ხვიჩა მაღლაკელიძე: "ქალი რომ ყოფილიყო, საშინელი დედამთილი იქნებოდა. დედამთილობას მიწევს ნამდვილად"

წინა კვირას გიტარისტმა ხვიჩა მაღლაკელიძემ კიდევ ერთი შტრიხი შემატა "პროფილის" მაყურებლის მიერ მინიჭებულ სტატუსს, - სექსუალური მამაკაცის იმიჯს, შავი გასისინებული "მიცუბიში გრანდი" შეიძინა. ქვეყნის ყველაზე სექსუალურ გიტარისტს შინ ვესტუმრეთ და ინტერვიუმდე ფოტოსესია ეზოში მეუღლესთან ერთად მოვაწყვეთ. მარი ინტერვიუს დროსაც რამდენიმეჯერ ჩაგვერთო საუბარში.

- ხვიჩა, სექსუალურ მამაკაცთა სიაში მოხვდი, როგორი იყო შენი რეაქცია?
- ჩემი სტუმრობა "პროფილში" თავიდან ბოლომდე ღადაობა იყო, იმ დანარჩენი 6 მამაკაცის ფონზე მე სადაური სექსუალური ვარ! მიაჩეჩეს ფოტოები მაყურებელს და ჩამაკვეხეს გადაცემაში გიტარით. თავიდან მითხრეს, რაღაც დაჯილდოებები გვაქვს, შენც დაგასახელეს, გიტარა წამოიღე და გამოიარეო. გავიარე. გამიჩალიჩეს რა (იცინის). ის კადრები, ნიფხავით რომ დავრბივარ, მერე გადავიღეთ.

- მაგ კადრებმა საზოგადოება აღაშფოთა.
- აღაშფოთებდა იმიტომ, რომ წითელი ტრუსი მეცვა. შავი რომ ჩამეცვა, ავცდებოდი კრიტიკის ქარცეცხლს (იცინის). დღეს ისე მიდის შოუბიზნესის საქმე, რაღაც სულელური თუ არ გააკეთე, ჭკვიანური საქციელით საინტერესო აღარ ხარ. მაგალითად, მოძრავი ხიდი რომ გამოვიგონო, ისეთი, რომელიც ჰუძონზე დაიდება, ვერავინ შეამჩნევს, მაგრამ შუა რუსთაველზე თუ მოვისაქმებ, მეორე დღეს ყველა ჩემზე ილაპარაკებს.

- მეუღლე როგორ შეხვდა შენს სექსუალურ მამაკაცად აღიარების ამბავს?
- ვხარხარებდით ორივე ტელეეკრანის წინ. რაღაც კომენტარი კი გააკეთა მწარე, მახსოვს.

მარი:
- მე ვშიმშილობ, ვდიეტობ, სექსუალური რომ ვიყო და არ ყოფილა თურმე საჭირო. ღიპი ყოფილა მთავარი სექსუალურობისთვის. არადა, მეგონა, ამ სტატუსს სულ სხვა კრიტერიუმები განსაზღვრავდა (იცინის).

ხვიჩა:
- რაც მეტი პრობლემაა სახელმწიფოში, მით მეტს ფიქრობ სექსზე, რომ გული გადააყოლო.

- კიდევ ერთი შტრიხი შეგიტანია სექსუალურობაში, ახალი მანქანა შეგიძენია...
- სექსუალურობის რა გითხრა და კაი ბიძა კაცს კი ვგავარ იმ მანქანაში. გოგონების ცქერას მოვუმატე მანქანიდან, ოღონდ უკანალზე ვუყურებ, საჭის გასწვრივ არის და არ იბნევი. სახის დანახვას ვეღარ ვასწრებ (იცინის). ხუმრობა იქით იყოს და სულ არ ვგეგმავდი მანქანის შეძენას. 2500 დოლარით რა მანქანა უნდა მეყიდა. ისე გავისეირნეთ მე და მარიმ მანქანების ბაზრობაზე და გაგვიმართლა, ბანკის ვალი ჰქონდა კაცს 6500 და ყიდდა. გავიქეცი ბანკში, სადაც სესხი არ მომცეს და მათ მადლობა მინდა ვუთხრა. შემდეგ მივმართე ბანკს "ცე-დე", ანუ ცოლის დას. ეს ახალი ბანკია, მარიზე უფროსია ირაჩკა და სიდედრ-ცოლისდას ვეძახი. ყულაბაა ჩემი ირაჩკა.

