შევსებული არსებობა XXIV-XXV
2 893 ნახვა
ხედავ? მოგაგენი.. მკვეხარა თაგუნიასავით რომ დაიმალე..
_ ბატონო დემეტრე.. თქვენ? თქვენ აქ როგორ გაჩნდით, როგორ მიპოვეთ?
_ თეონამ მითხრა რომელ სოფელში იყავი, სახლი მომასწავლეს, რომ მივედი არავინ დამხვდა, მეზობელმა მითხრა ზემო სოფლისკენ მიდიოდაო.. ჰოდა საკმაოდ სწრაფად კი დადიხარ ისე.. – გაიღიმა დემეტრემ – ალბათ ფიქრობ ამ კაცს რაღა უნდა აქო, მაგრამ თავს უფლება მივეცი ჩამოვსულიყავი და ჩემი აზრით ღირებული რჩევა მომეცა შენთვის..
_ არა მსგავსი არაფერი მიფიქრია, პირიქით.. უბრალოდ.. ასე უხერხულად ვგრძნობ თავს.. – ცრემლები მოიწმინდა სალომემ და დასიებული თვალები მოისრისა.
_ ცრემლი სიყვარულის თანმდევია შვილო..
_ ბატონო დემეტრე სახლში ჩავიდეთ, იქ თბილა, ჩაის შემოგთავაზებთ..
_ არ მინდოდა უფალთან დიალოგში ხელი შემეშალა, მაგრამ შენს ცრემლებს ვეღარ გავუძელი.. – სალომე და დემეტრე სახლისკენ დაიძრნენ.
_ თეონამ რომ სოფელი გიკარნახათ მარტო იყავით?
_ სანდრომ არაფერი იცის, სხვას არაფერს გეტყვი, შენს თბილ სახლში რომ მივალთ და ჩაის შემოვუსხდებით მერე მოგიყვები აქ რატომ ვარ, რა ვიცი და მერე დაგტუქსავ კიდეც – გაიცინა დემეტრემ – რა სუსტები ხართ ეს ქალები..ყვეეელაფერზე ტირით..
_ ეს ყველაფერი არ არის ბატონო დემეტრე.. ეს გადამწყვეტი მომენტი იყო..
_ ჰო და იმიტომ ტირი, რომ ყველაფერი დამთავრდა? – გაიცინა დემეტრემ, სალომეს ისევ წამოუვიდა ცრემლები. კაცმა სიცილს უმატა და სალომე მხრით მიიბჯინა. ამასობაში სახლში შევიდნენ, სალომემ ძველებური ჩაიდნით დაადგა წყალი და ჩაისთვის აუცილებელი ჭურჭელი დააწყო.
_ გიყვარს?
_ უმიზეზოდ მართლა არასოდეს ვტირი ბატონო დემეტრე..
_ მაშინ რატომ არ გჯერა მისი..
_ რა უნდა დავიჯერო.. არაფერი მოუტყუებია, შეცდომაში თვითონ შევედი უბრალოდ..
_ ძალიან გამიხარდება თუ გაიხსნები..
_ ყველაფრის კიდევ ერთხელ გახსენება მხოლოდ და მხოლოდ მინგრევს ნერვიულ სისტემას და მანადგურებს.. თქვენ ალბათ ისედაც ყველაფერი იცით..
_ ძირითადი მიზეზი ვიცი..მე ის არ ვიცი რა გითხრა იმ ქალმა..
_ თქვენ იცნობთ მას?
_ დიდი ხანია, მამამისი და მე ერთ დროს ერთად ვმუშაობდით ერთ-ერთი ორგანიზაციის ლოგოზე, მამამისი ჰერალდიკოსია..
_ დიახ ვიცი..ალექსანდრემ მითხრა.. მას მერე, რაც ირმას ნალაპარაკევზე ვკითხე.. არ გეგონოთ გაფუჭებული ტელეფონსი თამაში ჩემი მიზანი ყოფილიყო და არც ურთიერთობაში მივესალმები შერლოკ ჰოლმსობას.. თუმცა..უბრალოდ.. მან ყველაფერი ისეთი დაზუსტებით მითხრა ეჭვს ვეღარ შევიტანდი მისი ლაპარაკის სიმართლეში..
_ შენ ალბათ მისმა ორსულობამ შეგაშინა..
_ არა ბატონო დემეტრე.. ეს ალბათ ყველას აშინებს და ჩემთვისაც მძიმე დარტყმა იყო.. თუმცა ალექსანდრეს ყველანაირად მხარში დგომა და ბავშვის შვილივით მიღება აღვუთქვი.. თურმე ყველაფერი სულ სხვანაირად ყოფილა.. ირმამ მითხრა მესამე წელია ერთად ვართ, მე უფროსი ბავშვიც მყავს და მხოლოდ იმის გამო ვეუბნებოდი ალექსანდრეს ცოლობაზე უარს, რომ ჩემს შვილს მამა ძალიან უყვარს და ამან დამაბრკოლაო.. მაგრამ ეხლა მისგან ველოდები ბავშვს და ყველაფერი შეიცვალაო.. ამასობაში ჩემი უარით გაბეზრებულმა ალექსანდრემ გართობა გადაწყვიტა და შენ დაგადგა თვალი, როგორც რაღაც ეგზოტიკურს, უმამოდ გაზრდილ.. ....... მოკლედ.. და ყველა გზა გამოიყენა იმისთვის, რომ დაერწმუნებინე , ვხედავ გარანტად ეგ ბეჭედი გამოუყენებიაო – სალომემ ბეჭედს დაიწყო წვალება – თავიდან, აღდგომის კუნძუკლებიდან რომ ჩამოვედით ერთი თვე მეც მასთან ვცხოვრობდი, ამან არ შეგაცდინოსო..
_ ..და შენ ეს ნაბოდვარი დაიჯერე?
_ ბატონო დემეტრე.. ეჭვის შეტანის საფუძველი არ მქონდა! ისიც მითხრა ეხლა რა თქმა უნდა ყვეკლაფერს უარყოფს და გინებების კორიანტელს დააყენებსო.. თავს მოიკლავს და ყველანაირად ჩაგეჭიდება, რომ ბავშვზე პასუხისმგებლობა თავიდან აიცილოსო..
_ სულ ცოტა დაფიქრება უნდოდა ამას შვილო.. ის არ უთქვამს რატომ უნდოდა ალექსანდრეს მისი ცოლად მოყვანა, შვილიანის და ეხლა, როცა საკუთარი შვილი უნდა ჰყოლოდა თავიდან ასე იცილებს?
_ ამას აღარ აქვს მნიშვნელობა.. მე ისიც კარგად ვიცი, რომ შეიძლებოდა ნახევარი გაბოროტებული ქალის მწარედ გაფორმებული მონოლოგი შეიძლებოდა ყოფილიყო.. მაგრამ ის ქალი ძირითადში არ ცდება.. ფაქტი ფაქტად რჩება.. რაკი ასე იცოდა წინასწარ რას მოიმოქმედებდა ალექსანდრე ესე იგი მასაც ჰქონია მსგავსი შემთხვევა..
_ შენ ჭკვიანო გოგო ხარ სალო! ის რატომ არ გიფიქრია, რომ იცნობს ალექსანდრეს და კარგად იცის ჭკუიდან რა გადაიყვანდა და გააცოფებდა? რა მიხვედრა უნდა იმას, რომ ალექსანდრე ამ ყველაფერ უარყოფდა? ტყუილი იყო და უარყო რა არის ამაში გასაკვირი? იმედი მაქვს გულის სიღრმეში მაინც გჯერა სანდროსი..ან იმედი გაქვს, რომ მართალი იქნება, წინააღმდეგ შემთხვევაში მაგ ბეჭედს აღარ ატარებდი..
_ ბეჭედს? ბეჭედი მარტო იმიტომ მიკეთია, რომ ჩემს უტვინობას გამართლება გამოვუძებნო.. სანამ ასე მტკივა მინდა ეს ნივთი მახსენებდეს, რომ ოჯახი მქონდა და ეხლა ბეწვზე კიდია ყველაფერი, ბეწვზე, რომელიც დღითიდღე სუსტდება, ვიდრე ის გავაცნობიერო, რომ უსინდისოდ მოტყუებული ვარ და ყველაფერი ქარს გავატანე..
_ მეტისმეტად დრამატიზება არ არის საჭირო სალო.. შენც კარგად უნდა ხვდებოდე, რომ ასე არ არის.. რა არის დაუჯერებელი იმაში, რომ შენისთანა გოგო ალექსანდრეს ჭკუიდან გადაიყვანდა?
_ განა უფრო ლამაზები არ ყავდა გარშემო? თუნდაც ირმა.. იცით რა ლამაზიაა? – ხმაში ტირილი გაურია სალომემ, დემეტრეს გულიანად გაეცინა
_ ლამაზი იქნება დარწმუნებული ვარ, მაგრამ აბა დაფიქრდი! შენსავით ჭკვიანია? შენსავით საუკეთესო თვისებებით დაჯილდოებული? შენსავით ხელოვნების თვალსაჩინო ტრფიალი და მონაწილე?
