კოცნის საფასური 7

სანდრო თითქოს მეგობრების წრეში იყო და არა საქმიან შეხვედრაზე. მამაკაცები თავს ევლებოდნენ, თვითონაც ძალზე თავისუფლად გრძნობდა თავს. ნანი ხვდებოდა, რომ ამ ვიზიტზე ბევრი რამ იყო დამოკიდებული. ნანი ახლა ნამდვილად ნანობდა, რომ ადრე არ ჩაერთო ოჯახურ ბიზნესში. უბრალოდ, არ აინტერესებდა ეს საქმე და მორჩა, სხვა ხელის შემშლელი მიზეზი არ არსებობდა. გოგონა ნათლად ხედავდა, როგორ ცმუკავდა ლექსო სტუმრის წინაშე და მიხვდა, რომ კონცერნს მართლა ძალიან უჭირდა, მაგრამ ვერ ხვდებოდა, რატომ. თუ აქამდე კარგად მიდიოდა საქმე, ბოლო პერიოდში ასეთი რა უნდა მომხდარიყო? პირველად დაინტერესდა ამ ბიზნესით და გადაწყვიტა, საქმეში თავადაც ღრმად ჩაეხედა. ამ ფიქრებში იყო გართული, როდესაც გაიაზრა, რომ მისი უშუალო პრობლემა ახლა მის ცხვირწინ იჯდა და ღიმილით უწვდიდა შამპანურით სავსე ფუჟერს, ნანი კი შამპანურს ვერ იტანდა. ნანი სარკის წინ იდგა და ყოყმანობდა. არ იცოდა, ახალი კაბა ჩაეცვა თუ არა, ნერვიულობდა. ის დამცირება, რომელიც სანდრომ მიაყენა, ვერა და ვერ დაევიწყებინა. ვერ ინელებდა მამაკაცის სიტყვებს. როგორმე უნდა დაივიწყოს ეგ ამბავი, როგორმე! მეტი საქმე არაფერი აქვს? რა გასახსენებელი ის საღამოა? არა, უნდა მოერიოს თავს! კიდევ ერთხელ ჩაიხედა სარკეში. მსუბუქი მაკიაჟი, ჰაეროვანი კაბა და მაღლა აწეული თმა, ოდნავ ჩამოყრილი კულულები საკუთარი თავი მოეწონა და მშვენივრად გამოვიყურებიო, გაიფიქრა კმაყოფილმა. _ ძალიანაც კარგი, ხმამაღლა წამოცდა და გაუკვირდა, ნეტავ რა მემართებაო. ფრთხილად ჩამოყვა კიბეს და სასადილო ოთახში შესვლის წინ პირჯვარი გადაიწერა. შეეცადა, დამშვიდებულიყო და ოთახის კარი ღიმილით შეაღო. მისდა გასაკვირად, იქ სანდროს გარდა არავინ დახვდა. ისიც ფანჯარასთან იდგა, ბაღს გადაჰყურებდა და ნანის შემოსვლა არც გაუგია. გოგონა დაფრთხა, ერთი სული ჰქონდა, უჩუმრად გატრიალებულიყო და გასულიყო, მაგრამ არ იცოდა, მოახერხებდა თუ არა. არაფერი გამოუვიდა! სანდრომ, არც შემობრუნებულა, ისე უთხრა. _ იცით? მე რატომღაც, ყოველთვის მასპინძლებზე ადრე მოვდივარ. ნანიმ ძალ-ღონე მოიკრიბა და უდარდელი ღიმილით უპასუხა. _ არ ვიცი, ჩვენები სად არიან. უცნაურია, რომ იგვიანებენ. _ ალბათ სამხედრო თათბირი გამართეს, ჩაიცინა სანდრომ, შემობრუნდა და გოგონას გამჭოლი მზერა ესროლა. ნანის გააჟრჟოლა. საზეიმოდ გამოწყობილი სანდრო ძალიან მომხიბვლელი იყო, მაგრამ მიხვდა, რომ ამ სასიამოვნო სამოსს მიღმა ველური კაცი იმალებოდა. _ თქვენ არ მიგიწვიეს თათბირზე? ირონიული ღიმილით შეეკითხა იგი. _ არა, მზერა აარიდა ნანიმ. _ კი მაგრამ, თქვენც ხომ დირექტორთა საბჭოს წევრი ხართ? არაფერს გეკითხებიან, თუ როგორაა საქმე? _ ვარ, მაგრამ ამას რა მნიშვნელობა აქვს? მე დიდად არ მაინტერესებს ეს საქმე. უბრალოდ, ამ ოჯახის წევრი ვარ და ავტომატურად ვირიცხები საბჭოს