კოცნის საფასური 15

გაეღვიძა, მაგრამ თვალები არ გაუხელია. თავს ისე მჩატედ გრძნობდა, რომ თვალების გახელაც კი ეზარებოდა. ბედნიერებაგანცდილმა ერთი გემრიელად გაიზმორა და ხელი გვერდზე გაიწვდინა, მაგრამ იქ მხოლოდ სიცარიელეს წააწყდა… ახლა კი იკადრა თვალების დაჭყეტა და უნებლიეთ წამოხტა. ოთახში მიიხედ-მოიხედა და დარწმუნდა, რომ მარტო იყო. მერე საათს შეხედა, გაახსენდა, რომ დილით დირექტორთა საბჭოს თათბირი იყო დანიშნული. რატომ არ გააღვიძა სანდრომ? რატომ გაეპარა? შუბლი უკმაყოფილოდ შეკრა, თუმცა ახლა ვარაუდების დრო არ იყო, სწრაფად უნდა ემოქმედა… ათი წუთის შემდეგ იგი უკვე ქუჩაში იდგა და ტაქსის აჩერებდა… კაბინეტში დაძაბული ატმოსფერო იგრძნობოდა. მაგიდის ერთ მხარეს თავჩაღუნული მამა იჯდა, მის პირდაპირ სანდრო. სანდროს გვერდით უცხო, მაღალი მამაკაცი შენიშნა. “ეს ალბათ ის ჭკუის კოლოფია, რომელმაც ყველაფერი გაქექა”, გაიფიქრა უსიამოვნოდ. _ გთხოვთ, მაპატიოთ დაგვიანება, ხელოვნურღიმილმომარჯჯვებულმა შეფარვით გახედა სანდროს, მაგრამ მხოლოდ მის კუშტ მზერას წააწყდა. _ სანდრომ გვითხრა, რომ შენ არ მოხვიდოდი, თქვა მამამ. _ გადავიფიქრე, განაცხადა ნანიმ, თუ შეიძლება, დღის წესრიგი მომაწოდეთ. ლექსომ თაბახის ფურცელი მიაწოდა. _ სწორედ ახლა უნდა მოვუსმინოთ ბატონ ნიკოს, რომელმა ვრცელი მოხსენება მოიტანა. მას, როგორც ჩანს, კიდევ ბევრი რამ აქვს სათქმელი, აუხსნა მამამ და მაღალ კაცს შეხედა. _ როგორც უკვე გითხარით, უცნობმა მამაკაცმა ჩაახველა და განაგრძო, ჩვენ უნდა გამოვიძიოთ ყველა ის დარღვევა და თანამდებობის ბოროტად გამოყენების ფაქტი, რასაც უკანასკნელ პერიოდში ჰქონდა ადგილი კონცერნში. იმისთვისაც მზად უნდა ვიყოთ, რომ ამ ინფორმაციამ შეიძლება პრესაში გაჟონოს. კონცერნს დიდი ომი დასჭირდება რეპუტაციის აღსადგენად ისევე, როგორც ჩემს ბანკს. ეს საყოველთაო სკანდალი იქნება. _ მე მგონი, გაზვიადებული ნათქვამია, ბატონო ნიკო, ჩაერია საუბარში ლექსო, ასეთი რა მოხდა? ჩვენ ხომ წინასწარ არ ვიცოდით, რომ მასალა უხარისხო აღმოჩნდებოდა, სპეციალისტებს არ უნდა ვენდოთ? ყველაფერი სკანდალის თემად ხომ არ უნდა გავხადოთ? _ რა თქმა უნდა, ნდობა აუცილებელია, თუკი ისინი მართლაც სპეციალისტები არიან, თავი დაუქნია სანდრომ, მაგრამ არსებულ დარღვევებზე აქ მყოფებმა უნდა აგონ პასუხი. რატომ, რისთვის… კითხვები ბლომად დაგროვდა, ეს თქვენც კარგად იცით… _ ძალიან კარგი, ნაძალადევად გაიცინა ლექსომ, როგორც ვხედავ, გინდათ ყველაფერი მე გადმომაბრალოთ. მე კი ღამეებს ვათენებდი იმაზე ფიქრში, როგორ მომეტანა ჩვენი ფირმისთვის მოგება. დაუღალავად ვმუშაობდი, ყველაფერს ვაკეთებდი