შევსებული არსებობა (4)(5)

_მობრძანდით _ მეძახდით? – ხმადაბლა იკითხა სალომემ _ კი კი გეძახდი.. დაჯექი – სალომე ჩამოჯდა – იცი რაღაც პატარა ტექსტი მქონდა სათარგმნი და მინდა დამეხმარო, წინააღმდეგი ხო მარ იქნები? _ ეს ჩემი მოვალეობაა.. _ და ისე რომ მეთხოვა? – თვალები მოწკურა კახამ. _ ტექსტი მაჩვენეთ – მორიდებით გაიღიმა სალომემ _ აი აქ არის..მაგრამ მანმადე კონსულტაცია მინდოდა შენთან.. იცი პასუხის დაწერაშიც მინდა დამეხმარო სალომე.. – მისი სახელი რაღაც გაწელილად, გამახვილებულად წარმოთქვა კახამ. _ დახმარება რომ შევძლო საქმის მსვლელობისთვის თვალი უნდა მედევნებინა..ეხლა ას ევერ დაგეხმარებით. _ გაგარკვევ მერე, რა პრობლემაა? ხომ არ გეჩქარება? _ იცით სიმართლე გითხრათ ბატონ დემეტრეს დღის ბოლომდე უნდა დავუსრულო ერთი ქეისი – იცრუა სალომემ – მხოლოდ თარგმნით დახმარებას შევძლებ ალბათ.. შეგიძლიათ გადმომიგზავნოთ როცა დაასრულებთ ბატონო კახა _ კაარგი კარგიიი.. – “აბა დამაცადესსავით” ჩაილაპარაკა კახამ _თქვენის ნებართვით დაგტოვებთ _ ჩემი ნებართვით არა..შენი სურვილით – თვალი თვალში გაუყარა მან სალომეს, სალომ უხერხულობის გასაფანტად გაღიმების მეტი ვერაფერი მოახერხა და ოთახი დატოვა.. აუჰ..ესა აკლდა..არა არ მოჩვენებია, მგონი ზედმეტი პრობლემები იწყება..წყალი არ გაუვა..დაიწყება ეხლა ყოველდღიური დაძაბულობა, თავის არიდება..ღმერთო..ხომ შეიძლებოდა ასცდენოდა..თან ეგრევე..პირველივე თვეში..რა უბედურებაა.. სამუშაო დღე მშვიდად მიიწურა, სალომე პირდაპირ ცეკვაზე წავიდა..როგორ იცლებოდა..როგორ აღარაფერი ახსოვდა ცეკვისას..საუკეთესო განტვირთვაა, მეტიც! ისეთი ენერგიით ავსებდა არც კი გააპროტესტებდა ეხლა რომ ეთვათ სრული სამუშაო განაკვეთი უნდა იმუშავოო. სახლში დაღლილი მივიდა.. მერამდენე დღეა უკვე დედას მარტო ტელეფონით ეკონტაქტება, როცა დედა ბრუნდება სალომეს უკვე სძინავს..ეხლაც მკვდარივით დაეძინა. მეორე დღე მნიშვნელოვანი იყო.. უკვე კონტრაქტი ფორმდებოდა იმ ესპანელებთან.. ინგლისურ ვერსიაზე აღარ შეაწუხეს, ისედაც საკმარისი იყო იურიდიული ტერმინოლოგიის ქექვა რომ მოუწია სალომეს.. არ უნდოდა სადმე რაიმე შეცდომა გაეშვა..თითქმის მთელი დღე მოუნდა თარგმნას და ოთხი საათისთვის კონტრაქტი უკვე მზად იყო! დემეტრე ისე ჩქარობდა ალექსანდრესთან გამოსტაცა ხელიდან და სასწრაფოდ გაიქცა. _ როგორც იქნა..მივუბრუნდები ეხლა ჩემს პრეზენტაციას _ დაიღალე ხო? ასეთი რამ ყოველდღე არ ხდება, ის კი არა შეიძლება აღარც დასჭირდეთ ესპანურად თარგმნა, სხვა ენაზე თარგმნა კიდევ შენს პრეროგატივაში არ შედის. _ღმერთმა ქნას..