მე და შარი? ჩვენ ვუგებთ ერთმანეთს. (6)

-მინდოდა ბევრი რამისთვის მიმეღწია ცხოვრებაში.. უბრალოდ მინდოდა,ვყოფილიყავი ისეთი,როგორიც მამაჩემი იყო... თუმცა ყველა ხომ ვერ შეძლებს ამას? მე ვერ გავხდი ისეთი,როგორიც მას უნდოდა.. სამაგიეროდ გავხდი ის ვინც არ უნდოდა გავმხდარიყავი.. ჰო მარტივი ლოგიკაა? ცცხოვრება ზედმეტად ბინძურია იმისთვის,რომ რაღაც კარგი გააკეთო.. ხალხისთვის ეს არაა საკმარისი.. ისინი ყელშჲ ხელს გიჭერენ და გეუბნებიან! მეტი მინდა! რატომ არაა ასე? ეს ასე უნდა იყოს! მთელი ცხოვრება ბრბოში ცხოვრება არაა იოლი.

მთელი ცხოვრება იმის მოთმენა თუ როგორი იდიოტი და უნიჭო ხარ არ აღმოჩნდა ჩემთვის მისაღები. ჰოდა შურისძჲება გადავწყვიტე ! ყველაფრისთვის..ს აკუთარი თავის სიძულვილისთვის .. ან თუნდაც სამართლიანობისთვის,რომელსაც დღესდღეობით ყადაღა აქვს დადებული.... შენ კი ამ ყველაფერში გაეკვეხე.. ნუ ქექავ ჩემს ნივთებს. შენთვის სასარგებლოს ვერაფერს იპოვი.

ეს მითხრა როცა დამინახა,როგორ ვაკვირდებოდი.. უფროსწორედ ვამოწმებდი მის სურათებს,ჩანაწერებს.. მე შემრცხვა და თავი დავხარე.

- ახლა არაფერი უნდა ვთქვა ხო?
ვუთხარი და გავუღიმე.. მისი პასუხის ამოცნობა არ გამჭირვებია,ისიც ზედმეტი იყო რაც უკვე მითხრა..

მანქანიდან გადმოსვლისთანავე საშინელი შეგრძნება დამეუფლა.. ირგვლივ სიმდიდრის,ფულის, სიყალბის სუნი იდგა.. ხალხი ბინძურ სულს ძვირფას ტანისამოსშჲ მალავდა.. ცოდვილ სახეს, კეთილი ღიმილით.. თუმცა არც ისე კარგი მსახიობები ჩანდნენ.. მე არ ვიყავი შეჩვეული ასეთ მაღალ დონეს.. ამიტომ დაბნეული მივყვებოდი რატის..

- შენიშნე ხო?
მკითხა ჩუმად.
- ფულიანი ნაბიჭვრები? დიახ..
ვუთხარი და უსიამოვნოდ გავაქნიე თავი..
- იმ ორ ნაბიჭვარსაც შენიშნავდი..
-კი შევნიშნე.
-ბიძაჩემი და მამაჩემი..
ირონიულად გავიღიმე და მათკენ გავემართეთ..

- რატი! როგორ გამიხარდა შვილო,შენი დანახვა..
თქვა ერთმა მათგანმა და გადაეხვია.. როგორ ვხედავდი როგორ იტანჯებოდა რატი ამ სიყალბით.. როგორ უნდოდა უბრალოდ ყველაფერი დაემთავრებინა. როგორ სძულდა თამაში... ამაშჲ მე მგავდა.
- და თქვენ?
მომიბრუნდა და გამიღიმა.. თამაშჲ მეც მომიწევდა ამიტომ თავაზიანად ვუთხარი.
- ნინა..
- ჩემი მომავალი მეუღლე..
თქვა რატიმ და ხელი წელზე მომხვია..
- არ მეგონა რომ..
თქვა მოხუცმა და მოიღუშა.
-რა არ გეგონათ?
ვკითხე..
- რომ რატისნაირი ბიჭი შეგიყვარდებოდათ.
ამ პასუხმა გამაოცა..
- რატისნაირი? და მაინც როგორი?
- თავისებური..
-იქნებ აღნიშნოთ ..
თვა რატიმ და უფრო მომეკრა..
- თქვენ მალე მისი მეუღლე გახდებით.. ამიტომ უნდა იცოდეთ,რომ ის ყველაფერში უიღბლოა.. ბიზნესი მხოლოდ იმიტომ დავატოვებინე,რომ თავის საქმის არაფერი იცოდა.. მხოლოდ 1 სიტყვა ეკერა პირზე.. : ფული!
16 წლის ასაკში უამრავ გოგოსთან ჰქონდა რომანი.. ის ხომ წარმატებული და მდიდარი ყმაწვილი იყო.. მაგრამ რაც ბიზნესიდან წავიდა, მისკენ აღარავის გამოუხედავს.. ის ხომ უბრალოდ უნიჭო ადამიანი იყო,ბედისგან დაჩაგრული,რომელიც საკუთარმა მამამაც კი მიატოვა.. არ იცოდა სიტყვა ,,კულტურის“ მნიშვნელობა.. მაღალ საზოგადოებას თავი უბრალო მაწანწალად დაამახსოვრა..

