ისევ გაქრა..თითქოს მიწამ ჩაყლაპა..მარიმ ჩაიბუტბუტა:
-ისევიი?...

თავი II
მარიამი სახლში დაბრუნდა..დაღლილი იყო და თავის ოთახში ადიოდა დასაძინებლად..ამ დროს დედამ უთხრა:
-დღეს მამაშენის ძველი მეგობარი და მისი შვილი გვეყოლება სტუმრად რამდენიმე დღეა რაც საზღვარგარეთიდან ჩამოვიდნენ და შენც უნდა გამოხვიდე..
-დედა კი, მაგრამ დაღლილი ვარ და მეძინება..
-არაუშავს 3 საათში მოვლენ და მოასწრებ დასვენებას..
-კარგი ხო..თქვენთან კამათს აზრი არ აქვს..
გავიდა სამი საათი..ცოტა დაძინება მოახერხა მარიმ და გამოეწყო სტუმრების დასახვედრად..
ცოტახანში ესმის დედის ხმა:
-მარი..ჩამოდი, მოვიდნენ..
მარის ძალიან ეზარებოდა ჩასვლა, მაგრამ სხვა გზა არ ჰქონდა..
როდესაც ჩავიდა იქ დაინახა ის ბიჭი..გაოცებული იყო მის დანახვას არ მოელოდა.. მარიმ უთხრა:
-ისევ შენიივერასოდეს წარმოვიდგენდი შენ თუ აღმოჩნდბოდი მამაჩემის მეგობრის შვილი..
გაოცებული სახით უყურებდნენ ერთმანეთს..
ამ საგამოს მარიმ უკეთ გაიცნო იდუმალი ნაცნობი:
-ხო ისე შენი სახელი არ გითქვამს ჩემთვის..
-აა ხო დამავიწყდა მეთქვა..მე სანდრო მქვია და შენ მარი..
-ჩემი სახელი გცოდნია..
-უნივერსიტეტში მეგობარმა, რომ დაგიძახა გავიგე..მეც მინდოდა მაშინ მეთქვა შენთვის, რომ სანდრო მქვია მაგრამ მეჩქარებოდა და ვერ მოვახერხე..
-ხო შენ სულ სადღაც გეჩქარება..
სანდროს გაეცინა:
-მაგაში არ შემიძლია არ დაგეთანხმო..
მარიმ და სანდრომ ბევრი ისაუბრეს..გაიგეს ერთმანეთის შესახებ თუ რა მუსიკას უსმენენ,რა ფილმი უყვართ და საღამომაც მშვენივრად ჩაიარა..
მეორე დღეს ისევ ნახა მარიმ სანდრო, მაგრამ როგორც კი გაიხედა სანდრო ისევ გაქრა..მარიმ გაიფიქრა:
-როგორც ყოველთვის ახლაც ეტყობა სადღაც ეჩქარება..და ისევ გაქრა..
მარი ხვდებოდა,რომ როგორც კი უნივერსიტეტში მიდიოდა სულ სანდროს ეძებდა..თითქოს მისთვის მიდიოდა უნივერსიტეტში.. როცა მას ვერ ხედავდა სულ მოწყენილი იყო და თანდათან უფრო და უფრო მეტს ფიქრობდა მასზე:
-ნუთუ მიყვარს..კი მაგრამ ესე უცებ, როგორ შეიძლება ადამიანი შეიყვარო..არა არ მიყვარს ალბათ უბრალოდ გატაცებაა, მაგრამ რატომ მინდა ასე მისი ნახვა..მისი ხმის გაგოგენაბა და ულამაზესი ცისფერი თვალების ნახვა... მიყვარს.. და ამას ვერსად გავექცევი..
ამ ფიქრებში იყო როცა უნივერსიტეტის ეზოში იდგა და ვიღაცის ხმა გაიგო..მას ეძახდა..მარიმ მიიხედა და სახე გაუნათდა:
-მარი როგორ ხარი
-კარგად შენირაა ახალი?
-არაფერი ისეთი..შენი ნახვა მინდოდა..დიდიხანია არ მინახიხარ საქმე მქონდა და მამას ვეხმარებოდი.. შენთან რაა ახალი?
-არაფერი..მეც ვსწავლობ და დავდივარ უნივერსიტეტში..