_ ამ ყველაფერმა მხოლოდ დამაპიარა.. პიარმა კი საშინელებამდე მიმიყვანა.. ალბათ ჯობდა არაფერი შემძლებოდა, ვიდრე..
_ არაფერი შეგძლებოდა და არასოდეს გამხდარიყავი ლამაზი ირმების შურის და ინტრიგების მსხვერპლი..
_ არა მარტო მათი.. ირმამ კიდევ ერთი საშინელება მითხრა.. არ ვიცი თქვენ ეს ამბავი იცით თუ არა..
_ ალბათ კახას გულისხმობ..
_ ჰო.. ეგეც საკითხავია ვინ რა რის გამო ჩაიდინა და ვინ როგორ დაგეგმილად გამოიჩინა გმირობაო – ღმერთო როგორ მინდა არ ვარსებობდე, ოღონდ ამას არ ვყვებოდე..
_ რა ჩაიდინაო რას ამბობს ეგ..მოკლედ სალომე.. დროა გითხრა რაც მე ვიცი და რა დასკვნაც გამოვიტანე.. კახა მინისტრის ცოლის ძმაა ალბათ გეცოდინება.. არასოდეს ერიდებოდა ფლირტს და ვიღაცეების შებმას ყველაზე შეუფერებელ ადგილასაც კი და შენ წარმოიდგინე არც “მსხვერპლები” უძალიანდებოდნენ მაინც და მაინც როგორც ჩანდა, ხომ იცი ძალაუფლება აღმართს ხნავს.. შენს შემთხვევაში იუკადრისა და დარწმუნებული ვარ ის საძაგლობები რაც შენ იმ ქალისგან მოისმინე მისი ინტერპრეტაციაა.. კახას და ირმას ერთი სამეგობრო ყავთ ალბათ იცი.. მათთვის შენი ოჯახური მდგომარეობის გარკვევა პრობლემას სულაც არ წარმოადგენდა. აღდგომის კუნძულების ისტორიას ალბათ მოგიყვებოდა ალექსანდრე.. ირმას მამა იმ დროს მოაის ისტორიაზე მუშაობდა და მე ვეხმარებოდი, კუნძულებზე მე უნდა წავსულიყავი, მაგრამ მან და მისმა შვილმა ალექსანდრეს სთხოვეს წასვლა გასაგები მიზეზის გამო.. თან თავისი ირმაც გააყოლა.. იმის მიხვედრას თუ რატომ, ალბათ დიდი ფიქრი არ დასჭირდება.
_ მათ წასვლამდე ჰქონდათ ურთიერთობა დაწყებული..
_ ამას რა არსებითი მნიშვნელობა აქვს? კარგი რა სალომე.. უცოლო მამაკაცის ცხოვრებაში რამოდენიმედღიანი ურთიერთობები ბუნებრივია! უბრალოდ ამ შემთხვევაში ჭკვიანურად გათვლილმა ნაბიჯმა ითამაშა როლი.. საბოლოოდ ალექსანდრეს სისუსტე არ გამოუჩენია და მათ ბადეში არ გაბმულა.. მე არ ვიცი, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ ცოლობაზე უარის ისტორიასაც იგონებს ეგ შენი ლამაზმანი ირმა, არგუმენტი კი გითხარი უკვე.. ასეთ დროს ქალები ყველაფერზე მიდიან.. ყველა მდგომარეობას იგონებენ, ყველაფერს კადრულობენ..
_ არა! არ არის ასე.. მე ამას არაოდეს ვიზამდი.. არც ერთი ჩემი მეგობარი ამას არ იზამდა..
_ ამის რომ ასე გულწრფელად გჯერა და ასეთი რომ არ ხარ ზუსტად მაგიტომ გადაირია ალექსანდრე.. გადაბმულად ორ წინადადებაზე მეტი რომ არ უთქვამს და ხმა არ აუწევია ვერ ოკდებოდა.. ცოფებს ყრიდა.. ყველაზე მეტად კი ის აცოფებდა, რომ შენ არ დაიჯერე მისი..
_ მე უფლის წინაშე პირნათელი მინდა ვიყო, უფლის და საკუთარი თავის წინაშე..
_ შენ ვალდებული ხარ ალექსანდრეს წინაშეც იყო პირნათელი! კუბაში წასვლის წუთიდან შენ მარტო აღარ ხარ, ის შენი მეორე ნახევარია და შენ ცალკე აღებული არ ითვლები!
_ მე უბრალოდ ორი დღით წამოვედი, რომ ყველაფერი ამეწონ-დამეწონა.. თვითონ მინდა მივიდე იმ დასკვნამდე, რომ ეს ყველაფერი მხოლოდ ინტრიგაა.. ვერ ვფიქრობ.. არ ვიცი რა გავაკეთო..უსუსური ვარ.. იმდენად, რომ ეხლა ჩემს უფროსთან.. მამის ხელა კაცთან ვზივარ, ჩემს სულელურ გრძნობებზე ვყბედობ და ვტირი – სალომემ თავი დახარა და ტირილი დაიწყო.. – საშინლად..საშინლად მრცხვენია ყველაფრის გამო.. მეზიზღება თავი..
_ აბა გეყოფა ეხლა თვითგვემა და დაუბრუნდი საკუთარ თავს! ჯობია თბილისში წამომყვე და სამსახურში ჩვეულებრივ გამოხვიდე.. ფიქრის საშუალებაც უფრო გექნება და ყველაფერსაც დაალაგებ.. აქ მარტო ჯდომა და მუსიკის ფონზე ნერვების განადგურება კარგს არაფერს მოგიტანს..
_ მაპატიეთ..
_ არა! შენ მაპატიე თქვენს ცხოვრებაში ასე რომ ვერევი, მაგრამ შენ ეხლა ვერ ფიქრობ! ვერც სანდრო ფიქრობს მაინცდამაინც.. და ეს მის სისუსტეს სულაც არ ნიშნავს, ასეთი რამ კაცის ცხოვრებაში ყოველდღე არ ხდება! ცოლი ვიღაც ინტრიგანმა გაუქცია!
_ მე არსად გავქცეულვარ.. წამოვედი, რომ დავფიქრებულიყავი..
_ დაფიქრებულიყავი და დაშორების და გადაკარგვის დასკვნა გამოგეტანა.. არ მითხრა არაო, სახეზე გაწერია ყველაფერი. ამიტომ ასე შევთანხმდეთ.. ეხლა ადგები და წამომყვები, თუ არადა ალექსანდრე თვითონ ჩამოვა აქ.. მისამართს მე თვითონ ვეტყვი! უშენოდ არ წავალ.. დედამ იცის რომ აქ ხარ?
_ არა, დედა შვებულებაშია და არაფერი იცის, საერთოდ არაფერი.. არ იფიქროთ დედას რაიმეს ვუმალავდე, ყველაფერს ვეუბნები, მაგრამ ეს რომ ვუთხრა გული გაუსკდება.. – დემეტრემ გულიანად გაიცინა
_ ბავშვივით სუფთა ხარ და სასაცილო.. სალომე არ მიყვარს ასე ლაპარაკი, მაგრამ ეხლა მეტი გზა აღარ მაქვს.. შენზე დიდი ვარ და მეტი გამომივლია ცხოვრებაში, ამიტომ უნდა დამიჯერო და წამოხვიდე თბილისში.. - .. და სალომემ დაუჯერა.. დაუჯერა, როგორც მამას, რომელიც საოცრად ლოიალურად მიუდგა მის “გვემებს” და ალბათ სწორი ნაბიჯისკენ უბიძგა.. ორ საათში დემეტრეს სალომე უკვე თავისი კორპუსისკენ მიყავდა. საშინლად იყო დაღლილი, დემეტრესთან საუბარმა შვება მოჰგვარა.. რატომ თვითონ არ დაფიქრდა ამაზე? მაგრამ სალომემ არ იცოდა ირმას და მამამისის ამბები.. მაინც უნდა მიმხვდარიყო! თუმცა ჯერ არაფერია გარკვეული.. ეს მხოლოდ დემეტრეს კეთილი ვერსიებია რომელიც სალომეს დამშვიდებას ემსახურება, რეალურად რა ხდება უფალმა იცის.. ამის მიუხედავად ის მეორე დღეს მშვიდად გავიდა სამსახურში. თეონას უკვე ყველაფერი სცოდნოდა, დემეტრეს ზუსტად მაგიტომ მისცა მისამართი, რომ ეს ყველაფერი სალომესთვის მოეყოლა. შესვენებაზე თეონა ჩავიდა, შენ დაისვენე, მე ამოგიტან რამესო. სალომემ ფაილები გადაახალისა, დახურული და მსვლელობაში წასული პრეზენტაციები ბაინდერებში ჩააწყო და თაროზე მიუჩინა ადგილი.. მოტრიალდა და გაშეშდა.. მის წინ ალექსანდრე თუხრაელი იდგა.. განრისხებული და შეცვლილი..
_ ბატონო დემეტრე.. თქვენ? თქვენ აქ როგორ გაჩნდით, როგორ მიპოვეთ?
