მე და შარი? ჩვენ ვუგებთ ერთმანეთს (7)
1 963 ნახვა
- ხვალ წახვალ.
მითხრა რატიმ და ოთახიდან გამოვიდა..
- ხვალ პატიმარი ციხეს დატოვებს... ლეპტოპიანად.
- ჰო თუნდაც.
გაეღიმა და გვერდით ჩამომიჯდა..
- რაც იყო..
- ჰო უნდა დავივიწყოთ.. შენ შენი გზით მე ჩემით..
- იცი მე..
- ვიცი.. გაქვს მიზანი და მე მხოლოდ ტვირთი ვარ რომელიც ამდენი ხანი მხრებზე გეკიდა.. ეს გასაგებია.. თუ იმის თქმასაც ცდილობ,რომ რამეს მოგთხოვ ან თუნდაც გეტყვი რომ მიყვარხარ ძალიან ცდები..
- ეს მშვენიერი იყო..
- ვიცი. მაგრამ დროებითი. მე უკვე ვიყავი ერთი დღით შენი მეუღლე, ხვალ ვშორდებით..
ისევ გაეღიმა.. თუმცა ოდნავ აღელვებულმა დატოვა სახლი..
მობილურზე ზარი გაისმა რატისი იყო..
-მე ჯერ კიდევ ვარ მისი მეუღლე..
ვთქვი და მობილურს ვუპასუხე.
-გისმენთ.
-რომელი ხარ?
-რა მნიშვენლობა აქვს. გისმენთ!
-რატის დაუძახე ახლავე!
-რატი სახლში არ გახლავთ.. და საერთოდ თქვენ ვინ ხართ ასე უხეშად რომ ესაუბრებით მის მეუღლეს? ეს კანონით ისჯება და თქვენც მოგიწევთ ციხეში ყურყუტი.. რაც შეეხება რატის ,მაღაზიაში ჩავიდა.. ხვალ ერთმანეთს ვშორდებით და თავისუფლად შეგიძლიათ ელაპარაკოთ ისეთი ტონით,როგორითაც მე მელაპარაკებით.. და საერთოდ რას გინდა მიაღწიოთ მაგით? უცნობ ქალბატონს თქვენობით მიმართავენ და პატივისცემით ეპყრობიან,თქვენ კი ასე უხეშად მომმართავთ.. ღმერთო რატომ აქვს რატის ასეთ ხალხთან ურთიერთობა!
დუმილი.. მე ვერ ვიტან მას..
-რატომ გაჩუნდით? თუ არ იცით რა თქვათ, იქნებ რამე წიგნი წაგეკითხათ,რომელიც გასწავლით .. ,,როგორ მოვეპყროთ მანდილოსანს“.. საქართველოშ ჲ კაცები აღარ არსებობენ. ალბათ მალე ჩვენ მოგვიწევს პაემანზე დაპატიჟება,და ყვავილებით ხელშჲ სიარული! იქნებ ხელიც გვეთხოვა? ვიტყოდით ასე.. გახდებით ჩემი ქმარი? ან თუნდაც ქმრად გამომყვებით?
ალბათ მიხვდით,რომ მთელი ჯავრი ამ უცნობ პიროვნებაზე ვიყარე.. არც შემკამათებია.. უბრალოდ ოდნავ წყნარი ხმით მითხრა.
-შენ ში* ხო არ გაქვს?
ეს უკვე მეტისმეტი იყო.. ..
ცუდი სიტყვების მარაგი მეც მქონდა.. ამიტომ არ დამიკლია..
რატის მომღიმარი სახით მივეგებე.
-დარეკა ვინმემ?
-დიახ.
ვუთხარი ეშმაკური სახით..
-მერე?
-მერე ზრდილობიანად გამოვლანძღე..
-რა?
ანერვიულებულმა აკრიფა ნომერი..
- ერთი გოგოა..
- ნორმალურად ..
- არა არ შემიძლია,არაფერში არაა გარეული.
- არათქო!
თქვა ანერვიულებულმა და მობილური საწოლზე დააგდო.
