საჭესთან მჯდომი მონაზვნის არ მწამს

სკოლაში რელიგიის მასწავლებელი ხშირად გვიმეორებდა, სამყაროს აღსასრულის მოახლოებას იმით გავიგებთ, რომ მღვდლები მანქანებით დაიწყებენ სიარულს, დედამიწაზე უამრავი ეპიდემია გაჩნდება, იმრავლებს ავადმყოფობები, დაიწყება ადამიანების დიდი სიკვდილიანობა და ა.შ.

ეს ყველაფერი უკვე ხდებოდა ირგვლივ და მიკვირდა, რა შუაშია_მეთქი, მღვდლების მანქანით სიარული, ფეხით ხომ არ ივლიან_მეთქი, აბა, ყველგან...თუმცა დღეს უკვე იმდენად მაღიზიანებს მათი საუკეთესო და ბოლო მოდელის მანქანების საჭეებთან ჯდომა, რომ მათი ქადაგების მოსმენის სურვილი ნამდვილად აღარ მიჩნდება.არ ვამბობ, აუცილებლად ძირგატყაული ფეხსაცმლით უნდა დადიოდნენ, მათი რომ ვირწმუნო_მეთქი, მაგრამ ადამიანს რომ ჯვარს ისე არ დაწერენ და ბავშვს ისე არ მოუნათვალენ, 5 თუმანი თუ მინიმუმ არ მოითხოვეს ჯიბეში ჩასადებად...ეს უკვე მეტისმეტია.არასდროს არსად არ წამიკითხავს და არც მომისმენია, რომ მორწმუნე ადამიანი ვალდებულია ეკლესიაში სიარულის დროს შესაწირში მუდამ ჩაყაროს ფული და ისიც მღვდელმა დაავალდებულოს.მეტეხის ტაძარში, მაგალითად, ჯვარს რომ ვემთხვიე ერთხელ და წინ დიდი ტაშტი გადმომიდეს, ფული დადეო, თვალები შუბლზე ამივიდა.ბედი ჩემი, რომ მქონდა რკინის ორლარიანი ჯიბეში და დავუდე დანარჩენ ფულებთან ერთად, თორემ ალბათ არც გამომიშვებდნენ იქიდან, სანამ ახლობლებს ფულს არ მოვატანინებდი.არ მეგონა, თბილისში თუ ეკლესიაში სიარული და ნებისმიერი მომსახურეობა ფასიანი იყო.რაიონში გავიზარდე და იქ ჩვენი მღვდელი მთელი ცხოვრება ერთი ფეხსაცმლით დადიოდა, რაც თავი მახსოვს.არასდროს არავისთვის არ მოუთხოვია ფული და თუ შესაწირში ხალხი რაღაცას მოაგროვებდა, იმით არსებობდა მთელი შვიდშვილიანი ოჯახი.აქ კი ყველაფერი სხვაგვარადაა, როგორც ვატყობ.წინა დღეებში ვაკეში ძალიან მაგარმა მანქანამ ყურადღება მიიქცია და საჭესთან რომ მონაზონი დავინახე, ჩემს გაოცებას საზღვარი აღარ ჰქონდა.მეგონა, მათი ადგილი ეკლესიაში იყო და არა მანქანის საჭესთან.თუ ადამიანი ასეთ ცხოვრებას ვერ ელევა, არ მესმის, მონაზვნად აღსაკვეცად რატომღა მიდის...მესმის, რომ 21_ე საუკუნეა და მობილური და მანქანა ყველა ადამიანისთვის საჭიროა, მეტნაკლებად, მაგრამ ხომ შეიძლება, ეკლესიას თავისი საჭიროებებისათვის ჰყავდეს მანქანა და ემსახურებოდეს გინდ ჩვეულებრივი საერო პირი და გინდ ვინმე მორჩილი, მედავითნე ან სხვა.მაგრამ ბერი ან მონაზონი?არ მესმის...მით უმეტეს არ მესმის, რატომ მაინცდამაინც უახლესი მოდელის მანქანა უნდა ჰყავდეთ, და არა უბრალო, მოკრძალებული.ეს ხომ აშკარად იმას ნიშნავს, რომ ეკლესია შემოწირულობებით ნაგროვებ ფულს დიად საქმეს კი არ ახმარს, არამედ_მღვდლებს და მონაზვნებს.მერე დადგებიან და ტელევიზიით რეკლამებს გაუშვებენ, ეკლესიაა ასაშენებელი და მონაწილეობა მიიღეთ, ღმერთი შეგეწევათო.რაში შემეწევა ღმერთი, მონაზვნებს რომ მანქანების ფული მოვუგროვო?

იმედია ყველა ტაძრის ბერ-მონაზვნობა არ გადარეულა ჯერ და თბილისშიც არიან ნორმალური, ნამდვილი მღვდლბი, მხოლოდ რომ სულიერება აინტერესებთ.თუმცა ის ერთი-ორი მაგალითიც კი, ჩემი თვალით ნანახი, საკმარისია უკვე იმისათვის, რომ ყველა მათგანზე ეჭვი გამიჩნდეს, რისთვის აქვს ეკლესიის გზა მას არჩეული, ნამდვილად არის თუ არა მოწოდებით ღვთის გზას დამდგარი და ა.შ.