რატომ ეგონათ ასმათ ტყაბლაძე ნაქურდალი ბეჭდების გადამყიდველი
2 969 ნახვა
მსახიობი ასმათ ტყაბლაძე სერიალში "ჩემი ცოლის დაქალები" დიტოს დედას, ლეილას განასახიერებს. ფილმში "ჩემი ცოლის დაქალის ქორწილი" მან უკვე კატოს, ანუ ნინო გაჩეჩილაძის დედამთილის როლი მოირგო. ფილმში დიტოსა და კატოს წყვილი ქორწინდება, ერთად ცხოვრებას იწყებს და სავარაუდოდ, ასმათ ტყაბლაძის ხილვას მაყურებელი "ჩემი ცოლის დაქალების" ახალი სეზონის მორიგ სერიებშიც შეძლებს.
მსახიობი ასმათ ტყაბლაძე დედით ხევსურია, მამა იმერელი ჰყავდა. ბავშვობის წლებმა დედის მხარეში, დუშეთში ჩაიარა. პირველად სწორედ იქ ნახა გასტროლებზე ჩასული მარჯანიშვილის თეატრის სპექტაკლი "ხეები ზეზეულად კვდებიან", რომელშიც ვერიკო ანჯაფარიძე თამაშობდა. მას შემდეგ თეატრალურ ინსტიტუტში ჩაბარების სურვილი გაუჩნდა. გამოცდებზე კარგი ქულები მიიღო და სიაში პირველი მისი გვარი ეწერა. ალექსანდრე მიქელაძის ჯგუფში სწავლობდა და ამის შემდეგ მსახიობმა 26 წელი გაატარა მარჯანიშვილის თეატრის სცენაზე...
- ქალბატონო ასმათ, "ჩემი ცოლის დაქალები" თქვენთვის პირველი სერიალი არ არის...
- დიახ, "შუა ქალაქში" მოპარული ნივთების, ძირითადად ბეჭდების გადამყიდველს ვთამაშობდი. მომწონდა ის სერიალი და ჩემი ეპიზოდიც. სერიალში გადაღებიდან გარკვეული ხნის შემდეგ, ქუჩაში მივდიოდი და 50 წელს გადაცილებულმა კაცმა გამაჩერა, დიდი ბოდიში, ქალბატონოო, და გამიცინა. ვიფიქრე, ნაცნობია-მეთქი და მეც გავუღიმე. მერე მოაყოლა, იცით, ბეჭედი დავკარგე და ხომ არ იცით, სად შეიძლება ვნახოო. სერიალის ამბავი აღარ მახსოვდა, უხერხულ მდგომარეობაში ჩავვარდი და ვუთხარი, ალბათ ვიღაცაში გეშლებით-მეთქი. არა, ქალბატონო ასმათ, მოპარული ბეჭდები ხომ თქვენთან მოაქვთ და ყიდით, იქნებ ჩემიც მაპოვნინოთო (იღიმის). მაყურებელი ხშირად აიგივებს მსახიობს მის პერსონაჟთან. მომეწონა, რომ მაყურებელმა ის ეპოზოდი დაიმახსოვრა და დღემდე ბევრს ახსოვს. რაც შეეხება სერიალს "ჩემი ცოლის დაქალები", სადედამთილოს როლზე ჩემი დამტკიცება ასე მოხდა: ბინების რეკლამისთვის კასტინგზე დამიძახეს. იქ ბევრი მსახიობი დამხვდა, რომელთა შორის არჩევანი გიორგი ლიფონავას უნდა გაეკეთებინა. ეს რომ გავიგე, მეუხერხულა და ეკა მჟავანაძეს ვუთხარი, ამათთან ერთად რომ დავდგე, შეჯიბრია, ადამიანებს ორი კაპიკი უჭირთ და ჯობია წავიდე-მეთქი. ეკამ ძალით დამტოვა და არ გამომიშვა, მისი ხათრით დავრჩი. მერე დამირეკა და მითხრა, რომ ამიყვანეს. რეკლამაშიც დედამთილი ვიყავი, მაგრამ განსხვავებული მისგან, რაც "ჩემი ცოლის დაქალებშია". რეკლამაში