_ თეონამ მითხრა რომელ სოფელში იყავი, სახლი მომასწავლეს, რომ მივედი არავინ დამხვდა, მეზობელმა მითხრა ზემო სოფლისკენ მიდიოდაო.. ჰოდა საკმაოდ სწრაფად კი დადიხარ ისე.. – გაიღიმა დემეტრემ – ალბათ ფიქრობ ამ კაცს რაღა უნდა აქო, მაგრამ თავს უფლება მივეცი ჩამოვსულიყავი და ჩემი აზრით ღირებული რჩევა მომეცა შენთვის..
_ არა მსგავსი არაფერი მიფიქრია, პირიქით.. უბრალოდ.. ასე უხერხულად ვგრძნობ თავს.. – ცრემლები მოიწმინდა სალომემ და დასიებული თვალები მოისრისა.
_ ცრემლი სიყვარულის თანმდევია შვილო..
_ ბატონო დემეტრე სახლში ჩავიდეთ, იქ თბილა, ჩაის შემოგთავაზებთ..
_ არ მინდოდა უფალთან დიალოგში ხელი შემეშალა, მაგრამ შენს ცრემლებს ვეღარ გავუძელი.. – სალომე და დემეტრე სახლისკენ დაიძრნენ.
_ თეონამ რომ სოფელი გიკარნახათ მარტო იყავით?
_ სანდრომ არაფერი იცის, სხვას არაფერს გეტყვი, შენს თბილ სახლში რომ მივალთ და ჩაის შემოვუსხდებით მერე მოგიყვები აქ რატომ ვარ, რა ვიცი და მერე დაგტუქსავ კიდეც – გაიცინა დემეტრემ – რა სუსტები ხართ ეს ქალები..ყვეეელაფერზე ტირით..
_ ეს ყველაფერი არ არის ბატონო დემეტრე.. ეს გადამწყვეტი მომენტი იყო..
_ ჰო და იმიტომ ტირი, რომ ყველაფერი დამთავრდა? – გაიცინა დემეტრემ, სალომეს ისევ წამოუვიდა ცრემლები. კაცმა სიცილს უმატა და სალომე მხრით მიიბჯინა. ამასობაში სახლში შევიდნენ, სალომემ ძველებური ჩაიდნით დაადგა წყალი და ჩაისთვის აუცილებელი ჭურჭელი დააწყო.
_ გიყვარს?
_ უმიზეზოდ მართლა არასოდეს ვტირი ბატონო დემეტრე..
_ მაშინ რატომ არ გჯერა მისი..
_ რა უნდა დავიჯერო.. არაფერი მოუტყუებია, შეცდომაში თვითონ შევედი უბრალოდ..
_ ძალიან გამიხარდება თუ გაიხსნები..
_ ყველაფრის კიდევ ერთხელ გახსენება მხოლოდ და მხოლოდ მინგრევს ნერვიულ სისტემას და მანადგურებს.. თქვენ ალბათ ისედაც ყველაფერი იცით..
_ ძირითადი მიზეზი ვიცი..მე ის არ ვიცი რა გითხრა იმ ქალმა..
_ თქვენ იცნობთ მას?
_ დიდი ხანია, მამამისი და მე ერთ დროს ერთად ვმუშაობდით ერთ-ერთი ორგანიზაციის ლოგოზე, მამამისი ჰერალდიკოსია..
_ დიახ ვიცი..ალექსანდრემ მითხრა.. მას მერე, რაც ირმას ნალაპარაკევზე ვკითხე.. არ გეგონოთ გაფუჭებული ტელეფონსი თამაში ჩემი მიზანი ყოფილიყო და არც ურთიერთობაში მივესალმები შერლოკ ჰოლმსობას.. თუმცა..უბრალოდ.. მან ყველაფერი ისეთი დაზუსტებით მითხრა ეჭვს ვეღარ შევიტანდი მისი ლაპარაკის სიმართლეში..
_ შენ ალბათ მისმა ორსულობამ შეგაშინა..
_ არა ბატონო დემეტრე.. ეს ალბათ ყველას აშინებს და ჩემთვისაც მძიმე დარტყმა იყო.. თუმცა ალექსანდრეს ყველანაირად მხარში დგომა და ბავშვის შვილივით მიღება აღვუთქვი.. თურმე ყველაფერი სულ სხვანაირად ყოფილა.. ირმამ მითხრა მესამე წელია ერთად ვართ, მე უფროსი ბავშვიც მყავს და მხოლოდ იმის გამო ვეუბნებოდი ალექსანდრეს ცოლობაზე უარს, რომ ჩემს შვილს მამა ძალიან უყვარს და ამან დამაბრკოლაო.. მაგრამ ეხლა მისგან ველოდები ბავშვს და ყველაფერი შეიცვალაო.. ამასობაში ჩემი უარით გაბეზრებულმა ალექსანდრემ გართობა გადაწყვიტა და შენ დაგადგა თვალი, როგორც რაღაც ეგზოტიკურს, უმამოდ გაზრდილ.. ....... მოკლედ.. და ყველა გზა გამოიყენა იმისთვის, რომ დაერწმუნებინე , ვხედავ გარანტად ეგ ბეჭედი გამოუყენებიაო – სალომემ ბეჭედს დაიწყო წვალება – თავიდან, აღდგომის კუნძუკლებიდან რომ ჩამოვედით ერთი თვე მეც მასთან ვცხოვრობდი, ამან არ შეგაცდინოსო..
_ ..და შენ ეს ნაბოდვარი დაიჯერე?
_ ბატონო დემეტრე.. ეჭვის შეტანის საფუძველი არ მქონდა! ისიც მითხრა ეხლა რა თქმა უნდა ყვეკლაფერს უარყოფს და გინებების კორიანტელს დააყენებსო.. თავს მოიკლავს და ყველანაირად ჩაგეჭიდება, რომ ბავშვზე პასუხისმგებლობა თავიდან აიცილოსო..
_ სულ ცოტა დაფიქრება უნდოდა ამას შვილო.. ის არ უთქვამს რატომ უნდოდა ალექსანდრეს მისი ცოლად მოყვანა, შვილიანის და ეხლა, როცა საკუთარი შვილი უნდა ჰყოლოდა თავიდან ასე იცილებს?
_ ამას აღარ აქვს მნიშვნელობა.. მე ისიც კარგად ვიცი, რომ შეიძლებოდა ნახევარი გაბოროტებული ქალის მწარედ გაფორმებული მონოლოგი შეიძლებოდა ყოფილიყო.. მაგრამ ის ქალი ძირითადში არ ცდება.. ფაქტი ფაქტად რჩება.. რაკი ასე იცოდა წინასწარ რას მოიმოქმედებდა ალექსანდრე ესე იგი მასაც ჰქონია მსგავსი შემთხვევა..
_ შენ ჭკვიანო გოგო ხარ სალო! ის რატომ არ გიფიქრია, რომ იცნობს ალექსანდრეს და კარგად იცის ჭკუიდან რა გადაიყვანდა და გააცოფებდა? რა მიხვედრა უნდა იმას, რომ ალექსანდრე ამ ყველაფერ უარყოფდა? ტყუილი იყო და უარყო რა არის ამაში გასაკვირი? იმედი მაქვს გულის სიღრმეში მაინც გჯერა სანდროსი..ან იმედი გაქვს, რომ მართალი იქნება, წინააღმდეგ შემთხვევაში მაგ ბეჭედს აღარ ატარებდი..
_ ბეჭედს? ბეჭედი მარტო იმიტომ მიკეთია, რომ ჩემს უტვინობას გამართლება გამოვუძებნო.. სანამ ასე მტკივა მინდა ეს ნივთი მახსენებდეს, რომ ოჯახი მქონდა და ეხლა ბეწვზე კიდია ყველაფერი, ბეწვზე, რომელიც დღითიდღე სუსტდება, ვიდრე ის გავაცნობიერო, რომ უსინდისოდ მოტყუებული ვარ და ყველაფერი ქარს გავატანე..
_ მეტისმეტად დრამატიზება არ არის საჭირო სალო.. შენც კარგად უნდა ხვდებოდე, რომ ასე არ არის.. რა არის დაუჯერებელი იმაში, რომ შენისთანა გოგო ალექსანდრეს ჭკუიდან გადაიყვანდა?
_ განა უფრო ლამაზები არ ყავდა გარშემო? თუნდაც ირმა.. იცით რა ლამაზიაა? – ხმაში ტირილი გაურია სალომემ, დემეტრეს გულიანად გაეცინა
_ ლამაზი იქნება დარწმუნებული ვარ, მაგრამ აბა დაფიქრდი! შენსავით ჭკვიანია? შენსავით საუკეთესო თვისებებით დაჯილდოებული? შენსავით ხელოვნების თვალსაჩინო ტრფიალი და მონაწილე?
_ ამ ყველაფერმა მხოლოდ დამაპიარა.. პიარმა კი საშინელებამდე მიმიყვანა.. ალბათ ჯობდა არაფერი შემძლებოდა, ვიდრე..
_ არაფერი შეგძლებოდა და არასოდეს გამხდარიყავი ლამაზი ირმების შურის და ინტრიგების მსხვერპლი..
_ არა მარტო მათი.. ირმამ კიდევ ერთი საშინელება მითხრა.. არ ვიცი თქვენ ეს ამბავი იცით თუ არა..