-რაღაც მოწყენილი ხარ თუ მეჩვენება..???
-არა არ გეჩვენება.. მომბეზრდა ერთფეროვნება ..სულ სწავლა..უნივერსიტეტი..აღარ შემიძლია.
-მერე რა პრობლემაა..სად გინდა წავიდეთიითუ გინდა კლუბში წავიდეთიი და ცოტას გავერთობით..
-მართლაიიიმაგარია..ძალიან მინდა გართობა და იმედია მშობლები გამომიშვებენ შენთან ერთად..ისე არ მიშვებენ ხოლმე..
-ეგ არაა პრობლემა მამაშენს პირადად ვთხოვ და დარწმუნებული ვარ ჩემთან ერთად გამოგიშვებს..
-მაგარია..მადლობა..
ეს უთხრა და მარი ჩაეხუტა სანდროს... ეს ისე უცებ მოხდა ორივე დაიბნენ..
-არაფრის .. იმედია ასე მაინც გამოვისყიდი ჩემს დანაშაულს.
მარი სახლში დაბრუნდა თვალები უციმციმებდა..გახარებული იყო..ძალიან უხაროდა, რომ სანდროსთან ერთად წავიდოდა კლუბში და მასთან ერთად მეტ დროს გაატარებდა..


თავი III
მეორე დღეს სანდრო მარისთან მივიდა სახლში და მამამისს პირადად თხოვა მარი გამოეშვა კლუბში და მოახერხა კიდეც მისი დათნახმება..
მარი გამოიპრანჭა და მართლა ულამაზესი იყო..სანდრომ რომ დაინახა ხმას ვერ იღებდა:
-მარი ძალიან კარგად გამოიყურები..
-მადლობა..შენც..
მარიმ შეიფერა კომპლიმენტი და ისინი წავიდნენ კლუბში..
თავიდან მარი არ ცეკვავდა,რადგან არ იყო მიჩვეული კლუბებში სიარულს და ერიდებოდა,მაგრამ ერთი-ორი კოქტეილის შემდეგ უკვე სანდროს დათანხმდა მასთან ერთად ცეკვაზე..
დროს მშვენივრად ატარებდნენ,სანამ მარიმ არ დაიწყო ცეკვა ერთ უცნობ ბიჭთან,მაშინ როცა სანდრო კოქტეილილს მოსატანად გავიდა..მარი საკმაოდ ნასვამი იყო და გამომწვევად ეცეკვებოდა იმ ბიჭს და არც ის ერიდებოდა ხელების თათუნს..უცებ მარი მოვიდა აზრზე და უთხრა ხელები გაეწია,მაგრამ ეს ბიჭი არ ეშვებოდა და ეს რომ დაინახა სანდრომ მივარდა და ცემა დაუწყო..უცებ გააშველეს ისინი და თითქოს სიტუაცია დაწყნარდა..
-როგორ ხარ მარიირამე ხომ არ დაგიშავა ამ პირუტყვმაი
-არა..კარგად ვარ..ბოდიში, რომ გაგრიე ამ უსიამოვნებაში..
-არა რას ამბობ თავი უნდა გამეტეხა მაგისთვის..მეტის ღირსიცაა..
წამოვიდნენ მარი და სანდრო კლუბიდან..მარი ნასვამი იყო და არ უნდოდა ჯერ სახლში დაბრუნება,სანდროს თხოვა ჯერ ცოტა ფეხით გაესეირნათ..სანდროც დათანხმდა..
-იცი რომ დავინახე ის ბიჭი როგორ გეხებოდა ძალიან გავბრაზდი,რომ არ შევეჩერებინე ვინმეს ალბათ შემომაკვდებოდა..
-ხო დავინახე როგორი რეაქცია გქონდა და მადლობა ყველაფრისთვის..მესმის შენი და ვიცი რატომაც გქონდა ასეთი რეაქცია..
-იცი?ირაზე ამბობიი
-შენ ხომ მამაჩემს დაპირდი,რომ ცოცხალს და უვნებელს დამაბრუნებდი სახლში...
-შენ მართლა გგონია,რომ მარტო მაგის გამო დაგიცავიი??
