კოცნის საფასური 13-14

როგორც კი გაიღვიძა, შენიშნა, რომ გრიგალი ჩამდგარიყო. წამოდგომა სცადა, მაგრამ ხელი ვერ გაარხია. გული გაუსკდა, რა მემართებაო. ნელა შემოაბრუნა თავი და მის გვერდით დაწოლილი სანდრო დაინახა მისთვის ხელები მჭიდროდ შემოეხვია და ცალი ფეხიც მის ბარძაყზე შემოედო. სუნთქვა შეეკრა. რა მოხდა, როდის მიუწვა გვერდით? საიდან შემოვიდა? კარი ვინ გაუღო? რატომ ვერაფერი გაიგო? კიდევ კარგი, რომ ორივე ჩაცმულია. ახლავე უნდა მოაცილოს აქედან, თორემ მერე გვიან იქნება. ნანი შეეცადა, ფრთხილად წამომდგარიყო, მაგრამ სანდრომ იმწამსვე გაიღვიძა, როგორც კი ნანი შეირხა. _ ისევ გაქცევას აპირებ? დაინტერესდა იგი, ხელი მოჰკიდა და გოგონა კვლავ საწოლზე მიაწვინა. _ ახლავე გამიშვი ხელი! იყვირა ნანიმ, რას აკეთებ? _ რას უნდა ვაკეთებდე, მძინავს, მშვიდად განუცხადა მამაკაცმა, ძილი მარტო შენი პრივილეგია არ არის. _ აქ როგორ აღმოჩნდი? _ დაბლა მომცეს გასაღები. სხვა თავისუფალი ნომერი არ იყო და შენთან ამოვედი, მაგრამ გეძინა და არ გაგაღვიძე. ვუთხარი, ქმარი ვარ-მეთქი. _ მე მგონი, წინასწარ დაგეგმე ეს ყველაფერი, არა? შენ შეუკვეთე ნომერი ხომ? კბილი კბილს დააჭირა გაბრაზებულმა. _ თუნდაც ასე იყოს, მერე რა? _ რა და, ჩვენ შორის დიდი ხანია, ყველაფერი დამთავრდა. თუ სხვა გზა არ გქონდა, შეგეძლო, სავარძელში დაგეძინა და გვერდით არ მომწოლოდი! _ შევეცადე, მაგრამ არაფერი გამომივიდა, გავწამდი. ასეთი რა მოხდა? შენ ძალიან ტკბილად გეძინა ჩემს მკლავებში, სხვათა შორის. _ ჰო-ო? ჰოდა. ახლა ხომ ხედავ, რომ გავიღვიძე, ამიტომაც ადგომა მინდა და გამიშვი! ცივად მიუგო გოგონამ და მისი მკლავებიდან თავის გათავისუფლება სცადა. _ რა გვეჩქარება? გრიგალი კი ჩადგა, მაგრამ ჯერ მაინც ვერ გავფრინდებით. ჩვენ გარდა, აღმოჩნდა, რომ სხვებიც უნდა გამოფრინდნენ თბილისში, ამიტომ მოცდა მოგვიწევს. შეიძლება დღესაც მოგვიწიოს დარჩენამ. _ ახლავე გამიშვი! იყვირა ნანიმ, გამიშვი, თორემ!.. _ თორემ რა? ჩაეცინა სანდროს, უნდა შეგახსენო, რომ ჯერჯერობით შენი ქმარი მე ვარ და გარკვეული უფლებებიც მაქვს. ეს ისე, ცნობისთვის. _ რა უფლებებზე მელაპარაკები, ხომ არ გაგიჟდი? ვითომ არ იცი, რომ ჩვენი ურთიერთობა ერთ დიდ ტყუილზე იყო აგებული და სხვა არაფერი. _ მართალი ხარ, მაგრამ იმ ტყუილისა და გარიგების თანახმად, შენ ჩემი ცოლი გქვია ჯერ კიდევ და საკურთხეველთან ღმერთისა და ხალხის წინაშე ფიცი მომეცი. ჰოდა, დროა, შეასრულო! _ ხომ შემპირდი! წამოიკნავლა სასოწარკვეთილმა გოგონამ ტირილნარევი ხმით, შენ ხომ მამაჩემს სიტყვა მიეცი… _ სრული ჭეშმარიტებაა და ამ სიტყვას არასდროს გადავალ. მამაშენს შევპირდი, რომ შენ არაფერს დაგაძალებდი, მაგრამ თუკი ორივეს ერთად ყოფნის სურვილი გაგვიჩნდებოდა, მაშინ… მაშინ, ჰოოო… ნანი აღშფოთდა. _ რომელ სურვილზე მელაპარაკები? რაღაც მწარედ გეშლება, ვაჟბატონო! _ მართლა? მით უკეთესი. მაშინ დამიმტკიცე, რომ მეშლება, მშვიდად მიუგო მამაკაცმა, უფრო ძლიერად მოიზიდა ქალი და ტუჩებზე დააცხრა. ეგონა, რომ სანდროს სხეულის მხურვალება აღარ ახსოვდა, მაგრამ მისმა შეხებამ გონი დაუკარგა, ძველი შეგრძნებები გაუღვიძა და ახლა მხოლოდ ერთი სურვილიღა ამოძრავებდა ეს კოცნა არასდროს დასრულებულიყო, ოღონდ მამაკაცს ხელი არ შეეშვა მისთვის და ტუჩები არ მოეშორებინა. ყასიდად მაინც დააპირა გაბრძოლება, მაგრამ ბოლოს მოეშვა, გაიტრუნა და მისდა გასაკვირად, თავი უშიშრად იგრძნო… მოულოდნელად კარზე კაკუნი გაისმა. გოგონა შეცბა და სწრაფად მოშორდა მამაკაცს. ეს უკანასკნელი ძლივს მოწყდა ქალის სხეულს და მოღუშული გაეშურა კარის