"ქმარმა ჩვენთან ერთად დასასვენებლად საყვარელიც წამოიყვანა"
3 329 ნახვა
თქვენი ჟურნალის ყველა ნომერს ვყიდულობ. "გულახდილ საუბრებში" ერთი ქალი წერდა, ამ კაცებმა სულ გაუბერესო. ეს ფრაზა ისე მომეწონა, მეც მომინდა ამბის მოყოლა. კაცებმა მართლა გაუბერეს, თანაც იმდენად, რომ, მგონი, თავისუფლად შეძლებთ სერიის გაკეთებას "გაფრენილ" კაცებზე.
ჩემი ქმარი ნორმალური რომ იყოს, მართლა ვერ გაბედავდა იმას, რაც გააკეთა. მისთვის არასოდეს წამომიძახია, რომ უსახლკარო, უპატრონო იყო. რომ გავყევი ცოლად, დედაჩემმა მალევე მიკროინფარქტი გადაიტანა. ქალი დღემდე ვერ ეგუება, რომ მის დედისერთა შვილს ასეთი ქმარი შეხვდა. ვაღიარებ, რომ არასწორად მოვიქეცი, როცა ის ავირჩიე ცხოვრების თანამგზავრად. მაშინ სხვანაირად ვფიქრობდი, ცხოვრებაზე განსხვავებული შეხედულებები მქონდა. მეგონა, რომ მუდამ ხელისგულზე მატარებდნენ, სხვებიც ისე მომიფრთხილდებოდნენ, როგორც ამას ჩემი მშობლები აკეთებდნენ.
გათხოვებიდან მალევე მივხვდი, რომ თურმე სხვანაირი ოჯახებიც არსებობდა, სადაც ერთმანეთს არათუ ეფერებოდნენ, გამარჯობასაც არ ეუბნებოდნენ. ქმრის ოჯახში დიდხანს ვერ გავძელი და მშობლებთან გადავედი საცხოვრებლად. მამა ბედს შეეგუა და ჩემი ქმრის გამოწვრთნა დაიწყო. დიახ, ასე ჰქვია იმას, რასაც მამა მას უკეთებდა, აბსოლუტურად ყველაფერს ასწავლიდა, მაგიდასთან მოქცევის წესებსაც კი. ჩემებს უხაროდათ, რომ დამყოლი ხასიათი ჰქონდა. რასაც ეუბნებოდნენ, აკეთებდა. ამიტომ ცოტათი დამშვიდდნენ და აღარ მსაყვედურობდნენ. მეც დავწყნარდი, ვიფიქრე, რომ მის გვერდით არაფერი მქონდა სანერვიულო, მაგრამ შევცდი.
მამაჩემის წყალობით, საქმე წამოიწყო თუ არა, მაშინვე ქალებში დაიწყო სირბილი. მე კი ვხვდებოდი, მაგრამ მშობლებს არაფერს ვაგებინებდი, არ მინდოდა, ენერვიულათ. მერე კი ისე გათავხედდა, ამის დამალვას აზრიც არ ჰქონდა. ცოტა ხნის წინ, ახალ წლამდე, მე და ბავშვები გუდაურში წაგვიყვანა დასასვენებლად. გარემო რომ გამოვიცვალე, ცოტა დავშვიდდი. ჩემი ქმარ–შვილის ცქერით ვტკბებოდი. ჩემი ქმარი კი დაიკარგებოდა ხოლმე რამდენიმე ხნით, მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდი. ნასვამი მოდიოდა და ვფიქრობდი, რომ კაცებთან ერთად სვამდა. ერთ დღეს სასტუმროში მის საყვარელს მოვკარი თვალი. მანამდე მიმტკიცებდა, ჩვენ შორის ყველაფერი დამთავრდაო. გავარკვიე, რომ ჩემმა ქმარმა თავის ცოლ–შვილთან ერთად საყვარელიც ჩამოიყვანა დასასვენებლად. თანაც ვისი ფულით?! მამაჩემის! რა თქმა უნდა, იქიდან წამოვედი და ოჯახში დიდი კონფლიქტიც მომივიდა.
ქმარს არ ველაპარაკები და ვეუბნები, რომ ჩემი სახლიდან წავიდეს. ის კი უკვე მერამდენედ მეუბნება, რომ გამოსწორდება და ასეთ რამეს აღარ ჩაიდენს. ალბათ იმით სარგებლობს, რომ ჩემთვის ოჯახი მართლა ძალიან წმინდაა. იმისთვის, რომ შვილები მშვიდად იყვნენ, ხშირად ქმარს ზედმეტ საყვედურსაც არ ვეუბნები. მშობლებსაც ვუფრთხილდები. არ მინდა, ასაკშიშესული დედ–მამა ამის გამო ვანერვიულო. მან ეს ყველაფერი რომ იცის, ამდენს ალბათ ამიტომაც ბედავს... აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე, კიდევ ერთხელ ვაპატიო თუ შანსის მიცემას აზრი აღარ აქვს.