დამთმობი ვარ და სულ "კი ბატონო", "როგორც გენებოთ" ვამბობ, ალბათ ესეც იმიტომ, რომ ჩემს აზრს მაინც არ აქცევენ ყურადღებას და ყველა მაინც თავის ჭკუაზე იქცევა (იღიმის). ვფიქრობ, ლიფონავამ მოიწონა ჩემი პერსონაჟი. გასულ წელს, შემოდგომაზე დამირეკეს და მითხრეს, რომ გიორგის სურდა, სერიალში დედამთილის როლი მეთამაშა. კარგი შემოქმედებითი ჯგუფია, ძალიან მომწონს გიორგი ლიფონავა, სცენარის ავტორი ქეთი დევდარიანი, მოკლედ, ყველანი შესანიშნავები არიან და მათთან თავი კარგად ვიგრძენი. ორი დღე მქონდა გადაღება სერიალისთვის და ხუთი დღე ფილმზე ვიმუშავეთ. ჩემს გმირს ლეილა ჰქვია და სერიალში ჩემი და კატოს საუბრის სცენა ძალიან მომწონს. ვფიქრობ, კარგი ეპიზოდია. ასევე მომეწონა ფილმის სცენები.
შეიძლება ითქვას, რომ შემოქმედებით ცხოვრებაში დიდხანს შესვენება მქონდა და ეს შვიდი დღე ჩემს ცხოვრებაში ძალიან კარგი დღეები იყო. გადაღებების დროს ბევრმა მითხრა, რომ მე მათ დავანახვე, როგორ უნდა თამაში, როგორია ნამდვილი სამსახიობო სკოლა და ეს სიტყვები ჩემთვის ძალიან სასიხარულო იყო. მსახიობები სიტყვაძუნწები არიან და როცა ისინი შეგაქებენ, ეს ბევრს ნიშნავს. მადლობა ეკა მჟავანაძეს, გიორგი ლიფონავას და მთელ შემოქმედებით ჯგუფს იმ სასიხარულო წუთებისთვის, რაც მუშაობის დროს მქონდა.
- თავად თქვით და გეთანხმებით, მსახიობებს ხშირად აიგივებენ მათ პერსონაჟებთან...
- ახლა ამ პერსონაჟთან დაკავშირებითაც მოგიყვებით ერთ ამბავს: ქუჩაში 40 წლამდე სიმპათიური ქალბატონი შემხვდა და მკაცრად მითხრა, ქალბატონო, რას უწუნებთ თქვენს რძალს?! მე კი ვუთხარი, იცით რა, განათხოვარი რძალი არ მინდა-მეთქი. რასაკვირველია, ეს იუმორით იყო ნათქვამი, ავყევი, თორემ როგორ შეიძლება ასე იფიქრო. განათხოვარი ზოგჯერ ბევრ გასათხოვარს სჯობია. ალბათ თავად ორჯერ იყო გათხოვილი. ამას იმდენად სერიოზული სახით მეუბნებოდა, თითქმის მეჩხუბებოდა კიდეც, მივხვდი, თავისი პირადი ცხოვრებიდან გამომდინარე იქცეოდა ასე (იცინის). მერე კი ვუთხარი, რა გნებავთ, რძალი ბოლოს მაინც ხომ მივიღე-მეთქი.
- თქვენ ქალიშვილის დედა ხართ...
- დიახ, ქალიშვილის დედა და სიდედრი ვარ. უნდა გითხრათ, რომ კარგი სიდედრი ვარ და სიძე შვილივით მიყვარს. როგორც შვილზე, ისე ვფიქრობ ჩემს სიძეზეც.
- სერიალის და ფილმის შემოქმედებითი ჯგუფი გადაცემა "პროფილში" იყავით მიწვეული, სადაც თქვით, სერიალში, ისევე როგორც რეალურ ცხოვრებაში, შვილის გაზრდა მარტოს მოგიწიათ, თუმცა იქ ამ თემის გავრცობის საშუალება არ გქონდათ, იქნებ ახლა დააკონკრეტოთ, რას გულისხმობდით?
