ჩხუბით დაწყებული სიყვარული...13/14

გავიხედე დაა... სახე შემეცვალა, სშინლად დავიბენი,ავღელდი, კართან მამა იდგა, სულ შეცვლილი იყო..
_ბექა აქედან გადი ხმამაღლა ღრიალებდა ნიკა
_ნიკა გთხოვ, არ შეილება შენთვის ნერვიულობა და ყვირილი ნიკაა...ის ყურს არ მიგდებდა და ისევ იგივეს გადაგრძობდა და ყვიროდა
_ბექა გადი, ბექა მალე გადი, არ დამენახო,, შენ ჩემი მამა არ ხარ და გადი მალე!
_გთხოვთ, მაპატიეთ.. უბრალოდ არ შემეძლო, ვერ გადავიტანდი დედათქვენის სიკვდილს, არ შემეძლო, გამიგეთ, და შენი ნახვის უფლება მომეცი ნიკა და ნიაამე ხმას არ ვიღებდი, არაფერს ვამბობდი ვერ ვმოქმედებდი..
_ბექა წადი! არ მაინტერესებს შენი განცდები, არაკაცი ხარ აქედან გაეთრიე, არ მიყვარხარ მძულხარ... არ შეგეძლო?! რა არ შეგეძლო?რა არ შეგეძლო მითხარი ერთი! ჩვენ რომ შეგვეძლო ჩვენ რომ გადავიტანეთ დედის სიკვდილი, მეც და ნიამაც და მის გარეშე ცხოვრებას ვაგრძელებთ,! არ შეეძლო თურმე ამას.. მიგვაგდო მეც და ნიაც და წავიდა და ცოლი მოიყვარა, არაკაცი ხარ, არაკაცი! იმის მაგივრად რომ გვერდში დაგვდგომოდი პირიქით აუშვი აფრები.. მაშინ ვერც მე ვერ უნდა გადამეტანა და ცოლი მომეყვანა?! და ნიას კიდე შეყვარებულები ყოლოდა,და უნდა გაბოზებულლიყო! ააა ამაზე რას მეტყვი, შენ უფრო დიდი გამბედაობა უნდა გქონოდა და ეს ყველაფერი უნდა გადაგეტანა. და პირიქით, დედა ხომ დავკარგეთ და ამას ძლივს შევეგუეთ და მერე კი შენც წადი! მიგვატოვე. დღემდე მარტოდმარტო ვიზრდებით, არავინ გვყავს, არავინ არც ნათესავები! ის ხომ არ დაგვიწყებია ჩვენ რომ საფრანგეთში ვცხოვრობდით, და ახლა ინგლისში ვცხოვრობთ აა? და იქ ჩვენი ნათესავებიაა საფრანგეთში...წადი! არ დამენახო! მძულხარ! ახლა გავახსენდი ამას თურმე და ახლა მოუნდა ჩემი ნახვა! შემთხვევით ხომ არ ჩაგეხუტო და მუხლებში ხომ არ ჩაგივარდე! წადიიიიი....... მძულხარ!

ანდრო მთელი ხმით ყვიროდა და გაბღაოდა, თან თვალებზე ცრემლები მოდიოდა, კიდევ რაღაცის თქმა უნდოდა მაგრამ უცებ განრისხებული სახე შეეცვალა, ნელ ნელა გაფითრდა და უგონოდ დაეცა..
_ნიკა... ნიკაა, გესმის ჩემი ნიკა გთხოვ ხმა ამოიღე.. გთხოვ ნიკა გაიღვიძე... არ მიმატოვო! მიშველეთ გთხოოოვთ, გთხოვთ მიშველეთ..ჩემს ყვირილლზე და ტირილზე ექიმები შემოვარდნენ, სასწრაფოდ ბექა გაიყვანეს და მეც გამიყანეს, ხოლო შემდეგ თავზე დაადღნენ, მე კი გარეთ ვიყავი... გარეთ გასულს ანი და ანდრო გაკვირვებული სახით მიყურებდნენ.. შემდეგ კი ანდრო ჩემსკენ გამოიქცა და მაგრად ჩამეხუტა
_ნია ნუ გეშინია ყველაფერი კარგად იქნება!ამ დროს მამას ხმა გავიგონე ის მეძახდა და მითხრა _ნია გთხოვ მაპატიე!
_არა, რაებს სულელობ, კიდე პატიებას მთხოვ ვერ გაიგე რა გითხარი დღოზე წადი მომშორდი, შენს გამო გადმოვედით ინგლისში და იქ ნათესავები და მეგობრები დავკარგე მერე კი დედა დამაკარგინე და მერე შენც მიგვატოვე, ახლა კიჩემი ძმის წართმევა გინდა?! ის შენს გამო არის ეგრე, სულ რომ ნერვიულობდა, ისედაც !კვირა აქვს დროს, და თუ ვერ ვიშოვეთ დონორი მოკვდება.. და შენ სიკვდილს უსწრაფებ?! რა დაგიშავეთ ეგეთი?! იცოდე ა გაპატიებ, ჩემი ძმა რომ დავკარგო არ გაპაიებ! აქედან წადი თვალით არ დამენახო..ხმამაღლა ვღრიალებდი, ყვეა მე მიყურებდა ვინც ირგვლივ იყპ, ბექა წავიდა..
