შევსებული არსებობა (2)(3)

სახლში მისულს მალევე ჩაეძინა, მეგობრების ზარებმაც ვერ გააღვიძეს..ესეც შენი ემოციურად დატვირთული დღე..არადა თითქოს ძალიანაც არ დაღლილა. მეორე დღეს ზუსტად სამუშაოს დაწყების დროს გამოცხადდა და ჩვეულ დატვირთულ დღეს ჩვეული რიტმით შეუდგა. დემეტრეს თქმის არ იყოს ალღო მალევე აუღო საქმეს, მეორე დღესვე ახალი საქმე აიღო და დამუშავებას შეუდგა. მონახაზი დემეტრეს გადაუგზავნა და დაკორექტივებულზე პრეზენტაციის გაკეთებას შეუდგა. ამ დროს დემეტრემ შემოაღო კარი
_ გოგოებო რას შვრებით? თეო წინა პრეზენტაცია სათარგმნად გადააგზავნე? ალექსანდრე კითხულობს როდის იქნებაო..ეჩქარება
_ ვაიმე ბატონო დემეტრე კი გადავაგზავნე, მაგრამ თბილისში ნორმალური ესპანურენოვანი თარჯიმანი არ არის მგონი.. კვირაზე მეტია წელავენ და ბოდიშებს იხდიან..მეც აღარ შემიფუცხუნებია, ვიცოდი ჯერ არ სჭირდებოდა..ეხლავე გავიქცევი და დავადგები თავზე
_ შეიძლება ვნახო რა პრეზენტაციაა? – მორიდებულად თქვა სალომემ
_ როგორ არ შეიძლება, მაგრამ..მოიცა Сვ-ში ესპანური ენაც გიწერია ხო შენ? არ თქვა, რომ თარგმნასაც შეძლებ..
_ ჯერ არ ვიცი რა სირთულის ტექსტია ბატონო დემეტრე..თუ შევძლებ..
_ ვაიმე არიქა თეონა..მიეცი ამას პრეზენტაცია – შემოუძახა დემეტრემ. სალომემ თვალი გადაავლო და გაიღიმა
_ ჩვეულებრივი, სტანდარტული ტექსტებია, მეგონა იურიდიული ან ეკონომიკური ტერმინოლოგიით იქნებოდა გაჯერებული, საღამომდე მზად იქნება ბატონო დემეტრე
_ უი შენ გენაცვალე! მიდი ჩემო კარგო და მე ვიცოდე.. თეონა..იმ უსაქმურებს კაპიკსაც არ გადავურიცხავთ..არც კი ჩაანიშნინო ხარჯებში! სალო, შენი იმედი მაქვს.
სალომე თარგმნას შეუდგა და ოცდათექვსმეტგვერდიანი პრეზენტაცია საღამოს რვა საათისთვის ძლივს დაასრულა. თეონა უკვე წასულიყო, მარტო დემეტრე ელოდებოდა თარგმანს. სალომემ ნათარგმნს ხელი მოკიდა და კიბეს აუყვა, ლიფტს აღარ დალოდებია, მხოლოდ 2 სართულით მაღლა უწევდა ასვლა. კარზე ფრთხილად დააკაკუნა და შეაღო
_ მოდი სალო მოდი.. ალექსანდრე ელოდება ნათარგმნს, მოვუყევი რაშიც იყო საქმე, მეტი გზა არ ჰქონდა და დაელოდა. სწრაფად გადავხედოთ და გადავუგზავნოთ..იმედია შეცდომები არ გაგპარვია – სადღაც ათ წუთში გაიარეს კიდევ ერთხელ ტექსტები და დემეტრემ ტექსტი ალექსანდრეს შეუტანა, სალომეს სთხოვა ცოტა ხანს აქ დამელოდეო. გოგომ თვალი მოავლო დემეტრეს კაბინეტს..როგორი დახვეწილი გემოვნება ჰქონდა ამ კაცს, აშკარად ეტყობოდა, რომ პედანტი იყო..