ამისთვის… _ საინტერესოა, ამას როგორ აპირებდი? იაფფასიანი სანტექნიკის დაყენებით ძვირად ღირებულ ბინებში? მშვენიერი გამოგონებაა, მით უმეტეს, თუ გავითვალისწინებთ, რომ წარმოდგენილ ანგარიშებში პირველი კლასის მოწყობილობებია ჩამოწიკწიკებული. ამას როგორ ახსნით? თუ გეგონათ, რომ ვერავინ ვერაფერს მიხვდებოდა? თანაც, ვერასდროს? _ ეს გაუგებრობაა, უდარდელად წამოიძახა ლექსომ და ხელები უშნოდ გაფარჩხა, მომწოდებელმა რაღაც აურია, ეს მისი ბრალია, მე არაფერ შუაში ვარ! _ კარგი, დაგიჯერებთ, დინჯად დაეთანხმა სანდრო და ოდნავ შეირხა სკამზე, ვინაიდან თქვენ ჯერჯერობით პროექტის გენერალური მენეჯერი ხართ, თავად გაარკვიეთ, რაშია საქმე. ამას არავინ დაგიშლით, მამაკაცი ბოლომდე ინარჩუნებდა სიმშვიდეს. _ გავარკვევ, აუცილებლად გავარკვევ, მაგრამ…. თქვენი ბანკი გააგრძელებს პროექტის დაფინანსებას? აფაფხურდა ლექსო. ნანიმ თავი ჩაღუნა, იმდენად ეუხერხულა ძმის თავხედობა. _ ჯერჯერობით გააგრძელებს, მაგრამ იმ პირობით, რომ პროექტს და საერთოდ ყველაფერს ბანკის მრჩეველი, ბატონი ნიკო ფურცელაძე გააკონტროლებს, სანდრომ გვერდით მჯდომს გადახედა. _ არა, მე თანახმა არ ვარ! გააპროტესტა ლექსომ, მაგრამ მამამ შეაჩერა. _ შენი თანხმობა არავის სჭირდება! მე უკვე მოველაპარაკე ბატონ სანდროს. ეს მოხსენება… , მამამ დასტად შეკრული ფურცლები ააფრიალა, რაც ამ მოხსენებაში წერია, ეს კოშმარი ჩვენი დიდი სირცხვილი იყო. კაბინეტში რამდენიმე წამით სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა. _ თუ სხვა საკითხები აღარ გვაქვს, სხდომას დახურულად ვაცხადებ, გააგრძელა გიორგიმ. _ მე მაქვს ერთი საკითხი, წამოდგა ნანი, გთხოვთ, დღეიდან გამათავისუფლოთ. _ ეს შეუძლებელია! წამოხტა ლექსო, შენ მაგივრად ვინ მოუვლის მშენებლობის ამ სკანდალურ საქმეს? _ სანდრო სხვას მოიყვანს, ცივად მიუგო დამ. _ შენთან მუშაობას შეჩვეული ვარ, არ უნდა წახვიდე. ამის უფლება არ გაქვს! ხმას აუწია ლექსომ. “ნუთუ არ ესმის, რომ უფსკრულის პირას დგას?” ტუჩები მოკუმა ნანიმ. _ რისი უფლება გვაქვს და რისი არა, მაგაზე ნუ ვილაპარაკებთ, ძალიან გთხოვ, თორემ ძალიან გაგვიგრძელდება ჩამონათვალი! მუქარა გაისმა ნანის ხმაში, ვერ დავრჩები, მე წასვლა გადავწყვიტე და მორჩა! _ კი მაგრამ, რის გაკეთებას აპირებ? ჰკითხა აღელვებულმა მამამ. _ რის და ბავშვების, მრავალმნიშვნელოვნად გამოაცხადა ნანიმ და ოთახიდან თავაწეული გავიდა. მას არ შეუმჩნევია, როგორი მრავლის მეტყველი ღიმილი გამოესახა სანდროს ტუჩებზე, როცა მისი სიტყვები მოისმინა. გარეთ გასულმა შვებით ამოისუნთქა, თავის კაბინეტს მიაშურა და ნივთების ჩალაგებას