- პროცენტს არ ითხოვს?
- არა. ბათუმში რომ ჩამოხვალ "გამაკატავეო", მითხრა. ნელ-ნელა გავისტუმრებ ვალს, მაგის ამბავი რომ ვიცი, კი ატეხს ერთ ამბავს, არ გამოგართმევ, რავა გეკადრებაო, მაგრამ ჯიბე კი ექნება გამზადებული ფულის ჩასადებად. რავარი ჩასაკუჭია 4000 დოლარი?

- არ გაგიჭირდება ფულის დაბრუნება, იმდენი მოსწავლე გყავს. შენი მოსწავლეები "იუმორინაშიც" გამოჩნდნენ...
- ჰო, ამაყი ვიყავი. ახალ ნომერს ვამზადებდი "იუმორინასთვის" და გვინდოდა, რაიმე სიახლე შეგვეტანა. თემად ჩემი მოსწავლეების კურიოზები ავირჩიე. მოვყევი ეს კურიოზები ფილარმონიის სცენაზე და მერე მოვიხმე ჩემი მოსწავლეები. ოცდათხუთმეტივე გიტარებით გამოცვივდა. მართლა ლამაზი სანახაობა იყო. ჯიფსი კინგის ერთ-ერთი კომპოზიცია შევასრულეთ.

მოსწავლეები ჩემთან სათითაოდ დადიან. ინდივიდუალურად ვმუშაობ თითოეულთან. რეპეტიციაზე 35-ივე ერთად რომ შევყარე, ვაი შენს ხვიჩას... ეს რა ყოფილა, ჩემი ბღავილი და ხავილი ისმოდა ყველგან. პირველ რეპეტიციაზე ერთმანეთს არ იცნობდნენ და ცოტა მორიდებულად იყვნენ. მეორე რეპეტიციაზე დაძმაკაცდნენ, კოალიციები შექმნეს 5-კაციანი, 6-კაციანი, მუსიკალური გემოვნების მიხედვით. ზოგს "ლედ ზეპელინი" ევასება, ზოგს - "ბითლზი", ზოგს - ქართული საცეკვაოები. უკრავდნენ ჯგუფ-ჯგუფად გაუთავებლად, ვერ ვაჩერებდი. გადამდგეს ჭკუიდანაც და ნერვებიდანაც.

- ჩვენც მოგვიყევი მოსწავ­ლ­ეებთან დაკავშირებული კური­ოზები...
- კურიოზია პირველივე გაკვეთილი თითოეულთან. 10-11 წლის ბავშვი რომ მოდის ჩემთან, მარტო გიტარის პედაგოგთან არ მოდის, იცის, რომ ხვიჩამ რაღაც სასაცილო უნდა თქვას და ანთებული თვალებით გელოდება. ამ დროს ვიწყებ მარცხენა ხელის თითებისთვის სასაცილო სახელების დარქმევას, ისეთი სახელების, რომლებიც არასდროს დაავიწყდებათ. ცერა თითი, მოგეხსენებათ, არ მონაწილეობს. აბა, რომელ თითს ვიყოფთ ცხვირში, ვეკითხები ბავშვს. მაჩვენებს საჩვენებელ თითს. შუა თითს უზრდელი თითი დავარქვი. ბიძიები საქორწინო ბეჭედს რომ იკეთებენ, ის არათითია, ნეკი, აბანოდან რომ გამოხვალ და ყურს გამოიჩიჩქნი, ის თითია. ასეთი მეთოდით დარქმეული სახელები ბავშვებს არასდროს ავიწყდებათ. მერე აკორდებს კაცის სახელებს ვარქმევთ: ჯუმბერი, ანზორი და ვართ ასე სიცილ-ხარხარში.