_ ალბათ კახას გულისხმობ..
_ ჰო.. ეგეც საკითხავია ვინ რა რის გამო ჩაიდინა და ვინ როგორ დაგეგმილად გამოიჩინა გმირობაო – ღმერთო როგორ მინდა არ ვარსებობდე, ოღონდ ამას არ ვყვებოდე..
_ რა ჩაიდინაო რას ამბობს ეგ..მოკლედ სალომე.. დროა გითხრა რაც მე ვიცი და რა დასკვნაც გამოვიტანე.. კახა მინისტრის ცოლის ძმაა ალბათ გეცოდინება.. არასოდეს ერიდებოდა ფლირტს და ვიღაცეების შებმას ყველაზე შეუფერებელ ადგილასაც კი და შენ წარმოიდგინე არც “მსხვერპლები” უძალიანდებოდნენ მაინც და მაინც როგორც ჩანდა, ხომ იცი ძალაუფლება აღმართს ხნავს.. შენს შემთხვევაში იუკადრისა და დარწმუნებული ვარ ის საძაგლობები რაც შენ იმ ქალისგან მოისმინე მისი ინტერპრეტაციაა.. კახას და ირმას ერთი სამეგობრო ყავთ ალბათ იცი.. მათთვის შენი ოჯახური მდგომარეობის გარკვევა პრობლემას სულაც არ წარმოადგენდა. აღდგომის კუნძულების ისტორიას ალბათ მოგიყვებოდა ალექსანდრე.. ირმას მამა იმ დროს მოაის ისტორიაზე მუშაობდა და მე ვეხმარებოდი, კუნძულებზე მე უნდა წავსულიყავი, მაგრამ მან და მისმა შვილმა ალექსანდრეს სთხოვეს წასვლა გასაგები მიზეზის გამო.. თან თავისი ირმაც გააყოლა.. იმის მიხვედრას თუ რატომ, ალბათ დიდი ფიქრი არ დასჭირდება.
_ მათ წასვლამდე ჰქონდათ ურთიერთობა დაწყებული..
_ ამას რა არსებითი მნიშვნელობა აქვს? კარგი რა სალომე.. უცოლო მამაკაცის ცხოვრებაში რამოდენიმედღიანი ურთიერთობები ბუნებრივია! უბრალოდ ამ შემთხვევაში ჭკვიანურად გათვლილმა ნაბიჯმა ითამაშა როლი.. საბოლოოდ ალექსანდრეს სისუსტე არ გამოუჩენია და მათ ბადეში არ გაბმულა.. მე არ ვიცი, მაგრამ დარწმუნებული ვარ, რომ ცოლობაზე უარის ისტორიასაც იგონებს ეგ შენი ლამაზმანი ირმა, არგუმენტი კი გითხარი უკვე.. ასეთ დროს ქალები ყველაფერზე მიდიან.. ყველა მდგომარეობას იგონებენ, ყველაფერს კადრულობენ..
_ არა! არ არის ასე.. მე ამას არაოდეს ვიზამდი.. არც ერთი ჩემი მეგობარი ამას არ იზამდა..
_ ამის რომ ასე გულწრფელად გჯერა და ასეთი რომ არ ხარ ზუსტად მაგიტომ გადაირია ალექსანდრე.. გადაბმულად ორ წინადადებაზე მეტი რომ არ უთქვამს და ხმა არ აუწევია ვერ ოკდებოდა.. ცოფებს ყრიდა.. ყველაზე მეტად კი ის აცოფებდა, რომ შენ არ დაიჯერე მისი..
_ მე უფლის წინაშე პირნათელი მინდა ვიყო, უფლის და საკუთარი თავის წინაშე..
_ შენ ვალდებული ხარ ალექსანდრეს წინაშეც იყო პირნათელი! კუბაში წასვლის წუთიდან შენ მარტო აღარ ხარ, ის შენი მეორე ნახევარია და შენ ცალკე აღებული არ ითვლები!
_ მე უბრალოდ ორი დღით წამოვედი, რომ ყველაფერი ამეწონ-დამეწონა.. თვითონ მინდა მივიდე იმ დასკვნამდე, რომ ეს ყველაფერი მხოლოდ ინტრიგაა.. ვერ ვფიქრობ.. არ ვიცი რა გავაკეთო..უსუსური ვარ.. იმდენად, რომ ეხლა ჩემს უფროსთან.. მამის ხელა კაცთან ვზივარ, ჩემს სულელურ გრძნობებზე ვყბედობ და ვტირი – სალომემ თავი დახარა და ტირილი დაიწყო.. – საშინლად..საშინლად მრცხვენია ყველაფრის გამო.. მეზიზღება თავი..
_ აბა გეყოფა ეხლა თვითგვემა და დაუბრუნდი საკუთარ თავს! ჯობია თბილისში წამომყვე და სამსახურში ჩვეულებრივ გამოხვიდე.. ფიქრის საშუალებაც უფრო გექნება და ყველაფერსაც დაალაგებ.. აქ მარტო ჯდომა და მუსიკის ფონზე ნერვების განადგურება კარგს არაფერს მოგიტანს..
_ მაპატიეთ..
_ არა! შენ მაპატიე თქვენს ცხოვრებაში ასე რომ ვერევი, მაგრამ შენ ეხლა ვერ ფიქრობ! ვერც სანდრო ფიქრობს მაინცდამაინც.. და ეს მის სისუსტეს სულაც არ ნიშნავს, ასეთი რამ კაცის ცხოვრებაში ყოველდღე არ ხდება! ცოლი ვიღაც ინტრიგანმა გაუქცია!
_ მე არსად გავქცეულვარ.. წამოვედი, რომ დავფიქრებულიყავი..
_ დაფიქრებულიყავი და დაშორების და გადაკარგვის დასკვნა გამოგეტანა.. არ მითხრა არაო, სახეზე გაწერია ყველაფერი. ამიტომ ასე შევთანხმდეთ.. ეხლა ადგები და წამომყვები, თუ არადა ალექსანდრე თვითონ ჩამოვა აქ.. მისამართს მე თვითონ ვეტყვი! უშენოდ არ წავალ.. დედამ იცის რომ აქ ხარ?
_ არა, დედა შვებულებაშია და არაფერი იცის, საერთოდ არაფერი.. არ იფიქროთ დედას რაიმეს ვუმალავდე, ყველაფერს ვეუბნები, მაგრამ ეს რომ ვუთხრა გული გაუსკდება.. – დემეტრემ გულიანად გაიცინა
_ ბავშვივით სუფთა ხარ და სასაცილო.. სალომე არ მიყვარს ასე ლაპარაკი, მაგრამ ეხლა მეტი გზა აღარ მაქვს.. შენზე დიდი ვარ და მეტი გამომივლია ცხოვრებაში, ამიტომ უნდა დამიჯერო და წამოხვიდე თბილისში.. - .. და სალომემ დაუჯერა.. დაუჯერა, როგორც მამას, რომელიც საოცრად ლოიალურად მიუდგა მის “გვემებს” და ალბათ სწორი ნაბიჯისკენ უბიძგა.. ორ საათში დემეტრეს სალომე უკვე თავისი კორპუსისკენ მიყავდა. საშინლად იყო დაღლილი, დემეტრესთან საუბარმა შვება მოჰგვარა.. რატომ თვითონ არ დაფიქრდა ამაზე? მაგრამ სალომემ არ იცოდა ირმას და მამამისის ამბები.. მაინც უნდა მიმხვდარიყო! თუმცა ჯერ არაფერია გარკვეული.. ეს მხოლოდ დემეტრეს კეთილი ვერსიებია რომელიც სალომეს დამშვიდებას ემსახურება, რეალურად რა ხდება უფალმა იცის.. ამის მიუხედავად ის მეორე დღეს მშვიდად გავიდა სამსახურში. თეონას უკვე ყველაფერი სცოდნოდა, დემეტრეს ზუსტად მაგიტომ მისცა მისამართი, რომ ეს ყველაფერი სალომესთვის მოეყოლა. შესვენებაზე თეონა ჩავიდა, შენ დაისვენე, მე ამოგიტან რამესო. სალომემ ფაილები გადაახალისა, დახურული და მსვლელობაში წასული პრეზენტაციები ბაინდერებში ჩააწყო და თაროზე მიუჩინა ადგილი.. მოტრიალდა და გაშეშდა.. მის წინ ალექსანდრე თუხრაელი იდგა.. განრისხებული და შეცვლილი..
სანდრო..
_ იქნებ ბატონო ალექსანდრე?
_ შენ თუ ინებებ ასეც იქნება..
_ სისულელეებს მორჩი! კარგად იცი რაც ვინებე უკვე, გაქცევის არჩევანი შენი იყო!
_ მე არსად გავქცეულვარ.. სიმშვიდეში მინდოდა დაფიქრება და დასკ..
_ მერე დაფიქრდი?!..
_ ძალიან გამიჭირდა..
_ მიკვირს.. რატომ არ გაგიჭირდა ჩემში ეჭვის შეტანა, სხვა, სრულიად უცხო ადამიანისთვის დაჯერება..
_ ეს ყველაფერი ადვილი არ არის..