როგორ ვხვდებოდი როგორ ნერვიულობდა რატი.. ყოველ სიტყვაზე როგორ მიჭერდა ხელს.. ვგრძნობდი მის ტკივილს.. ვგრძნობდი მის განცდებს.. და მეც .. მე უბრალოდ მის გულშჲ შევიჭერი და ყველა ტკივილი ჩემს გულშიც დავაინსტალირე..
- თქვენ რას უძახით მაღალ საზოგადოებას?
ვუთხარი მკაცრად.. მომიახლოვდა..
-მიმოიხედეთ ირგვლივ.. რას ხედავთ..
-ვირთხებს .. რომლებიც ამ ნაგავში თავს კარგად გრძნობენ.. და მხოლოდ იმაზე ფიქრობენ ვის სად შეუძვრნენ..

მოხუცი ? მოდი ბებერი დავარქვათ.. მეტად აღშფოთდა ჩემი პასუხით..
- მოაშორეთ აქედან!
ორი ბულდოზავრი გვეცა.. მე და რატი გარეთ აღმოვჩნდით..

იქვე ტროტუარზე ჩამომჯდარი, მათხოვრებივით .. ვფიქრობდით ..
ვხედავდიი. ვგრძნობდი.. მესმოდა.. როგორ უნდოდა მარტო ყოფნა ამიტომ გაჩუმება ვარჩიე.. თუმცა აღარ შემეძლო ამიტომ ახლოს მივჯექი.
-ისინი ხომ ნაბიჭვრები არიან?
-კი..
-თუმცა სიმართლეს ამბობენ..
თქვა უსიამოვნოდ და გაიღიმა.
-მე არარაობა ვარ.. ადამიანი რომელიც მხოლოდ არსებობს.. რა საშინელებაა,როცა მხოლოდ ნაგავი ხარ... და ვერაფერს შეცვლი.. 15 წლიდან ნარკოტიკებზე შევჯექი.. ქალსაც ამ ასაკში გავუგე გემო.. ვიყავი უბრალოდ მტვერი რომელიც დედამიწას ამძიმებს.. ვიყავი რა ვარ.
- მე გეტყვი ვინ ხარ..
ვუთხარი და თვალებში შევხედე..
- შენ ხარ ის ვისთანაც თავს ვგრძნობ ადამიანად ! და არა კლოუნად.. შენ ხარ ის ვისთვისაც ყველაფერს გავაკეთებდი შენი ცოლი რომ ვიყო.. შენ ხარ ის ვისთვისაც ხალხი ნაგავია, და სიცოცხლე მიუწვდომელი სიამოვნება,რომლისკენაც არასწორი ნაბიჯებით მიილტვის.. შენ ხარ შენ. არავის გავხარ.. ჩაყონ ცხვირი შენს პირადში.. ! ხომ იცი ვირთხები ყველგან იქექებიან.. და კიდევ,. არ მითქვია როგორი საყვარელი ხარ როცა იღიმი?

ვუთხარი და ფეხზე წამოვდექი..
-არა არ გითქვია..
მომიახლოვდა და მეც ავნერვიულდი..
-მეც არ მითქვავს რომ..
-რომ..
- მახინჯი ხარ!
ეს თქვა და სიცილი დაიწყო მე კი გამწარებული შურისძიებაზე ვფიქრობდი.
-შენ შენ!
არაფერი უთქვავს .. უბრალოდ მომიახლოვდა და მაკოცა.. რომ გავთანაბრებულიყავით თითის წვერებზე დავდექი და პირისპირ დავუდექი...
-თვალი თვალის წილ!
ვთქვი სიცილით...
და ისევ წამოვჯექით..

-მართლა მახინჯი ვარ?
ვუთხარი და ცხვირი ავიბზუე.
- არა სულელი.
-სულელი რატომ?
- ყველა ლამაზი სულელია.
გამეღიმა და მხარზე თავი დავადე..