"37 წლისა გავთხოვდი და 49 წლის ასაკში მიტოვებული ქალი გავხდი"

მარტოობას მიჩვეული ქალისთვის 37 წლის ასაკში ისეთი ნაბიჯის გადადგმა, როგორიც ოჯახის შექმნაა, გარკვეულ სირთულეს უკავშირდება, მაგრამ თუ ნაბიჯს დიდი სიყვარულის გამო დგამ და რჩეულ მამაკაცთან შორეული ბავშვობის წლები გაკავშირებს, ცხოვრების ჩვეული წესის ჩარჩოების დარღვევა უფრო იოლი ხდება.

ჩვენი რესპონდენტი დღეს 49 წლის ქალბატონია (თუმცა ასაკი არ ეტყობა), რომელსაც პირობითად ლელას დავარქმევთ, ანგელოზივით ქალ–ვაჟის დედა, უმაღლესი განათლებით, შემოსავლის შოვნის მიზნით სტილისტის პროფესიას დაეუფლა და დღეს სალონში მუშაობს. ლელა 37 წლის ასაკში მარტოხელა ცხოვრებას დაემშვიდობა, ეგონა, ზღაპარი აუცხადდა და ბედი თავისი ბავშვობის სიყვარულს დაუკავშირა. როგორც თავად აღნიშნავს, "არაჩვეულებრივად კარგ პიროვნებასთან" ოჯახი შექმნა, თავი ბედნიერი ქალი ეგონა, მაგრამ ათწლიანი შეხმატკბილებული თანაცხოვრების შემდეგ მათ ოჯახში იდილია დაირღვა, კაცმა სულ სხვა სახე გამოაჩინა და ამჯერად უკვე მარტოხელა დედაა.

მის ცხოვრებაში ბედის ირონია დატრიალდა: ქმარმა უღალატა პირველ ცოლთან – ქალბატონთან, რომელსაც თავის დროზე თავად სწორედ ღალატის გამო დაშორდა. ლელა ვერ ხსნის, ქმართან ურთიერთობაში სად დაუშვა შეცდომა ან საერთოდ მისი შეცდომა იყო თუ არა.

ლელა:

– არასდროს მიფიქრია, ოჯახი ცოლიან კაცთან შემექმნა. გელა ისეთი მიზეზით იყო ცოლს გაცილებული, რომ ჩემი დიდი ადამიანური თანაგრძნობა გამოიწვია. ვერც წარმოვიდგენდი, თუ ასეთი თავმოყვარე, მთიული კაცი მოღალატე ცოლყოფილს შეურიგდებოდა. რადიკალურად შეიცვალა, ვეღარ ვცნობ. უდიდესი ჭრილობა მოგვაყენა. არა მგონია, ოდესმე ვაპატიო.

– როგორ დაიწყო და განვითარდა თქვენი სიყვარული?

– თანაკლასელები ვიყავით. პირველი კლასიდანვე იდეალად მექცა. რჩეული ბიჭი იყო თავისი თვისებებით, გარეგნობით, სწავლით. ჩემი ბავშვობის დროს კარგად სწავლა ღირსებად ითვლებოდა. გელას დედისგან ყოველთვის განსაკუთრებულ სითბოს ვგრძნობდი, ალბათ იმიტომ, რომ სწავლის მხრივ გოგონებს შორის ფავორიტად ვითვლებოდი. სკოლა ისე დავამთავრეთ, რომ მას ჩემი გრძნობის შესახებ არაფერი ვუთხარი. მხოლოდ ახლო მეგობარმა გოგონებმა იცოდნენ და საიდუმლოს მინახავდნენ. მაშინ გოგოს მხრიდან ბიჭისთვის სიყვარულის გამხელა სამარცხვინოდ ითვლებოდა. გელა მიყურებდა, როგორც კარგ მეგობარს და სათანადო პატივსაც მცემდა. სკოლა ისე დაამთავრა, რომ არავინ ჰყვარებია.