_ნია დამშვიდდი გთხოვ, მაგრად ჩამიხუტა და სკამზე დამაჯინა, მასთან ჩახუტებული დიდხანს ვიყავი, მერე კი ჩამეძინა, მაგრამ ექიმის ხმამ გამომაღვიძა
_უკაცრავად, ნია
_ხო რაიყო? რა ხდება
_ნიკას მდგომარეობა სამწუხაროდ უარესადაა, მას 1 კვირაც აღარ აქვს დარჩენილი არამედ ხვალ თუ ვერ ვიშოოვით დონორ ის სამწუხაროდ...
_რააა! არაა არა. რატომ ღმერთო, რატოოომმ?!
თავი ჩავრგე და მაგრდ ავქვითინდი, მთელი სული დასხეული ტკიოდა, ნიკას გარეშე ცხოვრებას აზრი არ აქვს!




რამოდენიმე ხნის შემდეგ, მე ისევ შევედი ნიკასთან, მატო, მას ეძინა, გვერძე დავუჯექი და მესმოდა მისი მშვიდი სუნთქვა, ვუყურებდი მის მომხიბვლელ სახეს ნაკვთებს, ლამაზ თვალებს და პატარა საყვარელ წითელ ტუჩებს.. ვფიქრობდი მასზე, ის ხომ მალე მამა გახდება? დავფიქრდი მის ცხოვრებაზე ანისთვის ხომ რთული იქნებოდა ბავშვის მარტო გაზრდა თანაც ამდნი ნერვიულობა და თანაც ანი ვერ გადაიტანდა ნიკას დაკარგვას, დიდხანს ვფიქრობდი ყველაფერი აწყონ დავწონე, ჩემი ცოხრება და ნიკას ცხოვრება ერთმანეთს შევადარე და გადავწყვიტე რომ მე ვყოფილიყავი ჩემი ძმის დონორი! მაგრამ ამ ყველაფერს მხოლოდ ექიმს ვეტყოდი სხვას არავის, რადგან დამიშლიდნენ ჩემი ძმაც, ნიაც და რათქმაუნდა ანროც. ყველაფერი ექიმთან მოვაგვარე და სასწრაფოდ ხელი მოვაწერე ყველაფერს... ნიკას ისევ მშვიდად ეძინა.. მე მის გამოსამშვიდობებლად მივედი, ვაკოცე ჩავეხუტე მაგრად და თანაც ექიმს წერილი დავუტოვე სამი რადგან ანისთვისაც ნიკასთვისაც და ანდროსათვისაც მიეცა..აი ანდროც დავინახე, ის ჩემსკენ მოდიოდა, სახე საშიინლად არეული ჰქონდა და ჩამიხუტა და მითხრა
_მომენატრე
_მეეცმას ისეთი სახე ჰქონდა თითქოს რაღაცას გრძნობდა..
_აუ იცი ნინ საშინლა ვარ, არ ვიცი მაგრამ გული საშინლად მტკივა თავში რაღაც საშინელი აზრები მომდის. ასე არასდროს ვყოფილვარ.. არ ვიცი ეს რას დავაბრალო.. ვერ აგიღწერ ისე ცუდად ვარ. ასე მგონია რომ შენი ძმა კი არა შენ ხარ ცუდად. არ ვიცი არ ვიცი რატომ მაგრამ.......
_კარგი დაწყნარდი ჩემო საყვარელო, მიყვარხარ უზომოდ
_მეც
_მე უფრო, სიცოცხლის ბოლომდე მეყვარები!
_არა მეე
_სიცოცხლის ბოლომდე არაეს რომ ვთქვი ანდრომ შემომხედა და სახე შეეცვალა, საშინლად არეული სახე კიდევ უფრო აერია და დაიბნა..