ერთი მოსწავლე მყავს, ქუთაისის მკვიდრი, იუმორით სავსე. ერთხელ გიტარაზე ახალ სიმებს ვუმაგრებდი. ახალგაკეთებულმა სიმმა მოშვება იცის, ავაწყობ გიტარას, აიშლება, კიდევ ავაწყობ, ისევ იშლება. ამიტომ კარგად უნდა მოქაჩო სიმს, რომ მოჯდეს, გურულად რომ ვთქვათ, წელში გაიწვართოს სიმი. ვქაჩავ, ვუჭერ, ვქაჩავ, ვუჭერ და ვარ ერთ ამბავში. რას შვრებიო, მკითხა ბავშვმა. რომ ავუხსენი, რასაც ვშვებოდი, გეხვეწები, ერთი-ორი წლის გამომიწელეო, მთხოვა.

- ხვიჩა, რემონტი დაგიმთავრებია, იშოვე საყვარელი სამშენებლო ბიზნესში?
- (იცინის) ჰო, "რეიტინგში" ვწერდი, საყვარელს ვეძებ-მეთქი ამ ბიზნესში, მაგრამ ვერ მივაკვლიე. ისევ საკუთარი ძალებით დავასრულე და ამიტომ გაჭიანურდა ასე. გვეშველა, ახალ წელს დასრულებული რემონტით შევხვდით.

- ბანკი "ცედე" სად იყო ამ დრ­ოს?
- "ცედე" ოქროს თევზივითაა, სამი სურვილი შეგიძლია უთხრა. ერთი უკვე გამოვიყენე და ორი კიდევ წინ მაქვს. ახლა ვფიქრობ, კიდევ რაში შეიძლება გამოვიყენო ცოლისდა (იცინის).

- მარი, საოჯახო საქმეებში თუ გეხმარება ხვიჩა?
- იშვიათად, ძირითადად მოსწავლეებით არის დაკავებული, მაგრამ ჭამა უყვარს ისე, სამზარეულოს არ მიგაკარებს.

ხვიჩა:
- ქათამი კაცმა უნდა გააკეთოს. კაცმა იცის, რა ხდება დედლის შიგნეულობაში. კურტუმოს ცხიმოვანი ნაწილი უნდა მოაჭრა, ჩიჩახვთან საჭმელი თუ აქვს, გაასუფთაო. რამდენჯერ მიჭამია დიასახლისის მომზადებული ქათმის წვნიანი და ქვაბში ჩაგდებული გაუსუფთავებელი კუჭი მინახავს.

- კაპასი დედამთილივით ლა­პ­არაკობ.

მარი:
- ქალი რომ ყოფილიყო, საშინელი დედამთილი იქნებოდა. დედამთილობას მიწევს ნამდვილად. მოვა გაზქურასთან, ჩაიხედავს ქვაბში ან ტაფაში და უკმაყოფილო სახით, აპრეხილი ტუჩებით გეტყვის, უი, ამას ასე აკეთებ? ან საუთოო მაგიდასთან დაგადგება თავზე იასაულივით, უჟმური სახით - ვაიმე, ჯერ არ გაგიუთოებია.

ხვიჩა:
- სამაგიეროდ, მარი იმას მსაყვედურობს, რომ სადაც რას ვიხდი, იქ ვყრი.

მარი:
- ათასი კარადა გავაკეთეთ და მისი ტანსაცმელი მაინც აქეთ-იქით ყრია.

- ხვიჩა, გარდა იმისა, რომ მოსწავლეები გყავს, კიდევ რას საქმიანობ?
- ფულს რით ვშოულობ, ის გაინტერესებს? ზოგჯერ ერთ-ერთ რესტორანში გამოძახებით ვმუშაობ.

