რატომ აბრაზებს ჯაბა კილაძეს ეკა ნიჟარაძის ასაკზე საუბრები

მსახიობები ეკა ნიჟარაძე და ჯაბა კილაძე პროექტმა "ცეკვავენ ვარსკვლავები" კონკურენტებად აქცია, მაგრამ ეს მხოლოდ სხვის თვალში. სინამდვილეში კი ერთმანეთის დიდი გულშემატკივრები არიან, მათი მეგობრობა წლებს ითვლის. მსგავსმა თვისებებმა, საერთო ინტერესებმა მათ შორის არსებული ასაკობრივი ზღვარი წაშალა. მალე ისინი სპექტაკლის რეპეტიციებს შეუდგებიან, სადაც ორივე ერთად ითამაშებს.
– გახსოვთ, სად და როგორ ნახეთ ერთმანეთი პირველად?
ეკა: ჩემი და ჯაბას გაცნობის მომენტი არც მახსოვს. მე მის მშობლებთანაც ვმეგობრობ. ახლა ისევ დაიწყება ჩემს ასაკზე ლაპარაკი...
ჯაბა: შენს ასაკზე მე უფრო კარგად ვილაპარაკებ!
ეკა: ჯაბა ბუნებრივად შემოიჭრა ჩემს ცხოვრებაში და ჩემს გულში. მას ახალგაზრდა მშობლები ჰყავს – თემო კილაძე და ციცინო კობიაშვილი. წლების განმავლობაში ჩემი კოლეგები იყვნენ. სანამ ჯაბა წამოიზრდებოდა და თეატრში მოვიდოდა, ჩვენ ვახლობლობდით. დღემდე ოჯახებით ვმეგობრობთ. ციცინოს ახლახან ჰქონდა პრემიერა, მაგრამ სპექტაკლი ჯერ ვერ ვნახე. ჯაბას მოვუბოდიშე, ვერ მოვედი–მეთქი და აღმოჩნდა, რომ თვითონაც არ ყოფილა... ახლა ჯაბასთან უფრო ვმეგობრობ, ვიდრე მის მშობლებთან. მასთან გაცილებით ხშირად მაქვს კონტაქტი.
ჯაბა: რაღაც ჯაჭვი გადაიბა. ეკას შვილებიც ჩემი მეგობრები არიან.
ეკა: ჯაბას ყოფილ მეუღლეს, თამთა ჭელიძეს, ჯერ კიდევ მაშინ ვიცნობდი, როცა ძალიან პატარა იყო. თამთას დედა ჩვენთან, ინსტიტუტში მუშაობდა. ბოლოს კი თამთა და ჯაბა დაწყვილდნენ. ერთი სამყარო გვაქვს და ყველა ერთად ვართ.
– რა არის ის ძირითადი თვისება, რამაც ასე დაგაახლოვათ?
ჯაბა: ჩვენ ზუსტად ერთნაირები ვართ. მეგობრობა 24 საათიან შეხებას არ ნიშნავს. ერთ თეატრში ვართ, ერთ სფეროში ვმუშაობთ.
ეკა: სპექტაკლებში ერთადაც გვითამაშია. ჯაბა და ნიკო (აწ გარდაცვლილი პოეტი და მსახიობი ნიკო გომელაური, ეკას ყოფილი ქმარი. ავტ.) თავისუფალ თეატრში ერთად მუშაობდნენ. მასთანაც მეგობრობდა. მე და ჯაბას ბევრი შეხების წერტილი გვაქვს. ძალიან ნიჭიერი, ხალისიანი, კარგი ხასიათის, კარგი გარეგნობის ბიჭია. კლუბებში ერთადაც ვერთობით.
რაც ყველაზე მთავარია, ერთმანეთის გულშემატკივარები ვართ და ეს პროექტის "ცეკვავენ ვარსკვლავები" მსვლელობაში კიდევ ერთხელ დადასტურდა. სამ თვეზე მეტ ხანს ერთად ძალიან მძიმე შრომა გავწიეთ.
– პროექტში კონკურენტები იყავით და ამას როგორ ეგუებოდით?
ეკა: ალბათ ვიღაცისთვის ასე იყო, მაგრამ მე არავის ვთვლიდი კონკურენტად, მით უმეტეს, ჩემთვის ისეთ უახლოეს ადამიანს, როგორიც ჯაბაა. ბევრჯერ ვთქვი, რომ მხოლოდ და მხოლოდ საკუთარ თავს ვეჯიბრებოდი. სულ ვცდილობდი, ჩემი ნომრები უფრო და უფრო უკეთესი ყოფილიყო, რაც ზოგჯერ გამომდიოდა, ზოგჯერ – არა.