ერთ ქაღალდსაც კი ვერ ნახავდით მის მაგიდაზე უწესრიგოდ. კედლებზე გეომეტრიული სიზუსტით დაეკიდებინა ფოტოები, კოლაჟი კომპანიის მნიშვნელოვან და დასამახსოვრებელ დღეებს ასახავდა. აი ისიც, ალექსანდრე თუხარელი..ფოტოზეც როგორი საქმიანი და კუშტია, თითქოს მიმიკასაც არასოდეს იცვლის,ფოტოზეც ყველაზე მაღალია და წარმოსადეგი,ხორბლისფერი კანი და მუქი თმა აქვს, მუქი მკაცრი წარბები და საოცრად..საოცრად გამჭოლი მზერა..ათლეტური აღნაგობა და შესამჩნევად დიდი ხელები. ალბათ არასოდეს იღიმება..ასეთ დაკავებულ ხალხს ღიმილის დროც კი იშვიათად რჩებათ..მერე რა, რომ ახალგაზრდაა. ეხლა მის დაკავებულობასა და მოუცლელ ღიმილზეც იდარდოს სალომ..ნეტავ მალე მოვიდეს დემეტრე, რომ სახლში წასვლა ეღირსოს..მგელივით შია. კიდევ ათი ხუთი წუთიც და დემეტრე დაბრუნდა.
_ ყოჩაღ სალომე.. აღფრთოვანებული ვარ! რაღაც ფირმა ერთი კვირაა ჯახირობს, შენ კი რამოდენიმე საათში მოუღე ბოლო. ალექსანდრეც ძალიან კმაყოფილია, თუმცა გამოსაცდელი ვადის შემცირებაზე არაფერი უთქვამს. არაუშავს, ეს ორი კვირაც მალე გავა
_ მე არ ვნერვიულობ ბატონო დემეტრე –გაიღიმა სალომემ _კარგია წესებს რომ მივყვებით, მომავალში სტაბილურობის გარანტიასავით იქნება
_ საოცრად ჭკვიანი გოგო ხარ! სად იყავი შვილო აქამდე?..
სალომემ მორცხვად დახარა თავი და ქებისგან გამოწვეული უხერხულობა დამშვიდობებით დაფარა.
_ თუ აღარ დაგჭირდებით მე წავალ ბატონო დემეტრე, თუ რაიმე შეცდომას იპოვის ან პასუხი დასჭირდება სახლშიც ჩავრთავ სკაიპს და იქიდან მოგეხმარებით
_ ერთად წავალთ ჩემო კარგო, სადაც მეტყვი მიგიყვან, სპეციალურად დაგტოვე, რომ უარი არ გეთქვა, გიგი უკვე წასულია, მძღოლებიც აღარ არიან ადგილზე, ამიტომ ვალდებული ვარ დაგვიანებისთვის მოგემსახურო
_ რას ბრძანებთ, თვითონ გავალ, ტრანსპორტი ჩვეულებრივად დადის ამ დროსაც, თქვენ არ შეგაწუხებთ, ძალიან გთხოვთ თავი მართლა დავალებულად არ მაგრძნობინოთ..არ აქვს მნიშვნელობა კონტრაქტი გაფორმდა თუ არა..მთავარი ისაა, რომ ეხლა აქ ვარ, ამ კომპანიას ვემსახურები და საერთო საქმეში დახმარებისთვის ბონუსს არ მოვითხოვ.
დემეტრე კმაყოფილი ღიმილით შესცქეროდა ამ პატარა გოგოს, ჭკვიანური ტიტინით რომ ათბობდა ოთახსაც და მის გულშიც მამაშვილურ სითბოს აღვივებდა. კიდევ იკამათეს წაყვანა-არწაყვანის თაობაზე და სალომემ მაინც თავისი გაიტანა. შანამ გაჩერებამდე მივიდოდა გაჩერებულ მანქანებთან გავლა მოუწია, ერთ-ერთი შავი ჯიპის ჩაწეული ფანჯრიდან ქალის ხმამაღალი, ირონიული ლაპარაკი ისმოდა
_ სანდრო შენს ოფისთან ვარ და გელოდები! საშვს დაუშვებ თუ ეგრევე ამოვიდე? …….....უსაქმური არც მე ვარ მაგრამ როგორღაც ვიცლი რაა..
