შევსებული არსებობა XXVIII-XXIX
აბაზანაში დიდხანს იწვა..ძალიან შველოდა ეს პროცედურა. თითები რომ დაუნაოჭდა ამოძვრა, თბილი პიჟამო ჩაიცვა და თმა უბრალოდ გაიშრო, კულულები ძალიან უხდებოდა. ვერაფრით იძინებდა. ლიმონიან ჩაის დავლევო გაიფიქრა, წიგნს ხელი დაავლო და ფეხაკრეფით ჩაიპარა სამზარეულოში. ირგვლის სიჩუმე იყო, მისაღებში უზამრაზარი ნაძვისხის ნათურები ანათებდა მხოლოდ. ერთი ჰალოგენი აანთო და ჩაიდანი შემოდგა. წიგნი გადაშალა და კითხვა განაგრძო “..გაბადრული ბიჭები ბალახში ჩაიხარნენ და ოქროსფერი ყვავილების კრეფა დაიწყეს. ყვავილებს მთელი ქვეყანა დაეტბორათ, გაზონებიდან ქვაფენილ ბილიკებზე გადმოღვრილიყვნენ, სარდაფის ფანჯრის მინებზე რბილად აკაკუნებდნენ, აბობოქრებულ ტალღებად მოსდებოდნენ ყველაფერს, ისე, რომ სამყარო დამდნარი მზის ბრჭყვიალა ნათელით ღუოდა.
- ყოველ წელს, - წარმოსთქვა პაპამ, - აი, ასე გიჟდებიან. მე ხელს არ ვუშლი. გეგონება, ეზოში ლომების პრაიდი დასეირნობსო. დიდხანს რომ უყურო, თვალის ბადურას ამოგწვავს. სულ უბრალო ყვავილია, კაცმა რომ თქვას, სარეველა. სხვა მას ვერც კი შეამჩნევს. მაგრამ ჩვენთვის კეთილშობილი რამაა: ბაბუაწვერა.
სათითაოდ შეგროვებული ბაბუაწვერები ტომრებით ჩაიტანეს სარდაფში. მათმა მობრძანებამ ქვესკნელის სიბნელე გაანათა. ღვინის წნეხი კი, თავახდილი და ცივი, იდგა და მათ ელოდა. ყვავილების ნიაღვარმა გაათბო იგი. პაპამ დაატრიალა ხრახნი და წნეხი ფრთხილად შეუდგა ძვირფასი მოსავლის სრესას.
- ასე... აი, ასე...
ოქროს ნაკადმა, წელიწადის ყველაზე ხალასი თვის დვრიტამ და სიცოცხლემ, ქვევიდან გამოყვანილ ღარში დაიწყო დენა, რათა, ბოლოს და ბოლოს, გამოხდილ-გამჭვირვალებული, კეტჩუპის სუფთა ბოთლებში მომწყვდეული, მბზინავ რიგებად ჩაწყობილიყო”…
_ ვერ იძინებ? – ჩაესმა კითხვაში გართულს და შიშისგან შეხტა, წიგნი ხელიდან გაუვარდა და ძირს დაეცა..
_ ჩაიდანი ადუღდა, ხმა შემომესმა – განაგრძო ალექსანდრემ, წიგნი აიღო, ყდას დახედა და ამოიკითხა..
_ რეი ბრედბერი.. Dandelion wine..ჯიუტად განაგრძობ ჩემს გაოცებას – გაუღიმა და წიგნი გაუწოდა. სალომემ უხმოდ გამოართვა
_ თუ ხელს არ შეგიშლი მეც დავლევ შენთან ერთად ჩაის.. ოღონდ ასე უხმოდ არა
_ ვერც შენ იძინებ? – კითხვა შეუბრუნა სალომემ, თან ჩაის ანაწილებდა ჭიქებში
_ არც მიცდია დაძინება.. როგორ დავიძინებ, როცა შენ ასე ახლოს ხარ? – სალომე მიხვდა, რომ ალექსანდრე ნასვამი იყო
_ არ არის პრობლემა, ოთახში ავრუნდები თუ..