_ როცა მაგის ორსულობის შესახებ მოგიყევი ეს ასე მძაფრად არ აღგიქვამს! მისმა სულელურმა ინტერპრეტაციამ გაგაქცია.. ან იქნებ მიზეზი ეს იყო და ასე ამიცილე თავიდან?
_ მე აგიცილე? იქნებ დაგეხმარე ზედმეტი პრობლემების თავიდან აცილებაში? პასუხისმგებლობის თავიდან აცილების გამო ცოლის შერთვა რომ აღარ დაგჭირვებოდა!
_ ესე იგი დამეხმარე.. გასაგებია.. ცნობისთვის ირმა ორსულად არ არის! ეხლა რაღას მეტყვი, რას ვიზამ შენი აზრით? – სალომე გაფითრდა, მეტყველების უნარი დაკარგა..
_ რას ნიშნავს..
_ ხოოო..რაც გაიგე იმას ნიშნავს! – იყვირა ალექსანდრემ და კარი მიაჯახუნა, რომ მისი ყვირილი გარეთ არ გასულიყო, ნაბიჯი სალომესკენ გადადგა, სალომემ ინსტიქტურად უკან დაიხია – დაწვრილებით თუ გაინტერესებს ის ცნობა, რომელიც შენ გაჩვენა მამამისის მეგობრის კლინიკაში აიღო! მე კიდევ სხვა სპეციალისტის აზრი მაინტერესებდა, აღმოჩნდა, რომ მამამისის მეგობარს და სხვა სპეციალისტს სრულიად განსხვავებული აზრები ჰქონდათ! ჰო.. ეგრე.. როგორც მექსიკაშია თუ კოლუმბიაში მაგათი დედაც ......! ეხლა გეკითხები! რას ვიზამ მეთქი! – ალექსანდრე ასე გაცოფებული სალომეს ჯერ არ ენახა.. ხმას ვერ იღებდა, მისი ნალაპარაკევიდან პრიმიტიული დასკვნა გამოიტანა..ირმა ორსულად არ იყო.. ეს იმას ნიშნავდა, რომ ალექსანდრეს ეხლა აღარ სჭირდებოდა ხავსის მოჭიდება, “ისეთ ქალს” უკვე დააღწია თავი.. ალბათ აღარ დასჭირდება სალომე
_ არ ვიცი..
_ არ იცი? არ იცი.. ესე იგი არ იცი! რით დაგაჯერა ასე? – სალომემ ვეღარ აიტანა მისი ყვირილი..
_ გეყოფა სანდრო.. გეყოფა.. – ცრემლებით აევსო თვალები და დაწვრილებით, სიტყვასიტყვით მოუყვა ყველაფერი, რაც ირმამ უთხრა.. – შენ გესმის რას ნიშნავს, როცა ასეთ რამეს გეტყვიან ადამიანზე, რომელსაც წესიერად არც კი იცნობ, თუმცა ისე ძლიერად გიყვარს, რომ მისი თითოეული ქცევა შენთვის ულაპარაკოდ დამაჯერებელია და რომელსაც სულ ცოტა ხნის წინ ქმრად აღიქვამდი?
_ რაღაც საეჭვოა შენი ეს ირიბი სიყვარულის მტკიცება! თუ ასე გჯეროდა ასე სულელურად როგორ გაგაცურა?.. ასეთი გულუბრყვილო ხარ? ვითომ? თუ თავს გაფარებდი რა ჯანდაბა მინდოდა შენთან ერთად კუბაში, თუ მაგის ორსულობის შესახებ არაფერი ვიცოდი? თვითონ არ გითხრა ორსულობის შესახებ რომ ჩამოხვედით მაშინ ვუთხარიო? გამეცი პასუხი!.. ისიც დაიჯერე, რომ კახას ის საძაგლობა იმიტომ შევუკვეთე, რომ შენ დამეთრიე! იცი რის ღირსი იყავი? მაშინ არ უნდა დამეხსენი იმ ს კლანჭებიდან! არა.. ახსნა-განმარტებაც არ უნდა მომეცა ეხლა შენთვის და დამეშვა, რომ ბოლომდე დაგეჯერებინა შურისგან და ბოღმისგან გაბოროტებული ქალის იაფი სვლების და რეჩების!
_ მე ეს არ დამიჯერებია!.. არასოდეს დავიჯერებდი, რომ ეს სპეციალურად მოაწყვე..
_ აბა რა დაიჯერე, რაც გაწყობდა? შენ თვითონ განსაზღვრე რა უნდა დაგეჯერებინა ჩემზე და რა არა? ალბათ უცბად მამაშენთან გამათანაბრე.. “ყველა კაცი ერთნაირია” “სინსილამ უნდა გაგვწყვიტოს”.. კიდევ რა იფიქრე? ვერაფრით გადმოვლახე შენი დიდი და ვრცელი კედელი! ერთხელ უსაფუძვლო ჭორი მოისმინე ისეთი, რამაც ოდნავ შენი შიშის გაღვიძება შეძლო და მაშინვე ყველა “ვაიმე” ნუთუ” “იქნებ” “რატომ” აგეშალა თავში და ბოლოს დაასკვენი, რომ უბედური ყოფილხარ და პაბეგი აწიე! – ალექსანდრემ ყვირილი შეწყვიტა, ორივე მუშტის ზურგით მაგიდას დაეყრდნო და სალომეს ქვემოდან გახედა.. – სალომე რატომ დაწექი ჩემთან? თუ გეეჭვებოდა, რომ ჩემი შენდამი გრძნობა აბსურდი იყო და შეიძლებოდა მომეტყუებინე! რატომ მომენდე? ასეთი მერყევი ხარ?
_ ჩემი შენდამი გრძნობა ურყევია სანდრო!
_ კარგია ამაში მაინც რომ ხარ დარწმუნებული.. მაგრამ კაცმა არ იცის ირმასნაირი ქვემძრომი რომ შემოგიჩნდეს ვინმე და ჩიჩინი დაგიწყოს კიდევ იქნები დარწმუნებული თუ არა!
_ სანამ დასკვნებს გააკეთებზე სწორად უნდა გაიგო რატომ წავედი სოფელში.. არავითარი “პაბეგი” არ “ამიწევია”.. იქ დასაფიქრებლად წავედი, რომ ის, რასაც ეხლა შენ მეუბნები და რაც დემეტრემ მითხრა თვითონ დამესკვნა!
_ რატომ უნდა დაგესკვნა ეს მარტოს? მე რას ვაკეთებ ამ დროს სალომე!
_ შენ გკითხე და პასუხიც გამეცი! რაც იმ ირმამ მითხრა ზუსტად ისე მიპასუხე ყველაფერი!
_ და იქნებ იცოდა ზუსტად ჩემი რეაქცია და იმიტომ? როცა ადამიანს ეჭვის საფუძველზე უწყობ დაკითხვას მის ყველაზე გულწრფელ და მართალ პასუხშიც კი აღმოაჩენ რაიმე საეჭვოს.. ეს ასეა! შენ ნდობა შეგერყა და ეს არის მთავარი! “კრუგზე” მივდივართ, ისევ იქ მივდივართ საიდანაც ლაპარაკი დავიწყეთ! ვიღაც უცნობი ქალი გამოცხადდა შენთან და ჩაგაგონა ქმარი წამართვიო, შენ კიდევ მაშინვე გადაეცი შენი ცნობილი კატანა და არც სეიკერეი დაგვიწყებია! ყველაფერი დათმე! – სალომეს გულით უნდოდა ეკითხა შენ რას იზამდი ჩემზე რომ ვინმეს ასე ეთქვაო, მაგრამ მიხვდა, რომ ალექსანდრეს ამაზეც ჰქონდა პასუხი.. თვითონაც ჰქონდა პასუხი, იცოდა როგორც მოიქცეოდა ალექსანდრე.. ღმერთო ნეტავ შეეძლოს დაჯდეს და აუხსნას მას რატომ შეეშინდა ასე სიკვდილამდე.. ნეტავ ნინოსავით შეეძლოს მოსმენა, ალექსანდრე მის ქალურ მომენტებს ვერ გაიგებს.. სალომეს კი ამ წუთას სხვა სიტყვები არ აქვს.. ოდესმე წერილს მისწერს, სადაც ყველაფერს დაწვრილებით აუხსნის..ოღონდ ეხლა არა..
თუხარელი მიხვდა, რომ სალომეს ძალიან ატკინა ასე ლაპარაკით გული და თვითონაც მოეკუმშა გული მის რეაქციაზე..მიხვდა სალომეს რაღაცის თქმა და ახსნა უნდოდა, მაგრამ მისთვის განკუთვნილი სიტყვები არ ჰქონდა.. საშინლად მოუნდა ეხლა მისულიყო და ჩახუტებოდა ამ პატარა, სულელ და შეშინებულ გოგოს.. მაგრამ ის კაცი იყო! კაცი იყო, რომელსაც თავის მხრივ აუცილებლად სჭირდებოდა დარწმუნება იმაში, რომ სალომე ამ შიშს თუ რაღაც ჯანდაბას გადალახავდა და შეძლებდა ლაღად მიეღო ალექსანდრეს შეთავაზებული სიყვარული. ის ხომ ასე ცდილობდა ყველანაირად დაენახვებინა ეს?