- დიახ, მთელი ცხოვრება შვილს მარტო ვზრდიდი. სულ მარტო ვიბრძვი და ჩემს სპეციალობასა და ბიზნესშიც მარტო ვარ. ასე ცხოვრებას მივეჩვიე. ერთხელ მკითხეს, რომელ ცხოველს შევადარებდი თავს. მგონი, მგელს, რადგან მგელი სულ მარტო დადის (იღიმის). მართალია, მგელი მტაცებელია და ამით მას არ ვგავარ, მაგრამ ის მარტო მოქმედებს, მარტო ფიქრობს. სხვასაც რომ გაუჭირდება, ვცდილობ მეგობრებისთვის გამოსავალი ვიპოვო. მარტოობას შევეჩვიე, თორემ უამრავი მეგობარი მყავს. მთელმა საქართველომ იცის, რომ ჩემზე უფროსი მეგობრები მყავდა: ვერიკო ანჯაფარიძე, სესილია, სოფიკო... მყავდა 20-40 წლით უფროსი მეგობრები, მამაკაცებიც და ქალებიც, მაგრამ პირად საკითხს ყოველთვის მხოლოდ მე და მარტო ვწყვეტდი. რას ვიზამთ, ასეთია სინამდვილე.
- რამდენი წლის იყავით, როცა მარტოს მოგიწიათ ბავშვის გაზრდამ?
- 40 წლიდან შვილთან ერთად მარტო ვარ. რა თქმა უნდა, ყველას ვიღაც გვიყვარდა, ყველას გვქონდა სიმპათიები, მაგრამ ცხოვრებაში ყველაფერი ისე არ ლაგდება, როგორც საჭიროა. ამ საკითხში კანონი და დოგმები არ არსებობს. მაგრამ ერთი რამ ზუსტად ვიცი, თუ რამე დავაშავე, მხოლოდ საკუთარ თავს მივაყენე ზიანი. სხვისთვის ცუდი არასოდეს გამიკეთებია. არც შეყვარებული წამირთმევია ვინმესთვის და არც ქმარი. ბევრ ცოლიან კაცს მოვწონდი, მაგრამ არასოდეს მიფიქრია, ვინმესთვის ოჯახი დამენგრია.
- თამარის მამა რა პროფესიის იყო?
- ინჟინერი.
- თამარი თქვენს გვარზეა.
- დიახ, ჩემს გვარზე.
- შვილი რა პროფესიისაა?
- თამარი არქიტექტორია, მაგრამ ახლა ტელევიზიაში მუშაობის სურვილი აქვს და ვნახოთ. მყავს არაჩვეულებრივი შვილიშვილი,
შვიდი თვის პატარა ბარბარე, რომელმაც მართლა გონება დამაკარგვინა. როცა ამბობდნენ, შვილიშვილი გაგატუტუცებსო, ვამბობდი, როგორ შეიძლება, ვინმემ გამატუტუცოს-მეთქი, მაგრამ ასეა. სულ ბარბარეზე ვფიქრობ, ნეტავ თუ ჭამა, თუ დაიძინა? დღე არ გავა, არ გავიქცე, არ ვნახო და არ ჩავეხუტო. ეტყობა, მსახიობებს გამომსახველობის უნარი განსხვავებული აქვთ და ამიტომ ბავშვებს ძალიან ვუყვარვარ. მარჯანიშვილის თეატრში, ყველა ჩვენი მსახიობის შვილთან კარგი ურთიერთობა მქონდა. ველაპარაკებოდი, ვეთამაშებოდი, ფოკუსებს ვაჩვენებდი, ეტყობა, ჩემი ფიზიონომიაც მოსწონდათ და ბავშვებს ჩემ მიმართ დიდი სიმპათიები ჰქონდათ. ერთხელ ერთ-ერთი მსახიობის შვილს ჩემზე ჰკითხეს, შენი ვინ არისო. ეტყობა ძალიან ახლობლად უნდოდა ჩემი თავი წარედგინა და ასე უპასუხა, დედაჩემის ძმა არისო (იცინის). ლია კაპანაძის შვილმა პირველად რომ მნახა, სახლში რომ მისულა, დედამისისთვის უთქვამს, მე ხომ მონათლული არ ვარ და არ შეიძლება, ასმათმა მომნათლოსო?! დღემდე არ შემიძლია, ბავშვს გვერდით ისე ჩავუარო, რომ არ მოვეფერო.