თუმცა არ დავიზარებ, რა მოხდა მერე – ამ დროს ტელეფონმა დარეკა, თეონამ უპასუხა _ალო.. დიახ ბატონო კახა.. დიახ აქ არის – სალომე უსიამოვნო გრძნობამ შეიპყრო – გადავცემ – თეომ ყურმილი დაკიდა. _ ეს კაცი დაბარებულივით ერთსა და იმავე დროს რეკავს, რა უნდა? _ აუ რა ვიცი..რაღაც სისულელის სათარგმნად მეძახის, გუშინ მითხრა პასუხის დაწერაში მომეხმარეო, მე რა ვიცი მაგისი პასუხები? _ რაოო? საიდან მოიტანა.. _ არ ვიცი.. გუშინ ვუთხარი გადმომიგზავნეთ თუ რამე დაგჭირდებათ მეთქი და აჰა.. – სალომე ისევ აუყვა ზემო სართულს..ფეხები უკან რჩებოდა, იცოდა უსიამოვნო საუბარი არ ასცდებოდა..იგივე სცენა..დააკაკუნა.. _მობრძანდით – გუშინდელივით – სალომე, მოდი მოდი – ისევ ის გაწელილი და გამახვილებული ტონი..როგორ უნდა აქედან წასვლა.. – პასუხი დავწერე, მოვახერხე მარტომ, თუმცა გამიჭირდა, რომ დამხმარებოდი უფრო ადვილად გავაკეთებდი.. _ კი მაგრამ მე არაფერი შემეძლო.. _ როგორ არ შეგეძლო.. ისიც კი დამეხმარებოდა აქ რომ ყოფილიყავი.. _ არ მგონია რაიმე განსაკუთრებული კარმის მატარებელი ვიყო.. _ ტყუილად არ გგონია..ნამდვილად ხარ სალომე.._ ისევ ისე გაწელა.. _ ეხლა რით შემიძლია დაგეხმაროთ? _ შენ სულ საქმეზე ფიქრობ? ვისაუბროთ ცოტა ხანს _ სამსახურში ვარ და ბუნებრივია, რომ სულ საქმეზე ვფიქრობ! _ სამსახურის გარეთ? _ ბატონო კახა.. აქ სასაუბროდ არ ამოვსულვარ – უხერხულობანარევი სიმტკიცით უპასუხა სალომემ. _ მდა..ასეთი პატარა გოგო და ასეთი შეუვალი _ შეუვალი არა.. პრინციპული! სამსახური ამას მოითხოვს ყველასგან.. თუ სხვა საქმე არაფერი გაქვს წავალ..თუნდაც ჩემი ნებით.. _ არ გიშვებ ჯერ.. – სალომეს თვალებში სიბრაზემ გაუელვა,კახამ ეს შენიშნა და ფირი შეცვალა – მარტო ამაზე არ დამიძახია.. ეს წერილი მაქვს სათარგმნი.. – თვითონაც გაუმკაცრდა ხმა. არცთუ პატარა წრილი იყო.. _ ჩავიტან და რომ დავასრულებ გადმოგიგზავნით.. _ კი ბატონო. არა სასწრაფოდ უნდა ნახოს დემეტრე.. ამ სამსახურს თარჯიმანი არ ყავს? შეიძლება უზრდელობასა და უმადურებაში ჩაეთვალოს..მაგრამ დაე ასე იყოს..ოღონს ეს ააცილონ თავიდან.. დემეტრე მალე გამოჩნდა, მაგრამ კონტრაქტის გაფორმების მერე ესპანელების აქაურ წარმომადგენლებთან პატარა ბანკეტი ჰქონდათ საღამოს და ორგანიზება უნდა გაეწია. მალევე დაემშვიდობა გოგოებს _ გადამრევს ეს ხალხი..ესპანელების წარმომადგენლები თვითონ არიან და ესპანურენოვანი კადრი არ ყავთ! როგორ გაწვალე.. მეტი გზა არ გვქონდა ჩემო შვილო – თითქოს ბოდიშს უხდიდა დემეტრე _ რას ბრძანებთ ბატონო დემეტრე, როცა დაგჭირდებათ ყოველთვის მზად ვარ – სალომეს საოცარი სითბო ჩაეღვარა სულში.. რა თბილი მამა იქნება.. სალოსაც შვილოთი მიმართავს, უცნაურია, მაგრამ სასიამოვნო. საქმე რომ დაასრულა მერე გაახსენდა კახას სათარგმნი.. ეს კაცი ცარიელი პრობლემაა! საათს დახედა, 6 სრულდებოდა..