_ შენ არაფერი გქონდა ნათქვამი მასზე.. გარდა იმისა, რომ წარსულის გადმონაშთი იყო.. მას შემდეგ იყავი მასთან, რაც მე მაკოცე.. მას შემდეგ, რაც შენი თქმით დაგაინტერესე.. აკი თვითონ მითხარი თვისაც არ იქნება ჯერო?
_ ახსნას არ დავიწყებ რა როდის და რატომ მოხდა, პატარა გოგო აღარ ხარ საიმისოდ, რომ მიხვდე საკმაოდ ნასვამ მამაკაცს რა სჭირდება იმ დროს, როცა ასე აგიჟებს ქალი! ეს იმიტომ გითხარი, რომ ეგ შემთხვევა ერთხელ მოხდა ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ, რაც ჩემთვის ბედნიერი დასასრული იყო, თუმცა სამწუხაროდ ის ყველაფერს აკეთებს, რომ ასე არ იყოს და შენც ხელს უწყობ ამაში..
_ ასე აგიჟებს? - გამომეტყველება სიბრაზით აევსო სალომეს
_ ჰო, ისე მაგიჟებდი, რომ ამხელა კაცმა ნასვამზე თავი ვერ შევიკავე და შენდამი მოწოლილი ვნება ამ გზით დავცალე.. მესმის ეს კომპლიმენტი არ არის, მაგრამ ასე მოხდა!
_ რომ ეკითხათ ჩემგან წინააღმდეგობას ვერ ხედავდი, რომ ეს მოწოლილი ვნება ვნების ობიექტთან დაგეცალა და არა იმ ქერა ანგელოზთან..
_ შენ საკმაოდ სუფთა ხარ საიმისოდ, რომ ასე უბრალოდ გამეფუჭებინა ყველაფერი.. ყველაფერი სხვანაირად მინდოდა მომხდარიყო, მინდოდა თავი სამუდამოდ ჩემად გეგრძნო, მინდოდა ჩემი ერთადერთი მეორე ნაწილი გამხდარიყავი და ასეც მოვიქეცი! იმ ქერა ანგელოზზე ეჭვიანობას კიდევ შეეშვი! დაიმახსოვრე, რომ ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ გარეგნულადაც არაფრით გჯობია! რომც გჯობდეს მე შენ მიყვარხარ და შენ ხარ ჩემთვის ყველაზე ლამაზიც და ანგელოზიც, ხარ და იქნები! რამოდენიმე ღამე საკმარისი იყო საიმისოდ, რომ შენი გრძელი ფეხები მომბეზრებოდა, მაგრამ თითოეული შეხების მერე უფრო დაუოკებელი სურვილი მიჩნდება, რომ შეგიგრძნო და შეგისისხლხორცო! არ ვიცი ესე სადამდე მივალ! – ალექსანდრე სალომეს წინ გაჩნდა, თმაში ხელი ძლიერად ჩაკიდა და ველურივით ეცა ტუჩებში.. წყურვილი რომ მოიკლა თვალებში ჩააშტერდა მრისხანე და ვნებამორეული თვალებით.. – ნუ მაიძულებ ასე მოვიქცე! ხელიდან ვერ დამისხლტები და გეტკინება!
ნაბიჯების ხმაზე ალექსანდრე სასწრაფოდ მოშორდა სალომეს და ოთახიდან ისე გავიდა თეონას არც კი მისალმებია. სალომესთვის წამოღებული სალათმა და კექსმა, რომელიც თეონას ხელში ეჭირა ლამის მის ზედატანზე გადაინაცვლა.
_ რა დაემართა? სალო..იჩხუბეთ?
_ არ ვიცი.. – უპასუხა სალომემ და უღონოდ დაეშვა სკამზე, განადგურებული იყო ამ საუბრით, მაგრამ გულის სიღრმეში ძალიან ბედნიერი, რომ მისი შიშები უსაფუძვლო შეიძლებოდა ყოფილიყო. ურთუერთობის დათბობა ალბათ სიმართლის გარკვევასთან ერთად მოვიდოდა. აღარ უტირია. მთელი დღე ელოდა როდის შეეხმიანებოდა ალექსანდრე, როდის მიწერდა, როდის მოიმიზეზებდა რაიმე საქმეს, როდის ვეღარ გაძლებდა, რომ დაწყებული ვნებიანი კოცნა დაესრულებინა, მაგრამ დღე ისე მიიწურა მოლოდინი არ გამართლებია. “დაგადანაშაულა და ისე მოგიშორა, აქეთ შენ დარჩი დამნაშავე” თავი წამოყო აბეზარმა წინადადებამ, მაგრამ მისი გრძნობა მას რაღაც შეუცნობელისკენ ეწეოდა. სკაიპს მიშტერებული და მაუსს ხელჩაბღუჯული სალომე შეტყობინებამ გამოაფხიზლა.. იმედი გაუცრუვდა, ეს ალექსანდრე კი არა კახა იყო.
_ გაბრაზებული ხარ ჩემზე? – სალომემ პასუხი დაუგვიანა, სულ არ უნდოდა ეხლა კახას უაზრო ლაპარაკით უარესად მოშლოდა ნერვები
_ სალომე ვიცი აქ ხარ!
_ არა არ ვარ გაბრაზებული..
_ მაგრამ მაინც არ გჯერა ჩემი..
_ საქმე გაქვთ რამე? ეხლა ბევრი პრეზენტაცია მაქვს, თუ ხვალამდე მოიცდის დაგეხმარებით..
_ გეყოფა! ასე ნუ მიშორებ თავიდან.. რას იტყვი, თუ გეტყვი, რომ დღეს ეგ შენი თუხარელი და ირმა ერთმანეთს ხვდებიან? შემიძლია მისამართიც გითხრა.. შვიდ საათზე, აქვე მდებარე ლიტერატურულ კაფეში!
_ მე თქვენთვის “ნაკოლი” არ მითხოვია და არც არსად ვაპირებ მისვლას.. კარგად ბრძანდებოდეთ. სალომემ სკაიპი გამორთო და შუბლი მოისრისა, თავი საშინლად სტკიოდა.. ხვდებიან? ღმერთო სალომე რა სულელი ხარ! ამ აუტანელის ნაბოდვარის გჯერა ისევ. კარგი! დაელოდე შვიდ საათს და მერე თითქოს ჩვეულებრივად შეიარე ლიტერატურულ კაფეში.. თვითონაც დარწმუნდები, რომ ნერვიულობის მიზეზი არ არსებობს.. ასეც მოიქცა.. შვიდ საათამდე სამსახურში იყო, მუშაობა ვერ შეძლო, ფილმს უყურა და დამშვიდებული წავიდა კაფესკენ. ის იყო კარი უნდა შეეღო, რომ გაწვდილი ხელი გაუშეშდა.. სიღრმეში ალექსანდრე და ირმა დაინახა.. ქალი ზურგით იჯდა და სავარაუდოდ ემოციურად ლაპარაკობდა, ჯესტებით..
_ ეხლაც არ გჯერა? – მოესმა დამცინავი ხმა, მიხვდა უკან კახა ედგა, სალომე შემობრუნდა – ეხლაც ანგელოზი გგონია ეგ შენი თუხარელი?სულელი ხარ ამის მერეც თუ ასე იფიქრებ!
_ სულელი ვარ, რომ ეხლა თქვენს წინ ვდგავარ და ბოდვის უფლებას გაძლევთ!
_ ეჭვი შენც გეპარება! რომ არ გეპარებოდეს არ მოხვიდოდი!
_ ეჭვი იმაში მეპარება ნორმალური ხართ თუ არა! ალექსანდრე რომ უკანასკნელი მატყუარა იყოს და თქვენ ცამდე მართალი, მაინც გადაგწონით და არა მარტო ჩემს თვალში, იცით რატომ? იმ..
_ ჯერ სხვა ხილი გეგემა და დასკვნა მერე გამოგეტანა – უხეშად გამოსცრა კახამ და მკლავით ძლიერად შეანჯღრია.. სალომე გაშრა – ჰოო რას გაშეშდი.. ყველამ იცის, რომ კუბაში თუ სადღაც ჯანდაბაში გასა......ად ჩაგიყვანა და მიიღი კიდეც თავისი, რა მარკებს იწევ აქ! – სალომემ ვეღარ მოითმინა და წამში კახას ტუჩიდან სისხლმა იფეთქა..
_ ასე შენს ცოლს ელაპარაკე არაკაცო.. – გამოსცრა სალომემ და ჩანთის ასაღებად შებრუნდა, რომელიც წეღან დაუვარდა. ვიტრინის იქით გაავებულ ალექსანდრეს მოკრა თვალი, რომელიც მათკენ მიდიოდა..
_ იქნებ ბატონო ალექსანდრე?
_ შენ თუ ინებებ ასეც იქნება..
_ სისულელეებს მორჩი! კარგად იცი რაც ვინებე უკვე, გაქცევის არჩევანი შენი იყო!
_ მე არსად გავქცეულვარ.. სიმშვიდეში მინდოდა დაფიქრება და დასკ..
