გიო ყიფშიძისა და ნატალიას მხიარული ინტერვიუ

პოპულარული ოჯახის წარმომადგენელი, პატარა ქალბატონი - ნატალია ყიფშიძე ძალიან მხიარული და ენაწყლიანი რესპონდენტია. მას ყველა თემაზე საკუთარი აზრი აქვს და როგორც ზრდასრული ადამიანი, ისე ლაპარაკობს. სკოლაში კარგად სწავლობს და უკვე ისიც გადაწყვეტილი აქვს, მომავალში ვის გზას უნდა გაჰყვეს. ყიფშიძეებს ახალ სახლში ვესტუმრე.

- ნატალია, გვიამბე, რას საქმიანობ? რომელ სკოლაში დადიხარ?
- 53-ე სკოლის მე-6 კლასის მოსწავლე ვარ. ახლა დამწყები მსახიობი გახლავართ და მინდა, პროფესიონალი გავხდე. უკვე სამ ფილმში გადამიღეს - "სტალინი ლაივი", "აგვისტოს ხუთი დღე" და "ცელქი ბავშვები".

- როგორ ფიქრობ, როცა გაიზრდები, თეატრის მსახიობი გახდები თუ კინოსი?
- საერთოდ, თეატრის მსახიობობა, რა თქმა უნდა, ძნელია. კინოში შეიძლება დუბლი გააფუჭო, მაგრამ ახლიდან ჩაწერ, სცენაზე შეცდომას კი ვერ გამოასწორებ. ჩემი აზრით, თეატრის მსახიობები ნამდვილი პროფესიონალები არიან.

- როგორ გრძნობ თავს გადასაღებ მოედანზე?
- შესანიშნავად! მსახიობობა ძალიან მომწონს. როდესაც ახალ როლზე ვმუშაობ, ახალ პერსონაჟს ვითვისებ, მის ხასიათს ვეცნობი, მის ცხოვრებაში შევდივარ და ეს ყველაზე მაგარი რამ არის.

გიო:
- ისე კარგად ტლიკინებს, გაოცებული ვუსმენ...

- ნატალი, წიგნების კითხვა თუ გიყვარს?
- კი, მაგრამ საინტერესო ფილმების ყურება მირჩევნია. მსახიობებიდან ყველაზე მეტად ანჯელინა ჯოლი და ჯონი დეპი მომწონს. თეატრში მამაჩემის მონაწილეობით აბსოლუტურად ყველა სპექტაკლი მაქვს ნანახი და გამორჩეულად "შვიდი პატარა პიესა", "ზვავი" მომწონს. მამა ძალზე ნიჭიერია.

გიო:
- დიდი მადლობა.

- ბაბუა, ყველაზე მეტად, რომელ ფილმში მოგწონს?

ნატალია:
- ბაბუა საოცრად ლამაზია ფილმში - "როცა აყვავდა ნუში". აი, რაღაცნაირი სახე აქვს. ახლა ხომ სიმპათიურია, მაგრამ მაშინ - განსაკუთრებული იყო! მეამაყება, როცა მას ვუყურებ.

- შენი აზრით, ბაბუა უფრო მაგარი მსახიობია თუ გიო?
- გამომდინარე იქიდან, რომ ბაბუა მამაზე ბევრად უფროსია, მეტი გამოცდილება აქვს. მამა რომ მისი ასაკის გახდება, თავის საქმეს კიდევ უფრო მაგრად გააკეთებს. მინდა, მეც მათნაირი ვიყო. რომ გავიზრდები, მსახიობობას ავირჩევ - ბაბუისა და მამის გზას გავყვები.

გიო:
- "მეტიჩარა ორი" რომ გადაიღონ, მთავარ როლს ალბათ, შენ მოგცემენ (იცინიან). ბოლო დროს ძალიან მეტიჩარა გახდი.

ნატალია:
- ყოველთვის მეტიჩარა, ცანცარა ვიყავი, ახლაც ასეთი ვარ და სულ ასეთი ვიქნები (იცინის). რას შვრება ეს გენეტიკა! მე ჩემი ენა მაქვს - ნატალიურსკი და ჩემი ენა უნდა ისწავლო (იცინის).