- ქალიშვილი და სიძე უყურებენ ამ სერიალს?
- დიახ და ძალიან მოსწონთ. ჩემი შვილი ამაყობდა, როცა ფილმის პრემიერაზე ჩემზე დადებითი შეფასებები ესმოდა. ის და მისი მეგობრები წავიდნენ, ბილეთების რიგში დადგნენ, რომ ფილმი ენახათ. სხვათა შორის, ჩემი ქალიშვილი ძალიან კრიტიკულია და რამე რომ არ მოსწონებოდა, მეტყოდა. საერთოდ, ჩემი ოჯახის წევრები ჩემ მიმართ ყოველთვის ძალიან კრიტიკულები იყვნენ. დედა და დაც ასე იყვნენ, არ მაპატიებდნენ, სცენაზე ჩემი ერთი მოძრაობაც რომ არ მოსწონებოდათ.
- ნინო გაჩეჩილაძესა და კოტე თოლორდავას სერიალში გადაღებებამდე თუ იცნობდით?
- დიახ, ნინოს მშობლებს და დასაც მანამდეც ვიცნობდი, მამამისი მარჯანიშვილის თეატრში მუშაობდა. ნინომ ძალიან შემაყვარა თავი და ახლობლად მივიღე. მის მშობლებს ხუმრობით ვუთხარი კიდეც, მადლობა, რომ ასეთი კარგი გოგო მაჩუქეთ რძლად-მეთქი. რაც შეეხება "ჩემს შვილ დიტოს", კოტე დაბადებიდან ჩემ თვალწინ გაიზარდა. დედამისი და ჩემი და ახლო მეგობრები არიან. დუშეთში სახლი მაქვს და კოტე იქ ჩემს სახლშიც ისვენებდა, ანუ ჩემთვის ახლობელი ოჯახის შვილია. მთელი ცხოვრება ერთმანეთთან ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქვს და აქედან გამომდინარე, სერიალში მისი შვილად მიღება არ გამჭირვებია.
ანა კალანდაძე
მსახიობი ასმათ ტყაბლაძე დედით ხევსურია, მამა იმერელი ჰყავდა. ბავშვობის წლებმა დედის მხარეში, დუშეთში ჩაიარა. პირველად სწორედ იქ ნახა გასტროლებზე ჩასული მარჯანიშვილის თეატრის სპექტაკლი "ხეები ზეზეულად კვდებიან", რომელშიც ვერიკო ანჯაფარიძე თამაშობდა. მას შემდეგ თეატრალურ ინსტიტუტში ჩაბარების სურვილი გაუჩნდა. გამოცდებზე კარგი ქულები მიიღო და სიაში პირველი მისი გვარი ეწერა. ალექსანდრე მიქელაძის ჯგუფში სწავლობდა და ამის შემდეგ მსახიობმა 26 წელი გაატარა მარჯანიშვილის თეატრის სცენაზე...
- ქალბატონო ასმათ, "ჩემი ცოლის დაქალები" თქვენთვის პირველი სერიალი არ არის...