_ სალომე.. ეხლა ცხრა მთას იქითაც რომ წახვიდე იმ შენს ფასკუნჯებთან და ცხრათავიან გველეშაპებთან მაინც არ გამეკარება ძილი.. რა ძალა გაქვს ასეთი? იცი პირველად რომ დაგინახე რა ვიფიქრე? ვიცი ქალებს ეს ყოველთვის გაინტერესებთ.. ასეთი პატარა გოგო და ენა ასე კარგად იცის მეთქი.. სასაცილოა? არ მოელოდი ხო? მაგრამ მართლა ასე ვიფიქრე. მერე ლაპარაკში ვცადე ჩამჭრელი კითხვა დამესვა, შენ ისე სხაპასხუპით მიპასუხე სასიამოვნოდ გაკვირვებულმა შემოგხედე, წესით უნდა გამეფიქრა “ასე პატარა და ასე ჭკვიანი” მაგრამ იცი რა გავიფიქრე? “ღმერთო..რა ლამაზია” მეთქი. თან როგორ ჯიქურ ცდილობდი ამ სილამაზისთვის ხაზი არ გაგესვა, აკადემიური სტილით, საჭიროების გარეშე ხმის ამოუღებლობით და თავდაჭრილობით, რა იცოდი შე სულელო, რომ ეს მომხიბვლელობას და კდემას კიდევ უფრო გმატებდა სილამაზესთან ერთად.. შემდეგი ეტაპი გაკვირვება იყო.. ასე ახლოს მოგიშვი, იმდენი შანსი გქონდა და ერთხელაც არ გიცდია ჩემთვის თავი მოგეწონებინა, ყველაზე ინტიმურ სიტუაციაშიც კი.. მერე შენი სიმღერა მოვისმინე.. სალომე.. რამდენი ხანია აღარ გიმღერია.. მოვისმინე და ვერც თვალი და ვერც ყური მოგწყვიტე! სულ ფეხებზე მეკიდა ის ესპანელებიც და ყველაც.. აივანზე შენმა ნაამბობმა საბოლოოდ დამატყვევა.. ასეთი ბავშვური, ასეთი სუფთა, ტკივილიანს ვერ დაგარქმევ, შენ სხვანაირიხარ!მერე იცეკვე.. ჰოდა მაშინ უკვე წერტილი დავსვი! საოცარი სურვილი და მიზიდულობა ვიგრძენი შენს მიმართ.. მაგრამ ეს შენი ჯიუტი თავშეკავება და ამ ყველაფრის ვითომც არაფრად ჩაგდება მაკავებდა, რომ იმ წუთასვე ჩემად არ გამეხადე! ეხლა ზიხარ აქ და ბაბუაწვერას ღვინოს კითხულობ.. ბაბუაწვერას ღვინოს და არა ქენდის ბუშნელს ან რა ვიცი, კოსმოპოლიტენს.. კიდევ იმას, საკმაოდ ვრცელი გვერდები რომ ეძღვნება სტატიებს “როგორ შევაბათ კაცი!”.. შენ ეგ რაში გჭირდება.. ამას აქეთ უნდა წერდე. მაშინ პირველად რომ დაგინახე ლიტერატურულ კაფეში, შენთვის მარტო მჯდარი, შენს ლიმონიან ჩაისთან და სელინჯერის უკვდავ ნაწარმოებთან ხმაურის ტალღამ გადამიარა.. “ ჰე რას უცდი, ხომ ხედავ ის შენთვის დაიბადა, მისნაირები არ არსებობენ, ის ერთადერთი შემორჩა ქვეყნად” წუთში ერთხელ მიღმუოდა ყურებში და თვალს ვერ გაშორებდი.. იმ წუთას ჩემი არსებობაც ფეხებზე გეკიდა.. ასეთ პატარას იმხელა სამყარო გაქვს.. ჯერ კიდევ ვერ ამოგწურე, ვინ იცის ოდესმე ამოიწურები თუ არა.. ისე ველურად მინდოდი მაშინ პირველად რომ გაკოცე და შენმა ტუჩებმა გზა რომ ვერ გაიკვლიეს ანგელოზად შეგრაცხე! დაუოკებელი სურვილი გამიჩნდა შენზე მეზრუნა სიცოცხლის ბოლომდე, არსად გამეშვი და შენით მეცოცხლა, შენით შემევსო ყველა დანაკლისი ჩემში. ყველა და ყველაფერი გაუფასურდა ირგვლივ! პირველ რიგში ის შენი აფროდიტედ წოდებული ირმა და ნამთვრალევზე მასთან დაცლილ ვნებას დღემდე ვერ ვპატიობ ჩემს თავს.. იმიტომ, რომ ამან გატკინა, ამან გაგაბრაზა, ამან გაწყენინა.. შენ იცი რა ვიგრძენი კუბაში? თითქოს მაშინ ჩვენ ორს შორის შენ კი არა მე ვიყავი გამოუცდელი და ესეც იყო! პირველად მქონდა სექსი ანგელოზთან, არა სხეულთან, არამედ მთელ სამყაროსთან! იმის მერე უკვე ეგოისტურად აღარ შემიძლია უშენობა.. ეხლაც ვიცი, გტანჯავ, მაგრამ აქ რომ არ იყო ფიქრსაც ვერ შევძლებდი.. ფიქრს კი არა, სუნთქვას ვერ შევძლებდი. ყველაფერს გადავუვლი! შენ ვერ გაგიშვებ.. ასე ახლოს ხარ და მოსვლა არ შემიძლია შენთან.. თუმცა ერთი სული მაქვს გაგიზიარო! არ შეგეკითხები საპასუხოდ შენ რატომ შეგიყვარდი მეთქი, იმიტომ, რომ არ ვარ დარწმუნებული, რომ შიშნარევი სიყვარული სიყვარულია.. დაველოდები როდის გაგივლის ცახცახი და