- ნატალიკო, შენს დიდ ბებოზე - ელენე ყიფშიძეზე რას გიყვებიან ხოლმე?
- მამა მიყვება, რომ მხიარული და კეთილი ადამიანი იყო, ყველაფერს იუმორში ატარებდა. შეიძლება, ზოგჯერ ბრაზიანიც გახლდათ. თურმე, ჩემზე ჭკუა ეკეტებოდა, ისე ვუყვარდი. ერთი ფოტო გვაქვს ერთად გადაღებული, ორივეს სათვალე გვიკეთია და ძალიან საყვარლები ვართ. სასაცილო ფოტოა. გული მწყდება, რომ ახლა ლენა ბებო ჩემ გვერდით არ არის.

- როგორ ფიქრობ, ხასიათით ვის ჰგავხარ?
- ხასიათით - დედას, რაღაც თვისებებით - მამას. მაგალითად, სადმე წასულს, სულ რაღაც მრჩება - მობილური იქნება, წიგნი თუ სხვა რამ. მე და დედას ჯიუტი ხასიათი გვაქვს; რაც გვსურს, იმას ყოველთვის ვაღწევთ.

გიო:
- ახლა გველის წელია, ჩვენ კი ყველანი გველის წელში ვართ დაბადებულები - მე, მამაჩემი, კრისტი და ნატალია. მოკლედ, ჩვენი წელი მოვიდა (იცინიან).

- ნატალია, გიო როგორი მამიკოა?
- თქვენ წარმოიდგინეთ, საერთოდ არ არის მკაცრი, არაფერზე მეჩხუბება და ამავდროულად, არც მათამამებს. შეიძლება უბრალოდ, შენიშვნა მომცეს. დედაც ასეა - არც ის მეჩხუბება. ორივე მხიარულები არიან. მაგალითად, მამა ისეთ სასაცილო რაღაცებს აკეთებს ხოლმე, რომ სიცილით ვკვდები. ჩემთან ისე იქცევა, როგორც პატარა ბავშვი, რომ გამამხიარულოს.

- გიოს ყველაზე ხშირად სად დაჰყავხარ?
- საერთოდ, მეც "გადატვირთული" ადამიანი ვარ: სულ რაღაც საქმე მაქვს, ვმეცადინეობ და ა.შ. სკოლის შემდეგ, მამასთან მოვდივარ. მერე მე და გიო ერთად ვსეირნობთ, კაფეში ან კინოში მივდივართ და ა.შ. ყველაზე მეტად, ქუჩებში ფეხით სიარული გვიყვარს; მზესუმზირას ან რაიმე გასართობს ვიყიდით ხოლმე და ბევრს დავდივართ, ერთმანეთს რაღაც ამბებს ვუყვებით, ვიცინით, ვმხიარულობთ.

გიო:
- მართალია, ეს ყველაფერი ძალიან ხშირად არ ხდება, მაგრამ შეძლებისდაგვარად ვახერხებთ... ნატალია არ იქცევა ისე, რომ სერიოზული შენიშვნები მივცე. მისით კმაყოფილი ვარ.

ნატალია:
- კიდევ, კარგად ვსწავლობ და მამას ამითაც არ ვაბრაზებ. ერთადერთი, რის გამოც პრობლემა მექმნება, ჭამაა. წვნიანები არ მიყვარს, მაგრამ ბოლო დროს ძალით ვჭამ. საჭიროაო, - მეუბნებიან და რა ვქნა?..

გიო:
- ზოგჯერ ნატალია წავკისში, ჩემი მეუღლის - ანის აგარაკზეც მიმყავს. რა ვქნა, ძვირად ღირებულ კურორტებზე რომ ვატარო, ფინანსები არ მიწყობს ხელს. აი, კრისტი კი ისეთი ტიპია, რაც უნდა, იმას მაინც გააკეთებს; შეიძლება ერთი ლარით კანარის კუნძულებზე დაისვენოს (იცინის). მე სხვანაირი ტიპი ვარ, ეგეთ რაღაცებს ვერ ვახერხებ, მაგრამ მალე ნატალიკოს ისეთ საჩუქარს გავუკეთებ, გადაირევა...

- ნატალია როგორ შეხვდა ალექსანდრეს დაბადებას? ხომ არ იეჭვიანა?
- კი, თან - ძალიან, მაგრამ ახლა კარგად იცის, რომ მასზე ვგიჟდები და მისით ვამაყობ.

