თათია სულუაშვილი ქმრის შენიშვნებზე წითლდება

მსახიობი თათია სულუაშვილი, "კომედი შოუში" თავისი სასაცილო პერსონაჟებისგან განსხვავებით, სახლში ჩუმი და სერიოზულია, ზომაზე მეტადაც კი. ქმარი, ვასიკო შაბურიშვილი, ხანდახან სპეციალურად "უჩიჩხინებს", რომ ლაპარაკში გამოიწვიოს. მათ 4 წლიან ოჯახში 2 წლის ქეთო იზრდება, რომელიც დედას ტელევიზორში უფრო ხშირად ხედავს, ვიდრე სახლში, ამიტომაც აპირებს, თავადაც ტელევიზიაში "დაიწყოს მუშაობა" და იქ ბავშვები "გააცინოს".
– ვასიკო, პირველ რიგში, გკითხავთ, იუმორისტი ქალი სახლში როგორია.
ვასიკო: თათია სახლში ძალიან სერიოზულია. საერთოდ ჩვეულებრივ ცხოვრებაში ყველა იუმორისტი სერიოზულია.
თათია: ყველას ჰგონია, რომ რეალურადაც ძალიან მხიარული ვარ და ოჯახს ვართობ. ხშირად ამბობენ, ნეტა, იმას, ვის ოჯახშიც შენ ხარ, როგორ გაახალისებო, მაგრამ შეიძლება დღე ისე გავიდეს, სახლში 4–5 სიტყვის მეტი არ ვთქვა. ძალიან წყნარი ვარ, შეიძლება იმიტომ, რომ ისეთი დაღლილი მოვდივარ, ლაპარაკის თავიც არ მაქვს. სამსახურში დილიდან საღამომდე, გინდა, არ გინდა, უნდა იცინო, ტიპაჟს ისე ვერ შექმნი, თუ რაღაც არ მოიფიქრე და ძალიან არ იმასხარავე. ამიტომ სახლში ემოციებისგან დაღლილი, ცარიელი მოვდივარ. როცა წყნარად ვარ, ვისვენებ.
– ვასიკო, თქვენი ცოლი ძალიან უცნაურ ქალებს თამაშობს. რას ფიქრობთ მის პერსონაჟებზე, მაგალითად, "ძველ გოგოზე"?
ვასიკო: თათიას ეკრანზე ასეთ როლში რომ ვხედავ, მეზობლის ქალი მგონია. სახლში ასეთი მამალი ქალი რომ იყოს, ვერ შევეგუებოდი.
თათია: რას ლაპარაკობთ, ფანჯრიდან მომიფრენდა!
ვასიკო: ყველა ვარიანტში ბევრს ვიკამათებდით. ერთმანეთს არაფერს დავუთმობდით, ფაქტობრივად ორი მამაკაცი ვიქნებოდით.
თათია: ტელევიზორს რომ ვრთავ და "რა არის, ბიჭო!" მესმის, ისე მერიდება, მაშინვე ოთახიდან გავდივარ. ძალიან უხეშ, აუტანელ დედაკაცებს ვთამაშობ. ალბათ ასეთი როლები უნდა ითამაშო, რომ მაყურებლისთვის საინტერესო იყო. ეკრანზეც ისეთი რომ ვიყო, როგორიც სინამდვილეში ვარ, არავისთვის იქნება საინტერესო.
– ვასიკო, მოგწონთ ის საქმე, რასაც თათია აკეთებს?
ვასიკო: ძალიან მომწონს. იმასაც ვეგუები, რომ შეიძლება სახლში შუაღამეს დაბრუნდეს. თათია თავის საქმეს ემსახურება, უყვარს, ამით ცხოვრობს და როგორ შეიძლება არ მომწონდეს? ცოტა მეტი დრო რომ ჰქონდეს, კარგი იქნებოდა. ყოველ კვირა ვადევნებ თვალყურს "კომედი შოუს" სკეტჩებს.
თათია: და შენიშვნებსაც მაძლევს.