თქვენი მკითხველი
ჩემი ქმარი ნორმალური რომ იყოს, მართლა ვერ გაბედავდა იმას, რაც გააკეთა. მისთვის არასოდეს წამომიძახია, რომ უსახლკარო, უპატრონო იყო. რომ გავყევი ცოლად, დედაჩემმა მალევე მიკროინფარქტი გადაიტანა. ქალი დღემდე ვერ ეგუება, რომ მის დედისერთა შვილს ასეთი ქმარი შეხვდა. ვაღიარებ, რომ არასწორად მოვიქეცი, როცა ის ავირჩიე ცხოვრების თანამგზავრად. მაშინ სხვანაირად ვფიქრობდი, ცხოვრებაზე განსხვავებული შეხედულებები მქონდა. მეგონა, რომ მუდამ ხელისგულზე მატარებდნენ, სხვებიც ისე მომიფრთხილდებოდნენ, როგორც ამას ჩემი მშობლები აკეთებდნენ.
გათხოვებიდან მალევე მივხვდი, რომ თურმე სხვანაირი ოჯახებიც არსებობდა, სადაც ერთმანეთს არათუ ეფერებოდნენ, გამარჯობასაც არ ეუბნებოდნენ. ქმრის ოჯახში დიდხანს ვერ გავძელი და მშობლებთან გადავედი საცხოვრებლად. მამა ბედს შეეგუა და ჩემი ქმრის გამოწვრთნა დაიწყო. დიახ, ასე ჰქვია იმას, რასაც მამა მას უკეთებდა, აბსოლუტურად ყველაფერს ასწავლიდა, მაგიდასთან მოქცევის წესებსაც კი. ჩემებს უხაროდათ, რომ დამყოლი ხასიათი ჰქონდა. რასაც ეუბნებოდნენ, აკეთებდა. ამიტომ ცოტათი დამშვიდდნენ და აღარ მსაყვედურობდნენ. მეც დავწყნარდი, ვიფიქრე, რომ მის გვერდით არაფერი მქონდა სანერვიულო, მაგრამ შევცდი.
მამაჩემის წყალობით, საქმე წამოიწყო თუ არა, მაშინვე ქალებში დაიწყო სირბილი. მე კი ვხვდებოდი, მაგრამ მშობლებს არაფერს ვაგებინებდი, არ მინდოდა, ენერვიულათ. მერე კი ისე გათავხედდა, ამის დამალვას აზრიც არ ჰქონდა. ცოტა ხნის წინ, ახალ წლამდე, მე და ბავშვები გუდაურში წაგვიყვანა დასასვენებლად. გარემო რომ გამოვიცვალე, ცოტა დავშვიდდი. ჩემი ქმარ–შვილის ცქერით ვტკბებოდი. ჩემი ქმარი კი დაიკარგებოდა ხოლმე რამდენიმე ხნით, მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდი. ნასვამი მოდიოდა და ვფიქრობდი, რომ კაცებთან ერთად სვამდა. ერთ დღეს სასტუმროში მის საყვარელს მოვკარი თვალი. მანამდე მიმტკიცებდა, ჩვენ შორის ყველაფერი დამთავრდაო. გავარკვიე, რომ ჩემმა ქმარმა თავის ცოლ–შვილთან ერთად საყვარელიც ჩამოიყვანა დასასვენებლად. თანაც ვისი ფულით?! მამაჩემის! რა თქმა უნდა, იქიდან წამოვედი და ოჯახში დიდი კონფლიქტიც მომივიდა.
ქმარს არ ველაპარაკები და ვეუბნები, რომ ჩემი სახლიდან წავიდეს. ის კი უკვე მერამდენედ მეუბნება, რომ გამოსწორდება და ასეთ რამეს აღარ ჩაიდენს. ალბათ იმით სარგებლობს, რომ ჩემთვის ოჯახი მართლა ძალიან წმინდაა. იმისთვის, რომ შვილები მშვიდად იყვნენ, ხშირად ქმარს ზედმეტ საყვედურსაც არ ვეუბნები. მშობლებსაც ვუფრთხილდები. არ მინდა, ასაკშიშესული დედ–მამა ამის გამო ვანერვიულო. მან ეს ყველაფერი რომ იცის, ამდენს ალბათ ამიტომაც ბედავს... აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე, კიდევ ერთხელ ვაპატიო თუ შანსის მიცემას აზრი აღარ აქვს.
თქვენი მკითხველი