- დიახ, "შუა ქალაქში" მოპარული ნივთების, ძირითადად ბეჭდების გადამყიდველს ვთამაშობდი. მომწონდა ის სერიალი და ჩემი ეპიზოდიც. სერიალში გადაღებიდან გარკვეული ხნის შემდეგ, ქუჩაში მივდიოდი და 50 წელს გადაცილებულმა კაცმა გამაჩერა, დიდი ბოდიში, ქალბატონოო, და გამიცინა. ვიფიქრე, ნაცნობია-მეთქი და მეც გავუღიმე. მერე მოაყოლა, იცით, ბეჭედი დავკარგე და ხომ არ იცით, სად შეიძლება ვნახოო. სერიალის ამბავი აღარ მახსოვდა, უხერხულ მდგომარეობაში ჩავვარდი და ვუთხარი, ალბათ ვიღაცაში გეშლებით-მეთქი. არა, ქალბატონო ასმათ, მოპარული ბეჭდები ხომ თქვენთან მოაქვთ და ყიდით, იქნებ ჩემიც მაპოვნინოთო (იღიმის). მაყურებელი ხშირად აიგივებს მსახიობს მის პერსონაჟთან. მომეწონა, რომ მაყურებელმა ის ეპოზოდი დაიმახსოვრა და დღემდე ბევრს ახსოვს. რაც შეეხება სერიალს "ჩემი ცოლის დაქალები", სადედამთილოს როლზე ჩემი დამტკიცება ასე მოხდა: ბინების რეკლამისთვის კასტინგზე დამიძახეს. იქ ბევრი მსახიობი დამხვდა, რომელთა შორის არჩევანი გიორგი ლიფონავას უნდა გაეკეთებინა. ეს რომ გავიგე, მეუხერხულა და ეკა მჟავანაძეს ვუთხარი, ამათთან ერთად რომ დავდგე, შეჯიბრია, ადამიანებს ორი კაპიკი უჭირთ და ჯობია წავიდე-მეთქი. ეკამ ძალით დამტოვა და არ გამომიშვა, მისი ხათრით დავრჩი. მერე დამირეკა და მითხრა, რომ ამიყვანეს. რეკლამაშიც დედამთილი ვიყავი, მაგრამ განსხვავებული მისგან, რაც "ჩემი ცოლის დაქალებშია". რეკლამაში დამთმობი ვარ და სულ "კი ბატონო", "როგორც გენებოთ" ვამბობ, ალბათ ესეც იმიტომ, რომ ჩემს აზრს მაინც არ აქცევენ ყურადღებას და ყველა მაინც თავის ჭკუაზე იქცევა (იღიმის). ვფიქრობ, ლიფონავამ მოიწონა ჩემი პერსონაჟი. გასულ წელს, შემოდგომაზე დამირეკეს და მითხრეს, რომ გიორგის სურდა, სერიალში დედამთილის როლი მეთამაშა. კარგი შემოქმედებითი ჯგუფია, ძალიან მომწონს გიორგი ლიფონავა, სცენარის ავტორი ქეთი დევდარიანი, მოკლედ, ყველანი შესანიშნავები არიან და მათთან თავი კარგად ვიგრძენი. ორი დღე მქონდა გადაღება სერიალისთვის და ხუთი დღე ფილმზე ვიმუშავეთ. ჩემს გმირს ლეილა ჰქვია და სერიალში ჩემი და კატოს საუბრის სცენა ძალიან მომწონს. ვფიქრობ, კარგი ეპიზოდია. ასევე მომეწონა ფილმის სცენები.
შეიძლება ითქვას, რომ შემოქმედებით ცხოვრებაში დიდხანს შესვენება მქონდა და ეს შვიდი დღე ჩემს ცხოვრებაში ძალიან კარგი დღეები იყო. გადაღებების დროს ბევრმა მითხრა, რომ მე მათ დავანახვე, როგორ უნდა თამაში, როგორია ნამდვილი სამსახიობო სკოლა და ეს სიტყვები ჩემთვის ძალიან სასიხარულო იყო. მსახიობები სიტყვაძუნწები არიან და როცა ისინი შეგაქებენ, ეს ბევრს ნიშნავს. მადლობა ეკა მჟავანაძეს, გიორგი ლიფონავას და მთელ შემოქმედებით ჯგუფს იმ სასიხარულო წუთებისთვის, რაც მუშაობის დროს მქონდა.
- თავად თქვით და გეთანხმებით, მსახიობებს ხშირად აიგივებენ მათ პერსონაჟებთან...