ჯაბა არანაკლებ მონდომებული იყო. სამწუხაროდ, მაშინ დატოვა პროექტი, როდესაც ძალიან დიდი ნაბიჯი გადადგა წინ. როცა არ ველოდით, ზუსტად იმ დღეს გამოეთიშა კონკურსს.
– ამ პროექტმა რა მოგცათ, გარდა იმისა, რომ სამეჯლისო ცეკვები ისწავლეთ?
ეკა: მიუხედავად იმისა, რომ მე და ჯაბას ხალხი აქამდეც კარგად გვიცნობდა, ჩემი შვილები მეუბნებიან, თითქოს ხალხმა ახლა თავიდან გაგიცნოო. უფრო ცნობადი გავხდი, ვიდრე ვიყავი. არადა როგორ არ მიყვარს სიტყვა "ცნობადი".
ჯაბა: ჯერ ერთი, მაყურებელმა აბსოლუტურად სხვა ამპლუაში გვნახა. მეორეც, საკუთარ თავს გამოცდა მოვუწყვეთ. ეკა ასე თუ ისე მოცეკვავე გახლდათ, მაგრამ მისთვისაც გამოწვევა იყო. ჩემი თვალით მაქვს ნანახი, ეკა ყოველდღე როგორ წვალობდა. არასოდეს უთქვამს, რა ვქნა, არ გამომდისო. არც არავის გვქონდა ამის თქმის უფლება, რადგან გულშემატკივარი ჩვენ გამო ფულს ხარჯავდა და ესემეს–ებს გვიგზავნიდა.
– ეს კონკურსი თქვენგან ფიზიკურ გამძლეობასაც მოითხოვდა და მორალურსაც. ბევრი გაკრიტიკებდათ. ეკა, თქვენს ასაკსაც უსვამდნენ ხაზს, ამბობდნენ, მონაწილეობა არ უნდა მიეღოო.
ეკა: 41 წლის ვარ. საზღვარგარეთ ცხოვრება 40 წლის შემდეგ იწყება. ამ ასაკში ქმნიან ოჯახებს, კარიერასაც კი იწყებენ, შვილებს აჩენენ. ჩვენთან რატომღაც ითვლება, რომ თუ 40 წლის ხარ, საკუთარ თავს ხაზი უნდა გადაუსვა.
ჯაბა: თუ 22 წლის ხარ, კარგი "როჟა" ხარ და თუ 40–ის, შენი დედა ვატირე?! ასეთი მიდგომა არასწორია! ეკამ ძალიან კარგად იცის თავისი შესაძლებლობები, მაგრამ ვიღაცეების კომენტარები მასზე ნამდვილად მოქმედებდა. რა დიდი ასაკი ეკას აქვს?! ვინც ამის გამო აკრიტიკებდა, ბოროტები და შურიანები არიან. აბა, მათ შეძლონ ეკას ასაკში ასეთ ფორმაში ყოფნა და ამდენის კეთება იმის პარალელურად, რომ შვილები ჰყავს და ცოტა ხანში ბებია გახდება. მისი ასაკის ქალებისთვის ეს სტიმული უნდა იყოს. არ არის აუცილებელი, ყველამ ცეკვა დაიწყოს, უბრალოდ კარგი იქნება, თუ ფორმის შენარჩუნებაზე არც ამ ასაკში იტყვიან უარს. ეკას ასაკის ქალების 80 პროცენტი სილამაზის სალონში წელიწადში ერთხელ თუ შევა, საკუთარ თავს არ უვლიან.
ეკა: თუმცა მე იმ ქალების კატეგორიას არ განვეკუთვნები, ვინც თავს უვლიან. პირიქით, საერთოდ არ ვუვლი ჩემს თავს.
ჯაბა: ეკა შვილებს უვლის.
– ეკა, მართლაც ძალიან კარგ ფორმაში ხართ. როგორ ახერხებთ ამას, დიეტას იცავთ, ვარჯიშობთ?
ეკა: ქუჩაში ყველა მეუბნება, რა კარგ ფორმაში ხარ, როგორ გახდი და კარგად გამოიყურებიო. ეს კი მხოლოდ ჩემმა ყოველდღიურმა ვარჯიშებმა, შრომამ, სტრესმა განაპირობა. დიეტაზე არ ვყოფილვარ. შეიძლება ითქვას, რომ ფიზიკურად საერთოდ მოვიშალე, აბსოლუტურად ყველა კუნთი მტკიოდა. მაინც კმაყოფილი ვარ, რომ ნახევარფინალამდე მივედი. ამდენი თვე ამ პროექტით ვიცხოვრეთ მეც, ჩემმა შვილებმაც და სიძემაც. ყველა ჩემზე იყო აწყობილი. არიქა, დაღლილი მოვიდა, ჭამე, დაისვენე, დაიძინეო. მართლა ფორთხვით ავდიოდი სახლში.