გასაღებად. ამასობაში ნანის ნელ-ნელა დაუბრუნდა ცნობიერება, გამოფხიზლდა და შეძრწუნდა. ეს რა ხდება მის თავს! უკვე მეორედ გაება ხაფანგში! რა სულელია! სწრაფად წამოხტა, ფანჯარასთან მიირბინა და ჟაკეტის ღილები ბოლომდე შეიბნია. სანდრო დაბრუნდა. _ ელექტროობა აღადგინეს და სამზარეულოც ამუშავდაო. გინდა, რესტორანში ჩავიდეთ და ცხელი კერძი ვჭამოთ? _ ახლა სადილის დროა თუ ვახშმის? რომელი საათია? ისე მშვიდად ჰკითხა, თითქოს ორიოდე წამის წინ აფორიაქებული სულაც არ ყოფილიყო. სანდრომ ფარდები გადასწია და ოთახში მონაცრისფრო, ბუნდოვანი შუქი შემოვიდა. _ დილის ცხრის ნახევარია. ნანი გაშრა. _ როგორ თუ დილის? ნუთუ ამდენ ხანს მეძინა? ეს შეუძლებელია! _ რატომ არის შეუძლებელი? ჰა, რას იტყვი, ჩავიდეთ? _ არა, დიდი მადლობა, სწრაფად მიახალა უარი, ჭამა არ მინდა! _ კარგი, დარჩი, აღარ დააძალა მამაკაცმა, და დაფიქრდი. მე მგონი, ძალიან გაგიჭირდება საკუთარი თავის იმაში დარწმუნება, რომ ჩემ მიმართ გულგრილი ხარ. ეს სიტყვები წარმოთქვა და გასასვლელისკენ გაეშურა. კართან მისული შემობრუნდა და ნანის დაცინვით შეხედა. _ როცა დავბრუნდები, შენს წარმატებებს შევამოწმებ! ნანი ღონემიხდილი ჩამოჯდა საწოლზე. რა იოლად შეძლო მისი დამორჩილება. რა იდიოტი გოგოა! როგორ ათამაშებინებს თავს თოჯინასავით! არა, არა, ამის მოთმენა და ატანა აღარ შეიძლება! ნანიმ სწრაფად დაიწყო სამგზავრო ჩანთაში თავისი ნივთების ჩალაგება. როცა სანდრო დაბრუნდება, ის აქ აღარ იქნება. აღარც ვერტმფრენს დაელოდება, ავტოსადგურში გავა და რაღაცას გაყვება თბილისამდე. ასეც მოიქცა. კარი აკანკალებული ხელით გამოიხურა და ლიფტს მიაშურა, რომელიც არ მუშაობდა. სხვა გზა არ ჰქონდა, ფეხით უნდა ჩასულიყო ძირს. კიბეზე ფრთხილად დაეშვა, აქეთ-იქით იყურებოდა, ეშინოდა, სანდროს არ გადაჰყროდა, თორემ გეგმა ჩაეშლებოდა. ქუჩაში გავიდა და სწრაფი ნაბიჯით გაერიდა იქაურობას. ავტოსადგურს კითხვა-კითხვით მიაგნო, უახლოეს სამარშრუტო ტაქსიზე ბილეთი აიღო და სანამ ტრანსპორტი ჩამოდგებოდა, უაზროდ იყიალა ქუჩაში, რომ მის საძებნელად წამოსულ სანდროს არ შეჩეხებოდა… როგორც კი სამარშრუტო ტაქსი დაიძრა, გოგონამ შვებით ამოისუნთქა. ახლა აღარაფრის ეშინოდა… როდესაც თბილისში დაბრუნდა, საოცარი სიცარიელე იგრძნო. ადრე ყოველთვის უხაროდა შინ დაბრუნება, ახლა კი ბინა ცივი და მიუსაფარი ეჩვენა. პირველ რიგში, შხაპი მიიღო, მერე ყავა მოადუღა და დაღლილობისგან მოთენთილი სავარძელში ჩაესვენა. ტელევიზორი ჩართო, მაგრამ მხოლოდ მექანიკურად შესცქეროდა ეკრანს… არაფერი ესმოდა. გადაწყვიტა, დღესვე ენახა მამა და, ერთხელ და სამუდამოდ, თავისი მომავალი გაერკვია. ფანჯარა გამოაღო, სუფთა ჰაერი ჩაისუნთქა და უეცრად მანქანის მკვეთრად დამუხრუჭების ხმა მოესმა. გადაიხედა. ლექსო შეამჩნია, რომელიც სწრაფად ამორბოდა კიბეზე. და-ძმა ერთმანეთს გადაეხვია. _ სად დაიკარგე? იცი, რამდენს გირეკავდი? მაკამ მითხრა, უკვე გამოფრინდა თბილისშიო. სად იყავი, მობილურზე რატომ არ მპასუხობდი? _ შენ რა, ქარიშხალზე არაფერი გაგიგია? _ რა შუაშია ქარიშხალი, ტაქსები ხომ დადიოდა? ვერ წარმოიდგენ, როგორ მჭირდები. სასწრაფო სალაპარაკო მაქვს! ნანიმ მძიმედ ამოიოხრა. _ ლექსო, ეს-ესაა, დავბრუნდი, ძალიან დაღლილი ვარ. ამ საღამოს ვაპირებ თქვენთან გამოსვლას და იქ დავილაპარაკოთ. _ არა, სასწრაფოა-მეთქი, ვერ გაიგე? მაგარი უსიამოვნება შეგვემთხვა. _ მართლა? სხვათა შორის, მეც მაქვს პრობლემები, წამიერი პაუზა გააკეთა ნანიმ, ყოყმანობდა, ეთქვა თუ არა ძმისთვის ყოფილ ქმართან შეხვედრის ამბავი. ბოლოს მაინც თქმა გადაწყვიტა. _ იცი? იქ სანდროს შევხვდი. ლექსომ პირი დააღო. _ მართლა? როგორ ხასიათზე იყო? ნანიმ მხრები აიჩეჩა. _ ისეთი არაფერი, როგორც ყოველთვის, ამბიციური დარჩა _ იმედი მაქვს, არ გაგიბრაზებია. ახლა სანდრო ძალიან გვჭირდება. ხვალ დირექტორთა საბჭოს სასწრაფო თათბირი დავნიშნეთ და ღმერთმა იცის, რა მოხდება. სანდროს იმედი გვაქვს, ფული უნდა დადოს. “ეგღა მაკლდა! საბრალო ლექსო! არ იცის, რა დარტყმა ელის!” გაიფიქრა ნანიმ. _ ლექსო, აგერ დაჯექი! ყავა მოგიდუღო? _ კონიაკი არ გაქვს? ნანის გულმა ცუდი უგრძნო, ბუფეტიდან კონიაკის ბოთლი გამოიტანა, ძმას დაუსხა და თავისთვისაც დაისხა. _ ხომ იცი, რამხელა მშენებლობა მიდიოდა ვაკეში? იქ, ხევში, დაიწყო ლექსომ. _ როგორ არ ვიცი. მერე რა? ხომ დასრულდა უკვე? რამდენადაც ვიცი, ყველა ბინა გაყიდულია. ლექსომ თავი დაუქნია. _ კი, გაყიდულია და ხალხი შესახლდა უკვე, მაგრამ შენობა გადაიხარა და კედელზე ბზარები გაჩნდა… ერთი ამბავია. საჩივარი საჩივარზე მოდის. თავიდან მაინცდამაინც არ მივაქციეთ ყურადღება, ვიფიქრეთ, ახალი კორპუსია და სანამ “დაჯდება”, დრო უნდაო, მაგრამ მობინადრეებმა დამოუკიდებელი ექსპერტი მოიყვანეს და იქ დაგვერხა! ლექსომ სახეზე ხელები აიფარა და ამოიგმინა. ნანის გულზე შემოეყარა, სასოწარკვეთილი მიაჩერდა ძმას. _ ექსპერტიზამ აჩვენა, რომ ფუნდამენტი არ იყო მყარი. მაინცდამაინც იმ ადგილას არ შეიძლებოდა კორპუსის აშენება, მცოცავი მიწა ყოფილა თურმე, დროთა განმავლობაში უფრო გაუარესდებაო მდგომარეობა. ორმოცგვერდიანი დასკვნა და ხარჯთაღრიცხვა გამოგვიგზავნეს. საძირკველი უნდა გამაგრდეს და კედლები უნდა შემოიჭიროს. იცი, რა ფული ჯდება? თითქმის მილიონ დოლარზეა ლაპარაკი! ძმას აღელვებისგან ხმა ჩაეხრინწა. ნანი ყურებს არ უჯერებდა. _ ლექსო, ეს შეუძლებელია! გრუნტის გამოკვლევა ხომ გააკეთეთ? სახლებს პირველად ხომ არ ვაშენებთ? ლაბორატორია ყოველთვის ზუსტ დასკვნებს გვაწვდიდა, ახლა რა მოხდა? _ ამჯერად სხვამ გაგვიკეთა გამოკვლევა, ის ლაბორატორია რამდენი ხანია, გააუქმეს, ლექსომ თავი ჩაღუნა და ფინჯანს დააშტერდა. _ ვინ სხვამ, არალეგალური ლაბორატორიაა? _ არა, მაგრამ კერძო ფირმაა, გოგამ მირჩია, იქ იაფად აკეთებენო და მეც გავბრიყვდი. _ კი მაგრამ, მამას არ ჰკითხე? _ არა, დამნაშავედ ჩაიღიმა მამაკაცმა. ნანიმ თავი გადააქნია. _ რა საოცარი კაცი ხარ! ასეთ რამეებს შენით რატომ წყვეტ? აბა საბჭო რისთვის არსებობს? მხოლოდ ქაღალდზე? ფული რომ ხდება საჭირო, ყველას კარგად ეძახი დასახმარებლად?დატუქსა ნანიმ ძმა, მერე კი ტონი შეარბილა და გააგრძელა, _ ნუ, რაც არის, არის. იმედია, ყველაფერი მოგვარდება. ვუჩივლოთ იმ ლაბორატორიას და მათ გადაიხადონ ზარალის საფასური. _ საქმეც მაგაშია, რომ ის ლაბორატორიაც აღარ არსებობს. სულ რამდენიმე თვე იმუშავა და მერე დახურეს. ის ბიჭი კი, ვისიც იყო, ამერიკაში წასულა სამუშაოდ. ეს ხალხი კიდევ გვემუქრება, პრესას და ტელევიზიას დაგაყენებთ თავზეო. ზუსტად ვიცი, რომ აგვაწრიალებენ, თუ არ მივხედეთ და შეცდომა არ გამოვასწორეთ. ლექსო გალახული ძაღლივით გამოიყურებოდა. ნანის შეეცოდა იგი.