ნატალია:
- ახალი ყიფშიძე დაიბადა და რა თქმა უნდა, ვიეჭვიანე, მაგრამ მერე მივხვდი, - ალექსანდრე რომ არ გაჩენილიყო, ჩვენი გენეტიკა, ყიფშიძის გვარი აღარ გაგრძელდებოდა. მისი დაბადება აუცილებელი იყო. როცა მხედავს, გიჟდება, ისე უხარია. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ სამი ძმა მყავს: ალექსანდრე - ჩემი ნახევარძმა, დეიდაშვილი, რომელთან ერთადაც, ერთ სახლში გავიზარდე და მამიდაშვილი - ნიკუშა ნინუა. როცა მე და ნიკუშა დავიბადეთ, თურმე ერთად გვეძინა, ერთად ვჭამდით, ერთად ვთამაშობდით. ტოლები ვართ - ის აპრილში დაიბადა, მე - ივლისში და ერთ სკოლაში, ერთ კლასში ვსწავლობთ. ჰო, მე ინგლისურ სკოლაშიც დავდივარ.

გიო:
- ბევრ ენას ფლობს, იოლად ითვისებს და ეს მიხარია. ნატალიამ ქართული, რუსული, ინგლისური და სომხური კარგად იცის, მაგრამ რატომღაც, ქართულ გრამატიკაში მოიკოჭლებს.

ნატალია:
- სხვათა შორის, ჩინეთის საელჩომ სკოლაში ჩინური ენის შესწავლა შემოგვთავაზა და უკვე დავიწყეთ. შემდეგ კლასებში ფრანგულიც დაგვემატება. მინდა, ათი ენა ვისწავლო და მსახიობობის პარალელურად, სხვა სერიოზული პროფესიაც შევიძინო: მსურს დიპლომატიურზე ჩავაბარო და ელჩი გავხდე. დიპლომატს კარგი ჭკუა უნდა ჰქონდეს და ბევრი ენა იცოდეს. მე კი ჭკუაც მაქვს და ენების შესწავლაც შემიძლია!

გიო:
- რა ამბიციურია! პირდაპირ გეუბნები, რომ შანსი გაქვს - ნული. რომ ამბობ, - დიპლომატიურზე უნდა ჩავაბარო და თან, მსახიობიც გავხდებიო, - არასწორი და არასერიოზულია. მსახიობი "პარალელურად" ვერ იქნები. და კიდევ, ჯანსაღი კრიტიკა ყველასგან უნდა მიიღო, გაითვალისწინო და არ უნდა გეწყინოს.

- ნატალია, მოდელობასაც ხომ არ აპირებ?
- არა, ეგ სფერო არ მიზიდავს.

- მეგობრებთან ერთად, რითი ერთობი ხოლმე?
- მაგალითად, ხვალ მე და ნიკუშამ სახლში "ფართი" უნდა მოვაწყოთ. მეგობრები უკვე დავპატიჟეთ და კარგად გავერთობით. ისე კი, სხვადასხვა გასართობ ადგილას დავდივართ, ვსეირნობთ, ერთმანეთის დაბადების დღეებზე ან უბრალოდ, შაბათ-კვირას ვიკრიბებით, წვეულებებს ვმართავთ და ა.შ.

- თეატრში, გიოს რეპეტიციებზე თუ დადიხარ?
- როგორ არა, სულ დავდივარ! პატარაობისას მამას საგრიმიოროში შევიპარებოდი ხოლმე, სადაც დიდი ოვაციებით მხვდებოდნენ: - უი, ნატალია გვესტუმრაო (იცინის).

გიო:
- პირველად "ბაკულას ღორების" "პრაგონზე" წავიყვანე. ძალიან პატარა იყო და ბევრი მსახიობი ერთად რომ დაინახა, შეეშინდა, იმ გარემოში თავი უცხოდ იგრძნო; არც პარტერში დაჯდა და თქვენ წარმოიდგინეთ, მთელი სპექტაკლის განმავლობაში ხელში მყავდა აყვანილი, ისე ვთამაშობდი. ნატალია კი თვალებს აცეცებდა, ნათურებივით ანათებდა. ვერ გაიგო, რას დარბოდა ეს უფროსი ხალხი აქეთ-იქით (იცინის). სასაცილო ის იყო, რომ მერე ამ სპექტაკლში პატარა სოფლელი ბავშვის როლი შესთავაზეს, ამან კი სასტიკი უარი თქვა...

ნატალია:
- (აწყვეტინებს) ეგ მაგარი იყო! კრისტიმ მითხრა: მაშინ 5-6 წლის იყავიო, და ასე მითქვამს: - არც რეპეტიცია გამივლია, არც სცენარი წამიკითხავს და სცენაზე რა ნამუსით უნდა გავიდე-მეთქი (იცინის)?!

თამთა დადეშელი
ჟურნალი ”გზა”