-ეს გინდოდა? სულ მიქმნი პრობლემებს! არა რა სულელი ვარ, ამდენ ხალხში მაინც და მაინც შენ რატომ დაგეტაკე .. იმან მოკალიო. გინდა მოგკლა?
-არა.
-ჰოდა წადი! ახლავე! აღარ გამოჩნდე.. აიღე ლეპტოპი და გაუჩინარდი.. ამ უბანშჲ აღარ მოხვდე,თორემ შემდეგ ჯერზე იარაღი დამჭირდება! გესმის? და კიდევ არაფერი თქვა.. უხმოდ წადი...
გამწარებულმა კარები მოვაჯახუნე და და წამოვედი.. გეფიცები! აი გეფიცები! ასე არასოდეს მიტირია.. წამოვედი თუმცა გული მასთან დამრჩა.. ასე უგულოდ? ვფიქრობდი და თან მეცინებოდა რომ ეს მე დამემართა.. თუმცა ის.. მან უბრალოდ მიმაგდო, და არც არაფერი გაუკეთებია ჩვენი ერთად ყოფნისთვის! ეს ნორმალურია? ამ ყველაფრის შემდეგ ასე უბრალოდ? რას გაუგებ ამათ ლოგიკას.. თვითონაც არ იციან რა უნდათ და რის გამო ცხოვრობენ.. სიამოვნებით დავიბადებოდი კაცად მხოლოდ იმიტომ,რომ გავიგო როგორია იყო იდიოტი..
-შემდეგ?
-რაღა შემდეგ? ანერვიულებულმა გადმოვკვეთე ქუჩა და სახლისკენ წამოვედი.. ისე მტკიოდა გული გეგონება, 2 წლიანი სიყვარულის ისტორია დასრულდა.. მე ის შემიყვარდა. ღმერთო რა ამაზრზენია.. შემიყვარდა ის ვისაც ფეხებზე ვკიდივარ.. სახლშჲ ამოვედი და ანერვიულებულმა ლეპტოპი საწოლზე მივაგდე.. წესით უნდა ჩამერთო და მეკეთებინა ის,რის გამოც ვიყიდე თუმცა ეს აღარ მახსოვდა.. ქუჩებს ვუყურებდი.. და მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი.. ის დაბრუნდება..
- და მორჩა? ასე უბრალოდ?
-1 წელი გავიდა და ისევ მახსოვს ამ ისტორიის ყოველი დეტალი..
-არ გაქვს სურვილი მოძებნო?
- არა.. ამდენი ხნის შემდეგ? თავად უნდა მოვეძებნე.. თუ რამეს ვნიშნავდი და თუ რამეს ნიშნავდა ის კოცნა მისთვის..
- იქნებ ვერ გიპოვა?
-როცა გიყვარს,იპოვი.. ყველაფერს გადაქექავ და იპოვი..
- ისევ გიყვარს?
-კი.. როგორ შეიძლება თქვა დავივიწყეო ადამიანზე,რომელიც გიყვარდა? მაშჲნ ის სიყვარული არ ყოფილა..
- როგორი იყო.?
-ბევრ კითხვას მისვავ!
ვუთხარი ჩემს მეგობარ ნათიას და ოდნავ მოვიღუშე..
-მეც მინდა!
-რა გინდა?
-ასე შევხვდე ვინმეს.. ასეთ ვითარებაშჲ.. ასე რომანტიულად.. როგორ დაკარგე? როგორ აღარ გაგიჩნდა სურვილი მისი პოვნის? იქნებ მასაც უყვარდი და ეს ყველაფერი შენს დასაცავად გააკეთა.. იქნებ თავად შეეწირა იმას,რისთვისაც იბრძოდა.. იქნებ ემსხვერპლა იმს შურისძიებას,ან თუნდაც შენს ცოცხლად გაშვებას.. ამაზე არ გიფიქრია?
-არა.
-ფიქრობ იმაზე რაც უმნიშვნელოა. ასე შორს ვერ წახვალ..