- ახლა ამ პერსონაჟთან დაკავშირებითაც მოგიყვებით ერთ ამბავს: ქუჩაში 40 წლამდე სიმპათიური ქალბატონი შემხვდა და მკაცრად მითხრა, ქალბატონო, რას უწუნებთ თქვენს რძალს?! მე კი ვუთხარი, იცით რა, განათხოვარი რძალი არ მინდა-მეთქი. რასაკვირველია, ეს იუმორით იყო ნათქვამი, ავყევი, თორემ როგორ შეიძლება ასე იფიქრო. განათხოვარი ზოგჯერ ბევრ გასათხოვარს სჯობია. ალბათ თავად ორჯერ იყო გათხოვილი. ამას იმდენად სერიოზული სახით მეუბნებოდა, თითქმის მეჩხუბებოდა კიდეც, მივხვდი, თავისი პირადი ცხოვრებიდან გამომდინარე იქცეოდა ასე (იცინის). მერე კი ვუთხარი, რა გნებავთ, რძალი ბოლოს მაინც ხომ მივიღე-მეთქი.
- თქვენ ქალიშვილის დედა ხართ...
- დიახ, ქალიშვილის დედა და სიდედრი ვარ. უნდა გითხრათ, რომ კარგი სიდედრი ვარ და სიძე შვილივით მიყვარს. როგორც შვილზე, ისე ვფიქრობ ჩემს სიძეზეც.
- სერიალის და ფილმის შემოქმედებითი ჯგუფი გადაცემა "პროფილში" იყავით მიწვეული, სადაც თქვით, სერიალში, ისევე როგორც რეალურ ცხოვრებაში, შვილის გაზრდა მარტოს მოგიწიათ, თუმცა იქ ამ თემის გავრცობის საშუალება არ გქონდათ, იქნებ ახლა დააკონკრეტოთ, რას გულისხმობდით?
- დიახ, მთელი ცხოვრება შვილს მარტო ვზრდიდი. სულ მარტო ვიბრძვი და ჩემს სპეციალობასა და ბიზნესშიც მარტო ვარ. ასე ცხოვრებას მივეჩვიე. ერთხელ მკითხეს, რომელ ცხოველს შევადარებდი თავს. მგონი, მგელს, რადგან მგელი სულ მარტო დადის (იღიმის). მართალია, მგელი მტაცებელია და ამით მას არ ვგავარ, მაგრამ ის მარტო მოქმედებს, მარტო ფიქრობს. სხვასაც რომ გაუჭირდება, ვცდილობ მეგობრებისთვის გამოსავალი ვიპოვო. მარტოობას შევეჩვიე, თორემ უამრავი მეგობარი მყავს. მთელმა საქართველომ იცის, რომ ჩემზე უფროსი მეგობრები მყავდა: ვერიკო ანჯაფარიძე, სესილია, სოფიკო... მყავდა 20-40 წლით უფროსი მეგობრები, მამაკაცებიც და ქალებიც, მაგრამ პირად საკითხს ყოველთვის მხოლოდ მე და მარტო ვწყვეტდი. რას ვიზამთ, ასეთია სინამდვილე.
- რამდენი წლის იყავით, როცა მარტოს მოგიწიათ ბავშვის გაზრდამ?
- 40 წლიდან შვილთან ერთად მარტო ვარ. რა თქმა უნდა, ყველას ვიღაც გვიყვარდა, ყველას გვქონდა სიმპათიები, მაგრამ ცხოვრებაში ყველაფერი ისე არ ლაგდება, როგორც საჭიროა. ამ საკითხში კანონი და დოგმები არ არსებობს. მაგრამ ერთი რამ ზუსტად ვიცი, თუ რამე დავაშავე, მხოლოდ საკუთარ თავს მივაყენე ზიანი. სხვისთვის ცუდი არასოდეს გამიკეთებია. არც შეყვარებული წამირთმევია ვინმესთვის და არც ქმარი. ბევრ ცოლიან კაცს მოვწონდი, მაგრამ არასოდეს მიფიქრია, ვინმესთვის ოჯახი დამენგრია.
- თამარის მამა რა პროფესიის იყო?
- ინჟინერი.
- თამარი თქვენს გვარზეა.