მოულოდნელად კლასელებმა გავიგეთ მისი დაქორწინების ამბავი და სახტად დავრჩით. მას შემდეგ კონტაქტი არ მქონია. სამი შვილი შეეძინათ. შევეცადე მის დავიწყებას. შემოსავლიანი სამსახური მქონდა. 37 წლის ისე გავხდი, რომ გათხოვებაზე აღარ ვფიქრობდი. მოულოდნელად ჩვენი ცხოვრების გზები კვლავ გადაიკვეთა. მოხდა ისე, რომ ბინა ჩემს უბანში შეიძინა. მისმა ცოლმა რომანი გააბა საკუთარი შვილის ნათლიასთან, რომელიც ამავე დროს მათი კარის მეზობელიც იყო. გელამ ამის შესახებ კარგახანს არაფერი იცოდა. ნათლია უცოლო იყო, მშობლებთან ერთად ცხოვრობდა. გელას ცოლი ოჯახის წევრივით შედიოდა მასთან სახლში. იმ კაცის დედაც სიხარულით იღებდა, მის განზრახვას ვერც წარმოიდგენდა.

ერთხელაც დედა ფაქტის წინაშე დადგა და ელდა ეცა. ამხილა, ეს რა ცოდვა ჩაიდინეთ, თაობებში გადადისო. მისმა ვაჟმა თავი იმართლა, ჩემთან ისე გამომწვევად იქცეოდა, რომ კაცი ვარ და ცდუნებას ვერ გავუძელიო. გამჟღავნდა ეს სამარცხვინო ამბავი. თავლაფდასხმული და შეურაცხყოფილი გელა ცოლს გაშორდა, მაგრამ სახლიდან თავად წამოვიდა, სამ შვილს ქუჩაში ხომ ვერ გაყრიდა. დეპრესიაში იყო და კლასიდან გამოყოლილი მეგობრები მის თანადგომას ცდილობდნენ, ვიკრიბებოდით ხან ერთის, ხან მეორის ოჯახში.

გელამ ჩემთან სამსახურში სიარულს მოუხშირა. თავისი ცხოვრების შესახებ მიამბობდა და ამით შვებას პოულობდა. ჩემში წარსულმა გრძნობამ იჩინა თავი. მართალი გითხრათ, შემეშინდა. მარტოობას შეგუებული ვიყავი, თავი ჩემით გამქონდა, უკვე საკუთარი, ღრმად პიროვნული სამყარო მქონდა და მასში მამაკაცის როლი ვეღარ წარმომედგინა. გარდა ამისა, ძველი გრძნობისგან დარჩენილი ტკივილი უკვე მონელებული მქონდა და ახალ დარტყმას პირად ცხოვრებაში ვეღარ გადავიტანდი.

ერთხელაც კლასელები სუფრასთან შევიკრიბეთ, ყველა დაწყვილებული იყო, ჩვენ გარდა. მეგობრებმა ჩემი და გელას სადღეგრძელო ერთად წარმოთქვეს. ეს უკვე მეტისმეტი იყო, ვეღარ მოვითმინე და გელას ვთხოვე, ჩემს სამსახურში სიარული შეეწყვიტა. ავუხსენი, რომ მის მიმართ გულგრილი არ ვიყავი და სანამ ეს გრძნობა განვითარდებოდა, ჯობდა, აღარ ვენახე, რადგან პირად ცხოვრებაში არაფრის შეცვლას ვაპირებდი.

მაშინ გელამ გამიმხილა, რომ ბავშვობაში ჩემ მიმართ თვითონაც ჰქონია განსაკუთრებული გრძნობა, სკოლის დამთავრებისთანავე ჩემი შერთვა სდომებია, დედისთვისაც გაუმხელია, მაგრამ, რა თქმა უნდა, მშობელმა 17 წლის ვაჟს ცოლის შერთვა არ დაანება. ამ ძველი გრძნობის დასტურად გელამ ჩემ მიერ მისთვის ნაჩუქარი მისალოცი ბარათების დასტა მაჩვენა, რომელსაც ბავშვობაში საგულდაგულოდ ვუწერდი, მას კი ამდენი წლის განმავლობაში სათუთად შეენახა. მისი გრძნობა ვიწამე, მის გვერდით ჩემი ყოფნის საჭიროება ვიგრძენი და მთელი პასუხისმგებლობით მასთან ოჯახი შევქმენი.