თქვა ანერვიულებულმა და კარგი გაიხურა..
მითხრა რატიმ და ოთახიდან გამოვიდა..
- ხვალ პატიმარი ციხეს დატოვებს... ლეპტოპიანად.
- ჰო თუნდაც.
გაეღიმა და გვერდით ჩამომიჯდა..
- რაც იყო..
- ჰო უნდა დავივიწყოთ.. შენ შენი გზით მე ჩემით..
- იცი მე..
- ვიცი.. გაქვს მიზანი და მე მხოლოდ ტვირთი ვარ რომელიც ამდენი ხანი მხრებზე გეკიდა.. ეს გასაგებია.. თუ იმის თქმასაც ცდილობ,რომ რამეს მოგთხოვ ან თუნდაც გეტყვი რომ მიყვარხარ ძალიან ცდები..
- ეს მშვენიერი იყო..
- ვიცი. მაგრამ დროებითი. მე უკვე ვიყავი ერთი დღით შენი მეუღლე, ხვალ ვშორდებით..
ისევ გაეღიმა.. თუმცა ოდნავ აღელვებულმა დატოვა სახლი..
მობილურზე ზარი გაისმა რატისი იყო..
-მე ჯერ კიდევ ვარ მისი მეუღლე..
ვთქვი და მობილურს ვუპასუხე.
-გისმენთ.
-რომელი ხარ?
-რა მნიშვენლობა აქვს. გისმენთ!
-რატის დაუძახე ახლავე!
-რატი სახლში არ გახლავთ.. და საერთოდ თქვენ ვინ ხართ ასე უხეშად რომ ესაუბრებით მის მეუღლეს? ეს კანონით ისჯება და თქვენც მოგიწევთ ციხეში ყურყუტი.. რაც შეეხება რატის ,მაღაზიაში ჩავიდა.. ხვალ ერთმანეთს ვშორდებით და თავისუფლად შეგიძლიათ ელაპარაკოთ ისეთი ტონით,როგორითაც მე მელაპარაკებით.. და საერთოდ რას გინდა მიაღწიოთ მაგით? უცნობ ქალბატონს თქვენობით მიმართავენ და პატივისცემით ეპყრობიან,თქვენ კი ასე უხეშად მომმართავთ.. ღმერთო რატომ აქვს რატის ასეთ ხალხთან ურთიერთობა!
დუმილი.. მე ვერ ვიტან მას..
-რატომ გაჩუნდით? თუ არ იცით რა თქვათ, იქნებ რამე წიგნი წაგეკითხათ,რომელიც გასწავლით .. ,,როგორ მოვეპყროთ მანდილოსანს“.. საქართველოშ ჲ კაცები აღარ არსებობენ. ალბათ მალე ჩვენ მოგვიწევს პაემანზე დაპატიჟება,და ყვავილებით ხელშჲ სიარული! იქნებ ხელიც გვეთხოვა? ვიტყოდით ასე.. გახდებით ჩემი ქმარი? ან თუნდაც ქმრად გამომყვებით?
ალბათ მიხვდით,რომ მთელი ჯავრი ამ უცნობ პიროვნებაზე ვიყარე.. არც შემკამათებია.. უბრალოდ ოდნავ წყნარი ხმით მითხრა.
-შენ ში* ხო არ გაქვს?
ეს უკვე მეტისმეტი იყო.. ..
ცუდი სიტყვების მარაგი მეც მქონდა.. ამიტომ არ დამიკლია..
რატის მომღიმარი სახით მივეგებე.
-დარეკა ვინმემ?
-დიახ.
ვუთხარი ეშმაკური სახით..
-მერე?
-მერე ზრდილობიანად გამოვლანძღე..
-რა?
ანერვიულებულმა აკრიფა ნომერი..
- ერთი გოგოა..
- ნორმალურად ..
- არა არ შემიძლია,არაფერში არაა გარეული.
- არათქო!
თქვა ანერვიულებულმა და მობილური საწოლზე დააგდო.
