რა გეგმები ჩაუშალა "სანდრექსამ" დოდო აბაშიძის შვილიშვილს

სანდრო კაკულია "ჩემი ცოლის დაქალის ქორწილში", როგორც თავად უწოდებს, "მომყომარებელ" სანდრექსას თამაშობს. თუკი მას ყოველდღიურ ცხოვრებაში ნახავთ, თავის გმირს აუცილებლად მიამსგავსებთ, თუმცა რეალურად ძველი ბიჭი არ არის, ოფისში ზის, მუშაობს, 13 წლიდან წერს პიესებს, რომლებიც სხვადასხვა თეატრში იდგმება, მსახიობობა კი მისი პროფესია არ არის...

- თქვენმა ფილმმა, როგორც გა­ვიგე, კინოთეატრებში რეკორდი მოხსნა.
- ეს იქიდან გამომდინარეობს, რომ სერიალმა უამრავი მაყურებელი დააგროვა და შემაჯამებელი ფილმის ნახვის სურვილი ალბათ ბევრს გაუჩნდა. თანაც, ქართველებისთვის ადვილად გულში მოსახვედრ თემაზე, ქორწილზეა და შესაბამისად, ამიტომაც გამოიწვია ამხელა ინტერესი. ეს იყო, გარკვეულწილად, ქართული მანკიერი ტრადიციების წინააღმდეგ გალაშქრება, თამადაზე, რომელიც რამდენიმე ჭიქის მერე იქცევა ურჩხულად, რომელიც ხალხს დალევას აძალებს, ქართულ ქორწილში აუცილებლად უნდა მოხდეს ჩხუბი, ვიღაც უნდა დაიძაბოს, ვანიკო თარხნიშვილის გმირის მსგავსად ავა სცენაზე და ან საშინელი ხმით გიმღერებს, ან სადღეგრძელოს იტყვის ცეკვებს შორის. ამ ფილმმა ყველაფერი გააერთიანა და...

- შენთვის რა არის მიუღებელი ქართული ტრადიციებიდან, გარდა იმისა, რაზეც უკვე ვილაპარაკეთ?
- ვერ ვხედავ ნიშნობის განსაკუთრებულობას და აუცილებლობას. უნდა ახვიდე ყვავილებითა და შამპანურით, დედაშენმა უნდა წამოიღოს ბებიის ნაჩუქარი ბეჭედი, ქორწილის დღეს სიძე უნდა ავიდეს პატარძალთან სახლში წამოსაყვანად, ეს რაღაცები ყველას ძაბავს, გოგოც ნერვიულობს, ბიჭიც დაძაბულია. ამას არ სჯობს, თქვა, მე და ამ გოგოს გვიყვარს ერთმანეთი და ერთად ყოფნას ვაპირებთო? გასვენების მერე რომ ღრეობა მაგარ გულაობა-კონცერტად გადაიქცევა, ესეც არ მომწონს, ვიღაც რაღაცაზე დაუკრავს და მეორე წაიცეკვებს.

ქორწილს რაც შეეხება, მე ამ ყველაფრის წინააღმდეგ გავილაშქრე და 2006 წელს მქონდა ქორწილი აგარაკზე, რომელსაც 40-მდე ადამიანი დაესწრო, სულ ჩვენი ახლობლები. ჩვენმა მეჯვარეებმა 3-კაციანი ბენდი წამოიყვანეს. არაფერი განსაკუთრებული არ გაგვიკეთებია, ეზოში ხდებოდა ყველაფერი, ბუშტებით იყო მოწყობილი, გოგონებმა ბოძებს ლენტები შემოახვიეს, აუზში სანთლები ტივტივებდა...

- სანამ შენს ოჯახზე ვისაუბრებდეთ, მინდა გვითხრა, როგორ მოხვდი ფილმში სანდრექსას როლზე.
- პროფესიით მსახიობი არ ვარ. მაქვს ბევრი ცხოვრება, ამაში შედის ის, რომ 13 წლიდან დრამატურგი ვარ, ვწერ მოთხრობებსა და პიესებს. ვიყავი პოსტსაბჭოთა კავშირში ყველაზე ახალგაზრდა დრამატურგი, 16 წლის გახლდით, როცა რუსთაველის სარდაფში ჩემი პირველი პიესა დადგეს. პიესა ნარკოტიკზე იყო, დათო იაშვილი თამაშობდა მთავარ როლს. სხვათა შორის, ამ სპექტაკლში ლეო ანთაძეც თამაშობდა... საოცარი ამბავი იყო. მას მერე ვწერდი, მქონდა ლიტერატურული საღამოები, უცბად სარეკლამო ბიზნესში, მარკეტინგსა და გაყიდვებში აღმოვჩნდი. აქ უკვე 6 წელია ვმუშაობ. ახლა კი კინოში მოვხვდი. ეტყობა, პროდიუსერი ტიპაჟებს ეძებდა, "ფეისბუქზე" მომნახეს და მომწერეს, ფილმს ვიღებთ და იქნებ, კასტინგზე მოხვიდეო. კასტინგზე სამსახურიდან ღამის პირველ საათზე წავედი. როგორც კი დამინახეს, თქვეს, ზუსტად შენ გეძებდითო. შემომთავაზეს სანდრექსას როლი. პერსონაჟი უკვე ჩამოყალიბებული ჰქონდათ, ბაბულიკა ტიპი უნდა იყოო. ვინაიდან სწრაფად ვაკეთებ ყველაფერს, ჩემი ხასიათიდან
გამომდინარე, უცბად გავერკვიე ჩემს როლში. უნდა ვყოფილიყავი "მომყომარებელი", ბაბულიკებისნაირი ადამიანი.

- ცოტა მარიაჟიც.
- დიტოს საახლობლო ყველა მარიაჟია, ფულიანი ხალხია და კარგად ცხოვრობენ. ჩემი პერსონაჟის თვისებებიდან რაღაცები მეც მახასიათებს, მაგალითად, რაღაცების სწრაფად გადაწყვეტა, "მომყომარებლობა", ეშმაკური ღიმილი და გამოხედვა. მე, ყიფშო და კოტე ერთმანეთს რომ ვურეკავთ, ბაბულიკოთი მივმართავთ და მეტსაც გეტყვი, ამ სახელით გვაქვს ჩაწერილი ერთმანეთის ნომრები (იცინის).

- გიორგი ყიფშიძესა და კო­ტე თოლორდავას იცნობდი მანამდე?
- გიორგის ვიცნობდი იმიტომ, რომ ჩემი სიძეა. მისი მეუღლე და ჩემი ცოლი ბიძაშვილ-მამიდაშვილი არიან. კოტესაც ვიცნობდი, დათო იაშვილი ჩემს პირველ პიესაში სწორედ მან შეცვალა. ანი ტყებუჩავა კი თამაშობდა ჩემს იმ პიესაში, რომელიც ნანუკა ხუსკივაძემ ათონელის თეატრში დადგა "დასის" წევრების მონაწილეობით. დანარჩენს არავის ვიცნობდი, გიორგი ლიფონავას მხოლოდ შორიდან.