– რა სახის შენიშვნებს აძლევთ?
ვასიკო: ამ საქმეში არ ვარ პროფესიონალი, მაგრამ მაინც ვახერხებ, მინუსები ვუპოვო.
თათია: მეუბნება, დღეს კარგი იყავი, მაგრამ, აი, ის სკეტჩი უკეთესად გამოგივიდაო. ზოგჯერ იტყვის ხოლმე, აქ რა დედაკაცი ხარო და ა.შ. მის შენიშვნებზე ცოტა ვწითლდები და მრცხვენია. თუ ერთად ვუყურებთ, მაშინ უცებ სხვა არხზე გადავრთავ ხოლმე, ვითომ შემთხვევით ხელი დამეჭირა. ჩემი გმირი რომ აღარ იქნება ეკრანზე, მერე ისევ გადმოვრთავ.
– თათია, თქვენს მომავალს ისევ ამ საქმეში ხედავთ?
თათია: თეატრალური უნივერსიტეტი დავამთავრე, კინოსა და დრამის მსახიობი ვარ, მაგრამ ისე მოხდა, რომ თეატრიდან წამოვედი. სპექტაკლებში თამაშიდან ძალიან დიდ სიამოვნებას ვიღებ, მაგრამ რაღაცეების დათმობა მომიწია.
ვასიკო: ოცნებობს, ფილმში გადაიღონ.
– თათია, საოჯახო საქმეებისთვის დრო გრჩებათ?
ვასიკო: სახლშიც ყველაფერს ასწრებს, ყოჩაღია.
თათია: სახლში რომ მოვდივარ, ცოტა ხანს ბავშვთან ვარ. მერე, როცა დავაძინებ, საოჯახო საქმეებს ვიწყებ. მეორე დღისთვის სადილსაც ვაკეთებ, რომ დილით სამსახურში მშვიდად წავიდე. ჩემი დედამთილიც და ქმარიც მაქსიმალურად მეხმარებიან. ქეთო ნახევარზე მეტად ვასოს გაზრდილია. ღამე დგებოდა და ბავშვს აჭმევდა.
– ბევრი ქმარი ამას ვერ აიტანდა, ცოლთან პრეტენზიები გაუჩნდებოდა.
ვასიკო: რატომ? დღევანდელ ცხოვრებაში ასეთი კაცები კიდევ არიან. ცოლთან რომ პრეტენზია გქონდეს, მაშინ შენ თვითონ უნდა უზრუნველყოფდე ფინანსურად.
– როგორი დიასახლისია თათია?
ვასიკო: ძალიან უყვარს საჭმელების კეთება და უგემრიელესი ხელი აქვს.
თათია: გემრიელად ჭამა მიყვარს და მაგიტომ, თორემ, აბა, არ მიყვარდეს, მშიერს დაგტოვებდი! ოჯახში აუცილებლად უნდა იყოს კარგი კერძი, ეს ოჯახურ სიმყუდროვეს ქმნის. კარგია, როცა სამსახურიდან მოსულ მეუღლეს ცხელ–ცხელ საჭმელს ახვედრებ. ჩემს ქმარს თვეში ერთხელ წვნიანი ყოველთვის აქვს, 3–4 თვეში ორჯერ – ცხელი კერძები. თუ კარგად მოიქცევი, მეტჯერ დაგახვედრებ ცხელ კერძებს. ეს, რა თქმა უნდა, ხუმრობით.
– თათია, მეუღლე კი მიგიჩვევიათ, რომ სახლში იშვიათად ხართ, მაგრამ პატარა ქეთო როგორ ეგუება ამ ფაქტს?
თათია: სულ ვენატრები. სამსახურში რომ მივდივარ, მეუბნება, არ გაგიშვებო და მეხუტება. მეც წამიყვანე "რუსთავი 2"–ში, იქ ბავშვები უნდა ვაცინოო, ამბობს. კონცერტები რომ გვქონდა, სახლში გვიან ვბრუნდებოდი. თურმე იღვიძებდა და კითხულობდა, დედა კიდევ არ მოვიდა, მალე მოვა, მორჩა კონცერტიო. უკვე შვილიც მიეჩვია, რომ არ მცალია.
