მე და შარი? ჩვენ ვუგებთ ერთმანეთს. (4)

თუმცა ამბობენ.. რაც ხანმოკლეა სიამოვნება მით უფრო სასიამოვნოა.. თუმცა მე არ მესიამოვნა ეს 2წამიანი თითქოს რაღაც გიჟური ამბორი.. აღარ დავიწყებ ბაასს იმის შესახებ იყო თუ არა ეს ჩემი პირველი კოცნა,რას ვგრძნობდი მაშჲნ და როგორი იყო იმის განცდა,როდესაც ვიღაც უცხო ასე თამამად გექცევა და შენც უბრალოდ წინააღმდეგობას ვერ უწევ...
როცა უკან დაიხია მე ვერ მივხვდი რა მოქმედება შემესრულებინა.. ოდნავ დაბნეული ერთ ადგილს ვიყავი მიშტერებული.. მაშინ მივხვდი რა შეგრძნებაა იყო იდიოტი.. ან უბრალოდ ლენჩი რომელიც უფრო გამოალენჩეს...

ის კი.. ვითომ არც არაფერიო ლეპტოპს მიუჯდა და ჩემთვის არც შემოუხედავს.. მე და ლაპარაკი ხომ იცით.. კარგად ვუგებთ ერთმანეთს.
-ახალგაზრდავ!
ვუთხარი და ღრმად ამოვისუნთქე რათა ჩემში ის სიამაყე გამეღვიძებინა რაც ახლა ასე მაკლდა...
- გისმენთ.
მითხრა და ისევ გაღიმებულმა დამიწყო ყურებაა.
-თქვენ დაარღვიეთ კანონი. აკოცეთ ადამიანს,რომელსაც არც იცნობთ.
-ეგ ახალი მუხლია? თუ თავი,.. თუ რაც ქვია.
გამიღიმა და პასუხს დაელოდა.
- კი ჩემს გონებაშჲ შემუშავებული 240-ე მუხლია რომელიც ასე უცენზუროდ დაირღვა.
- ვაპროტესტებ!
თქვა და წამოდგა.
- თქვენ მაიძულეთ მოქალაქევ!
- მე გაიძულეთ?
- დიახ თვითონ გქონდათ ტუჩები გამოშვერილი აი ასე..
თქვა და ზუსტად ისე გააკეთა როგორც მე მაშჲნ.. ოღონდ უფრო შელამაზებულად.
- ეგ იმას არ ნიშნავს რომ..
- ზუსტადაც იმას ნიშნავს ! ფაქტია,რომ თქვენ მოილტვოდით ჩემი ტუჩებისკენ და არა მე თქვენისკენ.
- და მე გაკოცეთ?
დაფიქრდა.
-არა მე ..
-სასამართლო დასრულებულია!
ეს ვთქვი და კომფორტულად მოვკალათდი სავარძელშჲ.. ის კი ისევ მომიახლოვდა.
- ახლა დამაპატიმრებთ როგორც ეჭვმიტანილს? და ბრალად მომისჯით კიდევ ერთ კოცნას ასე არაა?
- არა ამჯერად დაგინდობთ.

1 საათი გავიდა… უკვე ღამდებოდა.. თავადაც მიხვდებით რისი შიშჲ დამეუფლა იმ წამს..
-არაფერს დაგიშავებ.
მითხრა და გამიღჲმა თითქოს იცოდა რასაც ვფიქრობდი..
- იცი, აი ადამიანს თავისი სურვილის დასაკმაყოფილებლად სჭირდება.
- რა?
- აი ბუნებრივი მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად.
- ვერ მივხვდი.
- მეფსია! ახლა მიხვდი?
გაეღიმა და მიმითითა საპირფარეშოსკენ..

იქედან გამოსულმა ახალი ,,რაზგონი“ ავიღე და ისევ ვეცადე ჩემი მომტაცებლის გამწარება.
- რაში გჭირდება ჩემი ლეპტოპი?
- არაა შენი საქმე.
- კარგი.თქვენი გამომეტყველებით თუ ვიმსჯელებთ ძალიან სერიოზული საქმისთვისაა. თან ოდნავ გადაღლილი სახით მიყურებთ და ამიტომ ალბათ დიდ პრობლემასთან გაქვთ საქმე.
- ადამიანო რა გინდა?
თქვა და ისევ მომაბეზრებლად გააქნია თავი.
-მინდა გავიგო რათ გინდა ჩემი ლეპტოპი!
-ბუს კვერცხები არ გინდა? ან საგზურები იტალიაში.!
-სააგზურებზე უარს არ ვიტყოდი!
-ეს ვინ ავიკიდე ტო..
თქვა შეწუხებულმა და ისევ ამიკრა პირი და ხელები..
-ასე მოგიხდება. ახლა მიხვდები როგორ უნდა ადამიანის შეწუხება..

1 საათიც! ისე ნელა გადიოდა დრო.. არც ისე ადვილია ასეთ მდგომარეობაში წამები არ დაითვალო, და 1 საათი საუკუნედ არ მოგეჩვენოს!
რატიმ მაცივრიდან პივა გამოიღო და შეკვეთილი პიცა დააგემოვნა..
-მეც მშია !
ვამბობდი აკერებული პირიდან და მანაც ახლოს მოიტანა პიცის მოზრდილი ნაჭერი.
- გინდა?
მითხრა და უფრო ახლოს მოიტანა რათა მისი სუნი შემეგრძნო.
- თუ კარგად მოიქცევი მიიღებ.. მითხრა და პირი გამიხსნა.
თავი დავუქნიე..

-1 დღით ცოლად გამომყვები?
- რა? მე? არა!
ვუთხარი და საკუთარი თავით კმაყოფილმა გაჩუმება ვარჩიე..


ისევ რამდენიმე საათი.. კუჭიც კარგი საქონელია.. ჩემი წილი პიცა კი ისევ მაგიდაზე იდო..
რატი მიუახლოვდა მას და კომფორტულად აიღო თეფშიდან..
- მმ! რა გემრიელი იქნება!
ის ის იყო უნდა ჩაეკბიჩა რომ არა ჩემი განწირული ხმა!
-თანახმა ვარ!
ეს ვუთხარი და გამგელებული ვეცი ნადავლს..