თეონა მალე წავა.. სალომემ კი უნდა იმტვრიოს თავი.. საათნახევარში მორჩა თარგმნას.. რა სისულელე უწერია, შაბლონები..გაწელილი უაზრო წერილია.. გადააგზავნა და პასუხს არც დალოდებია ისე გამორთო სკაიპი. ჩათვალოს, რომ სალომე უზრდელია.. ზედმეტ პრობლემებს ეს ურჩევნია.. პირველ სართულზე ჩავიდა და გზას გაუყვა. უკვე საკმაოდ ციოდა..დეკემბერი ახლოვდებოდა. სალომეს ძალიან მოუნდა სადმე მშვიდ ადგილას დამჯდარიყო და ცხელი, ლიმონიანი ჩაი დაელია..ოხშივარმა თითქოს ცხვირში მოუღუტუნა..გზა გადაკვეთა და იქვე პატარა ლიტერატურულ კაფეში შევიდა.სასიამოვნო, ძველებურმა, მშვიდმა ინტერიერმა განტვირთა, საყვარელი წიგნი აიღო და ჩაისთან ერთად ფანჯარასთან განმარტოებით მდგომ მაგიდასთან ჩამოჯდა. წიგნის კითხვამ ძალიან გაიტაცა..”ნახვამდის სანდრო, კარგია რომ არ გვივიწყებ საქმის მიუხედავად შვილო” ბიბლიოთეკარი ქალის ხმამ და ნაცნობი სახელის გაგონებამ მისი ყურადღება მიიქცია,მაგრამ თავი არ მიუბრუნებია “ათას ვინმეს ჰქვია სანდრო, ეხლა ალექსანდრე ბანკეტზეა აქ რა უნდა” გაიფიქრა თავისთვის და ისევ წიგნში ჩაიძირა. კარგა ხანი დაჰყო კაფეში და მშვიდი განწყობით გაჯერებულმა ანგარიში მოითხოვა. _თქვენი გადახდილია გოგონა _ გადახდილი? იცით მე აი ამ მაგიდასთან ვიჯექი, არ გადამიხდ.. _ დიახ ვიცი, გადახდილია – ღიმილით დაუდასტურა მიმტანმა. საოცრება თუ გინდა..ვის უნდა გადაეხადა?ნაცნობიც არავინ შეხვედრია..ნაცნობი..ნაცნობი სახელი აკი შემოესმა წეღან..არა ალექსანდრე ნამდვილად ვერ იქნებოდა..ის ბანკეტზეა, რომც არ იყოს რატომ გადაუხდიდა..ბოლო-ბოლო გამოეცნაურებოდა მაინც.. აბა ვინ იყო? ნუთუ ვინმეს უბრალოდ მოეწონა და გადაუხადა? და არც კი გამოელაპარაკა? საერთოდ ასე არ ხდება..ვის გადაუხადოს მადლობა? ასე როგორ შეიძლება! გაბრაზდა სალომე როცა სავარაუდო ადრესატს ვერ მიაკვლია. სამსახური კარგად აეწყო..უკვე ყველაფერი უადვილდებოდა..დემეტრემ პრემიაზეც დაიწყო ლაპარაკი..თუ ასე გააგრძელე ამ თვეში ნამდვილად არ აგცდებაო..ძალიან გაუხარდა..არა ის კი არა, რომ მეტ ფულს აიღებს, ის, რომ ყოჩაღი გოგოა, რომ საქმე კარგად გააკეთა, სამსახურისგან დაფასება ალბათ უმაღლესი ჯილდოა. თვის ბოლოს თათბირი დაინიშნა, თანამშრომლებმა დაიკავეს ადგილი უზარმაზარი მაგიდის გარშემო და ალექსანდრე თუხარელს დაუწყეს ლოდინი. დიდხანს არ შეგვიანებია, ბოდიში მოიხადა და დემეტრეს გვერდით ჩამოჯდა. ნივთები მაგიდაზე დააწყო და მიკროფონი შეამოწმა. სალომე ალექსანდრესთან ახლოს იჯდა, თეონას და დემეტრეს გვერდით და ინსტიქტურად ყურადღება ახლად ადგილმიჩენილ ნივთებზე გადაიტანა. ტელეფონი, მესხიერების ბარათი და გასაღებების აცმა. უცებ სალომემ აცმაში ძალიან საინტერესო ნივთი დაინახა..პატარა, დასაკიდი სანთებელა, რომელსაც “ლიტერატურული კაფე” ეწერა.