_არა, სიკვდილის შემდეგაც მეყვარები სამუდამოდ
_მეცმას გაეღიმა და მაკოცა ჩამეხუტა მთელი სულით და გულით, ტვალებძე ჩრემლი წამომივიდა, მას ხომ ვეღარ ვნახავდი, ვეღარ ვნახავდი მის დიდ ლამაზ საოცარ მომაჯადოვებელ თვალებს, ლამაზ ნაკვთებს და დიდ ტუჩებს, ვეღარ შევიგრძნობდი მის სუნს, ვეღარ გავიგონებდი მის ხმას.. უკვე მენატრებოდა, ძალიან მენატრებოდა.. მას ხომ ვეღარ ვნახავდი ახლა და საბოლოოდ შევიგრძნობდი მას.. მას ისე მაგრად ჩავეხუტე თითქოს გავჭყინტე შენდეკ კი დავეწაფერ მის ტუჩემს, ეს ხომ საბოლოო იყო... არ მინდოდა რომ მოვშორებოდი მაგრამ იძულებული ვიყავი რადგან ანიც უნდა მენახა და თან კიკასაც ცოტა დრო დარჩენოდა, სულ რაღას საათები 5–6 საათი... შემდეგ ანაც ვნახე ისეთივე მოგონებები გამახსენდა მასზეც, გამახსენდა მასთან გატარებული მშვენიერი დრო ბავშვობა.. ანდროს და ანას ვუთხარი რომ სახლში წასულიყვნენ და დაესენებინათ, თავიდან უარზე იყვნენ მაგრამ შემდეგ დამთანხმდნენ და წავიდნენ. მე კი საოპერაციოდ შევედი, ყველაფერი მოამზადენ.. შევხედე თუ როგორ მიახლოვებდნენ ნემსს, რომელიც კომაში აგდებდა ადამიან და აძინებდა, ახლა საბოლოოდ შევხედე ქვეყნიერებას და უცებ ყველაფერი დაბნელდა...




მაგრამ რაღაც ხმები მაინც მესმოდა, რაგაცას თითქოს ვუყურებდი, მაგრამ ნელ ნელა ყველაფერი შავდებოდა და ხმაც ბუნდოვნად მესმოდა, ბოლოს კი საბოლოოდ არემარე გაშავდე, და არაფრრის ხმა მესმოდა.მაგრამ თითქოვ სიზმარივით მესიზმებოდა თუ რა ხდებოდა, ყველას სათითაოდ ვუყურებდი.. აი ნიკაც მას უკვე ეღვიძა, ექიმი შესული იყო და ჩემი და წერილი გაუწოდა.. უცებ ნიკას სახე შეეცვალა მხოლოდ ვხედავდი ხმები არ მესმოდა, მაგრამ მივხვდი რომ წერილს კითხულობდა ძალიან ნევიულობდა,სახეზე ეტყობოდა რომ ცრემლები მოდიოდა და შემდეგ ლოგინიდან სასწრაფოდ წამოხტა, მგონი დაიბღავლა არვიი, მაგრამ საშინლად იყო.... ტიროდა, ხოლო შემდეგ ექიმები შევიდნენ და დამამშვიდებელი გააუკეთეს... ხოლო შემდეგ კი ისევ დაეძინა.. ახლა კი ანდრო დავინახე იქვე ნიაც იყო, მათ უკვე წანაკითხი ჰქონდათ და ანდროს თავი ჩარგული ჰქონდა, და ასევე ნიასაც. ხან აწევდა და მისი არეული სახე გულზე მხვდებოდა, საშინლად გათეთრებული იყო სახეზე. ხოლო შემდეგ კი ვეღარეფერს ვიხსენებ.. ვეღარაფერ ვუყურებ არაფერი მესმის... ძალიან დიდიხანი ასე ვიყავი ხოლო შემდეგ კი ნელ ნელა ირგვლივ ყველაფერი ნათდებოდა ხმებიც მესმოდა ბუნდოვნად., უკვე ყველაფერი მკვეთრად ჩანდა და ხმასაც ვარჩევდი, მალე ჩემი ძმის სახე დავინახე, ის იღიმოდა.. გახარებული სახითმიყურებდა, თანაც სახეზე ცრემლები მოდიოდა, თავიდან ეს ყველაფერი არარეალური მეგონა მაგრამ ნიკას ცრემლი რომ დამეცა შემდეგ მივხვდი რომ ცოხხალი ვიყავი...
_შენ ცოცხალი ხარ ჩემო ლამაზო, ანგელოზოო
_კი მაგრაამმმმ..
_ყველაფერს აგიხსნი
_ხო მიდი,ცოტა ლაპარაკი მიჭირდა და გულითან საშინლად მტკიოდა..
_იცი, ნია. ჩვენ ორივენი გადავრჩით, შენ რომ გაგიკეთეს ნარკოზი აი ამის შემდეგ, ჩემი გულის დონორი გამოჩნდა
_კი მაგრამ ვიინ?
_ბექა_რააა? მამააა? გულზე მომხვდა მართალია მან საშინლად მოგვექცა მაგრამ რატომღაც ცრემლი ვერ შევიკავე და ტირილი დავიწყე
_კარგგი ნინ ნუ ნერვიულობ, არ შეიძლება. ის ჩამეხუტა საოცრად დავმშვიდდი და მსიამოვნა,, მეც მაგრად ჩავეხუტე და სულ ყელი დავუკოცნეე.... შემდეგ კი ანდრო შემოვიდა, ის გაბრაზებულლი იყო ჩემზე
_ნია, ჩემო ლამაზო მიყვარხარ უკვე მენატრები, მაგრამ ივცოდე ეგეთი რამე აღარ გააკეთო რაა, გთხოვ....
_კარგი...ის მაგრად ჩამეხუტა, მე ისევ შევიგრძენი მისი სუნი, ისევ დავეწაფე მის დიდ ტუჩებს და ისევ მოვეალერსე მას!