თვითონ როდის მოხვალ ჩემთან.. მაპატიე ხანდახან თავს თუ ვერ შევიკავებ.. – სალომე გარინდებული უსმენდა მის ლაპარაკს, ეღვრებოდა და ეღვრებოდა სითბო გულში.. ერთი სული ჰქონდა დაწეოდა მიმავალს და კოცნით სული შეეგუბებინა მისთვის.. მაგრამ სანდრო ნასვამი იყო, ეს ყველაფერი კი სიფხიზლეში უნდა გაეკეთებინა, სიფხიზლეში უნდა დაემტკიცებინა მისთვის, რომ ამ აღსარებამ შიში კი არა, ყველა დაბრკოლებაც გაუქრო სალომეს. სადღაც უკვალოდ გაქრა ჩაკეტილობის სევდა, სადღაც გაიფანტა ყველა ის აბეზარი კითხვა უაზროდ რომ უუფერულებდა ყველაფერს, საიდანღაც ყველა პასუხი გამოჩნდა, სალომეს ღიმილის მოთოკვა აღარ შეეძლო, ის უზომოდ ბედნიერი იყო და მადლობას სწირავდა უფალს თითოეული წამისთვის, რაც აქამდე გამოიარა.. იმისთვისაც, რომ ირმასთან დაკავშირებით ასე მოხდა, იმისთვისაც, რომ კახა არაკაცი იყო.. ყველა კეთილ ფერიად იქცა გარშემო.. ფერიებად, რომლებმაც ნებით თუ უნებლიედ მათ უსაზღვრო სიყვარულს შეუწყვეს ხელი.. ლამის ფრენით ავიდა მეორე სართულზე და დამშვიდებულმა დაიძინა.. დილით კარზე კაკუნმა გააღვიძა.. სასწრაფოდ გადაისვა ჩამოყრილ კულულებზე ხელი და თვალები მოისრისა, წამოჯდა.. ალექსანდრემ კარი შემოაღო
_ დილა მშვიდობისა.. საღამოს ჩემები უკვე აქ იქნებიან.. ბევრი საქმე მაქვს, დედა რომ აქ იყოს სახლში გააკეთებდა ყველაფერს, მაგრამ ეხლა მე მიწევს. დედას გადაურეკე და დრო უთხარი.. მე წვრილმანებს მოვაგვარებ, შვიდზე დავბრუნდები, ხალხი მოვა, რომელიც მაგიდის გაწყობასა და ასეთ რამეებზე იზრუნებს. რომ გამოფხიზლდები სალონში წადი და განიტვირთე.. არ მინდა საღამოს ნანერვიულები იყო.. თუ შეძლებ.. გივის ვთხოვე გამოსვლა, ის გაგიყვანს. საღამომდე.. – თუხარელმა ბარათი დაუდო სალომეს ცივი სახით და ოთახიდან გავიდა. გოგოს ეშმაკუნები აუციმციმდ ათვალებში, მან ყველაფრის კეთება იცოდა! გარეთ გაიპარა და როგორც კი ალექსანდრემ კარი გაიჯახუნა მაშინვე ფანჯარას მიაწყდა. მანქანამ ეზო დატოვა თუ არა სასწრაფოდ ჩაიცვა და დაბლა სირბილით ჩავიდა. გივი სამზარეულოში იჯდა, ყავას სვამდა და საახალწლოდ ტრადიციად ქცეულ “მარტო სახლშის” უყურებდა, თან გულიანად იცინოდა. სალომეს გაეღიმა მის ბავშვურ “გართობაზე”
_ დილა მშვიდობისა ბატონო გივი..
_ ოჰ.. სალოს გაუმარჯოს.. არ ვიცოდი არაფერი, გილოცავთ გილოცავთ..
_ მადლობა. ბატონო გივი როცა მოიცლით იქნებ ერთგან გამიყვანოთ..
_ სულ არა მცალია შვილო? მა რას ვაკეთებ.. აბა საით?
_ ბაზარში! – დარწმუნებით თქვა სალომემ და ხალისით გაკუნტრუშდა ეზოში. მანქანა ბაზრისკენ დაიძრა, სალომემ ტელეფონი აიღო და ხატიას მიწერა: ”წუ, უბედნიერესი ვარ ამქვეყნად.. დაივიწყე ყველა შიში და სისულელე, საღამოს ყველა მოდით და ჩვენი ბედნიერბით დავტკბეთ”. წერას რომ მორჩა ფურცელზე რაღაცეების ჩანიშნვა დაიწყო, ბაზარში ფურცლითვე გადავიდა და გივი გაიყოლა. ცოტა ხანში სანოვარგით დატვირთული მანქანა სახლისკენ მიქროდა. პროდუქტები მაგიდაზე დახვავა, ელვის სისწრაფით გაასუფთავა ყველაფერი, შესაწვავ მოსახარშად დააწყო და სოუსებისა და საკმაზების კეთებას შეუდგა. საღამოს ხუთ საათამდე ყველაფერი მზად ჰქონდა! საოცარი, ევროპული სუფრა გაამზადა, კერძების ნაწილი, რაც ცხლად უნდა მიეტანა ნახევარფაბრიკატების სახით გაამზადა და მაცივარში შეაწყო. ნაძვის ხესთან მდგარ უზარმაზარ მაგიდაზე ახალი ნაყიდი გადასაფარებელი დააფარა.. მან ჯერ ისიც არ იცოდა სად რა იდო სახლში, ამიტომ თავი დაიზღვია და ახალი იყიდა. საოცარი სილამაზის სუფრა გაშალა, არც სანთლები და დეკორაციები დავიწყებია, უკვე გაკეთებული, ულამაზესად გაფორმებული კერძები დააწყო და გივის მიუბრუნდა.