მარიამი გაწითლდა..არ იცოდა რა ეთქვა.. თითქოს ეს ის მომენტი იყო რასაც ამდენხანს ელოდა:
-არა, მაგრამ მგონია ძირითადი მიზეზი ეგ იყო...
სანდრო დადუმდა და შემდეგ ხმა ამოიღო:
-სიმართლე გითხრა იმ მომენტში მამაშენისთვის მიცემული პირობა არ მახსოვდა..ერთადერთი რაც ჩემს თავში ტრიალებდა შენი დაცვის სურვილი იყო და იმ მომენტში მივხვდი რომ მიყვარხარ..შენზე ხშირად ვფიქრობ და თანდათან უფრო და უფრო მეტად მინდა შენთან ვიყო..შეიძლება ეს არ უნდა მეთქვა ან ვჩქარობ მაგრამ ეს სიმართლეა და აღარ შემეძლო ჩემი გრძნობების დამალვა..
მარიამი არ მოელოდა ასეთ სიტყვებს..ამაზე ხომ მას ხშირად უეოცნებია..თავი სიზმარში ეგონა..მისი გული უფრო და უფრო ძლიერად ძგერდა..
-სანდრო არ მეგონა ამ სიტყვებს, თუ მეტყოდი..შენზე მეც მიფიქრია და მეც იგივეს ვგრძნობ შენს მიმართ..პირველად რომ დამეჯახე მაშინ გავიფიქრე ‘რა უზრდელია”მეთქი მაგრამ მერე უკეთ გაგიცანი და შემიყვარდი..
სანდროს ძალიან გაუხარდა ამის მოსმენა…..მის თვალებში იგრძნობოდა სიყვარული,სითბო და სიხარული..მარიც გახარებული იყო.. ორივე ერთსა და იმავეზე ფიქრობდნენ:
-ეს ის პიროვნებაა ვისთან ერთადაც მთელ ცხოვრებას გაავტერებდი..
არ იცოდნენ ეს რა იყო, ერთი ნახვით სიყვარული თუ სხვა რამ..მაგარამ ორივე გრძნობდა, რომ ერთმანეთის გარეშე ვერ იცოცხლებდნენ..
სანდრომ მარი სახლში მიაცილა..მარი გაბრწყინებული და უბედნიერესი დაბრუნდა სახლში..
თავი IV
მეორე დღე მარისთვის განსაკუთრებული იყო..როგორც კი გაიღვიძა სანდროზე და გუშინდელ დღეზე ფიქრობდა..:
-ნუთუ ეს ყველაფერი მართლა მოხდა გუშინიინუთუ სიზმარი არ იყო.??.მას ვუყვარვარ..არ მჯერა... ეს ხომ ჩემი ოცნება იყო..
ამ ბედნიერების ფიქრებში იყო, როცა დედამ დაუძახა და უთხრა,რომ აგვიანდბოდა უნივერსიტეტში..
დღეიდან ისინი ერთად იყვნენ.. მათთვის ახალი ცხოვრება იწყებოდა..მარიამის თვალები ისევ სანდროს ეძებდნენ და პულობდნენ კიდეც..

დრო გადიოდა..უკვე ყველამ იცოდა მათი სიყვარულის ამბავი.. ბევრს შურდა კიდეც მათი...ისინი თითქოს ერთმანეთისთვის იყვნენ შექმნილები..
თითქოს ყველაფერი კარგად იყო..თითქმის ერთი წელი გავიდა რაც მარი და სანდრო ერთად არიან.. მაგრამ თანდათან მათ შორის კამათმა და ჩხუბმა მოიმატა.. ისეთი იდეალური ურთიერთობა აღარ ჰქონდათ..ამის მიზეზი კი სანდროს უაზრო და გადამეტებული ეჭვიანობა იყო.
სანდრო მარის სულ ამოწმებდა..ურეკავდა,ეკითხებოდა ვისთან ერთად და სად იყო..
მარიამი თავიდან იტანდა ამას ეგონა რომ თანდათან სანდრო ნაკლებად იეჭვიანებდა მაგრამ პირიქით მოხდა..სანდროს ეჭვიანობა აუტანელი იყო..იმდენად უყვარდა მარი,რომ ეჭვიანობამ შეიპყრო და აგიჟებდა იმაზე ფიქრო რომ შეიძლება დაეკარგა ის..
