"დამახინჯებული" ცხოვრება ანუ ხეიბარი გოგონას უიღბლო ქორწინება
2 398 ნახვა
საზოგადოებაში გამოკითხვა რომ ჩავატაროთ, უმრავლესობა იტყვის, რომ უიღბლოა! იღბლიან ადამიანად კი მხოლოდ მას დაასახელებენ, ვისაც ვთქვათ, ლოტოში უმართლებს ან ვინც ცხოვრების გზაზე მდიდარ პარტნიორს ხვდება.
ხშირად ვუჩივით ჩვენს ბედ-იღბალს, ის კი, როგორც ამბობენ, წუწუნს არავის აპატიებს და ხშირად ჩიხში გვაქცევს, თუმცა ყოველთვის გვიტოვებს გზას ამ ჩიხიდან გამოსასვლელად; მთავარია, მისი პოვნა შევძლოთ. "შეიძლება ზღაპარიც ახდეს, მაგრამ მთავარი ამბის დასასრულია".
ჩემი რესპონდენტი გვიყვება მეზობელი გოგონას ამბავს, რომელსაც დამოუკიდებლად გადაადგილება არ შეუძლია, მაგრამ მისთვის ამას არ შეუშლია ხელი იმაში, რომ გათხოვილიყო და შვილის გაჩენაზეც ეფიქრა. ამ გოგონას ოცნება კი აუხდა, მაგრამ სამწუხაროდ, ბედნიერება მალევე დაემსხვრა...
ნინიკო:
"ჩემი მეზობელი გოგო, რომელიც უნარშეზღუდული გახლდათ და ინვალიდის ეტლს იყო მიჯაჭვული, მთელი ცხოვრება შეყვარებული გახლდათ მეზობელ ბიჭზე, რომელიც თავიდან ყურადღებასაც არ აქცევდა, მაგრამ როცა უკვე ზრდასრულები გახდნენ, იმ ბიჭს თავში რაღაც გადაუბრუნდა, გოგომ რაღაცით მიიქცია მისი ყურადღება და სიყვარულში გამოუტყდა.
როგორც ამბობენ, მათ შორის ყველაფერი ქორწინებამდე მომხდარა და ბიჭმაც ამიტომ შეირთო ანუ ბოლომდე არ გაწირა, მაგრამ მათი ბედნიერება სულ ცოტა ხანს გაგრძელდა - ერთად 4 თვეს იცხოვრეს, მერე კი ერთმანეთს დაშორდნენ.
ბიჭი საზღვარგარეთ წავიდა, გოგონა კი ორსული იყო და მთელ იმედებს მომავალ პატარაზე ამყარებდა. მას გოგონა შეეძინა, რომელსაც მარიამი დაარქვეს. პატარა ულამაზესი გახლდათ. დედა მას თავს ევლებოდა, მამამ კი მისი არსებობის შესახებ არაფერი იცოდა.
ეს ამბავი მხოლოდ ახლახან ანუ 3 წლის შემდეგ გაიგო. მოკლედ, პატარა საშინელ პირობებში გაიზარდა, რადგან ელენე შვილს მარტო უვლიდა. მშობლები ეხმარებოდნენ, მაგრამ ბავშვს ძირითადად, დედის ანაბარად უწევდა ყოფნა, ის კი დიდი სურვილის მიუხედავად, სათანადო ყურადღებას ვერ აქცევდა...
ეს ამბავი იმიტომ მოგიყევით, რომ მინდა გითხრათ, ჩვენს ცხოვრებაში ზღაპარიც შეიძლება ახდეს, მაგრამ მთავარი ამბის დასასრულია. არ უნდა წაეპოტინო იმას, რაც არ გერგება, თორემ შეიძლება, შენი სიამოვნების გამო ყველაზე საყვარელ ადამიანს -შვილს დაუმახინჯო ცხოვრება.
მარიამი ხომ ახლა მამის გარეშე იზრდება. მართალია, მამამისს სურვილი აქვს, პატარა საცხოვრებლად თავისთან გადაიყვანოს, მაგრამ ყოფილი ცოლი არ ატანს. ეუბნება, - მის გარეშე მოვკვდებიო. ჰოდა, გოგონას გამო ერთი წეწვა-გლეჯა აქვთ გამართული.
- როგორ ფიქრობ, შენს მეზობელ გოგონას ოჯახის შექმნის უფლება არ ჰქონდა?
- ამის უფლება ყველას აქვს - ჯანმრთელსაც და უნარშეზღუდულსაც. უბრალოდ, ბავშვის გაჩენაზე არ უნდა იფიქრო მანამ, ვიდრე პარტნიორის სიყვარულში საბოლოოდ არ დარწმუნდები. თან, უნდა გაითვალისწინო შემდეგიც: როცა სიარული არ შეგიძლია, ეს იმას ნიშნავს, რომ ფაქტობრივად, მთელი ცხოვრება უმუშევარი იქნები, შვილს მატერიალურად ვერ შეუწყობ ხელს და თუ ვინმე არ დაგეხმარა, შენს პატარას შეიძლება, შიმშილიც დაემუქროს...