ქეთოს ჩემზე მეტ დროს ვასო უთმობს. ჩვენს შვილს ისე უდგება, როგორც დიდ ადამიანს. ზღაპრებსაც უკითხავს და მეგობრობენ. ქეთო მამაზე გიჟდება.
ვასიკო: ყოველთვის მინდოდა, კარგი მამა ვყოფილიყავი, რაც ბევრ რამეს გულისხმობს. რომ გითხრათ, იდეალური მშობელი ვარ–მეთქი, ვერა, მაგრამ მაქსიმალურად ვცდილობ, შვილისთვის ყველაფერი გავაკეთო.
– ვასიკო, სად მუშაობთ, რას საქმიანობთ?
ვასიკო: პროფესიით ეკონომისტი ვარ, მაგრამ, სამწუხაროდ, ამ განხრით არასოდეს მიმუშავია. ერთ–ერთ სასტუმროში ვმუშაობ, დაცვის ოფიცერი ვარ.
– ბავშვი რომელს უფრო გგავთ?
თათია: ძალიან მხიარული და ბუტიაა. ფიზიკურად მამას ჰგავს, პრინციპში, მეც მგავს. შენიშვნას რომ მივცემ ან ხმამაღლა ვუყვირი, მეუბნება, კიდევ რომ მაწყენინო, პატრულს დავუძახებ, შენზე გაბუტებული (გაბუტულს ვერ ამბობს) ვარო. ქეთომ ზეპირად იცის ჩემი გმირის ფრაზები. როგორც კი იღვიძებს, "კომედი არხს" რთავს და ამბობს, აქ დედიკო მუშაობს, მერე მეც უნდა ვიმუშაოო.
– თათიას გრაფიკმა თქვენს ურთიერთობას რომანტიზმი ხომ არ მოაკლო?
ვასიკო: რა თქმა უნდა. თათია დაღლილი რომ მოდის, ცოტა წავეჩხუბები ხოლმე, რომ მისი ემოცია გამოვიწვიო.
თათია: ჩხუბის თავიც აღარ მაქვს. ვასო კიდევ მიჩიჩხინებს, რომ დაველაპარაკო მაინც. რაღაცას რომ მეკითხება, თავს თუ დავუქნევ ხოლმე.
– რომელს უფრო დამთმობი ხასიათი გაქვთ?
თათია: ვაღიარებ, მე ჯიუტი ვარ.
ვასიკო: მეც ჯიუტი ვარ.
თათია: ორივე ჯიუტი ვართ, მაგრამ, მგონი, ვასოს უფრო უწევს კომპრომისებზე წასვლა. ჩემგან განსხვავებით, უფრო რბილია. მე უცებ ავჯუჯღუნდები, გავბრაზდები დ ვიბუტები. ნახევრად კახელი ვარ და კახური თვისებებიც მაქვს, ჩემი "რქები" ხელს ძალიან მიშლის. ვასიკო ნახევარი საათიც არ მაძლევს იმის საშუალებას, რომ გავებუტო. სულ უკან დამდევს და იქამდე არ მანებებს თავს, სანამ არ შემირიგებს. მოკლედ, ჩვენ შორის გაბუტვა 10 წუთზე მეტ ხანს არ ხერხდება.
– მეორე შვილის გაჩენას ჯერ არ აპირებთ?
თათია: აუცილებლად, მარტო ცოდოა, მაგრამ ამისი დრო მოვა. ალბათ ორ წელში გავაჩენ. წონაში მომატება აღარ მინდა, პირველ ფეხმძიმობაზე იმხელა ვიყავი, ჰაერს ვაპობდი.
ვასიკო: მოძღვარმა დამლოცა, რომ მეორე შვილი ბიჭი მყავდეს. გვარის გამგრძელებელი საჭიროა.
ქეთი დინოშვილი