სალომეს უცებ დაუარა უცნაურმა შეგრძნებამ ყელიდან მუცელში..ყურები დაუგუბდა.. ანუ ალექსანდრე იყო იქ, მან გადაუხადა..კი მაგრამ რატომ არ გამოეცნაურა? რა ქნას ეხლა..მადლობა გადაუხადოს?არა ასე ვერ გადაუხდის..ოდესმე თუ ჩამოვარდება ლაპარაკი ამაზე მაშინ ეტყვის..მიიღო გადაწყვეტილება და ეხლაღა მივიდა გენერალური დირექტორის მონოლოგი მის ყურამდე. ალექსანდრე ჩვეულებისამებრ დინჯად და მკვეთრად საუბრობდა.. _ ამის გამო კომპანიაში შემოსავლები საგრძნობლად მოიმატებს..წინსვლები უკვე არის, მაგრამ მათი ინვესტიცია საგრძნობლად გაგვზრდის.. გარდა ამისა მათ რამოდენიმე საჭრელი დანა და საბეჭდი პლოტერი გამოგვიგზავნეს,ეს დიდი შეღავათია. ამ ყველაფრის გათვალისწინებით ხელფასების ზრდაც იგეგმება და გაცილებით დიდი პრემიებიც. – ირგვლივ სასიხარულო შეძახილები გაისმა _ დავპატიჟოთ საქართველოში..ხომ უნდა ნახონ სად ჩადეს ინვესტიცია? დავაჭიდოთ მათებურ ფლამენცოს ხალხური ცეკვა.. – ალექსანდრეს გაეღიმა..თურმე იღიმება, როგორ შეეცვალა სახე..შუბლი გაებადრა..თითქოს სხვა ადამიანად იქცა.როგორც ცვლის ღიმილი ადამიანს..გაიფიქრა სალომემ _ უი ეს იღიმება კიდეც.. - გადაუჩურჩულა თეონამ, ამაზე გოგოებსაც გაეღიმათ..მომღიმარმა..უფრო მოცინარმა სალომემ ალექსანდრეს წამით შეჩერებული მზერა დაიჭირა და მაშინვე შეწყვიტა ღიმილი.. _ ეგ იდეა უკვე განხორციელების გზაზე დგას..მოწვევა გავუგზავნე და ამ თვეში ჩამოვლენ სავარაუდოდ.. _ თუ აცივდა მთაში ვერ წავიყვანთ, თოვლი იქნება, არადა არც ზღვის სეზონია.. _სამაგიეროდ ზამთრის კურორტები გვაქვს..ვნახოთ შეიძლება მთაშიც შევძლოთ ასვლა.. ეს უკვე მეორეხარისხოვანია. რაც შეეხება ექსპლუატაციას.. – ალექსანდრემ ლაპარაკი განაგრძო, მთავარი საკითხები მოითავეს და დაიშალნენ.. ცოტა ხანში დემეტრემ სალომეს თავისთან უხმო. _ მოდი შვილო..დაჯექი. როგორც იცი უკვე ის ესპანელები ჩამოსვლას აპირებენ.. მათი კომპანიის რამოდენიმე წარმომადგენელი იქნება, აქაური ფილიალიდანაც იქნება ორი-სამი კაცი.. ჩვენგან კი ორი-სამი განყოფილება და ალექსანდრე. ჩვენი განყოფილება ყოველ მიზეზგარეშე..შემდგომი საქმიანობა უშუალოდ ჩვენზე იქნება.. ორგანიზებას მე გავუწევ, მაგრამ შენი დახმარება ისევ დამჭირდება.ძალიან არ დაგტვირთავ, თეონას უკვე ვუთხარი ძირითად საკითხებში მომეხმაროს, შენ მარტო პატარა მონახაზის გაკეთება მოგიწევს, რომ გაიდლაინივით გადავუგზავნოთ. _ სიამოვნებით – თვალები გაუბრწყინდა სალომეს – ყოველთვის მოსწონდა კოლექტივები ერთად რომ დადიოდნენ და სამუშაო გარემოში მოარულ რუტინულ სახეებს სხვა კუთხით რომ აჩენდნენ, ეს ადამიანები ასე თუ ისე უცხოები არიან, მაგრამ მაინც ძალიან საინტერესოა მათი არასამუშაო გარემოში ნახვა, მათი სხვა კუთხით გაცნობა. დირექტივები