სალომე გასცდა კოლონას და ისევ ფიქრს მიუბრუნდა. სტანდარტული შემთხვევაა.. ასეთ ქალებში მსუყე ლუკმად ითვლება და ნადირობენ მასზე, ესეც ანადირებინებს თავს, როგორ ასეთ ქალებში? მაინც რანაირში? ღა უფლება აქვს სალომეს რომ ვინმეს განიკითხავს? არა არ განიკითხავს, მაგრამ ის იცის, რომ ისინი სხვა პლანეტიდან არიან, ან სხვა სქესს ეკუთვნიან..იქნებ თვითონ ეკუთვნის სხვა სქესს? ღა მნიშვნელობა აქვს..მთავარი აქ უდიდესი მენტალური სხვაობაა და კაცმა არ იცის რა ჯობია. მთავარია ადამიანი უფლის და საკუთარი თავის წინაშე იყოს მართალი, რა მნიშვნელობა აქვს როგორ წარმოჩნდები სხვების თვალში..შენ თუ მყარად დგახარ ადრე თუ გვიან ყველა შეეშვება ქილიკს და ალმაცერად ყურებას. რაზე ფიქრობს? რატომ ადარებს იმ ქალს თავის თავს? ყველას თავისი გზა აქვს.. არა მაინც რა გასაბრაზებელია ეს ყველაფერი! თითქოს ერთი შეხედვით ყველანაირად ნორმალური და პატივსაცემი ადამიანი, შემდგარი და ჭკვიანი..მასაც ეზარება ზედმეტად ხელის განძრევა და ასეთ ქალებს ანადირებინებს თავს..ასეთ ქალებს, ასეთ ქალებს.. ჰო, ასეთს და მორჩა. ალბათ ეზარება გრძნობებში გადაშვება..ალბათ სიყვარულისთვის ვერც იცლის.. – ამ ფიქრებში სახლში მივიდა და ძლივს შეუსწრო სახლის ტელეფონს.
_ ალო..
_ ….....
_ კი სახლში ვარ, გამო..
_ ......
_ კაი რაა რა დაღლილი, გელოდები, გშიაა?
_ ......
_ მე მშია, მაშინ არ დაგელოდები და რომ ამოხვალ ჩაი დავლიოთ დივანზე ფეხებაკეცილებმა..
_ ….......
_ ჰოო ბებრულად – გაიცინა სალომ და ნინოს მოლოდინში დილით აქა-იქ მიყრილი ფეხსაცმლის საწმენდი და ტანსაცმლის ჯაგრისი თავის ადგილას დააწყო. ნინო მალე ავიდა, ჩაი მოიდუღეს და დაპირებისამებრ დივანზე ფეხმორთხმით დასკუპდნენ.
_ აბა რა ხდება სამსახურში, კაი სასტავია?
_ ჯერ ვისთანაც შეხება მქონდა ყველა ნორმალურია, ზედმეტი სწერვობის და პეროების გარეშე. ეხლა ყველა ესეთი არ იქნება თავისთავად, მაგრამ მე ვისთანაც უშუალო შეხება უნდა მქონდეს მათთან არ მომიწევს დაძაბულს ჯდომა. მარა ჯერ მაგაზე ლაპარაკი ადრეა, გავიდეს ეს ორი კვირა და ვნახოთ რა იქნება..დღეს ერთი პლიუსი უკვე დამიწერეს, გადაწყვეტილება მაინც გენერალურმა უნდა მიიღოს, ყველა კადრს მასთან შეთანხმებით ამტკიცებენო, ყველას პარში ატარებსო.
_ გენერალურიი? ააბა კადრები რაღას აკეთებს?