- მთვრალი კლიენტებისგან უც­ნაური მოთხოვნები არ არის ხოლმე?
- როგორ არა, შეუკვეთიათ "ანა ჩიორა", "აჩეროვანას" ნაცვლად, "ნანი გრძელი დოქტორია", "ნა ნიდელკუ და ვტაროვას" მაგივრად. ერთხელ "ვეფხვი ქარაფზე ხტის" მთხოვეს. რომ ვუთხარი, ასეთი სიმღერა არ არსებობს-მეთქი, გაბრუნდა უკან, გავარკვევო. დაბრუნებულმა შესწორება შეიტანა, "ჯიხვი ქარაფზე ხტის" დაუკარი, ეძღვნება ვეფხვიასო. ამას წინათ ერთმა გენიოსმა თანამდებობის პირმა, რომელიც სუფრის თამადა იყო, მუსიკოსებს სცენაზე მიკროფონი გვესროლა.

- რატომ?
- გაპობილი მთვრალი იყო, შუა სიმღერაში მოაწვა სადღეგრძელოს თქმის სურვილი და ასეთი მეთოდით გაგვაჩუმა. გაწევ-გამოწევაც იყო. ბოდიში არ მოუხდია, მაგრამ ბოლოს ასეთი რამ თქვა, ჩვენ შორის ცუდი ურთიერთობა არ უნდა იყოსო. 800-დოლარიანი მიკროფონი გააფუჭა, თან არ გაითვალისწინა, რომ მოხვედროდა ვინმეს?! გუჯა მარდალეიშვილი კია პატარა, კაცის "პრობნიკია", ვერ დაუმიზნებ, მაგრამ ვაი და გაერტყა...

- გადარჩენილხართ... ახალ შე­ნაძენს მინდა დავუბრუნდეთ, მანამდე რა მანქანა გყავდა?
- "დაიჰაცუ", რომელსაც მოფერებით "დაი ხოცეს" ვეძახი. უკვე ისეთი ძველია, ნაწილები სცვივა, რომ დავდივარ. ახლა ეზოში ორი მანქანის დაყენებაა პრობლემა. ახალს დიდი გაბარიტები აქვს, მიჩვევა უნდა ცოტა, მაგრამ ეგ კი არა, ახალ მთავრობას მივეჩვიეთ და... (იცინის)

- მიეჩვიე ახალ მთავრობას?
- არანაირი პოლიტიკა! პოლიტიკაში ვინც ცხვირი შეყო, იმ ცხვირით ათხრევინეს მიწა და ვინც ტრაკი შედო, იხმარეს. ასე რომ, დამანებეთ, ბატონო, თავი!

- ერთი სტატუსი მახსენდება ახლა "ფეისბუქის" შენი გვერდიდან: "ვუკრავთ ასევე ქელეხებში, ჭერის ახდაზე, ორმოცებზე, ორმოცდათორმეტზეც, პანაშვიდებზე, ღვარცოფით დაზარალებულთა სამიტებზე, გარეორსულობით აღშფოთებულთათვის, ნოტარიუსის არდადეგებზე, ტრაკის უკიდეგანობასთან დაკავშირებულ სიმპოზიუმებზე და რა ვიცი, ყველგან"... რისი თქმა გინდოდა ამით?
- (იცინის) ზოგადად ძალიან გოიმი ვარ ამ მხრივ. "ფეისბუქის" გამოყენება არ ვიცი. ვიცი მხოლოდ მეგობრობის თხოვნაზე პასუხის გაცემა, წერილის წაკითხვა და პოსტის გამოქვეყნება. რაც შეეხება ამ სტატუსს, სახალისო კი გამოვიდა, მაგრამ ქვეტექსტი სულ სხვა იყო. რაზე მტკივა გული, იცით, საზღვარგარეთ რომ წახვალ და იქ "გაიჩითები", ე.ი. კაი ტიპი ხარ. აქ არავის უნდიხარ, რაც უნდა მაგარი იყო. არ გვესიმღერება, არ გვეტაშფანდურებაო, ამბობენ. კაი ბატონო, ვიქნები ჩემს მოსწავლეებთან, ნუ გვემღერება.

ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი "რეიტინგი"