მიიღო და საქმეს შეუდგა. ესპანელებისგან პასუხი გასაოცრად მალე მოვიდა.. ორ კვირაში ისინი უკვე თბილისში იქნებოდნენ. მათთვის საგანგებო დახვედრა უნდა მოეწყოთ, სასტუმრო, ტრანსპორტი, სამოძრაო გეგმა ყველაფერი იდეალურად უნდა ყოფილიყო.. სალომე აღამებდა სამსახურში ყოველდღე, თეონას უამრავ რამეში ეხმარებოდა.. დემეტრე უშუალოდ მიდიოდა ადგილებზე და ამზადებდა. მოვიდა მათი ჩამოსვლის დროც..ღამის 4 საათზე თვითმფრინავს ალექსანდრე, დემეტრე ,თარჯიმანი და ესპანელების აქაური ორი წარმომადგენელი უნდა დახვედროდა. ის სამუშაო დღე ჩვეულებრივად მიიწურა..წინა ორი დღე სალომეს და თეონას საქმე აღარ ჰქონდათ, ექვს საათზე მხიარულად გასწიეს სახლისკენ. ღამე სალომე ტელეფონის ზარმა გააღვიძა..საათს შეხედა..სამის ოცი წუთი იყო.. დემეტრე გამალებით რეკავდა.. _ ალო..- ნამძინარევი ხმით უპასუხა _ სალომე.. არც კი ვიცი ბოდიში როგორ მოგიხადო.. თარჯიმანი არ მოვიდა.. ისევ შენ უნდა დაგვეხმარო შვილო.. ალექსანდრე წამოვიდა შენთან.. ზუსტი კორპუსი ვერ ვუთხარი და თხუთმეტ წუთში გარეთ დახვდი.. მაპატიე ესეთ დროს რომ გირეკავ..ამათ უმსგავსობას უკვე სახელი აღარ ჰქვია ამათი.. – თარჯიმანთა ბიუროს შეუკურთხა დემეტრემ _ არაუშავს ბატონო დემეტრე, ეხლავე ჩავიცვამ და მზად დავხვდები, ტაქსით წამოვიდოდი რატომ შეწუხდა.. _ ამ შუაღამისას მარტო ტაქსით? რას ამბობ გოგო.. მე თვითონ უნდა მოვსულიყავი, მაგრამ ეხლა სასტუმროდან მანქანებს ველოდები..უნდა დამირეკონ და მოვიდნენ.. _ არაუშავს ეხლავე გავემზადები.. – ტელეფონი გათიშა და წამოხტა..აბაზანაში შევიდა..ცხვირ-პირი სასაცილოდ გაღუებოდა ნათბილარს, საოცრად უხდებოდა.. ჩაიცვა, მოწესრიგდა და დედა გააღვიძა _ დეე..დე მე უნდა წავიდე,ის ესპანელები ჩამოდიან ერთ საათში და თარჯიმანი არ მივიდა.. _ ამ დროს? რას ამბობ..ვინ წაგიყვანს.. გინდა ძიას დავურეკო? რა უბედურებაა ასეთ დროს.. _არა არა დე..სამსახურიდან მოვა მანქანა.. ნუ გეშინია..დაგირეკავ.. _ ფრთხილად იყავი დე.. დაგირეკო? _ არა შენ არა.. იქნებ ვთარგმნიდე იმ დროს.. _სალომე..იცოდე ყოველ ხუთ ათ წუთში შემეხმიანე, თორემ ჩავიცმევ და მეც წამოვალ.. _დაიძინე დე.. ხვალ ისედაც ადრე უნდა ადგე, ხომ იცი ლეჩხუმი ცოტა შორსაა. _ არსადაც არ წავალ..ჯანდაბას ეგ შვებულება! წავიდნენ გოგოები მარტო დიდი ამბავი.. მე იქ ვიყო და შენ აქ ღამე გარე-გარე იაროო? _კარგი რაა დე, ყოველდღე კი არ ჩამოვლენ ისინი..ეხლაც ასე მოხდა, თორემ სულ არ ვიყავი საჭირო იქ.. _ დღეს ასე მოხდა..რა იცი ხვალ როგორ მოხდება? - აქოთქოთდა დედა..სულ ბუზღუნ-ბუზღუნით გააცილა შვილი. სალომე დაბლა ჩავიდა.. მანქანა არ ჩანდა. იქვე სკევრში სკამზე ჩამოჯდა და ცხვირი ხელთათმანებში ჩაყო..