ვფიქრობ, ამაზე ყველა პოტენციურმა დედამ წინასწარ უნდა იფიქროს. ჩემი აზრით, მშობლებმა მარის უნებურად, ცხოვრება დაუმახინჯეს.
ლიკა ქაჯაია
ჟურნალი "გზა"
ხშირად ვუჩივით ჩვენს ბედ-იღბალს, ის კი, როგორც ამბობენ, წუწუნს არავის აპატიებს და ხშირად ჩიხში გვაქცევს, თუმცა ყოველთვის გვიტოვებს გზას ამ ჩიხიდან გამოსასვლელად; მთავარია, მისი პოვნა შევძლოთ. "შეიძლება ზღაპარიც ახდეს, მაგრამ მთავარი ამბის დასასრულია".
ჩემი რესპონდენტი გვიყვება მეზობელი გოგონას ამბავს, რომელსაც დამოუკიდებლად გადაადგილება არ შეუძლია, მაგრამ მისთვის ამას არ შეუშლია ხელი იმაში, რომ გათხოვილიყო და შვილის გაჩენაზეც ეფიქრა. ამ გოგონას ოცნება კი აუხდა, მაგრამ სამწუხაროდ, ბედნიერება მალევე დაემსხვრა...
ნინიკო:
"ჩემი მეზობელი გოგო, რომელიც უნარშეზღუდული გახლდათ და ინვალიდის ეტლს იყო მიჯაჭვული, მთელი ცხოვრება შეყვარებული გახლდათ მეზობელ ბიჭზე, რომელიც თავიდან ყურადღებასაც არ აქცევდა, მაგრამ როცა უკვე ზრდასრულები გახდნენ, იმ ბიჭს თავში რაღაც გადაუბრუნდა, გოგომ რაღაცით მიიქცია მისი ყურადღება და სიყვარულში გამოუტყდა.
როგორც ამბობენ, მათ შორის ყველაფერი ქორწინებამდე მომხდარა და ბიჭმაც ამიტომ შეირთო ანუ ბოლომდე არ გაწირა, მაგრამ მათი ბედნიერება სულ ცოტა ხანს გაგრძელდა - ერთად 4 თვეს იცხოვრეს, მერე კი ერთმანეთს დაშორდნენ.
ბიჭი საზღვარგარეთ წავიდა, გოგონა კი ორსული იყო და მთელ იმედებს მომავალ პატარაზე ამყარებდა. მას გოგონა შეეძინა, რომელსაც მარიამი დაარქვეს. პატარა ულამაზესი გახლდათ. დედა მას თავს ევლებოდა, მამამ კი მისი არსებობის შესახებ არაფერი იცოდა.
ეს ამბავი მხოლოდ ახლახან ანუ 3 წლის შემდეგ გაიგო. მოკლედ, პატარა საშინელ პირობებში გაიზარდა, რადგან ელენე შვილს მარტო უვლიდა. მშობლები ეხმარებოდნენ, მაგრამ ბავშვს ძირითადად, დედის ანაბარად უწევდა ყოფნა, ის კი დიდი სურვილის მიუხედავად, სათანადო ყურადღებას ვერ აქცევდა...
ეს ამბავი იმიტომ მოგიყევით, რომ მინდა გითხრათ, ჩვენს ცხოვრებაში ზღაპარიც შეიძლება ახდეს, მაგრამ მთავარი ამბის დასასრულია. არ უნდა წაეპოტინო იმას, რაც არ გერგება, თორემ შეიძლება, შენი სიამოვნების გამო ყველაზე საყვარელ ადამიანს -შვილს დაუმახინჯო ცხოვრება.
მარიამი ხომ ახლა მამის გარეშე იზრდება. მართალია, მამამისს სურვილი აქვს, პატარა საცხოვრებლად თავისთან გადაიყვანოს, მაგრამ ყოფილი ცოლი არ ატანს. ეუბნება, - მის გარეშე მოვკვდებიო. ჰოდა, გოგონას გამო ერთი წეწვა-გლეჯა აქვთ გამართული.
- როგორ ფიქრობ, შენს მეზობელ გოგონას ოჯახის შექმნის უფლება არ ჰქონდა?
- ამის უფლება ყველას აქვს - ჯანმრთელსაც და უნარშეზღუდულსაც. უბრალოდ, ბავშვის გაჩენაზე არ უნდა იფიქრო მანამ, ვიდრე პარტნიორის სიყვარულში საბოლოოდ არ დარწმუნდები. თან, უნდა გაითვალისწინო შემდეგიც: როცა სიარული არ შეგიძლია, ეს იმას ნიშნავს, რომ ფაქტობრივად, მთელი ცხოვრება უმუშევარი იქნები, შვილს მატერიალურად ვერ შეუწყობ ხელს და თუ ვინმე არ დაგეხმარა, შენს პატარას შეიძლება, შიმშილიც დაემუქროს...
ვფიქრობ, ამაზე ყველა პოტენციურმა დედამ წინასწარ უნდა იფიქროს. ჩემი აზრით, მშობლებმა მარის უნებურად, ცხოვრება დაუმახინჯეს.
ლიკა ქაჯაია
ჟურნალი "გზა"