გელა საცხოვრებლად ჩემთან გადმოვიდა. ცოლყოფილისგან მიღებული ტრავმა გადალახა. ერთმანეთს კარგად შევეწყვეთ. თბილი და კარგი ურთიერთობა გვქონდა. საუკეთესო თვისებებს ამჟღავნებდა, მხოლოდ დროდადრო უმუშევარი იყო და ხშირად სვამდა. თავიდან ამ სმას თავისი ოჯახური ტრაგედიით ხსნიდა, მაგრამ მერე უკვე ჩვევად ექცა. მე კი ვფიქრობ, რომ სმას ჯერ კიდევ რუსეთში ცხოვრების დროს დაეჩვია. მაშინდელი მისი ცხოვრების შესახებ ბევრი არაფერი ვიცოდი. ორი შვილი შეგვეძინა. გელას შვილებს პირველი ქორწინებიდან ოჯახში პატივისცემით ვიღებდი, ასეთი დედის ხელში ის ბავშვებიც მეცოდებოდნენ. გარდა ამისა, რატომ უნდა დაეკარგათ მამასთან და და–ძმასთან კავშირი?! ბავშვებს ხომ არაფერი დაუშავებიათ.

ოჯახს ძირითადად მე ვარჩენდი. ბოლოს ურთიერთობაში დაძაბულობა გაჩნდა, თავის თავში ჩაიკეტა, შეიცვალა. ვიგრძენი, რომ მის თავს რაღაც ხდებოდა. ვთხოვდი, გაემხილა მიზეზი. თუ აღარ ვუყვარდი და მის ცხოვრებაში სხვა ქალი გაჩნდა, ამასაც გავუგებდი, თუ საჭირო იქნებოდა, ჩემგანაც გავათავისუფლებდი. დუმილით მპასუხობდა. ერთ საბედისწერო დღესაც გავიგე, რომ თურმე თავის ყოფილ ცოლთან მღალატობდა, ქალთან, რომელმაც თავის დროზე ის სხვა მამაკაცზე გაცვალა.

საშინელ დღეში ჩავვარდი, ეს არ იყო მარტო ჩემ მიმართ ღალატი, პირველ რიგში, ეს იყო მისი კაცური და პიროვნული ღირსების დაცემა. არ ვაპატიე და სახლიდან გავაძევე. საცხოვრებლად მაშინვე ყოფილ ცოლთან გადავიდა. მათი უფროსი შვილები საზღვარგარეთ მუშაობდნენ და მშობლებს ფინანსურად უზრუნველყოფდნენ. ასე რომ, ეს პრობლემაც მოგვარებული ჰქონდა... სასწაული ის იყო, რომ მე და გელას ჩვენი თანაცხოვრების მანძილზე უსიამოვნება არ გვქონია, ერთხელაც არ გვიჩხუბია.

– ასეთი დადებითი თვისებების მქონე პიროვნებას, როგორ ფიქრობთ, რამ გადაადგმევინა ეს ნაბიჯი: სიყვარულმა, ანგარებამ თუ ხშირი სმისგან დაკარგულმა თავმოყვარეობამ? იქნებ თავად ქალმა მოინდომა ქმართან შერიგებით შერცხვენილი სახელის აღდგენა და სმისკენ მიდრეკილ კაცზე იოლად მოახდინა ზემოქმედება?