_ ბატონო გივი.. ეხლა თუ არ შეწუხდებით სასწრაფოდ გამაქცუნეთ სალონში..
_ შენ გენაცვალოს გივი, შენ ვინ ყოფილხარ გოგო! ჩქარა მანქანაში – მის ნოტაზე გადართულ გივის თითქოს თვითონ ეჩქარებოდა ისე აჩქარებდა სალომეს. ალექსანდრეს ნაყიდი კაბა, ფეხსაცმელი და წვრილმანენი სასწრაფოდ ჩაარბენინა და სალონში გაიქცა.. ერთ საათში ყველაფერი უნდა მოესწრო.. სანამ თმას ვარცხნიდნენ ფრჩხილები გააკეთებინა, რომ დრო აღარ დაეკარგათ, ორმოც წუთში მზად იყო, კაბა ჩაიცვა, ფეხსაცმელები მოირგო და სარკისკენ იბრუნდა. იქიდან ვიღაც უცხო ქალი უყურებდა.. საოცრად ელეგანტური და ლამაზი.. სასიამოვნო ღიმილი აუთამაშდა ლამაზად გამოკვეთულ ტუჩებზე.. სუნამო მიისხა და სალონი დატოვა. მღელვარებისგან ქება-დიდებად დაღვრილი გივის არც ერთი სიტყვა არ ესმოდა, მხოლოდ ალექსანდრეს ზარმა გამოარკვია, თუ გინდა გივი გაუშვი, სალონიდან მე გამოგიყვანო.
_ უკვე სახლში მივყავდი ბატონ გივის.. მაგრამ ჩამოვალ და დაგელოდები
_ მაშინ თუ არ შეწუხდები გვერდი სუპერმარკეტთან გააჩერებინე და სანთლები ნახე თუ ექნებათ.. , ჩვეულებრივი დეკორატიული, სასანთლისთვის. ორ წუთში მან ვიქნები.
_ კარგი – გაუთიშა სალომემ და გული უფრო აუჩქარდა. როგორ გააოცებს ალექსანდრეს.. ერთი სული ჰქონდა სახლში შესვლისას საყვარელი ადამიანის სახე დაენახა. მარკეტთან გააჩერებინა, გადმოვიდა და გაჩერდა. გივი თვალს ახალი მიფარებული იყო, რომ ალექსანდრეს მანქანაც დაინახა. თუხარელი მის წინ გაჩერდა და გადმოვიდა. ეხლა ყველაფერის წაკითხვა შეიძლებოდა მის სახეზე.. თვალს ვერ აშორებდა სალომეს..
_ ოღონდ ასეთი ღიმილიანი იყავი.. სახლში მოგიწყობ სპა სალონს.. მოგიხდა.. ძალიან.. თვალისმომჭრელი ხარ.. ნაწყვეტ-ნაწყვეტ ლაპარაკობდა თუხარელი. ძლივს მოიფირდა, რომ მანქანაში ჩაესვა. უკანა მხარეს რესტორნის თანამშრომლები მოკალათებულიყვნენ. მანქანა შეაყენა და სახლში შეუძღვა, მისრები ოთახისკენ რომ გაიხედა გაოცებისგან ხმა ვეღარ ამოიღო..სალომე სშეხედა და ნელი ნაბიჯით წავიდა ლამაზად გაფორმებული მაგიდისკენ. ყველაფერი საოცარი პეწით იყო დალაგებული..
_ ეს საიდან.. ვინ..
_ მინდოდა სიურპრიზი გამეკეთებინა, იმედია სწორად მოვიქეცი..
_ როდისღა მოასწარი, ვინ გააკეთა, საიდან მოიტანე.. მე მთელი დღე სალონში მგონიხარ
_ მაგისთვის ერთი საათიც მეყო.. ბატონი გივი წავიყოლე ბაზარში..
_ ბაზარში? შენ? და ვინ გააკეთა მერე.. – სალომეს გაეცინა – შენ გააკეთე? ყველაფერი? მარტომ?
_არა, ბატონი გივი მომეხმარა..
_ როგორ გააკეთე.. – ალექსანდრე ვერაფრით იჯერებდა, სალომემ კისკისით წაიყვანა სამზარეულოსკენ და მაცივარში შეწყობილი, გამზადებული “ნახევარფაბრიკატები” აჩვენა. თუხარელმა ამაყად გაიღიმა და სამზარეულოდან გავიდა, რესტორნის თანამშრომლებთან მივიდა. სალომე უკან გაყვა.
_ თანხას უკან დაგიბრუნებთ ბატონო ალექსანდრე, სანერვიულო არაფერია..
_ არა არ მინდა, ბავშვებისთვის გადავდოთ ეგეც.. დანარჩენი გასაგებია უკვე, კარგად ბრძანდებოდეთ.. – დაემშვიდობა და შემობრუნდა.
_ ჩემს გაოცებას ყოველთვის ახერხებ..
_ ეხლა მართლა მინდოდა გამეოცებინე.. – მამაკაცი მასთან მივიდა, წელზე ხელები შემოხვია და შუბლზე აკოცა
_ ეს რას მივაწერო?