ერთი წუთიც არ იყო გასული, რომ შავმა ჯიპმა შემოუხვია და გაჩერდა.. სალომე წამოდგა _ საღამო მშვიდობის..ალექსანდრე მანქანიდან ჩამოვიდა, კარი გაუღო.. _დაჯექი.. –სალომე ჩაჯდა. სასიამობნოდ თბილოდა მანქანაში, სალომემ პირზე ხელი აიპარა და შეეცადა რაც შეიძლება შეუმჩნევლად დაემთქნარებინა. _გაგაღვიძეთ ხო? – გაისმა მისი დინჯი, მშვიდი ხმა.. _ არაფერია – გაიღიმა სალომემ. _ დემეტრე აგიხსნიდა უკვე ასე რატომ მოხდა.. მშვიდი ძილი თვითმფრინავების განრიგს და უპასუხისმგებლო თარჯიმანს შეეწირა – ალექსანდრემ გაიღიმა. _ ხდება ხოლმე.. არაუშავს, ორი საათის ძილს შეველევი. _ მადლობა, რომ დაგვთანხმდი.. _სამადლობელი არაფერია.. მეც საერთო საქმის ნაწილი ვარ, ეს გაცნობიერებული მაქვს.- ალექსანდრემ მარტო თავი დააქნია ოდნავ..აღარაფერი უთქვამს. მანქანა ჩუმად მისრიალებდა ღამის თბილისის ცარიელ ტრასაზე. აეროპორტში მალე მივიდნენ..დემეტრე სალომეს შეეგება _ ჩვენი ოქროს გოგო! ამდენს ვაწვალებთ და ერთიც არ დაუწუწუნია – და გულზე მიიხუტა.სალოს გაეღიმა. იქვე კაფეში დასხდნენ, ოთხ საათამდე აღარაფერი იყო დარჩენილი.. დემეტრე მონიტორისკენ დაიძრა.. _ თვითმფრინავი ცოტას დააგვიანებს, სავარაუდოდ ათი თხუთმეტი წუთიო. _ რამეს მოვიტან.. – თქვა ალექსანდრემ და წავიდა.ცოტა ხანში დაბრუნდა..ხელში ორი ყავა და ერთი ლიმონიანი ჩაი ეჭირა. ყავა თავისთვის და დემეტრესთვის გაანაწილა, ლიმონიანი ჩაი კი სალომეს დაუდგა. სალომე გაოცდა.. კითხვით სავსე თვალებით შეხედა და მადლობა ძლივს ამოილუღლუღა.. _ არაფრის.. – გაუღიმა ალექსანდრემ და ყავა მოსვა. თვითმფრინავი ზუსტად თხუთმეტი წუთის დაგვიანებით დაეშვა.. ცოტა ხანში უკვე სასტუმროს გამოგზავნილი მანქანისკენ მიდიოდნენ, ღამეს სალომეს გამართული ესპანური არღვევდა. ის ესპანელებთან ერთად ჩაჯდა სასტუმროს მანქანაში, დემეტრე და ალექსანდრე თავისი მანქანებით წავიდნენ სასტუმროსკენ. უცხოელებს დაღლილობა სულ არ ეტყობოდათ, მხიარულად ეკითხებოდნენ ამა თუ იმ შენობისა და ძეგლის შესახებ, სალომეც დაუზარელად პასუხობდა. სასტუმროში მისვლის შემდეგ ნომრები გადაანაწილეს, სალომემ მათ მეორე დღის გეგმა კიდევ ერთხელ გააცნო და მშვიდი მოსვენება უსურვა. დემეტრეს სახიდან ღიმილი არ შორდებოდა.. _ სად დაიბადე გოგო ასეთი? ასე პატარა და ასეთი საოცარი.. ყოჩაღ! სამაყო შვილი ხარ! _დიდი მადლობა, არაფერი განსაკუთრებული – გაიღიმა სალომემ და მხრები აიჩეჩა. _ ვსიო..დროა დავიშალოთ..სალო ხვალ შეგიძლია გვიან მოხვიდე..დანარჩენი მერე იყოს.. სახლამდე მიგიყვანთ.. _ არა არა..ტაქსით მივალ, არ არის პრობლემა..უკვე თენდება თან.. _არა! – მტკიცედ თქვა ალექსანდრემ – სახლამდე მე თვითონ მიგიყვან, ნუ ვიკამათებთ.. სალომემ მაინც გაიბრძოლა.. ცოტა ხნის შემდეგ ის ალექსანდრეს მანქანით სახლისკენ მიდიოდა..