_ სანდრომ იცის ამის შესახებ? _ მისმა ბუღალტერმა გაიგო ყველაფერი. საიდან იყნოსა, არ ვიცი. ხან აქედან მოგვიდგა, ხან იქიდან. დღეში ასჯერ რეკავდა ბანკიდან. ვცდილობდი, თავი ამერიდებინა და შემეყოვნებინა. როგორ მიაკვლია იმ დამოუკიდებელ ექსპერტს, ვერ გეტყვი, მაგრამ ფაქტია, ის დასკვნა დაუთრევია და სანდროსთვის გადაუგზავნია. ისიც გაცოფებულა. სამი დღის წინ ჩამოსულა და მამაჩემს დაურეკა თურმე, საბჭოს თათბირი დანიშნე სასწრაფოდო. ამის გაგონებაზე ნანი რატომღაც, დამშვიდდა. რა კარგია, სანდროს რომ უფრო მნიშვნელოვანი საქმე ჰქონია, გაქცეულ ცოლს არ დაუწყებს დევნას. _ შენთვის არაფერი უთქვამს? შეაპარა ძმამ. _ პირდაპირ არაფერი უთქვამს, მაგრამ რაღაც ისეთი მითხრა, ახლა ვხვდები, რაც იგულისხმა. _ არც ის უთქვამს, რას აპირებს? დაგვეხმარება თუ არა? დაგვერხევა, ეგ რომ დირექტორთა საბჭოდან გავიდეს. _ გგონია, წავა? გამორიცხულია! მან იმხელა ფული ჩადო ამ საქმეში, ასე ადვილად არ მიაფურთხებს ყველაფერს. რაღაც არა მგონია, რა ვიცი, ნანიც არ იყო საკუთარ სიტყვებში დარწმუნებული და ბოლო მომენტში მასაც შეეშინდა. _ არ ვიცი, არ ვიცი… ამბობენ, სანდრომ თავის ხალხი ჩამოიყვანა და ყველაფერს ისინი უხელმძღვანელებენო. რა უნდა ვქნათ, მართლა ასე რომ გააკეთოს? თავსაც ვერ გავიმართლებთ, ფაქტია. _ რა უნდა ვქნათ? იმას შევასრულებთ, რასაც დაგვავალებენ, მშვიდად მიუგო ნანიმ, მერე რა? მოიყვანოს, ვინც უნდა, ოღონდ ის ხალხი დააშოშმინოს და… ლექსომ სიმწრით ლამის თითები გადაიმტვრია. _ რომ არ მოისურვონ ჩვენთან ურთიერთობა, მაშინ? ყველაფერი რომ წაგვართვან? არ იცი, რა აქვს ჩაფიქრებული? _ მე რას მეკითხები? მე საიდან უნდა ვიცოდე, სანდროს რა გეგმები აქვს? აღშფოთდა ნანი, ძმის ასეთმა სასოწარკვეთამ გააღიზიანა. _ როგორ არ იცი, შენ ხომ მისი ცოლი ხარ! _ ცოლი კი არა, ის! რომელიც ცოლ-ქმარი ჩვენ გვნახე? ვითომ არ იცოდე, რა ხდება ჩვენ შორის. შენ თვითონ არ გაჩარხე ეგ საქმე? ვერ მოითმინა ნანიმ და თვალები დააკვესა. _ მე რა ვიცოდი, ასე თუ მოხდებოდა? ხელები გაასავსავა ლექსომ, მეგონა, ყველაფერი მოგვარდებოდა, ერთმანეთი შეგიყვარდებოდათ. დოდომ მაშინვე თქვა, ერთი ნახვით შეუყვარდათ ერთმანეთიო. ის კი ასეთ რამეებში არ ცდება. _ ჰოდა, შენს “შეუმცდარ” ცოლს ჰკითხე, რას აპირებს სანდრო! გაწიწმატებული ნანი ფეხზე წამოხტა. _ რა იყო, რას აფეთქდი? თუ არ გინდოდა, გეთქვა უარი, ძალით ვინ მიგათხოვებდა? ნანიმ პასუხის გაცემა დააპირა, მაგრამ მიხვდა, აზრი არ ჰქონდა. თავი სიმწრით გადააქნია და ქვედა ტუჩი მოიკვნიტა. _ ახლა საქმის გარჩევის დრო არ არის. ყველაფერი შენზეა დამოკიდებული, ნანიკო. შენ შეძლებ იმ კაცის დაჯერებას. რაღაც უნდა მოიფიქრო, ჭკუის დარიგება დაუწყო ძმამ. _ იცი, რას გეტყვი? აგდებით მიუბრუნდა ნანი, ჩათვალე, რომ მე ეს სიტყვები არ გამიგონია, გასაგებია? ახლა კი წადი აქედან, დამაძინე, დაღლილი ვარ! ლექსო უხმოდ გაიძურწა. მარტო დარჩენილმა ნანიმ გაიხსენა ლექსოსთან საუბარი და მიხვდა, რომ მას სულ სხვა რამ ჰქონდა მხედველობაში, როცა ის სიტყვები უთხრა. ზარის ხმამ გამოაფხიზლა. იფიქრა, ლექსო მობრუნდაო და სათვალთვალოში არც გაუხედავს, ისე გააღო კარი. _ ძალიან კარგია, რომ მშვიდობით დაბრუნდი, მაგრამ ძალიან ცუდია, რომ არ გამაფრთხილე და ისე წამოხვედი, ცალი წარბი ირონიულად აზიდა სანდრომ და ოთახში დაუპატიჟებლად შემოაბიჯა, შენთან სალაპარაკო მაქვს. მინდა გითხრა ის, რისი თქმაც ვერ მოვასწარი შენი უტაქტო საქციელის გამო, ბოლო სიტყვები ცივად წარმოთქვა მამაკაცმა და კარი მაგრად მიაჯახუნა. ნანის შიშისგან გული შეუქანდა და მისდა უნებურად მაგრად დახუჭა თვალები. აღელვებისგან ხმას ვერ იღებდა… _ აქ რას აკეთებ? როგორ მომაგენი? ძლივს ამოილუღლუღა ბოლოს. სანდრომ დამცინავი მზერა ესროლა. _ შენი მისამართი ჯერჯერობით სახელმწიფო საიდუმლოებას არ წარმოადგენს. ამიტომაც, ადვილად გავიგე. ნანი კარს მიეყრდნო, ფეხები არ ემორჩილებოდა. _ ადრე აქ არასდროს მოსულხარ… _ იქნებ დარწმუნებული არ ვიყავი, რომ ჩემი მოსვლა გაგიხარდებოდა? სხვათა შორის, სიხარულს ვერც ახლა