შეუდგა. რამდენიმე წუთის შემდეგ მასთან ლექსო შეიჭრა. _ დიდი მადლობა, ნანიკო, ნამდვილად არ მეგონა, თუ ასეთი ჭკვიანი დაიკუნა მყავდა. _ არ ვიცი, რას გულისხმობ, მაგრამ მინდა გაგაფრთხილო, რომ სანდრომ ყველაფერი იცის. _ რა ყველაფერი? სახე შეეცვალა ლექსოს. _ რა ყველაფერი და ის ყველაფერი, ჩემი სახელით რომ გაგქონდა ის თანხები. მამაკაცი გაფითრდა, მაგრამ არ დაიბნა და მიამიტური გამომეტყველება მიიღო. _ რა სისულელეა, ეგ ვინ მოგახსენა? თუმცა, ნუღა ვიჩხუბებთ ამაზე, კარგი? ეგ ახლა აღარავის აინტერესებს, მოჩვენებითი უდარდელობით აიქნია ხელი. _ თავს ნუ ისულელებ, გაბრაზდა ნანი, მხოლოდ შენ შეგიძლია ჩემი ხელმოწერის გაყალბება. სანდროს კი ჰგონია, რომ ფული მე გამქონდა სალაროდან. _ აკი ყველაფერი იცისო? გამომცადე? გაეცინა, კიდევ კარგი, ჩემზე არ ფიქრობს, გათამამდა ძმა _ რა უტიფარი ხარ! იმის მაგივრად, ბოდიში მაინც მოიხადო, აქეთ იბრიქები. არ გრცხვენია მაინც? როგორ იკადრე ეს? საკუთარი ოჯახს პარავდი ფულს? რატომ? ვინ დაგიჭერდა, რომ გეთქვა, თუკი გჭირდებოდა? რომელი გეტყოდა უარს? ლექსოს სახე შეეცვალა, ხელები ჯიბეებში ჩაიწყო, თავი ჩაღუნა და ლუღლუღი დაიწყო. _ ყველაფერი დოდოს ბრალია. ვერაფრით შევაგნებინე, რომ კონცერნს უჭირდა, გამუდმებით ფულს მთხოვდა, არ გაძღა მაგის მუცელი! _ მუცელი კი არა, თვალი! ერთი ტონა ტანსაცმელი აქვს ნაყიდი მაგ ფულით! გაწიწმატდა ნანი. _ ასეთი უპრინციპო როდემდე უნდა იყო, კაცი არ ხარ? _ რა ვქნა, მეშინია, რომ მიმატოვებს. _ ციხეში ჩაჯდომის არ გეშინია? გაცოფდა ნანი, იცი, რას გირჩევ? ახლავე წადის სანდროსთან და სიმართლე უთხარი. მან ისედაც ყველაფერი იცის, მაგრამ შენი პირით თუ აღიარებ, დაგეხმარება. ის მოძებნის გამოსავალს და სირცხვილსაც აირიდებ თავიდან. _ თუკი გამოვტყდები, რა სირცხვილს ავირიდებ, მეკაიფები? _ უფრო მასშტაბურ სირცხვილს, ლექსო! ირონიულად გახედა დამ, რომ მერე ტელეკამერების წინ ბლუკუნმა არ მოგიწიოს. _ არ შემიძლია, ამას ვერ გავაკეთებ. იქნებ შენ მიშველო? _ მე-ე? მე როგორ გიშველო? _ ისე, როგორც წუხელ… კიდევ ერთხელ გამოიყენე შენი ჯადოსნური ხერხი სანდროს დასათანხმებლად. ნანის გულზე უსიამოვნოდ გაჰკრა… _ ვერ ხვდები, რაზე გელაპარაკები? გააგრძელა ლექსომ, მაგარი გოგო ხარ, ყოჩაღ. კარგია, რომ დამიჯერე და სანდროს შებმა შეძელი. ახლა სამუდამოდ გყავს მიწებებული კალთაზე. _ მაგრამ არა შენს პიჯაკზე, ლექსო, ძმაო! ნანის ამ ხმის გაგონებაზე ლამის ტვინში სისხლი ჩაექცა. გამოღებულ კარში სანდრო იდგა და გამეხებული შეჰყურებდა და-ძმას. დამფრთხალი ლექსო ოთახიდან უსიტყვოდ გავარდა. ნანი მარტო დარჩა ქმართან. _ სანდრო, გთხოვ, სანამ რამეს მეტყვი, ჯერ მომისმინე. _ რა უნდა მოგისმინო, გოგო! შენ მე ვინ გგონივარ! წინ აესვეტა მამაკაცი, გეგონათ, გამასულელებდით, არა? სიყვარულობანა გაითამაშე? ვისთან გადიოდი რეპეტიციებს, არ დამიმალო! მატყუარა! _ არა, არა, მატყუარა არ ვარ, გეფიცები! ნუ მელაპარაკები ეგრე, მომისმინე, გემუდარები! _ და რა უნდა მითხრა? რომ ლექსომ ჩემი შებმა არ გთხოვა? მითხარი, არ გთხოვა? _ ჰო, მთხოვა, მაგრამ… _ დიდი მადლობა, რომ ასეთი გულახდილი ხარ. აღფრთოვანებული ვარ პირდაპირ! ნანიმ პასუხი ვერ გასცა, თავი ჩაღუნა და ატირდა. როცა ოდნავ დამშვიდდა და თვალები ასწია, სანდრო ოთახში აღარ იყო. ტორტმანით მიდიოდა ქუჩაში, ვეღარაფერს გრძნობდა. როგორ ეგონა, რომ დღეს მისთვის ახალი ცხოვრება დაიწყებოდა… დაიწყო კიდეც აღარც ოჯახი შერჩა, აღარც სამსახური და აღარც სანდრო. ყველა თავისი ნივთი წამოიღო მამის სახდიდან. მორჩა, დღეიდან იქ ფეხს აღარ მიადგამს! თვალის დასანახავად არ უნდა არც ძმა, არც მამა და არც რძალი. ეს მათ მოუწამლეს სიცოცხლე! მათ უქციეს ჯოჯოხეთად ცხოვრება! ძლივს მიათრევდა მძიმე ჩანთას და თვალებიდან ცრემლი ღაპაღუპით სდიოდა… უხმოდ ტიროდა… ერთი ტაქსი არ გამოჩნდა მის ჯინაზე! _ საით მიბრძანდებით, ქალბატონო? ზურგს უკან მოულოდნელად ნაცნობი, მშობლიური ხმა მოესმა, თან ასეთ მძიმე ტვირთს მიათრევთ. სად არის თქვენი ნაძირალა და სულელი ქმარი? _ ჩემი ქმარი ყველაზე კარგი მამაკაცია ამქვეყნად! ცრემლიანი ხმით წამოიძახა ნანიმ ისე, რომ უკან არ მიუხედავს, ეს მე ვარ სულელი და ნაძირალა! _ ჰო-ო? მე კი მეგონა, შევცდი, რომ მატყუარა გიწოდე… რატომ იტყუები? ხომ არ გადავიფიქრო? ნანი შედგა. სიტუაციის ასეთ შემობრუნებას არ ელოდა. ცოტა არ იყოს, ეჭვმა გაჰკრა, თავისი ჩვეული სტილით ხომ არ მეთამაშებაო, მაგრამ სანამ გონს მოვიდოდა, მამაკაცმა მხრებზე ძლიერად მოხვია მკლავები, მძლავრად მიიხუტა ზურგით მკერდზე და ტუჩები მის თმაში ჩარგო, სულელი ხარ, მაგრამ ნაძირალა არა, სანდროს ჩურჩული ნანის თმაში გაიფანტა… ღამით, ქმრის ალერსისგან გათანგულმა ნანიმ გაბედა და ჰკითხა. _ როგორ ვერ მიხვდი, რომ ის ფული ჩემი წაღებული არ იყო? ნუთუ ასე მიცნობდი? _ ნურას უკაცრავად! მაშინვე მივხვდი, მაგრამ არ ვიცოდი, ვის გამო არ გაიმართლე თავი. ვის აფარებდი ხელს. მამაშენი შენზე მაგარი აღმოჩნდა. ყველაფერს მომიყვა, როცა სხდომა დამთავრდა და დაგინახა, ატირებული როგორ წახვედი. ასე გავიგე, სინამდვილეში რაც მოხდა. გამოგეკიდე, მაგრამ აღარსად ჩანდი. რამდენი ვირბინე, რომ მეპოვე… ერთი ამიხსენი, რა მჭირს, იმ დღიდან დაწყებული, როცა ათი ლარი შემომთავაზე კოცნის საფასურად, სულ შენ როგორ უნდა გდიო? სად გამირბიხარ, რომ გამირბიხარ? ნანი გაშრა და საწოლზე წამოჯდა. _ ვერ გავიგე, რისი თქმა გინდა ამით… სანდრომ გაიცინა. _ შენ რა, მართლა იფიქრე, რომ თქვენს სახლში შემთხვევით აღმოვჩნდი? რომ თქვენი ტილიანი კონცერნი ისეთი მომგებიანი იყო, დახარბებულმა მისი ხელში ჩაგდება მოვინდომე? ჰაააა? ნანი ყურებს არ უჯერებდა. _ ესე იგი, ყველაფერი მოაწყვე და მთელი ამ ხნის განმავლობაში მატყუებდი _ აბა რა გგონია, მარტო შენ გეხერხება ტყუილები? გაიცინა სანდრომ, ბარში მაშინვე მოგაქციე ყურადღება და მთელი საღამო ვფიქრობდი, ნეტავ გაცნობის საშუალება მომეცემოდეს-მეთქი. არ ვიცოდი, ეს როგორ გამეკეთებინა. მერე შენ თვითონ მობაჯბაჯდი შენი ფეხით და ათლარიანი გამომიწოდე, მაკოცე და გაჩუქებო. მე კიდევ, ისე დავიბენი, ისე გამიხარდა შენი გამოლაპარაკება, რომ აღელვებულმა ყველაფერი გავაფუჭე. შეგაშინე და გაგაქციე. როცა წახვედი, რა თქმა უნდა, უკან შეუმჩნევლად გამოგყევი და გავიგე, სად ცხოვრობდი. მერე ყველაფერი გამოვიკითხე შენზე, შენს ოჯახზე, თქვენს პრობლემებზე და როცა ისიც მითხრეს, რომ კონცერნი დაქცევის პირასაა და ერხევათო, გადაგარჩინეთ. მეგონა, ჩემი მადლიერი დარჩებოდი და შეგიყვარდებოდი კიდეც. _ კი მაგრამ, ფიქტიურ ქორწინებაზე რომ არ დაგთანხმებოდი? სანდრომ გაიცინა და ცოლი ძლიერად მიიხუტა. _ მამაშენი არაჩვეულებრივი კაცია. მაშინვე მიხვდა, რომ შენზე უგონოდ ვიყავი შეყვარებული და ისიც იცოდა, რატომ გადავწყვიტე მისი დახმარება. იცი, რამდენი ვიტანჯე, სანამ თავს შეგაყვარებდი? _ იტანჯე? მატყუებ! შენ კი არა, მე დამტანჯე! რამდენჯერაც შენთან მოახლოება დავაპირე, იმდენჯერ ხელი მკარი. სანდროს გულიანად გაეცინა. _ ხელი კი არ გკარი, შენს გრძნობებს ვამოწმებდი. მინდოდა, ძალიან გყვარებოდი. _ კი მაგრამ, არ შეგეშინდა, შენი საქციელის გამო, პირიქით, შემზიზღებოდი და სხვა შემყვარებოდა? _ როცა ამის შემეშინდა, მაშინვე შენ გვერდით გავჩნდი. როგორ გგონია, ბაკურიანშიც შემთხვევით აღმოვჩნდი? ერთადერთი, ვისაც შეეძლო შენი თავი ჩემთვის წაერთმია, ვასიკო აღმოჩნდა. ჰოდა, როცა ამის შესახებ მაცნობეს, სასწრაფოდ გამოვქანდი “საშველად”. ახლა ვეღარ გამექცევი. _ ვეღარ? ეშმაკურად მოხუჭა თვალები ნანიმ, ვეღარ კი არა, აღარ. იმიტომ, რომ… იმიტომ, რომ ძალიან მიყვარხარ. მიყვარხარ დანახვის დღიდან, მაგრამ ხომ ხედავ, თურმე რა კარგად შემძლებია თავის შენიღბვა. _ ჰო, ვხედავ… ჩემი ნიღბიანი ცოლი… შენ რა აგიტანს მთელი ცხოვრება, ყასიდად დაიჯღანა სანდრო. _ მოგიწევს, ნიშნის მოგებით მიუგო ნანიმ და პირ-ცხვირი ქმრის ყელში ჩარგო…

დასასრული

ავტორი: სვეტა კვარაცხელია