საიდან დაიწყო ყველაფერი??–ძალადობიდან..(გაპატიე1)

19 წლის ვარ ერთი წლის წინ გარდამეცვალა ბებია დედა მშობიარობას გადაყვა მამა კი მანამდე დამეღუპა სანამ დავიბადებოდი, ნუ ბებია ცხოვრებაზე მეტად მიყვარდა, ყველაფერი ვიცოდი როგორ და სად გაიცნეს ჩემმა მშობლებმა ერთმანეთი მთელი მათი ისტორია ვიცოდი, დედა მარტო სურათებში თუ მყავს ნანახე მამასაც სურატებით ვიცნობ მარტო, პატარაობაში ცისფერთაველება ვიყავი ეხლა თავალის ფერი შემეცვალა და შავი ფერის თვალები მაქვს მოყავისფრო მოქერო თმები, ჯერ არავინ მყვარებია რაღაც ურთიერთობები მქონდა გოგოებთან მაგრამ არაფერი სერიოზული, მუსიკა ჩემი ცხოვრების აზრი იყო მუსიკის გარეშე ვერ ვარსებობდი, ერთ დღეს მეტროდან ამოვდივარ ჩვეულებისამებრ მუსიკას ვუსმენ და ჩემთვის გზას მივუყვები, გოგონა შევნიშნე თვალებ ამღვრეული, თითქოს სადააცაა იტირებსო დედასავით გრძელი ყავისფერი თმა ქონდა და მისავით ყავისფერი თვალები რომელსაც მწვანე ფერი ქონდა შერეული, დაჯინებით ვუყურებდი გოგონა ჩემმა მზერამ შეაწუხა და მომიბრუნდა..რაღაც მითხრა მაგრამ მე მუსიკას ვუსმენდი და მისი ტუჩების მოძრაობას ვადევნებდი თვალს.
–რაა?–ყურსასმენები მოვიხსენი..
–რამე გინდამეთქი?–გამიმეორა..
–არაა უბრალოდ ერთ ადამიანს მიგამსგავსე..
–კარგი–თავი შეატრიალა და თმები უკან გადაიყარა მის დანახვაზე ელეთ–მელეთი დამემართა.რაღაც უცნაური გრძნობა დამეუფლა და მას გავყევი, სახლში მივიდა მე კორპუს შევცქეროდი მაინტერესებდა რომელი ფანჯარა იყო მისი, და აი მეღირსა და გადმოიხედა დამინახა, ფანჯარა გაღო და დამიყვირა..
–რატო დამდევ??
–არ ვიცი–მეც დავუყვირე..გაეღიმა და შევიდა სახლში, დაახლოებით 15–16 წლის იქნებოდა ემტის არა, სახლში დავბრუნდი და ბებიას ოთახის დათვალეიერბა დავიწყე ის გამახსენდა სიკვდილის წინ მითხრა წერილი უნდა მოგცეო.. ვერ მოასწრო ეთქვა სად იყო, მეც გულმოდგინედ დავიწყე ოთახეში წერილის ძებნა და დიდი ხნის მერე ვიყოვე ამოვისუნთქე დივანზე წამოვწექი და კონვერტი გავხსენი იქ კი გასაღბი იყო, ფურცელი გავშალე და კითხვა დავიწყე..
" ამ წერილს თუ კითხულობ ალბათ მე დაგტოვე, ბოდიში რო ვერ ვიბრძოლე სიცოცხლისთვის ალბათ გულის სიღრმეში მინდოდა სიკვდილი რადგა მამასენს დავშორდი ამ ცხოვრებასი, გეტყვი რომ მე მაშინ შემიყვარდი როცა შენი ჩემში არსებობა გავიგე, ყოველი შენი ფეხის მორტყმა მუცელზე სიხარუსლს მგვრიდა მაგრამ მეორე მხრვივ უბედური ვიყავი რადგან ლაშას არ შეეძლო შენი გაზრდა, მაპატიე რომ მარტო დაგტოვე, მაპატიე რომ ვერ შევძელი სიცოცხლისვის და შენთვის ბრძოლა, საიდან დაიწყო ყველაფერი?ძალადობიდა, როცა ჩემი ცხოვრება დანგრეული მეგონა მაშინ გამოცნდა ლაშა რომელმაც შენი თავი მაჩუქა მან დამინგრია ცხვოვრება და მანვე მაჩუქა უდიდესი გრძნობა, რომელსაც სიყვარული ქვია, ცემო ბიჭო უკვე დიდი ხარ, გთხოვ არავის არავის შენ მტერსაც კი არ ატკინო გული, გიყვარდეს ისიც როგორც შენი საყვარელი ადამიანი, მე საიმედო ხელში გტოვებ, თამრიკო ჩემი უსაყვარლესი დედიკო გაგზრდის გაგრზრდის საამაყო შვილს რომელიც მე ასე ძალიან მინდოდა, მიყვარხა ჩემო ბიჭო.ეს ჩემი სახლის გასაღებია მისამართი ************შენი დედიკო მუდამ შენ გვერდით იქნება, მამიკოც შენთან იქნება და ჩვენ ორივე დაგიცავთ გასაჭირიდგან... თათია. "
–გაპატიე დეე–დავამთავრე კითხვა და სისველე ვიგრძენი ლოყებზე გული მეტკინა, ავტირდი გოგოსავით ავტირდი და დავიფიცე რომ არაავის არ ვატკენდი გულს და ვიპოვიდი ისეთ გოგონას ვისაც ჩემ მთელ სიცოცხლეს მივუძღვნიდი..დედას წერილი და გასაღები შარვლის ჯიბეში ცავიდე და მკერძე მისი სურათი მივიკარი თვალები დავხუჭე და დამეძინა, დილით 8 საათზე გამეღვიზა მეც კი გამიკვირდა, რატო, გამოვიცვალე თეთრი პერანგი მოკლესახელოებიანი და სავი ჯინსი ჩავიცვი წერილი და გასაღბი ჯიბეში ჩავიდე და სახლი დავტოვე იმ კორპუს მივუახლოვდი სადაც ის გოგონა ცხოვრობდა, და იქვე შორიახლოს დავდექი, ისიც მალე გამოვიდა და სადღაც წავიდა მე დამეწიე..
–გამარჯოა..
–გაგიმარჯოს–ისე მითხრა რო არ შემოუხედია მერე ამომხედა და გაოცდა–შენ ის არ ხარ? შენ რა დამსდევ??
–ხოო დაგდევ..
–რატო??
–არ ვიცი.. მე ლაშა დვალი ვარ..
–ქეთა მაჩაიძე..
–რამდენის ხარ თკბილო–გაეცინა..
–15–ის გთხოვ თავი დამანებე რა, სკოლაში მაგვიანდება..
–არაუსავრს ერთად მივალთ..–კვლავ გაიღიმა..
–მე 19–ის ვარ..
–მე გკითხე რამდენისხამ??
–არა მაგრამ მე გითხარი.. –ამ დროს სკოლასაც მივუახლოვდით..
–ქეთა რომელზე გიმთავრდება გაკვეთილები??
–3 საათზე.. –მოვიდა და ლოყაზე მაკოცა.. ჩამეღიმა..
–დროებით ლას..–მითხრა და გაიქცა..
–დროებით–მივაძახე–ტკბილო–ეს უკვე ჩუმად გულსი ვთქვი..