_ ასეთი ჩვევა ჰქონია, ამიტომაც ჩვენთან ყველა პროფესიონალიაო. ერთი მხრივ კარგიცაა, მაგრამ ალბათ ძალიან დიდი დრო მიაქვს. ისედაც სულ დაკავებულია ჩვენი გენერალური. ახალგაზრდა ბიჭია, წარმოსადეგი ტიპია, დასტოინნი ჩანს
_ იი ვინ შენ და ვინ ეგეთი ლაპარაკი _თვალები მოჭუტა ნინომ
_ აღგიწერე, რა ლაპარაკი გაგიჟდი? დღეს ვიღაც ქალი მიადგა ოფისში, რომ წამოვედი მანქანიდან მესმოდა.. გზაშიც მაგაზე ვფიქრობდი.. იცი ნინ, ასეთებს ყოველთვის ეზარებათ ურთიერთობებისთვის დროის დათმობა და ყველაფერს იოლად ხელში ჩავარდნილი ურჩევნიათ. არ მინდა დავიჯერო, რომ ყველა ასეთი გახდა დღეს..მაგრამ ფაქტს ვერსად წაუხვალ.
_ სალომე შენ ცოტა სხვანაირას გგონია ყველაფერი, ცოტა სხვა მოთხოვნები გაქვს..
_ არა არა ნინ, არაფერი მოთხოვნა არ მაქვს არავის მიმართ, ის კი არა კრგად იცი არასოდეს ვპასუხობ კითხვაზე “როგორი მამაკაცები მოგწონს?” გამიზნულად დასმული კითხვა მგონია, რომ მერე ქვეცნობიერად შენს მიერ აღწერილ პრინცს დაემსგავსონ და ასე აგიხვიონ თვალები. დროთა განმავლობაში ეს ქვეცნობიერი დუღდება, თავის თავს უბრუნდება და ის დასესხებული თვისებები სადღაც ქრება..აქედან იქყება უსიამოვნებები. შულაც არ არის ბევრი ადამიანი ძლიერი იყოს და სამართლიანი, ალბათ კდიევ ბევრის ჩამოთვლა შეიძლება, მაგრამ ასე დაწვრილმანებას ჯობია თქვა ღვთისნიერი..როცა ადამიანი ასეთია, როცა რწმენითაა გაჯერებული, ოღონდ არა დატყვევებული და გაუაზრებლად დამორჩილებული მას არასოდეს შეეშლება ძირითადი, ის რაც მამაკაცის ხერხემალი უნდა იყოს. მთავარია თანდაყოლილი თვისებები და პრინციპები ჰქონდეს ასეთი, თორემ შეძენილს და ტრავმით გამოწვეულს ალბათ ყოველთვის ეშველება. ესე ლაპარაკი ძნელიცაა.. არც არაფერში გამოდგება.. ისეთი თემაა ან იქნება იქნება, რაშიც ეჭვი მეპარება უკვე, არადა ვიქნები ასე ჩემს ნაჭუჭში, ჩემი საინტერესო და ყველაფრიტ გაჯერებული ცხოვრებით დავტკბები და არასოდეს გავთხოვდები მხოლოდ იმიტომ, რომ კაცი საჭიროა ოჯახში – ბოლო ფრაზა ისეთი ინტონაციით წარმოთქვა სალომემ ნინოს სიცილი აუტყდა.
_ რა ტიპი ხარ.. იცი დღეს ლევანი იყო ჩემთან.. ძალიან უნდა მალე დავქორწინდეთ, მაგრამ მეც მინდა სალო სამსახური, ასე ერთი ხელის მოსმით..
_ კარგი რა..სამსახური რომ გინდა კარგია, მაგრამ სანამ შეაბერდებით მანმადე ჯობია დაქორწინდეთ ნი, სამსახური ვერსად წაგივა.. სხვა ხომ არაფერი გაფერხებს რაც მთავარია
_ არ მინდა ჩემებზე ან მისიანებზე ვიყოთ დამოკიდებული..ლევანს იმხელა ხელფასი არ აქვს, რომ გვეყოს, კაპრიზი კი არ არის ჩემი..მართლა საჭიროა.