-ეს გინდოდა? სულ მიქმნი პრობლემებს! არა რა სულელი ვარ, ამდენ ხალხში მაინც და მაინც შენ რატომ დაგეტაკე .. იმან მოკალიო. გინდა მოგკლა?
-არა.
-ჰოდა წადი! ახლავე! აღარ გამოჩნდე.. აიღე ლეპტოპი და გაუჩინარდი.. ამ უბანშჲ აღარ მოხვდე,თორემ შემდეგ ჯერზე იარაღი დამჭირდება! გესმის? და კიდევ არაფერი თქვა.. უხმოდ წადი...
გამწარებულმა კარები მოვაჯახუნე და და წამოვედი.. გეფიცები! აი გეფიცები! ასე არასოდეს მიტირია.. წამოვედი თუმცა გული მასთან დამრჩა.. ასე უგულოდ? ვფიქრობდი და თან მეცინებოდა რომ ეს მე დამემართა.. თუმცა ის.. მან უბრალოდ მიმაგდო, და არც არაფერი გაუკეთებია ჩვენი ერთად ყოფნისთვის! ეს ნორმალურია? ამ ყველაფრის შემდეგ ასე უბრალოდ? რას გაუგებ ამათ ლოგიკას.. თვითონაც არ იციან რა უნდათ და რის გამო ცხოვრობენ.. სიამოვნებით დავიბადებოდი კაცად მხოლოდ იმიტომ,რომ გავიგო როგორია იყო იდიოტი..
-შემდეგ?
-რაღა შემდეგ? ანერვიულებულმა გადმოვკვეთე ქუჩა და სახლისკენ წამოვედი.. ისე მტკიოდა გული გეგონება, 2 წლიანი სიყვარულის ისტორია დასრულდა.. მე ის შემიყვარდა. ღმერთო რა ამაზრზენია.. შემიყვარდა ის ვისაც ფეხებზე ვკიდივარ.. სახლშჲ ამოვედი და ანერვიულებულმა ლეპტოპი საწოლზე მივაგდე.. წესით უნდა ჩამერთო და მეკეთებინა ის,რის გამოც ვიყიდე თუმცა ეს აღარ მახსოვდა.. ქუჩებს ვუყურებდი.. და მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი.. ის დაბრუნდება..
- და მორჩა? ასე უბრალოდ?
-1 წელი გავიდა და ისევ მახსოვს ამ ისტორიის ყოველი დეტალი..
-არ გაქვს სურვილი მოძებნო?
- არა.. ამდენი ხნის შემდეგ? თავად უნდა მოვეძებნე.. თუ რამეს ვნიშნავდი და თუ რამეს ნიშნავდა ის კოცნა მისთვის..
- იქნებ ვერ გიპოვა?
-როცა გიყვარს,იპოვი.. ყველაფერს გადაქექავ და იპოვი..
- ისევ გიყვარს?
-კი.. როგორ შეიძლება თქვა დავივიწყეო ადამიანზე,რომელიც გიყვარდა? მაშჲნ ის სიყვარული არ ყოფილა..
- როგორი იყო.?
-ბევრ კითხვას მისვავ!
ვუთხარი ჩემს მეგობარ ნათიას და ოდნავ მოვიღუშე..
-მეც მინდა!
-რა გინდა?
-ასე შევხვდე ვინმეს.. ასეთ ვითარებაშჲ.. ასე რომანტიულად.. როგორ დაკარგე? როგორ აღარ გაგიჩნდა სურვილი მისი პოვნის? იქნებ მასაც უყვარდი და ეს ყველაფერი შენს დასაცავად გააკეთა.. იქნებ თავად შეეწირა იმას,რისთვისაც იბრძოდა.. იქნებ ემსხვერპლა იმს შურისძიებას,ან თუნდაც შენს ცოცხლად გაშვებას.. ამაზე არ გიფიქრია?
-არა.
-ფიქრობ იმაზე რაც უმნიშვნელოა. ასე შორს ვერ წახვალ..
თქვა ანერვიულებულმა და კარგი გაიხურა..