_ მერე დაფიქრდი?!..
_ ძალიან გამიჭირდა..
_ მიკვირს.. რატომ არ გაგიჭირდა ჩემში ეჭვის შეტანა, სხვა, სრულიად უცხო ადამიანისთვის დაჯერება..
_ ეს ყველაფერი ადვილი არ არის..
_ როცა მაგის ორსულობის შესახებ მოგიყევი ეს ასე მძაფრად არ აღგიქვამს! მისმა სულელურმა ინტერპრეტაციამ გაგაქცია.. ან იქნებ მიზეზი ეს იყო და ასე ამიცილე თავიდან?
_ მე აგიცილე? იქნებ დაგეხმარე ზედმეტი პრობლემების თავიდან აცილებაში? პასუხისმგებლობის თავიდან აცილების გამო ცოლის შერთვა რომ აღარ დაგჭირვებოდა!
_ ესე იგი დამეხმარე.. გასაგებია.. ცნობისთვის ირმა ორსულად არ არის! ეხლა რაღას მეტყვი, რას ვიზამ შენი აზრით? – სალომე გაფითრდა, მეტყველების უნარი დაკარგა..
_ რას ნიშნავს..
_ ხოოო..რაც გაიგე იმას ნიშნავს! – იყვირა ალექსანდრემ და კარი მიაჯახუნა, რომ მისი ყვირილი გარეთ არ გასულიყო, ნაბიჯი სალომესკენ გადადგა, სალომემ ინსტიქტურად უკან დაიხია – დაწვრილებით თუ გაინტერესებს ის ცნობა, რომელიც შენ გაჩვენა მამამისის მეგობრის კლინიკაში აიღო! მე კიდევ სხვა სპეციალისტის აზრი მაინტერესებდა, აღმოჩნდა, რომ მამამისის მეგობარს და სხვა სპეციალისტს სრულიად განსხვავებული აზრები ჰქონდათ! ჰო.. ეგრე.. როგორც მექსიკაშია თუ კოლუმბიაში მაგათი დედაც ......! ეხლა გეკითხები! რას ვიზამ მეთქი! – ალექსანდრე ასე გაცოფებული სალომეს ჯერ არ ენახა.. ხმას ვერ იღებდა, მისი ნალაპარაკევიდან პრიმიტიული დასკვნა გამოიტანა..ირმა ორსულად არ იყო.. ეს იმას ნიშნავდა, რომ ალექსანდრეს ეხლა აღარ სჭირდებოდა ხავსის მოჭიდება, “ისეთ ქალს” უკვე დააღწია თავი.. ალბათ აღარ დასჭირდება სალომე
_ არ ვიცი..
_ არ იცი? არ იცი.. ესე იგი არ იცი! რით დაგაჯერა ასე? – სალომემ ვეღარ აიტანა მისი ყვირილი..
_ გეყოფა სანდრო.. გეყოფა.. – ცრემლებით აევსო თვალები და დაწვრილებით, სიტყვასიტყვით მოუყვა ყველაფერი, რაც ირმამ უთხრა.. – შენ გესმის რას ნიშნავს, როცა ასეთ რამეს გეტყვიან ადამიანზე, რომელსაც წესიერად არც კი იცნობ, თუმცა ისე ძლიერად გიყვარს, რომ მისი თითოეული ქცევა შენთვის ულაპარაკოდ დამაჯერებელია და რომელსაც სულ ცოტა ხნის წინ ქმრად აღიქვამდი?
_ რაღაც საეჭვოა შენი ეს ირიბი სიყვარულის მტკიცება! თუ ასე გჯეროდა ასე სულელურად როგორ გაგაცურა?.. ასეთი გულუბრყვილო ხარ? ვითომ? თუ თავს გაფარებდი რა ჯანდაბა მინდოდა შენთან ერთად კუბაში, თუ მაგის ორსულობის შესახებ არაფერი ვიცოდი? თვითონ არ გითხრა ორსულობის შესახებ რომ ჩამოხვედით მაშინ ვუთხარიო? გამეცი პასუხი!.. ისიც დაიჯერე, რომ კახას ის საძაგლობა იმიტომ შევუკვეთე, რომ შენ დამეთრიე! იცი რის ღირსი იყავი? მაშინ არ უნდა დამეხსენი იმ ს კლანჭებიდან! არა.. ახსნა-განმარტებაც არ უნდა მომეცა ეხლა შენთვის და დამეშვა, რომ ბოლომდე დაგეჯერებინა შურისგან და ბოღმისგან გაბოროტებული ქალის იაფი სვლების და რეჩების!
_ მე ეს არ დამიჯერებია!.. არასოდეს დავიჯერებდი, რომ ეს სპეციალურად მოაწყვე..
_ აბა რა დაიჯერე, რაც გაწყობდა? შენ თვითონ განსაზღვრე რა უნდა დაგეჯერებინა ჩემზე და რა არა? ალბათ უცბად მამაშენთან გამათანაბრე.. “ყველა კაცი ერთნაირია” “სინსილამ უნდა გაგვწყვიტოს”.. კიდევ რა იფიქრე? ვერაფრით გადმოვლახე შენი დიდი და ვრცელი კედელი! ერთხელ უსაფუძვლო ჭორი მოისმინე ისეთი, რამაც ოდნავ შენი შიშის გაღვიძება შეძლო და მაშინვე ყველა “ვაიმე” ნუთუ” “იქნებ” “რატომ” აგეშალა თავში და ბოლოს დაასკვენი, რომ უბედური ყოფილხარ და პაბეგი აწიე! – ალექსანდრემ ყვირილი შეწყვიტა, ორივე მუშტის ზურგით მაგიდას დაეყრდნო და სალომეს ქვემოდან გახედა.. – სალომე რატომ დაწექი ჩემთან? თუ გეეჭვებოდა, რომ ჩემი შენდამი გრძნობა აბსურდი იყო და შეიძლებოდა მომეტყუებინე! რატომ მომენდე? ასეთი მერყევი ხარ?
_ ჩემი შენდამი გრძნობა ურყევია სანდრო!
_ კარგია ამაში მაინც რომ ხარ დარწმუნებული.. მაგრამ კაცმა არ იცის ირმასნაირი ქვემძრომი რომ შემოგიჩნდეს ვინმე და ჩიჩინი დაგიწყოს კიდევ იქნები დარწმუნებული თუ არა!
_ სანამ დასკვნებს გააკეთებზე სწორად უნდა გაიგო რატომ წავედი სოფელში.. არავითარი “პაბეგი” არ “ამიწევია”.. იქ დასაფიქრებლად წავედი, რომ ის, რასაც ეხლა შენ მეუბნები და რაც დემეტრემ მითხრა თვითონ დამესკვნა!
_ რატომ უნდა დაგესკვნა ეს მარტოს? მე რას ვაკეთებ ამ დროს სალომე!
_ შენ გკითხე და პასუხიც გამეცი! რაც იმ ირმამ მითხრა ზუსტად ისე მიპასუხე ყველაფერი!
_ და იქნებ იცოდა ზუსტად ჩემი რეაქცია და იმიტომ? როცა ადამიანს ეჭვის საფუძველზე უწყობ დაკითხვას მის ყველაზე გულწრფელ და მართალ პასუხშიც კი აღმოაჩენ რაიმე საეჭვოს.. ეს ასეა! შენ ნდობა შეგერყა და ეს არის მთავარი! “კრუგზე” მივდივართ, ისევ იქ მივდივართ საიდანაც ლაპარაკი დავიწყეთ! ვიღაც უცნობი ქალი გამოცხადდა შენთან და ჩაგაგონა ქმარი წამართვიო, შენ კიდევ მაშინვე გადაეცი შენი ცნობილი კატანა და არც სეიკერეი დაგვიწყებია! ყველაფერი დათმე! – სალომეს გულით უნდოდა ეკითხა შენ რას იზამდი ჩემზე რომ ვინმეს ასე ეთქვაო, მაგრამ მიხვდა, რომ ალექსანდრეს ამაზეც ჰქონდა პასუხი.. თვითონაც ჰქონდა პასუხი, იცოდა როგორც მოიქცეოდა ალექსანდრე.. ღმერთო ნეტავ შეეძლოს დაჯდეს და აუხსნას მას რატომ შეეშინდა ასე სიკვდილამდე.. ნეტავ ნინოსავით შეეძლოს მოსმენა, ალექსანდრე მის ქალურ მომენტებს ვერ გაიგებს.. სალომეს კი ამ წუთას სხვა სიტყვები არ აქვს.. ოდესმე წერილს მისწერს, სადაც ყველაფერს დაწვრილებით აუხსნის..ოღონდ ეხლა არა..
თუხარელი მიხვდა, რომ სალომეს ძალიან ატკინა ასე ლაპარაკით გული და თვითონაც მოეკუმშა გული მის რეაქციაზე..მიხვდა სალომეს რაღაცის თქმა და ახსნა უნდოდა, მაგრამ მისთვის განკუთვნილი სიტყვები არ ჰქონდა.. საშინლად მოუნდა ეხლა მისულიყო და ჩახუტებოდა ამ პატარა, სულელ და შეშინებულ გოგოს.. მაგრამ ის კაცი იყო! კაცი იყო, რომელსაც თავის მხრივ აუცილებლად სჭირდებოდა დარწმუნება იმაში, რომ სალომე ამ შიშს თუ რაღაც ჯანდაბას გადალახავდა და შეძლებდა ლაღად მიეღო ალექსანდრეს შეთავაზებული სიყვარული. ის ხომ ასე ცდილობდა ყველანაირად დაენახვებინა ეს?