_ მართალი ხარ, მაგრამ ამასობაში იმის შანსიც დიდია, რომ მთავარი დაკარგოთ..სიმშვიდე და ჰარმონია..ერთი სიტყვით მოსაწყენად ჟღერს, მაგრამ კამათებს მაინც ვერსად წაუხვალთ – გაიცინა სალომ – რაც დრო გადის ხომ იცი..
_ არ ვიცი არ ვიცი.. ვნახოთ. ეხლა გავიქცევი, ხვალისთვის ფრჩხილები მინდა გავიკეთო..ედოს ბევრი კლიენტი ყავდა და გვიან ჩამწერა.
სალომემ ნინო გააცილა და ცოტა ხანს პარკში საქანელაზე ჩამოჯდა. როცა ძალიან იღლება ყველაზე მეტად ასე ისვენებს, გავა ჰაერზე, მოდუნდება და მუსიკას უსმენს. ათი წუთიც არ იყო გასული, რომ დემეტრეს ზარმა გამოარკვია.


_ გისმენთ ბატონო დემეტრე
_ სალომე ბოდიში ასე გვიან რომ გაწუხებ, მაგრამ ერთხელღა უნდა დაგვეხმარო.. პასუხია ისევ სასწრაფოდ გასაგზავნი, ხვალ უნდა დამტკიცდეს ჯანდაბა მაგათ.. ბევრი არ არის, სულ ორი გვერდია.. სკაიპით გადმოგიგზავნი და ალექსანდრეს მეილსაც მოგწერ, ან სკაიპს. მე ქალაქიდან უნდა გავიდე ნახევარ საათში და შენ მიაწოდე როგორც კი მორჩები
_ კარგით არ არის პრობლემა, ხუთ წუთში ვიქნები ინტერნეტში
_ძალიან მეუხერხულება ასეთ დროს რომ გაწუხებთ, მაგრამ მეტი გზა მართლა არ გვაქვს..რამდენიც არ უნდა ილაპარაკო ეს ბონუსად იქცევა და აღარ შემეკამათო ეხლა!
_ საჭირო არ არის, მაინც გეტყვით – გაიღიმა სალომემ.
შწრაფად ავიდა სახლში და სკაიპი ჩართო, დემეტრე უკვე ელოდებოდა, გადმოუგზავნა ფაილები და ალექსანდრეს მეილი და სკაიპიც მოაყოლა.
_ სალო სკაიპით თუ გადაუგზავნი უკეთესი იქნება.. უცებ ნახავს
სალომემ დემეტრეს დაემშვიდობა და თარგმნა დაიწყო. რთული არაფერი იყო, მალევე მორჩა და ეხლაღა დააკვირდა ალექსანდრეს ნიკს ეასტერ მოაი რა უცნაურია, რატომ არის ეხლა ვითომ ეს მოაი? დავიჯერო ნამყოფია? აღდგომის კუნძულებზე??? ალბათ უფრო ამ ქანდაკებებივით მონოლითური ჰგონია თავი..არადა რა ადვილად აჩანგლინებს თავს ისეთ ქალებს. ეასტერ მოაი არ ენთო..სალომემ მაინც ჩაუგდო ფაილი და ყოველი შემთხვევისთვის მეილის გახსნაც დაიწყო. ის ის იყო გადაუგზავნა მეილითაც, რომ სკაიპი ახმაურდა. “დიდი მადლობა.. ბოდიშს გიხდით არასამუშაო დროს შეწუხებისთვის” წერდა მოაი. “არაფრის, არ შევწუხებულვარ” დაუბრუნა პასუხი სალომ და ველი ჩაკეცა.
მეორე დღეს სამსახურში მივიდა თუ არა ტელეფონმა დარეკა.
_ რა ქენი სალო, გადაუგზავნე გუშინ?
_ დიახ ბატონო დემეტრე
_ მე ესე თერთმეტისკენ მოვალ, მანმადე ვერა და მოემზადე, გამოსაცდელი ვადა ამოგეწურა, დღეს ალექსანდრესთან შევალთ.