- გაგიჭირდა გადაღებების პრო­ცესში ჩართვა?
- არა, კამერასთან მუშაობის გამოცდილება მქონდა, რადგან "გასეირნება ყარაბაღის" სამივე სერიაში ვმონაწილეობ. ისეთი სხვანაირი ვარ, რომ იქიდან არავის ვახსოვარ, გარეგნულად ძალიან შევიცვალე, სხვა წონა მქონდა და თმაც სხვანაირად შეჭრილი. "ყარაბაღზე" სხვადასხვა ჯგუფი მუშაობდა, სერიოზული კინო იყო და ბევრი რამ სერიოზულად კეთდებოდა, სამუშაოსადმი აქაც ასეთივე დამოკიდებულება იყო, მაგრამ აქ თან მთელი გადამღები ჯგუფი ძალიან მხიარულობდა. ერთი ასაკის ხალხი ვართ და გადაღებები გემრიელი გამოვიდა. თავს თავისუფლად ვგრძნობდი. ერთადერთი პრობლემა ის იყო, რომ ძალიან გადავიღალეთ. სულ 17 დღე მიმდინარეობდა გადაღებები. წარმოიდგინე, დილიდან ღამემდე სულ ქორწილში ხარ, რომელიც არ მთავრდება.

- გადასაღებ მოედანზე სახალისო რა ხდებოდა?
- თუ გახსოვს ის ეპიზოდი, კოტე თოლორდავა რომ ცეკვავს ტუალეტში ქართულს. ეს სცენარში არ ყოფილა. ერთ-ერთი შესვენების დროს გაუბედურებული და მოწყენილი სახეებით ვისხედით. ხომ იცი, უძილობა რომ გადაგდის და უცბად ჰიპერაქტიური ხდები, ეს დაემართა ყიფშოს. წამოხტა, დაუარა ქართული და კოტეს უთხრა, ასე რომ გააკეთოო? იმდენად შეუსაბამო პასუხი იქნებოდა კატოს კითხვაზე, აქ რას აკეთებთო, რომ ყველას მოგვეწონა. მანქანებით გასწრობანა იყო სასწაული. მე ასეთი რაღაცების ძალიან მეშინია, მიუხედავად იმისა, რომ პროფესიონალი მძღოლები გვყავდა, მილიმეტრებში ვცდებოდით სხვა მანქანებს და ჩვენი კივილი ისმოდა მანქანებიდან (იცინის).

- სანდრო, სანამ ფილმში მი­გიწვევდნენ, სერიალს უყურებდი?
- კი, ვუყურებდი. ქეთი დევდარიანი კარგად წერს, გიორგი ლიფონავა ძალიან კარგ, ლამაზ კადრებს იღებს, სადაც სიყალბეს ვერ პოულობ. ყველა სცენა, რაც ამ სერიალში მინახავს, ნამდვილი იყო და ეს მომეწონა.

- მომავალში სერიალში არ გიხილავთ?
- როგორც ვიცი, დიტოს მეგობრის, სანდრექსას როლი არის, მაგრამ სერიალში მონაწილეობას კვირაში სამი დღე მაინც მიაქვს, სამსახურს ამდენი ხნით ვერ მოვწყდები. ისედაც ის ორი კვირა, რომელიც გადაღებებზე გავატარე, იმდენად მძიმე იყო, რომ ნამდვილად მსახიობი უნდა იყო, ამისთვის თავი რომ გადადო და მე ამის გაკეთება არ შემიძლია. მსახიობი რომ ვიყო, სიამოვნებით ვითამაშებდი ამ სერიალში.

- ოჯახის წევრები როგორ შეხვდნენ ფილმში ამ როლს და შენიშვნები თუ ჰქონდათ?
- დედას არ მოსწონს ჩემი ერთმანეთის მსგავსი როლები, "ყარაბაღში" არის სცენა, სადაც "ვიპარები". რა გახდა ეს, რაღა მაინცდამაინც შენ გაძლევენ ასეთ როლებსო. ფილმი, მეუღლის გარდა, ჯერ ოჯახის არც ერთ წევრს არ უნახავს, უნდა შევკრიბო და წავიყვანო.

- მეუღლის შესახებ გვითხარი.
- ნუცა აბაშიძე დოდო აბაშიძის შვილიშვილია. თავადების ოჯახში მაგარი გლეხი შევედი და გადავთელე ყველაფერი (იცინის). თუ საქართველოში მონარქია აღდგება, იმაზე იყო ლაპარაკი, როგორ დაიბრუნებდნენ იმერეთს და პრინცები და პრინცესები გახდებოდნენ, მაგრამ მათ ეს გეგმები ჩავაშხამე (იცინის).