შემადგენლობაში. სულ ეს არის. _ მაშინ რატომ ირიცხებით საერთოდ? რა საჭიროა? _ ჩემმა დიდმა ბაბუამ გადაწყვიტა ასე, ეს ოჯახური ბიზნესია, რომელსაც უცხოეთში ჩაეყარა საფუძველი. _ ოოო! წინდახედული კაცი ყოფილა ბაბუათქვენი. ნეტავ, რატომ გადაწყვიტა ასე, საინტერესოა. _ იმიტომ, რომ ამ ბიზნესში უცხოს, რაც უნდა მდიდარი და გავლენიანი იყოს, ცხვირი არ ჩაეყო, _ უკმეხად მიუგო, ნიშნის მოგებით გაუღიმა მამაკაცს და მცირე პაუზა გააკეთა, რათა ეს ინფორმაცია სანდროს კარგად გადაეხარშა. _ ძალიან მომწყურდა, ხომ არ დაგველია? ჰკითხა სანდრომ, მის პასუხს არ დაელოდა, ორი ფუჟერი შამპანურით გაავსო და ერთი ნანის გაუწოდა. _ გმადლობთ. მოდით, ჩემს დიდ ბაბუას გაუმარჯოს! _ სიამოვნებით შევსვამ ამ სადღეგრძელოს, დამცინავად გაიღიმა მამაკაცმა და სასმისი ბოლომდე დაცალა, შემდეგ კი თქვა, არ გეჩვენებათ, რომ დღევანდელ დღეს უცნაურად მოჩანს ბაბუათქვენის პოზიცია? _ არა, არ მეჩვენება! მოუჭრა ნანიმ, როგორც ვიცი, თქვენც ოჯახურ ბიზნესში ხართ ჩართული. _ მართალია. ჩემი ოჯახის ორი წევრი მართლაც მონაწილეობს ბანკის მართვაში, დაუდასტურა სანდრომ. _ აი, ხომ ხედავთ! ამიტომაც ალბათ ისურვებდით, რომ თქვენი საქმე თქვენს შვილს გაეგრძელებინა. _ თუკი ოდესმე მეყოლება ბიჭი, ის თავად გადაწყვეტს, რა გზას დაადგეს და რა პროფესია აირჩიოს. დაძალება არ მჩვევია. _ თქვენ რა, ცოლის შერთვას არ აპირებთ? _ რატომაც არა, მაგრამ ჯერჯერობით საამისოდ დრო ვერ გამოვნახე, ვერც ქალი, გაიღიმა სანდრომ, მხოლოდ საქმეში ვარ ჩაფლული. _ ოოო, მე მგონი, არასწორად იქცევით, მისდა უნებურად გათამამდა ნანი, რა ამბავია ამდენი მუშაობა, ზოგჯერ გართობაც არ გაწყენდათ. _ ნუ ღელავთ, არც გართობას ვიკლებ. სანდრომ ისე, როგორც ბარში, უტიფრად აათვალიერ-ჩააათვალიერა გოგონა. ნანი დაიბნა და უკან დაიხია, რომ ამ საშიში კაცისგან შორს ყოფილიყო. ახლა შესაძლებლობა ეძლეოდა, ის სამარცხვინო ეპიზოდი მეხსიერებიდან სამუდამოდ ამოეშალა. _ მინდოდა, თქვენთვის მადლობა გადამეხადა. სანდრომ გაოცების ნიშნად წარბები აზიდა. _ მადლობა რისთვის? _ ჩემს ოჯახს რომ არ მოუყევით ჩვენი გაცნობის ამბავი, როგორც იქნა, წარმოთქვა ეს სიტყვები და გულზე მოეშვა, გთხოვთ, მაპატიოთ იმ უაზრო სცენის გამო. მე და ჩემი მეგობრები ოდნავ შევთვერით და… _ მეც შევამჩნიე, რომ თქვენმა მეგობრებმა ზედმეტი დალიეს, ცივად მიუგო სანდრომ. გაოცებულმა ნანიმ პირი დააღო. რას ნიშნავს მისი სიტყვები? ეს იგი, ბარში მათ უთვალთვალებდა? ხმაში აშკარა აღელვება დაეტყო. _ თქვენ ვერ გამიგეთ. უბრალოდ, მინდოდა ამეხსნა, რომ მე სანაძლეო წავაგე და თქვენთან იმ უცნაური წინადადებით იმიტომ მოვედი… იძულებული გავხდი. _ მეც მქონია მსგავსი შემთხვევა, თუმცა იშვიათად, მშვიდად უპასუხა მამაკაცმა, სხვათა შორის, თქვენ მაშინ მოიგებდით სანაძლეოს, ყველას დასანახად ათლარიანი რომ არ აგეფრიალებინათ ჩემთვის ცხვირწინ. სხვა დროს უბრალოდ მთხოვეთ და… სანდრომ მზერა მის ტუჩებზე შეაჩერა. გოგონამ უნებლიეთ გაუსვა ტუჩები ერთმანეთს, თითქოს მათ დამალვას ცდილობსო. სიჩუმე ჩამოვარდა, რომელიც მოგვიანებით ნანიმ დაარღვია. _ გმადლობთ რჩევისთვის, ცივად მიუგო, არა მგონია, მსგავსი რამ კიდევ განმეორდეს, აღარ ვაპირებ სანაძლეოს დადებას და ბავშვურ თამაშებში მონაწილეობას. სანდროს გაეღიმა. _ სამწუხაროა. თქვენ არ ამბობდით, რომ სულ მუშაობა დამღლელია, რომ გართობაც არის საჭირო? ნანი დაიბნა, არ იცოდა, რა ეპასუხა. ამ დროს კარი გაიღო და ოთახში მამა შემოვიდა. გოგონამ შვებით ამოისუნთქა. _ მაპატიეთ, სანდრო, მარტო რომ დაგტოვეთ. იმედი მაქვს, ჩემი ქალიშვილი არ მოგაწყენდათ. _ არაფერია, ბატონო გიორგი, ჩვენ მშვენივრად გავერთეთ. გიორგიმ კიდევ ერთხელ მოუბოდიშა სტუმარს, მერე კი ხელები მოიფშვნიტა და კმაყოფილი ღიმილით აღნიშნა. _ ახლა დანარჩენებიც შემოგვიერთდებიან. სანდრო, ლექსომ არ გითხრათ, რომ ჩვენ აქ საცურაო აუზიც გვაქვს და კორტებიც? ხვალ შეგიძლიათ დაისვენოთ და გაერთოთ. მამამ და სანდრომ საუბარი გააბეს და ნანიმ ამოისუნთქა, დამშვიდდა, თუმცა ერთი რამ უკვირდა განა რამდენ ხანს უნდა დარჩენილიყო ეს კაცი აქ, რომ ხვალ საცურაოდ და ჩოგბურთის სათამაშოდ ეპატიჟებოდნენ? ან კი ვის უნდა ეთამაშა მასთან, როცა ჩოგბურთი ოჯახში ნანის გარდა არავინ იცოდა? კვლავ აფორიაქდა, მაგრამ ეს მხოლოდ მაშინ, როცა სუფრასთან სანდროს გვერდით დასვეს. მამაკაცმა სკამის საზურგეზე გადადო ხელი და მისი თითები ნანის შიშველ მხარს შეეხო. ამ შეხებამ დენივით დაუარა სხეულში, ხელები აუკანკალდა და თავი ძლივს შეიკავა, რომ არ წამომხტარიყო. დაძაბულობამ მაშინღა გაუარა, როცა შენიშნა, რომ სანდრო ყურადღებას მას საერთოდ არ აქცევდა და ლექსოსთან საუბრით იყო გართული. თუმცა ტყუილად, რამდენიმე წუთის შემდეგ სანდრომ თეფშით ნიგვზიანი ბადრიჯანი მიაწოდა და ხმადაბლა უთხრა. _ ნუ ხართ ასე დაძაბული, თქვენგან ისეთი ვიბრაცია მოდის, რომ მალე ჭიქებიც კი აწკარუნდება. ნანი შეკრთა. _ რა სისულელეა, ძალიან მშვიდად ვარ, რატომ უნდა ვიყო დაძაბული? გეჩვენებათ! მიუგო ნანიმ და თავი ამაყად ასწია. _ თუ აქ ყოფნა არ გსიამოვნებთ, რატომ მოხვედით? _ ჩემთვის არავის არაფერი უკითხავს. მე ჩემს სახლში ვარ და არა სტუმრად! უკბინა ნანიმ. _ ესეც ასე, ჩაილაპარაკა მამაკაცმა, როგორც ვხედავ, თქვენები მაგრად გიცავენ. _ თუ თქვენ ჩვენს ოჯახურ ტრადიციას გულისხმობთ, ნამდვილად არ ცდებით. _ ჰო-ო? მაინტერესებს, სადამდე მიგიყვანთ ეგ ოჯახური ტრადიცია. ნანიმ არაფერი უპასუხა. იგი კვლავ ელოდა ამ უსიამოვნო საუბრის გაგრძელებას, მაგრამ სანდრო დოდოს მიუბრუნდა და ეტყობა, რაღაც ისეთი უთხრა, ეს უკანასკნელი სიცილისგან ჩაბჟირდა და კინაღამ სკამიდან გადმოვარდა. ნანიმ თავი ასწია და მამის შეშფოთებულ მზერას