_ კი მაგრამ მე მარტო ორი პროექტი გავაკეთე ჯერ..
_ და ერთიც ისეთი, რომ ყველაფერი აწონა! იქვე გკითხავს თუ რამე დააინტერესებს, მაგრამ არ ინერვიულო, განსაკუთრებული არაფერი იქნება.
_ კარგით – დაემშვიდობა სალომე და თეონას მიუბრუნდა.
_ დემეტრემ გამოსაცდელი ვადა ამოგეწურაო..
_ ესე იგი მიღებული ხარ – შესცინა თეონამ – სხვა შემთხვევაში არ გადმოგიწევდა დამიჯერე. ალექსანდრესგან რომ გამოხვალ კაფეში აგვნიშნოთ შიკოლადით და ჩაით – თვალი ჩაუკრა თეომ. გოგოები საქმეს მიუბრუნდნენ. დრო მალე გაილია, დემეტრე მოვიდა, სალომეს კურიკულუმის და დასრულებული ფაილების მოგროვება სთხოვა და გაუყვნენ გზას ალექსანდრეს კაბინეტისკენ. მომცრო ოთახში ლიკა იჯდა და დამაახასიათებლად ფათიფუთობდა.
_ გამარჯობა ბატონო დემეტრე..გამარჯობა.. – მიესალმა სალომესაც
_ გამარჯობა – თბილად გაუღიმა სალომ
_ დავურეკავ და შებრძანდით – ლიკამ ყურმილი აიღო და ღილაკს დააწვა.. _ აა კარგი..
_ ცოტა ხანს დამელოდონ თუ არ შეწუხდებიანო
_ დაველოდებით ბატონო.. – გაშალა ხელები დემეტრემ, მერე ზურგს უკან შემოიწყო და ბოლთის ცემას შეუდგა. სალომემ მიმოიხედა..უზარმაზარი ბორდოსფერი კარის იქით იჯდა მოაი – გაეღიმა.
_ ყავას ხომ არ მიირთმევთ? ან ჩაის – გამოარკვია ლიკას ხმამ
_ არა გმადლობთ – დრო გაიწელა..სალომეს მხრები მოეშვა..ეხლა მიხვდა, რომ დაძაბული იყო აქამდე. დემეტრემ შეხედა და თვალი ჩაუკრა, თვალით ანიშნა ცოტაც მოიცადეო. ამ დროს ნანატრი ზარი გაისმა და ლიკამ კაბინეტისკენ მიუთითა მათ. საშუალოზე დიდი ზომის ოთახი იყო.. დიდი სამუშაო მაგიდა კუთხეში იდგა, ზედ სამუშაო გარემო სუფევდა. ცოტა მოშორებით კუთხეში კი სამეული და ჟურნალების მაგიდა. კედლები სხვადასხვა ჯილდოებით და ფოტოებით იყო გაფორმებული. ალექსანდრე წამოდგა და ჟურნალების მაგიდისკენ წარუძღვა დემეტრეს და სალომეს.
_მობრძანდით.. – გაისმა მკვეთრი ხმა, უფრო სიმკაცრისკენ მიმართული- მაპატიეთ, რომ გალოდინეთ.
_არაფერია სანდრო – უპასუხა დემეტრემ და დივანზე შინაურულად მოიკალათა.
_ გადავიდეთ საქმეზე – ტონი უფრო მკვეთრი გახდა..ან მკაცრი, სალომეს ამის სარკვევად არ სცხელოდა _ პირველ რიგში ძალიან დიდი მადლობა მინდა გადაგიხადოთ კიდევ ერთხელ თარგმანთან დაკავშირებით გაწეული დახმარებისთვის.