- გვარის გამო ხომ არ გიწუნებდნენ?
- არა, მე და ნუცა ერთმანე­თს პირველი კურსიდან ვხვდებოდით. დავქორწინდით უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ, ერთად ვართ 9 წელია. გვყავს შვილი ელენე, რომელიც მალე 3 წლის გახდება. ხელის მოწერის დროს ერთი საინტერესო მომენტი იყო - ისე მომწონდა ნუცას გვარი, რომ როცა მას ჰკითხეს, გვარს ხომ არ შეიცვლითო, მე დავფიქრდი, აბაშიძეზე ხომ არ გადავიდე-მეთქი (იღიმის). უკან გავიხედე, მამაჩემი მედგა და გადავიფიქრე.

- ბატონ ზაზასთან, სიმამრთან როგორი ურთიერთობა გაქვს?
- ძალიან კარგი. ასეთი საყვარელი ადამიანი არ მინახავს. მყავს ყველაზე ახალგაზრდა და ლამაზი სიდედრი, ჩემს ცოლთან ერთად რომ დადის, ყველას დები ჰგონია. მომხიბვლელი ადამიანია, უცხო გარეგნობა აქვს.

- როგორი მეუღლე ხარ, რომანტიკული?
- ადრე მე და ნუცა შევთანხმდით, რომ რაღაცები არ მომწონს, პირობები წავუყენე - იცოდე, რომ სტანდარტული არაფერი მომწონს-მეთქი, მაგალითად, არ ვცეკვავ ქართულს და არ მიყვარს მეტლახზე ქორწილები-მეთქი. მიყვარს უცნაურობები, საჩუქრები, მას კიდევ უფრო უყვარს და უფრო მეტს მჩუქნის, ვიდრე მე.

- პოპულარობას როგორ შეხვდი?
- პოპულარობა ახლა მოვიდა, ცოტა მერიდება, მწერალი კაცი "გავპაპსავდი", ხომ იცი, ყიფშოზე რომ გიჟდებიან გოგონები, ასეთი რამ მომივიდა. განსაკუთრებით მაია ასათიანის შოუს შემდეგ, "ფეისბუქი" გავხსენი თუ არა, გოგონებისგან 55 მეგობრობის თხოვნა მომივიდა. გუშინ ერთმა გოგონამ დამიმეგობრა და მის გვერდზე რომ გადავედი, მთავარ ფოტოდ ფილმიდან ჩემი ფოტო უყენია. ჩემთვის ეს უხერხულია და გავოგნდი, ღამე არ მეძინა. მომინდა, მისთვის მეთქვა, რომ კარგი გოგონაა, მაგრამ არ უნდა ვიღაც უცნობი ტიპის ფოტოს დადება თავის გვერდზე. ვიღაც გოგონები ბევრს მწერენ.

- მეუღლე ამაზე რას ფიქრობს?
- ისე იღებს ამ ყველაფერს, გეგონება, შეჩვეულია. ალბათ იტანჯება, მაგრამ თავადურად მიიღო (იცინის). ცხადია, ყველაფერს ვუყვები და გეგონება, აქამდეც ძალიან პოპულარული ვიყავი.

- ბოლოს ფილმში რომ ისვრი, მაპის მიღებას რომ აღნიშნავ, ნამდვილი იარაღია?
- აი, ახლა სპეციალურად შენთვის საჩვენებლად წამოვიღე ეს ტყვია. ნამდვილი იარაღიდან გავისროლე და ეს ტყვია სიმბოლურად შევინახე. როცა მაპს მივიღებთ, მერე უნდა ვაჩვენო ყველას, მე რომ გავისროლე, იმიტომ მივიღეთ მაპი-მეთქი.

ნინო მურღულია