_ შენ არაფერი გქონდა ნათქვამი მასზე.. გარდა იმისა, რომ წარსულის გადმონაშთი იყო.. მას შემდეგ იყავი მასთან, რაც მე მაკოცე.. მას შემდეგ, რაც შენი თქმით დაგაინტერესე.. აკი თვითონ მითხარი თვისაც არ იქნება ჯერო?
_ ახსნას არ დავიწყებ რა როდის და რატომ მოხდა, პატარა გოგო აღარ ხარ საიმისოდ, რომ მიხვდე საკმაოდ ნასვამ მამაკაცს რა სჭირდება იმ დროს, როცა ასე აგიჟებს ქალი! ეს იმიტომ გითხარი, რომ ეგ შემთხვევა ერთხელ მოხდა ხანგრძლივი პაუზის შემდეგ, რაც ჩემთვის ბედნიერი დასასრული იყო, თუმცა სამწუხაროდ ის ყველაფერს აკეთებს, რომ ასე არ იყოს და შენც ხელს უწყობ ამაში..
_ ასე აგიჟებს? - გამომეტყველება სიბრაზით აევსო სალომეს
_ ჰო, ისე მაგიჟებდი, რომ ამხელა კაცმა ნასვამზე თავი ვერ შევიკავე და შენდამი მოწოლილი ვნება ამ გზით დავცალე.. მესმის ეს კომპლიმენტი არ არის, მაგრამ ასე მოხდა!
_ რომ ეკითხათ ჩემგან წინააღმდეგობას ვერ ხედავდი, რომ ეს მოწოლილი ვნება ვნების ობიექტთან დაგეცალა და არა იმ ქერა ანგელოზთან..
_ შენ საკმაოდ სუფთა ხარ საიმისოდ, რომ ასე უბრალოდ გამეფუჭებინა ყველაფერი.. ყველაფერი სხვანაირად მინდოდა მომხდარიყო, მინდოდა თავი სამუდამოდ ჩემად გეგრძნო, მინდოდა ჩემი ერთადერთი მეორე ნაწილი გამხდარიყავი და ასეც მოვიქეცი! იმ ქერა ანგელოზზე ეჭვიანობას კიდევ შეეშვი! დაიმახსოვრე, რომ ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ გარეგნულადაც არაფრით გჯობია! რომც გჯობდეს მე შენ მიყვარხარ და შენ ხარ ჩემთვის ყველაზე ლამაზიც და ანგელოზიც, ხარ და იქნები! რამოდენიმე ღამე საკმარისი იყო საიმისოდ, რომ შენი გრძელი ფეხები მომბეზრებოდა, მაგრამ თითოეული შეხების მერე უფრო დაუოკებელი სურვილი მიჩნდება, რომ შეგიგრძნო და შეგისისხლხორცო! არ ვიცი ესე სადამდე მივალ! – ალექსანდრე სალომეს წინ გაჩნდა, თმაში ხელი ძლიერად ჩაკიდა და ველურივით ეცა ტუჩებში.. წყურვილი რომ მოიკლა თვალებში ჩააშტერდა მრისხანე და ვნებამორეული თვალებით.. – ნუ მაიძულებ ასე მოვიქცე! ხელიდან ვერ დამისხლტები და გეტკინება!
ნაბიჯების ხმაზე ალექსანდრე სასწრაფოდ მოშორდა სალომეს და ოთახიდან ისე გავიდა თეონას არც კი მისალმებია. სალომესთვის წამოღებული სალათმა და კექსმა, რომელიც თეონას ხელში ეჭირა ლამის მის ზედატანზე გადაინაცვლა.
_ რა დაემართა? სალო..იჩხუბეთ?
_ არ ვიცი.. – უპასუხა სალომემ და უღონოდ დაეშვა სკამზე, განადგურებული იყო ამ საუბრით, მაგრამ გულის სიღრმეში ძალიან ბედნიერი, რომ მისი შიშები უსაფუძვლო შეიძლებოდა ყოფილიყო. ურთუერთობის დათბობა ალბათ სიმართლის გარკვევასთან ერთად მოვიდოდა. აღარ უტირია. მთელი დღე ელოდა როდის შეეხმიანებოდა ალექსანდრე, როდის მიწერდა, როდის მოიმიზეზებდა რაიმე საქმეს, როდის ვეღარ გაძლებდა, რომ დაწყებული ვნებიანი კოცნა დაესრულებინა, მაგრამ დღე ისე მიიწურა მოლოდინი არ გამართლებია. “დაგადანაშაულა და ისე მოგიშორა, აქეთ შენ დარჩი დამნაშავე” თავი წამოყო აბეზარმა წინადადებამ, მაგრამ მისი გრძნობა მას რაღაც შეუცნობელისკენ ეწეოდა. სკაიპს მიშტერებული და მაუსს ხელჩაბღუჯული სალომე შეტყობინებამ გამოაფხიზლა.. იმედი გაუცრუვდა, ეს ალექსანდრე კი არა კახა იყო.
_ გაბრაზებული ხარ ჩემზე? – სალომემ პასუხი დაუგვიანა, სულ არ უნდოდა ეხლა კახას უაზრო ლაპარაკით უარესად მოშლოდა ნერვები
_ სალომე ვიცი აქ ხარ!
_ არა არ ვარ გაბრაზებული..
_ მაგრამ მაინც არ გჯერა ჩემი..
_ საქმე გაქვთ რამე? ეხლა ბევრი პრეზენტაცია მაქვს, თუ ხვალამდე მოიცდის დაგეხმარებით..
_ გეყოფა! ასე ნუ მიშორებ თავიდან.. რას იტყვი, თუ გეტყვი, რომ დღეს ეგ შენი თუხარელი და ირმა ერთმანეთს ხვდებიან? შემიძლია მისამართიც გითხრა.. შვიდ საათზე, აქვე მდებარე ლიტერატურულ კაფეში!
_ მე თქვენთვის “ნაკოლი” არ მითხოვია და არც არსად ვაპირებ მისვლას.. კარგად ბრძანდებოდეთ. სალომემ სკაიპი გამორთო და შუბლი მოისრისა, თავი საშინლად სტკიოდა.. ხვდებიან? ღმერთო სალომე რა სულელი ხარ! ამ აუტანელის ნაბოდვარის გჯერა ისევ. კარგი! დაელოდე შვიდ საათს და მერე თითქოს ჩვეულებრივად შეიარე ლიტერატურულ კაფეში.. თვითონაც დარწმუნდები, რომ ნერვიულობის მიზეზი არ არსებობს.. ასეც მოიქცა.. შვიდ საათამდე სამსახურში იყო, მუშაობა ვერ შეძლო, ფილმს უყურა და დამშვიდებული წავიდა კაფესკენ. ის იყო კარი უნდა შეეღო, რომ გაწვდილი ხელი გაუშეშდა.. სიღრმეში ალექსანდრე და ირმა დაინახა.. ქალი ზურგით იჯდა და სავარაუდოდ ემოციურად ლაპარაკობდა, ჯესტებით..
_ ეხლაც არ გჯერა? – მოესმა დამცინავი ხმა, მიხვდა უკან კახა ედგა, სალომე შემობრუნდა – ეხლაც ანგელოზი გგონია ეგ შენი თუხარელი?სულელი ხარ ამის მერეც თუ ასე იფიქრებ!
_ სულელი ვარ, რომ ეხლა თქვენს წინ ვდგავარ და ბოდვის უფლებას გაძლევთ!
_ ეჭვი შენც გეპარება! რომ არ გეპარებოდეს არ მოხვიდოდი!
_ ეჭვი იმაში მეპარება ნორმალური ხართ თუ არა! ალექსანდრე რომ უკანასკნელი მატყუარა იყოს და თქვენ ცამდე მართალი, მაინც გადაგწონით და არა მარტო ჩემს თვალში, იცით რატომ? იმ..
_ ჯერ სხვა ხილი გეგემა და დასკვნა მერე გამოგეტანა – უხეშად გამოსცრა კახამ და მკლავით ძლიერად შეანჯღრია.. სალომე გაშრა – ჰოო რას გაშეშდი.. ყველამ იცის, რომ კუბაში თუ სადღაც ჯანდაბაში გასა......ად ჩაგიყვანა და მიიღი კიდეც თავისი, რა მარკებს იწევ აქ! – სალომემ ვეღარ მოითმინა და წამში კახას ტუჩიდან სისხლმა იფეთქა..
_ ასე შენს ცოლს ელაპარაკე არაკაცო.. – გამოსცრა სალომემ და ჩანთის ასაღებად შებრუნდა, რომელიც წეღან დაუვარდა. ვიტრინის იქით გაავებულ ალექსანდრეს მოკრა თვალი, რომელიც მათკენ მიდიოდა..