_ არაფრის, მოვალე ვიყავი
_ არა არ იყავი! – ეხლა ნამდვილად მკაცრად დასძინა ალექსანდრემ.სალომემ შეკამათება ვეღარ გაბედა. – რაც შეეხება თქვენს ძირითად ფუნქციებს, ბატონმა დემეტრემ ჩამაყენა საქმის კურსში, მაგრამ დასრულებული ვარიანტები ჯერ არ მინახავს. თუმცა ბევრი დრო არ დამჭირდება – ლაპარაკთან ერთად დემეტრემ უცებ გადახედა პრეზენტაციებს, ანგარიშებს, ცხრილებს, პასუხებს, შედეგებს და განაგრძო – ყველაფერი თანმიმდევრულადაა და სწორად..დაწვრილებით მსვლელობას ბატონი დემეტრე ადევნებდა თვალყურს, რაკი ის კმაყოფილია მეც კმაყოფილი ვარ – პაუზა..ალექსანდრე დინჯად, მკვეთრად, აუღელვებლად ლაპარაკობდა “ის ნამდვილი ლიდერია” გაიფიქრა სალომემ. თქვენ სივის გადავხედე, შთამბეჭდავია..აქ გიწერიათ, რომ მშ-ის მოლაპარაკებების ორგანიზატორი იყავით.
_დიახ
_ მსხვილი კომპანიაა..შრომატევადი პოსტი გქონიათ..მანდ მოხვედრა ადვილი არ არის ვიცი, მოკლევადიანი პროექტის დაქირავებულისთვისაც კი ბევრი პირობაა წამოყენებული. მათთან მომუშავემ თავისი საქმის გარდა სხვისი საქმეც უნდა იცოდეს სპეციფიკიდან გამომდინარე.. – შეკითხვასავით გამოუვიდა თხრობითი წინადადება.
_ მეც მომიწია
_ და გაართვით თავი?
_ როგორც ჩანს ასეა..ეს დამოკიდებულებაზე, გამოცხადებულ მადლობასა და ანაზღაურებაზეც აისახა.
_ ბუღალტერიის კეთება არ გიჭირდათ?
_ არა..მე ბუღალტერიის ძირითად ნაწილს არ ვაკეთებდი, ინვოისებთან მქონდა შეხება, სასაქონლო ზედნადებებთან..ეს რთული არ არის.
_ საკამათოა.. – ისევ მკაცრად თქვა ალექსანდრემ – პრინციპში ინვოისებს ონლაინ რეჟიმშიც გზავნიან ასეთ დროს..
_ ინვოისის ასლი საბუთად არ ითვლება ამ შემთხვევაში – დარწმუნებით თქვა სალომემ, ალექსანდრემ შეხედა, თვალი თვალში გაუყარა და კმაყოფილების ღიმილმა შეურხია ტუჩის კუთხე.
_ ბატონო დემეტრე ვფიქრობ სალომე შეძლებს ამ პოზიციაზე მუშაობას..თან საკმაოდ კარგად, შეგვიძლია კონტრაქტი გავუფორმოთ..დანარჩენი კადრების საქმეა
_ კარგი სანდრო, ეხლავე ჩავყვები – გამარჯვებულის ტონით წარმოთქვა დემეტრემ და სალომეს კარისკენ გაუძღვა
_ გილოცავ ჩემო გოგო.. დღეიდან ოფიციალურად ხარ ჩვენი თანამშრომელი..მე ეჭვიც არ მეპარებოდა. ეხლა კადრებში ჩავიდეთ და ხელფასსა და სხვა პირობებზე იქ შევთანხმდებით.
სალომეს საკუთარი გულისცემა ესმოდა, სწრაფად გაიარა დერეფანი, შევიდა შეჭრილში და თითქმის შეკუნტრუშდა ოთახში
_ თეო გამიფორმეს კონტრაქტი
_ ეჭვიც არ მეპარებოდა – გაიმეორა თეონამაც აღტაცებით – არ მოგშივდა? კაფეში უნდა აღგვენიშნა როგორც მახსოვს. გოგოები კისკისით გავიდნენ ოთახიდან და კაფეს მიაშურეს. თითქოს განცხადება გამოაკრესო, სალომეს მიღების ამბავი უკვე ყველამ იცოდა..არადა ამხელა სტაფია.. “კეთილი იყოს შენი ფეხი” , “გილოცავ” მოისმოდა აქეთ-იქიდან, მამაკაცები ფარულად ათვალიერებდნენ ახალ თანამშრომელს. სალომე და თეონა ცარიელ მაგიდასთან დასხდნენ და დათქმული ნუგბარით გააწყვეს მაგიდა.