- დიახ, ჩემს გვარზე.
- შვილი რა პროფესიისაა?
- თამარი არქიტექტორია, მაგრამ ახლა ტელევიზიაში მუშაობის სურვილი აქვს და ვნახოთ. მყავს არაჩვეულებრივი შვილიშვილი,
შვიდი თვის პატარა ბარბარე, რომელმაც მართლა გონება დამაკარგვინა. როცა ამბობდნენ, შვილიშვილი გაგატუტუცებსო, ვამბობდი, როგორ შეიძლება, ვინმემ გამატუტუცოს-მეთქი, მაგრამ ასეა. სულ ბარბარეზე ვფიქრობ, ნეტავ თუ ჭამა, თუ დაიძინა? დღე არ გავა, არ გავიქცე, არ ვნახო და არ ჩავეხუტო. ეტყობა, მსახიობებს გამომსახველობის უნარი განსხვავებული აქვთ და ამიტომ ბავშვებს ძალიან ვუყვარვარ. მარჯანიშვილის თეატრში, ყველა ჩვენი მსახიობის შვილთან კარგი ურთიერთობა მქონდა. ველაპარაკებოდი, ვეთამაშებოდი, ფოკუსებს ვაჩვენებდი, ეტყობა, ჩემი ფიზიონომიაც მოსწონდათ და ბავშვებს ჩემ მიმართ დიდი სიმპათიები ჰქონდათ. ერთხელ ერთ-ერთი მსახიობის შვილს ჩემზე ჰკითხეს, შენი ვინ არისო. ეტყობა ძალიან ახლობლად უნდოდა ჩემი თავი წარედგინა და ასე უპასუხა, დედაჩემის ძმა არისო (იცინის). ლია კაპანაძის შვილმა პირველად რომ მნახა, სახლში რომ მისულა, დედამისისთვის უთქვამს, მე ხომ მონათლული არ ვარ და არ შეიძლება, ასმათმა მომნათლოსო?! დღემდე არ შემიძლია, ბავშვს გვერდით ისე ჩავუარო, რომ არ მოვეფერო.
- ქალიშვილი და სიძე უყურებენ ამ სერიალს?
- დიახ და ძალიან მოსწონთ. ჩემი შვილი ამაყობდა, როცა ფილმის პრემიერაზე ჩემზე დადებითი შეფასებები ესმოდა. ის და მისი მეგობრები წავიდნენ, ბილეთების რიგში დადგნენ, რომ ფილმი ენახათ. სხვათა შორის, ჩემი ქალიშვილი ძალიან კრიტიკულია და რამე რომ არ მოსწონებოდა, მეტყოდა. საერთოდ, ჩემი ოჯახის წევრები ჩემ მიმართ ყოველთვის ძალიან კრიტიკულები იყვნენ. დედა და დაც ასე იყვნენ, არ მაპატიებდნენ, სცენაზე ჩემი ერთი მოძრაობაც რომ არ მოსწონებოდათ.
- ნინო გაჩეჩილაძესა და კოტე თოლორდავას სერიალში გადაღებებამდე თუ იცნობდით?
- დიახ, ნინოს მშობლებს და დასაც მანამდეც ვიცნობდი, მამამისი მარჯანიშვილის თეატრში მუშაობდა. ნინომ ძალიან შემაყვარა თავი და ახლობლად მივიღე. მის მშობლებს ხუმრობით ვუთხარი კიდეც, მადლობა, რომ ასეთი კარგი გოგო მაჩუქეთ რძლად-მეთქი. რაც შეეხება "ჩემს შვილ დიტოს", კოტე დაბადებიდან ჩემ თვალწინ გაიზარდა. დედამისი და ჩემი და ახლო მეგობრები არიან. დუშეთში სახლი მაქვს და კოტე იქ ჩემს სახლშიც ისვენებდა, ანუ ჩემთვის ახლობელი ოჯახის შვილია. მთელი ცხოვრება ერთმანეთთან ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქვს და აქედან გამომდინარე, სერიალში მისი შვილად მიღება არ გამჭირვებია.
ანა კალანდაძე