_ მერე მოგიყვები, გვიან, ღამით.. – გაუღიმა სალომემ – მანმადე მითხარი ბავშვები რა შუაში იყო?
_ ისეთი არაფერი, პერიოდულად სადილს ვაწყობთ მზრუნველობას მოკლებული და უნარშეზღუდული ბავშვებისთვის.
_ ისეთი არაფერი? – თვალები გაუბრწყინდა სალომეს – ეს ისეთი არაფერია?
_ დამიჯერე, რომ რისი გაკეთებაც შეუძლია ხალხს მათთვის ეს მართლა არაფერია
_ ..თუმცა ოთხმოც პროცენტს აზრად არ მოსდის მსგავსი რამ.. აი ვინ ვის აოცებს – თავი მიადო სალომემ და გაირინდა.
_ მალე ჩვენები მოვლენ..
_ მაშინ წამოდი და დარჩენილი კერძების დასრულებაში მომეხმარე – თვალები გაუცისკროვნდა სალომეს და ალექსანდრე სამზარეულოსკენ წაიყვანა.
_ ჩვენ? თუ შენ? რატომაც არა.. ვიტყვი!
_ სანდრო გემუდარები – თვალები მოისაწყლა სალომემ. გაწყობა დაასრულეს, სანთლები აანთეს და ბოკალი ღვინით დაელოდნენ მომსვლელებს. ცოტა ხანში კარზე ზარი გაისმა, ალექსანდრე წამოდგა და კარისკენ გაემართა, სალომეს საშინლად უცემდა გული. ალექსანდრეს დედა და მამა მხიარულად შემოვიდნენ სახლში, უზარმაზარი ვარდების თაიგული ძლივს შემოიტანეს და სალომეს დანახვაზე შედგნენ.. სალომემ ქალის თვალებში საოცარი სითბო მოიკითხა.. მარცხნოვ მდგომ ქმარს მარჯვენა ხელი მხარზე დაადო და თვალებში შეხედა.. ალექსანდრეს დედას თვალები თვალები აწყლიანებოდა.
_ ეს არის სალომე.. ჩემი მეუღლე! – დარწმუნებით წარმოსთქვა ალექსანდრემ, სალომეს მხრებში ხელი მოკიდა და საფეთქელზე ნაზად აკოცა. დედა მისკენ დაიძრა და ორივე ხელი გაუშალა ჩასახუტებლად.
_ მე ელენე მქვია.. კეთილი იყოს შენი ჩვენს ოჯახში შემოსვლა შვილო – ტირილნარევი ხმით უთხრა ელენემ.
_ აკაკი.. – ხელი გაუწვდინა მამამ – ღმერთმა ბედნიერები გამყოფოთ. – თაიგული გაუწოდა, სალომემ ორივე ხელით გამოართვა და თბილად გადაუხადა მადლობა. საშინლად ნერვიულობდა. თაიგული ალექსანდრესთან ერთად მაგიდისკენ წაიღო.
_ მოიცა დედი ლარნაკს მოვიტან ეხლავე – დაფაცურდა ელენე და კუსკუსით გაემართა სამზარეულოსკენ. საოცრად მოხდენილი ქალი იყო, საშუალო ასაკის, საშუალოდ შევსებული, დახვეწილი და გემოვნებიანი. მამა კუშტი, უფრო სერიოზული, სიტყვაძუნწი, უსიტყვოდ ჩანდა, რომ ღირსეული და პატივსაცემი, წონიანი პიროვნება იყო. ელენემ ლარნაკი გამოიტანა და თაიგული ჩადო. თვითონაც აშკარად ეტყობოდა ნერვიულობა. სალომემ ტელეფონი აიღო..ის იყო დედასთავის უნდა დაერეკა, რომ კარზე ზარი ისევ გაისმა.
_ მოდი – თბილად გაუწოდა ხელი ალექსანდრემ და კარისკენ წაიყვანა. სალომეს დედა და ბიძა ტკბილეულით და ნამცხვრებით ხელდამშვენებული შემოვიდნენ. მილოცვების და გაცნობის მერე მაგიდას მიუსხდნენ. ალექსანდრეს დედამ საოცრად შინაურული, თბილი ატმოსფერი შექმნა. უხერხულობა მთლიანად მოიხსნა.. ხატია აქამდე ფარულად მაინც თუ ნერვიულობდა ჩამოყალიბებული, ინტელიგენტი ოჯახის გაცნობის შემდეგ გაცილებით დამშვიდდა. ელენემ ბოკალი მოიმარჯვა და ფეხზე წამოდგა..