– მართალი გითხრათ, ვერაფრით ვხსნი. შეიძლება ამ ყველაფერმა ერთად განაპირობა. გული მწყდება, ასეთი კარგი პიროვნება რატომ უნდა გადაგვარებულიყო. ფაქტია, რომ კარდინალურად შეიცვალა. ჩემთან გაყრის შემდეგ კატეგორიულად მოითხოვდა პერიოდულად ბავშვების თავის ოჯახში წაყვანას, ღამით უნდოდა დაეტოვებინა და არ დავანებე. იმ ქალთან ბავშვები არ გავატანე, მას არ ვენდობი. ათიოდე წლის წინ იყო შემთხვევა, როცა სოფელში, გელას სახლში, რაღაც ჯადოსმაგვარი (ფრჩხილები და თმები) ვიპოვეთ, როგორც კი გავხსენით, გელა იქვე ცუდად გახდა, წაიქცა. მაშინ მან თვითონ მიიტანა ეჭვი თავის ყოფილ ცოლზე.

აქედან გამომდინარე, გელას ვუთხარი, რომ შეეძლო, ჩვენი შვილები ყოველდღე ენახა, მაგრამ ცოლთან არ გავაყოლებდი. გამოწვევად მიიღო, გაბრაზდა და დამემუქრა, მაშინ ბავშვებს საერთოდ არ მივხედავო. შემდეგ საკუთარი ქონება თავის უფროს შვილებს დაუმტკიცა, ჩემი ბავშვები სათვალავშიც არ ჩააგდო, თითქოს, თავად მას კი არა, მე და ჩემს შვილებს მიგვიძღოდა მის წინაშე ბრალი. სარჩელი შევიტანე სასამართლოში ქონებრივ გაყოფაზე. სასამართლოზე თავი ისე დაიჭირა, რომ მე ვიყავი ვინმე მომჩივანი და ეს ბავშვები მისი შვილები არ იყვნენ. ქორწინების მოწმობის წარდგენა დამჭირდა.

როგორია – ერთ პროსპექტზე ვცხოვრობთ, ბავშვები ყოველდღე ამ გზით დადიან სკოლაში და არცთუ იშვიათად ხვდებიან მამაკაცს, რომელიც ათი წელი მათი მამა იყო და ეს კაცი მათ ყურადღებას არ აქცევს, ზედაც არ უყურებს.

– თუკი ფიქრობთ, რომ თქვენი მეუღლე რაღაც ბოროტი ძალის გავლენის ქვეშ იმყოფება და ამან შეუცვალა ხასიათი, არაადეკვატური გახადა, არ გიფიქრიათ, სულიერი მოძღვრისთვის მიგემართათ? იქნებ თქვენი დახმარება სასიკეთოდ წაადგეს.

– მან ისეთი ტკივილი მოგვაყენა მე და ჩემს შვილებს, რომ არა მგონია, ოდესმე გული მომიბრუნდეს. რა სასიკეთოდაც არ უნდა შეიცვალოს, იმ ტკივილის კომპენსირებას ვერ შეძლებს. მან ყველაზე მთავარი – ნდობა დაკარგა, თუმცა ჩემს გულში მივუტევე. ვფიქრობ, ეს შვებას მომცემს.



– თავად ხომ არ ფიქრობთ თქვენს პირად ცხოვრებაში რაიმეს შეცვლას?

– რას ამბობთ?! კაცმა, რომელსაც ლამის ნახევარი საუკუნეა, ვიცნობდი, ათწლიანი თანაცხოვრების შემდეგ სულ სხვა სახე მიჩვენა და მეორედ ასეთ ნაბიჯს შიშით როგორღა გადავდგამ?! დამხმარედ არც მეგობარ მამაკაცს ვიყოლიებ, განა იმიტომ, რომ თანადგომა და ალერსი არ მჭირდება. ჯერ ერთი, მართლმადიდებლური მორალით ვცხოვრობ და მეორეც, ჩემს შვილებს ამით ტრავმას არ მივაყენებ. 37 წელი მარტოხელა ვიყავი და ვიცი, ასეთ ცხოვრებას როგორ გავუძღვე.