ერთ დღეს სანდრომ სულ შემთხვევით დაინახა როგორ გამოდიოდა მარი სახლიდან და გაჰყვა უკან..სანდრომ დაინახა მარი როგორ შევიდა კაფეში და იქ ერთ უცნობ ბიჭს შეხვდა და გადაეხვია..ისე ეხუტებოდა თითქოს საუკუნეა არ ენახა ის..
ამის დანახვაზე გაგიჯდა სანდრო და კაფეში შევიდა:
-მარი აქ რას აკეთებიიივინაა ეს ტიპი??იმე გენდობოდი და ასე გადამიხადე სამაგიეროიიიარ გრცხვენიაიი აღარ მინდა შენი დანახვა..
-გეყოფა..რას ამბობ..გაგიჟდი..მართლა ვერ ხარ შენ..ეს ლაშაა ჩემი დეიდაშვილი და გუშინ ჩამოვიდა ესპანეთიდან... რამ გაგაგიჟა არ გეყოფა ეს სისულელეები დღეს უკვე ზედმეტი მოგივიდა..იცი რა შენი ნახვა აღარ მინდა..ჩვენ შორის ყველაფერი დამთავრდა გაიგეიი? მარიმ ეს უთხრა და გავარდა გარეთ..
-მაპატიე..მე ხომ არ ვიცოდი, რომ ეს შენი ნათესავი იყო..??? მარი დაიცადე..
გაეკიდა სანდრო მაგრამ უკვე გვიანი იყო... მარი ტირილით მირბოდა..
თავი V
სანდრო ძალიან წუხდა მარისთან დაშორებას..ყველანაირად ცდილობდა ბოდიში მოეხადა, მაგრამ მარი ისე იყო ნაწყენი არ აპატია..სანდრო სულ ურეკავდა მარი არ პასუხობდა..სახლშიც აკითხავდა მაგრამ დედამისი ეუბნებოდა არ უნდა შენი ნახვაო..სანდრომ აღარ იცოდა რა ექნა, რომ მარი შემოერიგებინა..
მარი ყოველ დღე ტიროდა და დარდობდა, რომ ასე დამთავრდა მათი ზღაპრული სიყვარულის ამბავი.. მას სანდრო ძალიან უყვარდა..ისე უყვარდა, რომ მის გარეშე არ იცოდა როგორ ეცხოვრა, მაგრამ სანდროს ეჭვიანობა უკვე ყველანაირ საზღვარს გაცდა.. და მარიმ გადაწყვიტა დაევიწყებინა ის..
ერთი კვირის შემდეგ მარი დაბრუნდა უნივერსიტეტში და სანდრომ როგორც კი დაინახა მაშინვე მასთან მივიდა:
-მარი როგორ ხარიიმაპატიე არ მინდოდა..ვიცი სისულელე გავაკეთე მაგრამ გპირდები,რომ ეს აღარ გამეორდება..
-არ მაინტერესებს..ჩვენს შორის ყველაფერი დამთავრდა და ამას აღარაფერი ეშველება..თან მე აღარ მიყვარხარ..შენმა ეჭვიანობამ ჩემი სიყვარული ჩაკლა..და ყველაფერი შენს თავს დააბრალე..
-ესე უცებ მოახერხე ჩემი დავიწყება..არ მჯერა..ვიცი,რომ გიყვარვარ და ჩემს გარეშე ვერ იცხოვრებ..ისე როგორც მე ვერ ვიცხოვრებ შენს გარეშე..
-მოგიწევს,რადგან ყველაფერი დამთავრდა..მე აღარ მიყვარხარ..
სანდროს ფერი არ ედო სახეზე..მისი ყოველთვის მხიარული და გაბრწყინებული თვალები,სადაც მისი სიყვარული,სიხარული და გრძნობები ჩანდა, უცებ სევდით და ტკივილით აივსო..
მარი მიდიოდა და ფიქრობდა:
-მაპატიე,რომ მოგატყუე, მაგრამ აღარ შემიძლია შენი ეჭვიანობის ატანა.. მე მაინც ყოველთვის მეყვარები..ალბათ ვერც ვერასდროს მოვახერხებ შენს დავიწყებას..მარის ცრემლები წამოუვიდა, მაგრამ მაშინვე მოიწმინდა რომ არავის შეემჩნია..