_ მინდა გითხრათ, რომ ამ დრომდე მე და აკაკი სალომეს არ ვიცნობდით.. როგორც ვიცი მათი ურთიერთობა ძალიან ნორჩი და პატარაა, თუმცა სალომეს რომ შეხედავ იქ ყველაფერი ნათქვამია.. ზუსტად ვხვდები რატომ არ დასჭირდა ჩემს შვილს დიდხანს ფიქრი ყველაზე სერიოზული და სათუო გადაწყვეტილების მისაღებად ცხოვრებაში.. მღვდელი ჭილოფში იცნობა.. შენ ალექსანდრეს უყვარხარ და მან აგარჩია ცხოვრების მეგზურად შვილო.. ჩემთვის ეს უმთავრესია.. ჩემთვის ამით ყველაფერია ნათქვამი.., მე ვიცნობ სანდროს და მინდა გითხრა.. სულით და გულით შენთან გვიგულე დედი.. დედა ყოველთვის ნერვიულობს შვილის მომავალზე, ეს კი ის შემთხვევა იყო, როდესაც არ ყოფილა არც ერთი წუთი, რომ მე მენერვიულოს.. სანდრო მთლიანად ჩამოყალიბებული პიროვნებაა და აქამდე მის არც ერთ გადაწყვეტილებაში შემპარვია ეჭვი.. არც მერე შემეპარება.. ჩვენ დღეიდან ერთი ოჯახი ვართ! მაპატიეთ, გამიგრძელდა, ცოტას ვნერვიულობ.. – გაიცინა ქალმა და ღვინო მოსვა. ხატიამ ფარულად მოიწმინდა ცრემლი.
საღამომ სენტიმენტებით და სითბოს გაცვლა-გამოცვლით ჩაიარა, ალექსანდრეს ოჯახის სიმაღლეზე დგომამ და პატივისცემამ ერთმანეთისადმი თავისი ქნა. სალომეს დედამ და უგანათლებულესმა ბიძამ არანაკლები შთაბეჭდილება დატოვეს. სალომე ბედნიერი იყო, რომ ყველაფერი ზღაპარივით მიდიოდა. თავისიანების გაცილების შემდეგ ახალ გამომცხვარ დედამთილთან ერთად მაგიდის ალაგებას შეუდგა.
_ შენ არ იწვალო სალომე, ეხლავე შეეშვი და სანდროსთან მიდი.. მე აქ რას ვაკეთებ? დამხმარე გვყავს, მაგრამ ახალი წლებისთვის დასასვენებლად გავუშვით.. ჩემთვის ძალიან სასიამოვნოა ამ ყველაფრის კეთება! სანდრო.. უგემრიელესი იყო ყველაფერი, სად შეუკვეთე დე? – გასძახა სანდროს. სალომე აწითლდა, ალექსანდრე ღიმილით გამოვიდა და სალომეს შეხედა, ხმას კარგა ხანს არ იღებდა.. სალომეს ტანჯვას ვეღარ გაუძლო ბოლოს და უპასუხა
_ მერე მიგასწავლი. – სალომეს ხელი გაუწოდა, გოგო მისკენ გაემართა. წყვილი კიბეს აუყვა და ოთახში განმარტოვდა. კარები ახალი მოხურული ჰქონდათ,რომ კარზე ზარი გაისმა. აკაკი კარისკენ გაემართა და გააღო.. სიბნელიდან ირმამ შემოაბიჯა.
_ ვინ ბრძანდებით? – გაოცებულმა აკაკიმ სტუმარს შეხედა, ხმაზე ელენეც გამოვიდა, ხელში თეფშები ეჭირა.
_ მაპატიეთ ასე უცერემონიოდ შემოჭრისთვის მაგრამ ის რაც ეხლა უნდა გითხრათ უფლებას მაძლევს პროტოკოლს გადავაბიჯო და ასე მოვიქცე!
_ ვფიქრობ თქვენმა ოჯახმა უნდა იცოდეს რა ხდება
_ მშვიდად დავსხდეთ და ისე ვისაუბროთ თუ წინააღმდეგი არ იქნებით – დივანთან მიიპატიჟა აკაკიმ. ელენემ შეშინებულმა შეხედა ქმარს.
_ ბატონო აკაკი მე ივანე მჭედლიშვილის ქალიშვილი ვარ..
_ ივანეს კარგად ვიცნობ.. მაგრამ უკეთ რომ გავერკვეთ ყველაფერში დავსხდეთ..
_ დავიწყებ იმით რაც სავარაუდოდ ოჯახმა არ იცის.. ძალიან მრცხვენია ეხლა ამაზე ლაპარაკი და ვწუხვარ, რომ ამის მოსმენა გიწევთ, მაგრამ მე თქვენი შვილიშვილი დავკარგე.. სულ რაღაც ერთი კვირაა და ეს ყველაფერი ამ ქალის გამო მოხდა ეხლა რომ თქვენს რძლობას მთელი ძალით ცდილობს. ვწუხვარ თუ იმედებს გიცრუებთ, მაგრამ ვფიქრობ თქვენ მაინც უნდა აგეხილოთ თვალი მაშინ, როცა თქვენი შვილი საშინელ შეცდომას უშვებს.
_ უფრო მეტად გაგვარკვიეთ თუ შეიძლება..