_ თეო იცი ხელფასი იმაზე მეტი წერია ხელშეკრულებაში, ვიდრე მე მოველოდი
_ ვიცი რატომაც.. რაღაც გარემოებებიდან გამომდინარე მიხვდნენ, რომ ღირებული კადრი ხარ, ეგ იმიტომ, რომ წასვლაზე არ იფიქრო
_ წასვლაზე? არც მიფიქრია..რატომ უნდა წავიდე?
_ ეჰ სალო..იცი რამდენს უჩნდება ამბიცია ამ სამსახურში? ჯანსაღი ამბიცია საჭიროცაა, მაგრამ ეგ უკვე სცდება სიჯანსაღის ფარგლებს. ამიტომ როცა თბილად მოკალათდებიან და იწყობენ ყველაფერს მერე უკვე თითო შექებაზე ხელფასის მატებას ითხოვენ..
_ ეგ არასპორტული საქციელია
_ ჰაჰაა.. ჰოდა ალექსანდრეც ოლიმპიური წესებით აძლევს ხოლმე მაგ დროს დისკვალიფიკაციას..
_ სასიამოვნოა ასეთი სასიამოვნო სიცილის მოსმენა ასეთი სასიამოვნო ქალბატონებისგან- გოგოებმა სიცილი შეწყვიტეს..
_ გამარჯობა ბატონო კახა – მიესალმა თეონა
_ გამარჯობა.. პირველ სამუშაო დღეს აღნიშნავთ? – მიუბრუნდა სალომეს მაღალი, გამხდარი, ღია ფერისთვალება, გერმანელივით ცივი შესახედაობის მამაკაცი
_ ჰო ასე გამოვიდა – უპასუხა თეონამ
_ მერე ეს სადმე სხვა ადგილას არ ჯობდა? – ლაპარაკი ისე გამაგრძო სალომესთვის თვალი არ მოუშორებია..სალომე ხმას არ იღებდა, მხოლოდ მიმიკას აყოლებდა მათ დიალოგს.
_ რატომ? არც აქ არის ურიგო
_ მაშინ აქაც აღვნიშნოთ და სხვაგანაც – გაჯიუტდა კახა
_ ღირსშესანიშნავი არაფერი მომხდარა, ძალიან დიდი მადლობა გულთბილი დახვედრისთვის – ამჯერად სალომემ უპასუხა
_ ვინ იცის.. – ჩაიღიმა გერმანელივით ცივი შესახედაობის კახამ და გაბრუნდა.
_ეს მინისტრის ცოლის ძმაა..არაფრით გამორჩეულია ტვინის პონტში, მაგრამ ხომ ხვდები..წლებია უკვე აქ მუშაობს.
_ ნეპოტიზმი! – დაასკვნა სალომემ. გოგოებმა ისევ დაიწყეს სიცილი. სამუშაო საათები ნელ-ნელა ილეოდა, უცებ ტელეფომის ზარი გაისმა.
_ იყავი სალო, ვუპასუხებ..ალო.. დიახ ბატონო კახა..
_ დიახ ვეტყვი.. – კახა იყო, წეღან რომ მოვიდა ჩვენთან.. გავიგე პროფესიონალი თარჯიმანიც ყოფილა ყველა სიკეთესთან ერთად და თუ ძალიან არ შეწუხდება დამეხმაროს, დიდხანს არ მოვაცდენო. – სალომე უსიამოვნო გრძნობამ შეიპყრო..უარის თქმა თავხედობაში არ ჩამორთმეოდა შეეშინდა..მას ხომ უფრო მაღალი ხელფასი მეტი კვალიფიკაციისთვის დაუნიშნეს..ალბათ ასე მოუწევს ხოლმე თარგმნა პერიოდულად. კახას კაბინეტთან შეჩერდა, ჩაისუნთქა და დააკაკუნა..