გატყობ. არ შემიპატიჟებ? აქ უნდა ვიდგეთ? სანდროს წვიმისგან დასველებული ქურთუკი ეცვა. ნანიმ უკან დაიხია და მამაკაცს ჰოლიდან სასტუმრო ოთახში შეუძღვა. _ იცი? იქნებ ჯობია, დროზე მითხრა, რა გინდა და წახვიდე? გაღიზიანება გაისმა ქალის ხმაში. _ არა მგონია, ოჯახმა მოგიწონოს ჩემი ასეთი მიღება, ირონიულად შენიშნა სანდრომ, დივანზე ჩამოჯდა და აქეთ-იქით მიიხედა. მყუდრო ბინა გქონია, გემოვნებით მოწყობილი. _ გმადლობთ კომპლიმენტისთვის, თქვა ნანიმ, შენს სასახლესთან ჩემი ბინა ალბათ ქოხად გეჩვენება. _ არ ღირს “იაზვობა”, შენც მოგეცემა საშუალება, ჩემი სახლი მოინახულო. სანდრომ ყურადღება შეაჩერა პატარა მაგიდაზე დადგმულ ორ ბოკალზე და ჩაიცინა. _ აქ რა, სამხედრო თათბირი გქონდათ? _ არ მესმის, რას გულისხმობ, წარბები მორკალა ქალმა. სანდრომ ამოიხვნეშა. _ რა არის გაუგებარი? მაგიდაზე ორი ბოკალი დგას. ჩემი აზრით, აქ ლექსო იყო და ალბათ მოგიყვა, რა მოხდა შენი შვებულების პერიოდში. არის მეორე ვარიანტიც ორივე ჭიქიდან შენ დალიე და მე ცუდი ფსიქოლოგი ვარ. _ ლექსოს ვიზიტის გამოსათვლელად სულაც არ არის საჭირო დეტექტივობა. ჰო, ლექსო მესტუმრა და მითხრა, მშენებლობაზე რა პრობლემებიც არის. მე მგონი, პრესასთან ურთიერთობა მოგვიწევს და ამაზე პასუხს მე ვაგებ. მოქმედების გეგმა ხვალ დილითვე მექნება მზად. _ ნუღარ გაირჯები. მე უკვე დავავალე ამ საქმის მოგვარება ერთ სერიოზულ კომპანიას. შენ კი შეგიძლია სამსახურიდან წასვლაზე განცხადება დაწერო. ნანი გაშრა. _ როგორ? სამსახურიდან მაგდებ? ეს შეუძლებელია! დირექტორთა საბჭოს სხვა წევრები ამაზე არასდროს დაგთანხმდებიან. _ არ გირჩევ წინააღმდეგობის გაწევას, ცივად გააწყვეტინა მამაკაცმა, ამით თვითონვე წააგებ. არა მგონია, საბჭოს მოეწონოს, კონცერნის ხარჯზე წელიწადში რამდენჯერმე რომ მიდიხარ დასასვენებლად. შეიძლება ბევრი რამ გაირკვეს, მაგალითად, ყოველთვიურად რამდენი ფული გაგქონდა ჩვენი ანგარიშიდან. ნანის მიტკლისფერი დაედო. აღარ იცოდა, რა ეთქვა, გააცოფა სანდროს სიტყვებმა. _ კონცერნი ასეთ დღეში იყო, შენ კი შვებულებაში გახვედი და მშვენიერ დროს ატარებდი ვასიკოსნაირ ვიგინდარებთან. _ არ გაბედო ვასიკოს ხსენება! სხვებისგან განსხვავებით, ის წესიერი ადამიანია და არა ზოგიერთებივით გარეწარი! გაწიწმატდა ნანი. _ სხვებში ალბათ მე მგულისხმობ, არა? ნანიმ არ უპასუხა, თავში მხოლოდ ერთი აზრი უტრიალებდა. რატომ ახსენა სანდრომ ფული. თუკი სიმართლე თქვა, ვის უნდა მოეხსნა ამხელა თანხა მისი სახელით? მას ხომ ნამდვილად არ უსარგებლია საერთო თანხით? თავში არასდროს მოსვლია მსგავსი რამ. მაგრამ თავის გამართლებას არც აპირებდა, ვაითუ, მისი ოჯახის წევრებმა გახარჯეს ის ფული, ძალაუნებურად მოუწევს მაშინ მათი ჩაშვება. მოულოდნელად გაახსენდა, როგორ ემუდარებოდა ლექსო, როგორმე ეთქმევინებინა სანდროსთვის, რას აპირებდა… და მიხვდა, რომ ლექსომ, რა თქმა უნდა, თავისმა ძვირფასმა ძმამ გაწირა. მას ხომ ფული არასდროს ყოფნიდა დოდოს დასაკმაყოფილებლად. თავბრუ დაეხვა. სხვა ვერაფერი მოიფიქრა, კონიაკი დაისხა და სულმოთუქმელად დაცალა. როგორმე დრო უნდა მოიგოს და რაიმე მოიფიქროს. _ რაო, ჩიტუნია, დაგცხა? საინტერესოა, რა გეგონა? იქნებ ფიქრობდი, რომ ეს ამბავი ვერასდროს გამჟღავნდებოდა? ნიშნის მოგებით შეეკითხა მამაკაცი. _ მე… მე არ ვიცი, რას ვფიქრობ, ღრმად ამოიოხრა ქალმა და მხოლოდ ამის შემდეგ გაბედა, მისთვის პირდაპირ თვალებში შეეხედა, ხვალვე დავიწყებ სამსახურის ძებნას. გთხოვ, არ გაახმაურო ეს ამბავი და გეფიცები, ბოლო თეთრამდე ყველაფერს დავაბრუნებ. იმედია, სამსახურს მალე ვიშოვი. _ გასაგებია, საეჭვოდ თბილად დაიწყო მამაკაცმა, მართალი ხარ, ვალების დაბრუნების დრო დადგა. ახლა, რაც შეეხება შენს სამსახურს… ძებნა არ დაგჭირდება. დიდი ხანია, ვაკანსია მაქვს, ეს ჩემი ცოლის თანამდებობაა. კარგად მომისმინე და დაიმახსოვრე, ამჯერად არ ვაპირებ შენი ხუშტურების ატანას, გაქცევას, დამალვას და ასე შემდეგ. ნანი ქვეცნობიერად თითქოს ელოდა ამ მომენტს და შიშმა შეიპყრო. _ ეს შეუძლებელია! ამაზე ლაპარაკი მეტჯერ აღარ მინდა, გესმის? თანახმა ვარ ნებისმიერ სასჯელზე, ოღონდ ამაზე არა! _ ოოო… ამის მოსმენა არც ისე სასიამოვნოა, საყვარელო, მაგრამ რას ვიზამ. ნუ გეშინია, გპირდები, რომ ფულს მოგცემ და შენს ხარჯებსაც გადავიხდი. მამაკაცი გაჩუმდა და ქალს გამომცდელად მიაჩერდა. _ გპირდები, რომ გულუხვი ვიქნები და შენგანაც იმავეს მოვითხოვ. შენს სიცივეს ვერ ავიტან, განსაკუთრებით ლოგინში. ნანი გაწითლდა. დაბნეულმა არ იცოდა, ხელები სად წაეღო. გაახსენდა მამაკაცის ცხელი ტუჩები, შანთივით რომ უწვავდა სახეს. რა ქნას? უნდა დათანხმდეს, სხვა გამოსავალი არ არის. მამამ რომ გაიგოს, ფული ლექსოს აღებულია, გული გაუსკდება. თვითონ კი რას აგებს? ბოლოს და ბოლოს, დროებით მაინც დათანხმდება მასთან ურთიერთობას, თანაც… თანაც სულაც არ იტყვის უარს, თუკი ყოფილი ქმარი მოეფერება. მიუხედავად ამისა, ნანიმ მაინც შორიდან მოუარა სათქმელს. _ სანდრო, მე მგონი, ჩვენ არაფერი გამოგვივა. ერთხელ ხომ უკვე ვცადეთ და სულ ტყუილად. ერთად ყოფნით ჩვენ უფრო გავაუბედურებთ ერთმანეთს, ვიდრე გავაბედნიერებთ. გეფიცები, ყველა ვალს გადავიხდი, დღედაღამ ვიმუშავებ. მე შენ გაგათავისუფლებ, ბედნიერებასაც მალე იპოვი. აი, თუნდას ის ქერათმიანი ლამაზი გოგო… ახლა სად არის? _ რა ვიცი, სად არის. რა შენი საქმეა, სად არის? სიტყვას ბანზე რატომ მიგდებ? სხვათა შორის, არც შენ კარგავდი უქმად დროს, ძალიან კი უჟუჟუნებდი თვალებს იმას! სანდროს ხმაში სიბრაზე გაერია. _ ვუჟუჟუნებდი? შენ საიდან იცი? სარკასტულად შეჰღიმა ნანიმ, მითვალთვალებდი? შემთხვევით, ხომ არ ეჭვიანობ? _ ეგღა მაკლია, შენზე ვიეჭვიანო! მე შენ თავის დროზე გითხარი, რომ თავისუფალი ხარ. _ ჰოდა, მაშინ არ გვინდა ერთმანეთის წამოძახება. ორივეს ჩვენ-ჩვენი ცხოვრება გვაქვს და ჩვენვე მივხედოთ. ახლა კი, თუ შეიძლება, დამტოვე, დაღლილი ვარ და უნდა დავიძინო. _ არაფერი გამოვა მაგ საქმიდან, არსადაც არ ვაპირებ წასვლას, გაიღიმა სანდრომ, მოხერხებულად მოკალათდა ტახტზე და ფეხი ფეხზე გადაიდო, ჩვენი ოჯახური ცხოვრება დღეს დაიწყება, აქ და ახლავე. ნანის კინაღამ გული წაუვიდა, ხმა ჩაუწყდა და ძლივს მოახერხა რამდენიმე სიტყვის თქმა. _ არა, ეს გამორიცხულია! მე ახლა მზად არ ვარ, დრო მჭირდება მოსაფიქრებლად. _ მეც ბევრი რამ მჭირდება, ნანი… მაგალითად, გასაღები. _ გასაღები? გასაღები რად გინდა? დაფრთხა ნანი. _ მანქანიდან ჩემი ნივთები უნდა ამოვიტანო, აუხსნა სანდრომ, შენ კი, რა თქმა უნდა, ამასობაში კარს ჩამიკეტავ და არ შემომიშვებ. მე კი, რა თქმა უნდა, იძულებული გავხდები, კარი შემოვამტვრიო. ამდენ დავიდარაბას, ჯობია, გასაღები მომცე. ქალი ისე დაიბნა, რომ ძალაუნებურად გაიშვირა გასაღებისკენ ხელი. _ ყოჩაღ, ჭკვიანი გოგო ხარ. შენი იმედი ყოველთვის მქონდა, გამარჯვებულის იერით გაიცინა მამაკაცმა და დააყოლა, მე მალე დავბრუნდები. სანდრო გავიდა თუ არა, აქამდე ფეხზე მდგომი ნანი დივანზე დაეშვა და კუთხეში მიიყუჟა. სუნთქვაშეკრული და გულათრთოლებული ელოდებოდა სანდროს დაბრუნებას. მამაკაცი მალე მობრუნდა, ხელში მოზრდილი სამგზავრო ჩანთა და პაკეტები ეჭირა. _ გამომართვი, რაღაცები მოვიტანე. ვიცოდი, საჭმელი რომ არ გექნებოდა. ამოალაგე, მე კი მანამ წყალს გადავივლებ, ისეთი ჩვეულებრივი ტონით უთხრა სანდრომ, თითქოს წლებია, ერთ ჭერქვეშ ცხოვრობენო. _ საჭმელი? რა საჭმელი? საჭმელი მოიტანე? გაუკვირდა ნანის. _ რა თქმა უნდა, შემოგევლე, ოჯახი ხრამიაო, ნუთუ არ გაგიგია? ოჯახური ცხოვრების მეორე პირობაა რეგულარული კვება. გინდა გითხრა, პირველი რომელია? თუ იცი? _ არ არის საჭირო, ისედაც ვხვდები, სწრაფად მუგო ნანიმ და პაკეტებიანად სამზარეულოში გავიდა. მამაკაცს თავი გაუგიჟებია, ისეთი დელიკატესები ამოალაგა ნანიმ პარკებიდან და მაშინვე სუფრა გააწყო. თეფშები, ჭიქები და დანა-ჩანგალი გამოიღო უჯრიდან და თავ-თავის ადგილი მიუჩინა. ამ ფუსფუსში იყო, სანდრო რომ შემოვიდა. ტანსაცმელი გამოეცვალა, ჯინსი და ლურჯი მაისური ჩაეცვა. _ რა კარგი გემოვნება გაქვს. რა ლამაზად გაგიწყვია მაგიდა, დიდი მადლობა, ძვირფასო, ოდნავი ირონიით აღნიშნა მან. _ მე მიყვარს სტუმრები, არც ნანიმ დაიშურა ირონია. _ ეგ გასაგებია, მაგრამ მე რომ სტუმარი არ ვარ და არც არსად წასვლას ვაპირებ? რა ვქნათ ახლა? რაც უფრო მალე შეეგუები ამ სიტუაციას, მით უკეთესი იქნება შენთვის. სანდრომ ჭიქები შეავსო და წამოდგა. _ მე მინდა ჩვენი სადღეგრძელო შემოგთავაზო, ჩემო ნანი, ჩვენი სიცოცხლის, ჩვენი მომავლისა იყოს და კიდევ იმის, რომ სიბნელის აღარ შეგშინებოდეს. ნანის ღაწვები შეეფაკლა, რაღაც ჩაიდუდუნა და სასმელი ოდნავ მოსვა. რატომ გაიხსენა სანდრომ ის დღე, რომელმაც ასეთი მტკივნეული კვალი დატოვა მის გულში? ისინი უსიტყვოდ ვახშმობდნენ, ორივე თავის ფიქრებში იყო ჩაფლული. როცა ვახშამს მორჩნენ, ქალმა სუფრა აალაგა, სანდროც მიეხმარა ჭურჭლის ალაგებაში, გარეცხვაც კი შესთავაზა. _ გმადლობ, ნუ წუხდები, სამზარეულო ისეთი პატარაა, რომ ორ ადამიანს გაგვიჭირდება ტრიალი. მამაკაცი უხმოდ გავიდა და ნანის მალე ტელევიზორის ხმა შემოესმა. როდესაც ქალმა ოთახში ლანგრით ყავა და ნამცხვარი შეიტანა, დივანზე წამოწოლილმა სანდრომ წამოიწია. _ აქ დაჯექი, ჩემთან. ნანიმ ლანგარი ჟურნალების მაგიდაზე შემოდგა და სანდროს გვერდით მიუჯდა. მამაკაცმა ხელი მოხვია და მიიზიდა. _ რატომ ხარ ასე დაძაბული? ჩემი გეშინია? დამშვიდდი. _ არ შემიძლია… ასე არ შემიძლია, დაიკვნესა ნანიმ, არ ვიცი, რა ვქნა. _ არაფერიც არ უნდა ქნა. უბრალოდ, იჯექი და ტელევიზორს უყურე. არ გიყვარს დისქავერი? შეხედე, რა ლამაზი ვეფხვია. ეუბნებოდა სანდრო, რომელიც თან ეკრანს მისჩერებოდა და თან ცოლს ეალერსებოდა. თანდათან ნანიც “გალხვა”, კატასავით მინაბა თვალები და თავი მკერდზე მიადო მამაკაცს… მოულოდნელად სანდრო წამოდგა, ნანიც წამოაყენა, ჩაიხუტა და ჩურჩულით უთხრა. _ იცი, ახლა რას ვიზამ? აბაზანას მოგიმზადებ და უმჯობესი იქნება, თუ ღამეს სხვადასხვა ოთახში გავათევთ. ნანი დააბნია მისმა წინადადებამ. _ რატომ? აკი… პაუზა გაწელა, შემდეგ კი სრულიად სხვა რამ თქვა, მგონი, მეთამაშები. _ რას ამბობ, ეგ რამ გაფიქრებინა? უბრალოდ, შენ მართალი აღმოჩნდი, ჩვენ დრო გვჭირდება, მეც უნდა გავარკვიო ბევრი რამ. ამიტომ ჯობია, ცოტაც მოვიცადოთ… სანდრო დაიხარა, ცოლს თმაზე ალერსით გადაუსვა ხელი, შემდეგ კი ტუჩებზე ვნებიანად დააცხრა. ნანიმ კოცნაზე კოცნით უპასუხა… ალერსში გართულნი დიდხანს იდგნენ ჩახვეულები. ნანი ძლივს მოსწყდა მამაკაცის შანთივით ცხელ ბაგეებს, თვალებდახრილი მსწრაფლ შებრუნდა და ნაბიჯარეული სააბაზანოსკენ გაემართა. შხაპმა ცოტათი გონს მოიყვანა, დამშვიდდა… კარგა ხანს ინებივრა ცხელ წყალში, შემდეგ პირსახოცი შემოიხვია მკერდზე და საძინებელში გავიდა. საწოლზე