_ მე და სანდრო დიდი ხანია ერთმანეთს ვხვდებით, ეს ურთიერთობა მაშინ დავასერიოზულეთ, როცა გავიგეთ, რომ ბავშვს ველოდებოდი.. შემდეგ საშინელება მოხდა.. ყველაფერს თავიდან გეტყვით.. სალომე მათთან ოფისში დიდი ხანი არ არის რაც გადავიდა და მაშინვე უფროსს დაადგა თვალი..ერთს კი არა ორს ერთად.. ვწუხვარ, მაგრამ ასეთი ადამიანებიც არსებობენ. ცოლიან ადამიანს უნგრევდა ოჯახს.. ალბათ იცით ადმინისტრაციის უფროსი.. რაც გაიგო, რომ მინისტრის ნათესავი იყო მაშინვე დაიწყო თამაში.. გამოიწვია, პროვოკაცია მოუწყო და მასთან რომ არაფერი გამოუვიდა ნასვამ ალექსანდრეზე გადაინაცვლა.. ყველაფერი მოხდა.. იმდენად ცბიერია კუბაში წააყვანინა თავი. ამ ყველაფერს ჰაერზე არ ვლაპარაკობ, არ გეგონოთ ინტრიგანი ვიყო.. ვიცი ჩემი და სანდროს ურთიერთობა დაღუპულია, მაგრამ მიყვარს თქვენი შვილი და ჩემს თავს აღარ ვჩივი! მივედი მასთან და ვთხოვე ასე ნუ მოგვექცეოდა.. ვუთხარი ბავშვს ველოდები მეთქი.. ნეტავ არ მეთქვა.. სახლში რომ მივდიოდი ვიღაცამ შემაშინა.. სულელი არ ვარ..მივხვდი, რომ მისი ახლობლების გაკეთებული იყო.. შიშისა და ნერვიულობისგან მუცელი მომეშალა.. მე ყველაფრის საბუთი მაქვს, ამის მერე სანდრო დააჯერა, რომ ვატყუებდი.. იცით თქვენი შვილი ძალიან ძლიერი პიროვნებაა…წარმოდგენა არ მაქვს ეს როგორ შეძლო.. ალბათ მიამიტი სახის ყველას სჯერა.. სანდროს საშინელი რეაქცია როცა მხედავს.. მიუხედავად ამის ათქვენთან მოსვლა არ შემშინებია.. ვიცი რომ დამინახავს შეიძლება საშინელება ჩაიდინოს, მაგრამ არ მაინტერესებს.. ნუ დაღუპავთ მას.. აქ სწორედ კახამ მომიყვანა, თვითონ არ შემოსულა, მაგრამ თუ საჭირო გახდება თვითონ გეტყვით კინაღამ როგორ დაუნგრია ამ ქალმა ოჯახი!- ელენეს გული კინაღამ შეუწუხდა, წყალი მოსვა და შუბლზე ხელი აიფარა.. აკაკიმ სიგარეტს ნერვიულად მოუკიდა..
_ თქვენი სტუმრობა ამას ემსახურებოდა? გვარიგებთ როგორ მოვექცეთ ჩვენს გაზრდილ შვილს?
_ მე უკვე ყველაფერი გითხარით ბატონო აკაკი..
_ რა უთხარი – დაიგრგვინა ალექსანდრემ და კიბეზე გაშმაგებული დაეშვა – აქ რა გინდა..
_ შენ იცი რას ვგრძნობ შენს მიმართ სანდრო.. ვიცი დაგკარგე, მაგრამ მინდა თვალი აგიხილოს ვინმემ – კარისკენ დაიძრა ირმა. ხმაურზე სალომეც ჩამოვიდა, შექმნილმა სურათმა საშინლად დაზაფრა.. კიბის ძირში გაჩერდა და აკაკის და ელენეს გახედა. სიხარულის ნიშანწყალი ორივეს სახიდან გამქრალიყო.. სალომე მიხვდა, რომ ირმამ რაღაც ჩაიდინა, თუმცა ხმა არ ამოუღია..
_ გრცხვენოდეს შენი საქციელის, ადრე თუ გვიან ყველა გაიგებს ვინ ხარ – შორიდან დაგესლა ირმამ. ალექსანდრემ ირმას ხელი დაავლო და გარეთ ძალით გაათრია, ელენემ შეჰკივლა და გაყვა, სალომე სწრაფად გაყვა მას, მაგრამ მამაკაცმა მათ კარი მოუხურა.
_ თვითონ გაარკვევენ, თქვენ არ გახვიდეთ – მოჩვენებითი სიმშვიდით თქვა აკაკიმ. გარედან საშინელი ყვირილი ისმოდა.. სალომემ ვერ მოითმინა და გავიდა, თვალი შეასწრო, რომ ალექსანდრემ ძალით მიათრია ირმა მანქანამდე, გაცეცხლებული იყო, ნაპერწკლებს ყრიდა. წამში მათთან გაჩნდა და ირმას აეფარა
_ სანდრო.. გთხოვ.. თავი დაანებე..
_ გაიწიე ვნახოთ რას იზამს – იწვევდა ირმა, ალექსანდრემ შეაგინა და მისკენ გაიწია, რომ მანქანაში ჩაეგდო, სალომემ ხელი დაუჭირა და ჩაეხუტა
_ სანდრო გემუდარები არაფერი დაუშავო, გაუშვი.. გთხოვ.. წადი, ხომ ხედავ რა დღეშია.. – მიუბრუნდა ირმას
_ ხვალ ცოცხალს ვეღარ მნახავ! დაგირეკავ და მოგასმენინებ როგორ ვუვარდები მანქანას! არაკაცო.. – უყვირა ირმამ და საშინელი სისწრაფით გავარდა ეზოდან. ალექსანდრე ძლივს მოვიდა აზრზე, აკაკი ეზოში გამოვიდა და სახლში შეიყვანა. ერთი ათი წუთი ჩუმად იჯდა..