– ასაკით თქვენზე პატარა კონკურენტები არ გაშინებდნენ?
ეკა: არა. მართლაც ჩემზე 20 წლით უმცროსი კონკურენტები მყავდნენ. ჩემი შვილების ტოლები იყვნენ, რაზეც მეცინებოდა. მე და რუსკა მაყაშვილის დედა ერთად ვსწავლობდით, კურსელები ვიყავით. რუსკა ჩემ თვალწინ გაიზარდა. როცა დამირეკეს და მონაწილეობა შემომთავაზეს, ვიკითხე, ვინ იყვნენ მონაწილეები და ეგრევე ჯაბას გადავურეკე, რა ვქნათ–მეთქი. მაშინვე თანხმობა ვერ ვთქვი, ჩემს შვილებსაც უნდა დავლაპარაკებოდი, თეატრის ამბებიც უნდა გამერკვია.
– ზოგჯერ საუკეთესო მეგობრებიც კამათობენ. თქვენ რაში ვერ თანხმდებით?
ეკა: მე და ჯაბას ამდენი წლის განმავლობაში საერთოდ არაფერზე გვიკამათია.
ჯაბა: არ არსებობს ისეთი მნიშვნელოვანი საკითხი, რაზეც შეიძლება ვიკამათოთ. ალბათ ძალიან ელემენტარულ რაღაცეებში განვსხვავდებით, მაგალითად, საჭმელების სიყვარულში. მე და ეკას დიდად განსხვავებული აზრები რომ გვქონდეს, ასე ახლოს არც ვიქნებოდით. არც ეკას რაიმე უარყოფითი თვისება მომხვედრია თვალში.
ეკა: ახალი სპექტაკლის რეპეტიციები გვეწყება, იქაც ერთად ვიქნებით, მაგრამ ჯერ მეტს ვერაფერს გეტყვით. ისე მომენატრა თეატრში რეპეტიციები, ერთი სული მაქვს, როდის დაიწყება.
ჯაბა: მეც გულის ფანცქალით ველოდები.
– ბევრს ქალისა და მამაკაცის მეგობრობის არ სჯერა, მით უმეტეს, მსახიობთა წრეში. ასეთი ურთიერთობა ხშირად ხდება ჭორის საბაბი...
ჯაბა: რა სისულელეა! ბევრი მეგობარი გოგო მყავს და ისინი ჩემთვის ჩვეულებრივი, ნამდვილი მეგობრები არიან.
ეკა: მით უმეტეს, თეატრში ეს აბსოლუტურად წარმოუდგენელია. ონისე ონიანიც ჩემი მეგობარია და ნიკუშა კუჭავაც. ამ ადამიანებს ცოლები ჰყავთ და რაზე შეიძლება ლაპარაკი!
– საკუთარი გამოცდილებიდან რა შეგიძლიათ მითხრათ, მეგობრობა ჭირში მტკიცდება თუ ლხინში?
ეკა: ჯაბა მე ყოველთვის გვერდით მიდგას. აუტსაიდერებში რომ ვიდექი, ჯაბა მაშინაც ჩემ გვერდით იყო, ჩემზე მეტად ნერვიულობდა. მერე ჩამოვიდა, მომეხვია.
ჯაბა: მეგობრობა ისაა, როცა სულ გვერდით უდგახარ. რა მნიშვნელობა აქვს, უჭირს თუ ულხინს. მე რომ გავიგო, ეკას რაღაცაში ვჭირდები, ნებისმიერ შემთხვევაში მის გვერდით აღმოვჩნდები.
ეკა: ჩემი შვილი, ჯეჯიკო, რომ უნივერსიტეტში აბარებდა, ჯაბამ უამრავჯერ დამირეკა, რას შვრებაო. როცა კარგად ვარ, მაშინაც ჩემ გვერდით არიან მეგობრები და როცა ცუდად ვარ, მაშინაც.
– თქვენი უახლოესი გეგმები როგორია?
ეკა: შვილიშვილს ველოდები და მის დასახვედრად ვემზადებით. აქამდე ამ ყველაფრისთვის არ მეცალა. ახლა კი ნელ–ნელა ჩვეულებრივ ცხოვრებას ვუბრუნდები.
ჯაბა: ეკას ყველაზე დიდი გეგმა ჰქონია. მე ახლა ცოტა უნდა ამოვისუნთქო. ჩემი ყველა გეგმა ისევ თეატრს უკავშირდება.
ქეთი დინოშვილი