წააწყდა. მისკენ შეტრიალდა, ელოდა, რომ მამა დაელაპარაკებოდა, მაგრამ გიორგის მისთვის არაფერი უთქვამს, მხოლოდ ლექსოს ჩასჩურჩულა ყურში რაღაც. “როგორც ჩანს, ერთობ მნიშვნელოვანი რამ ხდება ჩემ ირგვლივ, მაგრამ არ მიმხელენ”, გაიფიქრა ნანიმ. საპატიო სტუმარი მათ ოჯახში სულაც არ იყო იშვიათობა, მაგრამ ახლა მთელი არსებით გრძნობდა, რომ ეს სტუმრობა სხვებისგან განსხვავდებოდა. ნეტავ, რაშია საქმე, რას უმალავენ? როგორც ჩანს, საქმე უფრო სერიოზულადაა, ვიდრე მას ეგონა. მამაც და ლექსოც უცნაურად იქცევიან. ასეთი რა მოხდა? როდესაც ვახშამი დამთავრდა და სუფრაზე ტკბილეული შემოიტანეს, სანდრო ნანის მიუბრუნდა და ხელოვნებასა და ლიტერატურაზე ჩამოუგდო ლაპარაკი. ნანის გაუკვირდა არ ეგონა, რომ ეს ცივსისხლიანი, ცინიკური კაცი ასეთი განათლებული აღმოჩნდებოდა. ისინი გულღიად საუბრობდნენ, მაგრამ ნანიმ მაინც შვება იგრძნო, როდესაც ვახშმობა დასრულდა. ქალები აივანზე გავიდნენ, მამაკაცები კი ოთახში დარჩნენ და საუბარი გააბეს. _ რა საინტერესო ადამიანია სანდრო, არა? თქვა დოდომ, მე მგონი, ყველაფერი კარგად იქნება, მას ჩვენებთან ურთიერთობა მოეწონა, დოდო აივნის მოაჯირს გადაეყრდნო. _ არ ვიცი, რას გულისხმობ, მაგრამ მაინტერესებს, ახლა რაზე საუბრობენ. ასე მგონია, რაღაც უცნაური ხდება. არ მომწონს ეს სიტუაცია, ზედმეტად ელოლიავებიან და ფეხქვეშ ეგებიან ამ კაცს. რატომ იმცირებენ ასე თავს? დოდო, შენ არაფერი იცი? ლექსო არ გელაპარაკება ხოლმე თავის საქმეებზე? რძალს გაეცინა. _ შენს ძმას არ იცნობ? სიტყვას ვერ დააცდენინებ. მეც მეტი საქმე არა მაქვს, ვეხვეწო და რამე ვათქმევინო და, საერთოდაც, სულაც არ მაინტერესებს ამ კონცერნის ამბები. ეგღა მაკლია, მაგის პრობლემებით გავიფუჭო ხასიათი. მთავარია, საქმე მოგვარდეს და როგორ მოხდება ეგ, რა მნიშვნელობა აქვს? “ნუთუ მართლა ამ უცხო კაცზე ვართ დამოკიდებული? ნუთუ მის გარეშე ყველაფერს დავკარგავთ? არა, ამის დაშვება შეუძლებელია, ეს არ უნდა მოხდეს! თუკი რამე შემეძლება, მეც ყველაფერს გავაკეთებ კონცერნის გადასარჩენად”, ფიქრებში ჩაიძირა ნანი. _ რა სულელი ვარ, მაშინ როგორ ვერ მივხვდი, რაც უნდა მომხდარიყო? თავისთვის ალაპარაკდა ნანი, ყველაფერი აშკარა იყო, მაგრამ ამას მხოლოდ ჩემისთანა ბრიყვი ვერ დაინახავდა. თუმცა, როგორ უნდა მივმხვდარიყავი? ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ ჩემები ამ ნაბიჯს გადადგამდნენ. ასე როგორ გამწირეს? იქნებ ეგონათ, რომ მე არ დავთანხმდებოდი? _ მამის გამამართლებელ საბუთს დღემდე ეძებდა გოგონა. სწორედ ეს გადაწყვეტილება იყო ყველაზე უცნაური და მოულოდნელი მთელ ამ სიტუაციაში. ნანიმ იცოდა, რომ ახლავე უნდა გაქცეულიყო, მაგრამ ბავშვობიდან ჩანერგილმა ოჯახისადმი მოვალეობის გრძნობამ ამის უფლება არ მისცა. ავტორი: სვეტა კვარაცხელია

სიახლის წყარო: http://www.4love.ge/istory/67976--7.html