_ მაპატიეთ, ას ეარ უნდა გავნერვიულებულიყავი.. მაგრამ ეს ქალი უკვე დიდი ხანია ცხოვრებას გვიწამლავს მე და სალომეს. ჩემი ბრალია ამდენი რომ გაბედა მაგის.. – კბილებში გამოსცრა
_ პრობლემა რომარის ერთია, გადაჭრაზე ვიფიქროთ.. სასურველია სალომემ ამ სცენებს არ უყუროს, მგონი უხერხულია არა? – იკითხა აკაკიმ
_ სალომე ჩემი ცოლია! მან ყველაფერი კარგად იცის და ისიც ესმის, რომ სანერვიულო არაფერია.. თქვენს მინდა ამაში დაგარწმუნოთ.. პატარა ბიჭი აღარ ვარ და არაფრის ახსნას დავიწყებ, მალე თვითონ დარწმუნდებით ყველაფერში
_ სანდრო შენი ოჯახი იმსახურებს განმარტებას.. რატომ იყო ეს ქალი ასე შემართული და რამდენად შეესაბამებოდა სიმართლეს მისი ამბავი. – ამ დროს ტელეფონმა დარეკა, ალექსანდრემ უპასუხა
_ რასაც შეგპირდი გისრულებ, ეხლა სამუდამოდ დაისვენებ – მოისმა ყვირილი და ხმა მანქანის ღრჭიალმა დაახშო..
_ შენი გიჟი დედა მ...........ნ შენი! გამოსცრა ალექსანდრემ და სასწრაფოდ გავარდა გარეთ, სალომე გაყვა, თვალი ვერ შეასწრო ისე დაქოქა მანქანა და წავიდა.. მარტო იდგა და ნერვიულობისგან ღრმად სუნთქავდა, არ იცოდა რა ექნა
_ შემოდი შვილო, არ გაცივდე – შეძლებისდაგვარად თბილად უთხრა ელენემ. – ადი და დაისვენე.. ნუ გეშინია, სანდრო მოზარდი არ არის, რომ შარში გაეხვეს.
უახლოესი ნახევარი საათის განმავლობაში არც ერთს ამოუღია ხმა.. ალექსანდრე ტელეფონს არ პასუხობდა, სალომე ისტერიულ რეკვას შეეშვა და ღონეგამოცლილი ჩამოჯდა. ცოტა ხანში თვითონ გადმორეკა
_ ამ ნაგიჟარმა მართლა რაღაც გაიჩალიჩა მგონი, მანქანა დამტვრეულია, თვითონ კი კარგადაა, მაგრამ ორი კიდური აქვს მოტეხილი. ვიღაც მდგომიარეს დაარტყა..
_ კარგადაა? სანდრო..გეხვეწები არაფერი უთხრა, სად ხარ, ეხლავე გამოვალ..
_ არ არის საჭირო, არაფერს ვეტყვი, საავადმყოფოში მივყვები ეხლა მანქანით, გააფორმებენ რაღაცეებს და წამოვალ მაშინვე.. – სალომე სამზარეულოსკენ გაემართა, რომ წყალი დაელია, იქიდან აკაკის და ელენეს ხმადაბალ ლაპარაკს მოკრა ყური..
_ ჩვენ ამ გოგოს არ ვიცნობთ, ღმერთმა არ ქნას, რომ ის ქალი მართალი იყოს..
_ სანდრო ასეთი სულელი არ არის ელენე, საშიში არაფერია..
_ ეს რომ ჩვეულებრივი გაბოროტებული ქალის ინტრიგა იყოს ამდენს ვერ გაბედავდა კაკო, ეს მაშინებს..
_ ასეც რომ იყოს უნდა შევეგუოთ, ვერაფერს შევცვლით, ხომ არ გავაგდებთ ამ გოგოს კაცო.. – სალომეს სიმხურვალემ დაუარა სხეულში.. მათ ირმასი სჯეროდათ.. თავს არ უტყდებოდნენ, მაგრამ ასე იყო.. გაახსენდა საკუთარი თავი, როცა თვითონაც ასე დაუჯერა დარწმუნებით მოლაპარაკე გაბოროტებულ ქალს.. ძალიან ძნელი იქნებოდა მისთვის ყველაფერი დღეიდან.. მიხვდა ყველაფერი, რასაც ის გააკეთებდა უნებური დაკვირვების საგანი გახდებოდა და მუდმივად დაძაბულ რეჟიმში მოუწევდა ცხოვრება. უცებ იგრძნო როგორი არასასურველი იყო იქ.. უცებ მიხვდა, რომ წასასვლელიც არ ჰქონდა.. ვერც დედას გაუხეთქავდა გულს და ვერც ალექსანდრეს დაუმატებდა გაბრაზებას ისევ სოფელში რომ წასულიყო. ესიკვდილებოდა, აუტანლად ეჩვენებოდა იმ სახლში გაჩერება.. ეზოში გავიდა და გადაწყვიტა ალექსანდრეს იქ დალოდებოდა..