ბრჭყვიალა ქაღალდში გახვეული ყუთი იდო. გაკვირვებულმა ქაღალდი შემოხსნა მუყაოს ფერად ყუთს და იქიდან ულამაზესი პენუარი ამოიღო. აღტაცებისგან ოხვრა აღმოხდა, პატარა ბავშვივით ხარბად დასტაცა ხელი საჩუქარს, პირსახოცი მოიძრო, სკამზე მიაგდო და პენუარი ჩაიცვა. როცა სარკესთან დადგა და ჩაიხედა, საკუთარი თავი ვეღარ იცნო, ისეთი ჰაეროვანი და მომხიბვლელი გამოჩნდა. უხდებოდა ლურჯი ფერი… კარგა ხანს იდგა ჩაფიქრებული, თითქოს რაღაც გადაწყვეტილებას იღებდა… შემდეგ ნელა ასწია თავი, საკუთარ ორეულს მრავლისმეტყველად გაუღიმა სარკეში და მტკიცე ნაბიჯით იმ ოთახისკენ გაემართა, სადაც სანდრო ეგულებოდა. კარი ფრთხილად შეაღო… მამაკაცი იწვა და ჟურნალს კითხულობდა. ვინ იცის, კითხულობდა კი? ქალმა თვალი ვერ მოაშორა მის ხშირბალნიან შიშველ მკერდს. ჟრუანტელმა დაუარა, ხარბი ნაპერწკლები გაუკრთა თვალებში. სანდრომ გაოცებით გამოხედა და მშვიდად შეეკითხა, თითქოს აქ არაფერიაო. _ მოხდა რამე, ნანი? _ მე… მე… მოვედი, რომ შენი საჩუქარი მეჩვენებინა. დიდი მადლობა, ასეთი ლამაზი პენუარი არასდროს მქონია. _ მიხარია, თუ მოგეწონა… გიხდება… ნანის მამაკაცი ცივი და მიუკარებელი მოეჩვენა. დაიბნა. ნუთუ არაფერს ეტყვის, ნუთუ კიდევ ერთხელ შეცდა და არ უნდა შესულიყო მასთან? ისევ ხომ არ ეთამაშება? რა უცნაურ გამოცდებს უწყობს? _ ვიფიქრე, ასეთი საჩუქარი უპრიანი იქნებოდა. ჩემი აზრით, ნებისმიერი ქალი ოცნებობს, პირველ ღამეს თავი დედოფლად იგრძნოს. ამიტომაც შევაჩერე არჩევანი ღამის პერანგზე, თითქოს თავი იმართლა მამაკაცმა. _ შენი აზრით, ეს ჩემი პირველი ღამეა? _ რა ვიცი, არა? სანდრომ გადაკეცილი ჟურნალი საწოლზე გადადო და ხელები თავქვეშ ამოიდო. _ მაშინ რატომ უნდა დავწვე მარტო? წაიჩურჩულა ნანიმ და ქმარს გამგმირავი მზერა ესროლა.. _ მე ხომ აგიხსენი? ნუთუ საკმარისი არ იყო? რამე ვერ გაიგე? ხომ არ გავიმეორო? გამოაჩინა სანდრომ თავისი “ირონიული” ბრჭყალები. ნანის მრისხანება თანდათან ერეოდა, უკვე აღარ ერიდებოდა მის ირონიულ ტონს. გადაწყვიტა, იერიშზე იერიშით ეპასუხა. _ ჰო, მაგრამ შენი ახსნა არაფერში მჭირდება. მინდა, ჩემ გვერდით იყო და სხვა არაფერი მაინტერესებს. სანდრომ ხელები სახეზე აიფარა. _ რომ იცოდე, როგორ მტანჯავ! ნუთუ არ გესმის… რატომ ხარ ასეთი ჯიუტი? მეშინია, რომ ისევ გავაფუჭებთ ყველაფერს. მაპატიე, მაგრამ… _ არაფერსაც არ გაპატიებ, ერთხელ მაინც მოიქეცი ისე, როგორც მე მინდა, აღელდა ნანი _ როგორ? _ როგორ და, ახლავე წამოდი ჩემთან, აქ ძალიან ვიწრო საწოლია და ორნი ვერ დავეტევით. _ აი, ნამდვილი განრისხებული მარკიზა, სიცილი ვერ შეიკავა მამაკაცმა და თავი გადააქნია. ნანი სწრაფად გავიდა თავის საძინებელში და სუნთქვაგახშირებული ლოგინში ჩაწვა. მკერდი მღელვარედ აუდიოდა. თვითონაც უკვირდა, ისე გახურებოდა მთელი სხეული. ამასობაში კარი გაიღო და სანდრო გამოჩნდა. იგი ნელი ნაბიჯებით მოუახლოვდა მის საწოლს და შედგა… მამაკაცი კარგა ხანს იდგა გაქვავებული და ქალს დაჰყურებდა, რაღაცის თქმა უნდოდა და ვერ გადაეწყვიტა. როგორც იქნა, ბოლოს მაინც ამოღერღა. _ მითხარი… მე შენთვის პირველი კაცი ვარ? ნანის თვალები დაებინდა და ღაწვები შეეფაკლა. _ ამას მნიშვნელობა აქვს? დაძაბულმა იკითხა. _ ძალიან დიდი, ჩუმად უპასუხა სანდრომ, მე მინდა, რომ ეს ღამე შენთვის განუმეორებელი იყოს და თუ ეს პირველად ხდება, განასაკუთრებით მოგიფრთხილდები. გესმის? _ მხოლოდ ეს არის მიზეზი? მხოლოდ ამიტომ გაინტერესებს, თუ უბრალოდ, მცდი და შენთვის სხვა რამის გამო აქვს ჩემს ქალიშვილობა-არაქალიშვილობას დიდი მნიშვნელობა? _ ხომ იცი, რ